MÜSLÜMAN PAVLUS

İÇİNDEKİLER 

İçindekiler .................................................................................................................................................................................. 2 

Giriş ............................................................................................................................................................................................. 3 

Sapkın Akımlar ..............................................................................................................................4 

Paralel Din ....................................................................................................................................7 

Pavlus ...........................................................................................................................................8 

Din Kurucusu Olarak Pavlus ............................................................................................................9 

Pavlus ‘un Hıristiyanlıktan Ayrıldığı Noktalar ................................................................................. 11 

Hizmet Dini ................................................................................................................................. 13 

Hizmet Dininin İnanç Esasları ....................................................................................................... 14 

Fethullah GÜLEN ......................................................................................................................... 36 

Din Kurucusu Olarak Fethullah GÜLEN .......................................................................................... 37 

GÜLEN’in Etkilendiği Akımlar ........................................................................................................ 40 

Pavlus GÜLEN Karşılaştırması ...................................................................................................... 43 

EKLER: Fethullah GÜLEN’e Açık Mektup ........................................................................................ 47 

İndeks ......................................................................................................................................... 53 

Kaynakça .................................................................................................................................... 54

"ALLAH YENİ BİR DİN GÖNDEREBİLİR!.. 

Rabbimiz gönderdiği son din ile cahiliyeyi 

bitirmek istemişti ama aksine cahiliye İslam ile 

birlikte hatta İslam'ın içine gizlenerek güçlendi 

ve İslam ile birlikte anılır oldu! İslam ile ilgili 

her kavram,düşünce ve eylemin hangisi İslam 

hangisi cahiliye artık belli değil! Kudreti sonsuz 

Rabbimiz bu son dinini de lağvedebilir ve 

yerine yeni bir hak din gönderebilir!.." 

Bahri ŞENKAL Sızıntı Yazarı 

GİRİŞ 

Bütün sapkın akımlar içinde doğup geliştikleri dinlerle bir süre paralel yürürler. Yeterince 

taraftar toplanıldığında ya da belli oranda güç devşirildiğinde bağımsızlıklarını ilan eder, doğduğu dine 

alternatif yeni bir din oluncaya kadar geçecek yeni bir sürece girerler. 

İçinde bulunduğumuz yüz yılda tarihte hiç olmamış bir olay vuku bulmuş, hiçbir sapkın 

mezhebin oluşumunda yer almamasına rağmen, Türk milletinin içinden sapkın bir din doğmuştur. 

Fethullah GÜLEN tarafından kurulan dinin mensuplarının çoğunluğu da Türklerden teşekkül etmiştir. 

“Hizmet” adı verilen bu din, önceleri İslam dini içinde şekillenmiş, güç elde ettiğinde de bağımsızlığa 

gitmiştir. 

Rüyalar, hikayelerle örülen itikadi yapısıyla sadece insanımız için değil, bütün insanlık için 

büyük bir tehlike arz eden bu yeni din, maddi ve manevi desteğini İslam ümmetinin tekrar yükselişine 

engel olmak isteyen şer güçler eliyle sağlamaya çalışmaktadır. 

Elinizdeki kitap, türünde bir ilk olarak söz konusu bu dini irdelemek, itikadını gözler önüne 

sermek ve müminleri uyarmak adına kaleme alınmıştır. 

Elbette İslam dininin koruyucusu yüce Allah’tır ve kıyamete kadar devam edecektir. Kaybeden 

İslam değil, ancak bu dinin tuzağına düşen bazı Müslümanlar olacaktır.

SAPKIN AKIMLAR 

Bütün sapkın akımlar içinde doğup semirdiği dinlerden zemin ve zaman şartları kendilerince 

uygun ortam bulduğunda, önce ufak nüanslarla ayrılık göstermeye başlarlar. Zemin ve zaman şartları 

tam müsait pozisyon aldığında da, mutlak bağımsızlıklarını ilan ederler. Bu durum hepsi için geçerli 

olmasa da, büyük çoğunluk için kaçınılmaz bir hal alır. Dinin ana gövdesinden kopmak anlamına gelen 

bu ayrılık, önce itikad noktasında başlar ve zamanla ibadet boyutunda da sirayet eder. 

Hareketin lideri, cemaatini yönlendirmek ve tam bir itaat sağlamak amacıyla çeşitli 

evrelerden geçer. Bu itaat kemale erdiğinde birinci evreden başlanarak son evreye dek lider, basamak 

basamak yükselerek doruk noktaya ulaşır. Liderin doruk noktasına ulaştığı bu evre, artık hareketin 

yeni bir din olduğunun açık ilanıdır aslında. 

Söz konusu evreler neredeyse kalıplaşmış bir şekilde bütün sakın akımlarda aynı şekilde 

tezahür eder. Basamaklar, cemaat içinde iyice sindirilerek yukarılara doğru yol alır. Bunlar şu şekilde 

sıralanabilir: 

1- Evliyalık: hareketin lideri verdiği vaazlar ve dünya nimetlerinden arınmış yaşam tarzıyla 

insanlar arasında dikkat çeker. Bu cazibeye kapılan dini bilgisi zayıf, fakat ihlaslı kalabalıkların 

sayısı her geçen gün artar. Hareket genişleme ivmesi kazandıkça, yarı entelektüeller, güçten 

ürken aydınlar ve şahsi menfaatini bu cemaatte arayan kişilerce övgüyle anılmaya başlar. 

Yazılı ve görsel medyada boy göstermeye başlayan akım içerisinde kendinden menkul 

kerametler ağızdan ağıza yayılır. Bunlar lider veya arkasındaki güçler tarafından yazılan basit 

senaryolardır aslında. Buna rağmen kitleleri etkiler ve koca toplumu meçhule doğru 

sürüklemeyi başarır. 

Kerametlerde akıl ve mantık dışı pek çok öğe bulunmasına rağmen, kalabalıkların itiraz 

etmeye hakları ve yetkileri olmadığından çok kolay yayılır. 

Liderlikten evliyalığa terfi eden baştaki kişi, hemen hayır işlerine yönelir. Bu toplumu 

kazanma ve kendisine karşı yönelebilecek tepkilere karşı koymada çok etkili bir yoldur. Fakat 

şurası hakikattir ki, hayır işleri için toplanan paraların büyük bir kısmı yerini bulmaz ve 

evliyanın mutlak tasarrufuna geçer. Bunların akıbetini de ondan başkası asla bilmez. Buna 

rağmen sözde evliya hala zühd ve takva ehli olduğu, dünya nimetlerinde yüz çevirdiği imajını 

ısrarla korur. 

Burada hemen belirtmek isteriz ki, hakiki evliyayı tenzih ederiz. Zaten ümmete hizmetten 

gayri düşüncesi olmayan Allah dostları, hareketlerinden ve sözlerinden kendini belli eder. 

2- Seçkinlik: Tebaa çoğaldıkça uydurma kerametler yetersiz olamaya ve maske aralanmaya 

başlayınca, lider yeni bir merhaleye terfi eder. Doğuştan veya çocukluğunda seçildiğini el 

altından yaymaya başlar. Bu seçilmişlik rütbesi, pek çok çatlak sesi de susmaya mecbur 

bırakır. Oysa ki şuurlu bir Müslüman bilir ki ancak peygamberler seçilmiştir. Diğer tüm 

insanlar, gayret göstererek ve takva yolunda ilerleyerek çeşitli mertebelere gelebilir. Bu 

gerçek görmezden gelinir ve yavaş yavaş sapmalar kendini belli etmeye başlar. Cemaat 

Allah’a kulluk zannıyla lidere kulluk etmeye başlar. 

Seçilmiş kişinin en temel vasfı, mutlaka seyyit olmasıdır. Bu durum hem lidere ve harekete 

karşı çıkabilecek güçler için sigorta, hem de saygınlık açısından kaçınılmazdır. Ehli beyte karşı 

muhabbet besleyen gerek Sünni, gerek Alevi kesim böylelikle etkilenmeye çalışılır. Bu uğurda 

düzmece secereler hazırlatılır. Ancak tuhaftır ki söz konusu secereler in yazılı metni nedense 

kaybolmuştur. Bunun da sebebi çok basittir. Abbasiler devrinde kurulup, Osmanlı’nın son

dönemine kadar devam eden Nakîbü'l eşrâf müessesesi, tüm seyitlerin kaydını tutmaktadır. 

Liderin foyasının ortaya çıkmaması için kaybolma numarası en akılcı yoldur. 

3- Mehdilik: Seçilmiş kişi, neden seçildiğini tebaasına izah zaruretine düşer. Bu durumda en 

kolay izah ta mehdiliktir. Mehdi, Şia kadar olmasa da Sünni alemde önemli bir kişidir. Ahir 

zamanda zuhur etmesi de cemaat önderi için çok büyük avantaj taşır. Böylelikle inandırıcılık 

gücü artar. Fakat ciddi bir handikap lideri zor durumda bırakır. O da Mehdi’nin gerek 

hadislerde, gerekse diğer literatürde hep deccal ile birlikte anılmasıdır. Yani Mehdi’nin 

karşısında mutlaka Deccal’in de var olması gerekir. İkisinin de aynı dönemde yaşayacağı 

belirtilmişken, lider, bin bir teville ölmüş bir şahsın veya mevcut bir sistemin Deccal olduğunu 

söyleyerek zorluğu kolayca aşar. 

4- Mesihlik: Gene ahir zamanla ilişkili olan Mesihlik, nedense doruk nokta olarak kabul 

edilmemiş, hep basamak olarak kullanılmıştır. Yani sapkın bir cemaat, mezhep veya din kuran 

bir kişinin Mesihlik iddia edip orada kaldığı duyulmamıştır. Bunun sebebini birkaç noktada 

aramak gerekir. Birincisi Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam dinleri Mesihliği kabul eder, ancak 

Mesih’in kişiliği hakkında üç dinde de derin ayrılıklar mevcuttur. Hıristiyanlık ve İslam, İsa 

alehyisselamın Mesih olduğunu kabul eder. Yahudilik başka Mesih bekler. Konunun 

uzamaması için İslam inancındaki Mesih’in iki özelliğinden bahsetmek meseleyi izaha yeterli 

olacaktır. Mesih zuhur ettiğinde hadislerde belirtildiğine göre Haçı kıracak ve domuzu 

öldürecektir. İslam alimlerince bu durum, Hıristiyanlığın son bulacağı şeklinde algılanmıştır. 

Beziüzzaman Said Nursi de söz konusu hadisleri “İslam ve Hıristiyanlığın aynı çizgiye geleceği” 

şeklinde açıklamıştır. 

Mesihlik iddia eden kişi bu açıklamalar karşısında zor durumdadır. Hıristiyanlığı yok etmek 

harcı değildir. Aynı zamanda da çoğunun efendileri pozisyonunda olan batı dünyasının 

tepkisini çekmek işlerine gelmez. Tek çıkar yol olarak, Mesihlik mertebesinden kısa zamanda 

bir üst merhaleye atlamak zarureti hasıl olur. 

5- Peygamberlik: Mesihlik bir anlamda peygamberlik mertebesinin hazırlayıcısı konumundadır. 

Zira İsa aleyhisselam peygamberdir. Bu makam cemaatin kesin hatlarla içinde büyüdüğü 

dinden kopuşun tam ilanıdır aynı zamanda. Lider artık peygamberdir ve onun her söylediği 

mutlak doğrudur. Zayıf dini bilgileri sebebiyle tebaa, vahiy olmayan görüşlerinin ashabı 

tarafından tartışıldığı alemlerin efendisinin sallalahualeyhivesellem hayatını ve ölçüsünü 

bilmediği için, sahte peygambere kayıtsız şartsız bağlanır. Sahte peygamberin her zaman 

alenen peygamberliğini iddia etmesi gerekmez. Zaten son peygamberin gelmiş olması da 

kendisini çok zorlayıcı bir durumdur. Bu nedenle bazıları “ben peygamberim” demese de, 

Allah ile direkt irtibat kurduğunu söyleyerek te ima ile mesajını iletir. 

6- Uluhiyet: liderin en son gelebileceği mertebedir. Çünkü nefsi ve arkasındaki güçler kendisini 

en sonunda bu mertebeye getirir. İlahlık iddiası çeşitli şekillerde tezahür eder. Mesela kişi 

kendisin ilah olup dünyada bedenleştiğini, birkaç ilahtan biri olduğunu veya ilahın kendisine 

hulül ettiğini iddia edebilir.

Bu evreler özellikle İslam tarihi ve mezhepler tarihi incelendiğinde pek çok sapkın oluşumda 

karşımıza çıkar. Bu sapık akımların kurucuları ilginç bir tesadüftür ki! Perde arkasında hep batı dünyası 

olmuştur. Onalar piyonlarını mertebeden mertebeye yükseltirken, olanonların peşinden giden zavallı 

cahil Müslümanlara olmuş, hem imanlarını hem de zaman zaman çıkan fitneler sebebiyle 

hürriyetlerini kaybetmişlerdir. Sapkın liderler azgın nefislerini tatmin ederken, İslam alemi cetvelle 

parçalara ayrılmıştır. 

İki önemli örnek konuya ışık tutacaktır. 

On dokuzuncu yüzyılın sonlarında Hindistan da ortaya çıkan Mirza Gulam Ahmet, yazdığı dini 

yazılarla dikkat çekmiş, verdiği vaazlarla halkasını genişletip cemaat teşkil etmiş, daha sonra önce 

seçilmişlik, Mesihlik mertebelerinden sonra nihayet peygamberliğini ilan etmiştir. İngiliz desteği 

arkasında olduğu halde cihadı inkar ederek Hindistan’daki İngiliz emperyalizminin perçinlenmesine 

sebep olmuştur. Gene yakın dönemlerde Rusya’nın projesi olarak İran’da ortaya atılan Mirza Ali Bab, 

(bab=kapı) kendisinin uluhiyete açılan kapı olduğunu iddia etmiş, o kurşuna dizildikten sonra, talebesi 

Mirza Hüseyin Bahaullah, (bahaullah= Allah’ın yüzü)el Akdes isimli Rusların yazdığı uydurma kitapla 

kendini göstermiş, Allah’ın kendi bedenine hulül ettiğini (girdiğini) iddia ederek, bir çok insanın helak 

olmasına ve çeşitli karışıklıklara sebep olmuştur.

PARALEL DİN 

İlahi takdir gereği insanoğlu dünyaya gönderilmiş ve imtihan başlamıştır. Bu imtihanda 

başarılı olabilmeleri için rahmetinin tecellisi olarak Yüce Allah, ilk peygamberi Adem aleyhisselam ile 

insanlara din göndermiş ve üstünlüğü bu dine uyma derecesine göre tayin etmiştir. Bu arada Şeytan 

da boş durmamış, insanları saptırmak adına türlü hilelere başvurmuştur. Bu hilelerin en tehlikelisi de 

belki de “Paralel Din’ dir. 

Anlaşılmış olmasına karşın burada paralel dinden kastımızın, Allah’ın gönderdiği dine 

alternatif olmak üzere uydurulmuş inanç sistemi olduğunu özellikle belirtelim. 

Tarihte pek çok paralel din kurulmuş, kimi taraftar bulamadığı için yok olup gitmiş, kimi de 

heva ve hevesine uyan veya dini bilgisi yetersiz bulunan insanlar tarafından revaç bulmuş, tarihe yön 

vermiştir. 

Yaşadığımız döneme kadar kurulan ve insanlık hayatında sahne alan bazı paralel dinlere örnek 

olarak şu inançları sayabiliriz; 

1- Yahudilik: Musa aleyhisselamın tebliğ ettiği hak dine karşı Hahamlarca kurulan günümüz 

Yahudiliğidir. Kur’a n da zikredildiği üzere Allah’ın kitabı Tevrat, Hahamlara emanet edilmişti. 

Ancak onlar gerek kelimelerin yerlerini değiştirerek, gerek ayetlere ekleme ve çıkarma 

yaparak hak dini bozdular ve paralel bir din oluşturdular. Bu din günümüze kadar geldi. 

2- Hıristiyanlık: İsa aleyhisselamın tebliğ ettiği hak dine karşı Pavlus, pagan ve sır dinlerinin 

sentezi olan bir inanç sistemi geliştirdi. Allah’ın dini ve kitabı, bu inançla değiştirildi. Bu 

nedenle Pavlus, belki de paralel din kuran ilk kişi oldu. Onun dini hala devam etmektedir. 

3- İnsanlık Dini: Fransız sosyolog, matematikçi ve filozof, hatta Sosyolojinin babası olarak 

tanımlanan .Auguste Comte’nin kurduğu dindir. Bütün dinlere paralel olarak kurulmuştur. 

Ancak Comte dahil hiç taraftar bulamamıştır. 

4- Hizmet Dini: Fethullah GÜLEN’in İslam dinine karşı kurduğu paralel dindir. Hiçbir ahlaki ve 

insani kural tanımayan bu din, günümüz insanı ve milletimiz için büyük bir tehlike arz 

etmekte, pek çok cahil kitleyi peşinden sürüklemektedir.

PAVLUS 

Dört İncil’den biri olan Luka İncilinin Pavlus, “Kilikya’dan Tarsuslu bir Yahudi” (Res. İş. 21:39, 22:3) 

olarak tanıtılır. Bu gün Mersin ilimizin ilçesi olan Tarsus, Hıristiyan kaynaklarına göre Pavlus’un 

doğum yeridir. Pavlus, Filipililere Mektup’ta kendisini, “doğumunun sekizinci günü sünnet olan, İsrail 

soyundan, Benjamin kabilesinden, özbeöz bir İbrani” (Filip. 3:5) olarak niteler. ( Pavlus: Hıristiyanlığın 

Miman Şinasi GÜNDÜZ Ankara Okulu Yayınları) Her ne kadar Resullerin İşleri’nde Pavlus'un Tarsus 

doğumlu olduğu konusundaki ifade genel olarak kabul görse de onun Tarsus doğumlu olduğu Yeni 

Ahit’te başka bir yerde geçmez. Diğer taraftan onun aslen nereli olduğu konusunda değişik görüşler 

de ileri sürülür. Kilise babası Jerome tarafından nakledilen erken dönemlere ait bir gelenek, onu 

Yudea bölgesindeki Giscala (Giscalis, Hieronymus) ile ilişkili görür. Buna göre Pavlus aslen Giscalalıdır; 

burasının Romalılar tarafından alınmasından sonra ailesiyle Kilikya’daki Tarsus'a göç etmiştir. Ancak 

çeşitli araştırıcılar, bu rivayette yer alan ifadeleri doğrulamanın pek mümkün gözükmediğini ya da bu 

rivayette Pavlus’tan ziyade Pavlus’un ailesinin Gischalalı olduğunun vurgulanmak istendiğini 

tartışmaktadır. 

Pavlus'un nereli olduğu kadar ne zaman doğduğu konusu da tartışmalıdır. İlk elden kaynaklarda 

onun doğum tarihiyle ilgili açık bir ifadeye rastlamak mümkün değildir. Çeşitli Yeni Ahit araştırıcıları, 

Resullerin İşleri'ndeki “genç Saul’un Stefan’ın taşlanışını izlemesi” (Res. İş. 7:58) ifadesiyle onun bir 

Rabbi olduğu ihtimalini çağrıştıran ifadelerden (Res. İş. 8:1, 9:1-2 gibi) hareketle onun muhtemel 

doğum tarihini hesaplamaya çalışırlar. Bu çerçevede onun muhtemelen MS ilk 10 yılda doğmuş 

olduğu üzerinde durulur. ( Pavlus: Hıristiyanlığın Miman Şinasi GÜNDÜZ Ankara Okulu Yayınları) 

Yahudi diyasporasının bir üyesi olduğu anlaşılan Pavlus, baba mesleği olan çadırcılıkla uğraşmaktadır. 

Asıl adı ünlü Yahudi savaşçısı Saul’un isminden hareketle “Saul” dur. “Pavlus” Latince adıdır. 

Küçük yaşlarda ilim öğrenmesi için ailesi tarafından Kudüs’e gönderilmiştir. Luka’nın 

anlatımına göre, ilimde saygın bir yer edinmiş, hatta Yahudi yüksek mahkemesi olan Sanhedrin’in 

güvendiği bir kişi olmuştur. Hayatı boyunca hiç evlenmeyen Pavlus, geri kalan hayatını, çeşitli 

şehirlerde vaazlar vererek geçirmiştir. 

Bir Şam yolculuğu esnasında gördüğü vizyon üzerine bütün hayatı değişmiş, koyu bir 

Hıristiyan düşmanı iken, o anda Hıristiyan, hatta İsa’nın en önde gelen havarisi oluvermiştir. Ancak İsa 

aleyhisselam’ın gerçek havarileri onu tanımamışlar, onunla mücadeleye girişmişlerdir. Çünkü Pavlus, 

İsa aleyhisselam’ın tebliğ ettiği dine paralel bir din kurmuş, gerçek dindarları saptırmak amacıyla 

şehir, şehir dolaşmaya başlamış, kısmen de başarılı olmuş, kendine bağlı kiliseler kurmuştur.

DİN KURUCUSU OLARAK PAVLUS 

Hıristiyanlık içi ve dışı hemen hemen bütün otoritelere göre günümüz Hıristiyanlığının 

kurucusu Pavlus’tur. Hatta öyle ki, mevcut olan İnciller bile Pavlus sonrası yazılıp onun dini anlayışına 

uygun biçimde kaleme alınmıştır. Kendisinin çeşitli kiliselere ve topluluklara gönderdiği varsayılan 

mektuplar çerçevesinde oluşturulan paralel din, pagan toplulukları arasında revaç bulmuş, İsa 

aleyhisselamın yaşadığı yerlerden çok genellikle çok tanrıya tapan kitlelerin yaşadığı bölgelerde 

yayılmıştır. 

Pavlus, kurmuş olduğu dine orijinal bir ad vermemesine karşın, bu dinin ismini gene bu 

topluluklar ‘Hıristiyanlık’ ismini uygun bulmuşlardır. Başlangıçta İsa aleyhisselamın havarileri ile 

mücadele halinde bulunan Pavlusûn dini, büyük bir yenilgiye uğrayıp neredeyse yok olmaya yüz 

tutmuşken, Roma İmparatoru Konstantin;in hamiliğinde organize edilen “İznik Konsili’ vasıtasıyla 

resmiyet kazanıp, baskıyla tek otorite haline gelmiştir. 

Bu baskının neticesinde, gerçek dinin yanında bütün inançlar da yok edilmiştir. Bazı ilim 

adamlarına göre Allah’ın vahyi olan İncil, bu dönemde kaybolmuştur. 

Aslında Pavlus, Allah’ın dinine karşı kurduğu paralel dine hiçbir orijinalite katmamış olup, 

yaşadığı devirde revaçta olan sır dinleri ve pagan inançlarını harmanlamış, böylece Anadolu’da 

yaşayan kitlelere hoş gelebilecek bir tasarımda bulunmaya özen göstermiştir. 

Bu nedenle onun dini, inançlar sentezi olarak ortaya çıkmış, diğer inançların baskıyla yok 

edilmesi sonucu orijinal gibi görünmüştür. Pavlus, sadece inançları sentezlemekle yetinmeyip, aynı 

zamanda yukarıda sayılan dinlerin önemli şahsiyetlerini de Hıristiyanlık içine dahil edebilmiştir. Bu 

duruma en iyi örnek te Noel Baba’dır. 

Felsefenin yoğun etkisi görülen çevrede yetiştiğinden, filozofların pek çok düşüncesini de 

dinin dogmaları haline sokmuştur. 

“Kendisini “Annesinin rahmindeyken Tanrı tarafından seçilip görevlendirilen kişi” (Galatyalılar 

1: 15-16 ) olarak niteleyen Pavlus için, Hıristiyan dininin belki İsa’dan bile daha önemli kişisi demek 

sanırım abartı olmaz. Çünkü bu dini şekillendiren hatta oluşturan Pavlus’un fikirleridir. Elçilerin işleri 

kitabından ve çeşitli kiliselere gönderdiği varsayılan mektuplarından şahsiyetini öğrenebildiğimiz bu 

kişi, gençlik döneminden sonra neredeyse tüm hayatını havarilerle mücadele ve kendi oluşturduğu 

dini yaymakla geçirmiştir. Yaptığı işi “Çarmıha gerilerek ölen ve sonra tekrar dirilen Rab İsa Mesih’in 

mesajını yaymak” ( Galatyalılar 1:1-2, 2:7, Korintliler 11:23) olarak tarif eden Pavlus’un hayatı ve 

kişiliği tarih boyunca çeşitli araştırmalara konu olmuş, ancak günümüzde pek çok yönüyle tanınmaya 

başlanmıştır. 

Pavlus’un bir din kurucusu mu, yoksa var olan bir dinin neferi mi olduğu sorusuna cevap arayan bir 

çok araştırmacı, çeşitli ilmi kriterlerle yaptıkları çalışmaların sonucunda onun mevcut olan bir dini 

değiştirip yeni bir vizyonla helenistlere sunduğu görüşünde birleşmektedir. Hıristiyanlığın ilk 

yıllarından itibaren “sahtekar-sahte havari” olarak itham edilen Pavlus, aslen bir Yahudi’dir. Bu da 

daha İsa Mesih hayattayken getirdiği dine iman etmeyip onun hayatına kasteden Yahudilerle aynı 

ırktan olması, gene Elçilerin İşleri kitabının yazarı Luka’nın belirttiğine göre ilk Hıristiyanlara yapılan 

zulümlere bizzat iştirak etmesi, onun sonradan Hıristiyanlığı kasten bozmaya çalıştığı şüphelerine yol 

açmıştır. 

“Kilikya’dan Tarsus’lu bir Yahudi” ( Elçilerin İşleri 21:39, 22:3) , “sekizinci gün sünnet olan 

İsrail soyundan, Benyamin kabilesinden, özbeöz bir İbrani” ( Filipeliler 3:5) olarak dünyaya gelen 

Pavlus, çocukluğundan itibaren zengin kültüre sahip bir coğrafyada yetişmiştir. Yaşadığı toplumda var 

olan yirmiye yakın “sır dini” ve çeşitli felsefelerin etkisiyle şekillendirdiği düşünce yapısıyla günümüz 

Hıristiyanlığının temellerini atmıştır.

İsa Mesih’in getirdiği dini yaymaya çalışan havarilerin çabalarıyla geniş bir coğrafyaya yayılma 

eğilimi gösteren Hıristiyanlık, Pavlus’a kadar ulaşmış, ancak Hıristiyanlardan duyduklarını ve pagan 

kültüründen öğrendiklerini sentezleyen Pavlus yeni bir “Rab İsa” sloganıyla yola çıkmıştır. Nitekim 

Luka’nın Elçilerin İşleri kitabında perde arkasında göstermesine rağmen Pavlus ve fikirlerine karşı 

yoğun bir karşı kampanya başlatan havariler, onu hiçbir zaman aralarına almamış ve 

onaylamamışlardır. Bu durum Pavlus’un bir çok mektubunda açıkça görülür. 

Elçilerin İşleri ve mektuplarda birbiriyle çelişkili olarak anlatılan rivayetlere göre Pavlus, Şam’a 

giderken yolda gördüğü bir vizyon sonucu Hıristiyan, hatta havari olmuştur. Kendisini dini konuda tek 

otorite olarak kabul etmiş, gerçek havarileri her zaman küçümsemiştir. Vizyon hadisesinin ve 

havarilere karşı takındığı tutumun sebebi aslında onda var olan fizyolojik bir hastalıktan 

kaynaklanmaktadır. Bu hastalıkla ilgili kendi ifadeleri detaylı olarak incelendiğinde ortaya Pavlus’un 

nasıl bir karakter taşıdığı açıkça görülecektir. 

2Ko 12:7 Aldığım esinlerin üstünlüğüyle gururlanmayayım diye bana bedende bir diken, beni 

yumruklamak için bir şeytan meleği verildi, gururlanmayayım diye. 

2Ko 12:8 Bundan kurtulmak için Rab'be üç kez yalvardım. 

Pavlus’un burada güya yaptığı işten şımarmasın diye Tanrı tarafından kendisine verildiğini 

iddia ettiği “şeytan meleği” tabiri, bizzat kendisinin Hıristiyanlığa soktuğu “her hastalığın sebebi 

cinlerdir.” Safsatasını doğrulamak adına uydurduğu bir yalandır. Gerçekte o, ciddi bir hastalığa 

musallat olup ömrünün sonuna kadar tedavi olmamış biridir. 

1Ko 2:3 Ben size zayıflık ve korku içinde geldim, nasıl da titriyordum! 

Yukarıdaki ayette Pavlus’un sahip olduğu hastalığın belirtileri açıkça kendisi tarafından ifade 

edilmiştir 

Gal 4:13 Bildiğiniz gibi, Müjde'yi size ilk kez bedensel bir hastalığım nedeniyle bildirdim. 

Gal 4:14 Bedensel durumum sizin için çetin bir deneme olduğu halde beni ne horladınız, ne de 

benden tiksindiniz. Tanrı'nın bir meleğini, hatta Mesih İsa'yı kabul eder gibi kabul ettiniz beni. 

Pavlus’un Galatyalılara yazmış olduğu mektubun 4. bölümünün 14. ayetinde hastalığın teşhisi 

tamamen açığa çıkmaktadır. Ancak günümüz kutsal kitap metinlerinde ayette geçen “tiksindiniz” 

ifadesi yanlış olmakla beraber, doğrusu “tükürdünüz” olmalıdır. Tüm bu verileri sıralayacak olursak; 

1- Bedensel zayıflık. 

2- Korku sendromu. 

3- Titreme. 

4- Yumruklanma hissi. 

5- Horlanma. 

6- Tükürülme. 

7- Kendinden geçme. 

Modern tıp uzmanlarına göre tüm bu veriler genellikle tek bir hastalığı akla getirmektedir ki, bu 

da epilepsidir. Pavlus’un yaşadığı dönemde bu tip hastalara hastalığın bulaşmaması için tükürüldüğü 

ve hastanın hor görüldüğü bilindiğine göre, Pavlus tipik bir epileptik vakadır. 

Bu yüzden Pavlus’un Şam yolculuğunda gördüğünü iddia ettiği vizyon ve çeşitli ruhsal tecrübeleri, 

epilepsiden kaynaklanan patolojik rahatsızlık ürünü halüsinasyonlardan başka bir şey değildir. 

Bedensel ve ruhsal yönden hasta bir kişinin hastalığın tesiriyle gördüğü halisinasyonları, vahiy olarak 

nitelendirip, kendine “havari” sıfatı yakıştırarak ortaya çıkıp bir din kurması ve kurduğu bu dini, sırf 

pagan inancına yabancı olmadığı için benimseyen ve süratle yayılmasını sağlayan helenistlerin varlığı 

tarihin garip bir cilvesidir. 

Pavlus yukarıda sayılan etmenler sonucunda Yahudi ve Hıristiyanların hiçte alışık olmadıkları 

sapkın fikirler yaymış, çeşitli kiliseler kurmuş ve bir takım mektuplar yazarak düşüncelerini yazılı hale 

getirmiştir. Bu yazılı metinler (mektuplar) sonradan kaleme alınan İnciller için ana kaynak oluşturmuş, 

böylece gerçek İsa (A.S.), gerçek İncil ve dolayısıyla gerçek din, uydurulan metinlerin arkasında 

kalarak kaybolmuştur.” (Allah’a İftira mı Ediyorsunuz? Kitab-ı Mukaddesten Tuhaf Ayetler Yahya 

Kemal SAVDIR Ozan Yayıncılık 2010)

PAVLUS'UN HIRİSTİYANLIKTAN AYRILDIĞI NOKTALAR 

Gerçekten de yüzeysel bazı paralellikler bir tarafa, Pavlus ile İsa’nın tebliğ ettikleri öğretileri 

karşılaştırdığımızda, Pavlus’un öğretilerinde ne kadar tarihsel İsa’yı takip ettiği sorusuna olumlu cevap 

vermek pek mümkün gözükmemektedir. Zira İsa ile Pavlus’un teolojileri arasında temel birçok farklılık 

bulunmaktadır. Bu farklılıklar; öğretilerinin merkezi vurgusu, hukuka yaklaşımdan, Tanrı düşünceleri, 

kurtuluş teorileri, tarihsel akışa, geçmişe ve geleceğe bakış tarzları ve benzeri konularda özellikle ön 

plana çıkmaktadır. ( Pavlus Hıristiyanlığın Mimarı Şinasi GÜNDÜZ Ankara Okulu Yayınları İstanbul 

2001) 

1- Teosentrizm (Allah-merkezcilik ) ve Kristosentrizm (Mesih merkezcilik) 

Pavlus ile tarihsel İsa arasındaki temel farklılıklardan birisi, her iki şahsiyetin öğretilerinin merkezini 

oluşturan farklı yaklaşımlarda ortaya çıkmaktadır. Tarihsel İsa'nın teolojisi Teosentrik (Tanrı merkezli) 

bir yapıya sahiptir. İsa’nın yaptığı çağrının özünde, insanları Tanrıya iman edip, kötülükten uzak 

durmak suretiyle Tanrının egemenliğine girmeye davet etmek bulunmaktadır. Dolayısıyla onun 

öğretilerinin merkezi unsuru; kötülüğün, günahkarlığın ve zulmün ifadesi olan şeytanın boyunduruğu 

altında olmaya karşı çıkarak halkı Tanrıya davet etmektir. Tanrı hem kozmogonik ve kozmolojik 

düzlemde hem de insan yaşamında egemen olan yüce varlıktır. Bu egemenliğin farkında olmayan ya 

da günah ve kötülüğe meylederek buna karşı çıkan insanlan uyarmak İsa'nın görevidir. 

İsa’nın bu Tanrı merkezli din anlayışına karşılık Pavlus’un öğretilerinin temelini ise Kristosentrizm ya 

da Mesih merkezlilik düşüncesi teşkil eder. Pavlus, "ben artık yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor” 

(Gal. 2:20) ya da “benim için yaşamak Mesih’tir” (Filip. 1:21) gibi sözleriyle Mesih kavramının 

öğretilerinin temelini oluşturduğuna dikkat çekmektedir. Pavlus’a göre İsa, Tanrısal Oğul’un insanlığın 

kurtuluşu için bedenleşmiş halidir, Mesih’tir. Dinsel öğretinin en önemli işlevi, kurtarıcı Rab İsa Mesih 

düşüncesini açıklamasıdır. Bu çerçevede kurtuluş ve iman Mesih kavramı çerçevesinde 

açıklanmaktadır. Pavlus’a göre kurtuluşun yegane yolu Mesih’e imandır. İsa, iman ve Tanrısal hukuk 

da dahil dinsel öğretilere teslimiyet ile Tanrı egemenliğine girme gereğinden söz ederken, Pavlus, 

"Mesih’te” olmanın ya da "Mesih cemaatine” girmenin gereğinden söz etmektedir. 

2- Tanrının Egemenliği 

Aynı şekilde “Tanrının egemenliği” kavramı açısından da Pavlus’un yaklaşımı tarihsel İsa’nın 

yaklaşımından oldukça farklıdır. İsa’ya göre Tanrının egemenliği, özel anlamda dünyanın sonunda 

gerçekleşecek olan hesap/yargı günüdür; genel anlamda ise o, Tanrının iradesinin insan inanç, 

düşünce ve eylemlerine egemen olmasıdır. Bu nedenle İsa, insanları şeytanın egemenliğinden 

kurtarmaya ve Tanrının egemenliğine girmeye çağırmaktadır. Pavlus’ta ise Tanrının egemenli ği, 

eskatolojik bağlamdaki Mesih’in krallığı beklentisine (Parousia) dönüşmüştür. Ona göre, Tanrı 

kendilerini karanlığın egemenliğinden kurtanp Oğul’un egemenliğine aktarmıştır (Kol. 1:13). Onun 

beklediği egemenlik, Rab İsa Mesih’in egemenliğidir (2 Tim. 4:1, 18). Pavlus'a göre, yeryüzüne ilk 

gelişinde çarmıhta kendisini feda ederek, dünyaya egemen olan günah-ölüm kısırdöngüsüne ilişkin 

gerçekleri insanlara bildiren ve onlara bu kısırdöngüden kurtuluşun yollarım öğreten Rab İsa Mesih, 

ileride tekrar gelecektir 

3- Misyonun Merkezi Vurgusu: 

Mesaj mı İsa’nın Şahsı mı?

Bundan başka tarihsel İsa ile Pavlus'un öğretileri arasındaki bir diğer önemli farklılık, misyondaki 

merkezi vurgu konusunda ortaya çıkmaktadır. İsa’nın öğretilerinde önemli olan, İsa’nın kendi 

şahsiyeti ya da kimliği değil, tebliğ ettiği mesajdır 

Diğer taraftan Pavlus’un öğretisinde ise tarihsel İsa’nın temsil ve tebliğ ettiği mesaj değil, şahsı ya da 

kimliği önemli bir unsur olarak ön plana çıkar. Bu nedenle Pavlus, mektuplarında tarihte yaşamış bir 

şahsiyet olan İsa’nın yaşamını ya da tebliğ ettiği öğretileri/mesajı fazla dikkate almaz; onun için 

önemli olan İsa’nın şahsında be- denleşen ilahi Oğul Rab Mesih'tir. Bu nedenle Pavlus, artık kendilerinin 

İsa’yı dünyevi haliyle tanımadıklarını, önemli olanın dünyevi İsa'nın ölümü sonrası dirilen, ilahi 

aleme yükselen ve ileride yeniden gelecek olan Mesih İsa olduğunu vurgulamakta, öğretilerinde 

ısrarla bunun üzerinde durmaktadır. 

4- Tanrı Düşüncesi 

Tanrı düşüncesi konusunda da İsa ile Pavlus arasında bir fark-lılık dikkati çeker. Tarihsel İsa, Musa 

inancı doğrultusunda düşünen tam bir monoteisttir. Ona göre Musa hukukundaki en önemli buyruk, 

Tanrının tek olduğunu ve ondan başka Rab olmadığını belirten (Tanrımız olan Rab tek Rabdir' ve 

Tanrıyı bütün varlığımızla sevmemiz gerektiğini vurgulayan emirdir (Mark 12:29-32). Tanrı yaratan, 

öldüren, dirilten ve yargılayandır (Mark. 10:6); her şeye gücü yetendir (Mark. 10:27); yerlerin ve 

göklerin Rabbidir (Mat. 11:25; Luk. 10:21). Hesap gününün ne zaman olacağını yalnızca o bilir; ondan 

başka hiçbir kimse, ne melekler ne de bir başkası bunu bile-bilir (Mark. 13:32). Ona göre Tanrı en 

üstün olandır. Örneğin bu çerçevede İsa bir deyişinde, Tanrının mutlak iyi olan olduğunu be-lirterek 

Tanrıdan başka hiç kimsenin mutlak iyi olamayacağına dikkat çekmektedir (Mark. 10:18). İsa’nın bu 

ifadeyi, kendisine “iyi öğ-retmen" diye hitap eden bir kişiye karşı söylemesi de ilginçtir. İsa “Bana 

neden iyi diyorsun? İyi olan tek biri var; o da Tanrıdır" diye-rek, bir yandan kendisi için mutlak 

üstünlük nitelemelerini uygun görmemiş, diğer taraftan da mutlak üstünlük vasfına yalnızca Tan-rının 

haiz olduğunun altını çizmiştir. Ayrıca İsa’ya göre Tanrı her 

alanda egemen/kral olandır ve yalnızca ona itaat edilmesi gerekir. Bu nedenle onun tarafından 

gönderilen yasalara riayet etmemek doğru değildir; böyle davrananlar asla Tanrının egemenliğine nail 

olamayacaklardır. 

Diğer taraftan Pavlus'ta ise en azından tarihsel İsa'da gördüğümüz kadar tavizsiz, bir tek/üstün Tanrı 

düşüncesi görülmemektedir. Gerçi, C.A.A. Scott gibi bazı yazarlar, Pavlus’un “sonuna kadar taviz 

vermez bir monoteist olarak kaldığını” ileri sürmektedirler. Ayrıca Pavlus’un kendisi de “birden fazla 

Tanrı olmadığını” (1 Kor. 8:4) ifade etmektedir. Ancak bunların, onun İsa gibi bir monoteist olduğunu 

göstermesi şüphelidir. Zira Pavlus teolojisinde, İsa’nın teolojisinde görülmedik şekilde, Baba Tanrı ve 

Tanrısal Oğul olan Rab İsa Mesih ikiliği vardır. Örneğin Pavlus, birden fazla Tanrı olmadığı 

vurgusundan sonra şunu dile getirir: 

... Bizim için tek bir Tanrı Baba vardır. O. her şeyin kaynağıdır ve biz onun için yaşanz. Tek bir Rab 

vardır, o da İsa Mesih’tir. Her şey onun aracılığıyla yaratıldı, biz de onun aracılığıyla yaşanz (1 Kor. 8:5- 

6). 

5- Tanrısal Hukuk 

Tarihsel İsa ile Pavlus arasındaki bir diğer önemli farklılık noktası da her iki şahsiyetin Tanrısal hukuk 

ya da Musa hukuku konusundaki yaklaşımlannda ortaya çıkar. Bir önceki bölümde değindiğimiz gibi 

İsa, yaşamında asla Musa hukukuna karşı çıkmamış, hatta karşı çıkmak şöyle dursun, hukuka riayet 

etmenin önemini ısrarla vurgulamıştır. İsa, hiçbir zaman kendi öğretisini hııkukıpı dışında ya da ona 

alternatif olarak görmemiştir. Bununla birlikte İsa, hukuk konusundaki bazı tutarsızlıklan, topluma

egemen olan sınıftan kaynaklanan çeşitli istismarları ve sevgi-saygı ilkesinden yoksun, öç alma 

dürtüsünden hareket eden acımasız adalet anlayışını eleştirmiştir. Yine İsa, bizzat kendi yaşamında 

hukuka bağlı bir fert olarak kalmış; tapınak kurallarına riayet etmiş. Cumartesi yasağına uymuştur. O, 

hukukun en küçük bir gereğini dışlamanın kişiyi Tanrı yolundan uzaklaştıracağının altını çizmiştir. 

Pavlus ise öğretilerinde bir yandan Tanrısal hukuka karşı oldukça radikal bir yaklaşım sergilerken diğer 

yandan hukukla ilgili görüş ve düşüncelerinde zaman zaman tutarsızlıklara yer verir. Örneğin 

Pavlus’un, hukukun doğrudan Tanrı tarafından değil melekler aracılığıyla verildiğini savunması (Gal. 

3:19), hukuk yoluyla hiç kimsenin kurtulamayacağını ve hukuka bağlananlann lanet altında olduğunu 

ileri sürmesi (Gal. 3:10-11) ve hukukun günahı artırarak insanı günahkarlığa yönelttiğini düşünmesi 

oldukça radikal, hukuk karşıtı bir tutum ortaya koymaktadır. Diğer taraftan Tanrısal hukukun 

kesinlikle günah olmadığını, onun gerçekten de kutsal, doğru ve iyi olduğunu söylemesi (Rom. 7:7, 12) 

ve kendisinin Tanrısal hu kuku geçersiz saymadığını, tam tersine onu doğruladığını öne sürerek (Rom 

3:31), hukukun Tanrının vaadine aykın olmadığını belirtmesi (Gal. 3:21) ise, sanki hukuk yanl ısı bir 

tavır ortaya koyduğu izlenimini vermektedir. 

6- Otorite Anlayışı ve Sosyal-Siyasal Yapıya Karşı Tutum 

Pavlus’un içinde yaşadığı sosyal-siyasal yapıya ilişkin tutumu, tarihsel İsa’mn tutumundan önemli 

farklılıklar göstermektedir. Kısa yaşamında İsa, içinde yaşadığı toplumsal yapıya ve statükoya ciddi 

eleş-tiriler getirmiş; din adamlan sınıfının hiyerarşik üstünlüğüne ve top-lumda oluşturduğu rant 

düzenine karşı çıkmıştır. Aynca İsa, top-lumdaki ahlaki çöküntüyü ve sosyal düzensizliği/adaletsizliği 

eleştirmiş, konuşmalarında sermayeyi ve gücü elinde tutanlara karşı olumsuz görüşler dile getirmiştir. 

Başta Yahudi din adamlan ve ileri gelenleri olmak üzere toplumdaki egemen güçlerce bu davranışı 

nedeniyle takibat altına alınan İsa, nihayet yörenin yöneticisi tarafından “Yahudilerin kralı” olduğunu 

iddia etmekle suçlanmış ve ölüm cezasına çarptınlmıştır. Nitekim tıpkı İsa gibi daha önce Yahya’nın da 

siyasal otorite tarafından benzer kaygılarla tutuklanıp öldürüldüğü hatırlanmalıdır. Kısaca eldeki 

mevcut kaynaklar, İsa’nın yaşadığı Filistin yöresine egemen olan ne Yahudi ileri gelenleriyle ne de 

diğer siyasal otoriteyle olumlu ilişkiler kurmayı bir ön kabul olarak gördüğünü ortaya koymaktadır. 

İsa, Tanrının her alanda mutlak egemenliği merkezli öğretileri doğrultusunda toplumsal yapıyı 

değerlendirmiş, dolayısıyla yer yer egemen güçlerle karşı karşıya gelmiştir. O, asla statükoculuğu 

tercih etmemiş ve mevcut sosyal-siyasal yapıyı olduğu gibi korumayı amaçlayan bir muhafazakar 

olmamıştır. 

Pavlus’un fikir ve davranışlarına baktığımızda ise onun bir statükocu ve mevcut otoriter yapı yanında 

yer alan bir kişi olduğunu görüyoruz. Sosyal-siyasal yapıyla ilişkilerinde Pav- lus’ta görülen üç 

karakteristik özellik dikkat çekicidir: dünyevi 

egemenliğin Tanrısal iradenin tezahürüyle gerçekleştiğini düşünmesi ve ona itaati emretmesi; (ii) 

mevcut sosyal kurum ve değerlerin ya da bu çerçevede statükonun olduğu gibi korunmasına vurgu 

yapması; (iii) son olarak bulunduğu her ortama uymayı caiz görmesi. ( Pavlus Hıristiyanlığın Mimarı 

Şinasi GÜNDÜZ Ankara Okulu Yayınları İstanbul 2001)

HİZMET DİNİ 

Fethullah GÜLEN’in söylemleri ve cemaatinin eylemlerini “Hizmet” olarak isimlendirmeleri, 

kurduğu dine de pekala isim olarak yakıştırıla bilinir. Bütün faaliyetlerin ve söylemlerin din olarak 

ifade edilmesi, başlangıçta yadırganabilir, ancak itikad ve amel mevzu edildiğinde görülecektir ki, 

Fethullah GÜLEN, tüm söylemleri ve eylemleri göz önüne alındığında yeni bir dinin temellerini 

atmaktadır. Bu dinin mensuplarına da “cemaat” denilmektedir. 

Batıl veya hak olsun bütün dinlerin kendine özgü veya başka dinlerden alıntılanan bir itikadı, 

ibadet şekli ve yazılı/sözlü emirleri mevcuttur. Her dinin yapısı da bir kutsal etrafında şekillenir. 

Hizmet dininin de temel noktası Fethullah GÜLEN’in kutsiyetidir. Cemaatin inanışına göre O 

tartışılmaz, hata yapmaz, kendisinden günah sadır olmaz. Bu nedenle söylediği her söz, dinin kutsal 

emridir. 

Söz konusu dinin temel aldığı unsurlardan biri de, başka din ve inanç saiklerinin doğru yolda 

olmamasıdır. Bu nedenle kul hakkı, ehliyet ve kutsiyet gibi kavramlar başka din mensupları için 

geçerliliği olmayan kavramlardır. Kendi mensupları dışında hiçbir kimsenin makam ve mevki sahibi 

olmaya hakları yoktur. 

İnsanların kıymeti, Hizmet dinine ve cemaate yaptıkları katkılarla ölçülür. 

İslam dininin ortaya koyduğu haram ve helal çizgileri, Hizmet dini mensuplarını kuşatmaz. 

GÜLEN, bu kaideleri istediği gibi şekillendirebilir. Bir gün verdiği emir ertesi gün bile değişebilir. Bu 

durumun pek çok örneği mevcuttur. Böylece Hizmet dini her an tekamül eden bir yapıya sahiptir. 

İnanç ve söylemleriyle Hıristiyanlığa daha yakın görünen Fethullah GÜLEN’in ve cemaatinin, 

bazı çevrelerce hala İslami bir çizgide olduğunun var sayılması da, Hizmet dininin itikadi yapısından 

kaynaklanmaktadır.

HİZMET DİNİNİN İNANÇ ESASLARI 

Bütün dinler insanlığın karşısına inanç esaslarını sunarak çıkmışlardır ve her dinde bu hususlar 

dogma halindedir. Tamamına veya bir kısmına inanmamak, kişi açısından o dine de inanmama 

yükümlülüğü getirir. Kısaca “amentü” olarak adlandırılan bu esaslara inanmak, her dinin mümini için 

kaçınılmaz bir kaidedir. 

İslam dininin amentüsü Kur’an ve sünnetle tayin edilmiştir ve altı temel esas üzerine bina 

edilmiştir. Bir kişinin Müslüman sayılası için altı esasa kayıtsız şartsız, şeksiz, şüphesiz iman etmesi 

gerekir. Bir Müslüman şöyle ilan eder: Allah-u Teâlâ'nın varlığına ve birliğine inandım. Allah-u 

Teâlâ'nın meleklerine inandım; Allah-u Teâlâ'nın kitaplarına inandım. Allah-u Teâlâ'nın gönderdiği 

Peygamberlerine inandım. Âhiret gününe inandım. Kader, hayır, şer her şeyin Allah'ın yaratmasıyla 

olduğuna inandım. Öldükten sonra tekrar dirilmek haktır. Şehâdet ederim ki Allah'tan başka hiç bir 

ilâh yoktur. Ve yine şehâdet ederim ki Muhammed (aleyhisselâm) Allah'ın kulu ve elçisidir. 

GÜLEN’in kurduğu Hizmet dini, bu esaslara yakın bir inanç sistemi getirmesine karşın, anlayışta 

İslam amentüsünden farklı bir metod takip eder şöyle kİ; 

1- Allah: İslam’ın Allah inancından farklı olarak GÜLEN, onun dünyada da görülebileceğini, hatta 

kendisinin gördüğünü de iddia eder. “Bir televizyon programında Yazar Latif Erdoğan "Gülen, bana 

'Allah ile konuştuğunu söyledi. Kainatı Hz.Muhammed(Sallallahu Aleyhi Vesellem) için yarattım senin 

için de devam ettiriyorum' dedi" diye konuştu.” 

Oysaki İslam dinine göre yüce Allah müminlere ancak cennette görülecektir. 

2- Vahiy ve melek: Bir televizyon röportajında Rahmetli Savaş Ay’a, Fethullah GÜLEN "Cebrail 

hiç görmediğim tanımadığım bir melek. Bu bir parti kursa ben ona diyeceğim ki, sen bir parti kurdun 

ama müsaadenle seni desteklemeyeceğim." Demektedir. Bu cümlenin İslam itikadı yönünden 

irdelendiğinde, birkaç yönden problemli ve tehlikeli olduğu açıkça görüldüğü gibi ayrıca Gülen’in ve 

hareketinin, İslam’ın iman şartlarından biri olan “Meleklere İman” bahsine nasıl baktığı hakkında 

önemli ipuçlarını da barındırmaktadır. Gelen tepkiler üzerine; "Hoca efendi, gazetede çalışan çok 

sevdiği Cebrail arkadaşını kastetmişti." Gibi komik, komik olduğu kadar insan zekasını küçümseyici bir 

savunma yapılmıştır. 

Meseleyi daha iyi anlamak bakımından derin bir tetkike tabi tutmaya ihtiyaç vardır. 

“Melekler Allah'ın nurdan yarattığı, gözümüzle göremediğimiz ruhanî varlıklardır. Melekler, sırf hayır 

işlemek ve Allah'a ibadette bulunmak için yaratılmışlardır. Kötülük yapmaya kabiliyetleri yoktur. 

Çünkü Allah onlara, şehvet ve gazap gibi kötülüğe itici duygular vermemiştir. Meleklerin bizim gibi 

yemeleri içmeleri, yatıp uyumaları, evlenip çoğalmaları da yoktur. Onlar için erkeklik - dişilik söz 

konusu değildir. Gökte, yerde, her tarafta bulunurlar; kısa zamanda en uzak mesafeleri aşıp gitmeye, 

diledikleri şekil ve surette görünmeye güçleri yeter. Allah, onlara bu kuvveti vermiştir. Melekler, gece 

gündüz Allah'a ibâdetle, zikir, tesbih ve takdîs ile meşgul olurlar. Bu, onların gıdası hükmündedir. 

Allah'a asla isyan etmez, onun emirlerinden zerre kadar dışarı çıkmazlar. Mâsum ve itâatlidirler. 

Meleklerin varlığını, başta İslâm, bütün semavî dinler haber vermiş, Peygamberler onları hakikî 

hüviyetleriyle görüp kendilerinden vahiy almışlardır. Kur'an ve diğer mukaddes kitablar da meleklerin 

varlığından bahsetmişlerdir. Bütün bunlar, meleklerin varlığına, gözle görmek gibi kesin bir delil teşkil 

ederler. Bütün Hak dinlerin ve Peygamberlerin varlığında ittifak ettiği; Peygamberimizin ve Kur'an'ın 

varlığını haber verdiği meleklere "gözümle göremiyorum" diye inanmamak, büyük bir cehalet ve 

inkârdır. Allah'a inanan bir kimse için, Meleklere inanmamak söz konusu olamaz. Meleklere îman,

îman esasları içinde mühim bir yer işgal eder. Çünkü melekler, Allah'tan aldıkları İlâhî vahyi 

peygamberlere ulaştıran birer elçi durumundadırlar. Bu bakımdan vahye ve peygamberlere inanmak, 

önce onlara vahyi ve peygamberliği getiren meleklerin varlığına inanmayı gerektirmektedir. 

Meleklere inanmamak, peygamberlere de inanmamayı netice verecektir. Meleklere îmanın Allah'a 

îmandan hemen sonra zikredilmesinin sebebi de budur. Melekler nurdan yaratılmış lâtif cevherler, 

ruhanî varlıklar oldukları için, aslî hüviyetleri ve gerçek mâhiyetleri ile insan gözüne gözükmezler. 

Görme kabiliyetimiz, melekleri görebilecek şekilde yaratılmamıştır. Ancak Cenâb-ı Hak 

Peygamberlerine, melekleri görme kabiliyetini verdiğinden, onlar melekleri hakikî şekilleri ile 

görebilmişlerdir. (http://www.islammerkezi.com/ilmihal/meleklereiman.htm) 

Bu ifadeleri özetlersek; 

A- “Melekler, sırf hayır işlemek ve Allah'a ibâdette bulunmak için yaratılmışlardır. Kötülük 

yapmaya kabiliyetleri yoktur. Çünkü Allah onlara, şehvet ve gazap gibi kötülüğe itici duygular 

vermemiştir” İfadesi, bir meleğin yaptığı eylemin, yaratılışları icabı kötülük değil, ancak hayır 

olacağını belirtir. Bu nedenle şayet parti kurarsa sebebi mutlaka hayırdır. 

B- “Allah'a asla isyan etmez, onun emirlerinden zerre kadar dışarı çıkmazlar. Mâsum ve 

itaatlidirler.” Anlaşılacağı üzere Meleğin her yaptığı eylem Allah’ın emridir. Şayet parti kursa, 

bu harekette emir neticesinde olacaktır. 

C- “Allah'a inanan bir kimse için, Meleklere inanmamak söz konusu olamaz.” Cümlesi, sadece 

Meleklerin varlığına inanmak anlamına gelmez. Aynı zamanda onların getirdiklerine ve 

fiillerine inanmak anlamı taşır. 

D- “Melekler nurdan yaratılmış lâtif cevherler, ruhanî varlıklar oldukları için, aslî hüviyetleri v e 

gerçek mâhiyetleri ile insan gözüne gözükmezler. Görme kabiliyetimiz, melekleri görebilecek 

şekilde yaratılmamıştır. Ancak Cenâb-ı Hak Peygamberlerine, melekleri görme kabiliyetini 

verdiğinden, onlar melekleri hakikî şekilleri ile görebilmişlerdir. “ Fethullah GÜLEN’in “hiç 

görmediğim, tanımadığım bir melek” olarak bahsettiği Cebrail aleyhisselam, bilindiği üzere, 

sadece peygamberlere gerçek mahiyetleriyle görünmüşlerdir. Ayrıca Kur’an da Hz. Meryem’in 

onu bir erkek şeklinde gördüğü belirtilir. Bu yüzden GÜLEN’in Cebrail aleyhisselam’ı görmesi 

zaten mümkün değildir. Fakat asıl fecaat sonra gelen cümlede gizlidir. Zira GÜLEN, “hiç 

tanımadığım bir melek” ifadesiyle büyük bir cehalet örneği sergilemektedir. Çünkü söz 

konusu büyük meleği her Müslüman tanır/tanımak zorundadır. 

Görüldüğü üzere Fethullah GÜLEN, siyasete olan mesafesini belirtmek adına çok yanlış bir örnek 

kullanmış, bunu yaparken de sapkın görüşleri ortaya dökülmüştür. İslam dininden bu noktada 

ayrılan GÜLEN, kendi kurduğu dinin melekler hakkındaki görüşlerini ifşa etmiş, haşa kendi 

makamının Cebrail aleyhisselam!ın makamından üstte olduğunu da güya ima etmiştir. 

3- Nikah; 2000 yılına ait Zaman gazetesinde şöyle bir haber dikkati çekti; 

“Lester Kurtz ve Mariam (Meryem) Kurtz, Dinlerarası Diyalog toplantısının en ilginç konuklarıydı. 

Biri Teksas’tan yani Amerikalı, diğeri Darussalem yani Tanzanya’dan. Biri metodist protestan bir 

ailede büyüyüp Quaker (tarikat üyesi)olarak hayatını sürdürüyor, diğeri ise Müslüman. Biri Teksas 

Üniversitesi’nde sosyoloji profesörü, diğeri ise gazeteci. Afrika’da katıldıkları bir konferansta tanışıp 

evlenmeye karar vermişler. Amerika’ya yerleşip resmi nikahlarını yapmışlar ve tam bir yıldır dini nikah 

kıymak için beklemişler. İşte bu bekleyiş, nihayet Urfa’da son buldu. 

Haham, papaz ve müftünün huzurunda kendisini Kelime-i şehadet getirerek ‘hem Hıristiyan, hem 

de Müslüman’ ilan eden ve aynen çifte vatandaşlıkta olduğu gibi çifte dinli olmak istediğini ve

Meryem ile evlenerek geçmişinde sahip olduğu Hıristiyan kültürle İslam kültürünü meczetmek 

istediğini belirten Lester, ‘ İslamiyet’in güzellikleri ile geçmişimdeki Hıristiyanlıktan kaynaklanan 

güzellikler arasında bir tezat görmüyorum ve iki dinin güzelliklerini İbrahim Peygamber’in mekanında 

Musevi dostlarımın da duaları ile Meryem’le birlikte dini nikah kıyarak sürdürmek istiyorum’ dedi. 

Gözleri dolu bir biçimde bu anı beklediğini belirten Meryem ise, Lester’in geçen yıl bir ay oruç 

tuttuğunu, Ramazan boyunca beş vakit namaz kıldığını, birlikte Hıristiyan bayramlarını da 

kutladıklarını; fakat İslami usullerle nikah kıymayı hep arzuladıklarını vurguladı. Üç dinin duaları ile 

salevatlar eşliğinde gerçekleşen nikah merasimi, katılımcıları derin ve anlamlı düşüncelere sevk etti. 

Bu evlilik, diyaloğun bir göstergesi olarak algılandı.” (15 Nisan 2000 Cumartesi-Zaman Gazetesi) 

Nassla sabit olmuştur ki, bir Müslüman kadının kafirle evlenmesi kesinlikle haramdır. "İman 

etmedikçe müşrik kadınlarla evlenmeyin. Beğenseniz bile müşrik bir kadından imanlı bir cariye 

kesinlikle daha iyidir. İman etmedikçe müşrik erkekleri de (kızlarınızla) evlendirmeyin. Beğenseniz 

bile, müşrik bir kişiden inanmış bir köle kesinlikle daha iyidir. Onlar (müşrikler) cehenneme çağırır. 

Allah ise, izin ve (yardım) ile cennete ve mağfirete çağırır. Allah, düşünüp anlasınlar diye ayetlerini 

insanlara açıklar." (Bakara, 2/221) 

"(Ey iman edenler) Allah'a eş tanıyan kadınlarla onlar iman edinceye kadar evlenmeyin." 

(Bakara, 2/221) 

Aynı zamanda bir Müslümanın bir erkeğin ehli kitaptan bir kadınla evlenmesine izin 

verilmiştir. "...Kendilerine sizden önce kitap verilenlerden yine hür ve iffetli kadınlar dahi, siz onların 

mehirlerini verip nikah edince (size helaldir.)" 

(Maide, 5/5) 

Fakat bu durum sadece ruhsattır zira Peygamber sallallahualeyhivesellem şöyle buyurmuştur; 

"Kadın dört meziyet için nikahlanır; malı için, soyu için, güzelliği için ve dini için. Ama sen dindar olanı 

(Allah'ın emirlerine riayet edeni) seç ki, elin bereketli olsun." İmam Şafii ve İmam Malik'e göre Ehl -i 

Kitap kadınla evlenmek mekruh kabul edilmiştir. 

Bütün bu ayet ve hadisler ışığında ortaya çıkan kesin sonuç şudur ki; Bir Müslüman erkeğin 

kitapsız kafir bir kadınla, Müslüman bir kadının da kitapsız kafir ve ehli kitaptan biriyle evlenmesi 

kesinlikle haramdır. Yasaklanan evlilikleri yapanlar bilerek ve isteyerek bu eylemi gerçekleştirdilerse 

küfre girme ihtimalleri vardır. 

Zaman gazetesinin haberi bu bilgiler ışığında okunduğunda büyük bir felaketin varlığı ortaya 

çıkar. Toplantıya katılan ilginç konuk erkek metodist protestan, yani Hıristiyan, yani ehli kitap, yani 

kafir. Diğer ilginç konuk olan kadın ise maalesef Müslüman. (Bu bahtsız kadının dininden esefle 

bahsetmemizin tek sebebi, kafirin nikahına girerek kendini alçaltmasıdır.) bu ikisi, Papaz, Haham ve 

Müftünün eşliğinde nikah kıydırıyorlar. Kısaca Allah’ın haram kıldığı bir eylemi alenen icra ediyorlar. 

İslam alimleri konuyla ilgili şu görüşü belirtir; “ Müslüman erkek kitapsız kâfirlerle evlenemez. 

Kitaplı kâfir kadınla yani Hıristiyan ve Yahudilerle evlenmesi caiz ise de, tahrimen mekruhtur, harama 

yakındır. Zimmi ile evlenmesi tenzihen mekruhtur.(Hindiyye)” Çünkü ; İslam idaresi altında zimmi 

olarak yaşayan kitap ehli kadın ile evlenmek tenzihen mekruh idi. Zimmi olmayan kendi 

memleketinde yaşayan gayrimüslimlere harbi kâfir denir. Bugün yer yüzünde zimmi kâfir yoktur. 

Onun için bugün kitap ehli kadınla evlenmek tahrimen mekruhtur. Zaruretsiz evlenmemelidir. 

(http://www.mumsema.com/misafir-sorulari/235008-musluman-kadin-hiristiyan-erkekle-evlenebilirmi.html)

Ayrıca “Müslüman kadın, kitapsız kâfirle evlenemediği gibi, ister harbi olsun, ister zimmi olsun 

hiçbir kitap ehli kâfirle de evlenemez. Evlenmeye karar verdiği zaman kâfir olur. (Redd-ül Muhtar)” 

görüşü de konuya tam ışık tutmaktadır. 

Fakat en can alıcı nokta son cümlelerde gizlidir. “Üç dinin duaları ile salavatlar eşliğinde 

gerçekleşen nikah merasimi, katılımcıları derin ve anlamlı düşüncelere sevk etti” derken gazete, esas 

niyeti vurgulamakta. 

Cümlede “Üç dinin duaları ile salavatlar eşliğinde “ vurgusu, içinde çarpık ve tezat teşkil eden 

anlamlar içermekte. Zira üç dinin itikadı yönünden meseleye baktığımızda karşılaşacağımız ilginç 

durum şu olacaktır. Yahudi haham Allah’ın oğlu dediği Üzeyir aleyhisselam’ın babası ve sadece Yahudi 

ırkının tanrısı olan aciz ilaha, (Bozulmuş Tevrat incelendiğinde tanrının ne kadar aciz olduğu görülür. 

Bkz. Allah’a İftira mı ediyorsunuz? Yahya Kemal SAVDIR Ozan Yayıncılık İstanbul 2010) Hıristiyan 

Papaz, Baba ilaha veya oğul tanrıya, (İsa) veya Kutsal Ruha, ya da hepsine, Müftü, bir tek ve eşi 

benzeri olmayan Allah’a dua edecek, Yahudi ve Hıristiyan din adamlarının kabul etmediği tevhid 

peygamberi sallallahualeyhivesellem’e salavatlar getirilerek nikah kıyılacak. Ortaya çıkan curcuna 

komik, saçma, aynı zamanda da dehşet verici. Bir başka dehşet verici manzara ise orada bulunan 

gafillerin derin ve anlamlı düşüncelere dalmasıdır. 

Bu toplantının en büyük önemi Gülen’in ve dininin, İslam’ın ehli kitap olarak tanımladığı ve 

Allah’ın aşağıladığı kimselere bakış açısını ortaya koyması açısından çok dikkat çekicidir. 

“Kendilerine kitap verilenlerden oldukları halde ne Allah'a, ne ahiret gününe inanmayan, Allah'ın ve 

Resulünün haram kıldığını haram tanımayan ve hak dini din edinmeyen kimselere alçalmış ol dukları 

halde elden cizye verecekleri hale gelinceye kadar savaş yapın.” (Tevbe 29) 

4- Amentü; Zaman gazetesi yazarı ve GÜLEN’in fetva emini Ahmet ŞAHİN’in “ehli kitapla 

amentüde ittifakımız var” yazısı büyük bir skandala imza attı. (Zaman 17 Nisan 2000) Aslında mesele 

dikkatlice incelendiğinde Ahmet ŞAHİN’in ehli kitapla amentüde müttefik olanın İslam değil, GÜLEN’in 

icat ettiği din olan Hizmeti kastettiği açıkça anlaşılır. Yazıdaki şu cümle de iddiamızı doğrulamaktadır; 

“Zaten dikkatlice bakıldığında görülecektir ki ehl-i kitapla temel noktalarda birlikteyiz. Daha meşhur 

ifadesiyle amentüde ittifakımız vardır. Çünkü Allah'ın gönderdiği kitapların hemen hepsinde 

tekrarlanan amentüdür: Allah birdir. Peygamberler haktır. Melekler vardır. Kitaplar gönderilmiştir. 

Ahiret vardır. Ölen insanlar bir gün dirilecek, yaptıkları iyiliklerin mükafatını, kötülüklerin de 

mücazatını göreceklerdir.” 

Ayrıca Ahmet ŞAHİN gibi fetva emini! olmuş birinin, ehli kitapla İslam’ın asla bir araya 

gelmeyeceğini bilmemesi mümkün değildir. Hem farz edelim İslam’ı kastetmiş olsun. Böyle bir şeyin 

var olması eşyanın tabiatına aykırıdır. 

İslam amentüsü Yahudi Amentüsü Hıristiyan Amentüsü 

1. Allah’a, 

2. Meleklerine, 

3. Kitaplarına, 

4. Peygamberlerine, 

5. Ahiret gününe, 

6. İyi ve kötü her şeyin 

Allah’tan geldiğine 

1. Tanrı var olan her şeyi yarattı 

ve onlara hükmetmektedir. 

2. Tanrı birdir, O’ndan başka 

Tanrı yoktur. 

3. Tanrı bir cisim değildir ve 

1. Göğün ve yerin, görünen ve 

görünmeyen kainatın yaratıcısı, 

kadir-i mutlak baba olan tek bir 

Tanrı'ya; 

2. Bütün asırlardan önce 

babadan doğan, Tanrı'nın

iman ettim. Ölümden 

sonra dirilmek de 

haktır. ( Diyanet İslam 

Ansiklopedisi 

cilt: 23, sayfa: 5-10) 

hiçbir şekilde tasvir edilemez. 

4. Tanrı ezelî ve ebedîdir. 

5. İbadet sadece Tanrı’ya 

mahsustur, O’na ortak 

koşulmaz. 

6. Peygamberlerin bütün sözleri 

haktır. 

7. Efendimiz Mûsâ’nın 

peygamberliği gerçektir. O 

kendisinden önce ve sonra 

gelen bütün peygamberlerin en 

büyüğüdür. 

8. Mevcut Tevrat’ın tamamı 

Tanrı tarafından Mûsâ’ya 

verilenin aynısıdır. 

9. Tevrat değiştirilmeyecektir 

ve gelecekte Tanrı başka bir 

şeriat göndermeyecektir. 

10. Tanrı insanın bütün işlerini 

ve düşüncelerini bilir. 

11. Tanrı, emirlerini yerine 

getirenleri mükâfatlandırır, 

karşı gelenleri cezalandırır. 

12. Mesîh gelecektir, geciktiği 

halde geleceğine inanırım. 

13. Tanrı’nın bildiği bir 

zamanda dirilme 

gerçekleşecektir (Diyanet İslam 

Ansiklopedisi cilt 43, s 202 ) 

biricik oğlu, tek bir Rab lsa 

Mesih'e, 

O'nun Tanrı olduğuna, 

Tanrı'dan doğduğuna, nur 

olduğuna, nurdan doğduğuna, 

gerçek Tanrı olduğuna, gerçek 

Tanrı'dan doğduğuna, tevlid 

edildiğine, yaratılmadığına, 

baba ile aynı tabiatta olduğuna, 

her şeyin O'nun vasıtasıyla 

yapıldığına, biz insanlar ve 

bizim kurtuluşumuz 

için semadan indiğine; 

3. Kutsal ruh vasıtasıyla bakire 

Meryem'de bedenleştiğine ve 

insan olduğuna; 

4. Bizim için Pontius Pilatus 

zamanında çarmıha gerildiğine, 

ıstırap çektiğine. mezara 

konduğuna ; 

5. Kutsal yazılara uygun olarak 

üçüncü gün dirildiğine; 

6. Ve göğe yükseldiğine, 

babanın sağ tarafına 

oturduğuna; 

7. Ölüleri ve dirileri yargılamak 

üzere ihtişam içinde geri 

geleceğine ve saltanatına son 

olmayacağına; 

8. Rab olan ve hayat veren 

kutsal ruha, onun baba ve 

oğuldan neşet ettiğine. baba ve 

oğulla 

birlikte aynı tapınma ve 

ihtişama layık olduğuna, 

peygamberler vasıtasıyla 

konuştuğuna; 

9. Kiliseye, birliğine, 

kutsallığına, evrensel 

(catholique) ve havarilere ait 

(apostolique) oluşuna inanırım; 

10. GünahIarın affı için bir tek

vaftizi kabul ederim; 

11. Ölülerin dirilmesini; 

12. Ve gelecek dünyayı 

beklerim. ( Diyanet İslam 

Ansiklopedisi 

cilt: 17, sayfa: 345-348 ) 

5- Tevhid; Müslüman olan bir kimseye, ilk önce (La ilahe illallah, Muhammedün resulullah) 

kelimesinin manasını bilmek ve inanmak farzdır. Bu kelimeye Kelime-i tevhid denir. Kısaca manası, 

(Allah’tan başka ilah yoktur. Muhammed aleyhisselam da Onun Resulüdür) demektir. 

(http://www.dinimizislam.com/detay.asp?Aid=3595) bütün Müslümanlar böyle inanır/inanmak 

zorundadır. Aksi ve eksik durumda o kişiye zaten Müslüman denilemez. Oysa GÜLEN, tarihte hiç 

görülmemiş ve duyulmamış bir teoriyle karşımıza çıkıyor ve diyor ki; "Herkes kelime-i tevhid-i esas 

alarak çevresine bakışını yeniden gözden geçirmeli ve ıslah etmelidir. Hatta kelime-i tevhidin ikinci 

bölümünü, yani 'Muhammed Allah'ın Resulüdür' kısmını söylemeksizin sadece ilk kısmını ikrar eden 

kimselere rahmet ve merhamet bakışıyla bakmalıdır. Zira, hadislere göre, kıyamet günü Allah'ın 

sonsuz rahmeti öyle bir tecelli edecek ki şeytan bile umuda kapılacak ve bu rahmetten istifade edip 

edemeyeceğini merak edecek. Böylesine âlicenap bir merhamet karşısında, bizim cimrilik etmemiz ve 

bu cimriliği temsil etmemiz tasavvur edilemez. Hem sonra bunun bizimle alâkası ne? Hükümranlık 

O'nun, hazine O'nun, hepsi O'nun kulları... Öyleyse herkes haddi aşmaktan sakınmalıdır"(küresel 

barışa doğru kozadan kelebeğe gazeteciler ve yazarlar vakfı yayınları sayfa 131 M.Fethullah GÜLEN) 

“Bakın Kur’an-ı Kerim, ehli kitaba çağrıda bulunurken: “Ey kitap ehli! Aramızda müşterek olan bir 

kelimeye gelin, Allah’ı bırakıp da bazılarımız bazılarımızı Rab edinmesin.” ( Al-i İmran/64) diyor. Dikkat 

edin, bu mesajda “Muhammed’ün Resulallah” yok.” (Hoşgörü ve Diyalog İklimi s. 241) 

Bu beyan İslam ölçülerine göre tartıldığında birkaç yönden kesinlikle küfürdür. Fakat bu kat-i 

hükmü biraz erteleyerek GÜLEN’in savunmasına bir göz atalım, diyor ki; “Evvela, bir sözü doğru 

değerlendirmek için o sözün siyak ve sibakına (öncesine ve sonrasına) da bakmak gerekir. (Söz konusu 

yazının yer aldığı kitabı isteyip alakalı bölümü açıyor) Bakın size o bölümü okuyayım da kendiniz 

değerlendirin: “Bu konuda bana, başkaları tarafından anlatılan bir vakayı arz etmek istiyorum. Çok 

eski yıllarda birisi gelmiş bana İslami cemaatlerden birisini sormuş. Ben de: "Onlar, ufkumuzda yalancı 

bir şafağın bile olmadığı dönemde, Edirne'den Ardahan'a kadar ülkemizin her tarafını köy-kent 

demeden dolaşarak kurslarla, yurtlarla, pansiyonlarla donattılar." demişim. Aradan bir iki ay geçmiş. 

Bornova'da akşam sohbetleri sırasında yine aynı soruyu sormuşlar, ben yine benzer şeyler 

söylemişim. Belki aradan birkaç ay geçmiş o zat tekrar gelmiş, yine aynı soruyu sormuş. Ben de ilk 

söylediğime benzer şeylerle soruya cevap vermişim. Bu meselenin bir de öteki yüzü var. -Bilmiyorum 

söylesem mi?- O zat benim, haklarında böyle konuştuğum cemaate gitmiş, dediklerimi aktarmış. 

İhtimal bu hususta ölçüyü tam anlamıyla kavrayamayan birisi benim için "Aktörlük yapıyor." demiş. 

İkinci ve üçüncü seferlerde de aynı şekilde cevap alınca "Bir insanın beni tanımadan, nereden 

geldiğimi bilmeden, farklı zamanlarda ne niyetle sorulduğunu bilmediği bir soruya hep aynı şekilde 

cevap verebilmesi mümkün değildir ve bu katiyen aktörlük olamaz" demiş. Evet bizim için temel ölçü, 

din ve diyanete, hangi yolla olursa olsun, hizmet etmektir. Biz az veya çok bu uğurda katkısı bulunan 

herkesi, ama herkesi alkışlar, başlarımızı ayaklarının altına kaldırım taşı gibi koyabiliriz. Kaldı ki bu

ölçüyü biz koymuyoruz ki? Allah ve Resulü bu hususla alakalı ölçüyü asırlar önce koymuşlar: "La ilahe 

illallah, Muhammedün Resûlullah diyen herkes, bizim din kardeşimizdir. Ayrıca kabirde Münker- 

Nekir, "Rabbin kimdir, nebin kimdir, dinin nedir?" diye soracak. O sorular arasında falanı filanı kabul 

etme yoktur. Yani onları kabul etme iman esasları arasında değildir. O halde ben, ne diye şu ya da bu 

sebeple beni tasvip etmeyen din kardeşlerime cephe alayım ki?" 

İşte bunlar söylendikten sonra söz konusu cümle yer alıyor ve deniyor ki: "Hasılı, herkes 

kelime-i şehadeti esas alarak etrafındaki insanlara bakış açısını yeniden ayarlamalı. Hatta onun birini 

söyleyip diğerini, yani "Muhammedün Resûlullah"ı söylemeyen insanlara bile, rahmet nazarıyla 

bakmalı. Çünkü hadislerde anlatıldığına göre, Allah'ın o engin rahmeti ahirette öyle tecelli edecektir 

ki, şeytan bile: "Acaba ben de istifade edebilir miyim?" diye ümide kapılacaktır. Şimdi böyle bir 

rahmet enginliği karşısında, cimrilik yapma ve o cimriliği temsil etme bize yaraşmaz. Hem bize ne? 

Mülk Onun, hazine Onun, kul O'nun...Öyleyse herkes haddini bilmeli...'" 

(http://iftiralar.blogcu.com/muhammed-allah-in-resuludur-kismini-soylemeyenlererahmet/8046120) 

Ne ilginç bir durum, suçlama ile savunma arasında hiçbir bağlantı yok, suçlamanın konusuyla 

savunmanın konusu başka. Bunda şaşılacak bir durum yok aslında. Zira bu olay Fethullah GÜLEN ’in 

karakterinin bir tezahürü. Bütün hayatı boyunca çelişkiler, gelgitler, manevralar ve zikzaklar içinde 

bocalayıp durmuş, birisinden de ancak böyle bir savunma ortaya çıkabilir, tıpkı Pavlus gibi. 

Gelelim sözlerin nasıl küfür anlamına geldiğine, Birincisi kelime-i tevhit iki kısım değildir. 

Hiçbir İslam alimi böyle bir iddiada bulunmamıştır. Hatta aklının ucundan bile geçirmemiştir. 

İkincisi tevhit kelimesi İslam’ın birinci şartıdır. 

Abdullah b. Ömer'in, babası Hz. Ömer'den naklettiği bu hadis şöyledir: 

"Bir gün Rasûlullah (s.a.s.)'in yanında bulunduğumuz sırada âniden yanımıza, elbisesi bembeyaz, saçı 

simsiyah bir zat çıkageldi. Üzerinde yolculuk eseri görülmüyor, bizden de kendisini kimse 

tanımıyordu. Doğru peygamber (s.a.s.)'in yanına oturdu ve dizlerini onun dizlerine dayadı. Ellerini de 

uylukları üzerine koydu. Ve: 

"Ya Muhammed! Bana İslâm'ın ne olduğunu söyle" dedi. Rasûlullah (s.a.s.): "İslâm; Allah'tan başka 

ilâh olmadığına, Muhammed'in de Allah'ın Rasulü olduğuna şehadet etmen, namazı dosdoğru kılman, 

zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman ve gücün yeterse Beyt'i hac etmendir" buyurdu. O zat: 

"Doğru söyledin" dedi. Babam dedi ki: "Biz buna hayret ettik. Zira hem soruyor, hem de tasdik 

ediyordu." 

"Bana imandan haber ver" dedi. Rasûlullah (s.a.s.): Âllah a, Allah'ın meleklerine kitaplarına, 

peygamberlerine ve ahiret gününe inanman, bir de kadere, hayrına şerrine inanmandır" buyurdu. O 

zât yine: 

"Doğru söyledin" dedi. Bu sefer: 

"Bana ihsandan haber ver" dedi. Rasûlullah (s.a.s.): 

" Allah'a O'nu görüyormuşsun gibi ibadet etmendir. Çünkü her ne kadar sen onu görmüyorsan da, o 

seni muhakkak görür" buyurdu. O zat:

"Bana kıyametten haber ver" dedi. Rasûlullah (s.a.s.) "Bu meselede kendisine sorulan, sorandan daha 

çok bilgi sahibi değildir" buyurdular. 

"O halde bana alâmetlerinden haber ver" dedi. Peygamber (s.a.s.): 

"Câriyenin kendi sahibesini doğurması ve yalın ayak, çıplak, yoksul koyun çobanlarının bina yapmakta 

birbirleriyle yarış ettiklerini görmendir" buyurdu. Babam dedi ki: 

Bundan sonra o zat gitti. Ben bir süre bekledim. Sonunda Allah Rasûlü bana: "Ya Ömer! O soru soran 

zatın kim olduğunu biliyor musun?"dedi. "Allah ve Rasûlü bilir" dedim. 

"O Cibrîl'di. Size dininizi öğretmeye gelmişti" buyurdular. (Buhârî, İman 1; Müslim, İman 1) 

Hadiste belirtilen birinci şart “Allah'tan başka ilâh olmadığına, Muhammed'in de Allah'ın 

Resulü olduğuna şehadet etmektir.” Dikkat edilirse herhangi bir bölümlere ayırma söz konusu 

değildir, bilakis cümle bir bütün olarak geçmekte, kesin ve net bir hüküm olarak karşımıza 

çıkmaktadır. 

Üçüncüsü, Allah’ın rahmeti elbette sonsuzdur. Ancak yüce Allah aynı zamanda vaadinden 

dönmez, Allah’ın Kur’anda ebedi cehennemlik olarak nitelediği kafirler, kelime-i tevhidin ikinci 

bölümünü, yani 'Muhammed Allah'ın Resulüdür' kısmını söylemeksizin sadece ilk kısmını ikrar etseler 

bile cehennemliktir. Yüce yaratıcı GÜLEN’in söylediğinin tam aksine buyurmuştur ki; 

“Kim Allah’a ve Resûlüne iman etmezse şüphesiz biz, kâfirler için çılgın bir ateş hazırlamışızdır.” (Fetih 

13) 

“De ki: Allah’a ve Resûlüne itaat edin. Eğer yüz çevirirlerse bilsinler ki Allah, kâfirleri sevmez.” (Ali 

İmran 32) 

“Ehl-i kitap (Yahudi ve Hıristiyanlar) ve müşriklerden olan inkârcılar, içinde ebedî olarak kalacakları 

cehennem ateşindedirler. İşte halkın en şerlileri onlardır.” (Beyyine 6) 

Ve GÜLEN için de yüce Allah’ın şu sözü manidardır, “Allah’a ve Peygamberine hudut yarışına 

(onların koyduğu sınırlardan başka sınırlar koymağa) kalkanlar, en alçaklar arasındadırlar.” (Mücadele 

20) 

Ayrıca GÜLEN ve cemaatinin bu konuda söyledikleri ve yazdıkları da vardır, "Ey kitap ehli 

Aramızda müşterek olan bir kelimeye gelin." Nedir o kelime? "Allah'tan başkasına ibadet 

yapmayalım." Allah'a kul olan başkasına kul olmaktan kurtulur. İste gelin, sizinle bu mevzu üzerinde 

birleşip bütünleşelim. Kur'an devamla, "Allah'ı bırakıp da, bazılarımız bazılarımızı Rab edinmesin" 

diyor. Dikkat edin, bu mesajda, 'Muhammedün Rasûlüllah' yok"( hoşgörü ve diyalog iklimi sayfa 241) 

6- Hak Din; Vatikan’ın başlattığı ve icrasında GÜLEN hareketini kullandığı Dinler Arası Diyalog 

faaliyeti sırasında pek çok sapkın fikir öne sürülmüştür. Bu sapkın görüşlerden bir tanesi de, GÜLEN 

hareketinin ortaya sürdüğü “İbrahimi Dinler” kavramıdır. Kur’an’da açıkça belirtilmesine rağmen; 

"İbrahim ne Yahudi, ne de Hıristiyan! Lakin O, dosdoğru bir Müslüman'dı. O müşriklerden de değildi." 

(Ali İmran, 3/67) 

“İbrahimi Dinler, Üç Dinin Babası, İbrahim’de Buluşmak” kavramları ısrarla kullanılmış, gerçek 

tek hak din olan İslam’ın yanına, yapay dinlerden olan Yahudilik ve Hıristiyanlık yamanmaya

çalışılmıştır. İslamın, hak din görmediği Yahudilik ve Hıristiyanlığı, GÜLEN’in inşa ettiği din, İbrahim 

aleyhisselam ile ilişkilendirerek, o büyük peygambere de iftira atmıştır. Çünkü İbrahim aleyhisselam 

asla Hıristiyanlar gibi üç ve daha fazla tanrıya tapıp, şirk bataklığına düşmemiş, Yahudiler gibi dinde 

ırkçı bir tutum sergilememiştir. 

www.iftiralariorg sitesinde Gülen savunulurken şu ifade oldukça dikkat çekicidir. 

“Gülen,hayatta 'İslam yegâne hak din' der; der ama çoğulcu düşünceye de sahip olduğu için 'Bu 

inancım başka dinlere inananlarla yaşamama mani değildir' ilavesini yapar.” 

Bu cümlede büyük bir tuzak gizlidir. “çoğulcu düşünceye sahip olmak” bir Müslüman için söz 

konusu olamaz. Nitekim Gülen Yahudilik ve Hıristiyanlığı hak din olarak gördüğünü açıkça söylemese 

de, yazdıklarından bu durumu anlamak mümkündür. 

“Bir Yahudi’nin Hazret-i İsa’ya, dolayısıyla İncil’e ve Hz. Muhammed’le birlikte Kur’an’a inanması 

gerekmez. Yani bir Yahudi bunlara inanmasa da dindar sayılabilir. Bir Hıristiyan da, Hz. Muhammed’e 

sav Kur’an’a inanmasa da dindar kabul edilebilir. Çünkü bu dinler kendilerinden sonraki ilahi 

sistemleri, kitapları şümullerine almazlar. Bu sebeple Yahudilik ve Hıristiyanlıktan çıkan geniş ilahi din 

yelpazesinde kendine bir yer bulabilir. Bu yelpazede sığınacağı bir kitap, bir peygamber her zaman 

vardır ve dolayısıyla o bütün bütün tefessüh etmez. Bir mütefekkirin dediği gibi (Üstad Bediüzzaman’ı 

kastediyor) “Bozulmuş süt gibi olur ve bir ölçüde bir işe yarar.” (İnsanın Özündeki Sevgi s.220) 

"Evet, aynı kökten geldikleri, aynı temel esaslara sahip bulundukları, aynı kaynaktan beslendikleri 

halde, asırlarca rakip dinler olarak yaşamış bulunan İslâm, Hıristiyanlık ve Mûsevîlik arasında 

başlayan, hattâ eski Hind ve Çin dinlerini de içine alacak şekilde gelişen diyalog teşebbüslerinin 

olumlu neticeler verdiği müşâhede olunmaktadır." (F.Gülen, Zaman, 04 Ekim 2004) 

"Odessalı Hıristiyanların ise elbette rehberleri, din büyükleri vardır ve onlara söylenmesi gerekeni 

söylemektedirler. Bir Müslüman, yani dinlerin temel birliğine inanan biri olarak, onların 

söylediklerinin bir Müslüman'ın söylediğinden ve söyleyeceğinden farklı olacağını düşünmüyorum" 

(F.Gülen, Favorit, Nîsân 2009) 

"Kâfire kâfir demek mü'minin vazifesi değil. Kâfir demek insanın insanlığına saygısızlıktır." (F.Gülen'le 

11 Gün. s. 87) 

"Biz renk körleriyiz" (F. Gülen'den naklen M. Şener) 

"Bütün dinler buluşuyor, biz hepimiz kardeşiz" (4. Türkçe Olimpiyad finali) 

"Bütün insanların Müslüman olmaları' dinin, Kur'ân'ın hedefi değildir." (Polemik Değil Diyalog, s. 41); 

"Müslümanların çoğu 'Peygamberin, bütün din saliklerini İslâm'a çağırdığına' inanırlar" (Polemik Değil 

Diyalog, s. 35); 

"Peygamberimiz 'Yahudiler mutlaka Müslüman olsun!' demiyor, 'Hıristiyanlar mutlaka Müslüman 

olsun!' demiyor." (Polemik Değil Diyalog, s. 35); 

"Diyaloğun hedefi, tek bir dine varmak, dinleri teke indirgemek olmamalı" (Polemik Değil Diyalog, s. 

36); 

"Kur'ân-ı Kerîm'de Ehl-i kitabla ilgili devamlı vurgulanan şey; Allah'a iman, âhirete iman ve amel-i 

salihdir. Kur'ân birçok âyette bunu söylüyor; yani 'Peygambere iman edin' demiyor." (Polemik Değil 

Diyalog, s. 37);

"Ben diyorum ki, İslâm, Ehl-i kitâba, tek seçenek olarak –son dinin mensubu olma manasında- 

Müslüman olmaya çağırmıyor. 'hanifiyyet' (Hz. İbrahim çezgisindeki tevhîde ve bu manada İslâm'a) 

çağırıyor. (Polemik Değil Diyalog, s. 37); 

"Bu arada şu var, hani korkulan şey, böyle dersek, böyle inanırsak 'Hıristiyan ve Musevi Müslüman 

olmaz' deniyor, bundan endişe ediliyor. 

"-E olmazsa olmasın. 

"-Peki, ama Kur'ân bunları Müslüman olmaya davet ediyor. 

"-Acaba? (Polemik Değil Diyalog, s. 36) 

"İslâm'a göre inançsızlar ateistler ve putperestlerdir. Allah'ın kendilerine Kitab verdiği Yahudiler ve 

Hıristiyanlar ise inançlıdır." (İman Valeriya Porohova, DA diyalog Avrasya, sayı 21) 

Oysa ki Kur’an Gülen’i yalanlamakta ve gerçeği şöyle haykırmaktadır; 

"Andolsun ki, 'Allah kesinlikle Meryem oğlu Mesîh'dir' diyenler kâfir olmuşlardır…." (Kur'ân: 5/72) 

"Andolsun 'Allah üçün üçüncüsüdür' diyenler de kâfir olmuşlardır…" (Kur'ân: 5/73) 

Görüldüğü üzere, Kur'ân'da Ehl-i Kitab sarâhaten tekfir edilmektedir. Hatta Râzî gibi bazı müfessirlere 

göre Hıristiyanlar sadece "kâfir" olmayıp, aynı zamanda "müşrik"dirler. 

"Yahudi ve Hıristiyanların küfrü hakkında ulemâ-i ümmetden hiç kimseden hilâf vâkı' olmadığı gibi, 

keza onların küfrünü inkar eden kimsenin küfrü ve İslâm dininden çıkmış olması husûsunda da hiçbir 

ihtilâf olmamıştır." 

"Yahut kim Nasârâ gibi İslâm'dan başka bir dîn üzerinde olanları tekfîr etmezse; yahut onların 

küfründe şübhe ederse; veya mezhebleri doğrudur, derse... tekfîr olunur" (Risâleti'l-Bedri'r- Reşîd s. 

12) 

Ebû Hanife rehimehullah şöyle buyurdu: 

-Said b. El-Müseyyeb'den bana ulaşdığına göre, kâfirleri bulundukları mevkie indirmeyen onlar 

gibidir." (İmam-ı Â'zam'ın Beş Eseri, tercüme, Prof. Dr. Mustafa Öz, İFAV, 3. baskı 2002, s. 43) 

7- Nass; Belirlemek, sınırlandırmak; yukarı kaldırmak; üst üste koymak; teşvik ve tahrik; 

müellifin kaleminden çıkan asıl ve metin; anlamı açık olan, ihtimalden uzak söz; son sınır; Kitap ve 

Sünnet (Şamil İslam Ansiklopedisi) 

Söz söyleyenin ifade ettiği mânâya, zahirde açıklık kazandıran şey; ancak bir tek mânâya ihtimali 

olan söz, te'vîle ihtimali olmayan şey. "Kur'an'ın nass'ı" veya "sünnetin nass'ı" sözleri ile, bu 

kaynaklardaki açık (zahir) sözler ile ifade olunan hükümler anlaşılır (İbn Manzûr, Lisânül -Arab, Beyrut 

t.s., VII, 97, 98; et-Tehânevî, Keşşâfu İstilâhâti'l-Fünûn, İstanbul 1404/1984, II,1405 vd.; Taftazanî, et- 

Ta'rifât, İstanbul h.1283, s.163). 

İslâm'da her türlü hüküm çıkarma temelde Kur'an ve Sünnet nass'larına dayanır. Şer'î deliller ikiye 

ayrılır: a) Âyet ve hadisler gibi nass olanlar; b) Kıyas, istihsan, toplum yaran ve kötülüğe giden yolu 

kapama (zerâyi) gibi nass olmayanlar. Bunlar da temelde nass'lara dayanan ve onlardan çıkarılmış 

olan delillerdir. (Şamil İslam Ansiklopedisi) 

Kısacası nass, hüküm çıkarmada kaynak olarak Kur’an ve Sünnettir. İslam fıkhı bir konuda 

hüküm vermek için birinci kaynak olarak nassı kullanır. Bu kaynak ayet ve hadis olduğundan 

tartışılamaz, itiraz edilemez bir hüviyete sahiptir. Hayatımızın her alanında lazım olan ve uymak 

zorunda olduğumuz farzların kaynağı nassdır.

GÜLEN’in dini, genellikle nass olarak Kur’an ve sünneti kaynak kabul etmez. Bu dine göre nass 

öncelikle GÜLEN’in fikirleri , rüyalar ve hikayelerdir. GÜLEN’in bütün sohbetleri dikkatlice 

dinlendiğinde içinde fıkıh, tefsir, hadis fazla geçmez. Anlatımların çoğu hikayeler ve rüyalardır. GÜLEN 

bu hikayeler ve rüyalardan hüküm çıkarır ve takipçilerinden uymalarını ister. 

En bariz birkaç örnek; 

"Yaklaşırsan, yaklaşırlar; şirin görürsen, şirin görürler; kabul edersen, kabul görürsün. Senin âlemden 

beklediğini âlemin de senden beklediğini asla aklından çıkarmamalısın!.." 

Arkadaşlarımız ona yakın mektup okudu. Hepsi Peygamber Efendimizin (S.A.V) Olimpiyat Statlarına 

teşrif buyurduğunu söylediler. 

Şimdi ben kendi içimden hep diyordum ki; 'yav acaba meseleyi tahrif mi diyoruz, aşağıya mı 

çekiyoruz, folklorlardır, şarkılardır, şiirlerdir... bunlarla' 

Fakat demek ki bazı hakikatlerin ifade edilmesi adına, ittifakın sağlanması adına, kalplerin birbirlerine 

karşı yumuşaması adına, bunlar çok önemli faktörler ki; İnsanlığın iftihar tablosu (Peygamberimiz) 

bazılarımızın, bir kısım mutasavvıf ve sufi görünümlü kimselerin yadırgamalarına rağmen Efendimiz 

(S.A.V) inanın Peygamberimiz teşrif etti... Bu yolla sizin temel değerleriniz sevdiriliyor. Usûle detaya 

feda etmeyelim Allah aşkına!" 

Konuşmadaki dikkat çeken önemli yerleri tekrar ele alalım; 

a) “Yaklaşırsan, yaklaşırlar; şirin görürsen, şirin görürler” ifadesi açıkça haramı helalleştirmektir. 

Zira İslam buluğ çağını geçmiş kızlarla ve erkeklerle ilgili hükümler koymuştur. Söz konusu 

Türkçe Olimpiyatlarında bu hükümler ayaklar altına alınmıştır. Bu hükümlerin ayaklar altına 

alınmasının tek sebebi, “şirin görünmedir.” 

b) “Arkadaşlarımız ona yakın mektup okudu. Hepsi Peygamber Efendimizin (S.A.V) Olimpiyat 

Statlarına teşrif buyurduğunu söylediler.” Cümlesi içinde komedi, facia, dram barındıran 

talihsiz bir beyandır. Öncelikle peygamber sallallahualeyhivesellem haramın alenen icra 

edildiği yere gelmez, geldiğini söylemek yalan ve iftiradır, söz konusu mektuplar kimlerden 

gelmiştir veya gerçekten bu mektuplar mevcut mudur, kimler tarafından yazılmıştır? Hepsi 

meçhul, fıkıhta mektup diye yeni bir kaynak mı türemiştir, alenen haram işlenerek temel 

değerler sevdirilir mi? Böyle bir usûl var mıdır? “Usûle detaya feda etmeyelim Allah aşkına!" 

demek, “İslam’ın koyduğu esaslar detaydır, esas olan kafire hoş görünmektir” demektir. 

Bu da faciadır. GÜLEN meçhul kaynakları esas almakta, İslam’ın çizdiği sınırları geri plana 

itmektedir. 

Bir başka örnek başörtüsü hakkındadır. Doksanlı yılların sonları, başörtüsü yasağının en katı 

uygulandığı dönemler. Ve GÜLEN’den fetva “Kişi kanaatı vicdaniyesi ile bu mevzuda hükmünü verip 

öyle davranmalıdır. Bana göre okumayı tercih etmelidirler. (Akşam, Orhan Yurtsever'in Fethullah 

Gülen'le Yaptığı Röportaj, 13 Mart 1998) 

Gariptir ki GÜLEN burada yeni bir fetva mercii daha icat ediyor. “kannat-i vicdaniyye” hatta bu 

metodu şiddetle tavsiye ediyor. Peki ya Kur’an, Sünnet, İcmaa, kıyas nerede? Onların önemi yok, 

çünkü GÜLEN’in dininde onlar kaynak değil. 

Gülen’in dinde kaynak olarak kullandığı en önemli unsurlardan biri de hikayelerdir. Türk dil 

kurumunun sözlüğüne göre “Bir olayın sözlü veya yazılı olarak anlatılması, Aslı olmayan söz, olay” 

olarak açıklanan hikayenin en önemli özelliği, abartılı anlatımından dolayı gerçekle pek fazla 

bağdaştırılamamasıdır. Fakat cemaat içinde hikayeler önemli yer tutar ve kendilerinin hak yolda 

olduklarının en önemli delilidir.

Yıllar önce cemaat mensubu bir arkadaşımdan dinlemiştim, aynen aktarıyorum, “bir gün 

Gülen ve arkadaşları yaz kampına giderler. Çadır içinde ibadet ederken dışarıdan dıgıdık, dıgıdık diye 

at koşturması sesi duyarlar. Derken çadıra bir ok saplanır. Bakarlar ki okun ucunda bir kağıt, alıp 

okurlar” dikkat tehlikedesiniz imza hz Hamza” hemen okumaya, dua etmeye başlarlar. Bir süre sonra 

dıgıdık, dıgıdık sesi tekrar duyarlar. Bu sefer çadıra saplanan okun ucundaki kağıtta şu ifadeler 

yazılıdır. “tehlike geçti imza hz Hamza” hemen hazırlanıp dönerler, yolda bir askeri araçla karşılaşırlar, 

araç yanmaktadır.” arkadaşım heyecanla anlatırken dehşete düşmüştüm. Hz Hamza, imza, cip, 

yangın… gözlerimin önünden geçerken, onu kırmamak için sustum. Zavallı bunu dini bir konu sanıyor, 

tüm benliğiyle inanıyordu. 

8- Ehli Necat; Ehl-i necat (yani cehennemden kurtulmuş kimseler) konusu son yıllarda Dinler 

Arası Diyalog ile tekrar tartışmaya açılmış, GÜLEN ve kurduğu din mensupları , Yahudi ve 

Hıristiyanların da Ehli Necat olduklarını savunmaya başlamışlardır. Gelen yoğun tepkiler üzerine, bunu 

reddetmişler, konuyla ilgili hiçbir yazılı beyanatları olmadığını ileri sürmüşlerdir. Fakat icraatları da 

kendilerini yalanlamıştır. Nitekim 2004 yılında Mardin’de Kasımiye Medresesinde, GÜLEN cemaati ve 

bakanlık işbirliği ile yapılan toplantıda, camdan oluşturulan ve “Sırat Köprüsü” adı verilen köprüden 

haham, papaz ve müftü geçirilmiş, gayrimüslimlerin de cennetlik olacağı mesajı verilmiştir. 

“Üç dinin temsilcilerinin oluşturduğu koro ilahi söylerken toplantının finali görülmeye değerdi. 

Dinî önderler havuz üzerine kurulan temsili "sırat köprüsü"nden geçti. Daha sonra bir grup çocuk 

törene katılanlara zeytin dalı uzatırken üzerlerinden güvercin uçuruldu.” 

(http://www.aksiyon.com.tr/aksiyon/haber-9524-34-mardin-kapisinda-baris-turkusu.html) 

Ayrıca GÜLEN’in ilahiyatçılarında birinin sözleri, adeta tepkilerden çekindikleri için 

söyleyemediklerinin açıkça dışavurumudur. 

“İslam’ın temel anlayışı, Allah’ın varlığı ve birliğine dayanır. Birliği konusunda değişik 

spekülasyonlar olsa da, varlığını kabul ettikten sonra, gerisi üzerinde fazla durmaz İslam. Nitekim bir 

hadiste, ‘Allah’tan başka ilah yoktur diyenler cennete girecektir’ denilir. Bu hadisten dolayı İslam 

bilginleri Hıristiyanların, Yahudilerin, Zerdüştilerin, hatta Budist gibi herhangi bir şekilde bir tanrıya 

inananların cennete gireceklerini kabul ederler. (Kendisi gibi düşünenlerin dışında böyle söyleyen 

İslam alimi yoktur).Halbuki, Kuran tanrıtanımazlığa karşı derin bir hassasiyet göstermektedir. Ancak 

bu hassasiyet onların canına, malına kıyma noktasında değildir. Her çağ, dini metinleri kendisine göre 

yorumlama yetkisine ve imkánına sahiptir. Dolayısıyla, günümüzde ateistlere karşı olumsuz bir tutum 

takınılması söz konusu bile olamaz. Kaldı ki, ben ateistim diyen insanların, Kuran’da söylenen tarzda 

ateist oldukları kanaatinde değilim.” (Prof.Dr. Bekir Karlığa, Hürriyet, 18.4.2004) 

Ayrıca GÜLEN’in bizzat kendisi Hıristiyanlığı hak din olarak gördüğünü ve Hıristiyanların Ehli Necat 

olduklarını şu röportajda belirtmiştir; 

“Bütün dünya insanlığı için faydalı gayretlerde bulunan biri olarak, Odessa'lı Hıristiyanlara ne 

söylemek ve onlardan ne gibi dileklerde bulunmak istersiniz? 

Fethullah Gülen: Estağfirullah, bin defa estağfirullah. Yukarıda arz etmeye çalıştığım gibi, kimseye bir 

şey söyleme, yol gösterme mevkiinde değilim. İnsanlık için faydalı gayretlerde bulunduğum şeklindeki 

sözünüzü de sadece bir dua ve sizlerin bir teveccühü, hüsnüzannı olarak kabul edebilirim. Odessalı 

Hıristiyanların ise elbette rehberleri, din büyükleri vardır ve onlara söylenmesi gerekeni 

söylemektedirler. Bir Müslüman, yani dinlerin temel birliğine inanan biri olarak, onların 

söylediklerinin bir Müslüman'ın söylediğinden ve söyleyeceğinden farklı olacağını düşünmüyorum. 

Hz. İsa gibi, bizim nazarımızda ülü'l-azm, yani tarih boyu gelmiş peygamberler arasında en büyük beş

peygamberden biri olan bir zatın ardından gitmek, onu takip etmek, yapılabilecek en güzel 

şeylerdendir.” 

Oysa amentüsü “Görünen ve görünmeyen varlıkları Yaradanı, yeri ve göğü yaratan, Her şeye 

Kadir Tanrı Baba'ya inanıyorum. Tanrının biricik Oğlu tek Rab ve ezelde Baba'dan doğmuş olan Mesih 

İsâ'ya inanıyorum: O Tanrı'dan gelen Tanrı, Nur'dan Nur, Gerçek Tanrı'dan Gerçek Tanrı'dır. Yaratılmış 

olmayıp, Baba ile aynı özdedir ve her şey onun aracılığıyla yaratılmıştır…." (Katolik Kilisesi Din ve 

Ahlak İlkeleri, Fransızca'dan tercü-me eden: Dominik Pamir, s. 64) olan Hıristiyanlık ile tevhid dini olan 

İslamiyet nasıl beraber olabilir? 

9- İman; “Bir Alman Müslüman bana, (Sizler hep İslam’ı anlatıyorsunuz Halbuki insanların 

ihtiyacı İslam’a değil, imanadır) dedi. Bir hoca da şöyle vaaz etti: (Yeryüzü bir kitaptır. Bitkiler, varlıklar 

da bu kitabın harfleridir, satırlarıdırlar. Bu kitabı iyi okuyan imanı öğrenir. Kâinatın bir yaratıcısı 

olduğunu anlar. Bitkiler çamur yer bize meyve verir. Hayvanlar ot yer, bize et verir, süt verir. Bunların 

bir yaratıcısı oluğunu düşünmek imandır.)Bu hoca gibi kimse imanı anlatmıyor, herkes, imanı değil 

hep İslam’ı anlatıyor. Kaybımız da buradan oluyor.” (bkz. Ahmed Şahin, 21 Şubat 2007, Zaman 

Gazetesi) 

Görüldüğü üzere GÜLEN’in fetva emini Ahmet ŞAHİN, iman meselesine ilginç açılımlar getiriyor. 

Kimliği meçhul bir Almam Müslüman’ı referans göstererek çok önemli itikadi meselelere öneri 

getiriyor. Meçhul Alman’ın ŞAHİN’in hocası olma ihtimalini bir kenarda tutarak bazı sorulara cevap 

arayalım, 

a- İman ve İslam ayrı şeyler midir? 

b- İslam’ı anlatmak kayıp mıdır? 

c- İslam’a ihtiyaç yok mudur? 

d- İmanlı biri aynı zamanda Müslüman mıdır? 

e- Müslüman zaten imanlı değil midir? 

İman; “Güvenme, verilen bir habere kalbten inanma, haberi getireni tasdik etme; bir şeye 

tereddüde düşmeksizin inanma; Allah'a, ondan başka îlâh olmadığına, Hz. Muhammed (s.a.s)'ın 

Allah'ın kulu ve Resulu olduğuna, Allah'ın meleklerine, kitaplarına, ahiret gününe, kadere, hayır ve 

şerrin Allah tarafından yaratıldığına inanma (Buhârî, iman, 37; Müslim, iman, 1, 5, 7; Ebû Dâvud, 

sünne, 15).(Şamil İslam Ansiklopedisi) 

İslami ıstılah olarak "iman", Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s)'in Allah (c.c.) tarafından 

getirdiği kesin olarak bilinen haber, dini esas ve hükümlerin doğru ve gerçek olduğuna tereddütsüz 

inanmak, bunların tamamını iz'an ve kabul ile tasdik ve itiraf etmektir. Yani Allah'a, Hz. Muhammed'in 

son Peygamber olduğuna ve "Zarûrât-ı diniyye" diye bilinen İslâmî esaslara, hükümlere ve haberlere, 

kesin olarak inanmak, tamamını kabul ve itiraf etmektir. (Şamil İslam Ansiklopedisi) 

Açıklamada görüldüğü gibi İman, İslami esaslara inanmaktır. Yani İman ile İslam ayrılamaz. 

İslam’ı anlatmanın kayıp olduğunu iddia etmek sarf edeni küfre götüren bir sözdür, İslam’a ihtiyaç 

yoksa, kainatın da bir anlamı yoktur. 

Aslında Ahmet ŞAHİN, GÜLEN’in kurduğu “Hizmet” adlı dinin inanç esaslarının bazı 

ipuçlarını vermektedir. “İman” mevzuunun sırf İslam’a has bir kavram olmadığını, kendi dinlerinin de 

iman esasları olduğunu beyan etmektedir. 

10- Cihad; Gülen diyor ki; Müslümanlıkta adam öldürmek ,Allah'a küfretmekle eş 

tutulmuştur. İbn Abbas ve bazı alimler göre adam öldüren ebediyyen cehennemde kalır. Müslüman 

cennet girmesi için bile bir tek adam öldüremez. Yanı bütün engeller aşılmış ol sa, bir de adam öldürse

cennet girecek, işte bunun için bile adam öldüremez. Bir vapur dolusu adamın cennete girmesi için 

bile bir tek adam öldüremez. İstanbul halkının cennet girmesi için bile bir tek adam öldüremez. Bu 

meselenin kuranda ve sünnetteki yerinin gösterilmesi lazımdır. Hiç bir terörist Müslüman değildir. 

Şirkin İslam’da ne kadar yeri yoktur, teröründe İslam’da o kadar yeri yoktur. Çok ulvi gayelere dahi 

ulaşmak için bile teröre başvurmak İslam’dan o kadar uzaktır.” 

(http://tr.fgulen.com/content/view/9905/3/) 

ADAM ÖLDÜRMEK 

Başkasının hayatına kıymak, katl. Cinayet, bir terim olarak insanın hayatına ve vücut tamlığına 

karşı işlenmesi yasaklanmış fiillerdir. Cinayet, öldürme ve yaralama olmak üzere iki kısma ayrılır. 

Öldürme, dünya ve ahirette cezayı gerektiren bir fiildir. Dünyadaki cezası kısas*, ahiretteki ise 

cehennem azâbıdır. Çünkü o, dünyada Allah'ın yaratmasına tecavüz, toplumun ve toplum hayatının 

emniyetini tehdid eden bir fiildir. 

Kur'an-ı Kerim'de adam öldürmenin haram olduğunu bildiren birçok ayet vardır. Bu ayetlerin 

birinde şöyle buyurulur: 

"Allah'ın haram kıldığı cana, haklı bir sebep olmadıkça kıymayın. Kim mazlum olarak 

öldürülürse biz onun velisine (mirasçısına hakkını isteme konusunda) bir yetki vermişizdir. O 

da öldürmede aşırı gitmesin. Çünkü o, zaten yardıma mazhar kılınmıştır." (el -İsrâ, 17/33) 

Âdem (a.s.)'ın oğlu Kâbil*in Hâbil'i öldürme suçu, öldürmenin insanlığa tecavüz anlamına 

gelen bir suç olduğunu gösterir. Nitekim Cenâb-ı Hak şöyle buyurur: "Bu yüzden İsrâiloğulları'na şu 

gerçeği hükmettik: Kim bir canı, bir can karşılığında veya yeryüzünde bir fesat çıkarmaktan dolayı 

olmaksızın, öldürürse, bütün insanları öldürmüş gibi olur." (el-Mâide, 5/32) 

Katil için kısas cezası şu ayetle sabittir: 

"Ey iman edenler, öldürenler hakkında size kısas (misilleme) yazıldı. Hür hür ile; köle köl e ile; 

dişi dişi ile kısas edilir. Fakat öldürenin lehinde, öldürülenin kardeşi (velisi) tarafından cüz'î bir 

şey af * olunursa kısas düşer. Artık örfe uyarak, maktulün velisine güzellikle ödemede 

bulunmak gerekir. Bu, Rabbinizden bir hafifletme ve esirgemedir. O halde kim bu aftan ve 

diyetin edâsından sonra, katile veya yakınlarına karşı tecavüzde bulunursa, onun için pek 

acıklı bir azap vardır. Ey akıl sahipleri kısasta sizin için bir hayat vardır. Umulur ki sakınırsınız. " 

(el-Bakara, 2/178-179) 

Kısas hükmü, geçmiş semâvî dinlerde de yer almıştır: "Biz onda (Tevrat*ta) onların üzerine 

şunu da yazdık: Cana can, göze göz, buruna burun, kulağa kulak, dişe diş karşılıktır. Sonuç olarak 

yaralar birbirine kısastır. Fakat kim bu hakkını bağışlarsa, o kendisine keffârettir. Kim Allah'ın indirdiği 

ile hükmetmezse onlar zalimlerin ta kendileridir." (el-Mâide, 5/45) 

Kur'an-ı Kerim, başkasını kasden öldüren katil için bir ceza daha bildirir:

"Kim bir mümini kasden öldürürse, cezası içinde ebedî kalıcı olmak üzere cehennemdir. Allah 

ona gazab etmiş ve lânet etmiştir. Ve ona büyük bir azap hazırlamıştır. " (en-Nisâ, 4/93) 

Hadiste, kişinin ancak üç durumda ve hâkim kararıyla öldürülebileceği bildirilmiştir. Hz. 

Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurmaktadır: 

"Müslümanın kanı ancak üç şeyden birisi ile helâl olur. Zina eden evli, cana karşılık can, dinini 

terkeden ve İslâm toplumundan ayrılan kimse." (Buhârî, Diyet, 6; Müslim, Kasâme 25; Ebû 

Davud, Hudud, I; Tirmîzî, Hudud, 15) Bu hadisi İbn Mes'ud (r.a.) rivâyet etmiştir. 

Başka bir rivâyet şöyledir: "Kişinin kanı üç durumda helâl olur: İmandan sonra kâfir olan yahut 

evlilikten sonra zina eden yahut da haksız yere bir cana kıyan kimse." 

Katlin ve intiharın haramlığı konusunda çeşitli hadisler nakledilmiştir: "Bir müminin 

öldürülmesi, Allah katında, dünyanın sona ermesinden daha büyük bir olaydır." 

"Şüphesiz, sizin kanlarınız ve mallarınız; bu gününüzün, bu ayınızın ve bu beldenizin haram 

olduğu gibi birbirinize haramdır." (Buhâri ilim, 37; Hacc, 132; Hudûd, 9; Müslim, Hacc, 147; 

Tirmîzî, Fiten, 6) 

"Yedi helâk edici şeyden sakınınız. Bir tanesi de haklı durumlar müstesna Allah'ın haram 

kıldığı cana kıymaktır. " (Buhârî, Müslim, Ebû Davud ve Nesâi) 

Kasden öldürmenin cezasını hadis tesbit etmiştir. Hz. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurdu: 

"Kasden öldürmede kısas vardır. Ancak, maktulün velisinin affetmesi halinde durum değişmektedir." 

Yani başkasını kasden öldüren, maktulün akrabaları tarafından affedilmedikçe ona kısas 

uygulanması gerekir. 

Kasden adam öldüren kimse asî ve fâsık olur. Onun işi Allah'a kalmıştır. Dilerse ona azap eder, 

dilerse bağışlar. İslâm âlimlerinin çoğunluğuna göre katilin tevbesi makbûldür. Böyle diyenlerin 

delilleri şu ayetlerdir: 

"Şüphesiz Allah, kendisine şirk (ortak) koşulmasını bağışlamaz. Bunun dışındaki günahları 

dilediği kimseler için bağışlar. " (en-Nisâ, 4/48-116) 

"Şüphesiz Allah bütün günahları mağfiret eder." (ez-Zümer, 39/53) İbn Abbâs (r.a.) katilin 

bağışlanabileceği konusunda aksi görüştedir. Çünkü birisini kasten öldürenin cehenneme 

gireceği, Nisâ sûresi 93. ayetle sabittir. 

Diğer yandan yüz kişi öldüren kimsenin tevbesinin bile kabule şayan olduğunu bildiren hadis -i 

şerif malûm ve meşhurdur. (Buhâri, Enbiya, 54; Müslim, Tevbe, 46-47). Kâtilin, sürekli cehennem 

ateşine gireceğini bildiren ayetin, tevbe etmeden ölmesi haliyle ilgili olduğu yahut durumunun Cenâbı 

Hakk'ın dilemesine bağlı bulunduğu öne sürülmüştür.

Şâfiî mezhebi, öldürmenin hükümlerini beş kısma ayırır: Farz, haram, mekruh, mendub ve 

mubah. 

1- Farz: Mürted (dinden çıkan)'ın tevbe etmediği ve düşman savaşçısının İslâm'a girmediği 

yahut cizyeyi vermediği zaman öldürülmesi farzdır. 

2- Haram: Kanının dökülmesi caiz olmayan masum kimsenin öldürülmesi haramdır. 

3- Mekruh: Bir kimsenin, kâfir olan hasmını Allah'a ve Resulüne sövdüğü zaman onu 

öldürmesi mekruhtur. 

4- Mübah: Kısas tatbik edilecek kimseyi veya devlet başkanının savaş esirini öldürmesi 

mubahtır. Çünkü o maslahata göre öldürüp öldürmemekte serbesttir. Nefis müdafaası için 

saldırganı öldürmek de mubahtır. 

Dört büyük mezheb imamı, öldürmenin mübah olduğu halleri şu şekilde sıralarlar: Bir kimse 

yabancı birisinin evine girdiğini; yabancı bir erkeği karısı veya yakın akrabası ile zina ederken görse 

onu öldürmesi helâldir. Katile kısas gerekmez. Zina, erkekle kadının rızası sonucu oluşmuşsa Hanefi ve 

Hanbelîlere göre kadının kocası onları suçüstü yakalaması halinde her ikisini de öldürebilir. Eğer 

erkek, kadını zinaya zorlamışsa kadının bu erkeği öldürmesi mübah görülmüştür. ( Hamdi DÖNDÜREN 

Şamil İslam Ansiklopedisi) 

Dikkat edilirse İslam’ın konuya bakışı “kaden öldürme” üzerine yoğunlaşmıştır. “Kasden adam 

öldüren kimse asî ve fâsık olur” hükmü ortadayken Gülen bu hükmü “küfür” olarak değiştirmektedir. 

"Şüphesiz Allah, kendisine şirk (ortak) koşulmasını bağışlamaz. Bunun dışındaki günahları 

dilediği kimseler için bağışlar. " (en-Nisâ, 4/48-116) 

Ayeti cinayetin günah olduğuna ve tövbe halinde bağışlanabileceğini belirtmektedir. Şayet adam 

öldürmek küfür olsaydı, katil bağışlanmazdı. 

Konunun özüne dönersek Gülen’in bu sözleri, sarf ettiği konjonktür irdelenirse daha farklı bir 

anlam kazanacaktır. Gülen bu sözleri Filistin, Afganistan, Irak direnişi devam ederken söylemiştir. 

Ayrıca sözlerindeki çelişki de oldukça dikkat çekicidir. “Yanı bütün engeller aşılmış olsa, bir de 

adam öldürse cennet girecek, işte bunun için bile adam öldüremez.” Sözü anlamsız ve boştur. Madem 

ki bir kişi adam öldürünce cennete girecek , o halde bu durum onun için iyi mi, kötü müdür? 

11- BEDA: Bedâ inanışı, Şiî çevrelerde ortaya çıkmış bir inanış biçimidir. Önce aşırı Şiî gruplar 

arasında ortaya çıkmış; ancak bütün Şiîler tarafından kabul görmemiştir. Bu inanç, Allah‟ın ilim ve 

irade sıfatında değişmeyi öngördüğü için, tevhid inanışına aykırı bulunmasından dolayı bu inanca Ehl -i 

Sünnet kelâmcıları tarafından şiddetle karşı çıkılmıştır. İmâmiyye Şîası kelâmcılarının, özellikle de son 

dönem teologlarının bedâ inancının açıklanmasında farklı bir anlayış öne sürerek, Ehl-i Sünnet 

kelâmcılarının kabul ettikleri nesh teorisi ile birleştirme çabası içine girdikleri görülmektedir. Fakat 

mahiyet bakımından bedâ teorisi ile nesh teorisi arasında bir benzerlik bulunmamaktadır. Çünkü nesh 

hukuk alanında geçerli olup, itikat alanında geçerli değildir. Hâlbuki bedâ inancı bir yönüyle ilahi ilim 

ile diğer yönüyle de kader inancı ile ilgilidir. (KELÂM İLMİ AÇISINDAN BEDÂ’ ANLAYIŞI Orhan AKTEPE 

Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt: XIII, Sayı: 23 (2011/1), s. 97-116 ) 

Özet olarak beda, Allah’ın verdiği sözden dönmesi, sonradan fikrini değiştirmesi, görüşünü 

yenilemesidir. Tarihte ilk olarak Cafer-i Sadık tarafından ortaya atıldığı iddia edilse de, esas fikir babası

Keysaniyye mezhebinin kurucusu Muhtar bin Ebu Ubeydullah es-Sekafidir. Muhtar Beda görüşünü 

siyasi çıkarları için icat etmiş, kendine bağlı olanları bu yolla kandırarak iktidarını devam 

ettirebilmiştir. Tıpkı Fethullah GÜLEN gibi. 

Kendisinin İsa aleyhisselam olduğunu iddia eden GÜLEN, yakın çevresinden gelen itirazları 

susturabilmek için Beda inancına sarılmış, böylelikle hem makamını yükseltmiş, hem de otoritesini 

sağlamlaştırmıştır. 

“Nur talebelerince önemli başvuru kaynakları arasında gösterilen İttihad Yayınları'nın Genel 

Müdürü Mesut Zeybek Yeni Şafak gazetesine anlatıyor: Kendisi ben Hz İsa'yım demiyor ama 

yanındakilere İsa (a.s)nın nasıl geleceğini 40 yıl önce 'Bir gün valizle İzmir'e çıkar gelir' sözleri ile 

anlatmış. 'Hoca da elinde valizle geldi tamam budur' demişler. Hoca da Hz.İsa değilim demiyor. Ben 

İsa'yım (as) da demiyor ama bütün adresler ona çıkıyor. 

Bu konuyu Gülen ile konuştunuz mu? 

Bu konu İzmir esnafı abiler arasında konuşulunca hocanın kulağına gitmiş. Hoca rahatsız olmuş. 

'Siz niye ulu orta konuşuyorsunuz' demiş. Bu konu üzerinde bir toplantı yapıldı. Bize de bunu 

yaydığımız gerekçesiyle kızdı. Biz de 'yanında kalan adamlar bunu yayıyor, sen kızacaksan bize değil 

onlara kız' dedik. Bu lafımız üzerine kontrolünü kaybetti 'Mehdi'yi de İsa'yı da ben bilirim. Ne zaman 

nereye geleceğini ben bilirim' dedi ve sinirlendi.” 

İsa aleyhisselam’ın ahir zamanda gelmesi meselesi pek çok hadis-i şerifte detaylı olarak 

anlatılmasına rağmen, hiç birinde valizden ve İzmir’den bahsedilmez. Hadis kaynağının da vahiy 

olduğu göz önüne alınırsa Gülen, İslami literatürde var olmayan bir bilgiyi ortaya atmakta, kendisinin 

yücelmesi için “beda” inancını kullanarak, pek çok vahye dayanan bilgiyi değiştirip kendine 

uyarlamaktadır. Özellikle 17 aralık girişiminden sonra Gülen pek çok kehanette bulunmuş, hiç biri 

gerçekleşmeyince kitlesini ayakta tutabilmek adına Beda inancına sık sık baş vurmuştur. 

12- KUR’AN: Fethullah GÜLEN, İslam’ın temel kaynağı olan Kur’an-ı Kerim’i ehil olmamasına 

rağmen "Meryem, onlarla kendi arasına bir perde çekmişti. Derken, Biz ona ruhumuzu gönderdik de o, 

kendisine tastamam bir insan şeklinde göründü." (Meryem sûresi, 19/17) ayetini tefsir etmekte ve 

şöyle demektedir; 

“Hz. Meryem, ailesinden ayrılarak kaldığı yere nispeten daha bir doğuya çekildi; çekilmekle de 

kalmadı, ailesi ile kendi arasına bir sütre ve perde koydu. Bu asude ve kimsesiz yerde, insanlarla kendi 

arasına bir engel ve perdenin yerleştirilmesi, onun kadınlık hâllerini hissettirmeme hassasiyetinden, 

temizlenme ihtiyacından olabileceği gibi, sessiz bir ortamda ibadeti, teveccühü ve en mükemmel 

şekilde bir konsantrasyon yakalama adına da olabilir ki, siyakı bezeyen kelimeler bu mülâhazalara açık 

gibidir... Evet işte onun, bu ölçüde bir cismanî ve ruhanî nezaheti benliğinin derinliklerinde tastamam 

duyması sonucundadır ki, 5 

mantukunca, lebrîz edilmiş bu ruh ve tertemiz bir hâl almış o 

atmosferde, yeni bir ruh mesajıyla gelen Hz. Ruh temessül edivermiştir. Bununla insanlık yeniden 

dirilecek ve kıyamete kadar da bu dirilişler birbirini takip edecekti. 

Acaba ne idi bu ruh? Hemen büyük çoğunluğu itibarıyla bütün tefsirler, âyet-i kerimedeki “ 

...ruhumuzu gönderdik..." diye belirtilen ruh'un Cebrail (aleyhisselâm) olduğunu ifade etmektedirler. 

Ne var ki burada Kur'ân "ruh" tabiri kullanıyor; ruhun tayininde ise ihtilaf vardır. İhtimalin sınırları ise 

ihtilafın çerçevesini aşkındır; hatta Efendimiz'in ruhunu içine alacak kadar da geniştir. Evet bu da

muhtemeldir; zira Hz. Meryem çok afife ve nezihe bir kadındı. Bu itibarla da gözlerinin içine başka 

hayal girmemişti ve girmemeliydi de. Ona sadece kendisine helâl olan biri bakmalıydı. O da olsa olsa 

Efendimiz olabilirdi, zira O bir münasebetle Hz. Meryem'in kendisiyle nikâhlandığına işaret 

buyuruyordu. [6] Bu açıdan da "ruh"un Efendimiz'in ruhu olabileceği de ihtimal dahilindedir. Ancak bu 

kat'î değildir, sadece bir ihtimaldir. İhtimaller ise delillerle takviye edilecekleri ana kadar kat'iyet ifade 

etmezler.” 

Gülenin de belirttiği gibi bütün tefsirler ayette geçen “Ruh” un Cebrail aleyhisselam olduğu 

konusunda ittifak halinde iken, o, aksini iddia etmekte ve giriştiği “Dinler Arası Diyalog” faaliyetine 

zemin hazırlamakta, Kur’an’ı kendi menfaatine göre tefsir etmektedir. Gene adı geçen faaliyet 

çizgisinde başka ayetleri de tefsir ederek, İslam tarihinde görülmemiş, duyulmamış fikirleri gerçekmiş 

gibi serdetmektedir; 

“Kur'ân-ı Kerim'de Hristiyanlık ve Yahudilik hakkında kullanılan ifadelerin çok sert olduğu söylenir. 

Bence bu meseleye yaklaşırken çok dikkatli olmak gerekir. Geçmiş dönemlerde, belli Hristiyan ve 

Yahudilerin apaçık gerçek karşısında gösterdikleri inat, ayak direme ve düşmanlığı ifade için 

Kur'ân'ın kullandığı aynı üslûp, bugünün Yahudi ve Hristiyanları için de kullanılacak diye bir şart, 

bir mecburiyet olamaz. Bu tür âyetlerde sübût-u kat'iye arandığı gibi, delâlet-i kat'iye de 

aranmalıdır. Yani, bu âyetlerin Kur'ân âyetleri olduğu kesindir. Fakat, o âyetlerin ilk günden bu 

yana bütün her Yahudi ve Hristiyanı içine aldığı kesin değildir.” 

(http://tr.fgulen.com/content/view/11224/3/ Hoşgörü ve diyalog iklimi 155-156) 

“Yahudileri ve Hıristiyanları kınayan ve azarlayan âyetler ya Hazret-i Muhammed (A.S.M) 

döneminde yaşayan ya da kendi peygamberlerleri döneminde yaşayan bazı Yahudi ve 

Hıristiyanlar hakkındadır.” ( Küresel Barışa Doğru, s.45) 

Maalesef tarihselci yaklaşım günümüz Müslümanları açısından ciddi bir tehlike arz 

etmektedir. Tariselcilik konusu geniş bir konu olduğu için burada Gülen’in tavrını irdelemekle 

yetineceğiz. 

Yüce Allah’ın ayetlerini sert veya yumuşak olarak tahlil etmek kimsenin haddi değildir. Kur’anı 

Kerim tek hak kitaptır ve kıyamete dek hükmü devam edecektir. Ayetlerdeki l hükümler 

kıyamete kadar yaşayacak tüm insanlığı içine alır ve belirtilen hal üzerine olan tüm topluluklar için 

hüküm değişmez. 

Ayrıca Gülen’in asr-ı sadet dönemindeki Yahudi ve Hıristiyanlarla, günümüzdeki Yahudi ve 

Hıristiyanların farkını mutlaka belirtmesi gerekir. Kanaatimize göre itikadi açıdan bir fark 

olmamasına karşın, Müslümanlara karşı tutundukları tavır bakımından şimdikiler daha şedittir. 

13- TAKİYYE: "Müminler, müminleri bırakıp da kafirleri dost edinmesin. Kim bunu yaparsa, artık 

onun Allah nezdinde hiçbir değeri yoktur. Ancak kafirlerden gelebilecek bir tehlikeden sakınmanız 

başkadır." (Ali İmran-28) 

Takıyye, kendini gizlemek, olduğundan farklı görünmek, inandığının aksini söylemek ve 

tehlikelerden korunmak için hileli yola başvurmak demektir. Bazıları, takıyyeyi İslam’a mal etmek 

isteseler de, İslam’da takıyye yoktur.

Dinimizde, bir Müslümanın savaş anında düşmanın zülmünden kurtulmak ve canını kurtarmak 

maksadıyla imanını gizleyerek müdarâtta bulunması şeklinde ifade edebileceğimiz, “İllâ en tettekû 

minhum tükâh - Ancak onlar tarafından gelebilecek bir tehlike olursa başka!” (Âl-i İmran, 3/28) 

hakikatına bağlı bir disiplin var ise de, Şiilik’te söz konusu olan takıyyenin Müslümanlıkta yeri yoktur. 

Takıyye, Şii anlayışında, özellikle de İran Şiiliğinde bir esastır; dolayısıyla, Anadolu’daki saf Alevî 

vatandaşlarımız da takıyye bilmezler. 

Fakat Gülen cemaati için Takiyye, vaz geçilmez bir yöntemdir. Bu yöntemi ullanarak yıllarca 

devletin önemli birimlerine sızmayı başarmışlar, bunu yaparken de İslam’ın çok önem verdiği “kul 

hakkı” kavramını fütursuzca ihlal etmişlerdir. 

Bütün bu değerlendirmelerden sonra görülecektir ki, Gülen’in adım adım inşa ettiği din 

terminolojisi, İslam’ın özünü kavrayamamış kitleler tarafından “din” addedilerek hayat bulmuş, 21. 

Yüz yıla girerken, İslam ümmetinin başına bela olmuştur. 

14- İmamet: “Din’de mutlak rehberlik, ya masumiyet, ya masuniyet gerektirir. Masumiyet, 

peygamberlerde hususî bir ilim ve haldir –ki, Kur’ân’da peygamberlere bahşedildiği buyrulan ilim ve 

hüküm, bir manâda buna bakar. Masuniyet ise, hususî korunma manâsı taşır. Her günah kalbde bir 

leke olduğu ve her günahta küfre giden bir yol bulunduğu için, günahlar peygamberler için vahye, 

diğer rehberler içinse ilhama mânidir. Ayrıca, Din’e gerçekte hizmet eden bir Cemaat’in şahs -ı 

manevîsi velâyet-i kübra sahibidir ki, bu da, peygamberlere veraset demektir. Dolayısıyla, 

peygamberler, masumiyetle Din’in emir ve yasaklarına muhalefet manâsında günah işlemezler; Sırat-ı 

Müstakîm’in peygamberler dışındaki rehberleri ise, masuniyetle en azından büyük günahlara karşı 

korunurlar…..” diyor Gülen’in yazarlarından Ali Ünal Fethullah Gülen’in masuniyetini açıklarken. 

Oysa Sünni inanışta imamet, masuniyet gibi kavramlar yoktur. Bu kavramlar Şii mezheplerinde 

mevcuttur. 

On iki İmam Şiiliğini diğer İslam mezheplerinden ayıran en belirgin özellik, Usûl-i Din’in beş 

rüknünden birisi olan İmamet doktrinidir. Şia kelamcılar Usül-i Din adını verdikleri Tevhit, Nübüvvet 

ve Mead ilkelerine Adalet ve İmamet şartlarını da ekleyerek, beşli itikat prensipleriyle diğer İslam 

Mezheplerinden daha farklı bir inanç minvali geliştirmişlerdir. 

“İsmet, yani musum oluş, temelde nübüvvetle alakalı bir ıstılah olup "nebilerin ve resullerin 

büyük ve küçük günahlardan kasıd yoluyla masum" olmaları şeklinde anlaşılmaktadır 10'1. 

Perdevi, bu hususa şu . ifadeyi eklemek ihtiyacı hisseder: onlar (nebiler ve resuller) "çok .. -- 

küçük hatalardan uzak değillerdir" 108. Çağdaş Şii müelliflerden M.R. el-Muzaffer de ismeti 

şöyle tarif eder: "İsmet, yani masum oluş kü- çük büyük bütün günahlardan, yanılmaktan ve 

unutmaktan münezzeh olmaktır"109.T usi'nin ve' diğer müelliflerimizin meseleye bakışlarını 

daha iyi değerlendirebilmemiz için M.R. el-Muzaffer'in bu konuda söylediklerini nakletmek 

faydalı olur kanaatındayız. Ona. göre, peygamberlerin masum olmasının esas sebebi,' 

insanların peygamberlere inanmak hususunda şüpheye düşmemeleridir Aynı durum imamlar 

için de gereklidir; çünkü imamlar da halkın hidayeti için çalışmaktadırlar, .dolayısıyla onların 

da masum olmaları lazımdır'! (Şİİ İMAMET NAZARIYESI Dr. Hasan ONAT 

http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/37/776/9925.pdf )

Gülen’in taraftarlarınca “Kainat İmamı” olarak adlandırılması, her kıtaya, her ülkeye, şehre, hatta 

her kuruma imam atanması, İslami hiçbir delile dayanmaz. Bu yapılanma Gülen’in siyasi çıkarları için 

İmamiyye Şiasından alıntıdır. 

15- Peygamber: İslam dininin kaynaklarına göre Peygamberlerin görevleri şunlardır; 

1-) TİLAVET-KIRAAT ETME: “Tilâvet” ve “kıraat”, ayetleri okuyarak insanlara duyurmadır. “Rabbinin 

Kitabından sana vahyedileni (insanlara) oku.” (ANKEBÛT SURESİ – 45. AYET) 

2-) DAVET, VAAZ ETME VE ÖĞÜT VERME: “Davet”; insanları İslâm’a çağırmak¸ “vaaz” ve “öğüt” 

(tezkire);insanlara nasihat etme, onları iyiye, güzele ve doğruya teşvik etme, ilâhî gerçekleri 

hatırlatma görevidir. “(Resûlüm!) Rabbi’nin yoluna (insanları) hikmetle ve güzel öğütle çağır ve 

onlarla en güzel şekilde mücadele et! Rabbin, kendi yolundan sapanları en iyi bilendir ve O, 

hidayete erenleri de çok iyi bilir...” (NAHL SURESİ – 125. AYET) 

3-) TALİM: Bu; Kur’an’ı, hikmeti ve insanların bilmediklerini öğretme görevidir. “O (Allah) ki, 

ümmîler içinde kendilerinden olan, onları temizleyen, onlara kitap ve hikmeti öğreten bir 

peygamber gönderdi. Kuşkusuz onlar önceden apaçık bir sapıklık içindeydiler.” (CUMA SURESİ – 

2. AYET) 

4-) TEBŞİR VE İNZÂR: “Tebşir”; ödül vaad ederek insanları, iman ve salih amellere teşvik etmek, 

iman edip Salih ameller işleyenleri, Allah’ın nimeti ve cenneti ile müjdelemektir. “İnzâr” ise, ilâhî 

ceza olduğunu bildirerek, inkâr ve isyan olan inanç, söz, fiiller ve davranışlardan 

sakındırmaktır. “Ey Peygamber! Biz seni şahit, müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik.” (AHZAB 

SURESİ – 45. AYET) 

5-) TEZKİYE: Bu, Peygamberin insanları tevhide (Allah’ı bir olarak kabul etmeye) davet ederek, onları 

şirk (Allah’a ortaklar koşma), inkâr ve isyandan kurtarmaya vesile olma görevidir. “Nitekim içinizden 

size ayetlerimizi okuyan, sizi temizleyen, size kitap ve hikmeti öğreten, ayrıca bilmediklerinizi de 

öğreten bir peygamber gönderdik.” (BAKARA SURESİ – 151. AYET) 

6-) ŞAHİT OLMA: Bu, peygamberin dünyada; Kur’an hükümlerini tatbik ederek insanlara gösterme, 

kıyamet günü ise, müminlere ve diğer ümmetlerin şahitlerine tanıklık etme görevidir. “İşte böylece 

sizin insanlığa şahitler olmanız, Resûl’ün de size şahit olması için sizi mutedil bir millet kıldık. Senin 

(arzulayıp da şu anda) yönelmediğin kıbleyi (Kâbe'yi) biz ancak Peygamber’e uyanı, ökçeleri üzerinde 

geri dönenden ayırt etmemiz için kıble yaptık. Bu, Allah’ın hidayet verdiği kimselerden başkasına 

elbette ağır gelir. Allah sizin imanınızı asla zayi edecek değildir. Zira Allah insanlara karşı şefkatli ve 

merhametlidir.” (BAKARA SURESİ – 143. AYET) 

7-) EMR-İ Bİ’L MA’RUF VE NEHY-İ AN’İL MÜNKER: Bu, İslâm’a ve akl-ı selime uygun olan iyi, güzel ve 

faydalı şeyleri emretme ve insanları İslâm’ın ve akl-ı selimin iyi, güzel ve faydalı görmediği, çirkin 

kabul ettiği şeylerden men etme görevidir. “Yanlarındaki Tevrat ve İncil’de yazılı buldukları o elçiye, o 

ümmî Peygamber’e uyanlar (var ya), işte o Peygamber onlara iyiliği emreder, onları kötülükten men 

eder, onlara temiz şeyleri helâl, pis şeyleri haram kılar. Ağırlıklarını ve üzerlerindeki zincirleri indirir. O 

Peygamber’e inanıp ona saygı gösteren, ona yardım eden ve onunla birlikte gönderilen nur’a 

(Kur’an’a) uyanlar var ya, işte kurtuluşa erenler onlardır.” (A’RAF SURESİ – 157. AYET) 

8-) CİHAT VE KITÂL: “Cihâd”, İslâm’ın bilinmesi, tanınması ve yaşanması için çalışma; “kıtâl” ise 

gerektiğinde İslâm düşmanlarıyla savaşma görevidir. “Ey Peygamberim! Kâfir ve münafıklara karşı 

cihad et. Onlara karşı sert davran...” (TEVBE SURESİ – 73. AYET)

9-) HÜDA: Bu, Peygamber (SAV)’in, Allah’ın izni ile insanlara doğru yolu gösterme görevidir. “İşte 

böylece sana da emrimizle Kur’an’ı vahyettik. Sen, kitap nedir, iman nedir bilmezdin. Fakat biz onu 

kullarımızdan dilediğimizi kendisiyle doğru yola eriştirdiğimiz bir nur kıldık. Şüphesiz ki sen doğru bir 

yolu göstermektesin.” (ŞÛRA SURESİ – 52. AYET) 

10-) TEBYÎN: Bu, Kur’an hükümlerini açıklama ve dinî konularda hüküm verme görevidir. Kur’an 

hükümlerini, sözlü ve uygulamalı olarak açıklamak peygamberin temel görevidir. “(Ey Muhammed!) 

Sana bu zikri (Kur’an’ı) indirdik ki, kendilerine indirileni insanlara açıklayasın; tâ ki, düşünüp öğüt 

alsınlar.” (NAHL SURESİ – 44. AYET) 

11-) ÜSVE-İ HASENE: Bu, Peygamber (SAV)’in söz, fiil ve davranışlarıyla insanlara örnek olma 

görevidir. “And olsun ki, Allah’ın Elçi'sinde sizin için, Allah’a ve âhiret gününe kavuşmayı umanlar ve 

Allah’ı çok zikredenler için güzel bir örnek vardır.” (AHZAB SURESİ – 21. AYET) (DİYANET AYLIK DERGİ 

Nisan 2009) 

Bizler şahidiz ki; Allah Resulü, Sallallahu Aleyhi ve Sellem bütün bu görevleri layıkıyla yerine 

getirmiştir. Ancak Gülen ve cemaatine göre onun bu görevleri dışında, bütün yurtları dolaşmak, 

yatakhaneleri teftiş etmek, kermeslere katılmak, arsa teftişi, rüyalarla destek olmak, tiwit attırmak, 

dizilerde figüran olarak rol almak, Türkçe olimpiyatlarına katılmak, konferans ve seminerlere dinleyici 

olarak teşrif etmek, her gece Gülen’in rüyalarına girmek, yaz kamplarına eşlik etmek, her konuda 

Gülen’i tasdik etmek, devleti Gülen’e teslim etmek gibi haşa çeşitli görevleri vardır. 

Bu bakıştan hareketle Gülen ve cemaati için Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, insanlığın 

doruk noktasından çok, ikinci plandaki bir yardımcı, müfettiş, yardımcı statüsüne indirgenmektedir. 

Pek çok video sohbetinde kendisine Peygamber aşığı süsü veren Gülen, Ahmet Keleş’in 

anlattığına göre; “ şu kapı açılsa o kapı ki cennetten daha kıymetli olur benim için, o kapıdan kainatın 

efendisi girse içeriye ve bana dese ki Fethi! Ne bu gittiğin yol, senin bu gittiğin yol benim gittiğim yol 

değil dese , ve ben ona derim ki; ya Resulallah! Ama sen bize kitap bıraktın, sünnet bıraktın, senin 

artık kitabın, sünnetin bizde, ona bakarım, yorumlarım, anlarım yoluma devam ederim.” Diyecek 

kadar fütursuz olabiliyor.

FETHULLAH GÜLEN 

Fethullah Gülen, 1938 yılında Erzurum Pasinler ilçesi Korucuk köyünde doğmuştur. Babası 

Ramiz adında cami imamı, annesi ise ev hanımıdır. 

Altısı erkek, ikisi kız olmak üzere sekiz kardeştirler. 

Fethullah Gülen, askerliğini Ankara Mamak’ta ve İskenderun’da yapmıştır. 

Askerlik öncesinde ve sonrasında Edirne’de 4 yıl imam hatiplik görevi yaptı. Ardından, 

1966’da İzmir’e vaiz olarak atandı. Kestanepazarı camiinde vaizlik ve Kuran kursu yöneticiliği yaptı. 

1971’ de 12 Mart döneminde hakkında kavuşturma sürdürüldü ve bir süre tutuklu kaldı. Af 

Kanunuyla davası düştü. 

Daha sonra, Balıkesir’de, Manisa’da ve Bornova’da vaizlik yaptı. 

12 Eylül’de hakkında tutuklama emri verildi, 6 yıl çalışmalarına ara verdi ve tutuklanmamayı 

başardı. 1986’da DGM’den takipsizlik kararı sağladı. 

1989’dan 1992 ye kadar İzmir ve İstanbul’da, fahri olarak vaizlik yaptı. 

1992’de Yaşamında “kozadan çıkış” olarak belirlenen bir misyon dönem başladı. Bu “Yeni 

Dünya Düzeni”nde “Ilımlı İslam”ı oluşturma ve sürdürme misyonudur. Okulların açılması, Samanyolu 

televizyonunun kurulması, bu dönemde gerçekleşti. 

Gülen hiç evlenmedi. 

1997 yılında gittiği Amerika Birleşik Devletlerinden dönmedi. Halen teşkilatını oradan idare 

etmekte ve yeni kurmuş olduğu dini şekillendirmektedir.

DİN KURUCUSU OLARAK GÜLEN 

Başlangıçta Müslüman bir din adamı şeklinde ortaya çıkan Fethullah GÜLEN, kendi inancını 

taşıyan fikirleri uzun yıllara serpiştirerek paralel dinini geniş bir kitleye fark ettirmeden kabul 

ettirebilmiş, oldukça başarılı bir din kurucusu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu gün bile onun hala 

İslami çizgide olduğunu düşünen ve inanan geniş bir kitle mevcuttur. 

Vaazlarına başladığı yıllarda aslında içindekini saklayabilen GÜLEN, ancak çok yakın çevresinin 

bilebildiği sırlar şeklinde kalan yeni dinini, Amerika’ya yerleştikten sonra dışa vurabilmişse de, tam 

anlamıyla devlete hakim olmadan harekete geçmeme temayülündedir. 

Her paralel din gibi GÜLEN’in dini de sentezlerden ibarettir ve hiçbir orijinalitesi yoktur. O da 

tıpkı Pavlus gibi yaşadığı ve geçmiş dönemlerde var olmuş dini akımlardan ve düşüncelerden 

beslenmiştir. Ancak, yabancı güçler tarafından İslam dünyasına sokulan dini ve mezhepsel akımlar göz 

önüne alındığında, GÜLEN’in kurduğu dine de katkı yaptıkları açıkça görülecektir. 

Faaliyetlerinin en başından beri çok kutsal bir kişilik olduğunu çevresine empoze eden 

Fethullah GÜLEN, zamanla halkayı daha da genişletmiş, kurduğu veya sahip olduğu medya 

organlarıyla reklamını aralıksız yaptıran bir figür durumuna gelmiştir. Kendisini öven özellikle 

Hıristiyan kişiliklere, bu medya organlarında sık sık yer vermesine rağmen, onun hakkında müspet 

konuşan bir tek Müslüman alime rastlanmaması da oldukça ilginçtir. GÜLEN bu durumu “kıskançlık” 

olarak nitelemektedir. 

Vaazlarında kendi nefsini aşağılarken kullandığı “Kıtmir” sözcüğü bile onun ne kadar nefsine 

köle olduğunun da ispatı olduğu kadar, cemaat içindeki mevkiini de gözler önüne sermektedir. 

Zira “Kıtmir” Kur’an da bahsi geçen ashab-ı Kehf’in köpeğinin ismidir ve cennetliktir. 

“Hayvanların ruhları bâkî kalacağını ve Hüdhüd-ü Süleymânî (a.s.) ve Nemli ve Naka-i Sâlih (a.s.) ve 

Kelb- Ashab-ı Kehf gibi bazı efrad-ı mahsusa hem ruhu, hem cesediyle bâkî âleme gideceği ve her bir 

nev’in ara sıra istimal edeceği bir tek cesedi bulunacağı rivayat-ı sahihadan anlaşılmakla beraber, 

hikmet ve hakikat, hem rahmet ve rububiyet öyle iktiza ederler.”(Şualar, s. 45) 

GÜLEN bu karşılaştırmayla baştan kendini cennetlik addetmekte, hatta kendi kendine büyük 

payeler ihsan etmektedir. Cemaatin inanışına göre GÜLEN, ahirette cennetin kapısında duracak ve 

cemaatini oraya sokacaktır. Hepsi bu kadar değil tabi. 

GÜLEN, cemaatinin gözünde kâinat imamıdır. Başlangıçta bu, kıta ve bölge imamları 

düşünüldüğünde onun gibi bir görev sanılabilir. Ancak konu irdelendiğinde meselenin gerçek 

yönleriyle vahameti ortaya çıkacak, cemaatin arz ettiği tehlike daha iyi anlaşılacaktır. 

GÜLEN’in makamını anlamak adına konuyu biraz daha açalım. Cemaat içindeki yaygın inanışa 

göre, GÜLEN kâinat imamıdır. Yani tüm kâinatın mutlak yöneticisidir. O bu yetkiyi bizzat Allah’tan 

almıştır. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) bizzat görünerek (rüyada değil) özellikle Türkiye’nin 

bütün işlerini Fethullah GÜLEN’e devretmiştir. O nedenle GÜLEN’in imamlığı hem dünyevi hem de 

uhrevidir. O hata yapmaz, günah işlemez, sözleri ve eylemleri tartışma konusu edilemez. 

Ancak burada tuhaf olan şudur ki; GÜLEN ile ilgili bütün bu özelliklerin kaynağı, gene 

GÜLEN’dir. Yani hiç kimse onun uhrevi halini görmez ve bilmez, sadece kendisi görür ve aktarır. Bu 

konuda da tek kaynak kendisidir, tıpkı rüyalar ve vizyonlar gibi. 

Bazen GÜLEN’in maneviyattaki değerini belirtmek adına gene GÜLEN, rüyalar ve hikâyeler 

anlatır. Hemen hemen hepsinin tek ortak noktası, hikâyelerde şahıs isimlerinin, mekânın ve zamanın 

olmamasıdır. “bundan seneler evvel ??? (kaç sene olduğu belirtilmez), bir muttaki kişi ??? (kim

olduğu bilinmez), falan yerde ??? (mekan belirtilmez) gibi öğeler barındıran hikayelerin tek kaynağı 

gene kendisidir. Gariptir ki; şimdiye kadar GÜLEN cemaatine mensup olmayan hiçbir âlim, veya sade 

bir Müslümanın GÜLEN’in yüceliğini işaret eden rüyalar gördüğü olmamıştır. 

Bu durum sorgulanmaz ve tartışılmaz. Hikâyelerin üzerinde düşünüldüğünde pek çok tuhaflık 

göze çarpar; 

"Çocukluğumda kazlarımız vardı. Ben onları çok severdim. Bir gün bu kazlar, Necip Ağa 

adındaki çok muhterem, abit, zahit komşumuzun tarlasına girmişler. O da kızmış, kazları bir güzel 

dövmüş. Baktık bizim kazlar kan revan içinde. Kiminin ayağı kırılmış, kiminin gözü çıkmış. Onları öyle 

görünce içim sızladı, çok rikkatime dokundu. Fakat ne ben ne de evimizden bir başkası tek kelime 

söylemedi. Çok geçmedi. Havada bir bulut belirdi. Necip Ağa'nın tarlasına öyle bir dolu yağdı ki, 

bahçede ne var ne yok hepsini aldı götürdü. O da, biz de hayret içinde kaldık. Çünkü köyde başka 

hiçbir yere dolu yağmamıştı..." ( Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN sayfa 43) 

"O sıralarda Kâbe ve çevresinin temizliğine bugünkü kadar dikkat edilmiyordu. Harem'in 

duvarlarına dahi idrar yapan oluyordu. Pislik sebebiyle de çok sinek bulunuyordu. Bilhassa geceleri, 

sinekler ciddi şekilde çoğalıyor ve rahatsız edecek oranda insanlara saldırıyorlardı. Ben on beş gün 

kadar Harem'den hiç ayrılmamıştım. Buna rağmen herkesi ısıran sinekler bir kere dahi olsun beni 

ısırmadı..." ( Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN sayfa 137) 

“Sinekler, ah onlardan öyle rahatsızdık ki.. Pencereyi kapasan sıcaktan boğuluyorsun, açsan 

onların istilasına uğruyorsun.. Sineklerin çokluğu hakkında bir fikir vermek için hapishanedeki 

mütehammil Gültekin Bey'in sineklerle mücadele metodunu anlatabilirim: Tuvalete giderken yanında 

DDT filiti de götürüyor... girmeden önce orada DDT sıkıyor, sonra tuvalete giriyor ve ihtiyacını çok 

acele görüp çıkıyordu. Çünkü biraz daha beklese bin tane sineğin hücumuna maruz kalacak. İşte 

sineğin bu kadar bol olduğu bir yerde yatmak mecburiyetindesiniz. Her sabah artık sineklerin 

ısırmasına dayanamadığınız için uyanırsınız. ( Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN sayfa 97) 

"...Cihan Harbi'nden evvel çok şiddetli bir zelzele olmuştu. Köyde (Pasinler, Korucuk köyü) 

yıkılmadık bina kalmamıştı. Herkes harman yerinde yatıyor, evlerine gidemiyordu. Halbuki kış 

bastırmış ve kar da yağmıştı. Bir gün ben de harmana gidiyordum. Karşıma Mehmet Efendi çıktı. Bana 

'Şamil Ağa! (Hocaefendinin dedesi) Nereye gidiyorsun?' diye sordu. 'Harmana' diye cevap verdim. 'Git 

evine yat! Bir tek taş dahi düşerse getir onu benim kafama çal' dedi. 'Hoca niye?' dedim. Bana şunları 

söyledi: Bu gece köye Fahri Kâinat Efendimiz geldi. Arkasında Raşid halifeler vardı. Hz. Ali'nin elinde 

ise birçok kazık bulunuyordu. Ben hemen koştum ve yanına vardım. Efendimiz bana dönerek: 

- Molla Muhammed! Bu köy senin mi? diye sordu. Ben de 'Evet ya Resulallah! Benimdir' dedim. 

Bunun üzerine Fahri Kâinat Efendimiz (s.a.v.) Hz. Ali'ye döndü ve 'Ya Ali! Bu köye de bir kazık çak, bir 

daha bu köy de sallanmasın!' dedi. O da elindeki kazıklardan birini ovaya çaktı. Dedem Şamil Ağa, bu 

hadiseyi çok defa anlatmıştı. Her defasında da 'İşte manaya açık, ruh insanı bir tek şahıs var. O da 

Mehmet Efendi'dir' derdi." ( Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN sayfa 9) 

Kendisinin hatırına dolu yağdırılan, depremden korunan, sineklerin rahatsız etmediği 

GÜLEN’in dedeleri de masal kahramanlarını andıran muhteşem kişilerdir! 

“ - Her iki ailenin de seyyid olduğu söyleniyor. Siz ne dersiniz? 

- Olabilir, öyle diyorlar. Ancak bu mezvu bizim aile içinde ne annem ne de babam tarafından 

konuşulmazdı. Ben annemden iki defa böyle bir merbutiyetten bahis duydum. Her ikisi de şeçerenin 

kaybolduğundan bahsederken oldu. Babam daha da dikkatliydi. Ahmed dedem de bu mevzuda birşey 

anlatmazdı. Zaten çok az konuşurdu. Ben daha çok bu tür konuşmalara yakın akrabalarımızda muttali 

oldum. Ancak, şu anda şecere var mıdır, yok mudur onu da bilmiyorum. Onun için kesin bir şey 

söylemem mümkün değil...” ( Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN sayfa 19)

Gülen, 1995 yılında yayınlanan Küçük Dünyam adlı kitabındaki açıklamalarını unutmuş olacak 

ki, Nevval Sevindi'nin 1997 basımı "Fetullah Gülen ile New York Sohbeti" adlı kitabının 23. Sayfasında 

karşımıza bu sefer "Seyyid" olarak değil, "Şerif" olarak çıkar. 

Oysa; 

Dini konularda en küçük eğitimi olan şunu bilir ki; Soy olarak Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'e 

dolayısıyla Hz. Muhammed'e (sav) dayanan kişilere Seyyid, Hz. Muhammed'in kızı Hz. Fatma'nın 

ölümünden sonra çok sayıda evlilik yapan Hz. Ali'nin bu eşlerinden doğan çocukların nesebinden 

gelenlere de "Şerif denmektedir.” (Ergün Poyraz - Amerika'daki İmam) 

"Halil Dedemin oğlu, Şamil Ağa'nın iki oğlu vardır. Bunlardan biri Süleyman Efendi, ikincisi 

Molla Ahmet'tir. Molla Ahmet benim dedem, Şamil Ağa'nın (Gülen) babasıdır. Molla Ahmed ilim ve 

takvasıyla temayüz etmiş müstesna bir insandı. Hayatının son otuz senesinde ayağını uzatıp 

yatmamış, daha doğrusu sırtı yatak yüzü görmemiştir. Denildiğine göre uykunun ağır bastığı anlarda 

sağ elini alnına koyar ve biraz kestirir. İşte onun bütün uykusu, alnı eline dayalı bu kestirmeden 

ibarettir." ( Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN sayfa 7) 

"Vaktinin diğer kısmını hep çalışarak ve ibadet ederek geçirir. Pehlivan yapılı, uzun boylu, 

mehabet dolu, fiziği görünümünün yanında onun bu surete denk bir de sireti ve ruhi yapısı vardır. 

Onu tanıyanlar günde birkaç zeytinle iktifa ettiğini söylemektedirler. Onun zühd ve takvası 

dillere destandır. Çünkü o varlık içinde bir zahid hayatı yaşamıştır. Zira, babalarından kalan mirası iki 

kardeş pay ederken altınları tas tas paylaşmışlardır. Teker teker saymak çok vakitlerini alacağı için 

böyle yapmışlardır. O devirlerde onların bu miras bölüşme keyfiyetleri de çok meşhur olmuş bir 

hadisedir.” (age) 

“Dedem Şamil Ağa'nın babasına benzer yönleri vardı. O da bir ukba adamı gibiydi. En şiddetli 

dönemlerde bile sarıksız gezdiğini görmedim. Sarığını Osman Gazi Hazretleri gibi sarardı... (age) 

“Şamil dedemin hakiki ulemaya çok saygısı vardı. Fakat o gerçek veliyi babası Molla Ahmed'in 

şahsında görmüş, tanımıştı. Molla Ahmed ki, yemez içmez, kimseden hediye dahi kabul etmez. 

Sabaha kadar namaz kılar, bir zeytinle yetinir. Günlerinin çoğunu oruçlu geçirirdi. İşte dedeme göre 

velinin tarifi buydu. O bu tarifin dışında kalanları meşayıhtan kabul etmez ve bunlar şeyh değil pilavcı 

takımı derdi..." 

"Halil dedemin oğlu, Hurşit Ağa'nın iki oğlu vardır." 

"Bunlardan biri Süleyman Efendi, ikincisi Molla Ahmed'dir. Molla Ahmed, benim dedem Şamil 

Ağa'nın babasıdır. 

Molla Ahmed ilim ve takvasıyla temayüz etmiş müstesna bir insandı. Hayatının son otuz 

senesinde ayağını uzatıp yatmamış, daha doğrusu sırtı yatak yüzü görmemiştir. Denildiğine göre 

uykunun ağır bastığı anlarda sağ elini alnına koyar ve biraz kestirir. İşte onun bütün uykusu, alnı eline 

dayalı bu kestirmeden ibarettir. 

Vaktinin diğer kısmını hep çalışarak ve ibadet ederek geçirmektedir. Pehlivan yapılı, uzun 

boylu, muhabbet dolu, fiziki görünümünün yanında onun bu surete denk te bir sireti ve ruhi yapısı 

vardır." (age) 

"Molla Ahmed dedem riyazat'ı ömrü boyunca terk etmemiştir. Onu tanıyanlar günde bir kaç 

zeytinle yetindiğini söylemektedirler..." Fetullah'ın anlatımlarına göre bu zat asla sırt üstü 

yatmamakta ve sadece elini alnına dayayarak kestirmekte, gündüzleri tarlada çalışan "bu pehlivan

yapılı, yani koca cüsseli adam" tarladan geldiğinde kitap okumakta ve günde sadece bir kaç zeytin ile 

doymaktadır.” (age) 

"Molla Ahmed tamamen bir ukba (öbür dünya) insanıdır. Tarlada çalışır. Kitap okumaya 

düşkündür. İbadetle meşgul olmayı hayatının gayesi haline getirmiştir. Babam Ramiz Efendi, 

dedesinin bu davranışını biraz fazla bulur." (age) 

"Babam Kur'an'ı otuz yaşlarında öğrenmiş. Ben dört veya beş yaşlarındaydım. Evimize 

herkesin hürmet ettiği ‘İyi Molladır' dediği Halil Efendi Hoca namında bir zat gelmişti. Babam onun 

dizinin dibinden hiç ayrılmazdı. İhtimal babam Kur'an okumayı ondan öğrenmişti." (age) 

Bir evliyanın soyunu ve yaşantısını kısaca anlatan GÜLEN’in kaynağı, ısrarla vurguladığımız 

üzere gene kendisidir. Kendinden başka hiç kimse onun olağanüstü durumundan bahsetmez. 

Bir din kurucusunun bu tuhaf durumu nedense, kurduğu din mensuplarının gözüne takılmaz, 

hatta bir kusur olarak bile addedilmez.

GÜLEN'İN ETKİLENDİĞİ AKIMLAR 

Gülen cemaatinin fikirleri ve eylemleri bütüncül olarak ele alındığında, başlangıçta İslami bir 

hareket olarak başlamasına karşın, İslam dışı pek çok din, mezhep ve felsefeden etkilendiği, 

neredeyse her sapkın akımdan çeşitli görüşleri bünyesinde taşıdığı görülecektir. Oldukça karmaşık 

görünen cemaat yapısının geçen yüzyılda İngilizler tarafından İslam dünyasında oluşturulan 

mezheplere çok benzemesi oldukça dikkat çekicidir. Gülen’in bu cereyanları titizlikle inceleyip, istediği 

görüşü benimsemesi, veya tesadüfen oluşan bu fikir birlikteliği maalesef pek çok araştırmacının bu 

güne kadar gözünden kaçmış bir gerçektir. Gülen hareketinin arka planını görmek için görüşlerinde 

paralellik arz eden bazı gruplar şunlardır; 

1- Tapınak Şövalyeleri: kökeni Ortaçağ’a dek uzanan, faaliyetleri ve yandaşları ise zamanla 

değişikliğe uğrayan gizli bir örgüttür. Tapınakçılar bu karanlık öğretiye özgü tören ve ritüelleri 

gizlice uygularken, aynı zamanda da servet ve güç sahibi olmak için her türlü yöntemi meşru 

saymışlardır. GÜLEN’in faaliyetlerinde tüm İslami esasları ayaklar altına alıp her şeyi meşru 

görmesi, Tapınak Şovalyelerinden alınma bir yöntemdir. 

2- Masonluk: kökleri her ne kadar 16. yüzyılın sonu ve 17. yüzyılın başlarına kadar dayanıyor 

olsa da, 24 Haziran 1717 tarihinde Londra'da bir araya gelen dört locanın girişimiyle Londra 

Büyük Locası'nın kurulması ile başlar. Masonlara göre masonluk akılcılık, bilimsellik ve 

insanlığın oluşumundan bu yana ortaya çıkarak, insanlığın gelişimine ve bilgi birikimlerine 

katkıda bulunmuş bir kültür ve fikir üst yapı kurumudur. Ezoterik ve sadece üyelerine açık 

olan örgüttür. Dünyanın birçok ülkesinde 5 milyon üyesi ile değişik biçimlerde mevcuttur. 

Sadece İngiltere, İskoçya ve İrlanda'da 480.000; Amerika Birleşik Devletleri'nde ise 2 milyonu 

aşkın üyesi bulunmaktadır. GÜLEN dininin teşkilatlanması Mosonik yapı örnek alınarak 

oluşturulmuştur. 1- 

3- Keysaniyye: Şiilik'te İmam ünvanını ilk defa kullanan ve Mehdi kavramını ilk defa ortaya atan 

mezheptir. Aynı zamanda “Beda” inancını üreten sapkın bir topluluktur. GÜLEN de bu inancı 

dinine sokmuştur. 

4- Kadiyanilik: Bir diğer adı Ahmedilik olan Kadıyanilik 19.yüzyılda Mirza Ahmet Gulam (1839 - 

1908 ) tarafından 1889 da Hindistan 'da kurulmuş bir dini akımdır. Mirza Gulam Ahmed 

zaman zaman kendisinin Mehdi, Mesih ve Krişna olduğunu iddia ederek Müslüman, Hıristiyan 

ve Hindulara sempatik görünmek istemiş 1889 'da yayınladığı bir bildiriyle Allah tarafından 

yenileyici olarak tayin edildiğini açıklamıştır. 

Ahmedi 'lere göre ahiret, yeni bir oluşum değildir. Gulam Ahmed , İslam Peygamberi Hz. 

Muhammed 'den sonra nebevi vahyin gelmeyeceğini (peygamber vasıtasıyla yeni vahiy 

gelmeyeceğini) savunmuş, asıl şefaat edenin Allah olduğunu söylemiştir. Ahmedilik İslam, 

Hıristiyan ve Hindu çevrelerince sapkınlıkla suçlanıp yeni bir din olarak kabul edilmemesine 

rağmen, Kadıyanilik bahsedilen bu üç dinden çeşitli oranlarda etkilenerek bunların 

birleştirilmiş sentezinden ortaya çıkmış bir dindir. Fethullah GÜLEN ile Mirza Gulam Ahmed’in 

serüveni detaylı incelendiğinde aralarındaki hayret verici paralellik görülecektir. 

5- Bahailik: 1800'lerde İran'da Mehdi inancının uzantısı olarak doğan Babiliğin Bağımsız Dine 

dönüşmüş biçimi. Tüm dünyada inananları olan evrensel bir dindir. Bahai Tarihi, 1844'te 

Bab'ın (Seyyid Ali Muhammed) yeni bir çağın gelmekte olduğunu ve yeni bir Peygamber'in 

geleceğini ilan etmesiyle başlar. Bahailiğin kurucusu ve peygamberi, lakabı Bahaullah olan 

Mirza Hüseyin Ali'dir 21 Nisan 1863'te yeni dini ve yeni prensipleri Bağdat'ta sürgünde iken 

ilan etti.

a- Prensipleri 

b- İnsanlık alemi tek bir ailedir 

c- Irk, din, dil, cinsiyet gibi tüm önyargılar kaldırılmalıdır 

d- Tüm dinlerin temeli birdir (şimdilik son din İslam ya da Bahailik değildir, gelecekte de 

dinler gelecektir) 

e- Din bilim ve akıl ile uyum içinde olmalıdır 

f- Kadın ve erkek eşittir 

g- Genel barış için çalışılmalıdır 

h- Evrensel eğitim hedeflenmelidir 

i- serbest düşünce ile gerçek araştırılmalıdır 

j- Aşırı zenginlik ve yoksulluk kaldırılmalıdır. 

k- Bahai Dininde tek evlilik (monogami) esastır, kadınlar türban takmak zorunda değillerdir. 

Tüm dünya ülkelerinde değişik ırksal ve dinsel kökenden gelme (İslam, Hıristiyan, Yahudi, 

Zerdüştî, Hindu vs) Bahailer vardır. Bahai Dinine göre tüm dinlerin kaynağı ve amacı 

ortaktır ve birbirine aykırı değildirler. Düşmanlık aracı haline gelmeleri tarihte insanların 

dinleri güç elde etme amaçlarına alet etmelerinden kaynaklanmıştır. Buna göre Bahailikte 

"eğer din sevgi ve birliğe değil, düşmanlık ve ayrılığa neden oluyorsa dinsizlik daha iyidir". 

Daha önceki dinlerde olduğu gibi bundan sonra da insanlara ahlaki ve ruhani eğitim 

sağlamak amacıyla başka peygamberler geleceğine inanılır. 

Prensipler incelendiğinde “gülen Prensipleri” ile benzerliği görülecektir. 

6- Şia: Hz. Ali'nin imam olması gerektiğini, bunun Peygamber'in buyruğu, dinin özü anlamını, 

içerdiğini savunan mezheptir. GÜLEN’in bu mezhepten aldığı prensip “takiyye” metodudur. 

7- İsmailiyye (Haşhaşilik): Kurucusu, genellikle "imam" diye anılan İsmail 'in Halife Ali'nin 

torunlarından olduğu 8 inci yüzyılda yaşadığı söylenir. Kimi kaynaklara göre İsmail, Oniki 

İmamdan Cafer Sadık'ın en büyük oğludur. İsmail şaraba düşkün olduğundan yerine Musa 

Kazım getirilmek istenmiş se de, buna karşı çıkılmıştır. 

İsmail'in kurduğu İsmaillik siyasal bir topluluktur, kaynağı imamlık (yönetim) sorunudur, eski, 

çoktanrıcı inançlardan esinlenmiş, İslam inançlarına aykırı bir içerik kazanmıştır. Bu kuruluşun 

ilkelerini düzenleyen Abdullah bin Meymun 'dur, mezhebin genel ilkeleri şunlardır: 

* İmamlık İsmail'den, sıra ile soyuna geçer, başkasının yönetimi eline alması yasaya, inanca 

aykırıdır. 

* İmamlar yanılmazdı, yaptıkları da, söyledikleri doğrudur, tartışılmaz. İmamın sözlerinden 

kuşkulanmak, onları tartışmak kurala aykırıdır. 

* İmamın tüm sözü Kur'andır, buyruğu tanrı buyruğudur. 

* İmam, yeryüzünde, tanrı'nın elçisidir, onun yerine geçen (tanrının yerine) yüce varlıktır 

(/ıalifetııllah). İmam, tanrı ışığının yoğunlaştığı ulu bir varlıktır. 

* İmama bağlanmak dindir, zamanın özüdür, mezhebin çekirdeğidir. 

Tasavvufla Şiilik'i birbirine karıp karıştıran İsmaililik, İslam ülkelerinde "gizli imamlık " adı 

verilen inancı geliştirmiştir., Bu inanca göre imam nesnelleşmiş, insan biçimine girmiş 

tanrı'dır, ona karşı çıkmak doğrudan doğruya tanrı'yı tanımamaktır, tanrıya karşı çıkmaktır. 

İsmaililik'te işini, özellikle kuruluş la ilgili olanları, gizli tutmak ilk koşuldur. Yedi sayısı 

kutsaldır, evrende, peygamberlerde yedi aşamayı gösterir. Adem, Şit, Nuh, İbrahim, İsmail, 

Muhammed, Ali bu dizinin temelidir. Gökler yedi kattır, yerler yedi kattır, gezegenler yedidir. 

Bütün bunlar "yedi" sayısının önemini, taşıdığı gizli anlamı gösterir. İsmaillilik'e göre

Muhammed son peygamber değildir, ondan sonra da peygamber gelmiştir; ancak "ben 

peygamberim" diye ortaya çıkmamıştır. Namaz, oruç, hac, zekat, kelime-i şahadet (tann'mn 

birliğine inanma) gibi beş koşul geçersizdir. 

İsmaililik yanlıları, Peygamber'in kızı Fatıma'nın soyundan geldiklerini ileri sürerek, Mısır' da 

Fatimiler Devleti'ni kurdular. Kimi kaynaklar, Fatimi Devletini kuranların İranlı olduklarını, 

İsmaililik'in ikinci kurucusu sayılan Abdullah'ın soyundan geldiklerini bildirir. 

İsmaililik'te kurtuluşa girmek için gizli tutulan, belli aşamalar vardır. Birinci aşama, kuruluşa 

girmek için istekli olanın uyarılması, kendisine giriş yolunun öğretilmesi; ikinci 'si İslam dininin 

geçersizliği, Muhammed'in son peygamber olmadığı, üçüncüsü ağzını tutmak, kuruluşun 

gizemlerini kimseye söylememek, dördüncüsü istekliye yedi imamdan sonra yedi 

peygamberin bulunduğunu (yukarda adı geçen/er), beşincisi de olayların önemli olmadığını 

öğretmektir.Bu arada Kur'an okutulup öğretilir. Altıncı aşama İslam dininin koşullarının 

gereksizliği, yedinci aşamada İsmaililik'i özü anlatılır, bütün peygamberi ortaya çıkaranın Ali 

olduğu söylenirdi. 

Bu mezhepte, çağrıcı (dai) denen görevliler vardır, bunlar; Anadolu, İran, Hindistan, Türkistan 

gibi birbirinden uzak ülkelere yayılmış, kuruluşun genişlemesine çalışmışlardır. Bunların en 

ünlüleri, Eba Hatım, Ahmed Nefesi, Ebu Yakub Siczi, Ahmed bin Keyyal bg. kimselerdir. 

İsmaililik, daha sonra Hasan Sabbah'ın kurduğu Batinilik'le Karamita adlı topluluğu 

etkilemiştir. (www.duyadinleri.com) 

Hizmet dini mensuplarının karakterleri ve davranışları açısından Haşhaşilere ne kadar 

benzediğini herkesçe malumdur.

PAVLUS-GÜLEN KARŞILAŞTIRMASI 

Pavlus ve Fethullah GÜLEN’in en önemli ortak noktaları, Allah’ın göndermiş olduğu 

dine alternatif olarak paralel, yeni bir din kurmalarıdır. Kendileri bizzat kurdukları dinleri 

şekillendirmişler, etraflarına topladıkları saf topluluklar vasıtasıyla kendi otoritelerini 

sağlamlaştırıp, yapay dinlerini, gerçek dinin yerine ikame etmeye çalışmışlardır. 

Gerek teknolojik yokluk, gerekse, yaşadığı ortam itibariyle Pavlus, hedefine tamamen 

ulaşmış, Allah’ın dini yerine, kendi kurduğu dini oturtmakta hayli başarılı olmuştur. Bu gün 

Hıristiyanlık namına bilinen neredeyse her şey, Pavlus’un eseridir. 

Fethullah GÜLEN ise, Pavlus ile aynı gayeleri gütmesine karşın sadece taraftarlarınca 

saygın kabul edilmiş, İslam dinine mensup çoğunluk, onun sapkın fikirlerine rağbet 

göstermemiş, hatta mücadele etmiştir. 

GÜLEN’in mücadelesinin başarısızlığına, İslam dininin son din oluşu ve yüce Allah 

tarafından korunmasını da eklemek gerekir. 

Pavlus-GÜLEN ortak özellikleri en baştan, hatta doğumdan önce başlar; 

Pavlus; nesebini Benyamin’e, yani Hz Yakup aleyhisselam’a nispet ederken; “Sekiz 

günlükken sünnet oldum. İsrail soyundan, Benyamin oymağından, özbeöz İbrani'yim. Kutsal 

Yasa'ya bağlılık derseniz, Ferisi'ydim. (Filiplilere Mektup.3: 5) 

GÜLEN, Ailesinin Seyyid (peygamber sallallahu aleyhi vesellem soyu) olup olmadığı 

sorulduğunda “"Olabilir, öyle diyorlar. Ancak bu mevzu bizim aile içinde ne annem ne babam 

tarafından konuşulmazdı. Ben annemden iki defa böyle bir mecburiyetten bahis duydum. Her 

ikisi de şecerenin kaybolduğundan bahsederken oldu..." demektedir. 

Pavlus daha doğmadan tanrı tarafından seçilmiştir. “ Ama beni daha annemin 

rahmindeyken seçip lütfuyla çağıran Tanrı, uluslara müjdelemem için Oğlu'nu bana 

göstermeye razı olunca hemen insanlara* danışmadım;” (Galatyalılara Mektup 1: 15-16) 

GÜLEN de ondan aşağı kalır durumda değildir. Doğacağı ev depremde bile yıkılmamış, 

onu beklemiştir; 

"Dedem o imama inanırdı. O köyün imamı bir alim. Şiddetli zelzele oluyor binalar yıkılıyor 

kütür kütür, herkes harmanlıkta yatıyor. Harmana giderken Şamil ağa nereye gidiyorsun diye 

sordum 'Gitme' dedi. 'Git evinde yat eğer bir taş düşerse gel benim başıma vur' dedi. 'Ne 

demek o' dedim. Dedi ki bu gece ben baktım Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem geldi 

arkasında da insanlar vardı. Bana dedi ki 'Molla Muhammed bu köy senin mi' diye 

sordu. 'Ben de evet benim ya Resullullah' dedim. Bunun üzerine döndü Hz. Ali'ye dedi ki 'Ya 

Ali bir kazık da buraya çak, burada zelzele olduğunda binalar yıkılmasın' Ve hakikaten çok 

şiddetli zelzelelerde de binaların yıkıldığı görülmedi.” (360. Nağme: Kum Tepeleri, Kasırgayla 

Gelen Azap ve Harikulâde Kurtuluşlar başlıklı sohbeti) 

Pavlus İsa tarafından görevlendirilmiştir; 

Rab. 

"Ben de, ‘Ey Efendim, sen kimsin?' dedim. "‘Ben senin zulmettiğin İsa'yım' diye yanıt verdi

‘Haydi, ayağa kalk. Seni hizmetimde görevlendirmek için sana göründüm. Hem gördüklerine, 

hem de kendimle ilgili sana göstereceklerime tanıklık edeceksin. 

Seni kendi halkının ve öteki ulusların elinden kurtaracağım. Seni, ulusların gözlerini açmak ve 

onları karanlıktan ışığa, Şeytan'ın hükümranlığından Tanrı'ya döndürmek için gönderiyorum. 

Öyle ki, bana iman ederek günahlarının affına kavuşsunlar ve kutsal kılınanların arasında yer 

alsınlar.' ( İncil Elçilerin İşleri .26: 15-18 

Fethullah GÜLEN de peygamber Aallallahu Aleyhi Vesellem tarafından görevlendirilmiştir. 

"Huzur-u Risâletpenâhîdeydim. Ümmet-i Muhammedin ve hususiyle Türk insanının derdiyle 

iki büklümdüm. Bir inledim, bir de sonra murakabe yaptım. Sonra "Ya Resûlallâh", dedim, 

"halimiz ne olacak bizim?» Birden bire Resûlü Ekrem temessül buyurdu –rûya değil– 

Buyurdular ki: "Türkiye'nin mes'elesini falanlara (Fethullah GÜLEN’e) bıraktık biz". Bakış bu! 

Şimdi hakkınızda Nebi'nin hüsn-ü zannı bu! Hâşâ, O doğru söyler, doğru görür. Siz bilmem bu 

hüsn-ü zannı nereye koymayı düşünürsünüz?" 

“Birgün bu arkadaşlardan biri rüya görüyor. Hatice validemiz kapının dışında. Efendimiz de 

içerde oturuyor. Ders yaptığımız bu dört-beş kişiyi kastederek Hatice validemiz, efendimize: 

‘Ya Resulullah’ bunlar ‘Bizden hoşnut musun Ya Resulullah’ diye soruyorlar diyor. Ve 

Efendimiz’den cevap geliyor: ‘Evet hoşnudum. Hele birisi, hele birisi!...’ diyor 

Pavlus ve GÜLEN evlenmemişler, ikisi de psikolojik rahatsızlık geçirmişlerdir; 

Pavlus, bedensel hastalığından Galatyalılara mektubunda da bahseder. Bu mektubunda o, 

Galatyalılara hitaben şöyle der: “Bildiğiniz gibi mesajı size ilk kez bedensel bir hastalığım nedeniyle 

bildirdim. Bedensel durumum sizin için çetin bir deneme olduğu halde beni ne horladınız ne de 

bundan dolayı bana tükürdünüz. ...” (Gal. 4:13-14). Yine Pavlus, Korintlilere Birinci mektubunda 

taraftarlanna “Ben size zayıflık ve korku içinde geldim, nasıl da titriyordum!'" (1 Kor. 2:3) der. 

Pavlus’un mektuplannda geçen bu ifadelerde bahsolunan ve zayıflık, korkma, titreme gibi 

semptomlarla birlikte bedene rahatsızlık veren bu hastalık ne olabilir? Hıristiyan yazarlann genellikle 

karşı çıkmalanna rağmen çeşitli araştırıcılar, bu semptomlann bir epilepsi vakasını akla getirdiği 

düşüncesindedirler. M. Krenkel gibi araştırıcılar, özellikle Galatyalılara Mektup 4:14’te geçen ”... 

bundan dolayı bana tükürmediniz” ifadesinin bu konuda oldukça önemli ol duğunu, zira Pavlus'un 

yaşadığı dönemde epilepsi vakalannda hastalığın bulaşmaması amacıyla epileptiğe karşı tükürme 

adetinin mevcut olduğunu ifade ederler. Aynca Pavlus’un, yaşadığı bu ruhsal tecrübeler esnasında 

zaman zaman kendinden geçmiş olduğu da anlatılmaktadır. Örneğin, Luka'nın anlatısına göre Şam 

vizyonu hadisesinden sonra Kudüs’e gelen Pavlus, burada yaşadığı bir vizyon esnasında kendisinden 

geçmiş, bu ekstazi halindeyken kendi ifadesiyle “Rabbi" görmüştür (Res. İş. 22:17-18). Bu durumda, 

sıkça görülen vizyonlara ilaveten titreme, korkma, kendinden geçme ve benzeri bedensel 

rahatsızlıklar, Pavlus’un bir epileptik olabileceği ihtimalini güçlendirmektedir.” ( Pavlus Hıristiyanlığın 

Mimarı Şinasi GÜNDÜZ Ankara Okulu Yayınları) 

“Müftü ’ye müracaatla o sırada izinli olan bir vâizin yerine onu vazifelendirilmesini teminle bir 

deneme yapmak istedim. Bir gün vaaz ederken kürsüde düşüp bayıldı. Kendisini hastaneye kaldırdık. 

Doktorlar depresyon geçirdiğim söyleyerek, O'mı Manisa'daki Akıl Hastanesi’ne şevketliler.” 

(Tarihten Günümüze Tahrif Hareketleri 3. Cilt Kadir Mısıroğlu Sebil Yayınevi) 

İkisi de şiddetli takiyyecidir;

“Tanrı'nın Yasası'na sahip olmayan biri değilim, Mesih'in Yasası altındayım. Buna karşın, Yasa'ya sahip 

olmayanları kazanmak için Yasa'ya sahip değilmişim gibi davrandım. 

Güçsüzleri kazanmak için onlarla güçsüz oldum. Ne yapıp yapıp bazılarını kurtarmak için herkesle her 

şey oldum. (1.Korintliler 9: 21-22 

GÜLEN’in de dinini yaymak ve devleti ele geçirmek adına her şey olmuştur.

FETHULLAH GÜLEN’E AÇIK MEKTUP 

Size “hoca efendi” diye hitap etmeyeceğim. Zira mübarek İslam alimlerinin bu sıfatını 

sizin için kullanırsam, onların ahirette yakama yapışacaklarından korkarım. “Sayın” dersem 

de, imanımda gedik açılır endişesi taşırım. 

Devamlı ağlayıp gözyaşı döktüğünüz ve soyadınızla tam tezat teşkil ettiğinden, size 

“gülen” de demeyeceğim. Fetih, Nusret kavramlarını içeren isminizi, size yakıştırmaktan haya 

ederek ve son günlerdeki popülaritenizden de ilham alarak size “BEDDUACI” diye hitap 

edeceğim. Kastım asla hakaret değildir. Siz de takdir edersiniz ki, bu tanım sizin alışılmadık 

tavrınızın ürünü olarak şahsınıza yapışmıştır. 

On beş sene var ki sizi ve cemaatinizi yakından takip ediyorum. Peşin hükümlü 

değilim, her Müslümanı kardeş kabul eder, kendimi her cemaate, tarikata müntesip sayarım. 

İtikadi konular mevzu bahis olmadıkça pek çok kusuru da görmemezlikten gelirim, her 

mümin gibi. Kusurları araştırmak, ayıbı ortaya çıkarmak gibi şeytani işlerden Allah’a sığınırım. 

Lakin son yirmi yılda öyle işler ettiniz ki, sanki bile bile gözümüze soktunuz. “gık” diyecek 

olduk, haddimizi bildirdiniz. Her türlü illegaliteyi kullanarak nefesimizi kestiniz. 

ARTIK YETER 

Son oynadığınız oyunla her şey değişti, takke düştü kel göründü. Sizinle ilgili yazdığım 

her yazı için yediğim hakaretler, küfürler belki bana ecir oldu, size mihnet. Bir mümin olarak 

hep uyarmak için yazdım. Görev addettim, anlattım etrafıma. Şimdi arayıp özür 

dileyenlerden de şiddetli eleştiriler geldi. Oysa niyetim halis, yaptığım normaldi. Tek farkım 

bazılarının kabullendiği gibi onlar kadar saf değilim. Sahi bu Müslümanlar ne kadar saf, ne 

kadar zavallı değil mi? 

Arşivime baktığımda oldukça birikmiş belgelerin arasından birkaçını hatırlatmak 

isterim Milletimize. Bu konularda defalarca kendinizi ve cemaatinizi savundunuz ama, 

savunmalar cemaat üyeleriniz dışında kimseyi tatmin etmedi. 

Hakkınızdaki suçlamalarda itikadi meselelere akaidden, fıkhi meselelere fıkıhtan 

cevap vermek yerine, ya hikaye, ya menkıbe, ya da gerçek olması imkansız bir peygamber 

rüyası anlattınız. Belki size bağlı saf insanlar bunlara inandı, fakat Müslümanların kahir 

ekseriyetinin size bakışı bir anda değişti. 

Gelinen noktada bana göre tüm foyanız ortaya çıktı. Beklenen gün geldiği için veya 

zaferden emin olmanızdan dolayı pervasızlığınız had safhada. Müslümanlar bu kadar saf 

olunca işiniz iyice kolaylaşıyor. İslam’a ve Müslümanlara karşı tutunduğunuz alaycı tavrın pek 

çok kimse hala farkında bile değil. 

Yine de Allah rızasını gözeterek müminlerin uyanması için ipe sapa gelmez söz ve 

davranışlarınızdan bazılarını tekrarlayalım;

“Müslüman cennete girmek için bile olsa adam öldüremez” dediniz. Ancak hangi 

hallerde ve ne sebeple Müslümanın adam öldürebileceğini açıklamadınız. Bu sözü El Kaide 

için söylediğinizi hatırlıyorum. Afganistan’da Amerikan askerilerini öldürüyorlardı. Şu anda El 

Kaide Suriye’de Müslümanları öldürüyor. Aynı sözü gene söyler misiniz veya yüce kitabımızın 

onca cihad ayeti (Nisa 74, 84, 95, Tevbe 19,20,111, Maide 35, Muhammed 1) varken bu ayetleri 

gene görmezden mi gelirsiniz? 

“Cebrail parti kursa oy vermem” buyurmuştunuz. Çok tehlikeli olduğu kadar anlamsız 

da olan bu cümleniz üzerine çok polemik yapıldı. Yıllarca vaizlik yapan biri olarak; Cebrail 

aleyhisselamın parti kurmayacağını, kendi başına iş yapmayıp sadece emirle hareket ettiğini, 

velev ki parti kursa bile destek veya yandaş olmayanın kafir olacağını en vasat Müslüman bile 

bilirken sizin bilmiyormuşçasına bu sözleri sarf etmeniz ancak gafletin bir üstü olarak 

nitelenmez mi? 

“Kenan EVREN cennetliktir.” Demenizin ve her darbeye destek vermenizin sebebi de, 

Yeşil Kuşak, BOP, Irak ve Afganistan işgali, Suriye, Filistin ile beraber düşünüldüğünde oldukça 

anlam kazanıyor. 

Ya hayatını batıl bir dava için tüketip bu milletin değerlerine yer yer düşmanlık eden “Ecevit’e 

şefaat derim” sözünüzü nereye koyalım? «Ecevit 'in ayağına kadar gitmeyi nezâkete uygun buldum» 

demeniz; Hele şiirlerinde tasavvuf kokusu aldım “ sözünüze ne demeli? 

Rabbim sizi Ecevit ile beraber haşr etse buna razı olur musunuz? 

Tamamıyla bir Vatikan projesi olan “Dinler Arası Diyalog” faaliyeti adına (yetkiniz 

varmış gibi) dinden taviz verdiniz. Adamlarınızdan Suat YILDIRIM, Allah’ın tek hak kitabı 

Kur’anın içine referans olarak bozulmuş Tevrat ve İncil ayetlerini soktu. Derginiz Aktüel, 

Hıristiyanların bir putu olan Noel Babayı bir Anadolu ereni yaptı. Birkaç yerde Allah’ın evi 

cami ile puthane kilise ve havrayı bir araya getirip “dinler bahçesi” kurdunuz. Bu uğurda nice 

masum çocukların ( üç dinde ortak ibadet)imanlarını kaybetmelerine sebep oldunuz. 

(Çağlayan dergisi, Nisan 2000, Tabuları Yıkan Seyahat, Tercan Ali Baştürk) Putperet Yahudi ve 

Hıristiyanları cennete soktunuz. (Hürriyet gazetesi, -F.Gülen ile ilgili raportajdan- 17 Nisan 2004) 

Bazı Ramazan aylarında Papaz ve Hahamları davet ederek mübarek iftar sofralarını kirlettiniz. 

Derin güçlerin katlettiği, Hıristiyan olduğu bilinen Hrant DİNK için mevlüt okutturdunuz. 

Cemaatinize mensup bir gafil,( Niğde İl Milli Eğitim Müdürü) kutlu doğum haftası nedeniyle 

hazırlattığı logoda, putperest Hıristiyanlığın en önemli simgelerinden “FLEUR DE LİS” i, hilalin 

ortasına yerleştirdi. “Müslüman İsevi” gibi tuhaf terimler literatüre sayenizde girdi. 

“ Kur’anın Ehli kitapla ilgili ayetleri sert” geldi size. (Bkz. Küresel Barışa Doğru, s. 45) 

Allah’ın mübarek ayetlerini nitelemek haddiniz olmasa da pek çok hurafeyi dillendirip 

cemaati ağlatan birinin ayetlerdeki hikmeti araştırmaması çok ilginç bir durum. (Al-i İmran 

23-70, Bakara 88, Maide 68, A’raf 157, Yunus 68) Fakat Ehli Kitapla diyalog sürecindeyseniz 

ilginçlik gaflete, ihanete hatta maazallah mübarek ayetleri sapkın tevillerle küfre kadar 

götürür insanı. Maalesef “Bazı ayetler tarihsel” sözünüz de bizi haklı çıkarır mahiyette.

Tarihselcilik sapkınlığına kapılmış olduğunuzu da öğrenmişken “Tevhid kelimesi iki kısım, 

ikincisine iman kemalat” gibi abuk ifadeler de (Bkz. Küresel Barışa Doğru, s. 131) tam bu 

durumların üzerine tüy dikmekte. 

Başörtüsüyle alâkalı hususta sizden fetva soran bir grup mümine kıza karşı «TV ekranından 

ilim mi? başörtüsü mü?» sözünüzle kızlarımıza başınızı açın, ilim tahsilinize devam ediniz, demiş 

oldunuz. Allah’ın farz kıldığını, “tefferrutat” terimiyle izaha kalktınız. Güya kurnazlık yaparak hem ilmi 

bir gerçeği izah etmek bahanesiyle kafirlerin arzusunu yerine getirdiniz. 

“Ehli Kitapla amentüde ittifak var” deyip Allah’a ve Resulüne büyük iftira atan Ahmet 

ŞAHİN isimli şahsı, Fetva Emini yaptınız, bu çirkin iftirasını desteklediniz. Bu konuda sitenizde 

yazı yazdınız. (Zaman gazetesi, Ahmet Şahin, 17 Nisan 2000) 

“Yahudi ve Hıristiyanlar da cennetlik” gibi Allah’ın kitabına muhalif bir söz, cemaatiniz 

kaynaklı yayıldı. Tepkilerin sertliğinden devamını getiremediniz. 

“Mavi Marmara” olayında şehitlerin yanında değil de, İsrail’in yanında yer aldınız. 

Hatta katledilenlerin şehadetini bile meşru saymadınız. 

"İsrail’de, bomba tehdidi altındaki Yahudi çocukları için yüreğimin yağları eriyor, 

onların başında patlayan bombalar sanki içimde patlıyor” diyen ağzınız, masum Filistinli 

çocukları bir kere bile anmadı. Yüreğinizin yağları erimediği gibi, İsrail’in zulmünden dolayı bir 

damla gözyaşı bile dökmediniz. 

“Rabbimin hatırına, Muhammedün Resulullah demese bile, onun hatırına alır başıma 

koyarım ben” derken, bir kafir için hatırını güttüğünüz Rabbinizin katında, o’nun (Sallallahu 

Aleyhi Vesellem) hatırını aklınıza getirmediniz. Ve gene Rabbinizin sözlerini haşa tekzip 

ettiniz. 

“Hz Meryem ile Resulallah’ın nikahı” mevzuunu, tarih boyunca gelmiş geçmiş hiçbir 

müfessir iddia etmemişken, siz sırf dinler arası diyalog ihanetine katkı olsun diye dile 

getirdiniz. 

Ukrayna 'da yayınlanan tirajı yüksek bir dergiye verdiğiniz mülakatta, "Burada Hıristiyan 

cemaate bir mesajınız olacak mı? Sualine; 

«Estağfirullah, bin kere estağfirullah! Benim o, cemaate mesaj vermek ne haddime onların 

başlarındaki papazları lâzım gelen mesajı kendilerine vermektedirler. Hazreti İsa'nın yolunda 

gitmelerinden daha doğru ve güzel ne olabilir ki? Diyerek putperest Hıristiyanlığı haşa 

meşrulaştırdınız. 

Yıldırım Han’dan sonra gelen bütün Osmanlı Padişahlarını kötülediniz, onların kul hakkına 

girdiniz. 

“İbrahim, ne Yahudi, ne de Hıristiyan’dı; fakat o, Allah'ı bir tanıyan dosdoğru bir 

Müslümandı, müşriklerden de değildi.” (Âl-i İmrân / 67) Ayetine nazire yapar gibi “İbrahim-i 

Dinler” gibi sapkın bir kavramı ortaya attınız.

“Hıristiyan bir erkekle Müslüman kadını evlendirdiniz” bunu nass kesinlikle 

yasaklamışken, umurunuzda bile olmadı. (Zaman gazetesi, 14 Nisan 2000) 

28 Şubat İsrail operasyonunun yanında durdunuz. Hatta darbeci satılmışları, haşa 

müçtehitlere benzeterek, Müslümanlara karşı yapılan darbeyi güya haklı çıkarmaya çalıştınız. 

“İki dinlilik” diye akıl almaz bir projeyi gazeteniz seslendirdi. 

Katolik dünyanın putu olan Papa’yı ziyaret ettiniz ve hizmetinde bulunmayı dilediniz. 

Yanınızdaki çömezleriniz, onun elini öpme gafletinde bulundu. Bilir misiniz ki! Papa 

Katoliklerin Rab edindikleri bir puttur. Papaya tazimde bulunmak küfürdür, elini veya başka 

bir yerini öpmek te aynıdır. (Zaman gazetesi,10 Şubat 1998) 

“Vatikan’da ölmek” istemenize, sizi çok iyi tanıdığım için hiç şaşırmadım. Hatta Şirkin 

merkezi olan ve bazı araştırmacılara göre de beyaz kadın ve uyuşturucu ticaretinin üssü kabul 

edilen Vatikan’ı kutsal kabul etmenize de şaşırmış değilim. Maalesef beni şaşırtan bunları 

söyleyen birinin arkasında hala birkaç Müslüman bulabilmesi oldu. 

“Budizm’i ahlak dini” olarak tanımlayıp, dinlerin birleşmesinden bahsettiniz. 

Müslümanlar gene anlamadı. 

“Kötü bir şey değildir” diye tanımladığınız Masonluğun, Siyonizm’in hizmetinde 

olması, “aynı merkeze hizmet” gibi sinsi bir düşünceyi aklımıza getirdi. Hatta hakkınızdaki 

zannımızı pekiştirdi. 

(küçük Dünyam 'da). Kabe-i Muazzamayı tavafınız esnasında ayaklarım yerden kesildi. 

Peygamberimizin «li maallahi vaktün lâyeseûni melekûn mukarrebun velâ ne-biyyün mürselün sırrı 

bende tecelli etti» demeye cüret ettiniz. Ne dehşet bir durum ki bu kitabınızı gene Müslümanlar satın 

alıp okudu. 

“Türkçe olimpiyatlarına” Allah resulü Sallallahu Aleyhi Vesellem efendimizin teşrif 

buyurdukları iftirası, bardağı taşıran son damla oldu. 

Neredeyse dinlediğim her sohbetinizde rüyalardan veya illüzyonist bazı olaylardan 

bahsediyorsunuz. Bu rüyalarda genellikle peygamber Sallallahu Aleyhi Vesellem teşrif 

buyurup bazı emirler veriyor veya yaşanan olaylarla ilgili tavır takınıyor. Güvenilir kaynaklara 

göre hayatınızın her gecesi teşrif etmiş. Sadece bir gece müstesna. Siz de “ne günah işledim 

de gelmedi” diye sabaha kadar ağlamışsınız. Bizim için gülünüp geçilecek bu vaziyet maalesef 

cemaat mensuplarınız için “din” 

Onlar için fıkıh, Hadis, Tefsir, Ahlak, muamelat, İtikad, hiçbir anlam taşımıyor. Onlar 

için dinin tek kaynağı sizin gördüğünüzü iddia ettiğiniz sahte rüyalar. 

Bu sonuç ortaya şöyle bir tablo çıkarıyor. Bir tarafta Allah’ın vahyettiği, Resulallah 

Sallallahu Aleyhi Vesellem’in tebliğ ettiği İslam dini, bir tarafta da sizin rüyalar, menkıbeler ve 

şahsi görüşlerinizle şekillendirdiğiniz, adına da “Hizmet” dediğiniz batıl din.

Sakın abarttığımı düşünmeyin iki dinin farklarını ortaya koyarak bu iddiamı ispata 

hazırım. Mesela; 

İslam faizi yasaklar, siz banka işletirsiniz. 

İslam rüya ile amel ettirmez, siz rüya ile din tesis edersiniz. 

İslam kafirin bile kul hakkını korur, siz, sizden olmayanların her türlü hakkını yersiniz. 

(sınavlar, terfiler vs.) 

İslam alın teriyle geçimi emreder, siz hayır diye topladıklarınızı mülk edinirsiniz. 

İslam İftirayı men eder, siz sizden olmayanlara her türlü iftirayı caiz görürsünüz. 

İslam Yahudi’yi lanetler, siz dost görürsünüz. 

İslam, Müslüman kadının kafirle evlenmesini yasaklar, siz bunu teşvik edersiniz. 

İslam bütün din mensuplarını kendine çağırır, size göre çağırmaz, oldukları gibi kabullenir. 

İslam Ehli Kitabı kafir ilan eder, siz cennete koyarsınız. 

İslam amaca ulaşmada meşru yolları emreder, siz her türlü yolu mübah görürsünüz. 

İslam cihadı farz kılar, siz cihaddan alıkoyarsınız. 

İslam’ın değişmeyen emir ve yasakları vardır. Size göre rüyalarla bunlar değişebilir. 

İslam’a göre takiyye haramdır. Size göre takiyye en birinci önceliktir. 

Allah kafirlerle dostluğu yasaklar, siz her konuda küfrün yanında yer alırsınız. 

İslam bütün Müminleri kardeş bilir, siz kendinizden olmayanları dışlarsınız. 

İslam’da imanın şartı altıdır. Siz ikiye indirirsiniz. (Allah’a ve Ahirete iman) 

İslam, Allah katında tek dindir. Size göre Yahudilik, Hıristiyanlık, hatta Budizm hak dindir. 

……………………………………………………… 

Örnekler o kadar fazla ki, yazılsa bir kitap eder. 

İşte bu yüzden dini hiçbir telkin, delil, belge onlar için bir anlam ifade etmiyor. Zavallı 

Müslümanlar da o iğfal edilmiş kalpleri sıratı Mütakim’e sevk etmek için ayet, hadis anlatıyor. 

Başbakan bile davranışlarınızın Müslüman’a yakışmayacağını defalarca ifade ediyor. Lakin 

boşuna. Çünkü sizin naslarınız farklı. Delilleriniz ayrı. 

Gene de medresede eğitim görürken -belki öğretmişlerdir- diye ümitsizce tekrar 

ediyorum "Mu'minin rüyası, nübüvvetin kırk altı cüzünden bir cüzdür” Buhari, Ta'bir 4,

Muvaatta 1, (2, 956). Ama, RÜYA İLE AMEL EDİLMEZ. Yani peygamberler hariç, hiç kimsenin 

rüyası dinde senet olmaz. 

Nitekim Hz. Ömer, Fatıma binti Kays r. a.’nın Hz. Peygamber s.a.s.’den (rüya 

aracılığıyla) bir konuda yaptığı rivayeti, “Doğru mu, yalan mı söylediğini bilmediğimiz bir 

kadının sözü üzerine Allah’ın Kitabı’nı terk edemeyiz” demiştir (Müslim, Talak, 46.). 

Ama nafile, siz rüyalarla camaate yön vermeye, imanları yok etmeye devam 

edeceksiniz. Biz de rabbim izin verdikçe sizinle mücadeleye. 

Sayfalar uzamasın diye Moon Tarikatı, Masonluk, Siyonizm, Graham Fuller, 

Neokonlar, Evanjelizm konularına giremiyorum. Ha.. bu arada sizin imanınızı da konuşalım 

isterseniz son olarak. 

Eminim çok sağlam bir müminsiniz. Ama o kadar da eminim ki, bizim dinimizin 

mümini değil.

İNDEKS 

A 

Ahiret, 18 

Allah, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 22, 23, 

24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 32, 34, 35, 37, 41, 44, 47, 

48, 49, 50, 51, 52 

Kadiyanilik, 41 

K 

M 

Bahailik, 41, 42 

Beda, 31, 41 

Ehli Kitap, 48, 49 

B 

E 

Masonluk, 41, 52 

Musa, 7, 12, 42 

Nikah, 16 

N 

P 

Fethullah GÜLEN, 2, 3, 7, 14, 15, 16, 20, 21, 31, 37, 41, 

44, 45 

F 

G 

GÜLEN, 2, 3, 7, 14, 15, 16, 18, 20, 21, 22, 23, 25, 26, 27, 

31, 36, 37, 38, 40, 41, 42, 44, 45, 46, 47 

H 

Paralel Din, 2, 7 

Pavlus, 2, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 21, 37, 44, 45 

Peygamber, 17, 22, 25, 27, 29, 34, 35, 37, 41, 42, 43, 52 

Sapkın, 2, 6 

Şia, 5, 33, 42 

S 

Ş 

Hıristiyanlık, 5, 7, 9, 10, 22, 23, 27, 44, 51 

Hizmet Dini, 2, 7 

İncil, 8, 9, 10, 23, 34, 45, 48 

İsa, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 18, 23, 26, 31, 44, 49 

İslam, 3, 5, 6, 7, 14, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 

26, 27, 28, 30, 31, 32, 33, 34, 36, 37, 41, 42, 43, 44, 

47, 50, 51 

İ 

Takiyye, 33 

Tapınak Şövalyeleri, 41 

Tevrat, 7, 18, 28, 34, 48 

Vahiy, 15 

T 

V 

Y 

Yahudilik, 5, 7, 22, 23, 32, 51

KAYNAKÇA 

"Altın Nesil"in Peşinde Fethullah Gülen'de Toplum Devlet Ahlak Otorite Yavuz Çobanoğlu 

"Altın Nesil"in Peşinde Fethullah Gülen'de Toplum Devlet Ahlak Otorite Yavuz Çobanoğlu İLETİŞİM 

YAYINLARI 2012 

100 Soruda Fethullah Gülen ve Hareketi Prof. Dr. Doğu Ergil TİMAŞ YAYINLARI 

Bütün Eserleri -1 (M.Fethullah GÜLEN Nil Yayınları 

Fethullah GÜLEN'in 40 Yıllık Serüveni Hikmet Çetinkaya Cumhuriyet Kitapları 2014 

Fethullah Gülen'in Dini Söyleminin Eleştirisi Mehmet Şahin EVRE 2014 

Fethullah Gülen'in Dönüşü Ahmet Yavaşoğlu KENT KİTAP 2014 

Fethullah Gülen'in Konuşmaları ve Pensilvanya İfadesi Nusret Senem KAYNAK YAYINLARI 2012 

Gençlere Pırlanta Ölçüler – 1 M. Fethullah Gülen MUŞTU YAYINLARI 2010 

Gençlere Pırlanta Ölçüler – 2 M. Fethullah Gülen MUŞTU YAYINLARI 2010 

Gurbette Fethullah Gülen Nuriye Akman ZAMAN KİTAP 2004 

İLETİŞİM YAYINLARI 2012 

Kendi Ruhumuzu Ararken Fethullah GÜLEN Nil Yayınları 2013 

Kutsal Kitap Bilgisayar Versiyonu 

Küçük Dünyam Latif ERDOĞAN Doğan Kitap 1995 

Pavlus Hıristiyanlığın Mimarı Şinasi GÜNDÜZ Ankara Okulu Yayınları 2001 

Prizma 1 Fethullah GÜLEN Nil Yayınları 2004 




Tarihten Günümüze Tahrif Hareketleri Kadir Mısıroğlu Sebil Yayınevi 2013

MÜSLÜMAN PAVLUS

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?