broşür

KIRMIZILAR HAREKETİNİN DÜNYAYA BAKIŞI
"Üçüncü bin yıl"ın henüz başlarında olduğumuz şu günlerde,
bilim ve teknikte kaydedilen ilerlemeler hayalleri zorlayacak bir
seviyeye ulaşmıştır ve beklentilerin aksine giderek
hızlanmaktadır.
Teknolojik gelişmelerin yanısıra, küreselleşme ile birlikte ülkeler
arasındaki ilişkilerin her alanda önceki dönemlerle
kıyaslanamayacak ölçüde yoğunlaşmış olmasına bağlı olarak,
dünyâ ticâret hacmi de katlamalı bir şekilde artmaktadır.
Ne var ki, teknolojide ve ekonomideki hayranlık uyandıran
gelişmelere karşılık, açlık ve yoksulluk sınırında yaşayan
insanların dünyâ nüfusuna oranı gün geçtikçe artmakta, gelir
dağılımdaki bozukluk daha da vahim boyutlara ulaşmaktadır;
zenginler ve yoksullar arasındaki uçurum, insanlığın geleceğini
daha da fazla tehdit edecek şekilde, açılmaya devam
etmektedir.
Teknolojik ve iktisâdî gelişmeler, beklendiği şekilde insanlığa
refah, huzur ve mutluluk getirmediği gibi, çıkar çatışmalarının
daha da şiddetlenmesine yol açmıştır. Dünyâ nüfusunun büyük
bir kesimi, "kaynakların" ve "pazarların" üzerinde daha etkin bir
hâkîmiyet tesis etmek isteyen büyük güçler arasındaki
çatışmalardan zarar görmekte ve bu yüzden, “ötekiler-diğer
medeniyet mensupları” var olma, beslenme, barınma, sağlık,
eğitim, güvenlik gibi en temel haklardan yararlanma konusunda
dahi giderek daha büyük sıkıntılar yaşamaktadır.
‘Haklı olduğu, ötekinin de kendisi gibi olması gerektiği, bunun
için de güçlü olmanın zaruret olduğu’ düsturuyla hareket eden

ve 18. yüzyıldan itibâren dünyânın gidişâtının belirlenmesinde
giderek daha fazla söz sahibi olan Batı Medeniyeti, bilim ve
tekniğin gelişmesindeki muazzam katkılarına rağmen, "daha
yaşanabilir bir dünyâ"nın inşâı konusunda beklenen başarıyı
sağlayamamıştır.
Batı Medeniyetini şekillendiren felsefenin özünü teşkîl eden ve
‘Güçlü olmak, Tanrının bir lütfudur; zayıflık ise, Tanrı tarafından
reddedilmiş olmanın işaretidir!’ şeklinde özetlenebilecek "ilâhî
takdir" anlayışı, Batı'nın "evrensel, bütün insanlığı kucaklayan"
bir medeniyet inşaı çabasına yönelmesini engellemektedir.
‘Ötekini var kabul etmeyi ve hak vermeyi Tanrı'nın irâdesine
karşı gelmek’ olarak değerlendiren", "güç" ve "kudret" sâhibi
olmaya kutsallık atfeden Batı Medeniyeti, bu düşüncenin tabii
bir sonucu olarak, "adâlet" kavramını gözardı ederek, ‘Güçlü
olan, kuralları koyar, ötekiler kuralı koyanın istediği gibi
olmalıdır’ ilkesiyle hareket etmektedir. Biyolojik Darwinizm
görüşünün sosyal hayata yorumlanması ile güçlülerin zayıflara
revâ göreceği her türlü muameleyi tabii gören bu anlayış, yalnız
hukûkî konularda değil, hayâtın her alanında güçlülerin varlığa
sahip olmasına ve zayıflara tahakkûmüne meşruiyet
kazandırmaktadır.
Batı Medeniyeti'ne hâkîm olan bu düşünüş biçimi, yalnızca
"öteki" medeniyetlerin mensuplarını hedef almamaktadır, Batılı
toplumlar için de geçerlidir. ‘Sadece haklı olmayı değil, güçlü
olmayı’ önemseyen bu zihniyetin sebep olduğu anlaşmazlıklar
sebebiyle, XVI. yüzyıldan buyana, Batılı toplumların ─hem
birbirleriyle, hem de kendi içlerinde─ sürekli çatışma ve
2

huzursuzluk hâli içinde oldukları, büyük acılar çektikleri,
dünyaya da büyük acılar çektirdikleri bilinmektedir.
İnsanlık târihi boyunca edinilen tecrübeler çerçevesinde
insanların/toplumların huzur ve sükûn içinde yaşamalarını temin
etmek maksadıyla geliştirilen demokrasi, hukûkun üstünlüğü,
lâiklik, uluslararası hukûk gibi kavramların, bu kavramların
oluşumunda çok ciddî katkıları bulunan Batı Medeniyeti'nin
"gücü kutsayan" medeniyet tasavvuru sonunda asıl
anlamlarından uzaklaştıkları; toplumsal/toplumlararası
çatışmalarda, taraflar yenişemeyecek duruma geldiklerinde,
taraflar arasında "geçici barış" tesis edilmesini amaçlayan
"mütâreke" vasfını kazandıkları; dolayısıyla, sözü edilen
kavramların muhatabı/tarafı olan kesimlerden birisi
zayıfladığında söz hakkını da yitirdiği müşahede edilmektedir.
Başka bir anlatımla, Batılı toplumlarda, ‘Yaratılanın, yaratılmış
olmaktan ötürü doğuşundan itibâren kendiliğinden (tabii olarak)
sâhip olduğu hak, hürriyet ve vazifelerin güvence altına
alınması’ demek olan "tabii hukûk" artık dünya ölçeğinde geçerli
değildir.
Bir toplumun, ülke yönetiminde "ortak aklı" ve "ortak vicdanı"
hâkîm kılma çabasının müesseseleşmiş ve müşahhaslaşmış şekli
olması gereken "demokrasi", Batı'nın "gücü kutsayan" ve
"adâletsizliği meşrulaştıran" anlayışı sonucunda, günümüzde,
hâkîm sınıfların karar ve uygulamalarının toplumun geneli
tarafından onaylanmasını sağlayan toplumsal bir gösteriye
dönüşmüş vaziyettedir.
‘Batı’nın ötekine tahakkûm etmesini, zayıfın güçlüye tâbî
olmasını’ esas alan Batı Medeniyeti, toprak ve emeğin hâkîm
3

üretim faktörleri olduğu zamanlara mahsus "sınıflı toplum
yapısı"nın sanayi inkılâbından sonra "evrilerek" devam
ettirilmesini sağlamıştır. Bunun sonucunda, modern toplumlarda
dünün feodal beylerinin yerini "sermâyedar sınıfı (burjuvazi)"
alırken, eski dönemin yarı köle durumundaki serflerinin yerini
ise, gayrımüsâit şartlarda karın tokluğuna çalıştırılan işçi sınıfı
almıştır. Sınıf farklılığına ve sermayenin menfaatine dayanan
kapitalizm, kaynakların daha da arttırılması ve olabildiğince az
mâliyetle elde edilebilmesi için de emperyalizmi dünyaya
dayatmıştır. İşte bu “adâletsiz" toplumsal yapı, XIX. yüzyılın
ortalarından itibaren, başta sanayileşmiş Batılı toplumlar olmak
üzere, dünyânın hemen her yerinde önemli toplumsal
çatışmalara sebebiyet vermiş, kaynakların ve pazarların
"paylaşılması" konusundaki anlaşmazlıklar yüzünden, ülkeler
arasındaki pek çok irili-ufaklı çatışmanın yanı sıra, on
milyonlarca insanın hayatını, çok daha fazlasının da sağlığını,
yerini-yurdunu kaybetmesine sebebiyet veren ve insanlığın
gördüğü en büyük vahşet dönemleri olan iki büyük dünyâ
savaşına neden olmuştur.
Sonuç itibâriyle, Batı Medeniyeti "sömürü"ye dayanmaktadır;
Batılı olan, ötekine, güçlü olan, zayıf olana hayat hakkı
tanımamaktadır. Hálbuki, varlık âlemi, "yaşamak için, yaşat"
esâsı üzerine binâ edilmiştir ve Batı'nın "yaşamak için, itaat
ettir" felsefesinin ilâhî irâde ile bağdaşması mümkün değildir.
Batı Medeniyeti’nin içinde bulunduğu açmazlar, onun kendini
sorgulamasına da izin vermemekte; aksine, onu daha da
saldırgan hâle getirmektedir. Bu şartlar altında, Batı
Medeniyeti'nin, bütün insanlığın refah ve huzura kavuşmasını
sağlayacak bir "dünyâ düzeni" tesis edebilmesi mümkün
görünmemektedir. Sonuçta artan adâletsizlikler, dünyâda yaygın
4

olarak yaşanan zulümler, büyük çoğunluğu oluşturan
dünyanın ezilen insanlarını daha adâletli ve huzurlu bir gelecek
arayışına itmektedir. Bütün dünya zemini yeni söylemlerin
çalışma alanı olacak derecede duyarlı ve hiddetli; yeni
medeniyetler arayacak kadar da yüreği açık ve insanî bir hâlde
beklemektedir. Doğu’dan gelen her türlü insanî söylem çabası
ise yaşananlar karşısında yetersiz kalmış, umutlara çâresizlik
göstermekten öteye geçememiştir.
***
Türkler, târih sahnesine çıktıkları ilk anlardan itibâren,
‘Yeryüzünün tamâmında, bütün varlık âleminin sulh-sükûn,
huzur, emniyet, adâlet ve refah içinde yaşayabileceği
cihanşumûl bir düzen tesis etmeyi ve bu düzeni korumayı’ ilâhî
bir vazife addetmişler; bu ilâhî vazifeyi yerine getirmekte zaaf
gösterdikleri takdirde, "yeryüzünü yönetme yetkisinin (Kut)"
kendilerinden alınacağı inancıyla, Batı Medeniyeti'nin tam zıddı
bir anlayışla, "en güçlü" zamanlarında "en âdil" uygulamaları
gerçekleştirmişlerdir.
"Adâlet" kavramını mihenk alan, bireyler/toplumlar arasındaki
üstünlüğün ancak "iyi ve güzel" uygulamalarla olabileceğini
kabûl eden, "insanın insana tahakkûmüne izin vermeyen" İslâm
Dîni, Müslüman olduktan sonra, Türklerin yukarıda bahsedilen
"insanlık ülküsü"nün daha da derinlik ve mânâ kazanmasını
sağlamıştır.
Türklük, bu yüksek ahlâkî vasıfları sebebiyle, İslâm inancının
kabûlünden sonraki çağlarda, "İslâm/Müslümanlık"
kavramlarıyla eşanlamlı addolunmuş; yeryüzünün ─kudretinin
5

eriştiği─ bölgelerinde, şiâr edindiği yüksek insanlık ülküsünün
tatbikini her hál ve şartta kendisi için en mühim ve ulvî vazife
saymış; yönetimi altında bulunan toplulukların "saadet asırları"
yaşamasını temin etmiştir. Bu dönemi “Türk Medeniyeti” dönemi
adıyla anmak gerekir.
Ancak, XI - XII. yüzyıllarda temelleri atılan ve hızla Batılı
toplumları sarıp sarmalayan "aydınlanma hareketi" yeni
dönemlerin felsefi temellerinin atılmasını ve Batı’da gerekli
kurumların kurulmasını teşvik etmiş, kolaylaştırmış; XV. yüzyılın
sonlarında gerçekleşen coğrâfî keşifler sonucunda, Batı, üretim
ve gelir imkânlarını muazzam bir şekilde artırma imkânına
kavuşmuş, o döneme kadar üretimin esaslı unsurları olan emek
ve toprağın üretimdeki önemi zaman içinde azalırken, "bilgi",
"sermâye", "teşebbüs gücü" gibi yeni unsurlar insan hayatına
girmiştir. Batılılar, yeni dönemin gerektirdiği zihniyet
dönüşümünü ve bunun gereği olan ilke, kural, müessese, araç
ve yöntemleri oluşturma konusunda, dünyânın geri kalanından
hızla ayrılmışlardır. Yeni dönem, ağırlıklı olarak Batı ve Kuzeybatı
Avrupa ülkelerinde, akıl, eleştiri, araştırma ve muhakemeye
dayalı bilim zihniyetinin teşekkül etmesine; teknolojinin
gelişmesine, millî servetin artmasına; sosyo-ekonomik yapının
durağanlıktan kurtulmasına ve bütün bu değişim ve
dönüşümlerle ilintili olarak, her alanda büyük bir atılım
gerçekleştirilmesine imkân ve zemin hazırlamıştır.
Bilim zihniyetinin gelişmesi, ilmî gelişmenin önünde engel olarak
görülen dînî inançlar karşısında pozitivist ve sekûler bir
düşünme/yaşama biçiminin hayat bulmasını sağlamış; dînin
toplumsal alandaki belirleyici konumu sınırlanırken,
6

inanma/inanmama hürriyeti de “lâiklik ilkesi” ile teminat
altına alınmaya çalışılmıştır.
Sosyo-ekonomik yapının değişmesiyle birlikte, nüfusun önemli
bir kesimi şehirlerde yaşama yolunu seçerken, feodal sistem
hızla zayıflamış; burjuvazi, esnaf-zanaatkâr kesimi ve işçi
sınıfının nüfus içindeki oranı ve millî gelirden aldıkları paylar
artmıştır. Bu dönüşüm, tabiatıyla, sözkonusu sosyal gurupların
siyâsî-sosyal hak taleplerinin de güçlenmesine yol açmış; gerek
sözkonusu kesimler arasında, gerekse bunlarla devlet (yâhut,
hâkîm sınıflar) arasında yüzyıllarca süren ve büyük acıların
yaşanmasına sebebiyet veren mücâdele ve çatışmalar
sonucunda, çalışma hayâtı ve içtimâî-siyâsî alandaki ilke, anlayış
ve kurumlar (sendikalar, sosyal haklar, siyâsi partiler, fikîr ve
düşünce hürriyetini güvence altına alan ilke, kural ve kurumlar,
demokrasi, hukûkun üstünlüğü vs.) yeniden yapılanmıştır; vahşi
kapitalizmden sürdürülebilir kapitalist modele geçilmiştir.
Batı'da bu değişimler yaşanırken, Medeniyetimiz yeni dönemin
gerekleri ile kendi ilke ve esaslarına uygun şekilde yeni bir
“yeryüzü nizamı” vücuda getirme konusunda yetersiz kalmıştır.
İnsanlar arasında sınıf ve statü farkı gözetmeksizin, kamusal
hakların ve yükümlülüklerin paylaşımında adâlet ve hakkaniyetin
mutlak olarak sağlanması esasına dayanan Türk (-İslâm)
Medeniyeti, XV. asır sonrasında, Batı'da meydana gelen
gelişmelere bağlı olarak ortaya çıkan sorunlara rağmen,
sözkonusu kendine ait ilkelerin her ne pahasına olursa olsun
yaşatılmasını varlık sebebi saymış; fakat, bu durum, giderek
daha da güçlenen Batı karşısında, takatinin tükenmesini
önleyememiştir. Yeni dönemin şartları, sorun ve imkânlarına
7

cevap veremeyen, çözümler üretemeyen medeniyetimize
olan inancımızda tereddütler belirmesine de yol açmıştır.
XVIII. yüzyılın sonlarındaki sanayi inkılâbı ve sonrasında Batı
Medeniyeti'ndeki gelişimlerin baş döndürücü bir hál alması
sebebiyle medeniyetimizi, dayandığı ilkelerle birlikte ayakta
tutma çabasının sürdürülemez duruma gelmesi, Haldun'un
"mağluplar gâlipleri taklid eder" ilkesini bir kez daha
doğrularcasına, Batı karşısında teslimiyete kadar varan bir
çözülmeye yol açmıştır.
‘Bütün insanlığın sulh-sükûn, huzur, emniyet, adâlet ve refah
içinde yaşatılmasını’ şiar edinen medeniyetimiz, günümüzde
hava ve su kadar ihtiyaç duyulan bu değerlerin sürdürülebilir
şekilde insan ve toplum hayâtında hükûm ifâde etmesini
sağlayacak ilke, kural ve kurumları geliştirme konusunda hâlâ
yeterli seviyeye yükselebilmiş değildir.
Adâletsizliğin/hakkaniyetsizliğin her alanda kendisini en bâriz
şekilde gösterdiği günümüz dünyâsında, insanlık, huzur ve
emniyet içerisinde yaşamasını temin edecek yeni ve âdil bir
yeryüzü nizâmının özlemi içindedir. Bu bekleyişi karşılıksız
bırakmayacak değerleri ve potansiyel olarak ilke ve kurumları
bünyesinde bulunduran tek medeniyet anlayışı ise, Türk
Medeniyetidir. Bu itibarlâ, medeniyetimizin, tıpkı geçmişte
olduğu gibi, bütün insanlığın huzur ve refah içerisinde
yaşatılmasını sağlayacak bir mevkie yükseltilmesini sağlamak,
bu müstesnâ medeniyetin vârisleri olarak, bizler için tarihî bir
sorumluluk ve görev olmak gerekir.
8

Hál böyle olmakla birlikte, Medeniyetimiz, şahsiyet, hürriyet,
akıl, irâde, çalışma/gayret, tahkikî imân, birey/toplum
sorumluluğu, hak ve yükümlülüklerin bireyler ve toplum
kesimleri arasında hakkaniyet esaslarına göre paylaşılması gibi
konularda fevkalâde mühim ve insanlığın huzur ve mutluluğu
için mutlak surette yaşatılmasında zaruret bulunan değerlere
sâhip olmasına karşılık, yaklaşık dört-beş asırdan buyana her
bakımdan içe kapanmış olmanın etkisiyle söz konusu değerlerin
"müesses biçimde" yaşatılmasında güçlük çekilmektedir.
Hâlihazırda, İslâm toplumları, gelir dağılımının alabildiğince
bozulduğu, hukûkun üstünlüğü kavramının uygulamada pek
ciddî sıkıntılarla karşılaştığı, birey-toplum arasında çıkar
dengesinin kurulamadığı, belli zümrelerin toplumun kaderine
hükmettiği, toplumun eğilim ve düşüncelerinin yeterince dikkate
alınmadığı; miskinliğin ve uyuşukluğun dinî bir kaide/vecibe
olarak algılanmasına yol açan kaderci bir zihniyetin aklın ve
irâdenin kullanımını ve gayret/azim/sebat gibi değerleri işlevsiz
kıldığı; medeniyetimizin temel değerlerinin hayatımızı tanzim
etme gücünü yitirdiği ve "teferruat kabilinden" şeklî hususların
esasın önüne geçtiği, buna karşılık ‘insanlığa acı ve elemden
başka bir şey vermeyen’ Batı Medeniyetine ait müessese,
anlayış ve kavramların hızla medeniyetimize ait kavramların
yerini aldığı "vahim ve hızlı" bir çöküş sürecinin içinde
sürüklenmektedirler.
9

YENİDEN TÜRK MEDENİYETİ TASAVVURU
Türkler, tarihlerinin en derin kültürel soğuma günlerini yaşıyor;
milli ve ahlâkî değerleri tahrip ediliyor, maddî ve insanî
yoksulluk yayılırken, toplumun engin bir geçmiş ve birikimle inşa
ettiği değerleri toplum hayatından kararlılıkla siliniyor; egemen
güçlerin istediği genel bir sıradanlaşma yaygınlaşıyor. Bu şartlar
altında, yeni bir medeniyet tasavvurunun yapılması bir yana,
Türk ve İslâm topluluklarının ─birkaç asırdan buyana akıl, irâde,
çalışma, kişi ve hak ve özgürlüklerinin korunması gibi değerleri
kendilerine şiar edinmiş olan Batılı toplumlar karşısında─
varlıklarını sürdürebilmelerinin dahi güçleştiği, çok açıkça
müşahede edilmektedir. Bu müşahade de bize şimdilerde,
mensubu olduğumuz medeniyet dairesi içinde, geçmişte sadece
teoride kalmayıp uygulamada da yaşanan insani değerlerin
yeniden yorumlanmasına mutlaka çok ihtiyaç olduğunu
göstermektedir. Ve aslında bu durum sadece içinde
bulunduğumuz kültür dairesinde değil, dünyanın da kültürel ve
insani sorunlarının çözülmesi yönünde büyük bir ihtiyaçtır.
Türk Milleti içselleştirilmiş kültür, haksızlık, zulüm ve zorlanan
sıradanlaşmaya karşı milli duyarlılığının diriltilmesini ve yeniden
inşa edilmeyi beklemektedir. Genel toplum kitlelerinin ortayoksul
yapısı, eziklik ve ahlâkî değerlere saldırı, bu kitlelerin yeni
medeniyet modelleri için çalışılacak önemli bir zemin olduğunu
göstermektedir.
Yukarıda belirtilen hususlar çerçevesinde, medeniyetimize ait
kavramların yeniden ihyâ edilmesini, müesses biçimde devamını
ve hayatımızı tanzim edecek etkinliğe kavuşturulmasını
sağlayacak "yeniden medeniyet tasavvuru" çalışmalarının vakit
10

geçirilmeden başlatılması ve yaygınlaştırılması gerekmektedir.
İşte bu sorumluluğu üstelenecek "aydınlar grubu" oluşmasını
sağlayacak çalışmalar, en öncelikli konu olarak karşımızda
durmaktadır.
Doğru okunan toplum yapı ve dinamiklerinin doğru yöntemlerle
kurgulanması durumunda inanılmaz bir başarı ve “tarihin önemli
fırsatlarından birisi” nin yeniden tasarlanması ve hayata
geçirilmesi imkânları vardır. Kırmızılar Hareketi, tarihin yeni bir
dönüm noktasında olduğu kanaatiyle, yeniden Türk Medeniyet
Tasavvuru ve dönüşümü noktasında Türk Kültürünün yeni ve
insani bir “medeniyet modeli” çıkarabileceği inancıyla ortaya
çıkmıştır.
11

KIRMIZILAR HAREKETİNİN AMAÇ ve HEDEFLERİ
KIRMIZILAR HAREKETİNİN AMAÇLARI
Kırmızılar Hareketi, yalnızca Türkiye’nin ve mensubu olduğu
medeniyet dâiresinin değil, bütün insanlığın geleceğine ilişkin
“Yeni Türk Medeniyeti Tasavvuru” nun felsefî ve sosyolojik
temellerinin oluşturulmasına dâir çalışmaların, tarihin birikimi ve
geleceğin beklentileri ekseninde, daha da vakit kaybedilmeden,
hızla yapılması gerektiğine inanmaktadır.
Medeniyetimizin yeniden bütün insanlığın beklentilerine cevap
verecek bir güç ve kudrete sâhip olabilmesini sağlayacak
“medeniyet tasavvuru” çabalarının istenen neticeleri verebilmesi
için, muhtelif sebeplerin tesiriyle yaklaşık dört-beş asırdan
buyana "sığlaşma" ve "donuklaşma" sürecine girmiş bulunan
kültür ve düşünce iklimimizin yeniden canlılık kazanmasına ve
üretken hâle gelmesine katkıda bulunmak, Kırmızılar
Hareketi’nin öncelikli amacıdır.
Medeniyetimizin yeniden ihyâ ve inşasını üstelenecek öncü
aydınlar topluluğunun teşekkülü ve, çalışmalarını verimli bir
şekilde sürdürebilmesi için uygun zeminin oluşturulması,
Kırmızılar Hareketi’nin varlık sebepleri arasındadır.
Türk kültür ve düşünce hayâtının en önemli sorunlarından birisi
olan ve Tanpınar'ın ifâdesiyle "değişerek devam etmek, devam
ederek değişmek" için lüzumlu olan geçmiş-hâl-gelecek
arasındaki irtibatın yeniden ve güçlü bir şekilde tesis edilmesi,
en önemli amaçlarımız arasındadır.
12

Türk kültür ve medeniyet coğrafyasındaki bilim, kültür, san’at
ve düşünce insanları arasındaki ilişkiler, XVI. yüzyıldan itibâren
zayıflamıştır. Bu ilişkilerin artırılması, canlı ve üretken bir kültür
ve düşünce ikliminin tesisi için hayâtî önem taşımaktadır.
Kırmızılar Hareketi bu konuda dâimi bir çaba içinde olacaktır.
Türk toplumu ve aydın zümresi, bilhassa modernleşme
döneminde, birbirleriyle irtibatı ve asgarî müşterekleri olmayan
─varsa da, en alt seviyede olan─ irili-ufaklı toplulukların
oluşturduğu kompartımanlara bölünmüş durumdadır. Bu durum,
farklı düşüncelere sâhip kesimler arasında etkileşimi son derece
güçleştirdiğinden, ülkemizde canlı bir kültür ve düşünce iklimi
tesisine imkân vermemektedir. Ülkemize, Türk Milletine ve
insanlığa hizmet, hakikate ulaşmak, ahláklı olmak ve her hál ve
şartta adâletin tesis edilmesi için çalışmak konularında müşterek
değerleri paylaşan aydınlarımız arasındaki irtibatın tesis edilmesi
ve bu ilişkilerin sürdürülebilir kılınması, en çok önem verdiğimiz
hususlardan birisidir.
Türk kültür ve medeniyet dâiresindeki bireylerin/toplumların
yüzyıllardan buyana en önemli sorunlarından birisi de, geçmiş
ve hâldeki gelişmeler ile gelecekteki muhtemel gelişmelerin
öğrenilmesi/tahmin edilmesi ve yorumlanması konusunda
umûmiyetle "yabancı" kaynaklardan yararlanma zorunluluğunda
kalmış olmalarıdır. Hâdiselere kendi zâviyemizden bakabilmek,
toplumun “güncel olaylar” ve “gelecekteki muhtemel gelişmeler”
konusunda güvenilir kaynaklardan bilgilenmesini temin etmek,
medeniyet tasavvuru çabalarının sağlıklı ve istikrarlı bir şekilde
ve ayakları yere basan bir bakış açısıyla yürütülebilmesi için,
lüzumludur. Kırmızılar Hareketi, bu ihtiyâcı gidermek ve "en
güvenilir bilgi, haber ve yorumların dileyen herkesin istifâdesine
13

sunulacağı imkân ve kaynakları oluşturmak, gerekli araçları
ve müesseseleri ihdas etmek; bu yöndeki çabalara destek
olmak" azim ve kararlılığındadır.
Kırmızılar Hareketi, “Yeni Türk Medeniyeti” için ortaya
çıkarılacak Türk Felsefesi’nin, dünya görüşünün gelişeceği
entelektüel zemini oluşturmak ve ideolojisini kurgulamak
idealindedir.
KIRMIZILAR HAREKETİNİN HEDEFLERİ
Kırmızılar Hareketi’nin kuruluş ve çalışma hedefleri şöyledir:
Yurtiçinde ve dışında, farklı düşüncelerdeki insanların
tereddütsüz güveneceği bilgi ve haber kaynaklarını
oluşturmak,
Farklı düşünceleri taşıyan, fakat müşterek hassasiyetleri
bulunan kesimler arasında, entelektüel çalışmalar
bağlamında iletişimi ve etkileşimi sağlamak,
Düşündüklerini "her hál ve şartta" ifâde etmeyi düstur
edinen ve hattâ bu hususu yaratılış gâyesine uygun
yaşamanın gereği sayan; bu sebeple de, mâhiyeti ve
derecesi ne olursa olsun hiç bir baskı altında eğilipbükülmeyen,
inandığı değerlerin yaşaması ve yaşatılması
konusunda gereken her türlü çabayı göstermeyi ve bu
konuda her türlü fedakârlığa katlanmayı kendisi için ibâdet
14

sayan hakîkî münevverlerin yetişmesini ve bunların
müşterek bir çaba içinde olmasını sağlamak,
“Zihniyet” planında tasarlanan “Yeni Türk Medeniyeti”
tasavvurunun uygulamadaki yön verici nitelikli insanlarını
yetiştirmek,
Okuyan, düşünen, tartışan, muhakeme eden,
düşündüklerini sözlü ve yazılı olarak ifâde eden insanlardan
müteşekkîl nitelikli bir toplumun inşâsına katkıda bulunmak,
Bir “Türk Felsefesi” ortaya çıkarmak,
“Yeni Türk Medeniyeti” için gerekli dünya görüşünü ve
ideolojisini ortaya koymak.
15

KIRMIZILAR HAREKETİNİN DEĞERLERİ
Kırmızılar hareketi;
Türk Milliyetçisidir.
Töre’ye ve İslâm inancına samimiyetle bağlıdır.
Ülkemizi, vatanımızı, milletimizi, kültür ve medeniyetimize ait
değerlerin korunmasını ve geliştirilmesini varlık sebebi olarak
addeder.
Türk Milleti’nin mutluluğunu, bütün beşeriyetin mutluluğunda
görür.
Türk Milleti’nin, "bütün insanlığın sulh-sükûn, huzur ve refah
içinde yaşadığı, nimetlerin ve külfetlerin birey/toplum ve
ülkeler arasında hakkaniyet çerçevesinde paylaşıldığı, adâlet
ve hakkaniyetin hâkîm olduğu" bir yeryüzü nizâmı tesis
edilmesi konusunda Yüce Tanrı tarafından öncülük etmekle
vazifelendirildiğine inanmaktadır.
Türk Milleti'nin, târih boyunca olduğu gibi, kendi öz
değerlerinin farkında olduğu sürece, bu kutlu vazifeyi yerine
getirmesini sağlayacak güç ve kudrete sâhip olacağı
inancındadır.
Toplumu bütün hâlinde kucaklayan; bireylerin ve toplumu
oluşturan kesimlerin soy-sop, inanç vb. farklılıklarına saygılı,
ancak kamusal hak ve yükümlülüklerin birey ve toplum
kesimleri arasındaki dağılımında ─sözkonusu farklılıkları
değil─ "müşterek değerleri" dikkate alan; geçmişte olduğu
gibi, gelecekte de "hep birlikte" ve "bir arada" mutlu ve
huzurlu yaşamayı şiar edinen herkesi milletin aslî
ferdi/mensubu sayan "millî devlet" anlayışının her daim
yaşatılmasını, vazife addeder.
Her türlü baskı düzeninin karşısındadır.
16

Hukûk önünde, hiç bir ayrım yapılmaksızın, bütün
insanlarımızın eşit olduğuna inanır.
Siyâsetin dîne, dînîn siyâsete bulaştırılmasına şiddetle
karşıdır. Din ve siyâsetin birbirinin aracı hâline getirilmesini,
"toplumsal huzuru" ve "güçlü bir gelecek inşâsını" tehdit
eden en büyük tehlike olarak görür.
İnsanların dînî inançlarında hür ve serbest olmasının, her
şeyden önce inancımızın en önemli ilkelerinden birisi olduğu
kanaatindedir.
Düşünce hürriyetine taraftardır. Bunun, huzurlu ve müreffeh
bir toplum yapısının ve daha iyi bir gelecek inşâsının zorunlu
şartı olduğunu kabul eder.
İnsan ve toplum hayâtının huzurlu ve bütüncül bir şekilde
devamı bakımından yakın tehlike oluşturan fikir ve eylemlerin
savunulmasını "düşünce hürriyeti" çerçevesinde
değerlendirmemektedir.
İnsan, akıl, irâde ve şahsiyet sahibi bir varlıktır. Yukarıda
sıralanan değerlerin hangi gerekçe ile olursa olsun göz ardı
edilmesi Kırmızılar Hareketi tarafından kabul edilemez.
17

www.kirmizilar.org.tr
18