DEM ( Derttaşların Ecell Mecmuası) 1. Sayı

V A K T - I S A A T I N D E Ç I K A N
E D E B İ / H A / Y A T V E S A N A T D E R G I S İ
DEM
D E R T D A Ş L A R I N E C E L L M E C M U A S I
' ' D E M ' ' I N I Z I A L M A Y I U N U T M A Y I N
B U R H A N A L I Y A Ğ M U R A Y D I N Ç E L I K I L Y A S P A Y A S S A Y I : 1 Y I L 2 0 1 9 F I Y A T : 2 , 5 T L
demecelle@gmail.com
ÇOK OLDU ŞU
GÖZLERIM
NEMLENELI, KALK
BI' ÇAY KOY DA
''DEM''LENELIM...
O R H A N G Ü L

FIHRIST
SAYFA 1
DEM
FIHRIST
T A K D I M _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 2
" M Ü B A R E K T E R I N I Z D A M L A D I . . . " _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 3 - 5
" S E V D A M " Ş I I R ( A Y D I N Ç E L I K ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 6
" K A R Ş I M D A S I N İ Ş T E " Ş I I R ( I L Y A S P A Y A S ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 7
" K ( G ) Ö R D Ü Ğ Ü M " Ş I I R ( M E N F Î ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 8
" A C I " Ş I I R ( B U R H A N A L I Y A Ğ M U R ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 9
" Ş A I R B E Y ' E " Ş I I R ( P Ü R H A Z Â N ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 1 0
" A N L A T " Ş I I R ( B E K K Â ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 1 1
" Ş İ İ R , E D E B İ Y A T , M A N E V İ Y A T " ( B U R H A N A L I Y A Ğ M U R ) _ _ _ _ _ _ _ _ 1 2
" B E D E N E K Ö L E O L A N T E M İ Z R U H " ( A Y D I N Ç E L İ K ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 1 3
" A Ş K R İ S A L E S İ " Ş I I R ( E R D E M B A Y A Z I T ) _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 1 4

E L Â M I N S A H I B I O L A N A L L A H ' A H A M D O L S U N .
K
L K I N I Y A Y I M L A Y A C A Ğ I M I Z B U M E C M U A :
İ
Y I Ğ I T O D U R K I D Ü N Y A D A K O Y A B I R E S E R ;
"
S E R S I Z K I Ş I N I N Y E R I N D E Y E L L E R E S E R . . . "
E
I Y E T I Y L E , " D E R T T A Ş L A R I N E C E L L M E C M U A S I " O L A R A K S I Z
N
E V G I L I D E R T T A Ş L A R I M I Z A S U N U L M U Ş T U R .
S
A Ğ M E N N A Ç I Z A N E K A Ğ I D A D Ö K M E Y E Ç A L I Ş T I Ğ I M I Z
R
A T I R L A R I M I Z L A V E S Ü S L E M E Y E Ç A L I Ş T I Ğ I M I Z B U M E C M U A D A ,
S
L E R L E Y E N Z A M A N L A R D A S I Z D E R T T A Ş L A R I M I Z I N D A
I
A T K I L A R I N I B E K L E R I Z .
K
L K S A Y I M I Z I N T A K D I M I N I , T A K D I R B E K L E M E D I Ğ I M I Z E D A I R
İ
U M I S R A L A R L A Ö Z E T L I Y O R U Z :
Ş
T A K D I R T O P L A M A K D E Ğ I L I Ş I M I Z ,
"
Ö Y L E N M I Ş B I R S Ö Z Ü M Ü Z ,
S
N C A K O Ş U Ş T U R M A A R A S I N D A ,
O
Ö N L E N A I F B I R K U Ş K O N U P ,
G
U H A B I R Y U D U M H U Z U R D O L S U N . . . "
R
B E K K Â )
(
E M U T L U K A L B I N I N V A R L I Ğ I N I U N U T M A Y A N L A R A ! . .
N
E M U T L U K A L B I A L L A H I Ç I N Ç A R P A N L A R A ! . .
N
TAKDIM
SAYFA 2
DEM
TAKDIM
K E L Â M I N D A N Y O L A Ç I K A R A K G Ö K K U B B E D E B I R H O Ş S A D Â
B I R A K M A K A R Z U S U Y L A V E G Ö N L Ü M Ü Z E B I R N E F E S A L D I R M A K
İ M K A N S I Z L I K L A R A V E H A Y A T H E N G A M E S I N I N Y O Ğ U N L U Ğ U N A
G Ö L G E L I K B I R A Ğ A C I M I Z O L S U N .
B U S Ü R E Ç T E R A B B I M I Z B I Z I R Û H Ü ' L - K U D Ü S I L E D E S T E K L E S I N .
T E V F Î K A L L A H ' T A N . . .
" D E M ' I N I Z I A L M A Y I U N U T M A Y I N ! "

TERINIZ
“MÜBAREK
DAMLADI!”
SAYFA 3
DEM
ŞAIR NEF'Î'YI IDAMA
GÖTÜREN SÖZ: “MÜBAREK
TERINIZ DAMLADI!”
Hayatı:
Şiirlerini Nef’î mahlasıyla
imzalayan şairin asıl adı
Ömer’dir. Edebiyat tarihçilerine
göre 1572 tarihinde, bir başka
deyişle II. Selim döneminde
Erzurum’un Pasinler ilçesinde
dünyaya gelmiştir. Babası
Mehmet Bey, dedesi Mirza Ali
Paşa olup ailesi köken itibariyle
Şirvanlıdır.
Taşrada dünyaya gelmesine
rağmen, bürokrat bir aileye
mensup olması sayesinde Nefi
iyi bir medrese eğitimi aldı ve
iyi derecede Arapça ve Farsça
öğrenme şansı buldu.
Şiir yazmaya okul yıllarında
başladı.
Nefi’nin kullandığı ilk mahlas
‘zarara mensup, zararla ilgili’
anlamındaki “Darri”dir.
Bu ayrıntı oldukça önemli,
çünkü Nefi’nin karakterine ait
bir özelliği; kavgacı, tatminsiz ve
küstah tarafını belli ediyor.
Huy canın altındaymış; şair
mahlasını büyük tarihçi ve
eleştirmen Gelibolulu Mustafa
Ali’nin tavsiyesiyle ‘yarara
mensup, yararla ilgili’
anlamındaki “Nef’î” olarak
değiştirmiştir, ama mahlas
karakteri değiştirmediği için
şiir-zarar ilişkisi hayatının son
anına kadar ona eşlik etmiştir.

TERİNİZ
“MÜBAREK
DAMLADI!”
SAYFA 4
DEM
Travmatik Bir Baba-Oğul İlişkisi:
Nefi’nin hayatına babasının etkisi
büyüktür. Mehmet Bey, Ömer Nefi
henüz büyüyüp İstanbul’a
gelmemişken ailesini bırakıp Han
Nedimi olarak vazife ifa etmek üzere
Kırım’a gitmiştir. Nefi ise, ailesi
yoksulluk içinde yaşarken kendisi
müreffeh bir hayat süren Mehmet
Bey’den intikamını onu ağır sözlerle
yargıladığı mısralarla alacaktır daha
sonraki yıllarda. Nefi’nin “kaza
okları” anlamındaki “Siham-ı
Kaza”da topladığı hicviyeleri
arasında en meşhur olanlarından
birinde babası için “bela-yı siyah”
diyecek kadar ileri gider.
Baba ile oğul arasındaki bu trajik
ve travmatik ilişki, oğulun derin
öfkesine kısmen ışık tutar. Nefi’nin
yaşadığı 16. yüzyıl sonu ile 17. yüzyıl
başının hem Osmanlı Devleti hem
Avrupa için kargaşa dönemi
olduğunu, halkı da seçkinleri de
derinden etkileyen büyük ekonomik
ve siyasi değişimlerin bu dönemde
gerçekleştiğini ve kuşaklar arasında
çatışmaya da neden olan farkın ilk
defa bu dönemde açıldığını da
hatırlamakta yarar var. 17. yüzyıl
yazarları arasında Evliya Çelebi gibi
babasına yaranamayanlar veya Nefi
gibi babasını yargılayanlar az
değildir. Bunun bir diğer veçhesi de
devletle entelektüeller arasında her
zamanki uyumu bozan ayrılıktır.
Şair Nef’î Efendi, Saraydakilerle alay
eden şiirler söyler, yazdığı hicivlerle
dönemin birçok isminin nefretini ve
öfkesini üstüne çekerdi... İşte
bunlardan biri de Vezir Tahir Efendi
idi. Ona da hakaret ettiğinden, Tahir
Efendi Nef’î’ye “Kelb” demişti.
Nef’î de hemen bir şiirle ona cevab
verdi:
”Bize kelb demiş Tahir Efendi,
İltifatı bu sözüyle zahirdir.
Maliki’dir benim mezhebim zira,
İtikadımca kelb, tahirdir...”
Şeyhülislam ikaz etti!
Zamanın Şeyhülislamı onu ikaz
etmiş, bir Müslümanı kötülerken
aşırı gidilirse küfre
düşülebileceğini söylemişti.
Nef’i de buna karşılık olarak;
“Müftü efendi bize kâfir demiş,
Tutalım ben O’na diyem Müslüman.
Lâkin varıldıkta ruz-ı mahşere,
İkimiz de çıkarız orada yalan...”
diyerek cevap vermişti...
Daha sonra tahta çıkan Sultan 4.
Murad Han onu Başkatipliğe tayin
etti, fakat kimseye ilişmemesini
söyledi.

TERİNİZ
“MÜBAREK
DAMLADI!”
SAYFA 5
DEM
Her ne kadar Nef’î, Padişaha bu
konuda söz verse de, yaradılışı icabı,
kalemini durduramayıp Sadrazam
Bayram Paşa hakkında bir hicviye
yazdı:
“Gürcü hınzırı, a samsun-ı
muazzam, a köpek!
Nerde sen, nerde sadrazamlık, a
köpek!
Vay ol devlete kim ola mürebbisi
anun,
Bir senin gibi deni cehl-i mücessem,
a köpek...”
“Mübarek teriniz damladı!”
Sadrazam bundan son derece
incindi. Fakat saray terbiyesi icabı,
kimse bunları Padişaha
bildirmiyordu. Padişah hasbelkader
bunun farkına varınca, onu son defa
ikaz etti.
Fakat tıyneti icabı, işi daha da ileri
götürdü.
Halife-i Müslimin olan Padişaha, her
zaman yüzüne karşı methiyeler
düzdüğü halde, günün birinde onu
tenkid eden, alaycı bir şekilde
hicveden “Sihâm-ı Kazâ” isimli şiiri
yazdı. Padişah bunu öğrenince, onun
cezalandırılmasını istedi. Fakat
kurnaz Nef’î, hemen saraydaki zenci
ağalardan birine giderek Padişahın
kendisini affetmesi için bir dilekçe
yazması için yalvardı. Saray ağası
dayanamayıp bir dilekçe yazdı. Tam
imzalarken, kalemden bir damla
siyah mürekkep kağıda damladı. O
anda şairin hiciv damarı kabardı ve o
zor anında bile zenci saray ağasını
renginden dolayı kötülemek için
“Mübarek teriniz damladı efendim”
deyiverdi. Bu onun son sözleri oldu
ve zenci saray ağası Nef’î’yi hemen
cellada teslim etti. (26 Ocak 1635)
yılında idam edildi...

SEVDAM
SAYFA 6
DEM'LIK
SEVDAM
Ş A I R : A Y D I N Ç E L İ K
Bakma sana bir damla göz yaşı
dökmediğime,
İçim avaz avaz yanıyor ama
bilsen ne!
Bir sen varsın tek bildiğim
cümle, kelime, hece...
Gerisi yalan, gerisi dolan hepsi
sıradan hikaye.
Sevdam;
Sensiz de olmuyor bak,
Özlemiyorum seni,
düşlemiyorum da,
Lakin hala bendesin ve hala
saklımda.
Üçüncü sonbahar oldu
yüreğime düşeli,
Sanki elin, yüzün, gözlerin
bahar misali.
Yine söylüyorum, yine dinle
sevgili:
Sana bakmak, sanki huzura
dalmak gibi.
Daha bir sürü cümlen var
bende,
İster aşk, ister sevgi, ister sen
nefret de!
Ama gel gör yaktığın gönlü bir
de,
Bir damla sevda atıver
sensizliğime.
Yok olmaz, illa sen
demiyorum.
Ama olursan da çok güzel olur
biliyorum.
Sensiz geçen günler sıradan
geçer elbet.
Ama senle geçecek günler;
cennettir, cennet...
Senle geçecek günler;
cennettir, cennet...

KARŞIMDASIN IŞTE
SAYFA 7
DEM'LIK
KARŞIMDASIN IŞTE
Ş A I R : İ L Y A S P A Y A S
Karşımdasın işte,
Güzelliği Şirin'i utandırıp,
Aslı'yı kül eden yarim...
Bakışların hikayeleri,
destanları yerle bir eder.
Bir nefes uzağımdasın,
Çeksem içime dolacaksın,
Ama nefesimle dahi
okşayamıyorum tenini,
Karşımdasın işte,
Ama sanki,
Bin fersah uzaktasın...
İçime çekiyorum,
Baharın bile devşirdiği gül
kokunu,
Sen doluyorsun içime,
Hayat kadar yakınsın, ölüm
kadar uzak,
Uzat ellerini ve dünyayı
geride bırak,
Gözlerimin içine derince bir
bak,
Bir sen varsın içimde,
Ne yakınsın bana,
Ne de büsbütün uzak...
Gözlerinde kış birikmiş bir
bahar faslıyım,
Ferhad'ın, Kerem’in ,
Mecnun'un,
Ve dahi aşkın vücud bulmuş
aslıyım.
Tutup sen kokan
hayallerimi,
Yorgan gibi sarayım.
Ve gül yüzüne bakarken
huzurla,
Başımı göğsüne yaslayım...
İ L Y A S P A Y A S
/ilyaspayas
ilyaspayas613@gmail.com

K(G)ÖRDÜĞÜM
SAYFA 8
DEM'LIK
K(G)ÖRDÜĞÜM
Ş A I R : M E N F Î
Kime anlatsam seni bilmem ki,
Gece yıldızlara mı,
Akşam karanlığına mı,
Yahut sabahleyin ağaran,
Tunç rengi billur şafağa mı?
Yetmedi bana hiçbiri,
Bıkmadan usanmadan seni
anlattım hepsine.
Onlar dinlemekten yoruldular
da,
Ben anlatmaktan yorulmadım.
Susamış gibiyim,
Hem de ne susamışlık, ölüm
gibi...
Saçlarına ördüğüm sevdam,
Gözlerinde kaybolduğum
kördüğüm gibi...
Hayalin, hayalin ve umudun
uslanmaz sevdam ,
Hayalin diyorum benim en
onurlu sevdam,
Bırakmaz beni hayalin tâ
geceden.
Sana zümrüt gibi bir taç yaptım
reyhan kokulu heceden...
Acizliğini affet insan lisanının,
Henüz icat edemedi seni anlatacak
kelamını.
Almadı okyanuslar sana olan
sevdamı,
Ben ezelden beri gözlerinin
hayranıyım.
Sevgili Dilruba'm, benim aziz
sevdiğim.
Kendimi dahi unutup, sensin
bildiğim.
Geceler ve gündüzlerde düşümde
gördüğüm.
Bir çift kelamına, bin kez
öldüğüm.
Menfî sana meftundur,
Ey sevgili kördüğümüm..
M E N F Î

SAYFA 9
DEM'LIK
ACI
ACI
Ş A I R : B U R H A N A L I Y A Ğ M U R
Acıyı gördüm sâdık,
Çaresiz bir annenin kucağındaydı,
Ama çözemedim henüz,
Çaresiz anne mi yoksa cansız bebek
midir acı?
Acı bazen yoksulun sofrasındadır,
Adı da, acı soğandır sâdık.
Yemek az diye ben sevmiyorum
diyen annenin kursağında,
Çocuğu pamuk şeker isteyen babanın
boş cüzdanındadır.
Duvarlarla dertleşip gizli gizli
ağlamaktır,
Gözyaşı olup katre katre akmaktır
yanaktan...
Sessizce haykırmaktır darbe üstüne
darbe yapan hayata,
Acıdan da acısı, hayatın kulaklarını
tıkamasıdır sâdık.
İçin için tüketmektir kendini,
Sevgi beklediklerinden nefret
görmektir,
Sevdiğine sevdiğini söyleyip,
sevmiyorum sözünü işitmektir,
Başına gelen her şeye 'Eyvallah'
diyebilmektir acı...
Kalabalıkta bir başına kimsesiz
kalmak,
Tüm özgürlüklerin ortasında tutsak
olmak,
Sıcak yaz mevsiminde iliklerine
kadar üşümek,
Varlık aleminde yapayalnız ölmektir
acı.
İnsanlardan kaçıp yalnızlığa
sığınmaktır.
Baba yüreği misali, koca aileyi yalnız
omuzlamaktır.
Geceleri ölüp, sabah yeniden
doğmaya çalışmaktır.
Solacağını bile bile su vermektir
ölüm döşeğindeki çiçeğe.
Velhasıl acı her şeydir sâdık, her
şeydedir.
Bazen yoksulla, bazen de zenginle
birliktedir.
Mazlumun sabrında, aşığın
kalbindedir.
Nerede olursa olsun, o her zaman
derindedir...
B U R H A N A L I Y A Ğ M U R
@aliyarbekka
burhanalice@icloud.com

SAYFA 10
DEM'LIK
ŞAİR BEY'E
ŞAIR BEY'E
Hazanın gelişiyle kuşlara sizi
anlatıyorum,
Göçmek için sabırsızlanıyorlar.
Her şey sizi arıyormuş meğer,
Şair Bey...
Ş A I R : P Ü R H A Z Â N
En değerli şarkı plağı çizilen
kolleksiyoncunun kederine
sahibim.
Durup durup “Bir kanadım olsa
kâfiydi.” diyorum.
Dalıyorum, kilometreler nasıl
katedilir bilemiyorum.
Sonra aklıma geliyor şiirleriniz.
Ne çok kıymetli insan var kıymeti
bilinmeyen değil mi?
Sanki yazdıklarımız “Biz
onlardanız, duyun bizi!” diyor.
Yansımalarımız çakışıyor ve sanki
çoktandır tanışıyoruz.
İçimde bir evham “Hiç
göçemeyeceksin.” diyor.
Yine de uçan kuşları görünce
neşeleniyorum.
Unutup hüznümü göğe dalıyorum.
Şiirler yazdığınız semadan bir parça
nasiplenmek için.
Bilinmeyenlerinizden sıyrılıp
ezberiniz olmak istiyor her şey,
Şair Bey...
Çünkü bilmek istemedikleriniz
karanlığa hapsoluyor.
Geçtiğiniz her yerde bir iz
bırakmışsınız.
Hakikati arayanlar peşinizde, peşinizi
bulmaksa mümkün değil.
Siz hep göçebesiniz.
Sanki her yerde siz varsınız da o her
yer bana hiç yakın olmamış.
Nasıl anlatsam, siz ve ben güneşle, ay
gibi...
Çok kez tutulmuştur ay, ama hiç
güneşe ulaşamamıştır.
Fakat düşünüyorum da, ulaşmak yan
yana yürümek değildir ki.
Bir kelâmla ulaşabilir insan insana.
Bir şiirle..
Ve yolun sonunda kavuşmak varsa,
yollarımız kesişmese de olur.
Yürüyelim.
Ve istiyorum ki bir gün,
“İşte ben geldim Şair Bey!”
Diyebileyim...
P Ü R H A Z Â N

SAYFA 11
DEM'LIK
ANLAT
ANLAT
Ş A I R : B E K K Â
hiç bitmeyecek mi anlat?
geç mi kaldık mutluluğa gözlerim?
umutlar yarıda biterken,
neden acı bu denli uzun?
bu bitmez uykusuzluklar hak mı?
var mı derinlere basacak tuzun?..
kaçırıp gözlerimi,
bakmıyorum giderken yüzlere,
bilmesinler dolduğumu diye.
iş mi güçsüzler için hadi anlat,
güçlüymüş gibi görünmek niye?
anlat dedimse hesabını ver.
sabır taşına sabrı anlatma,
kim suçlu şefkat ölmüşse?
anlat, yalanlarla atlatma...
bekkâ mahlasını hak etti,
gülüşüne gözyaşları ekti,
gözü ardında çekip gitti,
ve serveti bir nefes bir etti,
nefes kesildi, çürüdü bedeni,
yorgunlukla öfke arası bir durak,
ruhsuzluk mu engel ölüme bir
ramak,
böyle yaşıyorsak ölmek koymaz da,
delilik, heybe boşken yola çıkmak!
varla yok arası bir hiçti, bitti...
. . .
B E K K Â

SAYFA 12
DEM
ÇOCUĞUNUZA ISIMLER
Y A Z A R : B U R H A N A L I Y A Ğ M U R
Çocuğunuza bu isimleri vermeyi
Hadi kulak verin bağırış çağırışlara,
düşünür müydünüz hiç? “Şiir, hadi içimizde kopan kıyametlere. Bu
yemek hazır!” dediğinizi bir hayal
kıyametin en büyük çaresizidir
edin. Elbette tuhaf durur. Kimliğinde kalbimiz. Ve bu kıyametin en büyük
yazmasın zaten bu isimler, ruhuna
çaresidir maneviyatımız, şiirimiz...
yazın her birini. Çünkü asrımızın
Bazen tebessüm ettirir, bazen ağlatır,
hastalıklarındandır, ruhu sökülmüş bazen maşuka hediyedir, bazen
halde gezinen gövdeler...
insanlığa sitemdir ama en güzeli
Gülümsemeyi unutmuş, kaskatı
kalbin varlığına, ruhun nefes aldığına
kesilmiş milyonlarca surat...
delâlettir.
Doyurmamız gereken tek şeyin
Bu da bir sitemdir içinde
bedenimiz olduğunu sanarak,
bulunduğumuz hengameye, içimizde
ruhumuzun açlığına acımasızca taş kopan kıyamete... Asık suratı marifet
bağlıyoruz. Oysa her insanın ruhunu bilip, tebessümü esirgeyenlere...
doyuracağı muhtelif gıdalar
Çocukluğuna hasret kaldığı halde, onu
bahşedilmiş: şiirler, kitaplar,
hunharca katledenlere... Midesini tıka
edebî/manevî ürünler...
basa doyurup; ruhunu fikirden
Haykırmış açlığından ruhumuz,
duygudan, edebiyattan, maneviyattan
ama biz susturmuşuz; ezmişiz,
yoksun bir kötürüm gibi sakat
tüketmişiz, iğdiş etmişiz gülüşlerimizi.
bırakanlara... Ağlamaktan utanıp,
Yapayalnız bırakmışız koca dünyada
kalbindeki son tohumu filizlenmeden
onu.
kurutanlara...
En son ne zaman bir şiirde
Gülün, ağlayın, okuyun, gökyüzünü
kendinizi buldunuz, hangi kitapta
seyredin; sevinci de, hüznü de
kendinize rastladığınız yerin altını
vaktinde yaşayın, zamanın
çizdiniz? Çok tuhaf değil mi, o kadar
koşuşturmasına dalıp ruhunuzu ihmal
tuhaf ki görsek de bir kitapta,
etmeyin. İçinde kendinizi bulacağınız
tanıyamıyoruz kendimizi, unutmuşuz
bir şiirle buluşun, bırakın biraz da
çünkü adımızı, her şeyimizi... Oysa
ruhunuz nefes alsın.
insan kalbinin varlığını unutmamalı,
Düzelir mi her şey bir gün,
ruhuna yabancı kalmamalı.
gülümser mi her yüz, olsa da bir an?
Bilmiyorum, bize ümidi kesmemek
@aliyarbekka
yakışır. Ve belki bir gün kalbimize gül
kokulu şiirler karışır...
burhanalice@icloud.com

SAYFA 13
BEDENE KÖLE OLAN TEMİZ RUH
BEDENE KÖLE OLAN TEMİZ RUH
DEM
Y A Z A R : A Y D I N Ç E L I K
İnsanlığın yaratılışından başlamak
gerekirken insanlığın yıkılışına gidiyor
aklım hep. İnsanın insana köle oluşu,
insanın teknolojiye köle oluşu, insanın
topluma köle oluşu gibi…
İnsanlığın en büyük dramıdır aslında
özgürlüğünün kısıtlı olması, elalem ne
der kaygısı ile kendini eller
ile yönetmesi. Başka bir deyişle
kendine asıl kul olması gerektiği...
Yaratandan uzaklaştırarak kula köle
olması… Bunların hepsi insanın
özgürlüğünü kısıtlayan yaşamına yön
verecek olan şeyin Kur’an olduğunu
unutarakkendi kendine köle olması…
Bir yerden başlamak gerekiyor
aslında; özgürlüğe ilk adımı atmak için
yerinden kalkmasıyla
olabilir kanaatindeyim.
Ve devamında, ikinci aşama olarak
ruhu ile bedenini ayırması
gerekmektedir.
Bedenimize hapsolmuş ruhumuzu
bedenimizin kölesi olmaktan
kurtarmak en büyük özgürlük
adımı olacaktır.
@aydn_clik
celikaydn571@gmail.com
İnsan, ilk insan yaratıldığında Yüce
Allah’ın buyurduğu gibi; yarattığımıza
ruhumuzdan üfledik (Secde/9)
düşündüğümüz zaman necis olan bir
damla kan pıhtısından yarattığı, şekil
verdiği bedene Rabbimizim can
verdiği temiz olan şeylerin en temizi
olan kendi ruhundan bağışta
bulunduğunu görmekteyiz.
Ne büyük mükâfattır o!
O temiz ruhu kirli olan bedenimize
hapsetmek ne gariptir.
Öncelikle ruhun özgürlüğünden
başlamalıyız ve bunun yolu da hiç
şüphesiz ki Kur’an’ın ve sünnetin
buyruklarına uymakla olacaktır.
Diğer köle olunan şeyler ise ruhun
özgürlüğü ile hürriyetine kavuşacaktır.
Ve asıl kul olunması gereken Mabuda
kulluğumuzun yapılması gerektiği
ortaya çıkacak ve hem dünya hem de
ahiret felahına erişilecektir.
İnsanlık, insan olduğunu anlayacak
ve insan gibi yaşayacaktır. Elalem ne
der kaygısı, Rab ne der düşüncesi
baş gösterecektir. Bu düşünce sistemi
de kendiliğinden hakkı, adaleti, iffeti,
saygı ve sevgiyi oluşturacaktır. Kul
olmanın bilincinde olan, özgür ruhun
sahibini zirve kul yapacaktır.
Yaratılışımızın gayesi olan ıslah
görevini mükemmel şekilde ortaya
koyacaktır.
A Y D I N Ç E L İ K

SAYFA 14
DEM'LIK
AŞK RİSALESİ
AŞK RISALESI
Ş A I R : E R D E M B A Y A Z I T
Ama sen uzaklardaydın ey kalbim,
Uzaklardaydın, sevdiğim
uzaklardaydı...
Ayın yıldızların çağlayarak,
Berrak şelaler yaparak,
Coşku içinde aktığı
Bir yerlerdeydi.
Hani bir gün bir çobana rastlamıştık
Adı Ferhat mıydı neydi
Koyunların, kuşların, böceklerin ve
çiçeklerin,
Sadakatten mest oldukları...
Herbirinin gözlerinde,
Kaybolur gibi, kayar gibi...
Dalıp gittiğimiz o saadet evreni,
Kayaların yüzlerinden
okuduğumuz o ebedi bilinç,
Bizi çekip almıştı kılcal
damarlarımızdan.
Yaslan göğsüme sevdiğim,
Benim gönlüm gök gibidir, açık
deniz gibidir.
Pas tutmaz benim içim yeryüzü
gibidir.
Toprak gibidir...
Sen ki bulut gibisin,
Ay gibisin, güneş gibi bazen...
Usul usul inen,
Yağmur tıpırtılarını
Dinler gibi
Dalıp gitmiştik.
Sen konuşuyordun,
İpil ipil yağan bir yağmur gibi
konuşuyordun...
Onlar ki konuklarımızdı,
Adları Keremdi, Yusuftu, Kaystı.
Hepside ezelden tanıdıktı, dosttu.
E R D E M B A Y A Z I T

SULTAN
''
Seçkin
Bir kimse değilim
İsmimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerim
Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme
Hayat bir boş rüyaymış
Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harflerinde
kimliğim
Bağışlanmamı dilerim
Sana zorsa yanmaya razıyım
Kolaysa affı esirgeme
Hayat boş geçti
Geri kalan korkulu
Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında
Biliyorum
Bağışlanmamı diliyorum
''
C A H I T Z A R I F O Ğ L U