13.03.2020 Views

engelliler ve spor

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

• Karanlık, çok karanlık. Gözlerimin her şeyim olduğunu anladığım 75 dakika. Gözlerim olmadan

geçirdiğim 75 dakika boyunca 75 dakikanın bitip aydınlık ortama geçmeyi düşündüm sürekli. Ama

onların tüm hayatlarının böyle karanlık geçtiğini düşündüğümde ağlamak istedim. Gözlerimin

olmayışını hiç hayal etmemiştim, benim için çok normal olan görme olayının başkalarının hayali

olduğu da aklıma gelmemişti. Belki de artık imkansız olduğunu bildikleri için hayal bile etmiyorlar

ya da umutlanmak istemiyorlar.. Sonradan görmemek bence daha kötü bir olay. Gördüğüm bir

şeyi tekrar görememek bana daha üzücü geliyor. Neden mi? 75 dakikamı anlatınca

anlayacaksiniz.Odaya ilk girdiğimizde elimize görme engelli değneği verdiler ve nasıl

kullanacağımızı anlattılar fakat karanlık odaya geçene kadar değneğin ne kadar önemli olduğunu

bilmiyordum. Karanlık odada yürümeye başladığımda değneğin 75 dakika boyunca benim gözüm

olacağını anlamıştım. Bize yardımcı olan Engin abi de görme engelliydi ama odada değnek

kullanmıyordu çünkü o odanın her santimini ezberlemişti ve adeta görüyormuşçasına sağa dönün

duvara dokunarak yürüyün veya merdivene dikkat edin gibi komutlar veriyordu. Daha sonra bi

banka oturduk etrafta kuşların sesleri, nehirden şarıl şarıl akan suyun sesleri ve hafiften de bir

esinti vardı. Hepsini daha önce görmüştüm fakat şimdi sadece sesleri vardı ve ben kuşun hangi

renk olduğunu nehirdeki suyun akışının duruluğunu çiçeklerin ne kadar güzel göründüklerini

hayal ediyordum çünkü göremiyordum ve sadece hayal etmeliydim. Esinti yoktu belki ama

görmediğim için kendimi o an baharın seslerine adapte etmiştim ve esinti varmış gibi

hissetmiştim ve karanlıkta diyaloğa başlamıştık. Engin abinin geninde olan bir hastalıktan dolayı

kör olduğunu ve eşinin bu süreçte kendisine çok destek olduğunu öğrenmiştik. Görme eylemini

yavaş yavaş kaybetmiş ve tamamen kaybettiğinde bir klinikte 5 ay eğitim almış. Daha sonra

oturduğumuz banktan kalkıp otobüse binmek için ilerliyorduk. Bastonum sürekli hareket

halindeydi çünkü kendimi hiç güvende hissetmiyordum her an yere düşecekmişim gibi geliyordu.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!