Cinselliğin Etiği.

2. Doğada da var argümanı
Eşcinselliğin bir hastalık olmadığını veya doğuştan gelen bir duygu olduğunu
kanıtlamak için doğadaki hayvanların eşcinsel davranışlarını örneklemek, yaygındır. Aslında
doğuştan gelip gelmediğinin pek de bir önemi yoktur, sonradan bile gelse, ara ara gelip gitse
bile isteyen istediğini yapabilir. Eşcinsellerin bu arzuları isteseler bile yok edemedikleri gayet
nettir. Fakat çocuk sevicilik (pedofili), hayvan sevicilik (zoofili, türler arası olarak), ölü sevicilik
(necrofili) hatta nesne sevicilik de doğada bulunan cinsel davranışlar arasındadır. Bu
duygulara sahip olan insanlar da bu duyguları gerçekten yaşıyorlar. Ellerinde olmadan bu
olgulara cinsel çekilim gösteren insanların, bu davranışları hayata geçirmese bile, sırf duygu
ve arzuları yüzünden kötü adam olarak gösterilmelerinin sebebi nedir?
-ÇOCUK SEVİCİLİK
Çocuk seviciliğin veya 18 yaşından önce bir kızla (veya erkekle-ama arkadan, bu
durumun heteroseksüel erkek ergen çocukları için geçerli olmadığını herkes bilir) ilişkiye
girmenin yasak olmasının ve etik olarak yanlış karşılanmasının pek çok mantıklı ve doğru
sebebi elbette ki vardır. Bu kısımlara girmeden geçiyorum. Ergenlik dönemini atlatmış bir kız
çocuğu, biyolojik olarak üremeye hazır olduğu döneme girdiği andan itibaren tüm erkeklerin
ilgisini çekmeye başlar. Bu doğanın kanunudur. Biz insanlar 18 yaş sınırını kendimiz belirledik.
İyi ki de belirledik. Fakat bu ayrımı yapabilmek pedofiliyi tanımlarken önemlidir. Pedofil olmak
için koşul, 18 yaş altı veya kendinden yaşça çok küçük bireylere ilgi duymak değildir. Ya nedir?
Doğada ‘‘yaygın’’ olmayan şekliyle, henüz cinsel olgunluğa erişmemiş bireylere karşı duyulan
arzudur. Peki bu insanları hasta veya kötü kalpli olarak tanımlamak için geçerli bir sebep var
mı? Eğer davranışını gerçekleştirip, cinsel olarak gelişmemiş bir çocukla birlikte olursa, bu
pedofil yüzünden değil, o yaştaki birinin cinsel isteği olmasının mümkün olamamasından