3.BİRLEŞTİRME

ÖZGÜRLÜĞÜNÜ SEVEN KEÇĠ
Dağ köylerinin birinde KARBEYAZ isimli bir keçi yaĢarmıĢ.
Kar gibi bembeyaz kıllarından dolayı takmıĢlar bu ismi ona.
Bir gün Karbeyaz sahibine; ‘’Sevgili Efendim ! Beni
salıver de dağlara gideyim! ‘’ demiĢ.
Sahibi ĢaĢırmıĢ’ ’Ne diyorsun sen ?’’ demiĢ. ’’Seni bağladığım
ip kısa ise söyle uzatayım’’ ama, beni terketmene asla
müsaade etmem ‘’ demiĢ.
Efendim! demiĢ keçi ‘’Sorun ip değil, dağlara gitmek
,özgürce koĢup oynamak’ ’istiyorum.’’
Keçinin sahibi buna çok kızmıĢ .’’Sen aptalın tekisin! ‘’demiĢ
’’Ormanı tanımıyorsun ki’’
Dağlara çıkma arzusu keçinin içini yakmaya baĢlamıĢ.
Nihayet bir gece ahırdan kaçmayı baĢaran Karbeyaz,
sabaha karĢı dağlara ulaĢmıĢ.
Karbeyaz o kadar güzelmiĢ ki, bütün hayvanlar, ağaçlar ona
hayran kalmıĢ. Geçtiği yollarda ağaçlar dallarını eğip onu
selamlıyor, meyvesi olan ağaçlar meyve ikram ediyormuĢ.
Soğuk sulardan içmiĢ, taze yapraklar yemiĢ. AkĢama kadar
oynayıp zıplayan Karbeyaz dağların güzelliği karĢısında
kendinden geçmiĢ.
Nihayet akĢam olmuĢ. Gecenin karanlığı ürkütücüymüĢ. Bir
ara ; Uuuuu! Uuuuu! diye bir ses duyup irkilmiĢ. Bu ses
kendine çok anlatılan kurdun sesiymiĢ. Köye doğru kaçıp
kurtulmak istemiĢ, ama özgürlüğünden vazgeçip tutsak
yaĢamak istemiyormuĢ.