You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Yusuf Yağız Öztürk Hikaye<br />
İLAÇ<br />
Kardeşim çok hastaydı ve annem kardeşime ilaç almam<br />
için yüklü bir miktar para vermişti. İlacı almak için yola çıkmıştım<br />
yolda giderken ayakkabıcı dükkanının vitrininde uzun zamandır<br />
arayıp da bulamadığım bir ayakkabı görmüştüm. Bütün parayı<br />
vererek ayakkabıyı almıştım ve eve dönünce de anneme parayı<br />
düşürdüğümü söyledim.<br />
Bunu nasıl yapmıştım, bencilliğimin sonucu kardeşim<br />
içeride hastalıktan kıvranıyor, annem ise koşturup duruyor.<br />
Bunların hepsi bir çift yeni ayakkabı içindi.<br />
Hemen yerimden fırladım, anneme bir şey söylemeden kendimi<br />
sokağa attım. Bir şeyler yapmalıydım ama ne? Bunun bir yolu<br />
olmalıydı. Hemen bodrum kata inip sakladığım ayakkabı<br />
kutusunu alıp yola koyuldum. Çok beğenerek aldığım o ayakkabı<br />
şimdi gözüme ne de çirkin görünüyordu. Vakit kaybetmeden<br />
ayakkabı mağazasının yolunu tuttum. Koşar adımlarla<br />
ilerliyordum ama yol sanki bitmiyor aksine uzuyordu, derken<br />
yağmur yağmaya başladı, neyse ki çok ıslanmadan mağazanın<br />
kapısına geldim, hava iyice kararmıştı. Mağazanın kapısından<br />
içeriye girdiğimde dünyalar benim olmuştu. Artık yaptığım<br />
yanlışları düzeltebilecektim. Acaba kardeşim nasıldı? Ona bir şey<br />
olursa kendimi hiç affetmeyecektim.<br />
Tezgâhtar halimi görünce yolunda gitmeyen bir şeyler mi<br />
var diye sordu. Ona yaptığım bütün her şeyi anlattım ve<br />
ayakkabıları geri vermek istediğimi söyledim. Tezgâhtar eliyle<br />
duvardaki yazıyı gösterdi “iade alınmaz.” O an tüm dünya başıma<br />
yıkıldı. Ama nasıl olur? Şimdi ben ne yapacaktım? Olduğum yere<br />
yıkılıp kaldım. Halimi gören tezgâhtar bana mı acıdı, yoksa<br />
kardeşime mi onu bilemiyorum. Bir dakika diyerek üst kattaki<br />
mağaza sahibinin odasına gitti. On an içimde bir umut ışığı<br />
doğmuştu. Kim bilir belki de yaptığım tüm yanlışlara rağmen<br />
bana acırlardı. Derken tezgâhtar bayan gülümseyerek geldi, “Bir<br />
şartla ayakkabıyı geri alabiliriz” dedi. Ben daha şartı duymadan<br />
evet dedim.” Bütün şartlarınızı kabul ediyorum.”<br />
6
Change language