Muchtasar Ilmihal - Muzułmanie

Muchtasar 

Ilmihal 

Podstawowa wiedza 

Islamska wraz 

z ilustrowanym 

przewodnikiem do modlitwy 

Wersja originalna – Fazilet Neşriyat

Drogi czytelniku, 

WAŻNA UWAGA 

Praca ta zawiera niektóre rozdziały (sury), wersety (ayaty) i 

suplikacje (dua) po arabsku wraz z ich łacińską transkrypcją. Zrobione jest 

to jedynie po to, aby Ci, którzy nie znają arabskiego alfabetu mogli 

natychmiast zacząć czytać i zapamiętywać tekst. Niemniej jednak dokładne 

zapisanie ich w alfabecie łacińskim w celu poprawnej recytacji jest w 

zasadzie niemożliwe. Nawet CD, jakie dołączyliśmy obok książki z 

recytacją sur i ayatów, nie jest wystarczające do nauki w 100% 

prawidłowej. Dlatego też, przed zapamiętaniem ich, naszym czytelnikom 

radzimy nauczyć się poprawnej wymowy u wykwalifikowanego nauczyciela. 

UWAGA: 

Czytelnicy powinni traktować tą książkę z największym szacunkiem i 

nie kłaść jej nisko, ani rzucać na ziemię, ponieważ zawiera ona niektóre 

błogosławione teksty, jak święte wersety, święte hadisy, dua oraz rozdziały 

Świętego Koranu. Prosimy, aby wziąść to pod uwagę ten ważny punkt. 

3

RELIGIA (AL-DIN): 

NASZA RELIGIA 

ISLAM 

Religia jest systemem i prawem boskim, który wybrany jako 

kryterium drogi życiowej prowadzi ludzi do szczęścia i sukcesu zarówno w 

tymczasowym świecie, jak i w nieskończonym życiu po śmierci. 

Wielki Allah począwszy od Adema (alejhisselam - Adama Pokój z 

Nim), pierwszego człowieka i Pierwszego Proroka oraz poprzez 

następnych proroków aż do Ostatniego Proroka Muhammeda (Sallallaahu 

‘alejhi łe sellem: s.a.s. ), objawił człowiekowi Swoje boskie religie. W 

istocie wszystkie te religie to Islam, a wyznawcy to muzułmanie. Jednakże, 

jako że owe wcześniejsze boskie religie zostały później wymieszane z 

fałszywymi powiedzeniami i myślami niektórych księży; ich przesłanie 

zostało skorumpowane i w konsekwencji utraciły one swoją oryginalną 

czystość i nie były już dłużej rzetelnym przekazem przewodnictwa. Te 

przesłania były także skierowane do określonego ludu czy też na określony 

czas. Z tego powodu Allah, Najwyższy, poprzez Swojego proroka 

Muhammeda (s.a.s.), objawił całej ludzkości i wszystkim dżinom ostatnią i 

najbardziej kompletną z wszystkich religii, a mianowicie religię Islamu. 

Dopiero objawiona Ostatniemu Prorokowi Muhammedowi (s.a.s.) Święta 

Księga - Koran pozostaje niezmieniona do dzisiejszego dnia i stanowi 

podstawę Islamu. Ten, kto „wkroczył na drogę” Islamu nazywany jest 

muzułmaninem. 

Powinniśmy dziękować i oddawać chwałę Wielkiemu Allahowi 

(elhamdulillah) za to, że jesteśmy muzułmanami. 

4

ISLAMSKIE PRAWO KANONICZNE (AL-SZERIAT): 

Al-Szeriat, który dosłownie znaczy ‘Ścieżka’ czy innymi słowy 

‘Religia’, zawiera przepisy dotyczące oddawania czci (al-Ibadah) oraz 

postępowania (al-Mu’amalah). 

5

WIARA (AL-IMAN) 

Wiara (Al-Iman) to znaczy zaakceptować szczerze wszystkie 

wierzenia i nakazy, które Muhammed (s.a.s.) przekazał nam tak, jak były 

one objawione Mu (s.a.s) przez Allah Najwyższego. Al-Iman zachodzi 

poprzez przyjęcie całym sercem. Jednakże, konieczne jest wypowiedzenie 

wyznania wiary (al-Kalimah al-Szahadah) Słów Szahady językiem i wierząc 

w to sercem, zarówno podczas tego ziemskiego życia jak i w czasie 

śmierci, aby tutaj na ziemi i w życiu po śmierci być uznanym za 

muzułmanina. Eszhedu en laa ilaahe ill-Allaahu łe eszhedu enne 

Muhammeden ‘abduhu łe Rasuuluhu. Oświadczam, że nie ma innego boga 

oprócz Allaha oraz oświadczam, że Muhammed jest Jego Sługą i 

Posłańcem. 

Zasad wiary (Al-Iman) jest sześć. Zostały one wyjaśnione w 

Amantu, którego zapis po arabsku, transliteracja i tłumaczenie znajdują się 

poniżej. 

TEKST ARABSKI AMANTU 

„Aamentu billaahi łe melaaaa’iketihii łe kutubihii łe rusulihii łe’l jełmil aachyri 

łe bil qaderi chajrihii łe szerrihii min Allaahi Te’ala łel ba’su ba’del mełti, 

Haqqun Eszhedu en laa ilaahe ill-Allaahu łe eszhedu enne 

Muhammeden ‘abduhuu łe Rasuuluhu.” 

Tłumaczenie: Wierzę w Allaha Najwyższego, w Jego anioły, w Jego 

księgi, w Jego Proroków, w Dzień Sądu, w boskie przeznaczenie i w to, że 

zarówno dobro jak i zło pojawiają się z woli Allah Najwyższego, i że istnieje 

6

życie po śmierci. Zaświadczam, że nie ma innego boga prócz Allaha, 

Najwyższego, i zaświadczam, że Muhammed (s.a.s.) jest Jego sługą i 

posłańcem. 

AKTY WIARY 

1. Wiara w Allah, Najwyższego 

2. Wiara w Jego anioły 

3. Wiara w Jego księgi 

4. Wiara w Jego Proroków 

5. Wiara w Dzień Sądu 

6. Wiara w boskie przeznaczenie; tzn., że dobro i zło pochodzą od 

Allah i że istnieje życie po śmierci 

Ten, kto nie zaakceptuje chociaż jednego z wyżej wymienionych aktów 

wiary, to postępuje tak, jakby odrzucił je wszystkie. Na przykład, ten, kto 

zaakceptował pierwszych pięć warunków, ale odrzucił wiarę w życie po 

śmierci, nie może być uznawany za muzułmanina. 

WIARA W ALLAH, NAJWYŻSZEGO 

Pierwszym z sześciu aktów wiary jest wiara w Wielkiego Allah, 

Największego (tj. w Swoim istnieniu), oraz wiara w to, że Jego Boski Byt 

posiada wszystkie Boskie Atrybuty, każdy odpowiednio w swojej 

doskonałej i jedynej formie i co więcej, że Jego Boski Byt jest pozbawiony 

wszelkich niedoskonałości. 

Boskie Atrybuty Allah Najwyższego są sklasyfikowane w dwóch 

grupach: al-Sifat al-Zatijjah (atrybuty istniejące tylko u Niego, należą tylko 

do Niego) i al-Sifat al-Subutijjah (atrybuty, które u innych stworzeń z 

pewnymi ograniczeniami też mogą się pojawić). 

AL-SIFAT AL-ZATIJJAH 

Boskich Atrybutów Bytu Allah (al-Sifat al-Zatijja) jest sześć i są one 

następujące: 

1. Al-Wudżud: On jest Istniejący. 

2. Al-Qydam: On jest Przedwieczny, nie ma początku Jego istnienia. 

7

3. Al-Baqah: On jest Wiekuisty, nie ma końca Jego istnienia. 

4. Al-Wahdanijjah: W swojej postaci i atrybutach jest Jedyny - nie 

ma wspólników. 

5. Al-Muhalafatun lil Chaładis: On jest Niepodobny do żadnego 

stworzenia. Jest inny od wszystkiego, co przychodzi na myśl. 

6. Al-Qyjam bi’nafsihi: On jest Samoistny niczego nie potrzebuje, 

nic nie jest potrzebne do Jego istnienia. 

AL-SIFAT AL-SUBUTIJJAH 

Stałych Atrybutów Boskiej Istoty Allah (al-Sifat al-Subutijjah) jest osiem 

i są one następujące: 

1. Al-Hayat: On jest Żywy i Wskrzeszający, 

2. Al-Ilm: On jest Wszechwiedzący: Allah Najwyższy wie wszystko do 

takiego stopnia, że zna nawet ukryte w sercu intencje, 

3. Al-Semi: On jest Wszechsłyszący: Allah Najwyższy słyszy 

wszystko, 

4. Al-Basir: On jest Wszechwidzący: Allah Najwyższy widzi czarną 

mrówkę idącą po czarnej skale w ciemnościach nocy i słyszy 

odgłos jej poruszających się kończyn, 

5. Al-Iradah: On ma Wolę Absolutną: - wszystko dzieje się tak, jak 

On zapragnie, 

6. Al-Qudrah: On jest Wszechpotężny, Wszechmogący, i posiada 

władzę nad wszystkim, 

7. Al-Qalam: Jego Sposób Mówienia jest Wyłączny dla Niego; Allah 

Najwyższy mówi bez potrzeby liter czy dźwięków, 

8. Al-Taqłin: On jest Stworzycielem z niczego spośród wszystkich 

rzeczy i istnień. 

8

WIARA W ANIOŁY 

Drugim warunkiem wiary (Al-Iman) jest wiara w anioły, którzy zostali 

stworzeni ze światła. Anioły są delikatnymi, duchowymi istotami, które 

mogą przybierać postać i kształt jakąkolwiek zechcą. Nie są ani rodzaju 

męskiego ani żeńskiego i nie sprzeciwiają się wykonywaniu rozkazów Allah 

Najwyższego. Nie potrzebują pić ani jeść i nie ulegają zmęczeniu. 

Niektórym aniołom powierzone są zadania w niebie, innym zadania na 

ziemi, a jeszcze innym zadania przy boskim tronie (al-Arsz). Jedynie Allah 

Najwyższy zna liczbę aniołów. Cztery wysokiej rangi anioły (tj. 

archaniołowie) są prorokami aniołów. 

CZTEREJ ARCHANIOŁOWIE 

Gabriel (Dżibrail a.s.): Powierzona mu została odpowiedzialność 

przekazywania Prorokom (a.s.) objawień Świętych Pism Allah 

Najwyższego. Anioł ten odgrywał rolę pośrednika między Allah 

Największym a Jego Prorokami przez objawienia. 

Michał (Mikail a.s.): Powierzone mu jest formowanie niektórych 

zjawisk naturalnych takich jak wiatr, deszcz, śnieg, i wzrost roślinności. 

Rafał (Israfil a.s): Powierzone mu zostało zadanie dmuchania w 

„trąbę” (al-Sur) w dzień Sądu Ostatecznego (al-Qijamah) i raz jeszcze na 

zmartwychwstanie ludzkości. 

Azrael (Azrail a.s.): Powierzone mu jest zadanie zabierania dusz 

ludzi i dżinów podczas śmierci. 

Oprócz nich istnieją jeszcze dla każdego człowieka z osobna trzysta 

osiemdziesiąt cztery wyznaczone anioły. Wśród nich te, zwane al-Kiram’an 

Katibin oraz al-Hafazah, czyli anioły które mają za zadanie spisywać dobre 

i złe uczynki każdego człowieka. 

9

WIARA W JEGO KSIĘGI 

Trzecim ważnym warunkiem wiary (Al-Iman) jest wiara w Święte 

Księgi. Allah Najwyższy od czasu do czasu objawiał stworzeniu Święte 

Księgi przez Swoich Proroków (a.s.). W ten sposób On komunikował 

ludzkości Swoje życzenia, rozkazy, zakazy, i ogólnie Swoją boską 

mądrość. Te Święte Pisma wchodzą w skład Boskich Ksiąg. 

Łączna liczba Boskich Ksiąg (Al-Kutub) i mniejszych zbiorów stron 

(al-Suhuf), które objawione były Prorokom (a.s.) przez Gabriela (a.s.) 

wynosi sto cztery. 

STRONY (AL-SUHUF) 

Łączna liczba stron (al-Suhuf), które zostały objawione wynosi sto. Oto 

one: 

a. Dziesięć stron (10) Adamowi (a.s.) 

b. Pięćdziesiąt stron (50) Setowi (Szith a.s.) 

c. Trzydzieści stron (30) Enochowi (Idris a.s.) 

d. Dziesięć stron (10) Abrahamowi (Ibrahim a.s.) 

KSIĘGI (AL-KUTUB) 

Oto następujące w kolejności Święte Pisma, każde wraz z Prorokiem, 

który je otrzymał: 

1. Tora (Tałrat), Mojżesz (Musa a.s.) 

2. Psalmy (Zabur), Dawid (Dałud a.s.) 

3. Ewangelia (Indżil), Jezus (Isa a.s.) 

4. Szlachetny Koran, Muhammed (s.a.s.), Ostatni Prorok. 

Z objawieniem Cudownego Koranu obowiązek podążania za nakazami 

pierwszych trzech ksiąg został zniesiony. Szlachetny Koran składa się z 

6666 świętych wersetów (ayatów), które zostały podzielone na 114 

rozdziałów (sur). Jeden ayat jest częścią sury pomiędzy dwoma odstępami. 

Ani jedna litera Cudownego Koranu nie została zmieniona i wszystkie kopie 

księgi Szlachetnego Koranu są takie same. Szlachetny Koran jest 

chroniony przed zmianami przez Allah Najdoskonalszego, aż po Dzień 

Sądu (tj.Dzień Ostateczny). 

10

WIARA W PROROKÓW (a.s.) 

Czwartym ważnym warunkiem wiary (Al-Iman) jest wiara w 

Proroków (a.s.). Prorocy (a.s.) byli osobami obdarzonymi wyjątkowym 

charakterem i zostali wybrani przez Allah Najwyższego do przekazania 

Swoim sługom Jego: nakazów, zarządzeń, zakazów oraz dobrych wieści 

(tzn. Jego Szeriatu). Prorocy (a.s) byli wysłannikami Allah Największego, 

wybranymi, aby odwrócić człowieka od błędów takich jak dodawanie Allah 

Najwyższemu współtowarzysza/y czy oddawanie czci bożkom, i aby 

prowadzić prawdziwie wierzących do szczęścia zarówno na tym świecie jak 

i w życiu przyszłym. Ponieważ inteligencja człowieka jest sama w sobie 

niewystarczająca, aby odnaleźć drogę ocalenia, Allah Najwyższy wysłał 

Proroków (a.s.) w celu pomocy Swoim sługom w ich poszukiwaniach. 

Prorocy (a.s.) byli wspierani przez Allah Najwyższego poprzez cuda, w 

których wiele niezwykłych zjawisk, jakich nigdy przedtem nie widziano i o 

których nie słyszano, i które zwykle uważane były za niemożliwe, a było z 

łatwością dokonywanych przez nich za bożą łaską i za pozwoleniem Allah 

Najwyższego. 

Pierwszym człowiekiem i pierwszym Prorokiem był Adam (a.s.). W 

przeciwieństwie do twierdzeń tradycyjnych ewolucjonistów, pochodzenie 

człowieka można odnaleźć w Adamie (a.s.). Jest to aktualnie potwierdzane 

przez czołową stronę badań naukowych pozwalając tym samym na 

ponowną unifikację nauk religijnych i przyrodniczych. 

Adam (a.s.) nasz pierwszy ojciec oraz Ewa (Hałła) nasza pierwsza 

matka zostali umieszczeni na ziemi z raju, czyści i nieskalani. 

ATRYBUTY PROROKÓW 

Prorocy (a.s.) posiadają pięć atrybutów, które powinniśmy znać i są one 


1. Al-Sidq (Prawdomówny): Prorocy (a.s.) byli prawdomówni. Nigdy 

nie kłamali. 

2. Al-Emanah (Godność Zaufania): Byli godni zaufania. Można było 

na Nich (a.s.) polegać w każdej sytuacji. 

3. Al-Tabligh (Komunikator): Bez wahania przekazywali nakazy i 

zakazy Allah niczego nie pomijając. 

4. Al-Fetanah (Inteligencja): Prorocy (a.s.) posiadali najwyższy 

stopień inteligencji. 

5. Al-Ismah (Bezgrzeszność): Nie byli winni żadnych wykroczeń. Byli 

dalecy od popełniania grzechów. 

11

Muhammed (s.a.s.), Pieczęć Proroków, obdarowany został przez 

Allah Najwyższego pięcioma dodatkowymi zaletami: 

1. Był wywyższony ponad innych Proroków (a.s.), 

2. Był wybrany na Posłańca do całej ludzkości i dżinów, 

3. Był Pieczęcią Proroków, tzn. Ostatnim Prorokiem. Żaden inny 

Prorok po Nim nie przyjdzie, 

4. Był zesłany jako łaska dla wszystkich światów, 

5. Kod religijny i droga życiowa (al-Szeriat), którą przyniósł pozostanie 

w mocy aż do Dnia Sądu Ostatecznego. 

Imiona Proroków Wymienione w Szlachetnym Koranie: 

Jeśli weźmie się pod uwagę wszystkie miejsca na świecie przez 

wszystkie czasy, to zgodnie z jednym przekazem (riłajah), Allah powołał 

124,000 Proroków (a.s.), ale według innego powołał ich 224,000. 

Jakkolwiek, jedynie 28 imion Proroków (a.s.), które każdy muzułmanin ma 

obowiązek znać, zostało wymienionych w Cudownym Koranie. Oto ich 

imiona: 

1. Adam 

2. Idris (Enoch) 

3. Nuh (Noe) 

4. Hud 

5. Salih 

6. Ibrahim (Abraham) 

7. Lut (Lot) 

8. Ismail (Izmael) 

9. Is’haq (Izaak) 

10. Yaqub (Jakub) 

11. Yusuf (Józef) 

12. Szuaib 

13. Harun (Aaron) 

14. Musa (Mojżesz) 

15. Dałud (Dawid) 

16. Suleyman (Salomon) 

17. Ayyub (Hiob) 

18. Zul Kifl 

28. Muhammed (s.a.s) 

19.Yunus (Jonasz) 

20. Ilyas (Eliasz) 

21. Elyesah (Elizeusz) 

22. Zakariyyah 

(Zachariasz) 

23. Yahya (Jan) 

24. Isa (Jezus) 

25. Uzair (Ezra) * 

26. Loqman (Lokman) * 

27. Zul Qarnain * 

* Z relacji wynika, że te trzy błogosławione osoby nie były Prorokami (a.s.), ale świętymi 

(ałlijah) 

12

MUHAMMED (S.A.S.) 

Dostojni Przodkowie Muhammeda (s.a.s.): 

Przodkowie Muhammeda (s.a.s.) ze strony ojca, począwszy od 

Jego (s.a.s.) ojca a skończywszy na Adnanie, który był potomkiem Izmaela 

(Ismail, a.s.) są następujący: 

Muhammed (s.a.s.), Abdullah, Abdulmuttalib, Haszim, Abdimanaf, 

Qusajj, Qilab, Murrah, Qaab, Luajj, Gaalib, Fichr, Maliq, Nadr, Qinanah, 

Chuzajmah, Mudriqah, Elias, Mudarr, Nizar, Ma’ad, Adnan. 

Przodkowie Muhammeda (s.a.s.) ze strony matki, począwszy od 

Jego (s.a.s.) matki: Aminah, Łahb, Abdimanaf, Zuhrah, Qilab. 

Najznakomitszym i największym z wszystkich Proroków (a.s.) pod 

każdym względem jest na pewno Muhammed (s.a.s.). Wszyscy Prorocy 

(a.s.), którzy przyszli przed Muhammedem (s.a.s.) byli posłani tylko do 

określonej wspólnoty, aby przekazać naukę tylko na określony czas. 

Natomiast Muhammed (s.a.s.) wyznaczony był jako Posłaniec dla całej 

ludzkości i dżinów, do wszystkich stworzeń w najpełniejszym znaczeniu do 

wszystkich osiemnastu tysięcy światów jako Droga Miłosierdzia nad nimi. 

Aby zrozumieć jak wielkie i obszerne jest Miłosierdzie dla całej ludzkości i 

dżinów, musimy zbadać stan świata w czasie, gdy był on zaszczycony 

radosnymi narodzinami Muhammeda (s.a.s.). 

Przed przyjściem Dumy Wszechświata (s.a.s.) panował ciemny wiek 

pustki (al-Fatrah), wypełniony niepokojem i przeplatany wszelkimi 

rodzajami występków. Z punktu widzenia religii, ludzie byli całkowicie 

zatraceni we wszelkiego rodzaju innowacji i dewiacji. Byli oni pogrążeni w 

wirze okrutnych podniet, dalecy od człowieczeństwa, sprawiedliwości, 

prawdy i cywilizacji. Pojawiały się niemoralność, bandytyzm i wszystkie 

rodzaje opresji oraz przemocy, a potężni i bogaci gnębili, okradali, 

mordowali i hańbili słabych. 

Niektórzy nawet zagrzebywali swoje córki żywcem podążając za 

absurdalną i przesądną tradycją. Byli oni tak głęboko zaangażowani w 

rozpustę i nieprzyzwoitość, że kilku mężczyzn mogło wziąć na spółkę jedną 

kobietę. Ogólnie rzecz biorąc, kobietom w społeczeństwie nie okazywano 

żadnej wartości. Były kupowane i sprzedawane, jakby były zwykłymi 

towarami. Ludzie podzieleni byli na plemiona i sekty, każda z nich szukała 

sposobności do zemsty na drugiej. Istniały wśród nich stale krwawe 

wendety. Jakże wymowne w związku z tym są następujące słowa zmarłego 

poety Mehmeda Akifa Ersoya: 

„Ludzkość w przemocy prześcignęła hieny, gdzie ludzie bez zębów 

nawet pożerają swych braci...”. Tak ciemny i przygnębiający był to wiek, 

kiedy Muhammed (s.a.s.) zaszczycił świat Swoimi radosnymi narodzinami, 

13

tuż przed świtem w Mekce al-Mukarramah w dwunastą noc miesiąca 

Rabi’ul-ałłal 571 roku A.C. 

Nawet przed czterdziestym rokiem życia, kiedy to został wybrany 

jako Posłaniec Allah i otrzymał Prawa Kanoniczne Islamu (Szeriat) wiele 

cudów zostało dokonanych przez Muhammeda, Pieczęć Proroków (s.a.s.) 

ostatniego w linii Proroków (Chatam al-Nabijjun, a.s.). Ponieważ szczerze i 

dokładnie trzymał się boskiego rozporządzenia: „Bądź szczery jak ci się 

nakazuje”, był żyjącym przykładem wierności i prawdomówności w każdym 

okresie Swojego życia. 

Był On (s.a.s.) wolny od wszelkiego rodzaju hipokryzji, wszyscy 

wierzyli i ufali Mu. Radzi byli przyjąć Go jako sędziego i zadowoleni byli z 

Jego decyzji. 

Nawet Jego wrogowie, którzy Go odrzucili i zaprzeczyli Jego 

posłaniu, przyznali że Muhammed (s.a.s.) daleki był od kłamstwa i 

hipokryzji, gdyż był On prawdomówny, sprawiedliwy i prawy w każdym 

przypadku. Doceniali oni także Jego moralność i doskonały charakter i 

dlatego też nazywali Go „Muhammed al-Amin” (Muhammed Godny 

Zaufania, s.a.s.). 

Tak więc z nastaniem Jego czasu, Pieczęć Proroków (s.a.s.) 

rozświetlił ciemność niewiary (al-Kufr) boskim światłem wiary (al-Iman), i 

poddaniem (al-Islam), znosząc tym samym wszelkie przesądy i darując 

ludzkości klucze do szczęścia i pomyślności w obydwu światach ze ścieżką 

prawdziwej cywilizacji. 

Dziś wielu orientalistów, którzy bezstronnie studiują historię Islamu 

poczuło się zobowiązanych przyznać Muhammedowi (s.a.s.) wyższą 

pozycję, niezrównaną obyczajowość, oraz humanitarny charakter. 

Niektórzy przyznali nawet, że Muhammed (s.a.s.) jest rzeczywiście Wielkim 

Miłosierdziem i Najznakomitszym Zbawcą dla całej ludzkości. W ten 

sposób zmuszeni byli, poprzez Jego przykład, być najzwyczajniej pełni 

podziwu dla Niego. 

Thomas Carlyle, znany angielski filozof, w pracy cytowanej przez 

Muhammeda Asada powiedział: 

„Podziwiam Muhammeda (s.a.s.), gdyż jest daleki od obłudy... Nie 

zdarzyło się też by była ludzka waga, aby porównać Muhammeda (s.a.s.), 

gdyż jest On zbyt wielki i znakomity, by być porównywanym.” 

Biorąc pod uwagę stopień, do jakiego sumienni, bezstronni niemuzułmanie 

podziwiają, miłują i okazują uznanie dla Naszego Proroka 

(s.a.s.), Zwierzchnika Ludzi i Dżinów; trzeba, żebyśmy rozważyli, jako 

uczniowie Muhammeda (al-Ummah al-Muhammed, s.a.s.) jak większa jest 

nasza odpowiedzialność, aby Go miłować i szanować. 

Tutaj powinniśmy dodać, iż z przyjściem Muhammeda (s.a.s.), 

Pieczęci Proroków, prawa (Szeriaty) poprzednich Proroków (a.s.) przestały 

już obowiązywać. Sprawiedliwość, prawda i autorytet należy wyłącznie do 

14

Muhammeda (s.a.s.). Co się tyczy tej kwestii, pewnego razu Nasz Prorok 

(s.a.s.) ujrzał Omara (radhyallahu anhu) * , jednego ze Swych najbliższych 

towarzyszy, ze stronicami unieważnionej Tory w dłoniach i powiedział do 

niego prawie karcącym tonem: 

„O Omarze, czy również należysz do tych, którzy, jak żydzi i 

chrześcijanie, wątpią i niepewni są proroctwa, które zostało mi dane oraz 

Szlachetnego Koranu, który został mi objawiony? Przysięgam na Allaha, że 

jeśli Mojżesz (a.s.), któremu objawiona została Tora żyłby teraz, nie miałby 

innego wyjścia jak podążać za mną.” 

Zgodnie z powyższym, mimo zabobonnych religii, a w szczególności 

mimo propagandy chrześcijańskiej, wiadomo, że ani Ewangelia ani Tora 

nie obowiązują w naszych czasach. Obecnie i do czasu Sądu 

Ostatecznego autorytet oraz zwierzchnictwo należy jedynie do 

Muhammeda Mustafy (s.a.s.). 

Musimy dobrze znać Naszego Proroka (s.a.s.) 

Bycie honorową, cnotliwą i dobrą osobą w tym świecie oraz w życiu 

przyszłym jest możliwe jedynie poprzez poznanie Naszego Proroka 

Muhammeda (s.a.s.), Przyczynie Miłosierdzia dla wszystkich Światów, 

poprzez całkowite Jego zrozumienie oraz poprzez bycie Jego prawdziwym 

naśladowcą. W naszych czasach, jeśli dana osoba nie zna, nie uznaje i nie 

kocha Naszego Proroka (s.a.s.) nie jest dla niej możliwe, by była honorowa 

i cnotliwa. 

Imię naszego Proroka to Muhammed (s.a.s.), Jego ojciec miał na 

imię Abdullah, a Jego matka Aminah. Jego ojciec zmarł, gdy Jego matka 

była w siódmym miesiącu ciąży. 

Rozświetlił cały wszechświat Swoimi radosnymi narodzinami w 

Mekce Al-Mukarramah, około świtu, w poniedziałek 12 Rabi'ul ałłal, co 

odpowiada dacie 20 kwietnia 571 po Jezusie (Isa) (a.s.). Po urodzeniu nie 

przypominał żadnego innego dziecka. Światło proroctwa bijące od Niego 

oślepiało wpatrujące się weń oczy. 

Pozostał ze swoją mamką, Halimah, do czasu, gdy skończył cztery 

lata. Następnie został zwrócony swojej rodzinie. Gdy miał sześć lat, Jego 

matka, Aminah, zmarła. Jego dziadek Abd al-Muttalib zabrał Go pod swoją 

opiekę. Ale dwa lata po śmierci Jego matki, odszedł również Jego dziadek. 

Od tego czasu mieszkał ze Swoim wujkiem Abu Talibem. 

Dzieciństwo Muhammeda (s.a.s.), Jego młodość, stan kawalerski, 

małżeństwo (tj. każdy etap Jego życia) upłynęły z wyjątkową cnotliwością i 

doskonałością, których nie widzi się u jakiegokolwiek innego człowieka. 

* Później skrócone jako (r.a.) 

15

Mając 25 lat, ożenił się z Chadidżę Al-Qubrah (r.a.), „Matką 

Muzułmanów”. Nigdy nie czcił bożków. Od dzieciństwa nie okazywał im 

jakiegokolwiek uwielbienia. W rzeczywistości zawsze ich nienawidził i czcił 

wyłącznie Allah, Pana, zgodnie z religią Abrahama (Ibrahima) (a.s.). 

Czasami wspinał się na Górę Hira, nieopodal Mekki i medytował nad 

bezkresnym majestatem i największą mocą Allah Najwyższego. Pod Jego 

przewodnictwem zanurzył się w oceanie Boskiej Miłości, którą został 

przezeń obdarzony w niepamiętnych czasach. Nieustannie wspominał 

Boskie Atrybuty Allah, Pana, w płomieniach Boskiego Światła, palącego się 

w Jego sercu. 

Pewnego dnia, gdy Muhammed (s.a.s.) znów znajdował się na 

górze Hira, będąc głęboko zaabsorbowanym kontemplacjami na temat 

świata duchowego, Jemu szczególnego, Archanioł Gabriel (Dżibrail) (a.s.) 

przyszedł do Niego z boskiego rozkazu Allah, Pana, aby zaznajomić Go, z 

Jego obowiązkiem - proroctwem. Gabriel (Dżibrail, a.s.) powiedział do 

Muhammeda (s.a.s), Ratownika Ludzkości i Dżinów, Umiłowanego Allah. 

-„Iqrah (Czytaj)! „ 

-„Co mam czytać? „spytał Muhammed (s.a.s) 

-„Iqrah” powtórzył Gabriel (a.s.). Muhammed (s.a.s) ponownie dał tę 

samą odpowiedz. 

Wtedy Gabriel objął Go i mocno ścisnął trzykrotnie Jego klatkę 

piersiową. W ten sposób została wykonana na Muhammedzie (s.a.s.) 

duchowa operacja i wtedy Nasz Prorok (s.a.s.), Ratownik Ludzi i Dżinów, 

jako znak wspaniałego cudu, zaczął czytać. Wówczas Gabriel Godny 

Zaufania (Dżibrail al-Amin) (a.s.) za trzecim razem objawił nakaz i Prorok 

wyrecytował pierwsze objawione ayaty, których wyjaśnienie jest 


„Czytaj! W imię Twego Pana i Chroniącego 

Który stworzył człowieka z grudki krwi zakrzepłej. 

Czytaj Twój Pan jest Najszlachetniejszy 

Ten, który nauczył poprzez pióro 

Który nauczył człowieka tego, czego On wiedział.” (96:1-5) 

W ten sposób duchowe zadanie posłannictwo zostało nadane 

Muhammedowi (s.a.s.) a Szlachetny Koran został skompletowany w 

przeciągu 23 lat. 

Przez 13 lat zapraszał ludzi do prawidłowej drogi. Spotkał się (przy 

tym) z wieloma przykrościami i trudnościami. Cierpliwie jednak 

rozpowszechniał wiarę w istnienie Allah i Jego Jedności. 

Potem wyemigrował do Medyny al-Munałłarah. Tam tez przez 10 lat 

z całym poświęceniem starał się wypełniać obowiązki związane ze Swoim 

posłannictwem. Uczył ludność człowieczeństwa i cywilizacji. Oświecił 

ciemność ich serc, przez duchową światłość Islamu. 

16

W ten sposób wypełnił Swoją świętą misję. Umarł w wieku 63 lat. 

Powierzył swojej Ummie Szlachetny Koran, Przewodnik Zbawienia , wraz z 

Jego świętą tradycją (Sunnah al-Sanijjah). Pokój z Tobą i 

błogosławieństwa, O Wysłanniku Allaha (Chwała Najwyższemu!). To 

jedyny Allah, Najwyższy, Wiedzący i Wychwalający Ciebie doskonale. 

Ty jesteś Miłosierdziem dla Światów. Jesteś Prorokiem Ludzi i 

Dżinów. Jesteś Pieczęcią Proroków. Jesteś wybrany aby otrzymać Święte 

Słowo Allah: 

„Lełlaake Lełlaq, Lemaa Chalaqtul Eflaak” 

(Gdybym Ciebie nie stworzył, nie stworzyłbym wszechświata.) 

Ty jesteś Muhammed Mustafa (s.a.s). 

WIARYGODNI TOWARZYSZE MUHAMMEDA (s.a.s) 

(ASHAB AL-KIRAAM) 

Towarzyszami Proroka (Ashab al-Kiraam) nazywamy tych 

muzułmanów, którzy przynajmniej raz widzieli Go okiem wiary i rozmawiali 

z Nim (pobierali od niego nauki). Wszyscy Towarzysze (Ashab) mieli 

wysokie stopnie duchowe, ponieważ widzieli na własne oczy i byli przy Nim 

w najcięższym czasie, majątkami i życiem walczyli o wiarę (al-Iman) i 

Islam. 

W ten sposób Ashab al-Kiraam zdobyli przychylność Proroka 

(s.a.s.) i byli zanurzeni w duchowym świetle od głowy aż po palce stóp. 

Ashab al-Kiraam utorowali drogę rozpowszechnianiu Najwyższej Religii- 

Islamu. 

W tym czasie, gdyby ktoś nawet sam jeden zdobył całą ziemię, 

gdyby rozdał biednym ilość złota wielkości kuli ziemskiej, nie zdołałby 

nawet wtedy osiągnąć stopnia duchowego nawet najmniejszego z nich. My, 

Muzułmanie, jesteśmy zobowiązani kochać, podziwiać, cenić i szanować 

wszystkich spośród Ashab Al-Kiraam. Nie wolno nam, pod żadnym 

pozorem wypowiedzieć złe słowa przeciwko któremukolwiek z Ashab Al- 

Kiraam, z powodu jakiś konfliktów, które mogły między nimi zaistnieć. 

Objaśniali oni Islamskie reguły (byli al-Mudżtahid), a zatem reprezentowali 

islamskie prawodawstwo (dokonywali al-Idżtihadu). Ktokolwiek, kto 

wypowiada słowo przeciwko któremukolwiek z Ashab Al-Kiraam, dotkliwie 

osłabia swoją wiarę, a jego praktyka religijna doznaje wielkiej szkody. Taka 

osoba nie może w żaden sposób stać się doskonałym wierzącym (al- 

Mumin al-Kamil), chyba, że skoryguje swoją wiarę i swoje czyny. 

Towarzysze Proroka, w celu klasyfikacji, podzieleni zostali na dwie 

grupy: 

1 - Al-Muhadżirin, 2 - Al-Ansar 

17

Muhadżirowie to ci Muzułmanie z Mekki, którzy emigrowali z Mekki 

do Medyny, tylko ze względu na Allah Najwyższego, pozostawiając za 

sobą wszystkie swoje dobra i własności. 

Co się tyczy Ansarów, to są to ci Muzułmanie, którzy byli rdzennymi 

mieszkańcami Medyny. Dostarczali oni swoim muzułmańskim braciom z 

Mekki każdego rodzaju pomocy na jaką było ich stać, dla zadowolenia 

Allah, Pana. 

Obie grupy, mekkańscy muzułmanie z jednej strony i medyńscy z 

drugiej, definitywnie zyskali wielkie zasługi i stopień w oczach Allah 

Najwyższego za swoje dobre czyny wykonane podczas i po emigracji z 

Mekki do Medyny (tj. po Świętej Hidżrze). 

Najwybitniejsi z ludzi, po Prorokach (a.s.) są z pewnością 

towarzysze Ostatniego Proroka (s.a.s.) (Ashab Al-Kiram). Spośród 

towarzyszy Proroka, czterej najznakomitsi to Abu Bakr (r.a.), Omar (r.a.), 

Osman (r.a.) oraz Ali (r.a.). 

18

WIARA W DZIEŃ SĄDU 

(AL-JAŁM AL-ACHIR) 

Piątym, zasadniczym warunkiem wiary (Al-Iman) to wiara w Dzień 

Sądu (tj. Dzień Ostatni). 

Innymi słowy, jest to wiara w zadęcie w róg, powstanie martwych z 

grobów, we wręczenie wszystkim ich Księgi Uczynków, w zgromadzenie 

się na równinie, gdzie odbędzie się Sąd Ostateczny, w przepytywanie i 

ważenie na skali (wadze) uczynków dokonanych w poprzednim życiu na 

świecie, we wstawiennictwo (al-Szafa'ah), w most (as-Sirat), w fontannę 

(al-Kałsar), w raju (al-Dżannah), w piekło (al-Dżahannam) i inne kwestie 

dotyczące życia po życiu. 

Życie po życiu (al-Achirah) to wieczne życie, które będzie miało 

miejsce po tym, tymczasowym, ziemskim życiu. Allah Największy stworzył 

ten świat i całe stworzenie na ograniczony okres czasu. Z pierwszym 

zadęciem w róg przez Rafaela (Israfila, a.s.), nagle zacznie się Dzień 

Ostatni, całe stworzenie umrze, a świat wraz z całym wszechświatem 

zostanie zniszczony. Z drugim zadęciem w róg całe stworzenie zostanie 

przywrócone do życia przez Allah Wszechmogącego i zgromadzone na 

rozległej równinie, na której odbędzie się Sąd Ostateczny. Tam całe 

stworzenie będzie osobiście przepytywane przed Allah Najwyższym na 

temat jej/jego ziemskich uczynków, ze szczegółowością co do minuty. W 

tym czasie, sprawiedliwi otrzymają należną im rekompensatę od 

niesprawiedliwych. Na końcu Sądu Ostatecznego, dobrzy umieszczeni 

zostaną w Raju, a źli w Piekle. Niektórzy z mieszkańców Nieba doświadczą 

Wspaniałej Wizji Allah Najwyższego. Tego, który nie wierzy w życie 

przyszłe uważa się za niewierzącego w Allah Niezrównanego i Jego 

Proroka (s.a.s). 

WYZNACZONA GODZINA ŚMIERCI (AL-ADŻAL) 

Al-Adżal to koniec czyjegoś życia, który został określony przez boski 

wyrok. Al-Adżal nadchodzi nie wcześniej i nie później niż w wyznaczonym 

czasie. Wszystkie śmierci są al-adżal, niezależnie od pozornego powodu. 

19

WIARA W AL-QADAR I AL-QAZAH 

Szóstym warunkiem prawdziwej wiary, jest wiara w Boskie 

Przeznaczenie (al-Qadar). 

Należy w pierwszej kolejności wytłumaczyć naturę wolnej woli 

człowieka (al-Iradah al-Dżuzijjah), gdyż bez tego wstępnego wyjaśnienia 

trudno czasem zrozumieć kwestie al-Qadar i al-Qazah. 

AL-IRADAH AL-DŻUZIJJAH 

Al-Iradah al-Dżuzijjah to ograniczona wolna wola dana człowiekowi 

przez Allah Najwyższego. Jest ona bardzo ważnym aspektem. 

Jeśli człowiek używa swojej wolnej woli by uczynić dobro, Allah 

Najwyższy stwarza ten cnotliwy uczynek. Z drugiej strony, jeśli człowiek 

używa swojej wolnej woli, by czynić zło, Allah Najwyższy także formuje owy 

zły czyn. Z tego powodu, zgodnie ze swoją wolną wolą, człowiek wstępuje 

albo do nieba albo do piekła. 

Stworzycielem jest jedynie Allah Najwyższy. Jeśli On nie zapragnie i 

nie stworzy, nic nie powstanie. Człowiek jest tym, który wyłącznie chce i 

czyni, podczas gdy Allah Najwyższy jest Tym, Który Stwarza. 

Al-Iradah al-Dżuzijjah przypomina koło samochodu. Samochód 

jedzie w tym kierunku, w które skieruje się koło. Dlatego też, ten kto 

buntuje się przeciwko nakazom Allah nie może w żaden sposób uciec 

przed odpowiedzialnością za czyn, mówiąc „Cóż mogłem zrobić, jeśli Allah 

tak zapragnął i stworzył mój czyn.” 

To prawda, Allah tego zapragnął, ale zapragnął również, by Jego 

sługa posłusznie używał swojej wolnej woli i wysiłku. W rzeczywistości, 

gdyby wolna wola (tj. wolność wyboru) nie istniała, wtedy Allah Najwyższy 

nie dawałby Swym sługom okazji do próby, gdyż wtedy zmusiłby Swoich 

poddanych to czynienia dobra lub zła bez ich wolnej woli. Jest wręcz 

przeciwnie, Allah Najwyższy daleki jest od zmuszania Swoich sług do 

czynienia zła bez zaangażowania ich wolnej woli i od karania ich za to. 

Niektórzy mówią: „Przed życiem dusze niektórych ukłoniły się Allah 

Najwyższemu, a niektóre nie. Te, których dusze nie pokłoniły się w tamtym 

czasie zostały niewierzącymi (kafirami).” 

W żadnym wypadku nie może to być prawda. To bezpodstawne 

przypuszczenie podważają podstawy wiary (Al-Iman). 

Przed życiem nie było możliwości sprzeciwu. Był to czas, gdy każda 

dusza ochoczo składała pokłony swojemu Stworzycielowi, gdy On 

gromadził dusze by wypróbować ich wiarę boskim pytaniem: „Elestu bi 

Rabbikum?” (Czyż nie jestem waszym Panem?), na które wszystkie dusze 

20

zgodnie odpowiadały: „Belaa!” (Tak, o Panie! Jesteś naszym Panem) w ten 

sposób deklarując swoją lojalność. 

Co więcej, niektórzy błądzący myśliciele mówią: „Cokolwiek robisz 

rób, Allah daje boskie przewodnictwo (al-Hidajah) temu, komu pragnie i 

daje zepsucie (al-Dalalah) temu, komu pragnie.” To twierdzenie jest 

również nieprawidłowe i nieusprawiedliwione. Większość źle interpretuje i 

niepoprawnie tłumaczy ayat dotyczący tej kwestii. Mój nauczyciel i Mistrz 

(Ustaz), Suleyman Hilmi Tunahan Efendi (niech Allah będzie z niego 

zadowolony) zinterpretował i wyjaśnił ayat związany z tym zagadnieniem 

następująco: „Allah Najwyższy obdarza boskim przewodnictwem (al- 

Hidajah) tych, którzy proszą o al-Hidajah i obdarza zepsuciem (al-Dalalah) 

tych, którzy proszą o al-Dalalah.” 

Suleyman Hilmi Tunahan Efendi powiedział również: „Nie ma 

takiego boskiego zarządzenia jak: „Ahmad idzie do raju (al-Dżannah), a 

Mahmud idzie do piekła (al-Dżahannam)” określonego przed życiem. W 

rzeczywistości odzienie (tj. szaty al-Imanu, toga posłuszeństwa, szaty 

światła itd.) uszyte zostały w czasach przed życiem i zostało wtedy 

oznajmione, że ci, którzy będą odziani w togę bogobojności będą 

nagrodzeni rajem (al-Dżannah), podczas gdy z drugiej strony, ci, którzy 

będą odziani w togę bezbożności (tj. togę niewiary, szaty buntu, togę 

zepsucia) nagrodzeni zostaną piekłem (al-Dżahannam).” Sługa Allah 

Najwyższego jest zatem całkowicie wolny, by wybrać, w którą togę chce się 

przystroić przez swoją wolną wolę (al-Iradah al-Dżuzijjah). Stosownie do 

tego, człowiek idzie, dokąd wybiera - albo do raju, albo do piekła, co 

odzwierciedla toga, którą założył dzięki swojej własnej wolnej woli.” 

Ponieważ sługa Allaha jest odpowiedzialny za wszystkie swoje 

uczynki, konieczne dla niego jest, aby nie buntował się przeciwko boskim 

rozkazom Allah, Pana, lecz by w zamian był Mu posłuszny, zgadzał się z 

Jego boskimi zarządzeniami i był zadowolony, cokolwiek się mu przytrafi. 

Ważny obowiązek dla nas, biednych sług Allah Najwyższego, 

stanowi również to, abyśmy modlili się błagając Allaha, Pana, by ochronił 

nas przed nieszczęściami i problemami i, abyśmy przeżyli nasze życia w 

zdrowiu i dobrobycie. Muhammed, Ostatni Prorok (s.a.s.), powiedział w 

hadisie (zadanie naszego Proroka (s.a.s.)): „Dawanie jałmużny (al- 

Sadaqah) odpędza nieszczęścia i wydłuża życie.” 

21

BOSKA OPATRZNOŚĆ (AL-QADAR) 

Al-Qadar to boska deklaracja, że wszystkie wydarzenia, dobre czy 

złe, które miały miejsce przed zaistnieniem czasu aż do wieczności są z 

góry określone jako rezultat własnej wiedzy Allah. 

BOSKIE ZARZĄDZENIE (AL-QAZAH) 

Al-Qazah to nastąpienie wszystkich zdarzeń, które zostały 

zaplanowane przez Allah Wszystkowiedzącego przedwiecznie, przed 

życiem, i zajdą w odpowiednich dla nich czasach całkowicie zgodnie z 

boską opatrznością i wiedzą Allah Najwyższego. 

BOSKIE ZAOPATRZENIE (AL-RIZQ) 

Al-Rizq to te potrzeby życia, które Allah Żywiciel, zaspokaja całemu 

stworzeniu, by mogło się utrzymać przy życiu. Mimo to, człowiek sam przez 

swoją wolną wolę zarabia rizq poprzez dozwolone lub zakazane środki. 

Sposób, w jaki Allah Najwyższy zaspokaja nasze potrzeby jest więc zgodny 

z naszym własnym wyborem. Jeśli ktoś zatem wybiera, by otrzymywać 

swój rizq poprzez zakazane środki jest za to całkowicie odpowiedzialny, 

ponieważ źle użył swojej wolnej woli. 

Konieczne jest dla nas, byśmy nie byli przywiązani do samego 

zaopatrzenia, lecz raczej do Tego, Kto je Rozdaje. Tym, Który utrzymuje 

każdą żyjącą istotę jest Allah Żywiciel całego stworzenia. Trzeba wierzyć w 

Allah Najwyższą Istotę i prosić o cokolwiek, czego się potrzebuje jedynie 

Allah Najwspanialszego, ponieważ Jego skarbiec jest rozległy i 

nieskończony. Kiedy człowiek podda się Allah z prawdziwą wiarą, nie 

będzie doznawał żadnych trudności. Jednakże, jeśli ktoś zapomni o Allah i 

przypisze ważność samemu zaopatrzeniu, z pewnością będzie stawiał 

czoła mnóstwu niepowodzeniom i nie ucieknie przed całkowitym 

rozczarowaniem. 

22

ZAUFANIE (AT-TAŁAKKUL) 

Zaufanie (at-Tałakkul) to spodziewanie się od Allah Godnego 

Zaufania, rezultatów danego czynu, wypełniwszy uprzednio wszystkie 

wymogi, materialne i duchowe, w celu osiągnięcia swojego celu. W 

przypadku, gdy nie osiągnie się swojego zamysłu, nie powinno się 

narzekać. Zamiast tego, powinno się oddać takiemu losowi, mówiąc „Być 

może będzie to dla mnie lepsze.” Ponieważ Allah Najwyższy, oznajmia w 

Świętym Koranie: „Przepisana wam jest walka, chociaż jest wam 

nienawistna. Być może, czujecie wstręt do jakiejś rzeczy, choć jest dla was 

dobra. Być może, kochacie jakąś rzecz, choć jest dla was zła. Allah wie, 

ale wy nie wiecie!" (2:216) 

WIERSZ 

Nigdy nie będzie nam przeznaczony wyłącznie smutny los, będzie w 

naszym przeznaczeniu również piękno, ponieważ Allah, 

Stworzyciel stwarza przyczyny i nigdy nie zamknie wrót ku szczęściu. 

Modlę się do Allaha Najwyższego, nie o zaopatrzenie, niech Allah broni. 

Allah, Pan, jest Żywicielem wszystkich niebios i nigdy nie stwarza istoty bez 

stworzenia dlań zaopatrzenia. 

Ibrahim Hakki z Erzurum, Turcja 

23

WARUNKI UTRZYMANIA WIARY (AL-IMAN) 

Najbardziej istotną rzeczą w świecie dla człowieka jest wiara (al- 

Iman). Każdy musi mieć wiarę i chronić ją aż do Przyszłego Życia. Z tego 

powodu, każdy muzułmanin powinien zwracać uwagę na poniższe kwestie: 

1. Wierzyć w sprawy niewidzialne (al-Ghajb), które stanowi zbiór 

tych wszystkich rzeczy, których nie da się zrozumieć przez pięć zmysłów. 

Do nich należą: takie, jak Allah Najwyższy, anioły, raj, piekło, dżiny itp. 

2. Wierzyć, że dozwolone uczynki są naprawdę dozwolone. Innymi 

słowy, nie można zakazywać rzeczy, które w rzeczywistości są dozwolone. 

3. Wierzyć, że zakazane uczynki są naprawdę zakazane. To 

znaczy, nie wolno ogłaszać zakazanych rzeczy dozwolonymi. Na przykład, 

muzułmanin nie może powiedzieć, że napoje alkoholowe m.in piwo, lichwa 

lub inne zakazane rzeczy są dozwolone. 

4. Bać się Allah Najwyższego. 

5. Szanować święte wartości Islamu, powstrzymywać się od 

traktowania ich lekko. 

6. Nie tracić nadziei na Boską Łaskę Allah Najbardziej 

Miłosiernego. 

7. Uznawać muzułmanów za muzułmanów, a niewierzących za 

niewierzących. Na przykład, jeśli ktokolwiek nazywa muzułmaninem osobę, 

która w rzeczywistości bluźni przeciwko Islamowi mową, pismem lub 

uczynkiem, taka osoba wychodzi poza religię Islamu. Dodatkowo, jeśli ktoś 

określa niewierzącego mianem muzułmanina, który szczerze służy religii 

Islamu i, który stara się szerzyć Islam, ta osoba również wychodzi poza 

ramy Islamu. 

8. Nie określać miejsca pobytu Allah Wszechobecnego. Na 

przykład, ten, który stwierdza, iż Allah, Pan, znajduje się w niebiosach, 

wypada poza okręg Islamu. 

9. Mieć pewną wiarę w Święty Koran. Na przykład, jeśli ktoś 

oznajmia, że Chwalebny Koran jest niekompletny bądź zbyt długi lub, że 

archanioł Gabriel, Godny Zaufania (Dżibra'il al-Amin, a.s.) popełnił błąd, 

taka osoba również wykracza poza religię Islamu. 

24

OCHRONNA FORTECA WIARY (Al-IMAN) 

Wiara (al-Iman) to światło (an-Nur) w sercu wierzącego (al-Mumin), 

które rozświetla Allah. Ochronna forteca otaczająca wiarę, to obowiązkowe 

akty czci (al-Farz), wymagane akty czci (al-Ładżib), akty czci zgodne z 

tradycjami Muhammeda (s.a.s.) (al-Sunnah), zaszczytne akty czci (al- 

Mustahab), chwalebne akty czci (al-Mandub) i dobrowolne akty czci (al- 

Nafilah), co przedstawia poniższa ilustracja: 

FARZY 

ŁADŻIBY 

SUNNY 

MUSTAHABY 

MANDUBY 

NAFILY 

Prawdziwa wiara chroniona jest poprzez akty czci (al-Ibadah) jak 

ukazano powyżej. Ci, którzy niszczą fortecę, chroniącą wiarę, a dokładniej 

ci, którzy porzucają obowiązkowe akty czci (al-Farz), wymagane akty czci 

(al-Ładżib) i zalecane akty czci nie potrafią z łatwością utrzymać swej 

wiary. 

Wyjaśnienie obowiązkowych (al-Farz), wymaganych (al-Ładżib), 

zalecanych (al-Sunnah), zaszczytnych (al-Mustahab), chwalebnych (al- 

Mandub) i dobrowolnych (al-Nafilah) aktów czci będzie w całości 

kontynuowane na następnych stronach. 

RZECZY, NA KTÓRE MUZUŁMANIE POWINNI UWAŻAĆ I 

UNIKAĆ 

1. Błędne wierzenia, które nie są zgodne Ahl as-Sunnah 

2. Zaniedbywanie lub porzucenie prawidłowych (Salih) uczynków 

(al-A'mal) 

3. Odejście od prawidłowości w intencjach (al-Nijjah) i czynach 

25

4. Trwanie w grzechu 

5. Porzucenie wdzięczności za błogosławieństwa Islamu (al-Ni’mah 

al-Islam) 

6. Brak strachu przed bezbożną śmiercią 

7. Krzywdzenie innych 

8. Nie odpowiadanie, na al-Azan, który jest recytowany zgodnie z 

sunną 

9. Bunt przeciwko rodzicom w sytuacjach, które nie są przeciwne 

Islamowi 

10. Składanie wielu przysiąg 

11. Lekceważenie modlitw rytualnych (al-Salah), zaniedbanie 

poprawnego wykonywania salaatu 

12. Picie napojów odurzających - zakazanych 

13. Prześladowanie muzułmanów 

14. Twierdzenie, iż jest się w stanie świętości, chociaż nie jest się 

świętym (al-Łali) 

15. Zapominanie o swoich grzechach, 

16. Zarozumiałość, wynoszenie się, postrzeganie samego siebie 

jako bardzo wykształconego uczonego, 

17. Obmowa i plotkowanie, 

18. Bycie zawistnym wobec wierzących braci i sióstr, bycie 

zazdrosnym, 

19. Nieposłuszeństwo wobec swojego przywódcy (‘Ulu-l Amr), 

20. Uznanie z góry, bez żadnego bezpośredniego doświadczenia 

kontaktu z daną osobą, że jest ona dobra lub zła, 

21. Mówienie kłamstw, 

22. Unikanie studiowania nauk Islamu, 

23. Naśladowanie kobiet przez mężczyzn i vice versa, 

24. Pielęgnowanie w sobie miłości do wrogów Islamu, 

25. Okazywanie wrogości prawdziwym Islamskim uczonym. 

ŹRODŁA SZERIATU (ADILLAT AL-SZAR’IAH) 

Za źródła Szeriatu uznajemy źródła, z których wyprowadzono i na 

których oparte są prawa Szeriatu. Jest ich cztery, i są one następujące: 

1. Księga (AI-Kitab): Święty Koran, 

2. Święte Tradycje (Al-Sunnah): Zawierają one słowa, wypowiedzi i 

zapis osobistych uczynków Muhammeda (s.a.s.), a także uczynków innych 

osób, które zostały osobiście przez Niego zaaprobowane, bezpośrednio lub 

pośrednio - poprzez zachowanie milczenia, kiedy był tych uczynków 

świadkiem, 

26

4. Konsensus Społeczności Muzułmańskiej (Al-ldżmah al- 

Ummah): Warunek, który jest spełniony w sytuacji, kiedy społeczność 

Muhammeda (s.a.s) jako całość akceptuje decyzje interpretatorów 

islamskiego prawa, 

5. Orzecznictwo oparte na analogii (AI-Qyjas al-Fuqahah): Składa 

się na nie proces dochodzenia do wydania orzeczenia prawnego opartego 

na pewnym materiale dowodowym, poprzez dokonanie porównania z 

orzeczeniem wydanym w sprawie o innym, lecz podobnym materiale 

dowodowym, ze względu na przyczynę, tok rozumowania i mądrość, na 

podstawie wersetów Księgi, Świętej Tradycji i Konsensusie Muzułmańskiej 

Społeczności. 

Al-ldżtihad: Stosowanie największego możliwego wysiłku przy 

wyprowadzaniu szczególnego przepisu prawa Szeriatu z ogólnych 

dowodów zawartych w Koranie i hadisach. 

AI-Mudżtahid: Wysoce utalentowany, uznany w dziedzinie Islamu 

uczony, zdolny do wydania orzeczenia prawnego na podstawie analizy 

wersetów Szlachetnego Koranu i hadisów (tradycji Muhammeda (s.a.s.)) 

oraz do przeprowadzenia orzecznictwa opartego na analogii (al-Qijas). 

Mudżtahid to ktoś, kto jest dogłębnie wykształcony we wszystkich 

dziedzinach nauki islamskiej i obdarzony wiedzą przez Boską Łaskę Allah 

Najwyższego (al-‘llm al-Ledun). 

METODY NAUKOWE I SPOSOBY ZDOBYWANIA INFORMACJI 

Jest ich trzy, kolejno: 

1. Hałass al-Salimah: Pięć zmysłów, wzrok, słuch, smak, dotyk i 

węch. 

2. AI-Habar al-Sadiq: Godne zaufania wiadomości dwojakiego 

rodzaju: 

a. Relacje złożone przez Proroków (a.s.), 

b. Wiadomości przekazane przez społeczeństwo 

Muzułmanów, u którego nie jest możliwe porozumienie się w kłamstwie, 

3. AI-‘Aql: Inteligencja. 

27

SZKOŁY ISLAMU 

(AL-MAZHAB) 

Al-Mazhab: Szkoła Islamu (al-Mazhab) to połączony zbiór kwestii 

oraz reguł/praw, które jeden z wielkich prawników religii (Mudżtahid al-Din) 

zasięgnął ze źródeł Szeriatu (al-Adillat al-Szar’iah). Mazhab ma dwa 

odgałęzienia: 

1. al-Mazhab wiary 

2. al-Mazhab czynów 

Prawidłowym i prawdziwym Mazhabem wiary jest „al-Mazhab ludzi 

Sunny i Wspólnoty” (al-Mazhab al-Ahl al-Sunnah łal-Dżama’ah), który jest 

całkowicie oparty na wierze (al-Itiqad) i czynach (al-'Amal) Muhammeda 

(s.a.s.) i Jego błogosławionych towarzyszy (Ashab al-Qiram). 

Przywódcy (imamowie) w Wierze al-Mazhab Ahl al-Sunnah łal- 

Dżama’ah 

1. Imam abu Mansur al-Maturidi 

2. Imam abul Hasan al-Asz’ari 

Imam w wierze muzułmanów w całej Turcji jest Imam abu Mansur Al 

Maturidi (niech Allah będzie z niego zadowolony). 

Imam abu Mansur Muhammed al-Maturidi urodził się w 280 roku 

hidżry (894 po Jezusie) w wiosce Maturid miasta Semerkanda. Zmarł w 

Semerkandzie w 333 roku hidżry (945 po Jezusie). 

Imam abul Hasan al-Asz’ari urodził się w mieście Basra w Iraku w 

260 roku hidżry (873 po Jezusie) i umarł w Bagdadzie w 324 roku hidżry 

(936 po Jezusie). 

28

SPRAWIEDLIWE MAZHABY CZYNÓW 

Szkoły (Mazhaby) Ahl al-Sunnah łal-Dżama'ah w czynach (al-A'mal) 

są cztery: 

1. Al-Mazhab al-Hanafi: Założycielem tej szkoły Islamu był 

Imam A’zam abu Hanifah (niech Allah będzie z niego zadowolony). Jego 

imię to Nu’man a jego ojca Sabit. Urodził się w Kufie w 80 roku hidżry 

(699 po Jezusie) i zmarł w Bagdadzie w 150 roku hidżry (767 roku po 

Jezusie). 

2. Al-Mazhab al-Maliki: Założycielem tej szkoły Islamu był Imam 

Malik ibn Al-Anas, który urodził się w Medinie al-Munałłarah w 93 roku 

hidżry (711 po Jezusie) i zmarł w tym samym mieście w 179 roku hidżry 

(795 po Jezusie). 

3. Al-Mazhab al-Szafii: Założycielem tek szkoły Islamu był Imam 

Muhammed ibn Al-Idris Al-Szafii. Urodził się w Ghadhdhzie w 150 roku 

hidżry (767 po Jezusie) i zmarł w Egipcie w 204 roku hidżry (819 po 

Jezusie). 

4. Al-Mazhab al-Hanbali: Jej założycielem jest Imam Ahmad ibn 

Hanbal, który urodził się w Bagdadzie w 164 roku hidżry (780 po Jezusie) i 

zmarł także tutaj w 240 roku hidżry (855 po Jezusie). 

Mazhaby tych uczonych imamów, które stanowią prawidłowe szkoły 

(al-Mazhab al-Haqq) w 'Amal (czynach) są oparte na Księdze, czyli 

Szlachetnym Koranie (al-Qur’an), tradycjach Muhammeda (s.a.s.) (al- 

Sunnah), Idżmie Al-Ummah i al-Qijas al-Fuqahah. * 

 

* Gdy żył Muhammed, ostatni Prorok (s.a.s), muzułmanie zadawali Mu pytania 

dotykające każdego rodzaju problemów. Po Jego śmierci takie pytania stawiano wybitnym 

towarzyszom Muhammeda (s.a.s), nazywanym Ashab al-Kiram. 

Dostojne postacie, które znane są jako założyciele szkół Islamu uczyły się religii od 

towarzyszy i kolekcjonowali ich nauki. 

Co się tyczy kwestii, które nie zostały wspomniane w Koranicznych ayatach, 

hadisach lub wypowiedziach towarzyszy, wydawali oni swoje własne opinie (dokonywali 

idżtihadu). Tak powstały szkoły Islamu (mazhaby). 

29

FILARY ISLAMU - ARKAN AL-ISLAM 

Islam (poddanie Allah) to uznanie przesłania Proroka Bożego, 

Muhammeda (s.a.s) przez deklaracje wiary i potwierdzenie jej w sercu, w 

ten sposób ukazując posłuszeństwo Allah Najwyższemu. 

Jest pięć filarów Islamu, na których jest on zbudowany: 

1. Wypowiedzeniu formuły zaświadczenia (al-Kalimah asz-Szahadah) 

2. Wykonywaniu modlitwy (salaat) 

3. Dawaniu jałmużny obowiązkowej (zakat) 

4. Wykonaniu pielgrzymki (hadżdż) 

5. Poście w miesiącu Ramadan (sałm) 

Ten, kto wypełnia filary Islamu zwany jest Mu'min albo Muslim 

(muzułmaninem). 

Ktokolwiek zaprzecza jakiemukolwiek wymaganiu przestaje być 

muzułmaninem. 

AL KALIMAH ASZ-SZAHADAH 

Al-Kalimah asz-Szahadah, która jest pierwszym filarem Islamu, głosi: 

“Eszhedu en laa ilaahe illallaah łe eszhedu enne Muhammeden 

‘abduhuu łe rasuuluh.” 

Co oznacza: “Oświadczam, iż nie ma Boga prócz Allaha i 

oświadczam, że Muhammed (s.a.s.) jest Jego sługą i wysłannikiem.” 

AL-AF’AL AL-MUKALLAFIN 

W religii Islamu znajdują się pewne nakazy i zakazy obowiązujące 

muzułmanów oraz muzułmanki, którzy osiągnęli wiek dojrzałości płciowej i 

posiadają zdrowy umysł. 

Nakazy i zakazy Islamu nazywa się at-Taklif, a muzułmanie, do 

których są one zaadresowane są nazywani al-Mukallaf, to znaczy, są 

osobami, które są odpowiedzialne za swoje czyny. 

30

Czyny, które al-Mukallaf ma obowiązek wypełnić, oraz te, które są 

mu zakazane nazwane są czynami odpowiedzialnych - al-Af’al al- 

Mukallafin. Jest ich osiem: 

1. Farz, czyli obowiązki, które zostały określone przez solidną 

dokumentację i jasne dowody. Dzielą się na dwa rodzaje: 

a. Farz al-‘Ajn, czyli Islamskie obowiązki, które musi wypełnić 

każdy muzułmanin osobiście. Przykład: modlitwy, post. 

b. Farz al-Kifajah, czyli obowiązki, z których społeczność 

Islamska jest zwolniona, pod warunkiem, że są one wykonane przez 

niektórych muzułmanów. Przykład: modlitwa pogrzebowa, przekazywanie 

pozdrowienia (as-Salam), mówiąc „Esselaamu ‘alejkum łe rahmetulaahi łe 

berakaatuh.” Jeśli żaden członek muzułmańskiego społeczeństwa go nie 

wykona, grzech spada na całość. 

2. Ładżib, czyli obowiązki, które określone są dowodami, lecz nie 

takimi, jak w przypadku obowiązków farz. Przykład: modlitwa łitr (Salah al- 

Łitr) i modlitwy świąteczne (Salah al-E’id). 

3. Sunnah, czyli słowa i czyny Muhammeda (s.a.s.), jak również 

uczynki innych ludzi, które pochwalał. Uczynki sunnah dzielą się na dwa 

rodzaje. 

a. Sunnah Al-Muakkadah, czyli uczynki sunnah, które 

Muhammed (s.a.s.) wykonywał zawsze i rzadko kiedy opuszczał. Przykład: 

modlitwa (sunnah) zalecana przed modlitwą obowiązkową poranną (salaat 

al-Fadżr) i modlitwa zalecana przed modlitwą obowiązkową południową 

(Salah al-Zuhr). 

b. Sunnah Al-Ghajr’muakkadah, czyli uczynki Muhammeda 

(s.a.s.), które wykonywał od czasu do czasu. Przykład: modlitwa (sunnah) 

zalecana przed modlitwą popołudniową (salaat al-Asr) lub modlitwa 

(sunnah) zalecana przed modlitwą nocną (Salah al-'Isza). 

4. Mustahab, czyli uczynki, które Muhammed (s.a.s) czasem 

wykonywał. Przykład: dawanie jałmużny (sadaqa), posty nadobowiązkowe 

(nafilah). 

5. Mubah, czyli uczynki, których wykonanie, bądź nie, nie powoduje 

grzechu. Przykład: siedzenie, stanie, jedzenie, picie itd. 

6. Makruh, czyli uczynki, których wykonania nie zaleca się i, które 

pomniejszają boską nagrodę (sałab) za cnotliwe uczynki. Przykład: 

rozglądanie się naokoło podczas modlitwy. 

7. Mufsid, czyli te rzeczy, które anulują jakikolwiek akt czci (‘Ibadah), 

które zostały już rozpoczęte. Przykład: krwawienie lub ropienie podczas 

wykonywania ablucji (al-Łudu), śmiech podczas modlitwy, spożywanie 

jedzenia lub picia podczas postu itd. 

8. Haram, czyli uczynki, które są zakazane przez jasne dowody. 

Przykład: napoje odurzające, złe zachowanie wobec rodziców itd. 

31

MODLITWA (AL-SALAH) 

Drugim wymogiem Islamu jest as-Salah. Uwierzywszy prawdziwie w 

Allah Najwyższego oraz Jego wysłannika Muhammeda (s.a.s.), następnym 

najważniejszym filarem staje się modlitwa (salah). Salah jest oznaką wiary 

(al-Iman). W każdej religii istnieje jakiś rodzaj modlitwy. Wszyscy Prorocy 

(a.s) powiadomili swoje wspólnoty o tym, że salaat jest jednym z 

najcnotliwszych aktów czci Wielkiego Allah. 

Czynów obowiązkowych (farz) w modlitwie jest dwanaście. 

Elementy obowiązkowe wykonywane poza modlitwą nazywa się 

warunkami, a te, wykonywane podczas modlitwy, to elementy 

obowiązkowe modlitwy (al-Rukn). 

WARUNKI MODLITWY 

1. Oczyszczenie ciała i ubrań wynikające z nieczystości rytualnej 

(al-Hadas), poprzez ablucję lub gusl, jeśli istnieje potrzeba dokonania 

ablucji do salaatu lub całkowitej (Gusl) 

2. Oczyszczenie ciała i ubrań z brudu (al-Nadżasah) 

3. Zakrycie określonych części ciała (Satr al-Ałrah) 

4. Ustawienie pozycji ciala w kierunku Mekki (Istiqbal al-Qibla) 

5. Odpowiedni czas (al-Łaqt) 

6. Intencja (al-Nijjah) 

ELEMENTY OBOWIĄZKOWE MODLITWY 

1. Takbir otwierający (al-Takbir al-Iftitah). 

2. Pozycja stojąca (al-Qijam). 

3. Recytacja (al-Qira'ah) 

4. Pokłon (al-Ruku) 

5. Pokłon do ziemi (as-Sadżdah) 

6. Ostatnie siedzenie (al-Qaadah al-Achirah) 

OCZYSZCZANIE CIAŁA I UBRAŃ WYNIKAJĄCE Z 

NIECZYSTOŚCI RYTUALNEJ (AL-HADAS) 

Oczyszczenie wynikające z nieczystości rytualne (al-Hadas) jest 

pierwszym wymogiem modlitwy. Dzieli się ona na dwa rodzaje: 

a) Mniejsza nieczystość, która unieważnia stan ablucji 

b) Większa nieczystość, czyli nieczystość wynikająca z wytrysku 

nasienia u mężczyzny, połogu u kobiet lub menstruacji. 

32

Kobieta lub mężczyzna, którzy chcą się pomodlić, muszą wykonać 

ablucję (al-Łudu), chyba, że już ją posiadają. 

Większą ablucję, czyli kąpiel zwaną al-Gusl, wykonuje się w stanie 

większej nieczystości, która wymaga umycia całego ciała. 

ABLUCJA (AL-ŁUDU) 

Łudu jest formą religijnej czystości, która wymaga płukania bądź 

mycia pewnych części ciała zgodnie z zasadami religijnymi. Wiele aktów 

czci nie może być wykonanych bez ablucji. Na przykład, ten, kto wykonuje 

modlitwę, wiedząc, że nie jest w stanie ablucji, wychodzi poza ramy Islamu 

(to znaczy, jeśli twierdzi, że bez łudu modlitwa jest nadal ważna). 

OBOWIĄZKOWE ELEMENTY ABLUCJI (AL-ŁUDU) 

Jest ich cztery: 

1. Umycie twarzy, 

2. Umycie rąk do łokci włącznie, 

3. Przeczesanie mokrymi dłońmi jedną czwartą głowy, 

4. Umycie stóp do kostek włącznie 

ZALECANE (SUNNAH) ELEMENTY ABLUCJI 

1. Intencja (al-Nijjah) 

2. Rozpoczęcie ablucji słowami „Euzu billaahi min esz-szejtaanir 

radżim” oraz „Bismillaahir Rahmaanir Rahiim” 

3. Umycie rąk do nadgarstków 

4. Użycie misłaku (rodzaj szczoteczki do zębów używanej przez 

Proroka - przyp. tłum.) 

5. Umycie wszystkich kolejnych części ciała nim poprzednie 

ulegną wyschnięciu 

6. Trzykrotne wypłukanie ust i nosa 

7. Przetarcie uszu mokrymi palcami 

8. Przetarcie mokrymi palcami jednej ręki miejsca między palcami 

drugiej 

9. Trzykrotne umycie każdej wymaganej części ciała 

10. Przetarcie mokrą dłonią całej głowy 

11. Umycie wymaganych części ciała w odpowiedniej kolejności 

33

12. Rozpoczęcie mycia rąk i stóp od koniuszków palców 

13. Mimo, iż istnieje wiele suplikacji (dua), które można recytować 

podczas wykonywania łudu, lepiej wypowiedzieć „Bismillah” oraz szahadę, 

rozpoczynając mycie każdej wymaganej części ciała. 

CZYNY NIEZALECANE (MAKRUH) W ABLUCJI 

1. Płukanie nosa prawą ręką 

2. Płukanie lub mycie wymaganej części ciała więcej lub mniej niż 

trzy razy 

3. Opryskanie twarzy wodą 

4. Wykonanie ablucji wodą nagrzaną na słońcu 

5. Za małe użycie wody podczas wykonywania ablucji lub jej 

marnotrawienie 

6. Rozmawianie podczas ablucji 

7. Zaniedbywanie zalecanych elementów ablucji 

RZECZY, KTÓRE UNIEWAŻNIAJĄ ABLUCJĘ 

1. Nieczystości, które wychodzą z ciała, takie jak mocz, krew, 

sperma, kał itp. 

2. Krwawienie z jakiejś części ciała, ropienie itp. 

3. Wymioty 

4. Utrata przytomności (świadomości) 

5. Odurzenie alkoholem 

6. Omdlenie 

7. Wzdęcia - odchodzenie gazu z tylnej części ciała 

8. Uśnięcie w pozycji leżącej albo siedząc z wyciągniętymi nogami 

lub ze skrzyżowanymi nogami lub opierawszy się o coś (Uśnięcie w pozycji 

siedzącej bez oparcia nie unieważnia ablucji) 

9. Śmiech podczas modlitwy, który jest słyszalny dla innych 

10. Krwawienie z dziąseł do tego stopnia, iż ilość krwi jest równa lub 

większa od ilości śliny 

Piłowanie lub obcinanie paznokci oraz golenie się nie unieważnia 

ablucji. 

34

JAK WYKONAĆ ABLUCJĘ 

1. Jeśli to możliwe, należy zwrócić twarz ku Mekce, usiąść na 

wysokim miejscu, (aby zużyta woda mogła łatwo odpłynąć), powiedzieć 

„E’uuzu billaahi min esz-szejtaanir radżim” oraz „Bismillaahir Rahmaanir 

Rahiim.” 

2. Należy umyć trzy razy obie ręce do nadgarstków i przetrzeć 

mokrymi palcami jednej ręki miejsca między palcami drugiej i na odwrót. 

Jeżeli jest na palcu pierścionek, należy przesunąć go w przód i w tył 

okręcając, tak, by woda dotarła pod spód (zob. fot. nr 1). 

3. Należy powiedzieć „Bismillah” i wypłukać usta (zob. fot. nr 2). 

Jeśli posiada się misłak, należy myć nim zęby. W innym wypadku należy 

przetrzeć zęby kciukiem oraz palcem wskazującym (zob. fot. nr 3). 

4. Następnie trzeba mówić: „Bismillah” i płukać nozdrza (zob. fot. nr 

4). Jeśli nie jest się w trakcie postu, należy wciągać wodę wyżej, a 

następnie oczyszcza się nos należy wydmuchnąć go, używając lewej ręki. 

Tę czynność wykonuje się trzykrotnie. 

5. Wyrażenie w myślach intencji (nijjah), wypowiadać „Bismillah” i 

myć twarz obiema rękoma, począwszy od czoła, następnie myjąc dolną 

część policzków, a potem kierując się ku początkom uszu. Należy również 

zmoczyć miejsca pod brwiami. Tę czynność również wykonuje się 

trzykrotnie. Za każdym razem twarz jest dobrze myta (zob. fot. nr 5). 

6. Należy trzykrotnie umyć prawą rękę do łokcia (zob. fot. nr 6) i 

powtórzyć czynność z lewą ręką (zob. fot. nr 7). 

7. Przecierać prawą dłonią jedną czwartą głowy, mówiąc „Bismillah” 

(zob. fot. nr 8). Następnie, mokrymi palcami wskazującymi myć środek 

uszu, a mokrymi kciukami miejsca za uszami (zob. fot. nr 9). Potem, 

pozostałymi palcami (czyli wszystkimi prócz kciuków i palców 

wskazujących) przecierać tył szyi (zob. fot. nr 10). Zalecane (sunnah) jest 

przetarcie całej głowy, które wykonuje się następująco: 

Po zmoczeniu obu rąk, powinno się złączyć ostatnie trzy palce, podczas 

gdy kciuk i palec wskazujący pozostają osobno. Wewnętrzną stronę palców 

kładzie się tuż nad czołem, na krawędzi włosów. Podczas wykonywania tej 

czynności ani kciuk ani palec wskazujący dłoni nie dotyka głowy. Następnie 

czubek głowy przecierać trzema wspomnianymi palcami. Potem, obie 

strony głowy przeciera się dłońmi od tyłu do przodu. Następnie, palcami 

wskazującymi czyści się wnętrze uszu. W dalszej kolejności, przecierać 

kciukami miejsca za uszami, posuwając się od dołu do góry. Później, 

zewnętrznymi częściami palców (nie licząc kciuka i palca wskazującego) 

przetrzeć tył szyi. Nie przeciera się gardła. 

35

8. Mycie, używając lewej ręki, prawej stopy począwszy od palców 

małego palca, mówiąc „Bismillah” (zob. fot. nr 11). Miejsca pomiędzy 

palcami stóp przecierać małym palcem lewej ręki. 

9. Od małego palca prawej stopy, a następnie od dużego palca 

lewej i wykonywać ruch ku górze. Lewą stopę myje się tak samo jak prawą, 

rozpoczynając od wypowiedzenia słowa „Bismillah”(zob. fot. nr 12). 

Skończywszy ablucję, należy stanąć twarzą do Mekki i wypić nieco z 

pozostawionej wody. Chwalebnym uczynkiem jest wyrecytowanie sury Al- 

Qadr raz, dwa, lub trzy razy. 

SURA AL-QADR 

„Innaa enzelnaahu fii Lejletil Qadr. Łe maaaa edraake maa Lejletul Qadr. 

Lejletul Qadri chajrum min elfi szehr. Tenezzelul melaaaa'iketu łer ruuhu 

fiiha bi-izni Rabbihim min kulli emr. Selaamun hije hattaa matle'il fedżr” 

Tłumaczenie: 

Zaprawdę, zesłaliśmy go w Noc Qadr! 

A co cię pouczy, co to jest Noc Qadr? 

Noc Qadr- lepsza niż tysiąc miesięcy! 

Aniołowie i Duch zstępują tej Nocy, za pozwoleniem swego Pana, dla 

wypełnienia wszelkich rozkazów. 

Ona to pokój aż do pojawienia się zorzy porannej 

36

RYTUALNA KĄPIEL (GUSL) 

Kąpiel rytualna (gusl), to kąpiel całego ciała, włącznie z płukaniem 

ust oraz nosa, w celu oczyszczenia ciała ze stanu większej nieczystości. 

Większą nieczystość wywołuje wytrysk nasienia (nawet, jeśli nie doszło do 

stosunku, czyli np. nocna polucja (ihtilam) oraz menstruacja lub krwawienie 

poporodowe (nifas). 

OBOWIĄZKOWE (FARZ) ELEMENTY KĄPIELI RYTUALNEJ 

1. Płukanie ust 

2. Płukanie wnętrza nosa 

3. Umycie całego ciała 

ZALECANE (SUNNAH) ELEMENTY KĄPIELI RYTUALNEJ 

1. Intencja (nijjah) 

2. Rozpoczęcie kąpieli od wypowiedzenia słów „Bismillaahir 

Rahmaanir Rahiim”, czyli „W imię Allaha, Miłosiernego, Litościwego” 

3. Umycie intymnych części ciała, nawet jeśli nie ma w ich okolicach 

żadnej nieczystości 

4. Trzykrotne polanie głowy wodą, potem prawego i lewego ramienia, 

a w dalszej kolejności całego ciała. Wykonując tę czynność należy mocno 

pocierać ciało. 

5. Zakrycie intymnych części ciała. 

JAK WYKONAĆ RYTUALNĄ KĄPIEL 

Rytualną, zgodną z sunną kąpiel, należy wykonać następująco: 

1. Najpierw należy wyrazić intencję (nijjah), by wykonać gusl, w celu 

oczyszczenia się z rytualnej nieczystości. Następnie myje się przód i tył 

genitaliów i ich okolic, nawet w sytuacji, gdy są czyste. 

2. Wypowiada się „Bismillah” i wykonuje łudu tak jak robi się to do 

modlitwy. Jeśli woda gromadzi się w wannie, mocząc nogi, to myje się je 

na samym końcu kąpieli. 

3. Dużą ilością wody płucze się usta i nozdrza. 

4. Trzykrotnie polewa się głowę wodą, jednocześnie przeczesując 

włosy palcami. Woda musi dotrzeć do samej skóry pod brodą, wąsami i 

włosami. 

37

5. Trzykrotnie polewa się wodą prawe ramię, za każdym razem 

pocierając ciało. 

6. Trzykrotnie polewa się wodą lewe ramię, za każdym razem 

pocierając ciało. 

Całe ciało (włącznie z pępkiem) myje się tak, by nie pozostało na nim 

suche miejsce. 

KĄPIEL RYTUALNA A KORONKI 

Niektórzy ludzie mówią, że ci, którzy posiadają koronki lub/i plomby 

nie są w stanie usunąć swojej większej nieczystości, gdyż ich kąpiel 

rytualna nie może być wykonana prawidłowo. 

Według szkoły Hanafickiej, płukanie ust i nozdrzy jest obowiązkowe, 

gdyż uważa się je za zewnętrzne części ciała, podczas gdy szkoła 

Szafiicka twierdzi, iż jest to sunnah. 

Jeśli ktoś posiada koronki lub plomby, kąpiel rytualną uznaje się 

jako wykonaną poprawnie, zgodnie z opinią, że nie należą one do 

zewnętrznych części ciała. Jednakże obowiązkiem jest usunięcie zęba, 

jeśli to możliwe. 

Taka sytuacja przypomina przecieranie (masah) bandażu lub rany. 

Nie trzeba usuwać bandażu, by umyć ranę. Tak samo jest z wypełnieniem 

zębów. 

Mimo, iż obowiązkiem jest mycie twarzy, podczas wykonywania 

ablucji do modlitwy, wystarczające jest, aby ktoś, kto posiada gęstą brodę 

lekko przeczesał ją palcami. W takim wypadku woda nie musi dotrzeć do 

samej skóry. I analogicznie - nie trzeba usuwać koronki bądź wypełnionego 

zęba. 

KWESTIA PLOMB 

Dozwolone jest, aby zepsuty lub złamany ząb został uzupełniony 

koronką lub wypełniony. Jednakże nie wolno tego robić, jeśli nie jest to 

konieczne i tylko ze względu na estetykę. 

Według Imama Muhammeda, jednego z prawników szkoły 

Hanafickiej, dozwolone jest, aby luźny ząb został ustabilizowany złotymi 

drucikami lub, by usunięty ząb uzupełnić złotym. Z drugiej strony, według 

interpretacji Imama Azama abu Hanify, nie wolno robić sobie złotych 

koronek, jednakże srebrne są dozwolone. Imam abu Jusuf, według jednego 

z przekazów, wyraził ten sam pogląd co Imam Muhammed. Można zatem 

oprzeć się na opinii Imama Muhammeda. Uczeni Islamu wydali opinie 

prawne (fatły), na podstawie interpretacji wyżej wymienionych uczonych - 

tzn. Imama abu Jusufa oraz Imama Muhammeda. 

38

Osmańscy uczeni również wydali opinie na ten temat. Szajchul 

Islam Urjanizadah na temat wypełniania zębów, a Szajchul Islam Musa 

Kazim Efendi na temat złotych uzupełnień. 

W Islamie nie do przyjęcia jest wydawanie opinii, stwierdzając, na 

podstawie dogodności, że jakaś czynność jest dozwolona, mimo, że prawo 

kanoniczne Islamu (Szeriat), uznaje tę czynność za zakazaną. Z drugiej 

strony, nie można czynić trudności, utrzymując, że dozwolony czyn jest 

zakazany. 

RYTUALNA ABLUCJA PRZY UŻYCIU PIASKU 

(TAJAMMUM) 

Rytualną ablucję przy użyciu piasku wykonuje się, dwukrotnie lekko 

klepiąc dłońmi ziemię, piasek lub podobną substancję, a następnie 

przecierając nimi najpierw twarz, a następnie ręce do łokci. Najpierw 

jednak należy wyrazić w myślach intencję (nijjah), by ablucja lub kąpiel 

została zastąpiona przez tajammum. 

OBOWIĄZKOWE (FARZ) ELEMENTY TAJAMMUM 

Są dwa obowiązkowe elementy tajammum: 

1. Intencja (nijjah) 

2. Dwukrotne poklepanie dłońmi ziemi lub podobnej substancji i 

przetarcie nimi wymaganych części (masah) 

JAK WYKONAĆ TAJAMMUM 

Tajammum wykonuje się w sytuacji, gdy: 

- nie można znaleźć wody 

- w przypadku choroby, a działanie wody mogłoby pogorszyć stan 

zdrowia 

- woda jest zimna do tego stopnia, iż może to wywołać chorobę 

- istnieje zagrożenie i strach przed atakiem wroga (człowieka bądź 

zwierzęcia) 

- w jakiejkolwiek innej niebezpiecznej sytuacji 

Tajammum rozpoczyna się słowami „E’uuzu billaahi min eszszejtaanir 

radżiim” oraz „Bismillaahir Rahmaanir Rahiim”. Następnie należy 

jeden raz poklepać dłońmi ziemię, piasek lub jakąkolwiek podobną 

substancję i ocierać obie dłonie o siebie. Później przecierać twarz. 

39

Następnie znów jeden raz potrzeć dłońmi ziemię ocierać je o siebie i 

przecierać prawe i lewe ramię aż do łokcia. 

Robiąc tajammum, w przypadku, gdy ma się na palcu pierścionek, 

powinno się przesunąć go w tył i przód okręcając, by miejsce pod spodem 

również zostało przetarte oraz przeczesać palcami jednej ręki miejsca 

między palcami drugiej. 

PRZECIERANIE SKÓRZANYCH SKARPETEK (MASAH) 

Prawnie dozwolone jest dla kobiety lub mężczyzny przecieranie 

(masah) skórzanych skarpetek, gdy spełnione są poniższe warunki: 

1. Skórzane skarpetki założone zostały po wykonaniu ablucji 

2. Skarpetki te muszą zakrywać stopę włącznie z kostkami i 

piętami. Muszą być w stanie wytrzymać dwunastomilowy spacer. 

3. Obie skarpetki nie mogą posiadać dziury równej trzem 

najmniejszym palcom. 

4. Muszą być wystarczająco grube - tak, by nienoszone stały 

wyprostowane. Woda nie powinna łatwo dostawać się do środka. 

5. Długość przedniej części skórzanych skarpetek nie powinna być 

krótsza niż szerokość trzech palców. Osobie, której stopa została 

amputowana (z wyłączeniem pięty) masah nie jest zatem dozwolony. 

ILOŚĆ PRZETARĆ (MASAH) 

Obowiązkiem jest jednokrotne przetarcie górnej części każdej stopy 

i tylko na długość trzech najmniejszych palców. Sunną jednakże jest 

przetarcie skarpetek od koniuszków palców aż do końca skarpetek 

mokrymi, rozpostartymi palcami. 

RZECZY, KTÓRE UNIEWAŻNIAJĄ MASAH 

1. Zdjęcie skarpetek 

2. Przedostanie się wody do większej części stopy, do środka 

którejkolwiek ze skarpetek 

3. Wygaśnięcie czasu trwania masah, który w przypadku osoby, 

niebędącej w podróży wynosi 24 godziny od założenia skarpetek, a w 

przypadku podróżującego 72 godziny. 

Wszystko, co unieważnia ablucję unieważnia także masah. Dlatego, 

nawet gdy okres ważności masah nie minął, trzeba je odnowić w 

przypadku każdej sytuacji, powodującej utratę ablucji. 

40

MASAH BANDAŻA 

Jeśli kończyna muzułmanina jest zabandażowana z powodu 

przemieszczenia, złamania czy stłuczenia i mogłoby być szkodliwe dla 

zdrowia, przemycie zranionej kończyny podczas ablucji, wtedy przeciera 

się przez większą część bandaża. Jeśli przetarcie przez uszkodzoną 

kończynę prawdopodobnie mogłoby spowodować jakąkolwiek szkodę, nie 

wykonuje się wtedy również, masah. Przetarcie przez bandaż nie ma 

określonego czasu, w przeciwieństwie do masah przez skórzane skarpety. 

W taki sposób, przecieranie przez bandaż powinno być kontynuowane tak 

długo dopóki trwa przyczyna. Również nie jest obowiązkowe opatrzenie 

bandażem na czas ablucji. 

Ponadto, jeśli bandaż otworzy się lub spada lub gdy drugim 

bandażem przewiązany jest ten pierwszy, nie ma potrzeby ponawiać 

masah. 

 

41

SYTUACJE SZCZEGÓLNE DLA KOBIET 

Są trzy sytuacje szczególne dla kobiet: 

1. Menstruacja (hajz) 

2. Okres połogu (nifas) 

3. Nie powiązane z macicznym, krwawienie z genitalii (istihadhah) 

1. Hajz: Menstruacja (hajz) jest to krew wydzielająca się w 

pewnych określonych odstępach z pochwy kobiety, która osiągnęła wiek 

dojrzałości, najwcześniej może się rozpocząć w wieku dziewięciu lat a 

najpóźniej może zakończyć się w wieku pięćdziesięciu pięciu lat. Krew, 

która wydziela się w ten sposób, nazywana jest „krwią menstruacyjną” a 

stan „stanem menstruacji”. 

2. Nifas: Nifas jest krwią z okresu połogu, która uchodzi z 

genitaliów dojrzałej kobiety, krótko po porodzie. Najdłuższy czas jej 

występowania to 40 dni, podczas gdy nie ma ustalonej granicy 

najkrótszego czasu jej trwania. 

3. Istihadhah: Istihadhah jest krwią wydostającą się z genitaliów 

dorosłej kobiety, która pochodzi z żył a nie z macicy. Nie ma ona zapachu. 

Wypływa podczas menstruacji, a kończy się w mniej niż trzy dni lub trwa 

ponad dziesięć albo też ponad 40 dni w wypadku połogu. Krwawienie 

istihazah nie uniemożliwia dojrzałej kobiecie ani postu ani wykonywania 

rytuału modlitw, ani również stosunku seksualnego. Dojrzała kobieta w 

stanie krwawienia istihazah przed rozpoczęciem każdej modlitwy (salah) 

wykonuje ablucję (łudu) i normalnie robi salaat w tym czasie. Rodzaj tego 

krwawienia jest podobny do krwawienia z nosa. 

- Najkrótszy czas trwania menstruacji (hajz) to trzy dni i trzy noce, 

podczas gdy najdłuższy to 10 dni i 10 nocy. 

- Stan prawnej czystości pomiędzy dwoma menstruacjami jest 

nazywany al-Tuhur, najkrótszy czas jego trwania to 15 dni, podczas gdy nie 

ma określonej górnej granicy najdłuższego czasu trwania. 

- Nie ma ustalonej granicy najkrótszego czasu trwania krwawienia z 

połogu (nifas). A nawet u niektórych kobiet po porodzie żadna krew nie 

wydobywa się z genitaliów albo jej wypływ zatrzymuje się bardzo wcześnie. 

Takie kobiety wykonują większą rytualną kąpiel (gusl) bez 

opóźniania i wykonują ich rytuał modlitwy. Najdłuższy czas trwania połogu 

(nifas) to 40 dni rozpoczynając od narodzenia dziecka. 

Czas trwania krwawienia z powodu połogu u kobiety, która urodziła 

bliźniaki, oblicza się jak czas trwania od porodu pierwszego dziecka. 

42

- Jakkolwiek zwyczajny termin trwania okresu u dojrzałej kobiety jest 

krótszy czy dłuższy, okres (al-Tuhur) podczas gdy żadna krew nie wypływa 

przez genitalia, który wypada podczas zwykłego terminu menstruacji jest 

uznany jako będący stanem menstruacji. Na przykład, jeśli podczas 

najkrótszego terminu trwania menstruacji, który trwa trzy dni, krew wypływa 

drugiego dnia, ten drugi dzień jest uważany jako stan menstruacji. 

-Kolor wypływającego płynu musi stać się czysto biały, aby okres i 

czas trwania menstruacji mógł być uznany za zatrzymany. 

Chociaż normalny kolor menstruacyjnego wypływu jest czerwony, 

może być również koloru ziemistego, bezbarwnego, zielonego, żółtego lub 

czarnego. 

- Termin trwania okresu menstruacji nie jest regularny u części 

dojrzałych kobiet. Na przykład, kobieta może miesiączkować 6 dni jednego 

miesiąca i 5 dni następnego. Z tego powodu, powinna ona wykonywać 

większą rytualna ablucję (gusl) w dniu (powiedzmy, że piątym), kiedy 

krwawienie miesiączkowe ustanie i wykonywać rytualne modlitwy lub posty. 

Tak czy inaczej dla ostrożności nie wolno jej współżyć z jej mężem dopóki 

jej zwykły czas trwania miesiączki nie zakończy się. 

- Czas trwania okresu menstruacji u części dojrzałych kobiet jest 

regularny. Na przykład mogą one miesiączkować przez 6, 7 lub 9 dni. 

Wtedy czas trwania miesiączki uważany jest za regularny. 

Podobnie, jeśli czas trwania pierwszej miesiączki dziewczyny trwa 7 dni i 

następnie jej miesiączka ustaje, czas trwania jej pierwszej miesiączki przez 

7 dni jest uznawany za regularny. 

- Z drugiej strony, regularny czas trwania okresu u części kobiet 

może zmieniać się okresowo. W takim wypadku, dojrzała kobieta bierze 

dwa terminy trwania miesiączki aby długość jej regularnego czasu trwania 

miesiączki była uważana za zmienioną. 

Na przykład, jeśli kobieta u której regularna miesiączka trwa 6 dni, 

długość uległa zmianie i dwie następujące po sobie miesiączki są 8 

dniowe, wtedy czas trwania jej okresu menstruacji jest uważany za 8 

dniowy. 

43

CZYNY ZABRONIONE PODCZAS MENSTRUACJI I POŁOGU 

1. Wykonywanie rytuału modlitwy (salah): Dojrzałej kobiecie w 

stanie menstruacji a także połogu zabronione jest prawnie (przez Szeriat) 

wykonywanie rytuału modlitwy (salah).Te modlitwy są opuszczone podczas 

okresu menstruacji i krwawienia połogowego i nie są później wykonywane. 

W tym czasie kobieta nie odprawia modlitw rytualnych i nie musi tych 

zaległości potem odrabiać. Nie robi tez dodatkowych pokłonów do ziemi jak 

sadżdah al-tilałah (który powinien być oddany podczas słuchania Koranu 

przy odpowiednich wersach - ayat) lub pokłoń dziękczynny (Sadżdah al- 

Szukr). Jednak gdy zechce, może w czasie na modlitwy wziąć łudu i 

siadając na dywaniku modlitewnym robić zikr (zikr'Allah) jak: es-tagh'firullah 

(prośba o przebaczenie), subhaanellah (sławienie), el-hamdulillah 

(wychwalanie Allaha), 

2. Poszczenie (al-Sałm): Kobieta muzułmanka, doświadczająca 

miesiączki, lub krwawienia ciążowego nie może pościć. Jednakoż, 

ustalonych pór modlitw, które zostały pominięte w tym czasie, nie nadrabia 

się po ustaniu krwawienia. Natomiast dni postne pominięte w miesiącu 

Ramadan, odrabia się po jego zakończeniu, przez równą liczbę dni. 

3. Czytanie lub recytacja Szlachetnego Koranu: Kobieta 

muzułmanka, podczas krwawienia, nie może czytać Wspaniałego Koranu. 

Czytanie Szlachetnego Koranu jest dla niej zakazane, za wyjątkiem tych 

fragmentów, gdzie wspomina się Allah, wychwala się Allah (sanaa), wznosi 

prośby do Allah (dua). Aczkolwiek, nie wolno jej recytować wersetów 

(ayatów), mówiących o regułach i zasadach, nawet jeśli w jej intencji 

(nijjah) jest prośba do Allah, wychwalanie Allah, lub wspominanie Allah. 

4. Dotykanie Szlachetnego Koranu: (nawet choćby jednego 

wersetu (ayatu)). Kobiecie muzułmance podczas miesiączki nie jest 

dozwolone dotykanie wersetów Koranu, nawet jeśli są one na papierze, 

skrawku materiału, lub na ścianie. Mogą być dotykane, tylko wtedy, gdy są 

one owinięte jakimś materiałem nie szytym i nie klejonym. Poprzez ubranie, 

nawet gdy jest nowe, dotykanie Szlachetnego Koranu jest też niewskazane 

(Makruh tahriman). 

5. Wejście do meczetu (masdżid): Wprawdzie jest zakazane by 

kobieta, muzułmanka podczas miesiączki wchodziła do meczetu, 

aczkolwiek, może wejść do załijah - (miejsce spotkań sufich) lub szkoły 

koranicznej (madrasy). 

6. Rytualne obchodzenie (tałaf) świętej Kaaby. 

7. Odbywanie stosunku seksualnego z małżonkiem. 

8. Odczuwanie przyjemności seksualnej przez jakąkolwiek 

część jej ciała pomiędzy brzuchem a kolanami nago, jest zabronione. 

Mąż nie może dotykać jej części ciała między brzuchem a kolanami, 

jednakże, kobiecie jest dozwolone leżenie w jednym łożu z jej mężem. 

44

Niezależnie od powyższego, należy zauważyć, że jedzenie przygotowane 

przez kobietę w czasie miesiączki, lub dopijanie wody z jej szklanki, nie jest 

niewskazane (nie jest makruh). Jedzenie ugotowanych przez nią potraw 

lub wypicie niedopitej przez nią wody nie jest niedozwolone (nie jest 

makruh). 

OCZYSZCZENIE Z NIECZYSTOŚCI (AL- TAHARAH 

z AL-NADŻASAH) 

Drugim wymogiem dla modlitwy (salah) jest bycie czystym od 

brudów codziennych. To znaczy, muzułmanin/muzułmanka musi dbać o 

czystość zarówno swoją, odzieży, jak i miejsca wykonywania salaat, by 

była wolna od wszelakich brudów. 

Al-Nadżasah ma dwa rodzaje: 

1. Poważna nieczystość (Nadżasah al-Ghalizah): 

- Ludzkie odchody i mocz, 

- Łajno, mocz i ślina tych stworzeń, których mięso jest niejadalne 

według Szeriatu, 

- Łajno drobiu, czyli kur, kaczek i gęsi, 

- Krew, ropa, nasienie, śluz, śluz męski, wymiociny, wino i inne 

zakazane trujące napoje. 

Doza jakiegokolwiek stałego brudu większa niż 3.2 grama i doza 

jakiejkolwiek brudnej cieczy wielkiej jak, lub większej niż zawartość dłoni 

przeszkadza w odrobieniu modlitwy (salah). 

2. Lekka nieczystość: Uryna koni, oraz uryna zwierząt, zarówno 

dzikich jak i hodowlanych, których mięso uznawane jest zgodnie z 

regulacjami Szeriatu za dozwolone do spożycia, jak również odchody 

ptaków innych niż drób, którego mięso uznawane jest za prawnie 

dozwolone do spożycia, są uznawane za lekką nieczystość. Lekka 

nieczystość, która pokrywa więcej niż jedną czwartą powierzchni tej części 

ciała lub ubrania uniemożliwia odprawienie rytualnej modlitwy (salah). 

ISTINDŻAH, ISTINQAH, ISTIBRAH 

Istindżah oznacza oczyszczenie tej części ciała, z której nastąpiło 

wydalenie (moczu, ekskrementów), które następuje bezpośrednio po 

czynności wydalania. 

Istinqah jest rozszerzoną formą istindżah, składa się na nie 

usunięcie nieczystości odpowiednim materiałem, a następnie dopiero 

wymycie genitaliów i odbytu wodą, a następnie wysuszenie ich. 

45

Istibrah jest to czynność wykonywana przez mężczyzn 

muzułmanów, polegająca na upewnieniu się, że z cewki moczowej nastąpił 

całkowity wyciek uryny po oddaniu moczu. Najlepszym sposobem jest 

ucisk męskiego organu i odkaszlnięcie, przejście kilku kroków, pochylenie 

się w bok. 

ZAKRYWANIE INTYMNYCH CZĘŚCI CIAŁA (SATR 

AL-AŁRAH) 

Trzecim warunkiem koniecznym do odprawienia rytualnej modlitwy 

jest okrycie intymnych części ciała, to jest tych części ciała, których 

oglądanie jest zabronione prawnie obcym ludziom (haram). Prywatnym 

obszarem ciała dla mężczyzny jest obszar znajdujący się od pępka do 

miejsca pod kolanami, podczas gdy dla kobiety obejmuje on całe ciało z 

wyjątkiem dłoni do kostek nadgarstków, stóp do kostek, oraz twarzy. 

ZWRÓCENIE SIĘ W KIERUNKU ŚWIĘTEJ KAABY 

(ISTIQBAL AL-QIBLA) 

Czwartym warunkiem jest Istiqbal al-Qibla, który dla tych, którzy 

znajdują się w Mekce (Makkah al-Mukarramah) i są w stanie widzieć 

Kaabę oznacza zwrócenie się dokładnie w jej kierunku, podczas gdy dla 

innych, którzy nie są w stanie widzieć Kaaby, ponieważ znajdują się w 

znacznej od niej odległości, oznacza zwrócenie się w kierunku Kaaby. 

CZAS (AL-ŁAQT) 

Piątym warunkiem dla odbycia salaat jest czas (al-Łaqt), to jest 

konieczność odbycia każdej salaat wtedy, kiedy nadejdzie przepisany jej 

czas. Każda rytualna modlitwa odprawiona przed nadejściem jej czasu 

uznawana jest za nieodprawioną. Czasy modlitw są wyznaczane za 

pomocą tablic, przygotowywanych osobno dla każdego miasta. 

46

NIEZALECANE CZASY MODLITW (ŁAQTY AL-KARAHAH) 

Są trzy okresy czasu podczas których, zgodnie z regulacjami 

Szeriatu nie jest zalecane (makruh) wykonywanie rytualnych modlitw: 

1. W czasie wschodu słońca i w ciągu 32 minut od wschodu 

słońca, 

2. W południe (czas, kiedy słońce jest rzeczywiście w zenicie, nie 

chodzi tu o godzinę 12:00) i przez 15-20 minut przed rozpoczęciem czasu 

modlitwy al-Zuhr, 

3. Przed zachodem słońca, w ciągu 45 minut poprzedzających 

modlitwę al-Maghrib (w owym czasie dozwolone jest wykonywanie jedynie 

obowiązkowych rakatów modlitwy al-Asr), oraz podczas samego zachodu 

słońca. 

Podczas trwania tych trzech wymienionych okresów czasu nie 

wolno odprawiać zaległych modlitw, których nie odprawiło się w 

przepisanym im czasie (Salah al-Qazah), modlitw wymaganych (Salah al- 

Ładżib) oraz modlitw pogrzebowych dla zmarłych, których ciała zostały już 

przygotowane do pogrzebu przed nadejściem niezalecanego czasu (Łakt 

al-Karahah). 

Co więcej, nie jest dozwolone wykonywanie pokłonu przy recytacji 

czy też w trakcie słuchania wersetów Świętego Koranu wymagających 

złożenia pokłonu (Sadżdah al-Tilałah) w czasie niezalecanym (Łakt al- 

Karahah). Jeśli Sadżdah al-Tilałah zostaje złożony w niezalecanym czasie, 

należy go powtórzyć później. Nie jest również dozwolonym przez Szeriat 

odprawianie w tym czasie nadobowiązkowych modlitw rytualnych (Salah al- 

Nafilah), jednakże gdy ktoś odprawi Salaat al-Nafilah w tym czasie, nie jest 

konieczne jej powtórzenie. Dozwolone jest natomiast recytowanie Świętego 

Koranu jak i wspominanie Allah Najwyższego (zikr’Allah). Począwszy od 

czasu modlitwy salaat al-Fadżr, z wyjątkiem rakatów sunna modlitwy 

Fadżr, aż do wschodu słońca, oraz od czasu salaat al-Asr, modlitwy 

popołudniowej, aż do zachodu słońca, odprawianie nadobowiązkowych 

modlitw (Salah al-Nafilah) jest makruh (prawnie niezalecane). 

INTENCJA (AL-NIJJAH) 

Szóstym warunkiem modlitwy (salah) jest intencja (Al-Nijjah) czyli 

życzenie wykonania rytualnej modlitwy w celu zadowolenia Allah 

Najwyższego, oraz świadomość, która modlitwa zostanie właśnie 

wykonana. 

Al-Nijjah wykonywana jest w ciszy, w sercu modlącej się osoby. 

Jeśli ktoś wykonuje al-Nijjah wyłącznie językiem, a nie sercem, uznaje się, 

47

że nie wykonano w tym przypadku al-Nijjah. Zgodnie z opinią Imama al- 

Rabbani wyrażoną w liście oznaczonym numerem 186, znajdującym się w 

pierwszym tomie jego pracy o tytule „Szlachetne Pisma” (Al-Maktubat al- 

Szarif), że w przypadku kiedy nijjah wykonywana jest samymi słowami, bez 

intencji wykonywanej jednocześnie w sercu przez w pełni świadomy umysł, 

zabraknie jednego z obowiązkowych składników salaat, przez co cała 

rytualna modlitwa nie zostanie przyjęta. Tak więc powinno się wykonać 

intencję nie tylko słowami, ale też przy udziale pełnej świadomości w sercu. 

W przypadku modlitw obowiązkowych, modlitw świątecznych (Salaat al- 

E’id), oraz Salaat al-Łitr (modlitwa o nieparzystej liczbie rakatów), 

koniecznym jest wymienić w wypowiadanej intencji nazwę modlitwy, na 

przykład: „pragnę odprawić modlitwę al-Fadżr/Salaat al-Dżumu’a / Salaat 

al-Łitr / Salaat al-E’id-al-Fitr, czy Salaat al-E’id al-Aza”. 

W przypadku modlitw nadobowiązkowych wystarczy sformułowanie: 

„pragnę odprawić modlitwę”. 

WEZWANIE DO MODLITWY ORAZ WEZWANIE DO WSTANIA 

NA ROZPOCZĘCIE WŁAŚCIWEJ MODLITWY GRUPOWEJ (AL-AZAN I 

AL-IQAMAH) 

Jest Sunnah al-Muaqqadah (sunną rzadko opuszczaną przez 

Proroka(s.a.s)) na poziomie działania wymaganego (ładżib) wykonywanie 

al-Azan w przypadku modlitw obowiązkowych. Jako że rozpoczęcie czasu 

każdej modlitwy rytualnej al-Salaat jest ogłaszane za pomocą al-Azan, a 

obowiązkowych modlitw jest pięć w ciągu każdego dnia, błogosławiony 

Azan (al-Azan al-Mubarak) jest recytowany pięć razy dziennie. 

48

AL AZAN / AL IQAMAH 

Allaahu Ekber - Allaahu Ekber, Allaahu Ekber - Allaahu Ekber, 

eszhedu el laa ilaahe illAllah, eszhedu el laa ilaahe illAllah, eszhedu enne 

Muhammeder-Rasuulullah, eszhedu enne Muhammeder-Rasuulullah, Hajja 

’al as-Salaah- Hajja ’al as-Salaah, Hajja ’al al-Felaah- Hajja ’al el-Felaah, 

Allaahu Ekber- Allaahu Ekber, laa ilaahe illAllaah. 

Przed modlitwą al-Fadżr, po drugiej recytacji “Hajja ’al al-Felah” 

dodaje się dwukrotnie: „Essalaatu chajrum min-en-nełm”. 

Wezwanie do wstania na rozpoczęcie właściwej modlitwy grupowej 

(al-Iqamah) jest podobne do al-Azan, z tym, że po drugiej recytacji „Hajja 

’al al-Felah” dodaje się dwukrotnie: „Qad-qaameti’s-Salaah”. 

Lepiej jest wykonywać zarówno al-Azan jak i al-Iqamah zarówno 

kiedy muzułmanin modli się w domu czy też poza nim. Nie wolno 

wykonywać al-Azan przed nadejściem czasu modlitwy. Sunnah al-Azan nie 

tyle jest związana z przepisanym czasem modlitw, co raczej z samą 

rytualną modlitwą. Tak więc jest sunną wykonanie zarówno al-Azan jak i al- 

Iqamah dla tych rytualnych modlitw, które nie zostały wykonane w ich 

przepisanym czasie. Nie jest zalecane, żeby al-Azan wykonywał ignorant 

lub grzesznik. Jest dozwolone aby dziecko płci męskiej wykonywało al- 

Azan o ile jest w stanie odróżnić dobro od zła, to, co jest właściwe od tego, 

co jest niewłaściwe. 

Muzułmankom nie jest dozwolone wykonywanie al-Azan. Ostatnie 

litery każdego ze zdań al-Azan i al-Iqamah są recytowane z końcówką 

będącą samogłoską neutralną (al-Dżezm). 

Podczas gdy muazzyn wykonuje al-Azan, muzułmanin powinien 

słuchać go z największym szacunkiem, oraz powtarzać Takbir 

49

(sformułowanie „Allaahu Ekber”), i szahadę (sformułowanie: „eszhedu enlaa 

ilaahe illAllah, eszhedu enne Muhammeder-Rasuulullah”). 

Po wykonaniu al-Azan muzułmanin powinien wyrecytować: 

„Allaahumme Rabbe haazyhida’łetittaammeh, łessalaatil 

qaaaaimeh, aati Muhammedenil łesyylete łel fazylete łel ba’su meqaamen 

Mahmuudenillezyy łe ‘adteh, inneke laa tuchliful mi’ad” 

Co znaczy: „O Allahu! Panie tego doskonałego wezwania i tej 

modlitwy, która zostanie wykonana, udziel Muhammedowi (s.a.s.) łaski 

przebywania blisko Ciebie i wspaniałości. Wynieś Go do wysokiej pozycji 

(al-Maqam al-Mahmud), którą Mu obiecałeś. Bez żadnych wątpliwości, Ty 

nigdy nie łamiesz Swych obietnic”. 

FILARY MODLITWY (ARKAN AL-SALAAT) 

Istnieje sześć filarów rytualnej modlitwy: 

1. Takbir al-Iftitah, 

2. Al-Qijam, 

3. Al-Qira’ah, 

4. Al-Ruku, 

5. Al-Sadżdah, 

6. Qa’da al-Achirah. 

TAKBIR OTWIERAJĄCY (TAKBIR AL-IFTITAH) 

Pierwszym filarem salaatu jest wypowiedzenie takbir, czyli „Allaahu 

Ekber” na początku modlitwy rytualnej. Nie jest dozwolone (dżaaiz) 

wydłużanie pierwszej sylaby jak w „Aaallahu” w recytacji al-Takbir. Osoba, 

50

która tak uczyni nie wchodzi w stan modlitwy rytualnej. Jeśli ktoś zatem 

postąpi tak na początku salaatu, jego modlitwa jest defektywna. 

STANIE (AL-QIJAM) 

Drugim filarem modlitwy rytualnej jest stanie (al-Qijam), które jest 

konieczne w modlitwach obowiązkowych (farz) i wymaganych (łażib). 

Muzułmaninowi, który jest w stanie stać nie jest prawnie dozwolone 

wykonywanie takich salaatów w pozycji siedzącej. Jednakże modlitwy 

sunna, inne niż rakaty sunna Modlitwy Jutrzenki (Salaat al-Fadżr) i 

modlitwy godne pochwały (modlitwy mustahab), jest prawnie dozwolone 

wykonywać w pozycji siedzącej. Jest jednakże lepiej wykonywać wszystkie 

modlitwy w pozycji stojącej. 

RECYTACJA (AL-QIRA'AH) 

Trzecim filarem modlitwy rytualnej jest al-Qira'ah, które polega na 

tym, iż osoba wykonująca modlitwę recytuje pewną ilość wersetów z 

Koranu tak głośno, że samemu będzie je słyszeć. 

Al-Qira'ah jest (obowiązkiem) farz w każdym rakacie Modlitwy 

Nieparzystej (Salaat al-Łitr), w modlitwach dodatkowych (al-Nafilah) i 

dwurakatowych modlitwach obowiązkowych (farz). Z drugiej strony, 

obowiązkowe jest recytowanie paru ayatów Chwalebnego Koranu w 

pierwszych dwóch rakatach czterorakatowych modlitw obowiązkowych, 

podczas gdy sunną jest recytacja w jej dwóch ostatnich rakatach. 

Ilość obowiązkowej recytacji (al-Qira'ah al-Farz) to albo trzy krótkie 

wersety albo jeden tak samo długi werset. 

51

NIEKTÓRE ŚWIĘTE WERSETY I SURY 

RECYTOWANE PODCZAS SALAATU 

(FATIHA AL-SZARIFAH) 

Transliteracja: 

Euuzu billaahi min esz-szejtaanir-radżiim. 

Bismillaahir-rahmaanir-rahiim. 

Elhamdu lillaahi rabbil ‘aalemiin. 

Errahmaanir rahiim. 

Maaliki jełmid-diin. 

Ijjaake na’budu łe ijjaake neste’iin. 

Ihdinas-syraatal mustaqym. 

Syraatallezyne en ‘amte ‘alejhim ghajril ma’duubi ‘alejhim łe leddaaaalliin. 

Tłumaczenie: 

Fatiha, czyli Rozdział Otwierający 

Szukam schronienia u Allaha przed szatanem przeklętym. 

W imię Allaha, Miłosiernego, Litościowego 

1. Chwała Allahu, Panu światów, 

2. Miłosiernemu i Litościwemu, 

3. Królowi Dnia Sądu. 

4. Oto Ciebie czcimy i Ciebie prosimy o pomoc. 

5. Prowadź nas drogą prostą 

6. Drogą tych, których obdarzyłeś dobrodziejstwami; 

Nie zaś tych, na których jesteś zagniewany, i nie tych, którzy błądzą. 

52

AYAT AL-KURSI (WERSET TRONOWY) 



Allaahu laaaa ilaahe illaa hułel hajjul-qajjum, 

Laa te’ chuzuhuu synetułłe laa nełm, 

Lehuu maa fissemaałaati łe maa fil ‘ard, 

Menn zellezyy jeszfe’u ‘indehuu illaa bi iznih, 

Ja’lemu maa bejne ejdiihim łe maa chalfehum, 

Łe laa juhiituune bi szej immin ‘ilmihii illaa bimaa szaaaa e łesi’a 

kursijjuhussemaałaati łel ‘ard, 

Łe laa je-uuduhuu hyfzuhumaa łe hułel ‘alijjul ‘azym. 

Tłumaczenie: 

Allah! Nie ma Boga, jak tylko On, Żyjący, Istniejący! 

Nie chwyta Go ni drzemka, ni sen. 

Do Niego należy to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi! 

A któż będzie się wstawiał u Niego inaczej jak za Jego zezwoleniem? 

On wie, co było przed nimi, i On wie, co będzie po nich. 

Oni nie obejmują niczego z Jego wiedzy, oprócz tego, co On zechce. 

Jego tron jest tak rozległy jak niebiosa i ziemia; 

Jego nie męczy utrzymywanie ich. On jest Wyniosły, Ogromny! 

53



Elem neszrahleke sadrak. 

Łe łe da’naa ‘anke łizrak. 

Ellezyy ennqada zahrak. 

Łe rafe’naa leke zykrak. 

Fe inne me’al ‘usri jusraa. 

‘Inne me’al. ‘usri jusraa. 

Fe izaa feraghte fensab. 

Łe ilaa rabbike ferghab. 

SURA ROZERWANIE 

(SURA AL-INSZIRAK) 

Tłumaczenie: 

1. Czyż nie otwarliśmy twojej piersi? * 

2. Czy nie zdjęliśmy z ciebie twego brzemienia, * 

* Czyż nie otwarliśmy twojej piersi? - tradycja pochodząca z wczesnego okresu Islamu nadaje 

temu wyrażeniu sens duchowy; "Czyż nie otwarliśmy twojej duszy na prawdę nowej wiary?" 

Werset ten, już bardzo wcześnie, dał początek osobliwej legendzie odnoszącej się do 

Proroka. Otóż kiedy Muhammed (s.a.s.) był jeszcze małym chłopcem, zbliżył się do niego 

anioł, otworzył mu pierś i wyjął z niej serce; obmył je i napełni wiarą i pobożnością. Łączy się 

niekiedy tę legendę z wydarzeniem "podróży nocnej" (por. S. XVII, w. 1 i przypis). (Bajdawi, II, 

408; Ibn Kasyr, III, 652.) 

54

3. które przytłaczało ci plecy? 

4. Czy nie rozgłosiliśmy twojej sławy? 

5. Obok trudności jest łatwość! * 

6. Zaprawdę, obok trudności jest łatwość! 

7. Przeto kiedy masz wolny czas, bądź skupiony 

8. i do twego Pana skieruj twoje pragnienia! 

SURA SLOŃ 

(SURA AL-FIL) 



Elem tera kejfe fe’ale rabbuke bi eshaabil fiil. 

Elem jedż’al kejdehum fii tedlyl. 

Łe ersele ‘alejhim tajran ebaabiil. 

Termiihim bi hidżaaratim min sydżdżiil. 

Fedżealehum ke’asfim-me‘kuul. 

Tłumaczenie: 

1. Czy nie widziałeś ** , jak postąpił twój Pan z towarzyszami słonia? 

* Czy nie zdjęliśmy z ciebie twego brzemienia - chodzi o grzech, jaki dusza przynosi na Sąd 

Ostateczny. Tutaj odnosi się do Proroka i oznacza, być może, "ciężar" dawnego 

bałwochwalstwa, który zdjął z niego Allah. 

* Obok trudności jest łatwość - zdaniem komentatorów, chodzi tutaj o podkreślenie, iż Prorok, 

po okresie wielkich trudności i zmagań, jakie napotkał w czasie Swojej działalności, osiągnął 

ostatecznie zwycięstwo, wielki sukces i sławę. 

** Jak mówi tradycja, słoń sam odmówił przekroczenia granicy "świętego obszaru" - haram 

55

2. Czy nie zniweczył ich podstępu? 

3. Czy nie rzucił przeciwko nim ptaków lecących stadami * , które obrzuciły 

ich kamieniami z palonej gliny? 

4. I uczynił ich jak objedzone pole zboża. 

SURA QURAJSZYCI 

(SURA QURAJSZ) 



Li iilaafi qurajsz. 

Iilaafihim rihletesz-szitaa i łessajf. 

Fel ja’budu rabbe haazel bejt. 

Ellezyy et-‘amehum min dżu’iłłe aamenehum min chałf. 

Tłumaczenie: 

1. Dla zgody Qurajszytów, 

2. Dla zgody ich w podróżowaniu zimą i latem! ** 

* Ptaki lecące stadami - niektórzy filologowie stwierdzają, iż słowo arabskie 'ababil oznacza 

"zwartą gromadę" lub "wiązkę, stado", np. ptaków. Jednocześnie pełni wyobraźni egzegeci 

muzułmańscy wyjaśniają, iż słowo to oznacza pewien osobliwy rodzaj ptaków, różnie przez 

nich opisywanych, jak np.: "są to ptaki żółte, mniejsze od gołębia, nogi mają czerwone" 

(Bajdawi, II, 278); albo: ,;są to ptaki zielone, mają głowy jak głowy lwów i wychodzą z morza". 

Każdy z tych ptaków miał nieść trzy kamienie: jeden w dziobie, a dwa w szponach (Ibn Kasyr, 

III, 678), 

56

3. Niech oni czczą Pana tego Domu, 

4. Który ich nakarmił, kiedy byli głodni, 

5. I zapewnił im bezpieczeństwo, aby nie żyli w strachu! * 

** 

W podróżowaniu zimą i latem - chodzi tu a karawany handlowe Kurajszytów, które 

wędrowały z Mekki do Jemenu - zimą, a do Syrii latetm. 

* 

Okolice Mękki były pustynne, tak iż byt ludnóści tego miasta zależał przede wszystkim od 

handlu, od regularnego wysyłania karawan kupieckich w kierunku Syrii; a również na południe 

do Jemenu. Do pomyślnego rozwoju handlu przyczyniało się bezpieczeństwo w okręgu Mekki; 

ponieważ obszar ten był uważany za "święty" - haram, i przepisy religijne zabraniały w nim 

walki i rozlewu krwi. 

57

SURA WSPOMOŻENIE 

(SURA AL-MAUN) 



Eraejtellezyy jukezzybu biddiin. 

Fe zaalikellezyy jedu’ul jetiim. 

Łe laa jahuddu ‘alaa ta’aamil miskiin. 

Fe łejlul-lil musalliin. 

Ellezyynehum ‘an salaatihim saahuun. 

Ellezyynehum juraa -uune łe jemne’uunel maa’uun. 

Tłumaczenie: 

1. Czy widziałeś tego, który za kłamstwo uważa religię? * 

2. To jest ten, który z pogardą odpycha sierotę, 

3. który nie zachęca do nakarmienia biednego. 

4. Biada modlącym się, 

5. którzy są niedbali w swojej modlitwie, 

6. którzy tylko chcą być widziani, 

7. a odmawiają wspomożenia. ** 

* Religia - arabskie jest rozumiane również jako "zapłata", "Sąd Ostate- ezny", który, jak 

wiemy, jest połączony ze zdawaniem rachunku i zapłatą; tak więc termin ten jest często 

tłumaczony jako "Sąd". 

** Wspomożenie - arabskie al-ma’un oznacza w ogóle: pomoc, jałmużnę, może więc być 

synonimem terminu zakat, oznaczającego jałmużnę przepisaną prawem religijnym. 

58



Innaa a’tajnaakel kełser. 

Fe salli li-rabbike łenhar. 

Inne szaani eke hułel ebter. 

SURA OBFITOŚĆ 

(SURA AL-KAŁSAR) 

Tłumaczenie: 

1. Zaprawdę, My daliśmy Tobie obfitość! * 

2. Módl się przeto do twego Pana i składaj ofiary! 

3. Zaprawdę, ten, kto Ciebie nienawidzi - pozostanie bez potomstwa! ** 

* Obfitość - arabskie al-kałsar (dosł.: wiele) oznaczać może wielkie bogactwo albo wielką 

liczbę zwolenników; niektórzy uważają to słowo za nazwę rzeki lub jeziora w raju. Jak mówi 

pobożna tradycja muzułmańska, Al-Kałsar to rzeka w raju, której brzegi są ze złota, a płynie 

po perłach i rubinach (Ibn Kasyr, III, 684); jest ona słodsza od miodu, bielsza od mleka, 

zimniejsza od lodu (Al-Azbarti, S, 177). 

** Pozostanie bez potomstwa - arabskie hułe el-ebter (dosł.: "on jest okaleczony") znaczy: 

człowiek bez potomstwa, które by zachowało jego pamięć, zwłaszcza bez syna. Słowo to 

przypuszczalnie zostało skierowane do Muhammada przez jakiegoś wroga i ten werset 

stanowi niejako odpowiedź daną temu nienawistnikowi, iż to właśnie o nim pamięć zaginie, a 

nie o Proroku. 

59

SURA NIEWIERNI 

(SURA AL-KAFIRUN) 



Qul jaaaa ejjuhel kaafiruun. 

Laaaa a’budu maa ta’buduun. 

Łe laa entum ‘aabiduune maaaa a’bud. 

Łe laa ene ‘aabidummaa ‘abedtum 

Łe laa entum ‘aaabiduune maaaa a’bud. 

Lekum diinukum łe lije diin. 

Tłumaczenie: 

1. Powiedz: "O wy - niewierni! 

2. Ja nie czczę tego, co wy czcicie, * 

3. ani wy nie jesteście czcicielami tego, Co ja czczę. 

4. Ja nie jestem czcicielem tego, co wy czcicie, 

5. ani wy nie jesteście czcicielami- tego, co ja czczę. 

6. Wy macie waszą religię, * 

7. ja mam moją religię." 

* 

Tu wyraźnie podkreślane że, iż w sprawach wiary prawdziwej, w pojęciu muzułmanina, nie 

może być kompromisu 

* 

Muzułmanie powołują się często na ten werset, pragnąc dowieść tolerancji w Islamie. 

Wynika z niego, iż nie należy nikogo prześladować za jego wiarę. 

60

SURA POMOC 

(SURA AL-NASR) 



Izaa dżaaaa e nasrullaahi łel feth. 

Łera ejtennaase jedchuluune fii diinillaahi ef łaadżaa. 

Fe sebbih bi hamdi rabbike łestaghfirhuu innehuu kaane tełłaabaa. 

Tłumaczenie: 

1. Kiedy przychodzi pomoc Allaha i zwycięstwo, 

2. kiedy widzisz ludzi przystępujących tłumnie do religii Allaha, 

3. głoś chwałę twego Pana i proś go o przebaczenie! Zaprawdę, On jest 

ciągle przebaczający! * 

* Przebaczający - arabskie: tełłab - "powracający", "nawracający się" (grzesznik) - może też 

odnosić się do Allah'a, który "ciągle nawraca się" do grzesznika skruszonego, czyli jest 

"przebaczający". 

61

SURA OJCIEC PŁOMIENIA 

(SURA ABU LAHAB) 



Tebbet jedaa ebii lehebiłłe tebb. 

Maa aghnaa ‘anhuu maaluhuu łe maa keseb. 

Sejaslaa naarann zaate leheb. 

Łemra-etuhuu hammaaletel hatab. 

Fii dżiidihaa hablumm mimm mesed. 

Tłumaczenie: 

1. Niech zginą obie ręce abu Lahaba * i niech on sam zginie! 

2. Nie zdadzą mu się na nic jego majątek i to, co zyskał. 

3. Będzie się palił w ogniu płomiennym ** , 

4. i jego żona - nosząca drzewo *** ; 

5. będzie ona mieć na szyi sznur **** z włókien palmy. 

* Abu Lahab - czyli "Ojciec płomienia", to przydomek stryja Proroka, i noszącego imię Abd al- 

`Uzza, który był zaciętym wrogiem nówej religii i zwalczał Muhammeda do końca swego życia. 

Zginęły obie ręce Abu Lahaba i on sam zginął. 

** Będzie się palił w ogniu płomiennym - w oryginale arabskim gra słów: nar datu lahab - 

"ogień posiadający płomień" będzie palił Abu Lahaba - "Ojca płomienia". 

*** jego żona nosząca drzewo - żona Abu Lahaba, Umm Gamil, podjudzała swego męża 

przeciw Prorokowi; według pobożnej tradycji, rozrzucała ciernie po piasku, którędy miał 

przejść boso Prorok. Pochodziła z arystokracji mekkańskiej (była siostrą Abu Sufjana) i 

ukazanie jej jako "noszącą drzewo" i "mającą na szyi sznur" było wielkim upokorzeniem. 

62



Qul hułallaahu ehad. 

Allaahus-samed. 

Lem jelid łe lem juuled. 

Łe lem jekullehuu kufułen ehad. 

SURA SZCZEROŚĆ WIARY 

(SURA AL-ICHLAS) 

Tłumaczenie: 

1. Mów: "On - Allah Jeden, 

2. Allah Wiekuisty! * 

3. Nie zrodził i nie został zrodzony! ** 

4. Nikt Jemu nie jest równy!" 

**** Sznur z włókien palmy - al-masad u dawnych Beduinów był skręcany z włókien 

palmowych,; sierści wielbłądziej lub ze skóry wielbłądziej. Lecz w kontekście tej sury egzegeci 

określają ów sznur m. in. jako "mocny łańcuch z żelaza", "obroża z ognia", na której uwiązana 

żona Abu Lahaba wędruje w ogniu piekielnym w górę i w dół. (Azhari, XII, 380; Bajdawi, II, 

421; Ibn Katir, III, 690). 

* Wiekuisty - arabskie As-,Samad to jedno z "najpiękniejszych imion Allah'a". Tłumacze 

europejscy najczęściej oddają je przez "Wieczny". Egzegeci arabscy 

** Nie zrodził i nie został zrodzony - werset ten może stanowić aluzję do idei Trójcy świętej 

w chrześcijaństwie, gdzie jest mowa o Allah'u-Ojcu, Allah'u-Synu i o trzeciej Osobie Boskiej - 

Duchu świętym. 

63

SURA JUTRZENKA 

(SURA AL-FALAQ) 



Qul e’uuzu bi rabbil felaq. 

Minn szerri maa chalaq. 

Łe minn szerri ghaasyqyn izaa łe qab. 

Łe minn szerrin neffaasaati fiil ‘uqad. 

Łe minn szerri haasydin izaa hased. 

Tłumaczenie: 

1. Mów: "Szukam schronienia u Pana jutrzenki * 

2. przed złem tego, co On stworzył ** , 

3. przed złem ciemności, kiedy się szerzy *** , 

4. przed złem tych, którzy dmuchają na węzły **** , 

* Jutrzenka - arabskie al-falak (świt) oznacza: zniknięcie ciemności i pojawienie się światła 

dziennego. Niektórzy komentatorzy dają wyjaśnienie bardziej symboliczne: a!-fala(c oznacza: 

"stworzenie"; "rzeczy stworzone", a więc byty wyłaniające się z ciemności, kiedy nadchodzi 

świt; ciemność to symbol nieistnienia, zaś światłość, jasność to oznaka życia i działania, jak 

również znak potęgi Allah'a. 

** Przed złem tego, co On stworzył - chodzi tu o zło i wszelkie nieszczęścia pochodzące od 

rzeczy stworzonych przez Allah'a; mogą one pochodzić od ludzi, jak np. tyrania, 

niesprawiedliwość, niewierność itp. lub mogą to być klęski żywiotowe, jak pożar, zaraza itp., 

albo może to być np. piekło, szatan. 

*** Zło ciemności -arabskie gasik oznacza "ciemność nocy", "noc"; według niektórych 

komentatorów, werset ten czyni aluzję do różnych obaw i niepokojów, jakie się rodzą w 

ludziach z chwilą nastania ciemności nocy, sprzyjajścej podstępnej i złowrogiej działalności 

złych duchów (demonów) czy czarowników. 

64

5. i przed złem człowieka zawistnego, w chwili kiedy żywi zawiść!" 



Qul euuzu bi rabbin-naas. 

Melikinnaas. 

Ilaahinnaas. 

Minn szerril łesłaasyl channaas. 

Ellezyy jułesłisu fii sudurinnaas. 

Min el dżinneti łen-naas. 

SURA LUDZIE 

(SURA AL-NAS) 

Tłumaczenie: 

1. Mów: "Szukam schronienia u Pana ludzi, 

2. Króla ludzi,. 

3. Boga ludzi, 

4. przed złem kusiciela, wycofującego się skrycie, 

5. który podszeptuje pokusę w serca ludzi 

6. - spośród dżinów i ludzi. * " 

**** Którzy dmuchają na węzły - wyrażenie stanowi aluzję do magicznej praktyki, którą 

uprawiały "czarownice"; zawiązywały one na sznurku pewną liczbę węzłów, odmawiały 

tajemne słowa i dmuchały na nie, a następnie podrzucały pod dom osoby, której chciały 

zaszkodzić. W Islamie zostało to potępione. 

* Spośród dżinnów i ludzi - chodzi o złych dżinnów i złych ludzi; mówi o nich S. VI, w. 112. 

65

NIEKTÓRE SUPLIKACJE (AL-DUA) 

RECYTOWANE w MODLITWACH RYTUALNYCH 

(SALAAT) 

FORMUŁA WYWYŻSZAJĄCA ALLAHA (AL-TAKBIR) 

I AL-SUBHANAKA 


(Recytuje się bez formuły Bismillah al-Szarif) 

“Allaahu ekber, Subhaanekellaahumme łe bihamdik, łe tebeerakesmuk, łe 

te’aalaa dżedduk, (łe dżelle senee uk * ) łe laaaa ilaahe ghajruk. 

Tłumaczenie: 

„Allah jest Największy, chwała Tobie, o Allahu! Dzięki należą się Tobie. 

Błogosławione jest Twoje imię. Twój Majestat jest największy. (Twoja 

chwała jest wielka * ). Nie ma Boga oprócz Ciebie.” 

* Dodawane w modlitwach pogrzebowych (dżanazah) 

66

AL-TAHIJJAH 


(Recytuje się bez formuły Bismillah al-Szarif) 

“Ettehijjaatu lillaahi łessalełaatu łettajjibaat, 

Esselaamu ‘alejke ejjuhennebijju łe rahmetullaahi łe berakaatuh, 

Esselaamu ‘alejnaa łe ‘alaa ‘ibaadillaahissaalihiin, 

Eszhedu ellaa ilaahe illallaah, łe eszhedu enne Muhammeden ‘abduhuu łe 

rasuuluh” 

Tłumaczenie: 

„Wszystkie rodzaje ustnych, cielesnych i finansowych aktów czci (ibadah) 

należą do Allaha. Pozdrowienia dla Ciebie, O Proroku (s.a.s.) i miłosierdzie 

i błogosławieństwa Allaha. Pokój niech będzie z nami i z prawymi sługami 

Allaha. Oświadczam, że nie ma Boga prócz Allaha i oświadczam, że 

Muhammed jest Jego sługą i wysłannikiem.” 

67

ŚWIĘTE FORMUŁY BŁOGOSŁAWIEŃSTWA 

(AS-SALAŁAT AL-SZARIF) 


“Allaahumme salli ‘alaa Muhammediłłe ‘alaa aali Muhammed, 

Kemaa sallejte ‘alaa Ibraahiime łe ‘alaa aali Ibraahiim, 

Inneke hamiidum-medżiid” 

“Allaahumme baarik ‘alaa Muhammediłłe ‘alaa aali Muhammed, 

Kemaa baarakte ‘alaa Ibraahiime łe ‘alaa aali Ibraahiim, 

Inneke hamiidum-medżiid” 

Tłumaczenie: 

„O mój Allahu! Ześlij łaskę i zaszczyt Prorokowi Muhammedowi (s.a.s.) i 

członkom rodziny Muhammeda (s.a.s.), tak, jak zesłałeś łaskę i zaszczyt 

Prorokowi Abrahamowi (Ibrahimowi, a.s.) i członkom rodziny Ibrahima 

(a.s.). Zaiste, jesteś Godny Wszelkiej Pochwały, Najwspanialszy.” 

68

SUPLIKACJE (AL-DUA) DO RECYTACJI PO 

WYPOWIEDZENIU BŁOGOSŁAWIEŃSTWA (SALAŁAT) 


“Rabbenaa aatinaa fiddunjaa hasenetełłe fil aachyrati hasaneteł-łe qynaa 

azaaben-naar.” 

Tłumaczenie: 

„O nasz Panie! Obdarz nas dobrem w tym świecie i w życiu przyszłym i 

ochroń nas od kary ognia.” 


“Rabbenaghfirlii łe liłaalidejje łe lil-mu’miniine jełme jequumul hisaab.” 

Tłumaczenie: 

„O nasz Panie! Obdarz mnie przebaczeniem, gdy nadejdzie Ostatni Dzień 

Sądu oraz moich rodziców i wiernych.” 

69

SUPLIKACJA (AL-DUA) DO RECYTACJI PO SUPLIKACJI 

„O PANIE, OBDARZ NAS” (RABBANA AATINAA) PRZED 

OSTATNIMI POZDROWIENIAMI (SALAAM), KOŃCZĄCYMI 

MODLITWĘ) 


“Allaahumme innii e’uuzu bike min ‘azaabil dżehennem, 

Łe e’uuzu bike min ‘azaabil qabr, 

Łe e’uuzu bike min fitnetil mesyh-id-dedżdżal, 

Łe e’uuzu bike min fitnetil mehjaa łel memaat.” 

Tłumaczenie: 

„O Allahu! Szukam schronienia u Ciebie przed karą Piekła, szukam 

schronienia u Ciebie przed karą grobu, szukam schronienia u Ciebie przed 

złem dadżdżala i szukam schronienia u Ciebie przed próbą życia i śmierci.” 

Abdullah ibn Al-Abbas (jeden z towarzyszy Muhammeda (s.a.s.)) 

(r.a.) zrelacjonował: „Szanowny Wysłannik Allaha (s.a.s.) nauczał tej 

suplikacji tak, jak nauczał sury ze Szlachetnego Koranu.” 

Istnieją również inne suplikacje zalecane przez Wysłannika Allaha 

(s.a.s.). 

70

SUPLIKACJE QUNUT DO RECYTACJI W TRZECIM 

RAKACIE NIEPARZYSTEJ MODLITWY (SALAAT AL-ŁITR) 


„Allaahumme, innaa neste’iinuke, 

Łe nestaghfiruke, 

Łe nestehdiike, 

Łe nu’minu bike 

Łe netuubu ilejke 

Łe netełekkelu ‘alejke 

Łe nusnii ‘alejkel chajra kullehuu neszkuruke, 

Łe laa nekfuruke, 

Łe nachle’u, 

Łe netruku mejjefdżuruk.” 

„Allaahumme ijjaake na’budu, 

Łe leke nusallii, 

Łe nesdżuudu, 

Łe ilejke nes’aa, 

Łe nahfidu nerdżuu rahmeteke łe nachszaa ‘azaabeke łe inne ‘azaabeke 

bilkuffaari mulhyq.” 

Tłumaczenie: 

„O Allahu! Modlimy się o Twoje wsparcie i pokierowanie i o przebaczenie. 

Wierzymy w Ciebie i zwracamy się do Ciebie w skrusze i ufamy Tobie. 

Chwalimy Cię w najlepszy sposób i dziękujemy Ci za całe dobro, którym 

71

nas obdarzyłeś i nie jesteśmy niewdzięczni wobec Ciebie. Opuszczamy i 

odwracamy się od tego, kto jest Ci nieposłuszny.” 

„O Allahu! Ciebie Jedynego czcimy, tylko dla Ciebie wykonujemy modlitwę 

rytualną i tylko Tobie kłaniamy się do ziemi. Tylko do Ciebie skierowana 

jest nasza duchowa walka i tylko do Ciebie pospiesznie przychodzimy i 

służymy Ci poprzez akty czci, mamy nadzieje na otrzymanie Twojej łaski i 

boimy się Twojej kary. Ponieważ surowa kara spotka politeistów. Zaiste, 

niewierzący otrzymają Twoją karę.” 

SKŁON- POCHYLENIE (AR-RUKU) 

Czwartym filarem modlitwy rytualnej (al-Salah) jest skłon pochylenie 

(al-Ruku), w którym głowa oraz plecy są na tym samym poziomie. 

Wykonuje się go z pozycji stojącej, po zakończeniu recytacji Szlachetnego 

Koranu (al-Qira'ah). Robiąc skłon (al-Ruku) kobiety kładą ręce na kolanach, 

nie rozpościerając palców, podczas gdy mężczyźni ujmują kolana ręką z 

rozpostartymi palcami. 

Muzułmanin, który wykonuje modlitwę rytualną w pozycji siedzącej, 

pochyla głowę do poziomu kolan. 

POKŁON DO ZIEMI (AL-SADŻDAH) 

Pokłon do ziemi (al-Sadżdah), piąty wymóg modlitwy rytualnej, który 

wykonuje się po wyprostowaniu się z pochylenia, polega na położeniu na 

ziemi czoła, nosa, koniuszków palców obu stóp, obu rąk oraz obu kolan, w 

sumie siedmiu części ciała. Podczas pokłonu (al-Sadżdah), oczy skupione 

są na obu stronach nosa. Ręce kładzie się po boku twarzy ze złączonymi 

palcami, skierowanymi w kierunku Qibli. 

OSTATNIE SIEDZENIE (QA’DA AL-ACHIRAH) 

Ostatnie siedzenie (Qa’da al-Achirah) to szósty filar modlitwy 

rytualnej, który polega na siedzeniu podczas zakończenia modlitwy 

rytualnej na czas recytacji „Ettehijjaatu”, suplikacji zaświadczenia (at- 

Taszahhud). 

72

W ostatnim siedzeniu (Qa’da al-Achirah), mężczyzna kieruje swoją 

lewą stopę do wewnątrz i siedzi na niej, podpierając swoją prawą stopę na 

palcach, wskazujących kierunek Qibla. 

Kobieta jednakże siedzi na swoich kościach biodrowych, 

umieszczając obie stopy po prawej stronie na zewnątrz. Ten rodzaj 

siedzenia dla kobiet, nazywa się al-Tałaruk. 

W ostatnim siedzeniu (Qa’da al-Achirah) ręce kładzie się naturalnie 

(na udach), z palcami sięgającymi kolan i wskazującymi kierunek Qibla. 

WYMAGANE CZYNY (ŁADŻIB) W MODLITWIE 

RYTUALNEJ 

1. Rozpoczęcie modlitwy rytualnej (al-Salah) słowami gloryfikacji tj. 

„Allaahu Ekber” (al-Takbir) 

2. Recytacja Rozdziału Otwierającego Szlachetnego Koranu (Sura 

Al-Fatiha) 

3. Recytacja po Rozdziale Otwierającym (Surze Al-Fatiha) 

jakiegokolwiek innego rozdziału (sury) z Koranu lub tylu wersetów (ayatów) 

ile równa się krótkiemu rozdziałowi (surze) 

4. Recytacja Rozdziału Otwierającego (Sury Al-Fatiha) w 

pierwszych dwóch rakatach obowiązkowych rakatów modlitwy rytualnej 

5. Wykonanie dwóch pokłonów do ziemi (sadżdah) jeden po 

drugim 

6. Zwrócić uwagę na ta'dilul arkan, to znaczy wykonywanie 

wszystkich filarów modlitwy rytualnej spokojnie i swobodnie, gdzie skłon 

oraz pokłon do ziemi wykonuje się tak spokojnie, że wszystkie kończyny 

powinny odpocząć, a ich stawy są nieskrępowane. Stanie po skłonie, 

siedzenie pomiędzy dwoma pokłonami do ziemi w każdym rakacie oraz 

powstanie ze skłonu muszą być wykonywane łagodnie, bez pośpiechu i 

swobodnie. 

7. Recytacja suplikacji zaświadczania (at-tahijjatu, dua al- 

Taszahhud) w każdym siedzeniu (qa’dah) 

8. Dwukrotne wypowiedzenie pozdrowienia (as-Salam), w celu 

zakończenia modlitwy rytualnej, najpierw ku prawej stronie, następnie ku 

lewej 

9. Recytacja Rozdziału Otwierającego (Sury Al-Fatiha) i 

dodatkowych rozdziałów po cichu w obowiązkowych (farz) częściach 

Modlitwy Południowej (Salaat Az-Zuhr) i Późnopopołudniowej (Salaat Al- 

Asr) 

10. Prowadzący (imam) recytuje Szlachetny Koran głośno w dwóch 

obowiązkowych (farz) rakatach Modlitwy Jutrzenki (Salaat Al-Fadżr), w 

73

pierwszych dwóch rakatach obowiązkowych (farz) rakatów Modlitwy o 

Zachodzie Słońca (Salaat Al-Maghrib) i Późnowieczornej (Salaat Al-'Isza), 

w Modlitwie Piątkowej (Salaat Al-Dżumua), w dwóch Modlitwach 

Świątecznych (Salaat Al-E’id), w Modlitwie Tarałih i Nieparzystej Modlitwie 

(Salaat al Łitr) następującej po niej w miesiącu Ramadan. 

11. W trzy i czterorakatowych modlitwach rytualnych siedzenie po 

zakończeniu drugiego i czwartego rakatu 

12. Recytacja Rozdziału Otwierającego (Sura Al-Fatiha) przed 

dodatkowymi surami bądź ayatami 

13. Dwukrotne wykonanie pokłonu zapomnienia (Sadżdah as-Sahł) 

w przypadku pomyłkowo pominiętego lub opóźnionego jakiegokolwiek 

wymaganego (ładżib) czynu 

14. Recytacja suplikacji Qunut w Nieparzystej Modlitwie (Salaat Al- 

Łitr) 

15. Ułożenie nosa, jak również czoła na ziemi (sadżdah) 

CZYNY SUNNAH W MODLITWIE RYTUALNEJ 

(SALAAT) 

1. Recytacja Azanu 

2. Uniesienie rąk: mężczyzna do poziomu uszu, mówiąc „Allaahu 

Ekber” na początku modlitwy, podczas gdy kobieta unosi ręce do ramion. 

3. Złożenie rąk bezpośrednio po wypowiedzeniu Takbir, „Allaahu 

Ekber”. Kobieta kładzie ręce na klatce piersiowej bez dotykania 

nadgarstka, tak, aby wyglądało to jak obręcz, podczas gdy mężczyzna 

kładzie dłoń prawej ręki na zewnętrznej części lewej, pod pępkiem, łapiąc 

nadgarstek środkowym palcem oraz kciukiem, tak, by uformować obręcz. 

4. Recytacja suplikacji „Subhaaneke...” 

5. Recytacja formuły Euzu-bismillah 

6. Recytacja „Bismillah” przed recytacją Rozdziału Otwierającego 

(Sura Al Fatiha) w każdym rakacie 

7. Recytacja „Aamiin” na końcu Rozdziału Otwierającego (Sura Al- 

Fatiha) 

8. Recytacja Wywyższenia Allaha (At-Takbir, czyli Allaahu Ekber), 

podczas skłonu, pokłonu do ziemi i wstając z pokłonu do ziemi 

9. Recytacja Wychwalenia Allaha (At-Tasbih) trzy razy w pozycji 

skłonu (al-Ruku) 

10. W pozycji skłonu mężczyzna trzyma kolana rękoma z 

rozpostartymi palcami, a głowa i plecy znajdują się na tym samym 

poziomie. Kobieta jednakże nie trzyma głowy i pleców na tym samym 

poziomie i kładzie palce na kolanach bez rozpościerania palców. 

74

11. Prowadzący (imam) recytuje „Semi’ Allahu limen hamideh” 

podnosząc się z pozycji skłonu (al-Ruku). 

12. Wspólnota (al-Dżama’ah) mówi „Rabbenaa lekel hamd” 

podnosząc się z pozycji skłonu (al-Ruku). 

13. Recytacja obu tych powyższych formuł, gdy odprawia się 

modlitwę w samotności 

14. Recytacja Wychwalenia Allaha (At-Tasbih, czyli „Subhaane 

Rabbijel A'laa”) w pozycji pokłonu do ziemi 

15. Łączenie palców w pozycji pokłonu do ziemi (al-Sadżdah) 

16. Podczas pokłonu do ziemi, mężczyzna trzyma uda z dala od 

brzucha, łokcie z dala od boków swojego ciała, a przedramiona nad ziemią. 

Kobieta jednakże schyla swoje ciało łącząc brzuch z udami. 

17. Położenie rąk na udach w długim i krótkim siedzeniu pomiędzy 

pokłonami do ziemi, pozostawiając palce rozluźnione i niepołączone 

18. W długim siedzeniu, mężczyzna rozkłada lewą stopę i unosi 

palcami stóp prawą w kierunku Świętej Kaaby. 

19. Podczas długiego siedzenia, kobieta siedzi na swoich kościach 

biodrowych, kładąc jedno udo na drugim i wyprowadzając stopy spod 

prawej kości biodrowej. 

20. Recytacja pozdrowienia (al-Salam), zwracając się najpierw na 

prawo, a następnie na lewo, powyżej ramion. 

21. Recytacja salałat al-szarif dla Proroka (s.a.s.) w ostatnim 

siedzeniu (al-Qa’dah al-Achirah) 

ZWYCZAJOWE ZACHOWANIE W MODLITWIE 

RYTUALNEJ (ADAB AS-SALAH) 

1. Gdy muazzyn wykonuje iqamah, bezzwłoczne powstanie 

usłyszawszy „Hajja 'al al-felah.” 

2. Dotknięcie płatków uszu kciukami na początku recytacji 

otwierającego wywyższania Allaha (at-Takbir al-Iftitah) na początku 

modlitwy rytualnej 

3. Będąc w pozycji stojącej, patrzenie w miejsce, w którym 

znajdować się będzie głowa podczas pokłonu do ziemi 

4. Patrzenie na koniuszki palców stóp w pozycji skłonu (al-Ruku) 

5. Recytacja wychwalania Allaha w skłonie (al-Ruku) i pokłonie do 

ziemi (al-Sadżdah) pięć do siedmiu albo siedem razy 

6. Dotknięcie ziemi najpierw nosem, a następnie czołem 

7. Patrzenie na obie strony nosa podczas pokłonu do ziemi 

8. Patrzenie na ramiona podczas recytacji pozdrowienia (al- 

Salam) 

75

9. Jeśli nie da się uniknąć ziewania, zakrycie ust zewnętrzną 

stroną prawej ręki. 

10. Wykonywanie modlitwy rytualnej w dobrym i czystym ubraniu, 

zgodnym ze swoimi możliwościami 

11. Recytując pozdrowienie ku prawej stronie, intencja 

pozdrowienia wspólnoty (al-Dżama’ah) i aniołów (al-Malaikah), 

znajdujących się po prawej stronie 

12. Pozdrawiając lewą stronę, intencja pozdrowienia wspólnoty (al- 

Dżama’ah) i aniołów (al-Malaikah), znajdujących się po lewej stronie 

13. Jeśli wykonuje się modlitwę rytualną w samotności, wykonanie 

intencji w celu pozdrowienia aniołów nazwanych szanownymi pisarzami (al- 

Kiram-an Katibin) i aniołów zwanych opiekunami (al-Hafazah). 

14. Próba powstrzymania się od kaszlu jak tylko możliwe. 

76

CZYNY NIEWSKAZANE PODCZAS 

WYKONYWANIA MODLITWY RYTUALNEJ 

(MAKRUHAT AS-SALAH) 

1. Spoglądanie w prawo bądź w lewo 

2. Bawienie się ubraniem lub dotykanie ciała bez powodu (nie ma 

szkody w lekkim poruszeniu części ubrania, które przyległo do ciała) 

3. Celowe (bez powodu) trzaskanie lub uderzanie palcami 

4. Usuwanie kamyków lub podobnych przedmiotów z miejsca 

wykonania skłonu do ziemi 

5. Położenie ręki na biuście 

6. Drapanie raz lub drugi jednej części ciała. Lepiej jest wytrzeć 

nos, by zapobiec cieknięciu. 

7. Siedzenie ze skrzyżowanymi nogami bez usprawiedliwienia 

8. Modlenie się w kierunku kogoś, kto stoi z tobą twarzą w twarz 

9. Wykonywanie modlitwy przed ogniskiem zawierającym palące 

się niedopałki 

10. Modlenie się w ubraniu, które posiada obrazki lub modlenie się 

w miejscu gdzie znajdują się obrazki naokoło wierzącego (al-Abid), które 

łatwo zobaczyć. 

11. Rozciąganie się 

12. Ziewanie 

13. Podczas siedzenia (qa’dah) do at-tahijatu (taszahhud) na 

piętach, końcówki palców znajdują się na ziemi. 

14. Siedzenie z udami ułożonymi na ziemi tak, aby kolana 

uniesione zostały do klatki piersiowej lub siedzenie z obiema rękoma 

ułożonymi na ziemi 

15. Modlenie się w starych i biednie wyglądających ubraniach, 

mimo, iż ma się nowsze i lepsze. (Godne pochwały (mustahab) jest 

noszenie ubrań takich, jakie normalnie nosi się na co dzień. Jeśli zatem 

noszenie piżamy lub koszuli nocnej jest zwyczajem, wtedy modlenie się w 

niej nie jest niewskazane według książki „Al-Nur Al-Islam.”) 

16. Modlenie się przez mężczyznę z odkrytą głową. Szczególnie 

jeśli robi się to w celu bycia skromnym i pokornym, aby nie przyciągać 

uwagi. Wtedy nie jest to niepożądane. 

17. Odwracanie palców oraz palców stóp od kierunku Świętej 

Kaaby, podczas wykonywania pokłonu do ziemi bądź innych pozycji, które 

tego wymagają 

18. Wszedłwszy na modlitwę zbiorową, stanie w tylnym rzędzie, 

jeśli jest trochę miejsca dostępnego z przodu 

77

19. Modlenie się (al-Salah) przed grobem 

20. Modlenie się przed jakąś nieczystością bez usunięcia jej z pola 

widzenia 

21. Modlenie się podczas osobnej modlitwy (nie wspólnej 

prowadzonej przez imama) mężczyzny w tym samym rzędzie co kobieta 

bez jakiejkolwiek kotary między nimi 

22. Modlenie się podczas gdy ma się silną potrzebę pójścia do 

toalety 

23. Podnoszenie kolan przed rękoma podnosząc się z pokłonu do 

ziemi (chyba, że wiek albo słabość tego wymaga) 

24. Podnoszenie jednej nogi z ziemi podczas pokłonu do ziemi 

25. Wykonywanie skłonu nim zrobi to imam 

26. Podnoszenie się ze skłonu (al-Ruku) nim zrobi to imam 

27. Wykonywanie pokłonu do ziemi nim zrobi to imam 

28. Podnoszenie się z pokłonu do ziemi (al-Sadżdah), nim zrobi to 

imam 

29. Wykonując pokłon do ziemi, układanie rąk na ziemi przed tym 

jak dotkną ją kolana, bez usprawiedliwienia 

30. Podnoszenie się, podpierając się o ścianę lub ziemię, bez 

usprawiedliwienia 

31. Wycieranie ziemi z czoła 

32. Recytacja w dwóch następujących po sobie rakatach, dwóch 

rozdziałów, pomijając tylko jeden rozdział (al-Sura) między nimi 

33. Recytacja w drugim rakacie rozdziału (al-Sura) lub części 

rozdziału, który znajduje się wcześniej w kolejności w Koranie niż ta 

recytowana w pierwszym rakacie. 

34. W modlitwie obowiązkowej (farz), recytacja tego samego 

rozdziału (sury) dwa razy w tym samym rakacie lub recytacja tej samej sury 

w następnym rakacie 

35. W drugim rakacie modlitwy obowiązkowej recytacja rozdziału, 

który jest dłuższy o trzy wersety (ayaty) niż ten recytowany w pierwszym. 

36. W modlitwie zbiorowej, recytacja Szlachetnego Koranu w tym 

samym czasie co przywódca modlitwy (imam) 

37. Wykonywanie pokłonu do ziemi na fałdzie turbanu otaczającej 

czoło (tj. czoło musi być odkryte, gdy dotyka ziemi) 

38. Opieranie się o ścianę podczas stania (al-Qijam) bez powodu 

39. Przechylanie (kiwanie) się w lewą lub prawą stronę, podczas 

bycia w pozycji stojącej 

40. Stanie na jednej nodze, bez powodu 

41. Liczenie wersetów (ayatów) lub wychwalań Allaha na palcach 

podczas modlitwy 

42. Modlenie się w samotności w miejscu gdzie trwa modlitwa 

zbiorowa 

78

43. Imam stojący w jakimkolwiek innym miejscu niż nisza meczetu 

zarezerwowana dla niego (al-Mihrab) 

44. Imam stojący w miejscu 50 cm. niższym niż miejsce wspólnoty, 

tak, że wspólnota jest na wyższym poziomie niż imam 

45. Imam stojący w miejscu 50 cm. wyższym niż miejsce wspólnoty 

(al-Dżama’ah), jednakże nie jest to niewskazane, jeżeli na tej samej niszy 

siedzi za imamem chociaż jedna osoba. 

46. Recytowanie „Bismillah” i „Aamiin” na głos 

47. Dokańczanie recytacji (al-Qira'ah), wykonując skłon 

48. Nie zarecytowanie al-Takbir („Allaahu Ekber”) w odpowiednim 

czasie. Nie zarecytowanie również innych wychwalań (al-Tasbih) i recytacji 

Szlachetnego Koranu w odpowiednim czasie 

49. Recytacja wychwalań Allah (al-Tasbih) w pozycji skłonu (al- 

Ruku) i pokłonu do ziemi (al-Sadżdah) po uniesieniu głowy 

50. Modlenie się z gołymi ramionami lub z podwiniętymi rękawami 

51. Nieustawienie czegoś jako bariery (al-Sutrah) nad miejscem 

pokłonu do ziemi jeśli jest możliwość, że żyjąca istota może przejść przed 

wierzącym (al-Abid). 

52. Wąchanie czegoś pachnącego 

53. Ciche wydmuchanie powietrza (jeśli ktoś to usłyszy, modlitwa 

jest unieważniona) 

54. Owijanie naokoło głowy kawałka materiału lub czegoś 

podobnego i pozostawianie góry odkrytej 

55. Modlenie się z zakrytymi ustami i nosem 

56. Osoba prowadząca drugą kongregację (al-Dżama’ah) stojąca w 

niszy (al-Mihrab) meczetu używanej przez imama, który prowadził pierwszą 

modlitwę. 

CZYNY KTÓRE UNIEWAŻNIAJĄ MODLITWĘ 

RYTUALNĄ 

1. Głośne mówienie i/lub śmiech (tj. jeśli ktoś śmieje się do tego 

stopnia, że osoba stojąca obok to usłyszy. Nie tylko jego modlitwa rytualna 

ale jego ablucja rytualna są unieważnione). 

2. Mówienie „uf”, jęczenie, wołanie „ach!” 

3. Płacz z powodu jakiegokolwiek bólu fizycznego lub z powodu 

nieszczęścia unieważnia modlitwę rytualną, podczas gdy płacz z powodu 

rozpamiętywania Raju albo Piekła lub bać się Allaha nie unieważnia. 

4. Celowe kaszlenie bez powodu, by oczyścić gardło 

5. Żucie gumy 

79

6. Trzykrotne usuwanie włosa z ciała podczas wykonywania 

jakiegoś filaru (al-Ruqn) modlitwy rytualnej 

7. Trzykrotne drapanie jakiejś części ciała, unosząc rękę, podczas 

wykonywania jakiegoś filaru (al-Ruqn) modlitwy rytualnej 

8. Przejście dwóch rzędów w kongregacji w jednym rakacie 

9. Przeczesywanie włosów lub brody 

10. Stanie koło czczącej kobiety (al-Abidah) bez odstępu jednej 

osoby pomiędzy nimi, będąc prowadzonymi przez tego samego imama i 

będąc w tym samym rzędzie 

11. Odwracanie klatki piersiowej i twarzy od kierunku Świętej Kaaby 

bez usprawiedliwienia 

12. Poprawianie jakiejkolwiek innej osoby niż imam w recytacji 

Świętego Koranu 

13. Nieprawidłowa recytacja Świętego Koranu do tego stopnia, że 

zmienione jest znaczenie 

14. Pozdrowienie z intencją powitania kogoś, kto przyjechał lub 

odpowiedź na pozdrowienie. Jednakże, jeśli ktoś wypowie pozdrowienie 

myśląc, że modlitwa rytualna się skończyła, nie jest ona unieważniona, ale 

w tym wypadku wierny musi wykonać pokłon zapomnienia (Sadżdah as- 

Sahł) 

15. Odkrycie jednej czwartej prywatnych obszarów ciała (ałrah) na 

ilość czasu odpowiadający recytacji trzech formuł wychwalania Allah (at- 

Tasbih). Jeśli jednakże ktoś odkryje swoje prywatne obszary celowo, 

modlitwa rytualna jest natychmiast unieważniona. 

16. Ruszanie obu stóp podczas pokłonu do ziemi lub trzykrotne 

poruszenie jednej stopy. Modlitwa rytualna jest również unieważniona. 

17. Podniesienie obu stóp z ziemi w tym samym czasie podczas 

pokłonu do ziemi (al-Sadżdah) 

80

JAK WYKONAĆ MODLITWĘ RYTUALNĄ 

Wierny (al-Abid), który ma zamiar wykonać modlitwę rytualną (al- 

Salah) musi przede wszystkim uważać, czy nie ma brudu na ubraniu lub w 

miejscu modlitwy, który będzie mu utrudniał prawidłowe wykonanie 

modlitwy rytualnej. Następnie, wierny (al-Abid) wykonuje mniejszą ablucję 

rytualną (al-Łudu), a potem staje twarzą w kierunku Świętej Kaaby. Trzeba 

odganiać ziemskie myśli jak najbardziej to możliwe. Nigdy nie powinno się 

zapominać, że stoi się w obecności Allah. Następnie robi się w sercu 

intencję (al-Nijjah), w celu wykonania modlitwy rytualnej (al-Salah). 

Na przykład, jeśli chce się wykonać rakaty sunna Modlitwy Porannej 

(Salaat Al-Fadżr), robi się taką intencję w sercu: „Mam zamiar wykonać 

rakaty sunnah dzisiejszej Modlitwy Porannej (Salah Al-Fadżr) ku 

zadowoleniu Allaha.” Jeśli chce się wykonać dodatkową modlitwę (Salaat 

Al-Nafilah) robi się taką intencję w sercu: „Zamierzam wykonać modlitwę 

rytualną (al-Salah) ku zadowoleniu Allaha.” Następnie unosi się obie dłonie 

do poziomu płatków uszu, tak, aby kciuki dotykały płatków uszu z 

rozpostartymi palcami i skierowanymi w kierunki Świętej Kaaby. Później 

wypowiada się formułę wywyższenia Allaha (at-Takbir al-Iftitah, czyli 

„Allaahu Ekber”) (zob. fot. 13). Z drugiej strony, kobiety podnoszą ręce tak, 

aby końce ich palców sięgały do poziomu ramion (zob. fot. 14). 

Wypowiedziawszy formułę wywyższenia Allaha „Allaahu Ekber”, 

mężczyzna kładzie swoją prawą dłoń na lewej (trzymając naokoło 

nadgarstek lewej ręki kciukiem i małym palcem prawej ręki) i wygodnie 

trzyma pod pępkiem (zob. fot. 15). Kobieta kładzie prawą rękę na lewej na 

wysokości klatki piersiowej (zob. fot. 16). 

Potem recytuje się suplikację Al-Subhanaka. Następuje po niej 

formuła „Euuzu bismillah” i Rozdział Otwierający (Sura Al-Fatiha). 

Na końcu Rozdziału Otwierającego mówi się „Aamiin”. Dodatkowy 

rozdział (sura) lub długi werset (ayat) równy długości krótkiemu rozdziałowi 

(surze) recytuje się po Rozdziale Otwierającym. Potem, opuszcza się ręce 

na bok i wykonuje skłon (al-Ruku), mówiąc „Allaahu Ekber.” 

Podczas skłonu mężczyzna trzyma kolana rękoma z rozpostartymi 

palcami, układając głowę i plecy do pośladków na tym samym poziomie 

(zob. fot. 17). Kobieta nie skłania się tak nisko jak mężczyzna (zob. fot. 18). 

Podczas pokłonu przynajmniej trzykrotnie wychwala się Allah wyrażeniem: 

„Subhaane Rabbijel ‘Azym.” (Chwała mojemu Panu, Najwyższemu). W 

pozycji skłonu skupia się oczy na palcach stóp, ale nie pochyla się głowy, 

lecz trzyma na poziomie pleców. Następnie podnosi się głowę i swobodnie 

stoi, recytując: „Semi’Allahu limen hamideh” i „Rabbenaa lekel hamd” 

(„Allah wysługuje tego, kto go wychwala”, „Panie, do Ciebie wyłącznie 

należą się wszystkie rodzaje doskonałych podziękowań.”) Następnie 

81

należy klękać, mówiąc „Allaahu Ekber,” by przyjąć pozycje pokłonu do 

ziemi (al-Sadżdah). Wykonując pokłon do ziemi, najpierw kładzie się na 

ziemi kolana, później ręce, a później twarz pomiędzy rękoma, dłonie są na 

ziemi, a palce złączone. Podczas pokłonu do ziemi czoło i nos powinny 

czuć twardość ziemi. Ręce i stopy skierowane są w kierunku Świętej 

Kaaby. 

Podczas pokłonu do ziemi, mężczyzna trzyma łokcie z dala od ciała, 

brzuch z dala od ud, palce i palce stóp skierowane są w kierunku Świętej 

Kaaby. Palce są złączone, a nie rozpostarte (zob. fot. 19). Z drugiej strony, 

kobieta wykonuje przeciwne czynności. Pochyla ciało, łącząc brzuch z 

udami i trzyma łokcie blisko ciała. Nie kieruje swoich palców stóp w 

kierunku Świętej Kaaby, kładzie koniuszki palców na ziemi (zob. fot. 20). 

Podczas pokłonu do ziemi trzykrotnie recytuje się formułę wychwalania 

Allah (al-Tahmid): „Subhaane Rabbijel 'A’laa” (Chwała memu Panu, 

Najwyższemu). 

Następnie wypowiada się formułę wywyższenia Allaha (al-Takbir): 

„Allaahu Ekber” (Allah jest Największy) i podnosi się z pierwszego pokłonu 

do ziemi do pozycji siedzącej, gdzie pozostaje się na czas równy 

jednokrotnemu wypowiedzeniu formuły „Subhaanellah.” Potem zaczyna się 

drugi pokłon do ziemi, mówiąc „Allaahu Ekber” i ponownie recytuje się trzy 

razy „Subhaane Rabbijel 'A’laa” w pozycji pokłonu do ziemi. 

Potem, podnosi się głowę z pokłonu do ziemi, mówiąc „Allaahu 

Ekber” i wstając, bez opierania się rękami o ziemię i bez siedzenia, tym 

samym kończąc pierwszy rakat. 

Drugi rakat jest taki sam jak pierwszy, z tym wyjątkiem, iż na 

początku nie recytuje się formuły wywyższenia Allaha (takbir). Znów łączy 

się dłonie w taki sam sposób i recytuje Rozdział Otwierający (Surę Al- 

Fatiha), poprzedzając ją formułą al-Bismillah (bez „Euzu billaahi min eszszejtaanir 

radżim”) i dodatkowy rozdział (surę) lub długi werset o długości 

krótkiego rozdziału (sury). 

W dalszej kolejności wykonuje się skłony (al-Ruku) i pokłony do 

ziemi (al-Sadżdah) dokładnie w taki sam sposób jak w pierwszym rakacie. 

Jednakże, po skończeniu drugiego pokłonu do ziemi w drugim rakacie, 

mężczyzna rozkłada swoją lewą nogę i siedzi na niej, podnosząc prawą 

stopę, której palce skierowane są ku Świętej Kaabie, kładąc ręce na udach, 

blisko kolan i rozpościerając palce (zob. fot. 22). 

W pozycji siedzącej (al-Dżalsah) recytuje się suplikację 

Zaświadczenia (Dua al-Taszahhud), suplikacje „Allaahumme salli”, 

„Allaahumme baarik” i „Rabbenaa aatinaa”. 

Następnie obraca się głowę najpierw na prawą stronę mówiąc 

formułę „Esselaamu 'alejkum łe rahmetullaah” (zob. fot. 23 i 24). Potem 

obraca się ku lewej stronie z recytacją tego samego pozdrowienia (al- 

Salam). Modlitwa rytualna została teraz zakończona (zob. fot. 25 i 26). 

82

Obowiązkowe (farz) rakaty Modlitwy porannej (Salaat Al-Fadżr) są 

wykonywane w taki sam sposób jak jej rakaty sunna, gdzie mężczyźni 

wykonują Iqamę przed początkiem obowiązkowej modlitwy rytualnej. 

Po zakończeniu jakiejkolwiek modlitwy rytualnej (al-Salah) (tj. po 

formule pozdrowienia (as-Salaam, a mianowicie „Esselaamu 'alejkum łe 

rahmetullaah”)), recytuje się poniższą, pojedynczą modlitwę: 

„Allaahumme enntesselaamu łe minnkesselaam. Tebaarakte jaa zel 

dżelaali łel ikraam.” 

Co oznacza: „O mój Allahu! Ty jesteś pokojem i od Ciebie pochodzi 

pokój. Błogosławiony jesteś, O, Posiadaczu Majestatu i Honoru.” 

Po tym zdaniu recytuje się poniższą formułę pochwały Allah (al- 

Tasbih): 

„Subhaanellaahi łelhamdu lillaahi łe laa ilaahe illallaahu łallaahu 

ekber. Łe laa hałle łe laa qułłete illaa billaahil ‘alijjil ‘azym.” 

Co oznacza: „Chwała Allahowi i podziękowania. Nie ma Boga prócz 

Allaha i Allah jest Największy. I żadna siła i moc nie istnieje z wyjątkiem 

Allaha, Najwyższego, Majestatycznego. Jedynie ze wsparciem, pomocą i 

mocą Allaha Największego przestajemy buntować się i zwracamy się ku 

posłuszeństwu Allahowi, Najwyższemu.” 

Potem recytuje się werset (ayat) Ayat Al-Kursi (Allahu laa ilaahe 

illaa hułel hajjul qajjum) jeden raz, a następnie recytuje się: 

- formułę wychwalania Allaha (at-Tasbih, czyli „SubhanAllah”) 33 

razy 

- formułę podziękowania Allahowi (at-Tahmid, czyli „Elhamdulillah”) 

33 razy 

- formułę wywyższenia Allaha (al-Takbir, czyli Allaahu Ekber) 33 

razy 

Następnie recytuje się poniższe zdanie: 

„Allaahu Ekber, laa ilaahe illallaahu łahdehuu laa szeriike leh. Lehul 

mulku łe lehul hamdu juhjii łe jumiit łe hułe hajjul laa jemuutu bijedihil chajr 

łe hułe 'alaa kulli szej ‘in qadiir.” 

Co oznacza: „Allah Pan jest Największy, nie ma Boga prócz Allaha, 

Allah jest Jedyny i nie ma współtowarzysza. Ziemia i wszystkie niebiosa są 

w Jego (boskim) posiadaniu. Jemu należą się dzięki. 

83

Allah jest tym, który daje życie i daje śmierć i On jest Żyjącym, Który 

nie umiera. Dobro jest w Jego Rękach i On ma moc ponad wszystkim.” 

Po tych formułach, unosi się ręce i suplikuje do Allah Największego 

(zob. fot. 27 i 28.) 

Wszystkie modlitwy rytualne (al-Salaat) wykonuje się w taki sam 

sposób jak zostało to wyjaśnione powyżej. Jednakże w pierwszym 

siedzeniu (al-Dżalsah) trzyrakatowych i czterorakatowych obowiązkowych 

modlitw rytualnych (salaat al-Farz) i czerorakatowych podkreślanych 

modlitw rytualnych sunna (salaat al-Sunnah al-Muakkadah) i Nieparzystej 

Modlitwy (Salaat Al-Łitr) recytuje się jedynie Suplikacje Zaświadczenia 

(Dua al-Taszahhud, czyli „Ettehijjaatu”). Nie recytuje się suplikacji 

„Allaahumme salli” i „Allaahumme baarik.” Jednakże w pierwszym 

siedzeniu (al-Dżalsah) czterorakatowych niepodkreślanych sunn (salaat al- 

Sunnah ghajr muakkadah), takich jak czterorakatowa sunna Modlitwy 

Późnopopołudniowej (Salaat Al-Asr) i Późnowieczornej Modlitwy (Salaat 

Al-'Isza) recytuje się suplikacje „Allaahumme salli” i „Allaahumme baarik” 

po Suplikacji Zaświadczenia (Dua Al-Taszahhud). Również na początku 

trzeciego rakatu tych czterorakatowych niepodkreślanych sunn Modlitwy 

Późnopopołudniowej i Modlitwy Późnowieczornej, recytuje się suplikacje al- 

Subhanaka i wypowiada formułę Bismillah z „Euzu...” przed Rozdziałem 

Otwierającym (Sure Al-Fatiha). 

84

TABELA INTENCJI DLA MODLITW RYTUALNYCH 

Stojąc w kierunku Świętej Kaaba intencję wykonania modlitwy (al- 

Nijjah) precyzuje się po cichu w umyśle wg poniższych: 

1. MODLITWA JUTRZENKI - PORANNA (SALAAT AL- 

FADŻR) 

a) Zalecany sunnah (2 rakaty) 

„Żeby uzyskać błogosławieństwo Allaha, zamierzam wykonania 

części sunna dzisiejszej modlitwy porannej (salaat al-Fadżr)” 

b) Obowiązkowe (farz) (2 rakaty) 


obowiązkowej części (farz) dzisiejszej modlitwy porannej (salaat al-Fadżr)” 

2. MODLITWA POŁUDNIOWA - WCZESNEGO POPOŁUDNIA 

(SALAAT AL-ZUHR) 

a) Zalecany pierwszy sunnah (4 rakaty) 


zalecanej pierwszej sunny dzisiejszej modlitwy południowej (salaat al- 

Zuhr).” 

b) Obowiązkowe (farz) (4 rakaty) 


obowiązkowej części (farz) dzisiejszej modlitwy południowej (salaat al- 

Zuhr).” 

c) Zalecany druga sunnah (2 rakaty) 


ostatniej zalecanej sunny będącej częścią dzisiejszej modlitwy południowej 

(salaat al-Zuhr).” 

MODLITWA POPOŁUDNIOWA- 

PÓŹNEGOPOPOŁUDNIA (SALAAT AL-ASR) 

d) Sunnah dodatkowe (4 rakaty) 


dodatkowej sunny dzisiejszej modlitwy popołudniowej (salaat al-Asr).” 

85

e) Obowiązkowe (farz) (4 rakaty) 


obowiązkowej (farz) części dzisiejszej modlitwy popołudniowej (salaat al- 

Asr).” 

3. MODLITWA ZACHODU SŁOŃCA - WIECZORNA (SALAAT 

AL-MAGHRIB) 

a) Obowiązkowe (farz) (3 rakaty) 


część obowiązkową (farz) dzisiejszej modlitwy wieczornej (salaat al- 

Maghrib).” 

b) Zalecany sunnah (2 rakaty) 


zalecanej sunny dzisiejszej modlitwy wieczornej (salaat al-Maghrib).” 

4. A) MODLITWA PÓŹNEGO WIECZORA - NOCNA (SALAAT 

AL-ISZA) 

a) Dodatkowy pierwszy sunnah (4 rakaty) 


pierwszej dodatkowej sunny dzisiejszej modlitwy nocnej (salaat al-Isza).” 

b) Obowiązkowe część (farz) (4 rakaty) 


obowiązkowej części dzisiejszej modlitwy nocnej (salaat al-Isza).” 

c) Zalecany ostatni sunnah (2 rakaty) 


ostatniej sunny dzisiejszej modlitwy nocnej (salaat al-Isza).” 

B) MODLITWA NIEPARZYSTO-RAKATOWE (SALAAT AL- 

ŁITR) (3 RAKATY) 


przypisaną na dzisiaj modlitwę nieparzysto-rakatową łitr (salaat al-Łitr)”. 

 

86

PIĘĆ CODZIENNYCH MODLITW RYTUALNYCH 

1. MODLITWA PORANNA (SALAAT AL-FADŻR): 

Modlitwa Poranna (Salaat al-Fadżr) złożona jest z czterech rakatów, 

pierwsze dwa są sunną a dwa ostatnie obowiązkiem (farz). Ktoś kto 

zamierza modlić się Modlitwę Poranną wykonuje ablucję rytualną (al-Łudu), 

staje twarzą w stronę Kaaby, w sercu wypowiada intencję wykonania 

części będącej sunną w Modlitwie Porannej (Salaat al-Fadżr) i rozpoczyna 

modlitwę wypowiadając wyrażenie wywyższenia Allaha (al-Takbir tzn. 

Allaahu Ekber). Następnie wykonuje dwa rakaty sunna tak jak opisane 

zostało to w rozdziale „Jak wykonywać modlitwę rytualną”. 

Po zakończeniu sunny Modlitwy Porannej (Salaat al-Fadżr) wstaje 

się, recytuje iqamę i robi intencję (al-Nijjah) w sercu wykonania 

obowiązkowej części (farz) Modlitwy Porannej oraz rozpoczyna modlitwę 

mówiąc „Allaahu Ekber”. (Kobiety nie recytują iqamy). 

W obowiązkowej części (farz) Modlitwy Porannej (Salaat al-Fadżr) 

sunną jest recytowanie długiej Sury jeżeli ktoś nauczył się na pamięć 

przynajmniej jednej. 

2. MODLITWA POŁUDNIOWA (SALAAT AL-ZUHR): 

Osoba, która będzie się modliła Modlitwę Południową (Salaat al- 

Zuhr) najpierw robi intencję (al-Nijjah) w sercu, że wykona pierwszą sunnę 

Modlitwy Południowej a następnie wykonuje pierwsze dwa rakaty w ten 

sam sposób jak sunnę Modlitwy Porannej na końcu których siada w 

pierwszej pozycji siedzącej (al-Dżalsah al-Ałłal) i recytuje Suplikację 

Zaświadczenia (Dua al-Taszahhud) mianowicie „Ettehijjaatu lillaahi...”. 

Następnie wstaje się do trzeciego rakatu. Recytuje się Rozdział 

Otwierający (Sura al-Fatiha) a potem wykonuje trzeci i czwarty rakat 

dokładnie jak pierwszy i drugi a na koniec siada w drugiej pozycji siedzącej 

(al-Dżalsah al-Achirah). następnie recytuje się suplikacje „Ettahijjatu- 

lillahi...” „Allaahumme salli...”, „Allaahumme baarik...” i „Rabbenaa...”. 

Potem kończy się modlitwę rytualną (al-Salaat) wypowiadając formułę 

pozdrowienia (al-Salam). 

Obowiązkową część (farz) Modlitwy Południowej (Salaat al-Zuhr) 

wykonuje się jak uprzednią część sunna. Mężczyźni jednakże przed 

rozpoczęciem modlitwy recytują iqamę. Intencję (al-Nijjah) wypowiada się 

w sercu: „Mam intencję wykonania obowiązkowej części (farz) dzisiejszej 

Modlitwy Południowej”. Różnica pomiędzy wykonaniem dwóch pierwszych 

a dwóch ostatnich rakatów jest tylko taka, że w dwóch ostatnich recytuje 

87

się tylko Surę Otwierającą (Sura al-Fatiha). Innymi słowy po Surze 

Otwierającej (Sura al-Fatiha) nie recytuje się żadnego dodatkowego 

rozdziału (sury) ani wersetu (ayatu). Podobnie nie recytuje się żadnej 

dodatkowej sury ani ayatu po Surze Otwierającej w trzecim i czwartym 

rakacie obowiązkowej (farz) części innych codziennych modlitw rytualnych. 

Ostatnie dwa rakaty sunna Modlitwy Południowej (Salaat al-Zuhr) są 

wykonywane w dokładnie ten sam sposób jak dwa rakaty sunna Modlitwy 

Porannej (Salaat al-Fadżr) a intencję (al-Nijjah) wypowiada się w ten 

sposób: „Mam intencję wykonania zalecanej ostatniej sunny dzisiejszej 

Modlitwy Południowej”. 

3. MODLITWA PÓŹNEGO POPOŁUDNIA -POPOŁUDNIOWA 

(SALAAT AL-ASR): 

Po dokonaniu ablucji (al-Łudu) wykonuje się najpierw część sunna 

(cztery rakaty) zaczynając od wypowiedzenia w sercu intencji (al-Dżalsah 

al-Ałłal): „Zdecydowałem wykonać sunnę dzisiejszej Modlitwy 

Popołudniowej (Salaat al-Asr)”. Pierwsze dwa rakaty wykonuje się jak 

część sunna Modlitwy porannej (Salaat al-Fadżr). W pierwszej pozycji 

siedzącej (al-Dżalsah al-Ałłal) po Suplikacji Zaświadczenia (Dua al- 

Taszahhud) recytuje się suplikacje „Allaahumme salli...” i „Allaahumme 

baarik...”. Następnie wstaje się do trzeciego rakatu mówiąc przy tym 

„Allaahu Ekber”. Potem recytuje się Suplikację Subhanaka i wypowiada 

formułę Euzu Besmele przed recytacją Rozdziału Otwierającego (Sura al- 

Fatiha). Po Fatiha recytuje się w sunnie w 3. i 4. rekacie surę. Potem 

wykonuje się dwa następne rakaty. 

Część obowiązkową (farz) Modlitwy Popołudniowej (Salaat al-Asr) 

wykonuje się dokładnie w ten sam sposób jak obowiązkową część 

Modlitwy Południowej, z jedną różnicą jaką jest treść intencji (al-Nijjah). 

Tutaj wypowiada się intencję wykonania obowiązkowej części (farz) 

Modlitwy Popołudniowej (Salaat al-Asr). Mężczyźni za każdym razem 

recytują iqamę przed wykonaniem obowiązkowej części Modlitwy 

Popołudniowej. 

4. MODLITWA O ZACHODZIE SŁOŃCA-WIECZORNA (SALAAT 

AL-MAGHRIB): 

Obowiązkowe trzy rakaty (farz) Modlitwy Zachodu Słońca (Salaat al- 

Maghrib) wykonuje się przed częścią sunna. Ten, kto zamierza wykonać 

Modlitwę Zachodu Słońca najpierw recytuje iqamę i robi intencję (al-Nijjah) 

w ten sposób: „Mam intencję wykonanie obowiązkową (farz) część 

dzisiejszej Modlitwy Zachodu Słońca” a następnie wykonuje trzy 

obowiązkowe (farz) rakaty Modlitwy Zachodu Słońca. 

88

Po wykonaniu pierwszego i drugiego rakatu w sposób jak dwa 

obowiązkowe rakaty Modlitwy Porannej (Salaat al-Fadżr) siada się w 

pierwszej pozycji siedzącej (Dżalsah al-Ałłal) i recytuje się Suplikację 

Zaświadczenia (Dua al-Taszahhud) tzn. „Ettehijjaatu...”. Następnie 

wypowiadając formułę wywyższenia Allaha (al-Takbir) tzn. „Allaahu Ekber” 

wstaje się do trzeciego rakatu. Potem w trzecim rakacie recytuje się 

Rozdział Otwierający (Sura al-Fatiha) i siada się w drugiej pozycji siedzącej 

(Dżalsah al-Achirah) gdzie recytuje się Suplikację Zaświadczenia tzn. 

„Ettehijjaatu”, „Allaahumme salli”, „Allaahumme baarik” i „Rabbenaa 

aatinaa”. Potem kończy się modlitwę pozdrowieniem (al-Salam) najpierw 

na prawo potem na lewo. 

Po wykonaniu obowiązkowej części Modlitwy o Zachodzie Słońca 

robi się intencję wykonania sunny: „Mam intencję wykonania zalecanej 

sunny dzisiejszej Modlitwy o Zachodzie Słońca”. A następnie wykonuje się 

dwa rakaty sunna Modlitwy o Zachodzie Słońca dokładnie tak jak część 

sunnah Modlitwy Porannej (Salaat al-Fadżr). 

5. A) MODLITWA PÓŹNEGO WIECZORA - NOCNA (SALAAT AL- 

’ISZA): 

Przy wykonywaniu Modlitwy Późnego Wieczora (Salaat al-’Isza) 

najpierw wykonuje się dodatkowe cztery rakaty sunna dokładnie jak sunna 

Modlitwy Popołudniowej (Salaat al-Asr) a następnie po wyrecytowaniu 

iqamy cztery rakaty obowiązkowe (farz) dokładnie jak cztery rakaty 

obowiązkowe Modlitwy Południowej (Salaat al-Zuhr) a na koniec zalecane 

dwa rakaty sunna w sposób jak sunna Modlitwy Porannej (Salaat al-Fadżr). 

Nie ma różnicy w ich sposobie wykonania za wyjątkiem ich intencji (al- 

Nijjah). 

B) MODLITWA NIEPARZYSTO-RAKATOWE ŁITR (SALAAT AL- 

ŁITR): 

Modlitwa nieparzysto-rakatowa (Salaat al-Łitr), która jest modlitwą 

wymaganą (ładżib) składa się z trzech rakatów. Wykonywana jest po 

Modlitwie Późnego Wieczora (Salaat al-’Isza) i w każdym rakacie recytuje 

się Rozdział Otwierający (Sura al-Fatiha) i dodatkowe sury lub ayaty. 

Modlitwa nieparzysto-rakatowe (Salaat al-Łitr) wykonywana jest w 

ten sposób: Najpierw robi się intencję (al-Nijjah) w sercu: „Mam intencję 

wykonania dzisiejszą Modlitwę Łitr”. Następnie zaczyna się modlitwę 

wypowiadając formułę al-Takbir: „Allaahu Ekber”. Po wykonaniu dwóch 

pierwszych rakatów w sposób jak sunna Modlitwy Porannej (Salah al- 

Fadżr) siada się w pierwszej pozycji siedzącej (al-Dżalsah al-Ałłal) i 

89

ecytuje się Suplikację Zaświadczenia tzn. „Ettehijjaatu”. Następnie 

wypowiadając formułę „Allaahu Ekber” wstaje się do trzeciego rakatu. 

Wtedy recytuje się Rozdział Otwierający (Sura al-Fatiha) i dodatkowy 

rozdział. Następnie rozluźnia się ręce bez opuszczania ich i bez 

wykonywania pokłonu podnosi się dłonie tak jak na początku modlitwy 

mówiąc „Allaahu Ekber”. Następnie składa się dłonie i recytuje się 

Suplikację Qunut (Dua al-Qunut). Potem mówi się „Allaahu Ekber” i 

wykonuje pokłon jak w innych modlitwach i po wykonaniu czołobić siada się 

z drugiej pozycji siedzącej (al-Dżalsah al-Achirah). W drugiej pozycji 

siedzącej recytuje się Suplikacje „Ettehijjaatu”, „Allaahumme salli”, 

„Allaahumme baarik” i „Rabbana aatinaa”… Następnie kończy się Modlitwę 

Łitr (Salaat al-Łitr) wypowiadając formułę pozdrowienia (al-Salam). 

W ten sposób zostały opisane modlitwy rytualne, które muszą być 

wykonywane każdego dnia wraz z ich częściami obowiązkowymi (farz), 

zalecanymi (ładżib) i sunna. 

LICZBA RAKATÓW W PIĘCIU MODLITWACH RYTUALNYCH 

a) Rakaty Obowiązkowe (Farz): 

Całkowita ilość rakatów obowiązkowych (farz) wynosi siedemnaście 

w tym: dwa w Modlitwie Porannej (Salaat al-Fadżr), cztery w Modlitwie 

Południowej (Salaat al-Zuhr), cztery w Modlitwie Popołudniowej (Salaat al- 

Asr), trzy w Modlitwie Zachodu Słońca (Salaat al-Maghrib) oraz cztery z 

Modlitwie Późnego Wieczora (Salaat al-’isza). 

b) Rakaty Wymagane (Ładżib): 

Całkowita liczba rakatów ładżib wynosi trzy. Formują one Modlitwę 

al-Łitr, i są jedynymi rakatami wymaganymi (Ładżib) w codziennych 

modlitwach rytualnych. 

c) Rakaty Sunny Zalecanej (Sunnah al-Muakkadah): 

Jest ich dwanaście, dwa w Modlitwie Porannej, sześć (cztery plus 

dwa) w Modlitwie Południowej, dwa w Modlitwie Zachodu Słońca i dwa w 

Modlitwie Późnego Wieczora. 

d) Rakaty Sunny Dodatkowej (Sunnah al-Ghayr’Muakkadah): 

Jest ich osiem: cztery w Modlitwie Popołudniowej i cztery w 

Modlitwie Późnego Wieczora. 

 

90

POKŁON NA ZAPOMNIENIE (SADŻDAH AL-SAHŁ) 

Pokłon na Zapomnienie (Sadżdah al-Sahł) jest wymaganym (ładżib) 

czołobiciem (Sadżdah), które wykonuje się w celu naprawienia 

zaniedbania, opóźnienia wykonania, powtórzenia lub wykonania zbyt wielu 

części modlitwy zrobionych ze zbytnią beztroską podczas modlitwy. 

SYTUACJE WYMAGAJĄCE POKŁONU NA ZAPOMNIENIE 

(SADŻDAH AL-SAHŁ) 

Pokłon na Zapomnienie (Sadżdah al-Sahł) jest konieczny jeżeli 

doszło do zaniedbania lub opóźnienia wymaganej (ładżib) czynności albo 

jeżeli doszło do prostego opóźnienia obowiązkowej (farz) części modlitwy. 

Aczkolwiek opuszczenie obowiązkowej (farz) czynności nie może być 

naprawione przez Pokłon na Zapomnienie (Sadżdah al-Sahł) i modlitwa 

musi zostać powtórzona. 

Jeśli chodzi o zaniedbanie wykonania czynności sunna, wykonanie 

Sadżdah al-Sahł nie jest wymagane. 

Jeżeli wyrecytuje się modlitwę po cichu zamiast na głos lub opuści 

się Qunut Dua albo zapomni się wykonać pierwszą pozycję siedzącą (al- 

Dżalsah al-Ałłal) podczas modlitwy czterorakatowej należy wykonać Pokłon 

na Zapomnienie (Sadżdah al-Sahł). W ten sposób brak zostanie 

uzupełniony a błąd naprawiony. 

JAK WYKONAĆ POKŁON NA ZAPOMNIENIE (SADŻDAH AL- 

SAHŁ) 

W momencie gdy Pokłon na Zapomnienie (Sadżdah al-Sahł) jest 

konieczny, po wyrecytowaniu „Ettehijjaatu” wykonuje się pozdrowienie (al- 

Salam) najpierw w prawo potem w lewo a następnie wykonuje się dwa 

następujące po sobie czołobicia (al-Sadżdah), każde zaczynając od 

wypowiedzenia słów: „Allaahu Ekber”. 

Po drugim czołobiciu (al-Sadżdah) siada się i recytuje się 

„Ettehijjaatu”, „Allaahumme salli”, „Allaahumme baarik” i „Rabbenaa 

aatinaa”... Potem wykonuje się pozdrowienie (al-Salam) najpierw w prawo 

potem w lewo i kończy się modlitwę. 

Jeżeli prowadzący modlitwę (imam) musi wykonać Pokłon na 

Zapomnienie za swoje zaniedbanie wykonuje się go po jednym salam w 

prawo. A kongregacja powtarza za nim jak zwykle. 

91

MODLITWA PIĄTKOWA (SALAH AL-DŻUMU’A) 

Modlitwa wspólna (Salah al-Dżumu’a) jest obowiązkową (farz) 

modlitwą wykonywaną w kongregacji (Dżama’ah) dla mężczyzn w piątek 

zamiast Modlitwy Południowej (Salaat al-Zuhr). 

Piątkowa Modlitwa Wspólna ma dwa rodzaje podstawowych zasad 

ponad (w dodatku do) te, które rządzą pięcioma modlitwami codziennymi: 

1. Warunki konieczności Piątkowej Modlitwy Wspólnej ciążącej na 

Muzułmaninie (al-Łudżub), 

2. Warunki poprawności Piątkowej Modlitwy Wspólnej (al-Sihha). 

SIEDEM WARUNKÓW KONIECZNOŚCI PIĄTKOWEJ MODLITWY 

(AL - ŁUDŻUB) 

1. Bycie mężczyzną (nie kobietą lub hermafrodytą), 

2. Bycie człowiekiem wolnym (nie niewolnikiem lub więźniem), 

3. Bycie rezydentem (wg zasad Szeriatu), osobą miejscową (muqim) 

(nie podczas podróży), 

4. Bycie zdrowym (nie za bardzo chorym na pójście na modlitwę do 

meczetu) 

5. Mieć dobry stan wzroku (nie być niewidomym) 

6. Mieć nogi w dobrym stanie (nie być kaleką) 

7. Brak odpowiedniego wytłumaczenia powstrzymującego od pójścia 

do meczetu lub usprawiedliwienia pozwalającej nie iść do meczetu (Np. 

strach przed wrogiem, bardzo duży deszcz, błoto i podobne warunki, które 

powstrzymają od pójścia na Modlitwę Piątkową). 

SZEŚĆ WARUNKÓW PRAWIDŁOWOŚCI MODLITWY 

PIĄTKOWEJ (AL-SIHHA) 

1. Miejsce, w którym Modlitwa Piątkowa będzie wykonywana powinno 

być duże miasteczko lub miasto (można też wykonywać tę modlitwę we 

wsi, która została uprzywilejowana), 

2. Modlitwa Piątkowa powinna być prowadzona przez władcę lub jego 

wysłannika, 

3. Powinna zostać wykonana o czasie Modlitwy Południowej, 

4. Przed modlitwą wspólną (Dżama’ah) powinno zostać wygłoszone 

kazanie (chutbah), 

5. Powinna być obecna kongregacja składająca się z co najmniej 

trzech osób (nie licząc imama), 

92

6. Miejsce, gdzie Modlitwa Piątkowa ma być wykonywana powinno 

być otwarte dla publiczności. 

INTENCJA (AL-NIJJAH) MODLITWY PIĄTKOWEJ 

Na pierwsze cztery rakaty intencję (al-Nijjah) wypowiada się: „Mam 

intencję wykonania części pierwszej sunny należącej do Modlitwy 

Piątkowej (Salah al-Dżumu’a)”. Dwurakatowa modlitwa prowadzona przez 

imama po pierwszej części sunna jest obowiązkową (farz) Piątkową 

Modlitwą Wspólną a czterorakatowa część sunna wykonywana następnie 

po dwóch rakatach obowiązkowych (farz) jest sunną końcową Modlitwy 

Piątkowej. 

Cztery rakaty wykonywane następnie nazywane są „Zuhr al-Achir”, i 

do nich intencję (al-Nijjah) wypowiada się według tego, co następuje: „Mam 

intencję wykonania obowiązkowej części (farz) opóźnionej Modlitwy 

Południowej (Salaat al-Zuhr), która nie została przez mnie wykonana, mimo 

że jest moim obowiązkiem (farz)”. 

Jeżeli wykona się intencję (al-Nijjah) w ten sposób, w sytuacji jeżeli 

Modlitwa Piątkowa nie była ważna ze względu na warunki, Modlitwa 

Południowa (Salaat al-Zuhr) powinna zostać wykonana. Jeżeli modlitwa 

była ważna to najpóźniejsza Modlitwa Południowa, która nie została 

wykonana w czasie na nią przeznaczonym uważana jest za zastąpioną 

przez tę modlitwę (Piątkową). Na dwa rakaty wykonywane po modlitwie 

Zuhr al-Achir intencję wyraża się w następujący sposób: „Mam intencję 

wykonania sunny tego czasu (Sunnah al-Łaqt)”. 

Jeżeli dziesięć rakatów opisanych powyżej nie zostało wykonanych 

po obowiązkowych (farz) rakatach Modlitwy Piątkowej (Salah al-Dżumu’a) 

wtedy w sytuacji, gdy Modlitwa Piątkowa nie jest ważna ze względu na 

braki, Modlitwa Południowa tego dnia (Salaat al-Zuhr) pozostaje konieczna 

do wykonania. Z tego względu nikt nie powinien omijać tych dziesięciu 

rakatów po obowiązkowych (farz) rakatach Modlitwy Piątkowej. 

MODLITWY ŚWIĄTECZNE (SALAAT AL-E’IDAIN) 

Obie Modlitwy E’id, to znaczy, salaat E’id al-Fitr (religijny 

Świąteczny Dzień Zakończenia Postu po zakończeniu miesiąca Ramadan 

według kalendarza muzułmańskiego) oraz salaat E’id al-Aza (religijny 

Świąteczny Dzień Ofiarowania Zwierząt) są niezbędne dla każdego 

mężczyzny, który ma obowiązek wykonać Piątkową Modlitwę Zbiorową. 

Czas Modlitw E’id zaczyna się około 45 minut po wschodzie słońca i 

trwa do czasu, gdy słońce przekroczy zenit. Obie modlitwy (salaat al-E’id) 

składają się z dwóch rakatów i są wykonywane zbiorowo (al-Dżama’ah). 

Modlitwę E’id wykonuje się jak obowiązkową (farz) Modlitwę Jutrzenki 

93

(Salaat al-Fadżr), dodatkowo w każdym rakacie trzy razy recytując formułę 

wywyższenia Allah (at-Takbir, czyli Allaahu Ekber). 

Pierwsze trzy “Takbiry” (“Allaahu Ekber”) są recytowane w 

pierwszym rakacie po Suplikacji Subhanaka i przed Rozdziałem 

Otwierającym (Sura Al-Fatiha). Drugie trzy “takbiry” recytowane są w 

drugim rakacie po recytacji (al-Qira'ah) dodatkowego rozdziału (Sury) 

następującej po Al-Fatiha. Te sześć takbirów jest wymaganych (ładżib). 

Tak jak takbiry skłonów (ruku) w każdym rakacie są bliskie tym takbirom i 

są wymagane (ładżib), te są również wymagane (ładżib). Tak jak w każdej 

modlitwie rytualnej takbir rozpoczynający (takbir iftitah) jest obowiązkowy 

(farz), jest taki również w Modlitwach Świątecznych. Inne takbiry (to znaczy 

Allaahu Ekber) są sunną. 

Kazanie (al-Chutba) jest wygłaszane po wykonaniu Modlitwy 

Świątecznej (Salaat al-E’id). Kazanie (al-Chutba) podczas Święta Jałmużny 

(E’id Al-Fitr) wygłasza się na temat Jałmużny (Sadaqat Al-Fitr) a kazanie 

podczas Święta Ofiarowania (E’id al-Aza) wygłasza się na temat znaczenia 

i zalet ofiarowania zwierząt. 

Wymaganym (ładżib) czynem jest recytacja formuły al-Taszriq (al- 

Takbir al-Taszriq) po zakończeniu każdej modlitwy obowiązkowej (farz), 

począwszy od Modlitwy Jutrzenki (Salaat al-Fadżr) w przedzień Święta 

Ofiarowania (E’id al-Aza) do Modlitwy Późno Popołudniowej (Salaat al-Asr) 

w czwartym dniu po - zatem w całości po dwudziestu trzech modlitwach. 

Takbir taszriq czyta się następująco: 

“Allaahu Ekber, Allaahu Ekber, 

Laa ilaahe illallaahu, łallaahu Ekber, 

Allaahu Ekber, łe lillaahil hamd.” 

Co oznacza: 

“Allah jest Największy, Allah jest Największy, 

Nie ma Boga prócz Allaha i Allah jest Największy, 

Allah jest Największy i wszelkie podziękowania należą sie Allahowi.” 

Wymagana jest (ładżib) wobec każdego muzułmanina, mężczyzny 

czy kobiety, recytacja takbir taszriq po zakończeniu modlitwy obowiązkowej 

(farz), czy to we wspólnocie (al-Dżama’ah) czy podczas podróży czy będąc 

rezydentem (muqim). 

94

WYKONANIE OPUSZCZONYCH MODLITW RYTUALNYCH 

(SALAH AL-QAZA) 

Każdy mężczyzna i kobieta, którzy są świadomi i dojrzali muszą 

wykonywać, nie pozwalając by czas przeminął, pięć dziennych (rytualnych) 

modlitw wraz z innymi religijnymi obowiązkami. Z pewnością trzeba starać 

się nie ominąć nawet pojedynczej modlitwy. Allah Najwyższy nakazuje 

każdemu muzułmaninowi wykonywanie modlitwy w pięćdziesięciu pięciu 

miejscach w Szlachetnym Koranie. Modlitwa rytualna (al-Salaat) jest 

dodatkowo nakazana wraz z jałmużną obowiązkową (al-Zakat) w 

trzydziestu trzech miejscach. 

W skrócie, modlitwa nakazana jest w więcej niż stu miejscach, co 

jest jasnym dowodem wielkiej wspaniałości i nagrody za modlitwę (al- 

Salah) oraz jak ciężka będzie kara dla tych, którzy ją zaniedbują. 

W świętej tradycji (al-Hadis) Muhammed (s.a.s.) powiedział: 

“Pierwszą rzeczą o jaką stworzenie będzie pytane w Dniu Sądu będzie 

modlitwa (al-Salah)”. W tej tradycji jest wskazówka, że dodatkowe pytanie 

tych, którzy zadowalająco odpowiedzieli na pytanie o modlitwy będzie 

ułatwione, podczas, gdy tych, którym nie udało się to, będą w bardzo 

ciężkim położeniu. 

Nawet jeżeli ktoś da miliony jako jałmużnę w miejsce dziennej 

modlitwy lub nawet jeśli ktoś inny wykona stu rakatową modlitwę w miejsce 

innej dwu rakatowej, osoba, która ma dług modlitwy rytualnej nie będzie 

wolna od długu tej modlitwy. 

Modlitwę (al-Salah) uważa się za wykonaną tylko wtedy, gdy osoba, 

która ma obowiązek ją wykonać, wykona ją. Z tego powodu, jeśli ktoś jest 

odpowiedzialny za niewykonanie dziennej modlitwy w odpowiednim czasie 

z powodu niedbałości bądź lenistwa, musi odprawić opuszczoną modlitwę 

bez dalszej zwłoki. Za dopuszczenie do opuszczenia modlitwy powinno się 

nawrócić i prosić o wybaczenie. 

Ten, kto ma wiele opuszczonych modlitw najpierw oblicza ile jest 

dłużny. Następnie zaczyna ich wykonywanie od ostatniej, aż dłużne 

modlitwy zostaną dopełnione. Mimo, iż dozwolone jest (dżaiz) zaczynanie 

od samego początku, lepiej jest zacząć od końca, gdyż kara za te 

opuszczone w starszym okresie życia jest większa niż ta z młodszych lat. Z 

tego punktu widzenia, lepiej najpierw być zwolnionym z większego długu. 

By spłacić dług opuszczonych modlitw, wykonuje się jedynie 

modlitwy obowiązkowe (farz) i Modlitwę Łitr, która jest ładżib. 

Opuszczonych sunn nie nadrabia się. 

Można wykonywać opuszczone modlitwy w jakimkolwiek czasie z 

wyjątkiem niewskazanych czasów (Łaqt al-Qarahah). 

Ten, kto opuścił dzienne modlitwy w przeszłości może wykonywać 

sunnę pięciu dziennych modlitw, Salaat al-Tahadżdżud, Salaat al-Ełłabin, 

95

Salaat al-Duha, Salaat al-Tasbih, Salaat al-Hadżah, te wykonywane 

podczas świętych nocy i inne nadobowiązkowe modlitwy (salah al-Nałaafil). 

Nie ma zakazu wykonywania tych modlitw (Ibn Abidin, tom I, str. 688). 

NIEKTÓRE MODLITWY NADOBOWIĄZKOWE 

(AL-NAFILAH) 

Poza pięcioma obowiązkowymi (farz) dziennymi modlitwami, 

powinno się także próbować wykonywać niektóre dodatkowe (nafilah) 

modlitwy takie jak Salaat al-Ełłabin, Salaat al-Tahadżdżud, Salaat al-Duha, 

Salaat al-Tasbih itp. Gdyż są niezliczone zalety i nagrody za ich 

wykonanie. W świętej tradycji (al-Hadis al-Qudsi) oznajmionej przez 

Proroka (s.a.s.) w imieniu Allah Najwyższego: “Moje stworzenie zostaje 

zbawione od Mej boskiej kary poprzez wykonywanie obowiązkowych (farz) 

modlitw i zbliża się do Mego boskiego zadowolenia poprzez dodatkowe 

modlitwy (Salah al-Nełafil).” 

SALAAT AL-AŁŁABIN 

Jest sto boskich zalet w wykonaniu Salaat al-Ałłaabin. Allah, 

Największa Istota, obdarza siedemdziesięcioma pięcioma nagrodami 

Swoje sługi w Życiu Przyszłym i dwudziestoma pięcioma nagrodami w tym, 

ziemskim życiu. Stosownie do tego, ci, który trwają w wykonywaniu Salaat 

al-Ałłaabin nie spotkają się z żadną trudnością w Dniu Sądu. Salaat al- 

Ałłaabin wykonuje się w sześciu rakatach po Modlitwie o Zachodzie Słońca 

(Salaat al-Maghrib). 

SALAAT AL-DUHA 

W wykonaniu Salaat al-Duha również istnieje sto nagród, 

siedemdziesiąt pięć jest ofiarowanych przez Allah Najwyższego w tym 

świecie, a dwadzieścia pięć w Życiu Przyszłym. W konsekwencji, ten, kto 

trwa w wykonywaniu tej nadobowiązkowej modlitwy nie będzie cierpiał 

trudności w ziemskim życiu. Salaat al-Duha wykonywana jest w sześciu 

rakatach, 45 minut po wschodzie słońca. 

SALAAT AL-TAHADŻDŻUD 

Nagroda za Salaat al-Tahadżdżud jest nieograniczona. Suplikacje 

tych, którzy trwają w wykonywaniu tej modlitwy są przyjmowane, a ich 

stopień będzie wysoki. To rodzaj modlitwy nadobowiązkowej, którą 

Muhammed (s.a.s.) nigdy nie opuścił. Tę modlitwę również wykonuje się w 

sześciu rakatach w czasie “tahadżdżud”, który zaczyna się dwanaście 

godzin po czasie Modlitwy Południowej (Salaat al-Zuhr) u trwa do czasu al- 

Imsak. Na przykład, jeśli czas Modlitwy Południowej (Salaat al-Zuhr) 

96

zaczyna się o dwunastej, czas Salaat al-Tahadżdżud zaczyna się tego dnia 

o dwunastej w nocy. 

SALAAT AL-TASBIH 

Salaat al-Tasbih to największy rodzaj skruchy i prośby o 

przebaczenie, którą wykonuje się całym ciałem. 

Przekazane jest przez Iqrima (r.a.), który usłyszał to od Ibn al- 

Abbasa (r.a.), że Muhammed (s.a.s.) powiedział do swojego szanownego 

wujka Abbasa (ze strony ojca) odnośnie Salaat Al-Tasbih: “O wujku, uraczę 

Ciebie powiadomieniem o dziesięciu nagród, która jeśli spełnisz, Twoje 

przeszłe i przyszłe, nowe i stare, niecelowe i celowe, duże i małe, ukryte i 

znane grzechy zostaną przebaczone. Jeśli jesteś w stanie to zrobić, 

wykonuj Salaat al-Tasbih każdego dnia. Jeśli nie możesz, wykonuj ją raz w 

miesiącu. Jeśli nie możesz tego zrobić, nawet raz w roku. Jeśli też nie 

możesz, raz w życiu.” 

JAK WYKONAĆ SALAAT AL-TASBIH 

Salaat al-Tasbih składa się z czterech rakatów, w których 

następująca Suplikacja Tasbih (wychwalania Allah) recytowana jest 300 

razy: 


“Subhaanellaahi łel hamdulillaahi łe la ilaahe illallaahu łAllaahu 

Ekber łe laa hałle łe laa qułłete illaa billaahil ‘allijil ‘azym.” 

Tasbih ten jest recytowany: 

− 15 razy po suplikacji Subhanaka (przed Surą Al-Fatiha) 

− 10 razy po dodatkowym rozdziale (surze) 

− 10 razy podczas pozycji skłonu (al-Ruku) 

− 10 razy w pozycji stojącej po podniesieniu się z pozycji skłonu 

(czyli al-Qałmah) 

− 10 razy w pierwszym pokłonie do ziemi (al-Sadżdah al-Ałłal) 

− 10 razy podczas krótkiego siedzenia pomiędzy pierwszym a 

drugim pokłonem do ziemi (al-Dżalsah) 

97

− 10 razy w drugim pokłonie do ziemi 

Całkowita liczba suplikacji tasbih będzie zatem wynosiła w 

pierwszym rakacie 75. Liczba i kolejność suplikacji tasbih jest taka sama w 

drugim, trzecim i czwartym rakacie. Bardzo zachęca się do wykonywania 

Modlitwy Tasbih. Jest godne pochwały (mustahab) przyzwyczajenie się do 

jej wykonywania. Konieczne jest nie być leniwym. 

Modlitwę Tasbih można również wykonywać zbiorowo (al- 

Dżama’ah), by ci, który nie wiedzą jak ją wykonać zyskali jej korzyści. Jeśli 

Salaat al-Tasbih wykonuje się zbiorowo, imam najpierw czyni intencję (al- 

Nijjah) i głośno recytuje wszystkie suplikacje Tasbih. W międzyczasie 

wspólnota słucha w milczeniu. 

POSTĘPOWANIE PRZY POGRZEBIE 

Muzułmanina, który jest bliski śmierci kładzie się na prawej stronie 

tak, aby twarz zwrócona była w kierunku Świętej Kaaby. Obecni recytują 

Wyrażenie Zaświadczenia (al-Kalimah al-Szahadah) i czytają lub recytują 

Rozdział Jaa-Siin (Surę Jaa-Siin). 

Po śmierci, kawałkiem materiału przewiązanym naokoło głowy 

podnosi się brodę. Następnie zamyka się oczy, a ręce trzyma 

wyprostowane po każdej stronie. Na brzuchu kładzie się kawałek żelaza, 

aby zapobiec napuchnięciu. Nikt nie recytuje bądź czyta na głos 

Szlachetnego Koranu koło zmarłej osoby dopóki nie zostanie wykąpany. 

Podczas kąpieli zmarłej osoby, ciało kładzie się w miejscu do mycia w taki 

sposób, że stopy leżą skierowane ku Świętej Kaaby. Następnie usuwa się 

ubrania, nie odkrywając części intymnych i następnie myje się ciało letnią 

wodą. 

Jeśli zmarła osoba była za życia odpowiedzialna za wykonywanie 

modlitw rytualnych, osoba kąpiąca zwłoki czyści miejsca intymne (al- 

Taharah) kawałkiem materiału, nie odsłaniając ich. 

Zmarłej osobie powinno zrobić się rytualną ablucję (łudu), nie 

wpuszczając wody do ust lub nozdrzy. Jednakże, jeśli wiadomo, że osoba 

była w stanie wielkiej prawnej nieczystości, wodą również obmywa się usta 

i nozdrza. Jeśli nie, wystarczy jedynie wytrzeć wewnętrzne części ust, 

zęby, nozdrza i pępek. 

Głowę i brodę myje się mydłem i wodą. Nie czesze się jednak 

włosów. Następnie zwłoki kładzie się na lewej stronie i prawa strona jest 

myta, a w dalszej kolejności kładzie się je na prawej stronie, by umyć lewą 

stronę. Potem osoba kąpiąca zwłoki podnosi górną część ciała, opierając ją 

o sobie i pociera brzuch. Jeśli odda się stolec, czyści się go bez potrzeby 

odnawiania mniejszej rytualnej ablucji (łudu). Na końcu suszy się zwłoki 

czystym kawałkiem materiału i owija w całun. 

98

OWIJANIE W CAŁUN 

Całun to długi kawałek materiału, którym owija się ciało i, w którym 

się je chowa. 

Całun dla mężczyzn składa się z trzech kawałków: al-Qamis, al-Izar 

i al-Lifafah. Al-Qamis to luźna koszula bez rękawów, która okrywa ciało od 

podstawy szyi do stóp. Al-Izar zakrywa ciało od głowy do stóp. Al-Lifalą 

owija się całe ciało i zawija się górny i dolny koniec. 

Co się tyczy kobiet, są dwa kawałki więcej (tzn. w dodatki do tych, 

opisanych powyżej) niż dla mężczyzn: 

a) okrycie na głowę, by zakryć głowę i twarz 

b) oraz materiał, by zakryć biust 

Jeśli nie ma wystarczająco dużo materiału do całkowitego okrycia, 

to dla mężczyzn wystarczy al-Izar i al-Lifafah, a dla kobiet wystarczy al- 

Izar, al-Lifafah i zakrycie głowy. Jeśli nawet to nie jest dostępne, jakkolwiek 

długi materiał może być użyty, a odkryte miejsca osłonięte słomą lub 

podobnym materiałem. Zaleca się białą bawełnę przed innymi materiałami. 

JAK ZAWINĄĆ ZWŁOKI 

Zwłoki zakrywa się od szyi do stóp al-Qamisem i od głowy do stóp 

al-Izarem. Następnie owija się je al-Lifafah i zawija się oba końce. Lewą 

stronę całunu kładzie się na prawej. Nie naszywa się na całunie kieszeni, 

rękawów czy kołnierza. Nie obszywa się także brzegów. 

W przypadku kobiet, chustę nakłada się na al-Qamis i pod al- 

Lifafah. 

MODLITWA POGRZEBOWA 

Modlitwa pogrzebowa to zbiorowy obowiązek (farz al-Kifajah), który 

jest wymagany wobec każdego muzułmanina w społeczeństwie. Jednakże, 

jeśli ktoś inny wypełni ten obowiązek, zostaje on usunięty z barków całego 

społeczeństwa. W religii Islamu, za zmarłą siostrę lub brata robi się 

suplikację. 

Warunki wymagane do wykonania modlitwy pogrzebowej są 


1. Zmarły musi być muzułmaninem. Nie wykonuje się zatem 

modlitwy pogrzebowej dla tego, dla kogo Islam jest nieznany oraz kogo 

sytuacja jest w tym względzie niewiadoma. Muszą istnieć godni zaufania 

świadkowie i dowód, że osoba była w rzeczywistości muzułmaninem. 

2. Zmarły musi być czysty, prawnie oczyszczony oraz zawinięty w 

całun. 

99

3. Ciało kładzie się przed imamem i wspólnotą 

4. Całe ciało lub większa jego część musi być obecna. Jeśli 

większej części ciała nie ma lub jeśli większej części ciała brakuje głowy, 

nie kąpie się go, ani nie wykonuje modlitwy pogrzebowej. Zwłoki muszą 

być tylko owinięte w całun i pochowane. 

JAK WYKONAĆ MODLITWĘ POGRZEBOWĄ (SALAAT AL- 

DŻANAZAH) 

Modlitwę pogrzebową wykonuje się cztery razy wypowiadając altakbir 

(czyli “Allaahu Ekber”) i stojąc (al-Qijam). Nie ma pokłonu do ziemi 

(al-Sadżdah) ani skłonu (al-Ruku). 

Imam stoi w jednej linii z klatką piersiową zwłok, wspólnota 

(Dżama’ah) ustawiona jest za nim w szeregu. Następnie kongregacja 

informowana jest (zwykle przez imama) czy zmarła osoba była mężczyzną 

czy kobietą, aby wtedy mogła wyrazić po cichu następującą intencję (al- 

Nijjah): 

„Mam zamiar wykonać modlitwę rytualną (al-Salah) ku zadowoleniu 

Allaha, by wykonać suplikację (al-Dua) za zmarłego (lub zmarłą), i podążać 

za obecnym tu imamem.” 

Następnie, po imamie, wymawia się al-Takbir „Allaahu Ekber”. 

Podczas wypowiadania pierwszego takbiru, ręce uniesione są ku uszom, a 

następnie złączone pod pępkiem. Potem recytuje się suplikację 

Subhanaka, do której dołącza się „łe dżelle senaaaa-uke” przed ostatnim 

zdaniem „łe laa ilaahe ghajruk.” 

Potem wypowiada się, po imamie, drugi takbir, nie podnosząc rąk. 

Takbiry te mówione są głośno przez imama i cicho przez wspólnotę. Po 

drugim takbirze, imam i wspólnota recytują suplikacje „Allaahumme salli” 

oraz „Allaahumme baarik”. 

Później przez imama i wspólnotę wypowiadany jest trzeci takbir i 

przez wszystkich recytowana jest Suplikacja Pogrzebowa. 

Ci, którzy nie znają tego dua mogą recytować Suplikację Qunut 

(Qunut Dua czyli „Allaahumme innaa neste’iinuke”) lub Rozdział 

Otwierający (Surę Al-Fatiha) w celu recytacji suplikacji (al-Dua). 

Na końcu, recytuje się czwarty takbir i z opuszczeniem rąk na boki 

oraz salamem przekazanym ku prawej i lewej stronie Modlitwa 

Pogrzebowa jest zakończona. 

100

SUPLIKACJA POGRZEBOWA, KTÓRA JEST RECYTOWANA PO 

TRZECIM POWTÓRZENIU AL-TAKBIRU 


„Allaahummaghfir lihajjinaa łe mejjitinaa łe szaahidinaa łe 

ghaaibinaa łe kebiirinaa łe saghyrinaa łe zekerinaa łe unsaanaa. 

Allaahumme men ahjejtehuu minnaa fe ehjihii ‘alel Islaami łe men 

tełeffejtehuu ‘alel iimaani łe chussa haazel mejjite* birrałhi łerraahati 

łerrahmeti łel maghfirati łerrydłaan. Allaahumme in kaane muhsynen** fe 

zyd fii ihsaanihii łe in kaane musyy-en fetedżaałez ‘anhuu łe laqqyhil emne 

łel buszraa łelkeraamete łezzulfaa birahmetike jaa erhamerraahimiin. 

* Jeśli zmarła jest kobietą recytuje się „haazyhil mejjite” 

** Jeśli zmarła jest kobietą, recytuje się „in kaanet muhsyneten fe 

zyd fii insaanihaa łe in kaanet musy’aten fetedżaałez 'anhaa łe laqqyhel 

emne.” 

Tłumaczenie: 

„O mój Allahu! Obdarz Swoim Przebaczeniem i Miłosierdziem 

naszych żywych i naszych zmarłych, tych z nas, którzy są obecni oraz tych 

z nas, których nie ma, naszych starszych i naszych młodszych, naszych 

mężczyzn i nasze kobiety. O mój Allahu! Spraw, aby ci spośród nas, 

których trzymasz przy życiu żyli zgodnie z Islamem. I spraw, aby ci spośród 

nas, których uśmiercasz, umierali z wiarą. W szczególności spraw, aby 

101

zmarły ten zyskał błogość, ukojenie, przebaczenie oraz Twoje Boskie 

Zadowolenie. O mój Allahu! Jeśli ta zmarła osoba była spośród pobożnych 

zwiększ jej dobro, a jeśli była ona spośród płonnych, przebacz jej i obdarz 

ją bezpieczeństwem, dobrą nowiną i hojnością przez Twe Boskie 

Miłosierdzie, och Najbardziej Miłosierny i Współczujący!” 

Jeśli zmarły jest chłopcem, powyższą suplikację recytuje się po 

„’alel iimaani” jak „Allaahummedż’alhuu lenaa feraatan łedż’alhuu lenaa 

edżran łe zuhraa. Allaahummedż’alhuu lenaa szaafi’an łe muszeffe’an”. 

Jeśli zmarła jest dziewczynką, powyższą suplikację recytuje się po 

„’alel iimaani” jak „Allaahummedż’alhuu lenaa feraatan łedż’alhaa lenaa 

edżran łe zuhraa. Allaahummedż’alhaa lenaa szaafi’an łe muszeffe’an”. 

WAŻNE PRZYPOMNIENIE: 

a) Wielu muzułmanów albo nie opuszcza ramion, gdy wypowiada 

pozdrowienie (al-Salam) po wypowiedzeniu czwartego wywyższenia Allaha 

(al-Takbir) w modlitwie pogrzebowej, albo opuszcza prawe ramię, gdy 

wymawia salam ku prawej stronie i lewe ramię, wymawiając salam ku lewej 

stronie. 

W rzeczywistości oba te sposoby są nieprawidłowe. Prawidłowy 

sposób polega na opuszczeniu obu ramion podczas wypowiadania 

czwartego takbiru, a następnie wykonaniu pozdrowienia. Dlatego, iż łączy 

się ręce w pozycji stojącej (al-Qijam), podczas której wspomina się Allah 

(al-zikr Allah), co stanowi sunnę, a nie łączy się rąk, lecz opuszcza ramiona 

w staniu (al-Qijam), gdzie nie wspomina się Allah (al-zikr Allah), co jest 

sunną (Durar, tom I, str. 53). 

b) Kiedykolwiek podczas modlitwy pogrzebowej imam recytuje na 

głos takbir („Allaahu Ekber”), niektórzy we wspólnocie unoszą dłonie. Jest 

to również nieprawidłową i ryzykowną praktyką. Poprawna czynność 

polega na nie poruszaniu głową ani inną częścią ciała podczas trwania 

modlitwy pogrzebowej. 

c) Jeśli miejsce gdzie wykonywana jest modlitwa jest brudne lub 

jeśli buty są brudne, należy zdjąć buty i stanąć na nich. 

POGRZEB I POCHÓWEK 

Po modlitwie pogrzebowej sunną jest niesienie trumny (trzymanie 

zwłok) z każdego boku. Jeśli to możliwe trumna powinna być niesiona 

przez czterdzieści kroków. Mary powinny być niesione szybko, lecz nie 

trzęsąc zwłok. 

102

Jest prawnie niezalecane (Makruh) wychwalanie Allah i recytacja 

Chwalebnego Koranu głośno i siedzenie przed tym jak mary zostaną 

położone na ziemi. 

Grób musi być wykopany na taką szerokość i długość jaka jest 

wygodna dla zwłok. Lepiej wykopać głębszy grób. Po zakończeniu kopania 

grobu, jeśli gleba jest twarda, robi się „Lahad”. To znaczy, na dnie grobu, 

na stronie, która wskazuje kierunek Świętej Kaaby wykonuje się wnękę, w 

której umieszcza się zmarłe ciało. Zmarłe ciało kładzie się do grobu w 

kierunku Świętej Kaaby tak, aby twarz skierowana była ku Świętej Kaabie. 

Osoby układające zwłoki w grobie recytują poniższą formułę: 

„Bismillaahi łe 'alaa milleti Rasuulillaah.” 

(„W imię Allaha i zgodnie z drogą Wysłannika Allaha.”) 

Następnie rozwiązuje się supły całunu. Koło lahad kładzie się 

surowe cegły, aby piasek nie rozsypywał się po zwłokach. Jeśli suszone na 

słońcu cegły są łatwo dostępne, prawnie niewskazane (Makruh) jest 

kładzenie w zamian cegieł ceramicznych i kawałków suchego drewna. W 

dalszej kolejności, do grobu wsypuje się ziemię. Zasypuje się ziemią z 

grobu i nią trochę wywyższa doprowadzając do kształtu grzbietu wielbłąda, 

pod warunkiem, że będzie to ziemia z grobu. Grób nie może być długi ani 

kwadratowy. 

Nie jest niewłaściwe wypisanie kawałka kamienia w celu 

umieszczenia go na grobie w przypadku, gdy ślady do grobu znikną. Nie 

jest mile widziane w Szeriacie (Makruh) chowanie ciała w domu, gdyż ta 

praktyka właściwa była jedynie Prorokom (a.s.). Nie jest dozwolone 

chowanie zwłok w miejscu zajętym siłą od właściciela. 

Okres w którym można składać kondolencje rodzinie i krewnym 

zmarłej osoby to trzy dni, później jest to prawnie niewskazane. 

Niepożytecznym i prawnie niewskazanym jest przewożenie 

zmarłego ciała z jednego miasta do drugiego. 

Chatim al-Kalimah al-Tałhid i Chatib al-Quran al-Karim (intensywne 

czytanie/recytacja Szlachetnego Koranu) powinna być darowana duszy 

zmarłej osoby. Te i podobne czytania mają bardzo wielką nagrodę i są 

źródłem dobrych uczynków. Członkom rodziny zmarłej osoby ponownie 

radzi się dawanie jałmużny (al-Sadaqa) i pomoc biednym dla duszy zmarłej 

osoby. 

PRZEPYTYWANIE W GROBIE 

Gdy zmarła osoba zostanie pochowana, dwa anioły przychodzą i 

zadają pytania na temat jego Pana, religii, Proroka i Księgi. Wtedy Allah 

Najwyższy daje temu, który miał wiarę (al-Iman), był Mu posłuszny i 

wykonywał dobre uczynki, siłę, aby odpowiedział na pytania aniołów. W ten 

sposób jest się w stanie odpowiedzieć na zadane pytania. Ale niewierzący i 

103

untujący się ludzie zostaną sparaliżowani na widok dwóch pytających 

aniołów (al-Munkar i al-Nakir) i nie będą w stanie odpowiedzieć na pytania. 

Następnie anioły te przekazują dobre wieści o Raju tym 

muzułmanom, którzy byli w stanie odpowiedzieć na ich pytania i od tego 

czasu rozpoczyna się Boska Dobra Wola i nagroda. 

Jeśli chodzi o niewierzących i wielkich grzeszników, którym nie 

udało się odpowiedzieć na pytania aniołów, zostanie im powiedziane 

„Hańba wam” i natychmiast rozpocznie się duchowe połączenie między 

Piekłem a ich ciałami. Od tego momentu w cierpieniu zaczną doświadczać 

kary w grobie. 

PYTANIA W GROBIE I ODPOWIEDZI NA NIE: 

- Kto jest twoim Panem (Rabb)? 

- Moim Panem jest Allah Najwyższy. 

- Co jest twoją religią (Din)? 

- Moją religią jest Islam. 

- Kto jest twoim Prorokiem (Nabi)? 

- Moim Prorokiem jest Muhammed (s.a.s.). 

- Co jest twoją Księgą (Kitab)? 

- Moją księgą jest Wspaniały Koran. 

- Co jest twoją Qibla? 

- Moją Qibla jest Święta Kaabe. 

- Od kogo pochodzisz? 

- Pochodzę od Adama (a.s.). 

- Z czyjego narodu jesteś? 

- Jestem z narodu Abrahama (Ibrahima) (a.s.). Wierzę w Allaha, jedyną 

Prawdę (Haqq) i jestem muzułmaninem, Elhamdulillah. 

ODWIEDZANIE GROBÓW 

Jest pochwalane (mandub) dla zarówno mężczyzn i kobiet 

odwiedzanie grobów. Podczas wizyty przy grobie recytuje się Rozdział 

Otwierający (Sura al-Fatiha) jeden raz oraz Rozdział Szczerość Wiary 

(Sura al-Ichlas) jedenaście razy jako dar dla pochowanych. Jest też godne 

pochwały (mustahab) czytanie lub recytowanie Rozdziałów „Jaa Sin al- 

Szarif” oraz Sury al-Tekaasur („El haaku muttekaasur”). 

Aczkolwiek nie jest niewłaściwe (makruh) siadanie na grobach 

podczas recytowania Koranu; według Szeriatu jest makruh siadanie na 

grobach w celach innych niż recytowanie Świętego Koranu, chodzenie po 

nich, spanie na nich albo brudzenie ich. Jeżeli istnieje konieczność 

przejścia w pobliżu grobów, można to zrobić po wyrecytowaniu Rozdziału 

Otwierającego (Sura al-Fatiha) raz oraz Rozdziału Szczerość Wiary (Sura 

104

al-Ichlas) jedenaście razy jako daru dla duszy muzułmanów leżących na 

cmentarzu. 

Jest prawnie nielubiane (makruh) wyrywanie trawy lub ścinanie 

drzew rosnących na cmentarzu, ponieważ są one sposobem na 

wybaczenie grzechów zmarłych muzułmanów na cmentarzu. O ile nie jest 

niczym niewłaściwym w usuwaniu zeschłej trawy czy wycinaniu uschłych 

drzew lepiej jest zapobiegać i temu. Należy też starać się nie brać zeschłej 

trawy czy drewna do domu do użycia jako paliwa. 

105

ZDJĘCIA JAK WYKONAĆ ABLUCJĘ RYTUALNĄ MNIEJSZĄ 

(ŁUDU) 

106

Zdjęcie nr 1. Należy obmyć obie dłonie aż do kostek, tak, aby skóra między 

palcami jednej dłoni została dokładnie wymyta palcami drugiej. Jeśli ktoś 

nosi pierścionek, czy obrączkę, powinien go przesunąć tak, aby woda 

dostała się pod niego. 

107

Zdjęcie nr 2. Usta zostają przepłukane wodą zaczerpniętą w zagłębieniu 

prawej dłoni. Jeśli się pości, nie nabiera się dużej ilości wody, ponieważ jej 

część może zostać przez nieuwagę połknięta. 

108

Zdjęcie nr 3. Użycie patyczka do czyszczenia zębów (al-Misłak) stanowi 

część sunny mniejszej ablucji. Patyczek do czyszczenia zębów (misłak) 

należy trzymać w prawej ręce, pod małym palcem, opierając go na kciuku. 

Zęby szczotkuje się od strony prawej do lewej, po uprzednim zwilżeniu 

miswaka wodą. 

109

Zdjęcie nr 4. Do nozdrzy z zagłębienia prawej ręki wciąga się wodę, którą 

następnie wydmuchuje się oczyszczając nos przy pomocy ręki lewej. 

Poszczący nie wciągają głęboko wody. 

110

Zdjęcie nr 5. Przemywa się dokładnie całą twarz, od miejsca na czole gdzie 

zaczyna się linia włosów, aż do podbródka; oraz całą przestrzeń 

mieszczącą się pomiędzy uszami. 

111

Zdjęcie nr 6. Po zaczerpnięciu wody w zagłębienie prawej dłoni, należy ją 

wylać tak, aby spłynęła w dół na łokieć. Prawe ramię, aż do łokcia, obmywa 

się następnie za pomocą lewej ręki, tak, aby nie pozostało na skórze ani 

jedno suche miejsce. 

112

Zdjęcie nr 7. Po zaczerpnięciu wody w zagłębienie lewej dłoni, należy ją 

wylać tak, aby spłynęła w dół na łokieć. Lewe ramię, razem z łokciem, 

obmywa się za pomocą prawej ręki, tak, aby nie pozostało na skórze ani 

jedno suche miejsce. 

113

Zdjęcie nr 8. Po zwilżeniu prawej dłoni przeciera się nią głowę, zaczynając 

od linii włosów w kierunku karku. 

114

Zdjęcie nr 9. Wnętrze uszu zostaje oczyszczone palcem wskazującym, 

przy jednoczesnym czyszczeniu skóry za uszami przy pomocy kciuka. 

115

Zdjęcie nr 10. Tył szyi zostaje przetarty za pomocą trzech pozostałych 

palców (poza kciukiem i palcem wskazującym). Następnie przesuwa się 

dłonie do przodu, nie w kierunku podbródka, ale raczej po prostu 

bezpośrednio od uszu w kierunku do środka twarzy. 

116

Zdjęcie nr 11. Skóra pomiędzy palcami prawej stopy, począwszy od 

najmniejszego, zostaje umyta za pomocą palca wskazującego lewej ręki. 

Następnie przemywa się całą stopę. Cała stopa, aż do kostki, włączając 

również samą kostkę, zostaje umyta. 

117

Zdjęcie nr 12. W ten sam sposób myje się lewą stopę, znowu za pomocą 

lewej dłoni. Za tym razem jednak rozpoczyna się mycie skóry między 

palcami od największego palca. 

118

ZDJĘCIA ILUSTRUJĄCE WYKONANIE MODLITWY RYTUALNEJ 

PRZEZ MĘŻCZYZNĘ I KOBIETĘ 

119

Zdjęcie 13. Al-Takbir. Należy skierować spojrzenie na miejsce, na którym 

będzie spoczywać w czasie oddawania pokłonu czoło, czyli w kierunku 

Świętej Kaaby. Kciuki uniesionych dłoni powinny dotykać płatków uszu. 

Stopy spoczywają równolegle na ziemi, przestrzeń między nimi powinna 

być równa szerokości czterech palców. 

120

Zdjęcie nr 14. Al-Takbir. Należy skierować spojrzenie na miejsce, na 

którym będzie spoczywać w czasie oddawania pokłonu czoło, z dłońmi 

spoczywającymi na wysokości klatki piersiowej. Koniuszki palców nie mogą 

być umieszczone powyżej linii ramion. 

121

Zdjęcie nr 15. Al-Qijam. Należy skierować spojrzenie na miejsce, na którym 

będzie spoczywać w czasie oddawania pokłonu czoło, z rękami złożonymi 

poniżej pępka. Kciuk i mały palec prawej dłoni obejmują nadgarstek lewej 

ręki, tworząc wokół niej rodzaj pierścienia. Przestrzeń pomiędzy równolegle 

ustawionymi stopami powinna być równa szerokości czterech palców. 

122

Zdjęcie nr 16. Al-Qijam. Należy skierować spojrzenie na miejsce 

oddawania pokłonu, z obiema rękami umieszczonymi na klatce piersiowej, 

z prawą ręką leżącą na lewej. 

123

Zdjęcie nr 17. Al-Ruku. Należy skierować spojrzenie na koniuszki palców u 

stóp, z głową i tyłem pośladków na tej samej wysokości. Plecy powinny być 

wyprostowane i równoległe do podłogi. Nogi oraz ramiona wyprostowane, z 

palcami dłoni rozpostartymi lekko aby objąć nimi kolana. 

124

Zdjęcie nr 18. Al-Ruku. Należy skierować spojrzenie na koniuszki palców u 

stóp, głowa zaś powinna się znajdować na nieco większej wysokości niż tył 

pośladków. Połączone palce obu dłoni spoczywają lekko na kolanach. 

Kolana lekko ugięte. 

125

Zdjęcie nr 19. Al-Sadżdah. Głowa spoczywa pomiędzy obiema dłońmi, 

czoło oraz nos dotykają ziemi. Palce skierowane są w stronę Świętej 

Kaaby, łokcie nie dotykają ani ziemi, ani boków ciała. Brzuch znajduje się w 

pewnym oddaleniu od ud. Palce stóp również wskazują na Kaabę, a pięty 

są złączone razem. 

126

Zdjęcie nr 20. Al-Sadżdah. Czoło oraz nos dotykają podłogi. Głowa 

znajduje się pomiędzy obiema dłońmi, których palce wskazują na Świętą 

Kaabę. Łokcie dotykają zarówno podłogi, jak i brzucha, a sam brzuch 

spoczywa na udach. Górna część stopy skierowa na ziemię i palce obu 

nóg zwrócone w prawą stroną. 

127

Zdjęcie nr 21. Al-Qa’dah. Wzrok spoczywa na udach. Dłonie obu, 

rozluźnionych rąk również spoczywają na udach. Siedzi się na lewej stopie, 

zgiętej w kierunku stopy prawej. Stopa prawa zaś jest wyprostowana 

pionowo, a jej palce wskazują Świętą Kaabę. 

128

Zdjęcie nr 22. Al-Qa’dah. Wzrok spoczywa na udach, podobnie jak 

rozluźnione palce obu dłoni. Obie stopy są wygięte w prawą stronę, a 

siedzi się na podłodze, nie na lewej stopie. 

129

Zdjęcie nr 23. Salam na prawo. Rozluźnione palce obu dłoni spoczywają 

na udach. Stopa prawa jest wyprostowana pionowo, a jej największy palec 

wskazuje na Świętą Kaabę. Głowa zwrócona jest na prawo, a wzrok 

skierowany na prawe ramię. 

130

Zdjęcie nr 24. Salam na prawo. Dłonie spoczywają na udach, palce 

rozluźnione. Obie stopy po prawej stronie ciała. Głowa skierowana jest na 

prawo, a wzrok na prawe ramię. 

131

Zdjęcie nr 25. Salam na lewo. Rozluźnione palce obu dłoni spoczywają na 

udach. Stopa prawa jest wyprostowana pionowo, a jej największy palec 

wskazuje na Świętą Kaabę. Głowa zwrócona jest na lewo, a wzrok 

skierowany na lewe ramię. 

132

Zdjęcie nr 26. Salam na lewo. Dłonie spoczywają na udach, palce 

rozluźnione. Obie stopy po prawej stronie ciała. Głowa skierowana jest na 

lewo, a wzrok na lewe ramię. 

133

Zdjęcie nr 27. Suplikacja (al-Dua). Dłonie są złączone, z palcami 

wzniesionymi na poziomie ramion. Wnętrze dłoni otwarte, zwrócone ku 

górze, w stronę twarzy. Kciuk nie styka się z pozostałymi palcami. 

134

Zdjęcie nr 28. Suplikacja (al-Dua). Dłonie są złączone, z palcami 

wzniesionymi na poziomie ramion. Wnętrze dłoni otwarte, zwrócone ku 

górze, w stronę twarzy. Kciuk nie styka się z pozostałymi palcami. 

135

PODRÓŻOWANIE 

Minimalną długością podróży (al-Safar) jest podróż lądowa lub na 

wielbłądzie przez osiemnaście godzin (lub dziewięćdziesiąt kilometrów). Na 

morzu ma to być dystans sześćdziesięciu mil [morskich]. Każdy, kto 

podróżuje na podaną odległość jest uważany przez Szeriat za podróżnego 

(al-Musafir), bez względu na używany przez niego środek transportu. 

Podróżny (al-Musafir) jest podległy zasadom podróżowania uwzględnionym 

w Szeriacie. 

Podróżny staje się podległy zasadom podróżowania zaraz po 

przekroczeniu granic i krańca jego wioski, miasteczka lub miasta. Jeżeli 

jest miesiąc Ramadan (miesiąc, w którym muzułmanie zobowiązani są do 

postu) podróżnemu wolno jest nie pościć. Taka osoba powinna jednak w 

czasie późniejszym odrobić opuszczone dni postu. Mimo to, jeżeli nie 

spowoduje to uszczerbku na jego zdrowiu, lepiej będzie żeby podróżny 

pościł. 

Podróżny w czasie podróży skraca czterorakatową modlitwę 

obowiązkową (al-Salah) i modli się zamiast tego dwa rakaty. Natomiast w 

przypadku modlitwy Maghrib (o zachodzie słońca), modlitw o nieparzystej 

liczbie rakatów (np. modlitwa Łitr - Salah al-Łitr), wszystkich 

czterorakatowych modlitw nadobowiązkowych (sunna) podróżny powinien 

odmawiać je w całości. 

Jeżeli podróżny odmówi cztery rakaty modlitwy obowiązkowej 

to popełni zły uczynek, za który powinien prosić Allah o wybaczenie. W 

takim przypadku należy wykonać pokłon na zapomnienie (Sadżdah al- 

Sahł) przed końcowym pozdrowieniem (Al.-Salaam). Jednak gdy podróżny 

(podczas podróży) wykonuje obowiązkową część modlitwy prowadzoną 

przez imama powinien wykonać ją w całości. Jeżeli podróżny (al-Musafir) 

jako imam prowadzi modlitwę czterorakatową w kongregacji, odmawia ją 

jako dwurakatową i w takim przypadku osoby również będące w podróży 

kończą modlitwę w tym samym momencie co imam, a reszta osób, która 

nie podróżuje wstaje do trzeciego rakatu i modli się całą modlitwę (cztery 

rakaty), podczas której mogą recytować w pozycji stojącej (al-Qijam) Surę 

Otwierającą (al-Fatiha) lub nie. Jeżeli decydują się nie recytować, powinni 

pozostać w pozycji stojącej przez czas potrzebny na wyrecytowanie tej 

Sury a następnie przejść do pokłonu (ruku). 

Jeżeli podróżny planuje zostać w wiosce lub mieście, do którego 

przyjechał przez piętnaście dni lub więcej, odmawia modlitwy w całości, 

ponieważ zgodnie z prawem przestał być podróżnym. 

Jeżeli podróżny (al-Musafir) nie planował pozostać piętnaście dni w 

miejscu, do którego przyjechał, ale zostaje w tym miejscu przez miesiące a 

136

nawet lata bez względu na przyczynę postoju ponieważ na przykład jego 

interesy nie zostały zakończone, nadal pozostaje przedmiotem zasad 

podróży. 

Kiedy tylko podróżny wróci do domu do swojego miasta zgodnie z 

prawem Szeriatu przestaje być określany jako podróżny. W przypadku 

krótkiego pobytu na obszarze ojczyzny taka osoba określana jest mianem 

„osoby miejscowej” (al-Muqim) i odmawia modlitwy w całości. 

Gdy podróżny w czasie podróży nie odmówił obowiązkowej 

modlitwy (farz), po przybyciu do domu powinien odrobić taką 

czterorakatową modlitwę jako dwa rakaty. Z drugiej strony podróżny (al- 

Musafir), mimo że aktualnie jest w podróży, odmawia cztery rakaty 

modlitwy tych modlitw obowiązkowych, które opuścił będąc „osobą 

miejscową” (al-Muqim). 

Ojczyzna (al-Łatan) dzieli się na trzy kategorie: 

1. „Dom pochodzenia” (al-Łatan al-‘Asl) 

2. „Dom zamieszkania” (al-Łatan al-Iqamah) 

3. „Dom postoju” (al-Łatan al-Suknah) 

„Dom pochodzenia” (al-Łatan al-‘Asl) jest opisywany jako miejsce, 

gdzie ktoś się urodził lub ożenił, ale miejsce w którym dana osoba ani się 

nie urodziła ani nie pobrała ale miała intencję w miejscu tym pozostać na 

zawsze i nigdy go nie opuścić, zgodnie z Islamskim prawem (al-Szeriat) też 

jest uznawane za „dom pochodzenia”. 

Dom pochodzenia może ulec zmianie przy przeprowadzce do 

nowego. Na przykład jeżeli kogoś dom pochodzenia jest w miejscu w 

którym się urodził, a ta osoba wychodzi za mąż/żeni się w domu w którym 

urodził się małżonek to pierwotny dom pochodzenia zostaje unieważniony. 

Tak więc podróżny gdy przybywa do swojego dawnego domu pochodzenia 

i pozostaje w nim przez mniej niż piętnaście dni powinien modlić się, 

zamiast czterech rakatów modlitwy obowiązkowej, dwa rakaty modlitwy 

podróżnego. I faktycznie, gdy Prorok Muhammed (s.a.s.) przybył z Medyny 

Al-Munałłarah do Mekki Al-Mukarramah, gdzie się urodził i ożenił, 

odprawiał czterorakatowe modlitwy obowiązkowe jak podróżny (al-Musafir) 

[tzn. jako dwurakatowe]. 

Jeżeli mężczyzna ma więcej niż jedną żonę, i mieszkają one w 

różnych miastach nie jest on przedmiotem zasad podróży w żadnym z tych 

miejsc. Dom pochodzenia (al-Łatan al-‘Asl) nie jest anulowany przez dom 

zamieszkania (al-Łatan al-Iqamah). 

„Dom zamieszkania” (al-Łatan al-Iqamah) jest to miejsce, gdzie 

podróżny (al-Musafir) planował się zatrzymać co najmniej piętnaście dni i 

znajduje się on w odległości co najmniej dziewięćdziesięciu kilometrów od 

137

domu pochodzenia danej osoby. W miejscu tym czterorakatowa modlitwa 

obowiązkowa (farz) odmawiana jest w całości. 

„Dom postoju” (al-Łatan al-Suknah) jest miejscem, w którym 

podróżny (al-Musafir) planował zostać krócej niż piętnaście dni i który jest 

w odległości co najmniej dziewięćdziesięciu kilometrów od domu 

pochodzenia. W domu postoju (al-Łatan al-Suknah) podróżny podlega 

zasadom podróży a więc wykonuje czterorakatowe modlitwy obowiązkowe 

(farz) jako dwurakatowe. 

 

138

WERSETY POKŁONU PODCZAS RECYTACJI 

KORANU (AL-AYATY AL-SADŻDAH) 

Obok wersetów pokłonu (al-Ayaty al-Sadżdah) w księgach 

Cudownego Koranu są zaznaczone miejsca, gdzie trzeba wykonać pokłon 

(al-Sadżdah). Jeżeli ktoś przeczytał, wyrecytował lub usłyszał werset 

pokłonu staje się konieczne (ładżib) wykonanie pokłonu (Sadżdah al- 

Tilałat). 

Po skończeniu wersetu (ayatu), powinno się wstać, twarzą w stronę 

Kaba i powiedzieć „Allaahu Ekber” (Allah jest Największy) bez podnoszenia 

rąk a następnie należy wykonać pokłon do ziemi - (sadżdah) i trzykrotnie 

wyrecytować gloryfikację Allaha „Subhaane Rabbijel-a’laa” (Chwała Panu 

Najwyższemu). Potem wstaje się mówiąc „Allaahu Ekber” i recytuje się 

suplikację: 

„Semi’naa łe eta’naa, ghufraaneke Rabbenaa łe ilejkel-masyyr” 

AYATY POKŁONU W CUDOWNYM KORANIE: 

1. Sura „Wzniesione Krawędzie” (Sura al-Araf) ayat nr 206 

2. Sura “Grzmot” (Sura al-Rad) ayat nr. 15 

3. Sura „Pszczoły” (Sura al-Nahl) ayat nr 49 

4. Sura „Synowie Izraela” (Sura Bani Israil) [inna nazwa Sura 

„Podróż Nocna” (Sura al-Isra)] ayat nr 107 

5. Sura „Maria” (Sura Marjam) ayat nr 58 

6. Sura „Pielgrzymka” (Sura al-Hadżdż) ayat nr 18 

7. Sura „Rozróżnienie” (Sura al-Furqan) ayat nr 60 

8. Sura „Mrówki” (Sura al-Naml) ayat nr 25 

9. Sura „Pokłon” (Sura al-Sadżdah) ayat nr 15 

10. Sura “Sad” (Sura al-Sad) ayat nr. 24 

11. Pokłon Ha-Mim Sura (Sura al-Fussilat) ayat nr 37 

12. Sura „Gwiazdy” (Sura al-Nadżm) ayat nr 62 

13. Sura „Rozerwanie” (Sura al-Insziraq) ayat nr 21 

14. Zakrzepła „Krew” (Sura al-Alak) ayat nr 19 

139

KULT PODCZAS ŚWIĘTYCH NOCY 

BŁOGOSŁAWIONA NOC URODZIN MUHAMMEDA (s.a.s.) 

(AL-LAJLAT AL-MAŁLID) 

Al-Lajlat al-Małlid jest tą nocą, kiedy świat i wszechświat zostały 

zaszczycone narodzinami Muhammeda (s.a.s.), Ostatniego Proroka, i jest 

to noc miedzy jedenastym a dwunastym dniem miesiąca Rabi’ul-Ałłal 

W tę noc wykonuje się modlitwę apoteozy Allah (al-Salah al-Tasbih). 

Intencję tej modlitwy (al-Nijjah) wyraża się słowami: 

„O mój Allahu! Ze względu na Muhammeda (s.a.s.), który jest Ci 

Umiłowany, który jest koroną naszych głów, który jest wyróżnionym przez 

Ciebie Wysłannikiem, którego narodzinami rozświetliłeś świat i 

wszechświat: błagam Cię obdarz mnie, Twojego uniżonego i biednego 

sługę Twoim Świętym Przebaczeniem i Twoim Świętym Oświeceniem. 

Allah jest Największy.” 

NOC RAGA’IB (AL-LAJLAT AL-RAGA’IB) 

Radżab jest pierwszym z trzech błogosławionych miesięcy a Lajlat 

al-Raga’ib jest nocą poprzedzającą pierwszy piątek miesiąca Radżab, tzn. 

zaczyna się w czwartkowy wieczór, kiedy Muhammed Ostatni Prorok 

(s.a.s.) został poczęty. W tę błogosławioną noc wykonywana jest rytualna 

Modlitwa Potrzeby (al-Salah al-Hadżah), której celem jest prośba, aby 

zrealizowały się prośby. 

Modlitwa Potrzeby wykonywana jest między modlitwą zachodu 

słońca (Salaat al-Maghrib) a modlitwą nocną (al-Salaat al-’Isza) i trwa 

dwanaście rakatów. Osoba modląca się (al-Abid) wykonuje pozdrowienie 

po skończeniu każdych dwóch rakatów. Wierny wypowiada intencję (al- 

Nijjah) wykonania Modlitwy Potrzeby następująco: 

„O mój Allahu! Błagam Cię obdarz mnie Twoim Świętym 

Oświeceniem i Twoim Świętym Upodobaniem ze względu na Muhammeda 

(s.a.s.). Zapisz mnie pomiędzy Twoje posłuszne sługi. Chroń nas przed 

problemami tego świata i w życiu pozagrobowym.” 

Podczas Modlitwy Potrzeby (Hadżah) modlący się (al-Abid) recytuje 

w każdym rakacie Surę Otwierającą (Sura Al-Fatiha) jeden raz, Surę 

Przeznaczenie (Sura Al-Qadr) trzy razy oraz Surę Szczerość Wiary (Sura 

Al-Ichlas) dwanaście razy. 

Na koniec dwunastu rakatów wierny recytuje siedem lub 

siedemdziesiąt razy „Salah al-Ummijjah”, która brzmi: 

140

„Allaahumme salli ‘alaa sejjidinaa Muhammedin’in Nebijj’il ummijji łe 

‘alaa aalihii łe sahbihii łe sellim” 

Następnie wykonuje się pokłon (sudżud) i w nim recytuje się 

siedemdziesiąt razy poniższą gloryfikację Allaha (al-Tasbih): 

„Subbuuhun qudduusun Rabbunaa łe Rabbul melaaaa-iketi łerruuh.” 

Następnie modlący się podnosi głowę z pokłonu i siada. W tej 

pozycji wypowiada się poniższą suplikację: 

„Rabbighfir łerham łe tedżaałez ‘ammaa ta’lemu. Inneke entel ‘e- 

‘azzul ekram” 

Następnie modlący się (al-Abid) ponownie wykonuje pokłon 

(sudżud) i ponownie recytuje siedemdziesiąt razy „Subbuuhun qudduusun 

Rabbunaa łe Rabbul melaaaa-iketi łerruuh.” 

NOC PODRÓŻY NOCNEJ (AL-LAJLAT AL-MIRADŻ) 

Noc poprzedzająca dwudziesty siódmy dzień miesiąca Radżab jest 

Nocą Podróży Nocnej (al-Lajlat al-Miradż). W tą noc Modlitwę Potrzeby (al- 

Salah al-Hadżah) wykonuje się po modlitwie nocnej (al-Salaat al-’Isza). 

Podczas wykonywania tej dwunastorakatowej modlitwy, modlący się 

recytuje w każdym rakacie Surę Szczerość Wiary (Sura Al-Ichlas) dziesięć 

razy po Surze Otwierającej (Sura Al-Fatiha) i po dwóch rakatach kończy 

pozdrowieniem. Po modlitwie potrzeby (al-Hadżah) należy wyrecytować: 

• Surę Otwierającą (Sura Al-Fatiha) cztery razy 

• Poniższą formułkę sto razy: 

141

"Subhaanellahi łelhamdu lillaahi łe laa ilaahe illAllahu łAllaahu 

Ekber, Łe laa hałle łe laa qułłete illaa billaahil alijjil ‘azym” 

• Poniższą formułkę sto razy: 

„Este’ghfirullaahel ‘azym łe etuubu ilejk”. 

Modlitwę za Proroka (s.a.s.) sto razy (Salałat i Szarifah). 

Modlitwę Potrzeby (al-Salah al-Hadżah) objaśnioną powyżej może 

też zostać wykonana w wersji dłuższej, sturakatowej. 

NOC UNIEWINNIENIA (AL-LAJLAT AL-BARA’AH) 

Noc poprzedzająca piętnasty dzień miesiąca Szaban to Noc 

Uniewinnienia (al-Lajlat al-Bara’ah). Gdy ktoś wykona sturakatową 

modlitwę tej nocy, jeżeli umrze w tym roku umrze śmiercią męczennika. 

Modlący się (al-Abid) wypowiada intencję (al-Nijjah) tej, 

sturakatowej modlitwy w ten sposób: 

„O mój Allahu! Mam intencję wykonać tę modlitwę dla Twojego 

Świętego Upodobania. Błagam Cię obdarz mnie Swoim Świętym 

Przebaczeniem i Twoim Świętym Oświeceniem, chroń mnie przed 

twardością serca i przed problemami tego świata i w życiu pozagrobowym. 

I zapisz mnie pomiędzy Twoje posłuszne sługi.” 

Podczas wykonywanie tej modlitwy, modlący się wykonuje 

pozdrowienie po każdych dwóch rakatach. Modlący się recytuje w każdym 

rakacie Surę Otwierającą (Sura Al-Fatiha) jeden raz oraz dziesięć razy 

Surę Szczerość Wiary (Sura Al-Ichlas). 

Przy końcu tej sturakatowej modlitwy modlący się (al-Abid) recytuje 

następujące Sury, suplikacje (dua) i powiedzenia: 

• Czternaście razy: 

142

„Este’ghfirullaahel ‘azym łe etuubu ilejk”. 


„Allaahumme salli łe sellim łe baarik ‘ala sejjidinaa Muhammedił łe 

‘ala aali Muhammed” 

• Czternaście razy Surę Otwierającą (Al-Fatiha) 

• Czternaście razy Ayat Tronu (Ayat-al-Qursi) 

• Czternaście razy Surę „Leqad dże’akum...” 

• Jeden raz Surę Jaa-Siin 

• Czternaście razy Surę Szczerość Wiary (Sura Al-Ichlas) 

• Czternaście razy Surę Jutrzenka (Sura Al-Falaq) 

• Czternaście razy Surę Ludzie (Sura An-Nas) 


„Subhaanellahi łel hamdu lillaahi łe laa ilaahe illAllahu łAllaahu 

Ekber. Łe laa hałle łe laa qułłete illaa billaahil ‘alijjil ‘azym”. 

• Czternaście razy Suplikację „Salaat al-Mundżijah” 

NOC QADIR (AL-LAJLAT AL-QADR) 

Muzułmanie wykonują czterorakatową rytualną modlitwę w Noc 

Qadir (al-Lajlat al-Qadr). Podczas wykonywania tej modlitwy, modlący się 

wypowiada pozdrowienie po skończeniu każdych dwóch rakatów. 

W pierwszym rakacie recytuje się jednokrotnie Surę Otwierającą 

(Sura Al-Fatiha) i trzykrotnie Surę Qadir (Sura Al-Qadr). 

W drugim rakacie recytuje się jednokrotnie Surę Otwierającą (Sura 

Al-Fatiha) i trzykrotnie Surę Szczerość Wiary (Sura Al-Ichlas). 

Trzeci i czwarty rakat wykonywane są w ten sam sposób. Wierny 

wypowiada intencję (al-Nijjah) tej modlitwy w tych słowach: 

143

„O mój Allahu! Błagam Cię o zaakceptowanie mojej skruchy (Dua Al- 

Tałbah) przez wzgląd na tę świętą noc, przez wzgląd na naszego Proroka 

Muhammeda (s.a.s.) i przez wzgląd na Twoje Święte Miłosierdzie i Litość. I 

zapisz mnie z tymi muzułmanami, których obdarowałeś Twoim Świętym 

Wybaczeniem i Twoim Świętym Oświeceniem.” 

Przy końcu tej modlitwy recytuje się (jeden raz) poniższą suplikację: 

„Allaahu Ekber, Allaahu Ekber, 

Laa ilaahe illAllaahu łAllaahu Ekber, 

Allaahu Ekber łe lillaahil hamd” 

Następnie wierny recytuje: 

• Surę Otwarcie (Sura Inszirah) sto razy 

• Surę Qadir (Sura Al-Qadr) sto razy 

• I sto razy poniższą suplikację: 

„Allaahumme inneke ‘afułłun keriimun tuhibbul afłe fa’fu ‘annii” 

 

144

TRZECI FILAR ISLAMU POST (AL-SAŁM) 

Post podczas miesiąca Ramadan jest trzecim filarem Islamu. Post 

oznacza powstrzymanie się od jedzenia, picia, współżycia seksualnego od 

świtu do zachodu słońca, z intencją uwielbienia Allah. 

OBOWIĄZKOWE CZĘŚCI POSTU 

1. Wyrażenie intencji 

2. Wiedza odnośnie początku i końca czasu, kiedy można wyrazić 

intencję 

3. Powstrzymanie się od tego, co przerywa post, od świtu do zachodu 

słońca. Czas rozpoczęcia postu określany jest nazwą „imsak” a 

czas zakończenia postu nazywany jest „iftar” 

RODZAJE POSTU 

Wyróżniamy sześć rodzajów postu: 

1. Obowiązkowy (Farz) 

2. Wymagany (Ładżib) 

3. Sunnah (zwyczaje Proroka (s.a.s.)) 

4. Pochwalany (Mandub) 

5. Dobrowolny (Nafilah) 

6. Niepożądany (Makruh) 

Post obowiązkowy (Farz): Post w miesiącu Ramadan przez cały 

miesiąc, odrabianie dni opuszczonych z postu w tym miesiącu lub pokuta 

(keffaar) za opuszczenie postu w Ramadanie, jeżeli post został przerwany 

celowo. 

Post wymagany (Ładżib): Odrobienie przerwanego postu 

nieobowiązkowego lub postu obietnicy. 

Zwyczaje Proroka (s.a.s.) (Sunnah): Post podczas dziewiątego i 

dziesiątego dnia miesiąca Muharram tzw. Aszura. 

Post pochwalany (Mandub): Post trzy dni każdego miesiąca. Te trzy 

dni to trzynasty, czternasty i piętnasty dzień miesiąca arabskiego. 

Post dobrowolny (Nafilah): Post inny niż powyższe i niż niepożądane 

(Makruh) to post dobrowolny 

Post niepożądany (Makruh): Post tylko w dziesiąty dzień miesiąca 

Muharram bez postu dzień przed lub dzień po jest niepożądany (Makruh). 

W Szeriacie (prawie kanonicznym) zakazany (haram) jest post w pierwszy 

145

dzień Święta po Ramadanie (E’id al-Fitr) oraz w pierwszy, drugi, trzeci i 

czwarty dzień Święta Ofiarowania (E’id al-Aza). 

DODATKOWY PODZIAŁ RODZAJÓW POSTU W ZALEŻNOŚCI 

OD INTENCJI 

1. Post, którego intencja powinna zostać wyrażona w nocy: 

Intencja opuszczonego postu z Ramadanu odrabianego w późniejszym 

terminie, przerwanego postu dobrowolnego wykonanego dzień za dzień 

postów ekspiacyjnych i postów obietnicy (bez względu na czas ich trwania) 

powinna zostać wyrażona w nocy (przed postem). 

2. Posty, których intencja nie musi zostać wyrażona w nocy: Post 

w Ramadanie, posty obietnicy odbywające się w konkretnie ustalone dni 

oraz posty dobrowolne w oznaczone dni nie muszą być planowane 

podczas poprzedzającej nocy. Intencję wtedy można wyrazić w 

poprzedzającą noc lub w dzień postu do czasu południa, kiedy słońce 

osiąga najwyższy punkt (przed modlitwą południową). Nawet, jeżeli 

wyrażona została intencja dobrowolnego (Nafilah) lub wymaganego 

(ładżib) postu, może to zostać zaakceptowane jako post Ramadanowy. 

CZYNNOŚCI PRZERYWAJĄCE POST, KTÓRE WYMAGAJĄ 

PONOWNEGO POSTU JAKO QAZA 

1. Jeżeli coś przedostanie się do przewodu pokarmowego gdy 

poszczący pamieta ze pości 

2. Jeżeli woda wpadnie do gardła podczas mycia jamy ustnej lub 

nosa podczas ablucji (łudu) 

3. Jeżeli intencja została wyrażona popołudniu 

4. Jeżeli kontynuje się jedzenie lub picie po zjedzeniu lub wypiciu 

czegoś przez zapomnienie nawet, jeżeli w rzeczywistości post nie został 

złamany 

5. Przełknięcie wody deszczowej lub śniegu, jeżeli spadnie do 

jamy ustnej (jako kropla lub płatek) 

6. Zastrzyk 

7. Wzięcie lekarstwa przez nos (przez nozdrza) 

8. Wprowadzenie olejku do ucha 

9. Zjedzenie zbyt późne posiłku przed świtem tzw. „Sahur”, będąc 

przekonanym, że nadal jest czas, podczas gdy w rzeczywistości jest już 

czas postu 

10. Przerwanie postu myśląc, że już czas przerwania postu 

11. Przełknięcie wymiotów 

12. Przełknięcie śliny kogoś, kto nie jest małżonkiem lub 

przyjacielem 

146

13. Przełknięcie śliny po tym jak opuściła ona jamę ustną 

14. Włożenie palca zamoczonego w wodzie lub oleju do genitaliów 

15. Przełknięcie krwi z krwawiących dziąseł w ilości równej lub 

przewyższającej ilość śliny 

16. Przełknięcie dymu palącego się kadzidła 

CZYNNOŚCI PRZERYWAJĄCE POST WYMAGAJĄCE 

EKSPIACJI (KAFFARA) 

1. Świadome zjedzenie lub wypicie (tzn. zamierzona akcja mimo 

świadomości, że jest post) 

2. Świadomy stosunek seksualny 

3. Zamierzone palenie papierosów 

4. Zjedzenie ziemi fulerskiej tzn. Armeńskiej glinki 

5. Przerwanie postu związane z plotkowaniem, ponieważ uważa się, 

że plotkowanie zerwało post 

6. Przełknięcie śliny małżonka lub przyjaciela 

Za przerwany w ten sposób post należy odpokutować poszcząc 

sześćdziesiąt dni bez przerwy oraz dodatkowy dzień za każdy złamany 

post. 

UCZYNKI NIEWŁAŚCIWE 

1. Spróbowanie czegoś bez potrzeby (bez przełykania) 

2. Żucie czegoś bez potrzeby 

3. Żucie już raz przerzutej wyschniętej i już bez smaku gumy 

4. Pocałunek 

5. Przytulenie małżonka 

6. Połknięcie zebranej w ustach śliny 

7. Pobieranie krwi 

UCZYNKI NIE PRZERYWAJĄCE POSTU 

1. Zjedzenie lub wypicie czegoś, lub stosunek seksualny przez 

zapomnienie 

2. Ejakulacja, ale nie w wyniku dotyku lub pocałunku, lecz w wyniku 

myślenia lub patrzenia 

3. Nocne polucje 

4. Pocałunek bez ejakulacji w jego wyniku 

5. Szaleństwo lub utrata przytomności do rana (imsak) 

6. Przełknięcie flegmy (z gardła) 

7. Przełknięcie śluzu (z nosa) 

8. Wlanie wody do ucha 

147

9. Przełknięcie czegokolwiek mniejszego niż ziarno cieciorki, co 

pozostało między zębami w czasie po świcie (imsak) 

10. Nieumyślne wymioty, nawet obfite w ilości przewyższającej 

objętość zaciśniętej dłoni 

11. Pomalowanie oczu proszkiem antymonowym (kohl) 

12. Plotkowanie 

13. Użycie leczniczych kropli do oczu 

JAŁMUŻNA DAWANA BIEDNYM W KOŃCU RAMADANU 

(SADAQAT-AL-FITR) 

Jest konieczne, aby rozdać Sadaqat-al-Fitr jeszcze podczas trwania 

miesiąca Ramadan. Danie datku biednym jest wymagane od wszystkich 

muzułmanów, którzy mają więcej majątku i własności niż na podstawowe 

potrzeby. Warunki decydujące o wymagalności jałmużny to: 

Bycie muzułmaninem, mężczyzną lub kobietą, dorosłym bądź 

dzieckiem, osobą wolną, posiadanie majątku i własności większych niż 

minimalny limit (Nisab) wymagany przez Szeriat. Te dobra nie powinny być 

wyprodukowane i trzymane przez rok w celu zapłacenia obowiązkowej 

(farz) jałmużny dla biednych (zakat). Jałmużnę dla biednych (Sadaqat-al- 

Fitr) można dać tym samym osobom, którym należy się zakat. 

Jałmużnę dla biednych (Sadaqat-al-Fitr) powinno się dać pomiędzy 

świtem w dniu Święta (E’id) do momentu rozpoczęcia Modlitwy Świątecznej 

(Salaat al-E’id-ul-Fitr), ale można także dać ją wcześniej. 

MODLITWA TARAŁIH (SALAH-AL-TARAŁIH) 

Modlitwa Tarałih jest sunną podczas Ramadanu. Jest to wyróżniona 

sunnah (muakkadah) dla mężczyzn i kobiet, a składa się z dwudziestu 

rakatów. Jest sunną wykonywanie tej modlitwy z dżamatem (ze wspólnotą) 

w kongregacji, ale może też być wykonywana samodzielnie. Wykonuje się 

ją po modlitwie nocnej (Salaat al-’Isza) i kończy się modlitwą Łitr. 

Tarałih można wykonywać po dwa rakaty lub po cztery rakaty. Jest 

sunną pozostanie przez chwilę w siedzącej pozycji (al-Qaza) i recytowanie 

w tym czasie Salałat Szarifah, Salaat al-Ummijah, ayatów z Koranu i 

suplikacji (dua). 

Imam powinien wziąć wzgląd na jego kongregację. Jeżeli jest w niej 

przedstawiciel Szkoły Szafiickiej (Mazhab Szaafii) powinien on wykonywać 

pozdrowienie po każdych dwóch rakatach. 

148

CZWARTYM FILAREM ISLAMU JEST JAŁMUŻNA 

OBOWIĄZKOWA DLA BIEDNYCH (ZAKAT) 

Jako czwarty filar Islamu przepisana jest jałmużna obowiązkowa 

(zakat). Zakat oznacza ofiarowanie pewnej ilość dóbr i bogactw osobom 

potrzebującym w zależności od potrzeb i na pewnych zasadach. Na 

przykład, jeżeli poczęstuje się osobę biedną posiłkiem mając intencję 

ofiarowania zakatu, nie zostanie to uznane jako zakat, ponieważ ten 

sposób nie został zapisany jako zakat. 

Warunki ustalające zakat jako obowiązek są następujące: 

muzułmanin dorosły, zdrowy, wolny i bez długów musi posiadać przez rok 

większą ilość dóbr produkcyjnych ponad podstawowe potrzeby. Ta ilość 

nazywana jest limitem minimalnego zwolnienia (Nisab). Ta ilość dóbr 

powinna być także odtwarzalna. Złoto i srebro nie jest odtwarzalne ale 

zakat od nich powinien zostać dany gdy ich ilość osiągnie wartość nisab 

opisaną poniżej. Nisab: religijnie zdefiniowana miara równoważna 82 

gramów złota (20 Miskal) lub równoważnej ilości pieniędzy lub dóbr 

wymienialnych, ponad potrzeby danej osoby, sprawiająca że zakat staje się 

obowiązkowy. 

Jedna czterdziesta (2,5%) opodatkowanej ilości pieniędzy ma 

zostać dana jako zakat. Zakat z inwentarza żywego zależy od ich gatunku. 

Należy dać jedną owcę za czterdzieści posiadanych owiec, jedna owcę za 

każde pięć wielbłądów, jedno cielę za każde trzydzieści głów bydła. 

Kopalnie także są przedmiotem zakatu. 

DZIESIĘCINA (USZR) 

Dziesięcina (Uszr) jest zakatem od produkcji rolnej wynoszącym 

jedną dziesiątą plonów z pola nawadnianego w sposób naturalny. Jeżeli 

irygacja wykonywana jest w sztuczny sposób zakat powinien wynosić jedną 

dwudziestą. Plony takie jak pszenica, jęczmień, ryż, proso, arbuzy, ogórki, 

bakłażany, koniczyna, oliwki, sezam, miód, semolina, trzcina cukrowa i 

owoce także mają zastosowanie. Pola rolne w Turcji są polami 

dziesięcinowymi i jako takie są oficjalnie zarejestrowane. Właściciele 

muzułmańskich pól zajęci produkcją rolną powinni dawać dziesięcinę 

(uszr), aby ich żniwa były zgodne z prawem Szeriatu. 

149

OFIAROWANIE JAŁMUŻNY OBOWIĄZKOWE (ZAKAT) 

(MASARIF-I ZAKAT) 

Masarif-i Zakat oznacza klasy ludzi, którym ofiarowuje się zakat, 

którzy zostali opisani w sześćdziesiątym wersecie Rozdziału Skrucha (Sura 

al-Tałba) w Świętym Koranie. 

KTO OTRZYMUJE ZAKAT 

1. Biedni, którzy nie posiadają nisab (potrzebujący), 

2. Biedni, którzy nie mają nic w życiu (ubodzy), 

3. Osoby zbierające zakat, 

4. Osoby, których serca mogą stać się przychylne Islamowi po 

dostaniu zakatu (Muallafah al-Quluf), 

5. Aby uwolnić lub zapłacić okup za niewolników 

6. Pomoc dłużnikom, którzy nie posiadają wystarczających pieniędzy 

lub dóbr, aby spłacić długi, 

7. Ludzie na drodze Allah (walczący w Dżihadzie, Studenci Religii), 

8. Podróżnicy którzy zostali bez pieniędzy. 

Zakat można dać każdemu należącemu do jednej z grup podanych 

powyżej. W rzeczywistości najbardziej zasługującymi na zakat osobami są 

biedni nie posiadający niczego w życiu oraz ci, którzy walczą na drodze 

Allah. 

150

PIĄTY FILAR ISLAMU: HADŻDŻ 

(PIELGRZYMKA DO MEKKI) 

Piątym filarem Islamu jest pielgrzymka do Mekki (al-Hadżdż). 

Podczas Hadżdż przebiera się w specjalny strój do pielgrzymki (Ihram) w 

miesiącu Zul-Hidżdża, zatrzymuje się (łukuf) dziewiątego dnia tego 

miesiąca na górze Arafat oraz okrąża się Świętą Kaabę w Mekce. 

Jest obowiązkiem wszystkich muzułmanów spełniających poniższe 

kryteria wykonać pielgrzymkę raz w życiu. 

OBOWIĄZKOWE ZASADY DLA WYKONUJĄCYCH AL–HADŻDŻ 

1. Bycie muzułmaninem 

2. Osiągnięcie dorosłości 

3. Bycie zdrowym 

4. Bycie wolnym (nie jest obowiązkowe dla niewolników), 

5. Posiadanie pieniędzy wystarczających na podróż i inne wydatki, 

ponad podstawowe potrzeby rodziny i domowe wydatki do powrotu 

pielgrzyma, 

6. Muzułmanin w kraju nie muzułmańskim powinien wiedzieć że 

Hadżdż jest obowiązkowa. 

PODSTAWOWE ZASADY DLA WYKONUJĄCYCH HADŻDŻ 

1. Mieć prawidłowe zdrowie, 

2. Mieć bezpieczne warunki podróży, 

3. Kobieta musi mieć towarzystwo swojego męża albo któregoś z jej 

bliskich płci męskiej np. jej syna, brata lub ojca, którzy są jej zakazani do 

małżeństwa zgodnie z Koranem (mahram), 

4. Kobieta której mąż zmarł albo która została rozwiedziona musi 

zakończyć jej okres oczekiwania (iddah), 

5. Bycie wolnym od przeszkód jak np. uwięzienie. 

PODSTAWOWE ZASADY DOPUSZCZALNOŚCI AL-HADŻDŻ 

1. Specjalny strój (Ihram) pielgrzyma (zakłada się je z intencją 

wykonania Hadżdż) 

2. Właściwy czas (miesiąc Zul-Hidżdża) 

3. Miejsce (Kaabe i Arafat) 

4. Islam (bycie muzułmaninem). 

151

OFIARA (QURBAN) 

Qurban oznacza ubicie zgodnego z prawem zwierzęcia zgodnie z 

zasadami Islamskimi aby zbliżyć się do Allah w Dni Ofiarowania (dziesiąty, 

jedenasty i dwunasty Zul-Hidżdża). 

Ofiara ze zwierząt jest obowiązkowa dla tego, od kogo wymagana 

jest jałmużna w Ramadanie nazywana „Sadaqat al Fitr”. To oznacza, że 

wszyscy muzułmanie mający nisab, będący osobami wolnymi i 

rezydentami mają obowiązek ofiary. 

Ofiara jest wykonywana aby zbawić duszę danej osoby. Jest 

powiedziane, że grzechy osoby wypełniającej ofiarę zostaną wybaczone 

gdy wypłynie pierwsza krew z poświęcanego zwierzęcia, pod warunkiem że 

jest poświęcane tylko dla przyjemności dla zyskania zadowolenia Allaha. 

DNI POŚWIĘCENIA ZWIERZĄT, PROCEDURA I INTENCJA 

Czasem ofiarowania są pierwszy, drugi i trzeci dzień (dziesiąty, 

jedenasty i dwunasty Zul-Hidżdża) rozpoczynające się Świętem 

Ofiarowania (E’id ul-Aza). Aczkolwiek nie powinno się opóźniać złożenia 

ofiary do trzeciego dnia ponieważ trzeba mieć na względzie możliwość 

błędnego wyznaczenia początku Święta (E’id). Preferowane jest złożenie 

ofiary pierwszego dnia. 

PROCEDURA OFIARY 

1. Zwierzę jest układane bez krzywdzenia go, skierowane w 

kierunku Kaaby. 

2. Tę suplikację należy wyrecytować stojąc: 

„Allaahu Ekber, Allaahu Ekber, laa ilaahe illAllaahu łAllaahu Ekber, Allaahu 

Ekber, łe lillaahil hamd” jest recytowane trzykrotnie a intencję wyraża się w 

następujący sposób: 

„Mój Boże! Jako, że jestem wielkim grzesznikiem i buntownikiem przeciwko 

Tobie jest konieczne abym poświęcił się Tobie. Ale że zabroniłeś 

poświęcania ludzi więc poświęcam to zwierzę jako substytut mojego ciała, 

więc proszę przyjmij je.” 

3. Mówiąc „Bismillaahi Allaahu Ekber” poświęcane zwierzę jest 

zabijane. 

Jest preferowane aby każdy ofiarował jego własne zwierzę, jednak 

jeżeli nie można zrobić tego osobiście należy znaleźć muzułmanina i dać 

mu upoważnienie do złożenia ofiary ze zwierzęcia. Jest lepiej być obecnym 

przy składaniu ofiary. 

152

Mięso poświęconego zwierzęcia dzielone jest na trzy części. Jedną 

można zatrzymać do spożycia przez rodzinę, jedną można dać 

przyjaciołom i krewnym oraz co najmniej jedną trzeba ofiarować biednym 

jako jałmużnę (Sadaqa). 

153

CO TO JEST GRZECH I JAKIE SĄ NAJWIĘKSZE 

GRZECHY 

Grzech jest pogwałceniem jakiegokolwiek z praw od Allah. 

GRZECHY SĄ PODZIELONE NA DWA RODZAJE 

1. Poważne (duże) grzechy 

2. Małe grzechy 

DUŻE GRZECHY 

1. Dodawanie Allah partnerów (politeizm, szirk), 

2. Morderstwo, 

3. Fałszywe oskarżenie, 

4. Cudzołóstwo, 

5. Dezercja z wojny sprawiedliwej, 

6. Używanie czarnej magii albo uroków, 

7. Nadużycie własności sieroty, 

8. Nieposłuszeństwo względem uzasadnionych życzeń rodziców, 

9. Zgrzeszenie na terenie Kaaby, 

10. Korzystanie z zysków na procent, 

11. Kradzież, 

12. Picie napojów zawierających alkohol. 

Nawet jeżeli wspomnianych powyżej grzechów głównych jest 

dwanaście, zgodnie z opinią uczonych (idżtihad) inne złe uczynki 

przypominające powyższe także uważane są za wielkie grzechy. Z drugiej 

strony mały grzech staje się dużym grzechem, jeżeli jest ciągle 

powtarzany. 

154

LEKARSTWO NA OCALENIE OD CHOROBY GRZECHU: 

NAWRÓCENIE SIĘ I PROSZENIE O PRZEBACZENIE 

ALLAHA 

Tak jak mydło i woda usuwają brud z ciała, tak poczerniałe serce, 

czyny prowadzące do Piekła oraz wszystkie rodzaje duchowej choroby i 

nieczystości mogą być usunięte poprzez nawrócenie, proszenie o 

przebaczenie Allah i wylewanie łez żalu. 

Ludzie stwarzani są przy narodzinach czystymi i pięknymi. Nasz 

Prorok (s.a.s.) mówi, że ludzkie serce stworzone jest tak czystym jak lustro. 

Jeśli zaciemnia się swoje serce wątpliwością, złymi przeczuciami, 

stwarzaniem kłopotów, złośliwością, urazą, zemstą i zazdrością, jest 

zrozumiałe, iż osoba ta zapadła na straszną chorobę. Jeśli nie może się 

pozbyć tej złośliwej choroby - niech Allah broni - pójdzie do Piekła. 

Sposobem na pozbycie się choroby jest - poza usunięciem wszystkich 

wad, złych intencji i uczuć z serca - nawrócenie i proszenie o przebaczenie 

Allah i wylewanie łez żalu. 

Powinno się trwać w nawróceniu oraz proszeniu o przebaczenie 

Allah, by być wolnym od wszystkich grzechów. Powinno się to robić 

wykonując modlitwę rytualną (salah), błogosławiąc (Salałat al-Szarif) 

Naszego Proroka (s.a.s.) i suplikując (dua) - szczególnie w środku nocy 

oraz przed świtem. 

BRAK NADZIEJI JEST BŁĘDEM 

I nadmierna pewność siebie i beznadzieja są zaprzeczeniem wiary. 

Innymi słowy, jeśli ktoś czuję się zbyt pewny siebie odnośnie gniewu Allah, 

twierdząc, że uczynił dużą ilość dobrych uczynków, a zatem zasługuje na 

Raj, lub jeśli ktoś nie ma nadziei z powodu dużej ilości grzechów i czuję się 

pewien, że pójdzie do Piekła, będzie to bluźnierstwem (kufur). Nasz Prorok 

(s.a.s.) powiedział: „Muzułmanin powinien być w stanie świadomości 

pomiędzy obawą a nadzieją.” Muzułmanin powinien mieć nadzieję z 

powodu miłosierdzia Allah, ale musi obawiać się swoich słabości. Jeśli ktoś 

słyszy, że „Tylko jedna osoba pójdzie do Raju,” powinno się powiedzieć 

„Ciekawe, czy to ja?”, a jeśli słyszy się, że „Tylko jedna osoba pójdzie do 

Piekła,” powinno się powiedzieć „Ciekawe czy to ja?” 

Nasz Prorok (s.a.s.) powiedział, że Allah, Najprawdziwszy, głosi w 

Hadisie Qudsi: „Jeśli sługa Mój przybliża się do mnie o jeden krok, Ja 

przybliżam się ku niemu o dwa, a jeśli sługa Mój idzie do Mnie, Ja biegnę 

do niego.” Ten częściowy cytat zdradza nam, że Allah szybko przychyla się 

155

ku nam ze Swoim Przebaczeniem i Pokierowaniem, gdy szczerze tego 

pragniemy. 

WARUNKI, KTÓRE SPRAWIAJĄ, IŻ NAWRÓCENIE JEST PRZYJĘTE 

1. Trzeba znać krzywdę grzechu, którego się dokonało, pamiętając, 

iż trzyma nas ona zdała od szczęścia na tym świecie i w życiu przyszłym. 

2. Trzeba całym sercem czuć smutek i postanowienie poprawy od 

grzechu, który się popełnia 

3. Trzeba być stanowczym w chęci niewykonania ponownie 

jakiegokolwiek grzechu. Trzeba po wykonaniu grzechu natychmiast zrobić 

dobry uczynek, następnie wykonać salaat i prosić o przebaczenie Allah. 

Najlepszym sposobem, aby to zrobić jest wykonanie Modlitwy Tasbih 

(Salaat al-Tasbih). 

4. Pozatym, powinno się prosić o przebaczenie dla tych, którym 

spowodowało się niesprawiedliwość. Jeśli czyjeś serce jest niedbałe i 

chętne, by powrócić do grzechu, wtedy nawrócenie jedynie przez 

oświadczenie językiem nie będzie dostateczne. 

WIELKA PROŚBA O PRZEBACZENIE 

Subhaanellaahi łe bihamdihii subhaanellaahil ‘azymi estaghfirullaahil 

‘azyme łe etuubu ilejk. 

Poniższa suplikacja powinna być często recytowana, szczególnie 

przez tych, którzy wykonują wielkie grzechy. 

Allaahumme maghfiratuke ełse’u min zunuubii łe rahmetuke erdżaa ‘indii 

min ‘amelii. 

156

Samolubne pożądanie jest źródłem wszystkich grzechów i złych 

zachowań. Odnosząc się do samolubnej duszy, nasz Prorok (s.a.s.) mówi: 

„Wasz największy wróg jest pomiędzy waszymi brwiami - samolubna 

dusza, która nakazuje.” 

NAKAZUJĄCA DUSZA SAMOLUBSTWE (NAFS-I-AMMARAH) 

Człowiek ma dwie świadomości: pierwsza to świadomość 

zwierzęca, która stworzona jest przez atrybut Allah zwany Majestatem, a 

druga, to świadomość ludzka, która jest świadomością stworzoną przez 

atrybut Allah zwany Pięknem. Ludzkie ciało rządzone jest przez te dwie 

świadomości, a każda z tych świadomości posiada ministra stanu (łazir) 

oraz ministra religii (szejch-ul-Islam). Minister stanu (łazir) zwierzęcej 

świadomości znajduje się w umyśle opartym na zdobyczach materialnych 

(‘aql-i maasz), a jego duchowym doradcą jest szatan. Z drugiej strony 

minister stanu (łazir) świadomości ludzkiej to mądrość (‘aql-i maad), a jego 

duchowy przewodnik jest aniołem. Świadomość zwierzęca cieszy się 

jedzeniem, piciem i noszeniem pięknych ubrań. To znaczy - znajduje ona 

siłę w zewnętrznych czynach, które dają przyjemność, a co za tym idzie, 

gdy dąży do nadmiaru w wykonywaniu tych uczynków - ludzka świadomość 

zostaje pokonana przez zwierzęcą. Przyjemnością świadomości ludzkiej 

jest wspominanie (zikr), kontemplacja (fikir), akty czci (‘ibadah), 

posłuszeństwo prawom Allah i trzymanie się z dala od czynów zakazanych. 

Wykonując te uczynki, ludzka świadomość pokonuje zwierzęcą. 

Świadomości te kontrolują ciało jak to właśnie zostało wyjaśnione. 

Jako, że atrybuty tych świadomości są sobie sprzeczne, zawsze walczą i 

zmagają się ze sobą. Istotą świadomości zwierzęcej jest „al-ammarah 

bissu'u”, która z przesadą i agresywnie nakazuje nikczemne zachowanie. 

Nazywa się to pożądaniami (nafs). Ta cecha jest odzwierciedleniem 

atrybutu Majestatu i Gniewu (Dżalal) Allah, które zawsze znajduje 

przyjemność w wykonywaniu uczynków sprzecznych z wolą Allah. 

Głównym atrybutem świadomości ludzkiej jest czystość. Nazywa się 

to ludzkim atrybutem. Człowiek staje się doskonały, gdy posiądzie tę 

cechę. Atrybut ten jest odzwierciedleniem atrybutu Piękna Allah (Dżamal), 

zawsze zasługuje na zadowolenie Allah i nigdy nie pragnie być od Niego 

nawet o krok dalej. Te dwie przeciwne sobie świadomości zawsze są ze 

sobą na wojnie o kontrolę nad ciałem. 

Na przykład, jeśli ludzka świadomość jest słabsza niż zwierzęca 

świadomość i zwierzęca świadomość jest pozostawiona w ciele sama 

sobie, przebywa na stanowisku, które nakazuje niegodziwość. Zwierzęca 

świadomość wiedzie prym nad ludzką świadomością i w przeciągu czasu 

osoba staje się rzeczywiście jak zwierzę. Być może ktoś może stać się 

jeszcze bardziej nikczemny i być w stanie całkowitego rozczarowania w 

157

tym życiu i życiu przyszłym. Z drugiej strony, jeśli ludzka świadomość nie 

pozostawia zwierzęcej świadomości samej sobie, ale cały czas ją zwalcza, 

udaje się jej zwyciężyć nad zwierzęcą świadomością. Ludzka świadomość 

wykonuje boskie instrukcje, nakłaniając świadomość zwierzęcą do 

dokładnego przestrzegania nakazów. Jest nadzieja, że taka osoba 

zdobędzie zbawienie. Jest jednakże obawa, że może także stać się 

nikczemna, ponieważ pożądliwe Nafs ma wiele sposobów. 

ŚWIĘTA WALKA 

(DŻIHAD) 

Dżihad oznacza walkę w celu szerzenia Religii Allah Najwyższego. 

Poza codziennymi aktami czci, które muzułmanie muszą wykonywać, mają 

obowiązek wykonywać Dżihad. 

Główną pracą każdego muzułmanina powinna być walka przeciw 

nieakceptowanym reformom w religii (Bid'at) i kłamstwu i dążenie swoim 

majątkiem, życiem i całą swoją energią do usunięcia wszystkich rodzajów 

zła, które czynią szkodę wierze (iman) i moralności (ahlak). 

Dżihad wykonuje się w celu przekazania niewierzącym Islamu, 

Prawdziwej Religii. Innymi słowy, ma być wykonywany, by szerzyć Światło 

(Prawdę) Deklaracji 

Jedności Allah (Kalimah-i Tałhid), chronić tę wiarę przed niewiarą i 

przekazać to Światło niewierzącym, który nie byli zaszczyceni otrzymaniem 

go. Ponieważ zawsze będzie walka pomiędzy dobrem a złem, Dżihad 

naturalnie istnieje do Dnia Sądu. Każdy muzułmanin ma obowiązek zrobić 

wszystko co w jego mocy, by stanąć po stronie prawdy i prawości, 

zwyciężyć nad niewiarą i zdobyć zwycięstwo dla Prawdy. 

Tak zewnętrznie wygląda Dżihad. Istnieje również inny Dżihad i 

jest to największy Dżihad (Dżihad al-Akbar), który wykonuje się 

przeciwko własnym, samolubnym pożądaniom. 

Niektóre ze świętych tradycji Proroka (s.a.s.), które objaśniają 

znaczenie Dżihadu to: 

“Jeśli ktoś umrze nie wykonawszy Dżihadu na drodze Allaha lub nie 

pragnąc Go całym sercem, umiera w stanie jakiejś hipokryzji.” Niech Allah 

broni, abyśmy byli w takiej sytuacji. 

“Dżihad jest obowiązkiem (farz) dla wszystkich muzułmanów i 

muzułmanek.” 

 

158

OBOWIĄZKI MUZUŁMANÓW W SPOŁECZEŃSTWIE 

1. Szanowanie praw sąsiadów: Nasi sąsiedzi to nasi najbliżsi po 

rodzinie i krewnych. Musimy chronić wszystkich naszych sąsiadów i nie 

niepokoić ich naszym zachowaniem lub słowami. Nasz Prorok (s.a.s.) 

powiedział: “Archanioł przekazał mi tak wiele rad odnośnie praw sąsiadów, 

że pomyślałem, że jeden sąsiad będzie dziedziczył od drugiego.” 

2. Odpowiedzialność wobec gości: Nasz Prorok (s.a.s.) 

powiedział: “Ten, kto wierzy w Allaha i Dzień sądu powinien honorować 

gości.” Mówi On (s.a.s.), że gość nigdy nie powoduje biedy domowi, który 

odwiedza, lecz przynosi dobrobyt. Gość odwiedza dom dostawszy dziesięć 

porcji. Je jedną, a pozostawia dziewięć. Poświęcanie uwagi gościom jest 

według podstaw Islamu jedną z najbardziej ważnych obowiązków 

muzułmanów, którzy mają odpowiednie domy i środki. 

3. Inne społeczne obowiązki: 

a) Uznanie praw innych, nie szkodzenie nikomu oraz szanowanie 

ich honoru i własności. 

b) Robienie dobrych uczynków. Nie zazdroszczenie nikomu. 

c) Nie wyśmiewanie i szanowanie innych. 

d) Nie ujawnianie wad innych. 

RÓŻNE SUPLIKACJE (DUA) DO RECYTACJI RANO, 

WYCHODZĄC Z DOMU 


Laa ilaahe illallaahu łahdehuu laa szeriike leh. Lehul mulku łe lehul hamdu 

juhjii łe jumiit. Łe hułe hajjul laa jemuut. Bijedihil chajr. Łe hułe ‘alaa kulli 

szej’in qadiir. 

159

Tłumaczenia: 

”Nie ma Boga prócz Allaha. Jest Jednym i nie ma współtowarzyszy. 

Powoduje śmierć i daje życie i żyje i nigdy nie umiera. Dobro jest w Jego 

Rękach i ma On władzę nad wszystkim. Allah jest Wszegmogący.” 

Tę modlitwę recytuje się jedenaście razy każdego ranka. Może być 

recytowana, gdy idzie się do sklepu, na ulicy, gdziekolwiek. 

Nasz Prorok (s.a.s.) mówi: “Ktokolwiek czyta tę suplikację (dua), 

Allah daje milion dobrych uczynków, zmazuje milion grzechów i podnosi go 

o milion stopni.” Czytając te modlitwę odnawia się wiarę. Modlitwa ta jest 

najlepszym sposobem na wstawiennictwo Rasulullah (s.a.s.) (Wysłannika 

Allaha). 


Subhaanellaahi mil-el miizaani łe muntehel ’ilmi łe meblegharridaa łe 

zynetel ‘arsz 

Tłumaczenie: 

“Chwalę Allaha tak mocno jak pełna jest Waga (Mizan), tak mocno jak 

nieskończona jest wiedza i tak mocno, jak wielkie jest Jego zadowolenie i 

tak mocno, jak piękny jest Jego Tron.” 

Modlitwa ta powtarzana jest trzy razy rano i wieczorem. Powoduje 

długie i szczęśliwe życie, śmierć z wiarą, brak kary w grobie, przejście 

przez most Sirat i osiągnięcie Raju. 

SUPLIKACJA, GDY WCHODZI SIĘ DO TOALETY 


Euuzu billaahi minel chubsy łel chabaais. 

Tłumaczenie: 

“Szukam schronienia u Allaha od brudu i złych istot.” 

160

SUPLIKACJA, GDY OPUSZCZA SIĘ TOALETĘ 


Elhamdu lillaahillezyy ezhebe ‘annel ezaa łe ‘aafaanii min zaalik. 

Tłumaczenie: 

“Dzięki Allahowi, który usunął ze mnie cały ból i uchronił mnie przed 

cierpieniem przezeń spowodowanym.” 

Jeżeli powtarza się tę modlitwę regularnie, nie będzie stawiać się 

czoła jakimkolwiek moczowym bądź jelitowym chorobom. 

Wchodząc do toalety lub łazienki, należy wchodzić do niej lewą 

stopą, a wychodzić prawą. Z drugiej strony, wchodząc do domu lub 

meczetu, należy wchodzić prawą nogą i wychodzić lewą. 

SUPLIKACJA DO CZYTANIA, GDY MA SIĘ KOSZMAR SENNY 

Czyta się wersety (ayat) ze Świętego Koranu, począwszy od 

“Hułallahullezii...” do końca sury numer 59 zwanej Zebranie (Sura al- 

Haszr), a następnie jeden raz Rozdział Otwierający (Sura al-Fatiha) i 

jedenaście razy Rozdział Szczeorści (Sura al-Ichlas) i podarowywuje się je 

świętej duszy Proroka (s.a.s.), aby sen nie stał się prawdą. 

Następnie modli się: “O Allahu, jeśli to, o czym śniłem jest dla dobra, 

niech tak będzie, ale jeśli to, o czym śniłem jest dla zła, proszę zmień to na 

dobre. Jeśli to jest dobre, niech będzie nasze, lecz jeśli jest źle, niech 

będzie dla naszych wrogów.” 

Z drugiej strony, jeśli pragnie się, aby dobry sen stał się prawdą w 

najbliższej przyszłości, trzeba przeczytać jeden raz Rozdział Otwierający 

(Sura al-Fatiha) i jedenaście razy Rozdział Szczerości (Sura al-Ichlas) i 

podarować je jako prezent dla świętej duszy Proroka (s.a.s.). 

161

SUPLIKACJA, BY STAĆ SIĘ BOGATYM 

Z pozwoleniem Allah, by wzbogacić się, należy czytać poniższą 

modlitwę (dua) trzy razy rano i wieczorem: 


Jaa hamiidel fi’aali zelmenni ‘alaa dżemii’i chalqyhii bilutfihii 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, Któryś wart bycia chwalonym za wszystko coś zrobił i Który 

jest serdeczny wobec wszystkiego, co stworzył.” 

SUPLIKACJA WIECZORNA DO RECYTACJI PRZED PÓJŚCIEM DO 

ŁÓŻKA 

Transliteracje: 

Allaahumme bismike emuutu łe ehjaa 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, z Twym chwalebnym imieniem umieram i z Twym 

chwalebnym imieniem ponownie powracam do życia.” 

SUPLIKACJA PO OBUDZENIU 


Elhamdu lillaahillezyy ehjaanaa ba’de maa emaatenaa łe ilejhil ba’su 

łennuszuur. 

162

Tłumaczenie: 

“Dzięki Allahowi, który przywraca nas do życia po naszej śmierci. Do Niego 

zostaniemy wskrzeszeni i zebrani dla sądu.” 

PRZYDATNE SUPLIKACJE JEŚLI RECYTOWANE REGULARNIE 


Allaahumme erinel haqqa haqqan łerzuqnel ittibaa’a ilejhi łe erinel baatyle 

baatylen łerzuqnel idżtinaabe ‘anhu 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, ukaż nam Prawdziwą Prawdę i spraw, byśmy umieli za nią 

podążać. Ukaż nam fałsz jako fałsz i spraw, byśmy umieli go unikać.” 


Allaahumme jaa muqallibel quluub sebbit qalbii ‘alaa diinike łe taa’atikel 

Islaam 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, władco serc. Proszę, uczyń moje serce wiernym Twojej 

religii i posłusznym Islamowi.” 

163

SUPLIKACJA DO RECYTACJI, JEŚLI WIDZI SIĘ OSOBĘ, KTÓRĄ 

SPOTKAŁO NIESZCZĘŚCIE 


Elhamdulillaahillezyy ‘aafaanii mimmabtelaake bihii łe feddelenii ‘alaa 

kesyyrin mimmen chalaqa tafdyleh. 

Tłumaczenie: 

“Dzięki Allahowi, który uchronił mnie od nieszczęścia, przez które ty 

cierpisz i, który wywyższył mnie ponad wiele z Jego istot.” 

Tę suplikację (dua) recytuje się spotkawszy osobę dotkniętą 

cierpieniem, aby takie samo nieszczęście nie spotkało jego. 

Nigdy nie powinno się śmiać z innych, ponieważ to samo, z czego 

się śmieje może się mu przytrafić. 

SUPLIKACJA DO CZYTANIA POMIĘDZY RAKATAMI FARZ I SUNNAH 

MODLITWY JUTRZENKI (SALAAT AL-FADŻR): 


Jaa hajju jaa qajjuumu, jaa zel dżelaali łel ikraam, es eluuke en tuhjije qalbii 

bi nuuri ma’rifetike ebeden, jaa Allaah, jaa Allaah, jaa Allaah, jaa 

bedii’assemaałaati łel ‘ard. 

Tłumaczenie: 

“O Wiecznie Żyjący i Władco Wszystkiego. O mój Posiadaczu całego 

Majestatu i Serdeczności. O mój Allahu, o mój Allahu, o mój Allahu! Apeluję 

do Ciebie, byś ożywił moje serce na zawsze światłem Twojej Wiedzy. O 

164

mój Allahu, który stworzył Niebo i Ziemię, które nie mają równego w swojej 

wspaniałości.” 

Jeśli recytuje się tę suplikację regularnie przynajmniej trzy razy 

pomiędzy obowiązkowymi (farz) a sunnowymi rakatami Modlitwy Jutrzenki, 

będzie nadana mu przez Allaha łaska śmierci z wiarą. 

POBUDKA WCZEŚNIE RANO 

Całe zaopatrzenie rozdawane jest o świcie. Ci, którzy śpią o świcie 

nie otrzymują ich całej części. Lepiej, by cały dom, włącznie z dziećmi, nie 

spał o świcie i udał się spać po wschodzie słońca. 

Jeśli to możliwe wszystkie suplikacje powinny być powtarzane 

trzy razy, by z tego powodu może zostały przyjęte. 

165

FORMUŁY UŻYWANE PRZY WSPOMINANIU IMIENIA 

PROROKA MUHAMMEDA (s.a.s.) 

PROSZENIE O BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DLA NIEGO 

(SALAŁAT-I-SZARIFAH) 

SUPLIKACJE W CELU OCHRONY PRZED 

NIEBEZPIECZEŃSTWEM (SALAT AL-MUNDŻIJAH) 


Allaahumme salli ‘alaa sejjidinaa Muhammediłłe ‘alaa aali Muhammedin 

salaaten tundżinaa bihaa min dżemii’il ehłaali łel aafaat łe taqdylenaa bihaa 

dżemii’al haadżaati łe tutahhirunaa bihaa min dżemi’issejjiaat, łe terfa’unaa 

bihaa ‘indeke ‘aledderadżaat łe tubellighunaa bihaa aqsel ghaajaat, min 

dżemii-‘il chajraat łe fil hajaati łe ba’del memaat, inneke ‘alaa kulli szej’in 

qadiir. 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, pobłogosław Muhammeda (s.a.s.) i rodzinę Muhammeda i 

przez Twoje współczucie dla nich prosimy Cię, byś usunął z nas wszystkie 

obawy i nieszczęścia, obdarzył każdego najwyższym stopniem dobroci w 

tym życiu i przyszłym i dosięgnął najwyższej granicy wszystkich dobrych 

rzeczy. Zaprawdę jesteś Wszechmogący.” 

166

SUPLIKACJA PODBOJU (SALAT AL-FATHIJJAH) 


Allaahume salli łe sellim łe baarik ‘alaa sejjidinaa Muhammedenil faatihi 

limaa ughliqa łel chaatimi limaa sebeqa bil haqqy łel haadii ilaa syraatykel 

mustaqyymi łe ‘alaa aalihii haqqa qadrihii łe miqdaarihil ‘azym. 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, ześlij chwałę, pokój i błogosławieństwa na Muhammeda 

(s.a.s.), który jest tym, który otwiera zamknięte, ostatnim z tych, którzy mieli 

przyjść, sługą Prawdy i drogowskazem do Prawdziwej Ścieżki. I ześlij 

chwałę, pokój i błogosławieństwa na Jego rodzinę w ilości równej wartości 

Proroka (s.a.s.), Jego rodziny i do stopnia Jego wielkiej rangi.” 

167

SUPLIKACJA W CELU OCHRONY PRZED PIEKŁEM (SALAT AL- 

NARIJAH) 


Allaahume salaaten kaamileten łe sellim selaamen taammen ‘alaa 

sejjidinaa Muhammedenillezyy tenhellu bihil ‘uqadu łe tenferidżu bihil 

kurabu łe tuqdaabihil hałaa-idżu łe tunaalu bihirreghaaibu łe husnul 

chałaatimi łe justesqal ghamaamu bi łedżhihil keriimi łe ‘alaa aalihii łe 

sahbihii fii kulli lemhatiłłe nefesin bi’adedi kulli ma’luumin lek. 

Tłumaczenie: 

“O mój Allahu, obdarz Naszego Proroka (s.a.s.) podarunkami doskonałych 

błogosławieństw, pokojem i sukcesem, aby Prorok (s.a.s.), dla którego 

węzły są rozwiązane, dla którego trudności i nieszczęścia są rozwiązane, 

potrzeby zaspokojone, przez którego szacunek osiąga się najlepszy wynik 

i, poprzez którego świętą twarz spodziewamy się deszczu z chmur, w 

każdej chwili, gdy otwieramy i zamykamy oczy, w każdej chwili, gdy 

bierzemy oddech, tyle ile istot Ty znasz, obdarz Go i Jego towarzyszy 

chwałą.” 

Recytacja chwały (Salałat Szarifah) powinna być recytowana dla 

naszego Proroka (s.a.s.) codziennie. W szczególności muszą być 

powtarzane Salałat al-Mundżijah, Salaat al-Narijah i Salaat al-Fathijah. 

Jeśli te modlitwy są całkowicie i pobożnie recytowane w czasach kłopotu, 

Allah ześle pomoc. Używamy tych modlitw (dua) na każdą okazję. Salaat 

al-Mundżijah musi być powtarzana 1000 razy, a Salaat al-Narijah 4444 

razy. 

168

SUPLIKACJA PO RECYTACJI CALEGO KORANU 

(CHATIM) 

169

170

TRZYDZIEŚCI DWA OBOWIĄZKOWE CZYNY (FARZ) W ISLAMIE 

Modlitwa rytualna: Dwanaście 

Wiara (iman): Sześć 

Islam: Pięć 

Mniejsza ablucja (łudu): Cztery 

Wielka ablucja (gusl): Trzy 

Ablucja piaskiem lub ziemią: (tajammum): Dwa 

SUMA: Trzydzieści dwa 

OBOWIĄZKOWE CZYNY W SALACIE: 

Zewnętrzne: 

1. Oczyszczenie środowiska (ubrań i miejsca) 

2. Oczyszczenie z odchodów 

3. Zakrycie części intymnych 

4. Zwrócenie się ku Qibli 

5. Odpowiedni czas (na salaat) 

6. Intencja (na salaat) 

Wewnętrzne: 

1. Rozpoczęcie salaatu wypowiadając słowa “Allaahu Ekber” 

(Takbir). 

2. Stanie (Qijam) 

3. Recytacja Koranu (Qira’ah) 

4. Skłon z dłońmi dotykającymi kolan (Ruku) 

5. Pokłon (Sadżdah) 

6. Zakończenie salaatu - ostatnie siedzenie (Qa’da al-Achirah) 

SZEŚĆ FILARÓW WIARY (IMAN) 

1. Wiara w Allaha, Jego istnienie i Jego jedność 

2. Wiara w Anioły Allaha 

3. Wiara w boskie Księgi Allaha 

4. Wiara w Proroków Allaha 

5. Wiara w Dzień Sądu 

6. Wiara w Przeznaczenie, że zło i dobro są stworzone przez 

Allaha Najwyższego 

171

PIĘĆ FILARÓW ISLAMU 

1. Wypowiedzenie Wyznania Wiary (Kalimah al-Szahadah) 

2. Wykonywanie modlitwy rytualnej (al-Salah) 

3. Poszczenie (al-Sałm) 

4. Dawanie jałmużny obowiązkowej (al-Zakat) 

5. Wykonanie pielgrzymki do Mekki (al-Hadżdż) 

OBOWIĄZKOWE CZYNY MAŁEJ ABLUCJI RYTUALNEJ (AL- 

ŁUDU) 

1. Umycie twarzy 

2. Umycie rąk włącznie z łokciami 

3. Przetarcie jednej czwartej głowy 

4. Mycie stóp włącznie z kostkami 

OBOWIĄZKOWE CZYNY WIELKIEJ RYTUALNEJ ABLUCJI 

1. Przemycie ust 

2. Wciągnięcie wody do nosa 

3. Umycie całego ciała 

OBOWIĄZKOWE CZYNY SUCHEJ ABLUCJI (AL-TAJAMMUM) 

1. Intencja 

2. Klepanie dłońmi dwa razy o kurz lub ziemię i przetarcie 

PIĘĆDZIESIĄT CZTERY OBOWIĄZKOWE CZYNY (FARZ) 

1. Wierzenie w Allaha jako Jednego i wspominanie (Zikr) 

2. Ubieranie się w czyste ubrania zdobyte zgodnie z prawem 

3. Wykonywanie rytualnej ablucji (al-Łudu) 

4. Wykonywanie rytualnej modlitwy (salah) pięć razy dziennie 

5. Wykonywanie wielkiej rytualnej ablucji (al-Gusl) po stosunku 

seksualnym 

6. Ufanie Allah o zaopatrzenie (al-Rizq) 

7. Dozwolone jedzenie i picie (al-Halal) 

8. Bycie zadowolonym z tego, co Allah dostarcza 

9. Ufanie Allahowi całym sercem 

10. Akceptowanie z zadowoleniem nieszczęśliwych wypadków, 

które są wyrokami Allaha (Taqdir) 

11. Bycie wdzięcznym za błogosławieństwa 

12. Bycie cierpliwym wobec złego losu 

13. Nawracanie się z grzechów 

14. Wykonywanie wszystkich salaatów i szczere oddawanie czci 

15. Poznanie szatana jako wroga 

16. Uznanie Świętego Koranu za dowód 

17. Bycie zawsze gotowym na śmierć 

172

18. Silne doradzanie dobrych uczynków i zakazywanie złych 

19. Nie obgadywanie i nie słuchanie złych rozmów 

20. Okazywanie posłuszeństwa rodzicom i bycie dla nich dobrym 

21. Odwiedzanie krewnych 

22. Nie łamanie obietnic 

23. Nie wyśmiewanie się z innych w sposób, który jest 

niedozwolony w Islamie (kpiny) 

24. Bycie w doskonałym poddaniu Allaha i Jego Wysłannika (s.a.s.) 

25. Nie wykonywanie grzechów i szukanie ochrony Allaha 

26. Kochanie ze względu na Allaha i nienawidzenie ze względu na 

Allaha 

27. Branie wszystkiego co się wydarza jako lekcji 

28. Głębokie reflektowanie na temat Wszechmocy Allaha i powodu 

stworzenia człowieka 

29. Ciężkie pracowanie, w celu zdobycia wiedzy 

30. Nie bycie sceptykiem 

31. Nie wyśmiewanie się z innych 

32. Nie spoglądanie na zakazane (al-Haram) 

33. Bycie zawsze uczciwym 

34. Porzucenie podłości i moralnie złego zachowania 

35. Nie wykonywanie czarów (czarnej magii) 

36. Dokładne ważenie i mierzenie 

37. Obawianie się kary Allaha 

38. Dawanie jałmużny tym, którzy nie mają wystarczającej ilości 

jedzenia na jeden dzień 

39. Nie tracenie wiary w Miłosierdzie Allaha 

40. Nie słuchanie swoich samolubnych pożądań 

41. Nie picie alkoholu i nie narkotyzowanie się 

42. Ufanie i nie podejrzewanie Allaha lub wiernych 

43. Dawanie jałmużny obowiązkowej (al-Zakat) i wykonywanie 

Dżihadu swoją własnością i majątkiem 

44. Nie uprawianie stosunków seksualnych z żoną, gdy ma 

menstruację lub przez czterdzieści dni po porodzie (Nifas) 

45. Utrzymywanie serca wolnego od wszystkich grzechów 

46. Nie konsumowanie bezprawne majątku lub własności sierot 

47. Nie bycie dumnym 

48. Nie cudzołożenie i nie dokonywanie sodomii 

49. Wykonywanie salaatu regularnie pięć razy dziennie 

50. Nie zyskiwanie własności innych siłą lub bezprawnie 

51. Nie przypisywanie współtowarzyszy Allahowi 

52. Unikanie hipokryzji 

53. Nie dawanie fałszywego świadectwa 

173

54. Nie przypominanie temu, który otrzymał jałmużnę o swojej 

serdeczności 

 

174

FRAGMENTY POGLĄDÓW NIEKTÓRYCH ZACHODNICH 

UCZONY NA TEMAT NASZEGO ŚWIĘTEGO KORANU I 

NASZEGO PROROKA 

“ISLAM PARAGRAPH” W EVERYMAN'S ENCYCLOPEDIA: 

“Islam ustanawia zasady dla wszystkich rodzajów czynów w życiu. To 

kompletny zbiór praw. Zasady rządzące wszystkimi rodzajami czystości, 

kupowania i sprzedawania, kary za przestępstwa włącznie z morderstwem i 

są przypisane zasady nawet na temat tego jak przycinać brodę oraz wąsy. 

Wszystkie Islamskie reguły mają taki sam poziom ważności.” 

J.W. VON GOETHE MÓWI W “FOLLOWING ABOUT THE HOLY 

QURAN”: “Nie walczę z wątpliwościami odnośnie tego czy Koran jest 

wieczny czy nie. Wierzę, że jest to Księga wszystkich Ksiąg, jakby było dla 

mnie obowiązkowe (farz) uwierzenie, by być muzułmaninem.” 

BISMARCK MÓWI: “…Mimo mojego dokładnego badania 

wszystkich boskich ksiąg, nie znalazłem jakiejkolwiek księgi tak prawdziwie 

trafiającą w sedno z mądrością. Te prawa nie uszczęśliwią jedynie rodziny, 

lecz całe społeczeństwo. Wręcz przeciwnie, Koran wyznawców 

Muhammeda jest inny. Byłem świadkiem wielkiej mądrości w każdym 

słowie Koranu. 

...Przykro mi, że nie żyłem w tym samym wieku, w którym Ty żyłeś, 

o Muhammedzie. Ta księga, której jesteś i nauczycielem i głosicielem nie 

jest Twoja. Jest boska. Zaprzeczenie jej boskości jest tak śmieszne jak 

stwierdzenie, że dzisiejsze nauki są całkowicie fałszywe. Z tego powodu, 

ludzkość raz ujrzawszy tak znamiennego człowieka jak Ty, nigdy ponownie 

nie ujrzy Tobie podobnego. Jeśli mógłbym być w Twojej ukochanej 

obecności, pokłoniłbym się z całym szacunkiem.” 

175

PYTANIA DO MAŁEGO 

MUZUŁMANINA 

Pytanie: Czy jesteś muzułmaninem? 

Odpowiedź: Chwała Allaha (Elhamdulillah) jestem muzułmaninem. 

P: Co to znaczy być muzułmaninem? 

O: Wiedzieć, że istnieje tylko jeden Bóg (Allah) i akceptowanie Świętego 

Koranu i Proroka Muhammeda (s.a.s.). 

P: Od kiedy jesteś muzułmaninem? 

O: Jestem muzułmaninem od czasu stworzenia świata (Belaa). 

P: Co to znaczy „Belaa”? 

O: To przymierze (misaq). Po stworzeniu wszystkich dusz Allah spytał 

„Czyż nie jestem waszym Panem (Rabb)?” Odpowiedzieli: „Tak, na pewno 

jesteś naszym Panem (Rabb) (Belaa).” Stąd jestem muzułmaninem od 

tamtego czasu. 

P: Kto jest twoim Panem (Rabb)? 

O: Allah. 

P: Kto cię stworzył? 

O: Allah. 

P: Czyim jesteś poddanym? 

O: Jestem poddanym Allaha. 

P: Jaka byłaby twoja odpowiedź gdyby ktoś cię spytał ilu jest bogów? 

O: Odpowiedziałbym, że jest tylko jeden - Allah. 

P: Jakie masz dowody na to, że Bóg jest jeden? 

O: Moim dowodem jest pierwszy werset (ayat) Sury Al-Ichlas (Sura 

Szczerość Wiary). 

P: Jakie jest znaczenie tego wersetu (ayatu)? 

O: Jego znaczenie brzmi: „Mów: On - Allah Jeden.” 

P: Jakie są twoje racjonalne dowody na istnienie Boga? 

O: Istnienie tego wszechświata i kontynuacja jego systemu i porządku. 

P: Czy to właściwe zastanawiać się na temat istoty Allaha? 

O: Nie, byłoby to niewłaściwe zastanawiać się na temat istoty Allaha 

ponieważ przyczyna jest niemożliwe do zrozumienia. Zastanawiać się 

można na temat cech Allaha. 

P: Co to jest wiara rozpaczy (Iman-i Ja’is)? 

O: Zaakceptowanie wiary, jak Faraon, w momencie śmierci. 

P: Czy ten rodzaj wiary jest akceptowalny? 

O: Nie. 

P: Co to jest skrucha rozpaczy (Tałba-i Ja’is)? 

176

O: Jest to skrucha umierającego człowieka, który już miał wiarę (Iman) i 

który postępował właściwie. 

P: Czy ten rodzaj skruchy jest akceptowalny? 

O: Tak, taka skrucha jest akceptowalna. 

P: Co jest twoją religią? 

O: Moją religią jest Islam. 

P: W jaką księgę wierzysz? 

O: Wierzę w Święty Koran. 

P: W jakim kierunku się zwracasz podczas aktów kultu? 

O: Zwracam się w kierunku Świętej K’aby w Mekce. 

P: Od kogo pochodzisz? 

O: Pochodzę od Adama (s.a.s.). 

P: Z czyjego narodu pochodzisz? 

O: Jestem z narodu Abrahama (Ibrahima) (a.s.). 

P: Z czyjej społeczności (Ummah) pochodzisz? 

O: Jestem ze społeczności (Ummah) Muhammeda (s.a.s.). 

P: Gdzie nasz Prorok Muhammed (s.a.s.) się urodził i gdzie jest Jego 

grób? 

O: On (s.a.s.) urodził się w Mekce. Wyemigrował (hidżra) do Medyny w 

wieku pięćdziesięciu lat. Na spoczynek do grobu złożony został w 

Meczecie Proroka (Rałza al-Mutahharah) w Medynie. 

P: Ile imion ma nasz Prorok (s.a.s.)? 

O: Ma on wiele pięknych imion. Powinniśmy znać co najmniej cztery z nich: 

Muhammed (s.a.s.), Mustafa (s.a.s.), Ahmed (s.a.s.) i Mahmud (s.a.s.). 

P: Jakie jest najbardziej popularne imię naszego Proroka (s.a.s.)? 

O: Jego najbardziej znanym imieniem jest Muhammed (Pokój i 

błogosławieństwo Allaha z Nim). 

P: Jak brzmi imię ojca naszego Proroka (s.a.s.)? 

O: Abdullah. 

P: Jak brzmi imię Jego (s.a.s.) matki? 

O: Aminah. 

P: Jakie było imię Jego (s.a.s.) mamki? 

O: Halimah Hatun. 

P: Jak się nazywała Jego akuszerka? 

O: Szifa Hatun 

P: Jak się nazywał Jego dziadek? 

O: ‘Abdulmuttalib. 

P: W jakim wieku był Muhammed (s.a.s.) gdy został Prorokiem? 

O: Jego proroctwo stało się faktem gdy miał 40 lat. 

P: Ile lat służył jako Prorok? 

O: Wykonywał swoje obowiązki Proroka przez dwadzieścia trzy lata. 

P: Kiedy się skończyło jego życie ziemskie? 

O: Jego życie skończyło się gdy miał sześćdziesiąt trzy lata. 

177

P: Ile Prorok (s.a.s.) miał córek? 

O: Miał On cztery córki: 1. Zajnab (radyAllahu anhaa [niech Allah będzie z 

niej zadowolony]) 2. Ruqajjah (r.a.) 3. Umm Qulsum (r.a.) 4. Fatima (r.a.). 

P: Ilu miał synów? 

O: Urodziło mu się trzech synów: 1. Qasim (r.a.) 2. Abdullah (lub Tajjib) 

(r.a.) 3. Ibrahim (r.a.). 

P: Mógłbyś podać listę imion Ezłaadż al-Tahirah, tzn. błogosławionych żon 

naszego Proroka (s.a.s.)? 

O: Tak: 1. Chadidżah (r.a.) 2. Sałda (r.a.) 3. A’isza (r.a.) 4. Hafsa (r.a.) 5. 

Zajnab bint Chuzajmah (r.a.) 6. Umm Selamah (r.a.) 7. Zajnab bint Dżahsz 

(r.a.) 8. Dżułajrijah (r.a.) 9. Umm Habibah (r.a.) 10. Safijjah (r.a.) 11. 

Majmunah (r.a.) 12. Marijah (r.a.) 

Chadidżah (r.a.) była pierwszą żoną naszego Proroka (s.a.s.). Była 

piętnaście lat starsza od naszego Proroka (s.a.s.) i spędzili razem 

dwadzieścia pięć lat wspólnego życia. 

P: Mógłbyś podać powody czemu nasz Prorok (s.a.s.) ożenił się po 53 roku 

życia? 

O: Nasz Prorok (s.a.s.) żenił się aby połączyć różne plemiona z Islamem, 

komunikować zasady Islamu dotyczące kobiet poprzez Jego błogosławione 

żony, żeby ocalić niektóre z nich od biedy oraz chronić cnotę i czystość 

kilku innych. Głównym celem było rozprzestrzeniać Islam poprzez kobiety. 

P: Która z jego żon zmarła ostatnia? 

O: A’isza (r.a.) zmarła ostatnia. 

P: Kto jest najbardziej wyróżnionym i doskonałym człowiekiem, który 

przyszedł lub przyjdzie do świata? 

O: Nasz Prorok Muhammed Mustafa (s.a.s.). 

P: Ilu wnuków miał Prorok (s.a.s.)? 

O: Miał dwóch wnuków: 1. Hassaana (r.a.) 2. Hussejna (r.a.). 

P: Czyje to były dzieci ? 

O: To były dzieci Alego (r.a.) i Fatimy (r.a.). 

P: Kogo nazywamy Prorokiem? 

O: Prorokiem nazywamy człowieka wybranego przez Allaha aby 

przekazywał religię od Allaha. 

P: Ilu Proroków zostało przysłanych do ludzkości? 

O: Zgodnie z jednym z przekazów naszego Proroka (s.a.s.) sto 

dwadzieścia cztery tysiące proroków zostało naznaczonych. Ale, zgodnie z 

innym jeszcze przekazem liczba Proroków wynosi dwieście dwadzieścia 

cztery tysiące. 

P: Ilu Proroków zostało wspomnianych w Świętym Koranie? 

O: Dwudziestu ośmiu. 

P: Mógłbyś podać listę ich imion? 

O: Adam, Enoch (Idris), Noe, Hud, Salih, Abraham, Lot, Izmael, Izaak, 

Jakub, Józef, Hiob, Mojżesz, Aaron, Dawid, Salomon, Eliasz, Zul-Kifl, 

178

Jonasz, Zachariasz, Jan, Jezus, Ezra (Uzair), Loqman, Zul-Qarnain i 

Muhammed Mustafa, pokój z Nimi wszystkimi. Niektórzy określają Ezra, 

Loqmana i Zul Qarnaina (pokój z Nimi) specjalnymi przyjaciółmi Allaha 

(ałlijah). 

P: Kiedy nasz Prorok Muhammed Mustafa (s.a.s.) urodził się a kiedy 

zmarł? 

O: Urodził się w poniedziałek dwunastego dnia Rabi-ul-Ałłal w 571 roku a 

zmarł dwunastego dnia Rabi-ul-Ałłal 632 roku naszej ery. 

P: Kiedy nasz Prorok (s.a.s.) emigrował z Mekki do Medjny? 

O: Wyemigrował w 622 roku naszej ery, i ta data uznawana jest za 

początek naszego kalendarza. 

P: Co to jest anioł? 

O: Anioł został stworzony ze Świętego Światła i może przyjmować dowolny 

kształt i formę. Anioły są bezgrzeszne i są zawsze w stanie modlitwy. 

P: Jakie są imiona czterech Archaniołów? 

O: Gabriel (a.s.), Michał (a.s.), Rafał (a.s.) i Azrael (a.s.). 

P: Jakie są nazwy czterech świętych ksiąg i jakie są imiona Proroków 

(Pokój z Nimi), do których te księgi zostały zesłane? 

O: Tora zesłana do Mojżesza (a.s.), Psalmy do Dawida (a.s.), Ewangelia 

do Jezusa (a.s.) i Święty Koran do naszego Proroka Muhammeda Mustafy 

(s.a.s.). 

P: Co to są zwoje (suhuf), ile jest zwojów i komu zostały zesłane? 

O: Jest sto zwojów (suhuf), które Allah zesłał przez Archanioła Gabriela 

(a.s.) kilku Prorokom. Dziesięć zwojów zostało zesłanych Adamowi (a.s.), 

pięćdziesiąt Setowi (a.s.), trzydzieści Enochowi (a.s.) i dziesięć 

Abrahamowi (a.s.). 

P: Ile jest typów szkół kanonicznych (Mazhab)? 

O: Są dwa typy szkół kanonicznych. 

P: Jakie są typy szkół kanonicznych (Mazhab)? 

O: Wyróżniamy szkoły wiary i szkoły uczynków 

P: Ilu Imamów ufundowało szkoły wiary? 

O: Dwóch Imamów. 

P: Kim byli ci Imamowie? 

O: Imam abu Mansur Maturidi oraz Imam abu Hasan al Asz’ari, niech Allah 

będzie z nich zadowolony. 

P: Ile jest szkół uczynków? 

O: Są cztery szkoły uczynków. 

P: Co to za szkoły? 

O: Są to: szkoła Haneficka, Szafiicka, Malikicka i Hanbelicka. 

P: Do której szkoły wiary należysz? 

O: Moja szkołą wiary jest Ahli Sunnah łal Dżama’ah. 

P: Do której szkoły uczynków należysz? 

O: Moją szkołą jest szkoła Haneficka. 

179

P: Kto jest Imamem naszej szkoły wiary? 

O: Imam abu Mansur Muhammed Maturidi jest imamem naszej szkoły 

wiary. 

P: Kto jest imamem szkoły wiary do której należą szkoły Szafiicka, 

Malikicka i Hanbelicka? 

O: Ich imamem jest abu’l Hasan Asz’ari. 

P: Skąd pochodził Imam abu Mansur Muhammed Maturidi? 

O: Był on z wioski Maturid należącej do miasta Samarkandy. Był Turkiem. 

P: Kiedy Maturidi zmarł? 

O: Zmarł On w 333 roku hidżry (kalendarza muzułmańskiego). 

P: Skąd pochodził Imam abu’l Hasan al-Asz’ari i kiedy zmarł? 

O: Pochodził on z Basry i zmarł w 324 roku hidżry. 

P: Ile jest akceptowalnych powodów opuszczenia modlitwy rytualnej (al- 

Salah)? 

O: Trzy. 

P: Jakie? 

O: a. Sen, b. Brak możliwości podczas walki z wrogiem, c. Zapomnienie. 

P: Czy mógłbyś podać trzydzieści dwa obowiązkowe czyny (farz)? 

O: Tak, jest 6 filarów Wiary, 5 filarów Islamu, 12 obowiązkowych czynów 

podczas modlitwy (salah), 4 w ablucji mniejszej (łudu), 3 w ablucji większej 

(gusl) i 2 podczas ablucji piaskiem lub ziemią (tajammum) - razem 32. 

P: Jakie są podstawowe zasady wiary? 

O: Wiara w istnienie Allaha, w anioły, w Święte Księgi, w Proroków, w 

Dzień Sądu i w przeznaczenie (tzn. że wszystko, co dobre i złe pochodzi 

od Allaha). 

P: Ile jest filarów Islamu? 

O: Pięć: 1. zaświadczenie wiary w Jedność Allaha (Kalimah-i Tałhid), 2. 

wykonywanie modlitw (salah), 3. post (sałm), 4. dawanie jałmużny 

obowiązkowej (zakat), 5. pielgrzymka do Mekki (hadżdż). 

P: Ile obowiązkowych czynów wykonuje się podczas ablucji mniejszej 

(łudu)? 

O: Cztery: 1. umycie twarzy od włosów i płatków uszu do brody, 2. umycie 

rąk do łokci włącznie, 3. przetarcie jednej czwartej głowy, 4. umycie stóp 

łącznie z kostkami. 

P: Ile obowiązkowych czynów jest w ablucji większej (gusl)? 

O: Trzy: 1. płukanie ust dużą ilością wody, 2. umycie nosa w środku dużą 

ilością wody, 3. umycie całego ciała nie zostawiając żadnego suchego 

miejsca 

P: Czy mógłbyś opisać jak wykonuje się ablucję większą (gusl)? 

O: Tak, po pierwsze wypowiadam cicho intencję mówiąc „W imię Allaha 

Miłosiernego Litościwego (Bismillahir-rahmaanir-rahiim)”. Następnie myję 

narządy płciowe. Wykonuję ablucję jak normalnie przed modlitwą rytualną 

(salah). Płuczę usta wodą trzy razy, następnie trzykrotnie przepłukuję nos. 

180

Następnie polewam się wodą od stóp do głów trzy razy: od prawego 

ramienia trzykrotnie a potem od lewego ramienia trzykrotnie pocierając 

przy tym ciało. Myję całe ciało żeby nie zostało ani jedno suche miejsce 

wliczając w to miejsca pod pierścionkami i w środku pępka. Jeżeli jest coś 

co powstrzymuje wodę od dotarcia do skóry to powinno zostać usunięte. 

Kobiety powinny zmoczyć dziurki do kolczyków. 

P: Ile jest obowiązkowych czynów podczas ablucji piaskiem lub ziemią 

(tajammum) jeżeli nie można znaleźć wody? 

O: Dwa: 1. Intencja wykonania tajammum, 2. dwukrotnie uderzenie dłońmi 

o piasek; po pierwszym przetarcie twarzy; po drugim przetarcie rąk. 

P: Jak wykonuje się tajammum? 

O: Łatwo, najpierw wyraża się intencję. Uderzam dłońmi o czystą ziemię, 

strzepuję nadmiar przecierając między palcami dłoni. Następnie 

przecieram twarz. Ponownie uderzam dłońmi o czystą ziemię i przecieram 

prawą rękę lewą ręką oraz lewą rękę prawą. 

P: Ile jest obowiązkowych uczynków jest podczas modlitwy (salah)? 

O: Sześć wewnętrznych i sześć zewnętrznych, razem dwanaście. 

P: Jakie są zewnętrzne? 

O: Oczyszczenie okolicy, oczyszczenie z odchodów, okrycie narządów 

płciowych, zwrócenie się w kierunku K’aby w Mekce (Qibla), czas i intencja. 

P: Jakie czyny są wewnętrznymi uczynkami podczas modlitwy? 

O: Rozpoczęcie modlitwy wypowiedzeniem słów „Allaahu Ekber”, stojąca 

pozycja (Qijam), recytowanie Koranu (al-Qira’ah), pokłon z dłońmi opartymi 

o kolana (ruku), czołobicie (Sadżdah), i siedzenie w ostatniej pozycji 

modlitwy tak długo jak wypowiedzenie „jest tylko Jeden Allah a Muhammed 

s.a.s. jest Jego Wysłannikiem”. 

P: Ile razy dziennie wykonywana jest modlitwa? 

O: Modlitwę wykonuje się pięć razy dziennie: o świcie, w południe, po 

południu, o zachodzie słońca i późnym wieczorem. 

P: Ile jest rakatów w każdej z modlitw? 

O: Modlitwa o Świcie ma cztery rakaty: dwa sunnah i dwa farz. Najpierw 

wykonuje się dwa rakaty sunnah a potem dwa rakaty farz. Modlitwa w 

Południe ma dziesięć rakatów: najpierw cztery rakaty sunnah, cztery farz i 

dwa ostatnie sunnah. Wykonuje się najpierw cztery rakaty sunnah potem 

cztery rakaty farz a na koniec dwa rakaty sunnah. Modlitwa Popołudniołe 

ma osiem rakatów: cztery sunnah i cztery farz. Wykonuje się najpierw 

sunnah a następnie farz. Modlitwa o zachodzie słońca ma pięć rakatów: 

trzy farz i dwa sunnah. Najpierw wykonuje się farz a potem sunnah. 

Modlitwa późnego wieczora (około dwóch godzin po modlitwie o zachodzie 

słońca) ma trzynaście rakatów: najpierw cztery sunnah, potem cztery farz, 

potem dwa sunnah i na koniec trzy rakaty łitr. Dziennie wykonuje się 

czterdzieści rakatów. 

181

P: Co należy zrobić jeżeli zapomni się wyrecytować podczas modlitwy 

Surę? 

O: Należy wykonać pokłon na zapomnienie (Sadżdah al-Sahł). 

P: W jakich przypadkach wykonuje się pokłon na zapomnienie (Sadżdah 

al-Sahł)? 

O: Należy go wykonać jeżeli zapomni albo spóżni się wykonać czynność, 

która jest zalecaną (ładżib) lub spóźni się z obowiązkową (farz) częścią 

modlitwy. 

P: Co się stanie jeżeli nie wykona się Sadżdah al-Sahł? 

O: Modlitwa będzie niekompletna. 

P: W jaki sposób wykonuje się Sadżdah al-Sahł? 

O: Po ostatniej pozycji w modlitwie i skończeniu modlitwy przez zwrócenie 

głowy w prawo a następnie w lewo, należy wykonać dwa czołobicia więcej i 

usiąść i wyrecytować „Ettehijjatu”, „Allahumme salli”, „Allahumme barik” i 

„Rabbena aatinaa” i skończyć modlitwę ponownie zwracając głowę w 

prawo i w lewo mówiąc salaam. 

P: Czy mógłbyś podać przykłady kiedy Sadżdah al-Sahł jest potrzebny? 

O: Tak: 1. jeżeli zapomni się wyrecytować surę, 2. jeżeli zapomni się 

wykonać drugi Takbir podczas modlitwy Łitr, nazywany Qunut Takbir, 

wykonywany po dwóch rakatach Łitr, i jeżeli zapomni się przeczytać 

Suplikacje Qunut, 3. w czterorakatowych modlitwach, jeżeli zapomni się 

wstać zaraz po wyrecytowaniu „tehijjaat” i zamiast tego będzie się 

kontynuowało pierwsze słołe suplikacji „barik” zaczynające się 

„Allaahumme salli ‘alaa Muhammedin”. 

P: Jak nazywamy noce, podczas których spędzanie czasu na modlitwie ma 

duże znaczenie? 

O: Nazywamy je Błogosławionymi Nocami (Qandil). 

P: Ile jest Błogosławionych Nocy w ciągu roku? 

O: Jest pięć Błogosławionych Nocy w roku: 1. Noc Małlid, 2. Noc Ragaib, 

3. Noc Miradż, 4. Noc Beraa’ah i 5. Noc Qadir. 

P: Co to jest Noc Małlid (al-Lajlat al-Małlid)? 

O: Jest to celebracja Błogosławionej Nocy, kiedy nasz Prorok (s.a.s.) się 

narodził. 

P: Co to jest Noc Ragaib (al-Lajlat al-Raga’ib)? 

O: Jest to celebracja Błogosławionej Nocy kiedy matka Muhammeda 

(s.a.s.) Aminah zorientowała się, że jest w ciąży. 

P: Co to jest Noc Miradż (al-Lajlat al-Miradż)? 

O: Jest to celebracja Błogosławionej Nocy, cudownej podróży Proroka 

Muhammeda (s.a.s.) do Nieba i innych Światów za zaproszeniem Allaha. 

P: Co to jest Noc Bara’ah (al-Lajlat al-Bara’ah)? 

O: Jest to celebracja Świętej Nocy, kiedy Święty Koran przyszedł dla 

świata ze Świętej Tablicy (Lałh-i Mahfuz), kiedy roczne utrzymanie i życie 

182

człowieka jest rewidowane i kiedy przebaczenie i błogosławieństwa są 

dane wszystkim Muzułmanom. 

P: Co to jest Noc Qadir (al-Lajlat al-Qadr)? 

O: Jest to celebracja Świętej Nocy, kiedy rozpoczęło się objawienie 

Świętego Koranu naszemu Prorokowi Muhammedowi (s.a.s.) słowo po 

słowie. 

183

Spis treści 

ISLAM..........................................................................................................4 

WIARA (AL-IMAN).....................................................................................6 

WIARA W ALLAH, NAJWYŻSZEGO......................................................7 

AL-SIFAT AL-ZATIJJAH.......................................................................7 

AL-SIFAT AL-SUBUTIJJAH .................................................................8 

MUHAMMED (S.A.S.).............................................................................13 

WIARYGODNI TOWARZYSZE MUHAMMEDA (s.a.s) .....................17 

WIARA W DZIEŃ SĄDU.........................................................................19 

WIARA W AL-QADAR I AL-QAZAH .....................................................20 

BOSKA OPATRZNOŚĆ (AL-QADAR) .................................................22 

BOSKIE ZARZĄDZENIE (AL-QAZAH).................................................22 

BOSKIE ZAOPATRZENIE (AL-RIZQ)..................................................22 

ZAUFANIE (AT-TAŁAKKUL)..................................................................23 

ŹRODŁA SZERIATU (ADILLAT AL-SZAR’IAH)..................................26 

SZKOŁY ISLAMU ....................................................................................28 

FILARY ISLAMU - ARKAN AL-ISLAM..................................................30 

MODLITWA (AL-SALAH) .......................................................................32 

ABLUCJA (AL-ŁUDU) .............................................................................33 

JAK WYKONAĆ ABLUCJĘ....................................................................35 

184

RYTUALNA KĄPIEL (GUSL) .................................................................37 

RYTUALNA ABLUCJA PRZY UŻYCIU PIASKU (TAJAMMUM)......39 

SYTUACJE SZCZEGÓLNE DLA KOBIET ..........................................42 

OCZYSZCZENIE Z NIECZYSTOŚCI (AL- TAHARAH z AL- 

NADŻASAH).............................................................................................45 

ZAKRYWANIE INTYMNYCH CZĘŚCI CIAŁA (SATR AL-AŁRAH) .46 

ZWRÓCENIE SIĘ W KIERUNKU ŚWIĘTEJ KAABY (ISTIQBAL AL- 

QIBLA).......................................................................................................46 

CZAS (AL-ŁAQT).....................................................................................46 

INTENCJA (AL-NIJJAH).........................................................................47 

AL AZAN / AL IQAMAH ..........................................................................49 

FILARY MODLITWY (ARKAN AL-SALAAT) .......................................50 

TAKBIR OTWIERAJĄCY (TAKBIR AL-IFTITAH) ...............................50 

STANIE (AL-QIJAM) ...............................................................................51 

RECYTACJA (AL-QIRA'AH) ..................................................................51 

NIEKTÓRE SUPLIKACJE (AL-DUA) RECYTOWANE w 

MODLITWACH RYTUALNYCH (SALAAT)..........................................66 

SKŁON- POCHYLENIE (AR-RUKU) ....................................................72 

POKŁON DO ZIEMI (AL-SADŻDAH)....................................................72 

OSTATNIE SIEDZENIE (QA’DA AL-ACHIRAH).................................72 

185

WYMAGANE CZYNY (ŁADŻIB) W MODLITWIE RYTUALNEJ .......73 

CZYNY SUNNAH W MODLITWIE RYTUALNEJ (SALAAT).............74 

ZWYCZAJOWE ZACHOWANIE W MODLITWIE RYTUALNEJ 

(ADAB AS-SALAH)..................................................................................75 

CZYNY NIEWSKAZANE PODCZAS WYKONYWANIA MODLITWY 

RYTUALNEJ (MAKRUHAT AS-SALAH)..............................................77 

CZYNY KTÓRE UNIEWAŻNIAJĄ MODLITWĘ RYTUALNĄ............79 

JAK WYKONAĆ MODLITWĘ RYTUALNĄ ..........................................81 

TABELA INTENCJI DLA MODLITW RYTUALNYCH.........................85 

PIĘĆ CODZIENNYCH MODLITW RYTUALNYCH ............................87 

POKŁON NA ZAPOMNIENIE (SADŻDAH AL-SAHŁ)........................91 

MODLITWA PIĄTKOWA (SALAH AL-DŻUMU’A) ..............................92 

ZDJĘCIA ILUSTRUJĄCE WYKONANIE MODLITWY RYTUALNEJ 

PRZEZ MĘŻCZYZNĘ I KOBIETĘ.......................................................119 

PODRÓŻOWANIE.................................................................................136 

WERSETY POKŁONU PODCZAS RECYTACJI KORANU (AL- 

AYATY AL-SADŻDAH) .........................................................................139 

KULT PODCZAS ŚWIĘTYCH NOCY.................................................140 

TRZECI FILAR ISLAMU POST (AL-SAŁM) ......................................145 

JAŁMUŻNA DAWANA BIEDNYM W KOŃCU RAMADANU 

(SADAQAT-AL-FITR)............................................................................148 

186

MODLITWA TARAŁIH (SALAH-AL-TARAŁIH) .................................148 

CZWARTYM FILAREM ISLAMU JEST JAŁMUŻNA 

OBOWIĄZKOWA DLA BIEDNYCH (ZAKAT)....................................149 

PIĄTY FILAR ISLAMU: HADŻDŻ (PIELGRZYMKA DO MEKKI)...151 

OFIARA (QURBAN) ..............................................................................152 

CO TO JEST GRZECH I JAKIE SĄ NAJWIĘKSZE GRZECHY.....154 

LEKARSTWO NA OCALENIE OD CHOROBY GRZECHU:...........155 

NAWRÓCENIE SIĘ I PROSZENIE O PRZEBACZENIE ALLAHA 155 

NAKAZUJĄCA DUSZA SAMOLUBSTWE (NAFS-I-AMMARAH) ..157 

ŚWIĘTA WALKA (DŻIHAD)................................................................158 

FORMUŁY UŻYWANE PRZY WSPOMINANIU IMIENIA PROROKA 

MUHAMMEDA (s.a.s.) ..........................................................................166 

PROSZENIE O BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DLA NIEGO (SALAŁAT-I- 

SZARIFAH).............................................................................................166 

SUPLIKACJA PO RECYTACJI CALEGO KORANU (CHATIM).....169 

FRAGMENTY POGLĄDÓW NIEKTÓRYCH ZACHODNICH 

UCZONY NA TEMAT NASZEGO ŚWIĘTEGO KORANU I 

NASZEGO PROROKA .........................................................................175 

PYTANIA DO MAŁEGO MUZUŁMANINA .........................................176 

187

Muchtasar Ilmihal - Muzułmanie

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?