339 - Føroya Fiskimannafelag

Síða 22 Nr. 339 - 31. mars 2005
3350F03123
Manningarmyndin í seinasta blað er av "Queen", tikin í
1927/28.Hans Pauli Poulsen við Ljósá átti hetta skipið.
Hann hevði keypa hana frá Olaf á Stongunum í 1921,
og hon fórst undir Íslandi,har hon varð ásigld uttanfyri
havnina í Vestmannaoyggjunum í 1933.
Menninir eru hesir:
1. Dánjal Joensen, Dallin hjá Mouritsi,Vágur.
2. Andreas Mortensen, vanliga nevndur Dia av Argjum.
3. Dia, úr Havn.
4. Andreas Poulsen, Ljósá.
5. Hans Jakku hjá Dánjali, Eiði.
6. Petur Otto Ellingsgaard, Eiði.
7. Jógvan á Lofti, Eiði, seinni Ljósá.
8. Emil uppi í Stovuni, Eiði.
9. Jens Mikal Jensen,Tjørnuvík.
10. Sofus Poulsen, Ljósá.
Queen
11. Óla Jákup í Mirmansstovu, Eiði.
12. Jógvan Poulsen, Ljósá, fórst við "Tór 2" undir
krígnum.
13. Jóhannes hjá Poul uppi í Stovu, Eiði.
14. Jákup av Norðskála.
Nýggj manningarmynd
Vit hava aftur fingið eina manningarmynd frá Fornminnissavninum. Um nakar
kennist við hesar menninar, so hevði tað verðið áhugavert at hoyrt frá tykkum.
3350F03127
"Queen"
GUÐS
ORÐ
Torleif Johannesen
Jesus livir
Og sí, tá var landskjálti mikil,
tí at ein eingil Harrans kom niður av
himli og steig fram og velti steinin
frá og setti seg á hann.
Matt.28,2
Tað er páskamorgum, tann fyrsti í heimssøguni. Í
lýsingini eru tvær kvinnur ávegis til Jesu grøv.
Størsti trupuleiki teirra var ikki, at Jesus var deyður,men
tann stóri steinurin,sum skilti frelsaran frá
teimum.Tær megnaðu ikki at rulla hann frá gravarmunnanum,
kejsarin "heimsmaktin" hevði sett
sítt innsigli á steinin og sett vápnaðar vaktarmenn.
Kvinnurnar høvdu neyvan gjøgnumhugsað allar
forðingarnar, tí so vóru tær ikki farnar. Kærleikin
til Jesus dreiv tær avstað við vælangandi urtum.
Kortini koma tær til opna grøv. Stúran teirra bleiv
gjørd til skammar. Eingilin frá himli hevði velt
steinin frá og sett seg á hann. Jesus hevði ikki tørv
á opnari grøv fyri at rísa upp. Hann, sum gekk
gjøgnum læstar dyr, kann ganga gjøgnum klettar,
um tað er neyðugt.Við himmalkraft var steinurin
veltur frá, meðan vaktarmennirnir lógu sum deyðir.
Í síni "almakt" hevði keisarin og alvápnaðu hermenn
hansara gloymt at rokna við himmalkraftini.
Tí kundu Jesu óttafullu og veiku vinir síggja ta
tómu grøvina, síggja Guds undur, mátt og frelsuætlan.
Kvinnurnar undraðust. Vit undrast við og kunnu
ikki annað.
Hetta var dagurin, tá deyðin, tann síðsti fíggindin,
doyði. Lívið sigrað á deyðanum.
Steinurin var stórur, sum eingilin setti seg á.
Skulu vit veruliga"skilja" nakað av hesum, mugu
vit seta okkum við síðuna av honum at undrast,tilbiðja
og lovsyngja Gudi.
Tað, sum tá gongur upp fyri okkum, hevur ein
nevnt soleiðis: "Steinurin tú situr á, skilur trúnna
frá vantrúnni og lívið frá deyðanum. Ørðumegin
steinin liggja keisarans alvápnaðu vaktarmenn
ræðsluslidnir, og hinumegin standa tvær veikar
kvinnur, sum brádliga gerast sterkar. Steinurin
gerst snávingarsteinur fyri teimum vantrúgvandi
og hornasteinurin hjá teimum trúgvandi".
Syngið um lív, sum deyðan vann,
syngið um frelsarans veldi,
grøvin er brotnað, upp stóð hann,
Jesus, sum deyðan feldi.
Ms.169