HISTORIA FILOZOFII - Gandalf

PODSTAWOWE POJĘCIA,
DZIAŁY FILOZOFII
Historia filozofii, jak sama nazwa wskazuje, jest opisem rozwoju filozofii.
Natomiast sama nazwa filozofia (gr. filosofia) składa się ze słów
filein – kochać i sofia – mądrość, zatem etymologicznie znaczy „miłość
mądrości”. Jednakże wyraz „miłość” w języku greckim jest wieloznaczny,
nie miał początkowo ścisłego znaczenia. W starożytności „filozofia”
znaczyła tyle co „nauka”, można zatem zaryzykować twierdzenie, że
u starożytnych „filozofia” to tyle co wiedza w ogóle, nauka. Warto wspomnieć
w tym miejscu grecką legendę, wedle której po raz pierwszy
przypisano użycie wyrazu „filozofia” Pitagorasowi, podobno chciał poprzez
niego ukazać, że mądrość jest rzeczą boską, a jedynie miłość jej
jest dostępna dla ludzi.
Dopiero Platon nadał filozofii nowe znaczenie, bowiem gdy wiedza
rozdzieliła się na dwa rodzaje – na wiedzę o zjawiskach i na wiedzę
o bycie, a stało się to po odróżnieniu zmiennych zjawisk od niezmiennego
bytu, wówczas potrzebny stał się termin dla oznaczenia wiedzy
o bycie. Platon nazwał ją filozofią, była ona dla niego nie ściśle określoną
dyscypliną, a oznaczała wiedzę ogólniejszą, prawdziwszą, trwalszą
od innych. Jego uczeń Arystoteles wyodrębnił z filozofii obejmującej
wszelką wiedzę „filozofię pierwszą”, czyli tę, która jest o „bycie jako
takim” i szuka dlań „pierwszych zasad i przyczyn”.
W IV w. p.n.e. greccy uczeni z Akademii Platońskiej ustalili podział
filozofii na trzy części: fizykę, logikę i etykę. Fizyką nazwali ogólną
naukę o bycie (zwaną także metafizyką i ontologią), logiką – ogólną
naukę o poznaniu (zwaną także epistemologią i gnoseologią), a etyką –
ogólną naukę o wartościach (zwaną aksjologią).
Są to trzy wielkie kompleksy nauk, z których każdy ma swoje części.
Metafizyka obok swej ogólnej części obejmowała nauki o Bogu,