Szanowna Pani Dyrektor Ewa MÄ kosa Drodzy Nauczyciele ...

`
Szanowna Pani Dyrektor
Ewa Mąkosa
Drodzy Nauczyciele
Pracownicy, Uczniowie i Rodzice
Zespołu Szkół Specjalnych
im .ks. Jana Twardowskiego
w Grójcu
czasem człowiekowi przydałby się dar bilokacji by jednocześnie być
w tych miejscach, na których mu zależy. Dziś chciałabym tę zdolność
posiadać. Nie musiałbym wybierać między polskimi dziećmi i ich
nauczycielami na Wileńszczyźnie, a Waszą społecznością, która rzec by
można pączkuje w dobrym.
Skoro jednak zrządzeniem losu stało się inaczej, pozwolę sobie być
z Wami w Nowej Wsi za pomocą słowa. Mistrzem słowa, którego szczerze
podziwiam jest Wasz patron, dlatego chciałabym to moje werbum do
Państwa zbudować z Jego refleksji. Wszystkie pochodzą z książki – „Ważne
jak katechizm. Księdza Twardowskiego myśli o życzeniach Pana Jezusa”.
Moje słowa niech staną się jedynie spójnikiem, wplecionym w mądrość tego
człowieka.
Najczęściej wierzymy w cud dopóty, dopóki nam się wydaje, że jest
jeszcze możliwy. Tymczasem wierzyć naprawdę – to wierzyć w cud, który
wydaje się nam zupełnie niemożliwy. Dziękuję, że wierzyliście, że sprostacie,
że dacie radę, gdy nic nie zapowiadało szczęśliwego końca.
Stale się czegoś boimy. Nieraz mamy mało sił, a przed nami wielka
praca. Boimy się, że nie damy rady. Albo mamy siłę, ale boimy się, że mamy
za mało czasu, który zawsze za szybko leci i możemy nie zdążyć. Boimy się,
że mamy za mało uznania i zrozumienia w otoczeniu. Mamy pokochać to, że
człowiek jest taki mały i ma mało możliwości. Dziękuję, że choć
dostrzegaliście trudności, mieliście lęki, poprzez tę małość ludzką
przeszliście i uczyniliście ją Waszym sprzymierzeńcem w pokonywaniu
strachów.

Kogo szukamy? Szukamy tego, kto nas pokocha z naszymi wadami,
słabościami, nie zrazi się do nas, nie odejdzie. Szukamy tego, czyja
wzajemność jest większa nawet od naszej miłości. Dziękuję, że taki cel
nadaliście Waszym poszukiwaniom.
Czym różni się oczekiwanie od czuwania?
Kiedy czekam na kogoś nie ruszam się z miejsca, stoję trochę jak „malowana
lala”, z założonymi rękoma, która przypomina ziewającą Śpiącą Królewnę.
Miłość, trochę ziewająca.
Kiedy czuwam, to jakbym już wychodził na spotkanie. W czuwaniu kryje się
królewicz, który przychodzi, by obudzić Śpiącą Królewnę.
„Czuwać” znaczy więcej niż „czekać”. Czuwanie zawiera wyjście naprzeciw
i kryje miłość rozbudzoną, a nie śpiącą.
Wierzę, że tutaj będziecie czuwać, a nie czekać na rozwój wypadków.
Czuwać z uczniami, nie tylko czekać na nich. Czuwać we własnych sercach,
by potem spokojnie czekać na owoce Waszej pracy.
Za pośrednictwem Pani Dyrektor pragnę podziękować także Panu
Staroście i wszystkim zaangażowanym w to pączkowanie dobra.
Oby dziś rozpoczynające się trudy w filii Waszej Szkoły w Nowej Wsi,
niosły codzienną wiarę w cud, nie były obciążone strachem. Stały się
przesiąknięte szukaniem i czuwaniem.
Do zobaczenia, gdy pojawią się owoce. To jest teraz Wasze zadanie.
Trudne? Oczywiście, ale przecież warto i trzeba wierzyć w cuda dnia
każdego.
Dorota Sokołowska
Dyrektor Delegatury w Radomiu
Kuratorium Oświaty w Warszawie
Radom, 22 września 2011 roku