Wojciech Jaworski

Skąd pomysł, by oddzielnie analizować źródła kwalifikowane jako LCP …
1. Definicja dużego źródła spalania LCP, to
• w Polsce od 15 lutego 1990 do dziś - kocioł o mocy nominalnej od 50 MWt, liczonej w energii
wprowadzanej w paliwie
• według interpretacji Komisji Europejskiej – sumaryczna moc nominalna kotłów podłączonych
do jednego przewodu kominowego, gdy wynosi ona co najmniej 50 MWt; taka interpretacja
ma stać się obowiązującym prawem z mocy projektowanej obecnie nowej dyrektywy IED czyli
dyrektywy o emisjach przemysłowych, która ma obowiązywać (ewentualnie) od 1.01.2016 r.
• Polska tylko pośrednio (jeszcze w roku 2002) uznała taką definicję występując o okresy
przejściowe dla wytwórców energii elektrycznej i ciepła ze źródeł spalania (kotłów) poniżej
500 MWt, dla których od 1 stycznia 2008 roku zaostrzano standardy emisji SO 2
2. Duże źródła spalania czyli LCP już od roku 1990 mają ustalone powszechnie standardy emisji dla
kilku, najistotniejszych substancji.
3. Podczas negocjacji przedakcesyjnych sposobu wdrożenia w Polsce dyrektywy 2001/80/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23.10.2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych
zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania Polska wynegocjowała
okresy przejściowe dla wskazanych imiennie kotłów, czyli zgodę na „opóźnienie” zastosowania
do nich w roku 2008 roku w zakresie SO 2 i w roku 2016 w zakresie NO x nowych, ostrzejszych
standardów emisji. Jednak równocześnie zastosowano nie do końca zrozumiały dla naszych
negocjatorów „wybieg” w postaci ustalenia krajowego pułapu emisji tych substancji dla tych
substancji na lata 2008 – 2010 – 2012. Sumaryczna emisja odpowiada „z grubsza” emisji, na jaką
składałyby się istniejące źródła przy spełnieniu zaostrzonych wymagań oraz przy zastosowaniu
definicji „komin”. A więc mówiąc wprost: tymi pułapami pośrednio wymuszono nowe
wymagania co do standardów i definicję „komin”.
3