Jak to się robi w Japonii

Pliki źródłowe do Pobrania z www.Psdmag.org/Pl 

NR 11/2010 (56) 

Time laPse w adobe lighTRoom 3 

aTi eyeFininTy u moTion designeRów 

TuToRial z idenTyFikaCji wizualnej 

Jak połączyć 

komiksowy styl 

z malarskim 

Rysowanie we Flash Cs5 

PRzegląd mediów dRukaRskiCh 

ReCenzje książek dla gRaFików 

zdJęcia 

Royalty Free 

na Halloween 

Jak to się robi w Japonii 

Czyli 3 KG designu najwyższej jakości

grafika z okładki 

Pewna siebie wojowniczka. 

Jak połączyć komiksowy styl z malarskim 6 

Wacław Wysocki 

Prezentacje 

Niemowlęta z Hokkaido czyli 

3KG designu najwyższej jakości 12 

Łukasz Smutek 

SPrzęt dla grafika 

Eyefinity kontra reszta świata 17 

Emil Gawin 

Eizo dla fotografów 20 

Materiały od firmy Alstor 

WarSztaty 

Rysowanie we Flash 22 

Łukasz Przystalski 

Ambitny samouk czyli 

jak samemu nauczyć się Photoshopa 32 

Sebastian Cencyk 

Media drukarskie 34 

Monika Mansfeld 

Time Lapse w Adobe Lightroom 3. 

Koniec z przesądami i mitami 44 

Artur Obrzut 

Magazyn .psd jest wydawany przez 

Software-Press Sp. z o.o. 

Sp. K. z siedzibą przy ul. Bokserska 1, 

02-682 Warszawa 

Prezes: 

Paweł Marciniak 

Dyrektor Wydawniczy 

Ewa Łozowicka 

ewa.lozowicka@software.com.pl 

Redaktor Naczelny: 

Anna Adamczyk 

anna.adamczyk@software.com.pl 

Asystent redakcji: 

Rafał Szymkiewicz 

rafal.szymkiewicz@software.com.pl 

Kierownik Produkcji: 

Andrzej Kuca 

andrzej.kuca@software.com.pl 

Skład: Graphic & Design Eurodesign 

www.euro-design.info 

Grafika na okładce: 


Projekt graficzny okładki: 

Dave Jones, Eurodesign 

Dział reklamy: 

adv@software.com.pl, 

tel.: (22) 427 35 33 

Strona magazynu: 

www.psdmag.org/pl 

3 .psd 11/2010 | www.psdmag.org/pl 

recenzje kSiążek 

Recenzja książkii 

„Adobe Photoshop CS5 dla fotografów” 40 

Krzysztof Kopciowski 

Co myślę o książce „Poezja Obrazu” Chrisa 

Orwiga 41 

Damian Sepczuk 

„Adobe After Effects CS4 Oficjalny 

Podręcznik” - recenzja książki 41 

Krzysztof Micielski 

rozmaitości 

Prezentacja zdjęć i ilustracji Royalty Free 

od www.fotolia.pl 4 

Zdjęcia i ilustracje można pobrać ze strony 

www.psdmag.org/pl 

Galeria serwisu www.digart.pl 42 

Sprostowanie 

Do magazynu .PSD 05/2010 wkradł się chochlik. 

Została popełniona literówka w nazwisku Agaty Olejniuk 

autorki artykułu “O sesjach fotograficznych 

fashion i ich obróbce”. 

Bardzo przepraszamy, 

Redakcja 

Wydawca: 

Software-Press Sp. z o. o. Sp. K 

02-682 Warszawa, ul. Bokserska 1 

e-mail: psd@psdmag.org, www.psdmag.org 

tel. (22) 427 37 59, fax (22) 244 24 59 

Wyprodukowano w Polsce 

.PSD ukazuje się w językach: polskim, francuskim, 

niemieckim, angielskim. 

Redakcja dokłada wszelkich starań, by publikowane 

w piśmie i na towarzyszących mu nośnikach informacje 

i programy były poprawne, jednakże nie bierze 

odpowiedzialności za efekty wykorzystania ich; nie 

gwarantuje także poprawnego działania programów 

shareware, freeware i public domain. Uszkodzone podczas 

wysyłki płyty wymienia redakcja. Wszystkie znaki firmowe 

zawarte w piśmie są własnością odpowiednich firm 

i zostały użyte wyłącznie w celach informacyjnych.

Zdjęcia 

i ilustracje royalty free 

Halloween z Fotolią. 

do wydania 11/2010 dołączamy zdjęcia 

i ilustracje od serwisu Fotolia.pl. 

Jest to aż 30 zdjęć royalty Free 

z kolekji ,,Halloween’’ 

są to zdjęcia w dużej rozdzielczości i możecie 

je wykorzystać w waszych komercyjnych 

pracach graficznych. 

Pobierz zdjęcia klikając na button 

,,Pliki źródłowe do pobrania’’ 

na stronie www.psdmag.org/pl. 

www.fotolia.pl 

na stronie internetowej magazynu .Psd 

znajdziecie też materiały źródłowe do tutoriali. 

4 .psd 11/2010 | www.psdmag.org/pl


pewna siebie woJownicZka 

Photoshop CS5 | średni | Pliki na WWW 

6 .psd 11/2010 | www.psdmag.org/pl


pewna siebie 

niewątpliwą zaletą zawodu artysty jest możliwość eksperymentowania. 

łączenie ze sobą różnych technik i motywów może być nie tylko 

wspaniałą przygodą i ciekawym eksperymentem, ale także zaskoczyć 

na nas rezultatami. Czy połączenie technik malarskich i komiksowego 

stylu nie będzie porównywalne z próbą pogodzenia ze sobą wody 

i ognia? Czy można uzyskać zadowalające efekty, rezygnując ze 

spójności stylu? Przekonajmy się. 

1 

wojowniczka 

Jak połączyć komiksowy styl z malarskim 

1: Przygotowania 

Zaczynamy od stworzenia nowego dokumentu o wymiarach A4. 

Z reguły wypełniam tło szarością, ponieważ biały kolor jest nieco zbyt 

agresywny i szybciej męczy oczy. Pracę będę wykonywał za pomocą 

tabletu graficznego, konieczne jest więc odpowiednie przygotowanie 

narzędzia. Wybieramy Pędzel (Brush Tool) i naciskamy klawisz [F5], 

by dostać się do palety z ustawieniami pędzla. W zakładce Kształt 

Pędzla (Brush Tip Shape) zmniejszamy Odstępy (Spacing) do 1% 

oraz upewniamy się, że mamy aktywną opcje Dynamika Kształtu 

(Shape Dynamics). Rozmiar pędzla ustawiamy w okolicach 9px. 


2 


Młody grafik i freelancer z Wrocławia. 

Redaktor serwisu http://motionfreaks.pl, 

gdzie rysuje komiksy i ilustracje w ramach 

cotygodniowego cyklu satyrycznego. 

2: Szkic 

Teraz, gdy narzędzie jest przygotowane, wybieramy kolor pędzla 

(ważne by kolor nie był czarny) i możemy przystąpić do szkicowania. 

Tworzymy nową warstwę i nadajemy jej nazwę „szkic”. Postanowiłem, 

że ilustracja będzie utrzymana w komiksowym stylu, dlatego też nie 

przykładam zbytniej wagi do realizmu, staram się jedynie zachować 

proporcję i rysować zgodnie z anatomią. Oko po pewnym czasie 

przestaje dostrzegać błędy. Dobrym sposobem na spojrzenie na 

swoją pracę z innej perspektywy jest stosowanie lustrzanego odbicia.


3: tworzymy obryS 

Teraz, gdy szkic jest gotowy, zmieniamy rozmiar pędzla 

na około 13px, a kolor na czarny. Na nowej warstwie rozpoczynamy 

nanoszenie konturów. Z racji tego, że chcę 

by ilustracja miała komiksowy charakter używam grubych 

linii, a najciemniejsze miejsca wypełniam czernią. 

3 

4 

4a 


Głowa potwora, ponieważ znajduje się bliżej będzie miała 

grubszy kontur. Mimo, że na szkicu potworów miał mieć 

ucho, w ostatecznej postaci z niego zrezygnowałem. 

W końcowej fazie prac nad obrysem, przy pomocy mniejszego 

pędzla dodaję szczegóły takie jak zadrapania na 

zbroi wojowniczki, wyszczerbienia ostrza itp. 

3a 

4: kolor 

Pozbywamy się szkicu i tworzymy nową warstwę pod 

obrysem. Następnie zwiększamy rozmiar pędzla, 

wybieramy kolor i przystępujemy do wypełniania pustych 

powierzchni. Podczas kolorowania staram się nie 

wychodzić poza kontury, co mi oszczędzi pracy przy 

usuwaniu nadmiaru farby w późniejszym etapie. Jeśli 

jednak zdarzy się nam wyjechać poza linie, zbędnego 

koloru można w łatwy sposób pozbyć się za pomocą 

gumki. Czasami też zmieniam barwę tła, gdy zlewa się 

z nanoszonym obecnie kolorem. Maluję swobodnie 

i nie przejmuję się szczegółami. Na nie przyjdzie pora 

nieco później. 


4b


5 

5: cienie 

Gdy uporam się z podstawowymi kolorami, przychodzi cza na cieniowanie. 

Tworzę więc nową warstwę, ponad warstwą z kolorem. 

Najpierw należy ustalić źródło światła. W tym przypadku znajdować 

się ono będzie za plecami wojowniczki. Podczas malowania należy 

pamiętać, że staramy się imitować bryłę. Dlatego barwy nanosimy tak 

by kolorowany przez nas obiekt sprawiał wrażenie trójwymiarowego. 

Bazując na kolorze podstawowym wybieram jego ciemniejszą barwę 

i rozpoczynam pracę. 

6 



6: tło 

Po nałożeniu pierwszej warstwy cieni. Postanawiam poświęcić 

nieco uwagi tłu. Postać ma mocno rozwiane włosy co wskazuję 

na to, że znajduje się w bardzo wietrznym miejscu. Decyduję się 

więc umiejscowić scenę wysoko w górach. Tworzę nową warstwę 

pod warstwą z kolorem postaci. Pracę rozpoczynam od naniesienia 

podstawowych kształtów. Początkowo używam zwykłego pędzla 

z kryciem ustawionym na około 30%. Pracuję szybko i nie troszczę 

się o szczegóły. Moim celem jest jedynie zasugerowanie tego co 

znajduje się w tle.


7 

7: tło – ii 

Dalszy etap to właściwie malowanie. Mieszamy barwy przy pomocy 

klawisza [Alt], które daje nam szybki dostęp do narzędzia Kroplomierz 

(Eyedropper Tool), staramy się wypracować formę obiektów za 

wojowniczką. Do namalowania skał posłużyłem się płaskim pędzlem. 

Jest to spłaszczony okrągły pędzel. By go zrobić klikamy klawisz [F5] 

by dostać się do ustawień narzędzia, następnie w zakładce Kształt 

Pędzla (Brush Tip Shape) klikamy w małym okienku na krawędź 

pędzla i ją zwężamy. 

9 

8 

9: WykońCzenia PoStaCi 

Na postać stopniowo nanoszę ciemniejsze barwy w miejsca, 

w których moim zdaniem powinien znajdować się cień. Na tym 

etapie dopracowuję też szczegóły, dodałem złocenia na zbroi, cienie 

i refleksy w miejscach, gdzie uderza Słońce. Pokolorowałem usta, 

dodałem krew na ostrzu miecza i zbroi wojowniczki. 



8a 

7a 

8: tło – iii 

Do przyciemnienia i rozjaśnienia kształtów użyłem okrągłego pędzla 

o miękkiej końcówce. Przy malowaniu należy pamiętać o tym, 

że obiekty oddalone są bledsze, natomiast te znajdujące się bliżej 

ciemniejsze. Tworząc tło zacząłem od namalowania ogólnych 

kształtów i stopniowo nanosiłem coraz mniejsze szczegóły. Nie 

przykładałem jednak do nich dużej wagi, gdyż chodziło mi jedynie 

o zasugerowanie skał będących w tle. 

9a 

9b


10: DoPaSowanie koloru i oStatnie PoPrawki 

Gdy skończyłem kolorować wszystkie elementy postaci, spłaszczam 

je do jednej warstwy i ją duplikuje ustawiając tryb mieszania na 

Łagodne Światło (Soft Light) i Krycie (Opaticy) na 50%. Tworzę 

nową warstwę nad obrysem i za pomocą miękkiego pędzla z kryciem 

ustawionym na 10% dodaję mgłę. 

11 

11 

10 


.psd 11/2010 | www.psdmag.org/pl 

11: oStatni krok 

By stonować kolorystykę i nadać ilustracji nieco „brudnego” charakteru 

nałożę na nią darmową teksturę, którą znalazłem w internecie. 

Wklejam ją ponad wszystkimi warstwami i ustawiam Tryb Mieszania 

(Blending Mode) na Kolor (Color), a Krycie (Opaticy) na 30%. 

Następnie duplikuje warstwę z teksturą i zmieniam tryb mieszania 

na Nasycenie (Color Burn), a krycie ustawiam na 10%. Gotowe. 

Ilustrację możemy zapisać i włączyć do kolekcji naszych prac. 

Wskazówka 1. 

Nie bój się eksperymentować. Czasami ciekawe efekty można 

uzyskać wykorzystując zupełnie przypadkowe elementy. 

Przy odpowiednich modyfikacjach bazgroły w zeszycie mogą 

okazać się wspaniałą teksturą, a rozlany na kartce atrament 

idealnym pędzlem, który wzbogaci Twoją pracę. 

Wskazówka 2. 

Podczas malowania ważne jest by zaczynać od ogółu 

i stopniowo przechodzić do coraz mniejszych elementów. 

Nie spiesz się, pewne rzeczy wymagają czasu.

Prezentacje 

Niemowlęta 

z Hokkaido 

czyli 3kG designu najwyższej jakości. 

studio 3kg, założyli w 2001 roku dwaj mieszkańcy wyspy Hokkaido - 

Hiroaki shirai i shin sasaki. na swojej stronie internetowej tłumaczą 

się z nazwy : „3 kg to waga przeciętnego japońskiego noworodka. 

kiedy rozpoczynaliśmy działalność byliśmy dokładnie jak niemowlęta - 

z jednej strony pełni oczekiwań, ale też obaw przed tym, co przyniesie 

przyszłość.” Przyszłość okazała się dla 3kg łaskawa. w niespełna 

dziesięć lat od powstania studio wypracowało sobie pozycję w branży 

i zaufanie klientów w Japonii, ale też poza jej granicami. 

Wszystko to niejako na uboczu, ponieważ Graficy 3KG nigdy 

nie opuścili rodzinnego Sapporo, udowadniając tym samym, że 

w mniejszych ośrodkach osiągnięcie sukcesu również jest możliwe. 

Warto tutaj pamiętać, że pisząc „mniejszych” posługujemy 

się skalą azjatycką. Sapporo to największe miasto wyspy Hokkaido 

- pod względem zaludnienia przypomina raczej Warszawę 

niż Hel, co nie zmienia faktu, że przy zamieszkałym przez trzynaście 

milionów ludzi Tokio wypada raczej blado. Jak z takiej „prowincjonalności” 

uczynić swój atut? „To oczywiste, że Hokkaido 

niewiele ma wspólnego z kulturalnym centrum świata. Zapotrzebowanie 

na różnego rodzaju twórcze działania jest tu stosunkowo 

niskie, ale z drugiej strony oznacza to niezdobyty jeszcze rynek, 

który można opanować od podstaw. Poza tym współczesna technologia 

nie ogranicza twojej działalności do miejsca zamieszkania. 

Nie ruszając się z domu, możesz pracować dla klienta 

z Tokio czy Nowego Jorku. Wszystko zależy od nastawienia - 

możesz narzekać i nie robić nic, albo po prostu zacząć działać 

i zobaczyć, co się stanie.” 

Powyższe stwierdzenie Shina Sasakiego napawa optymizmem 

zwłaszcza tych, którzy marzą o karierze międzynarodowej nie 

mając jednocześnie możliwości otworzenia studia we wspomnianych 

przez niego metropoliach. Jednak nawet jeśli administracyjne 

granice w tej branży faktycznie należą do przeszłości, te światopoglądowe 

czasami okazują się nie do przebrnięcia. Każdy, kto zawodowo 

zajmuje się projektowaniem ma świadomość złożoności tego 

procesu, konieczności bazowania na pewnym kodzie głęboko osadzonym 

w danej kulturze. Im bardziej uniwersalny ma być projekt, 

im większej grupy różnorodnych odbiorców ma dotyczyć, tym większe 

wyzwanie stanowi dla projektanta. 


Łukasz Smutek 

Autor animacji i instalacji multimedialnych. 

Z grafiką i projektowaniem związany 

zawodowo – ukończył wydział artystyczny 

Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 

w Lublinie, w pracowni grafiki projektowej 

i serigrafii. Obecnie prowadzi zajęcia 

w ramach Koła Naukowego Sztuki Mediów 

Cyfrowych na macierzystej uczelni. 

Kontakt: lukaszsmutek@gmail.com 

Sasaki, zanim rozpoczął pracę jako grafik, studiował kulturę 

zachodu i anglistykę. Wiedza ta z pewnością okazała się bezcenna 

w późniejszych kontaktach studia z klientami w USA czy Europie. 

W końcu, jak wiemy, do świadomości przeciętnego europejczyka 

wiedza o sztuce japońskiej sączy się dość opornie. O ile przyzwyczailiśmy 

się utożsamiać graficzne dokonania wyspiarzy 

z anime Hayao Miyazakiego czy wielkogłowymi, wielkookimi postaciami 

Takashiego Murakamiego, to już sami twórcy pozostają dla 

nas zupełnie anonimowi. Ich nazwiska trudno wymówić, zapisać 

w oryginale nie sposób. Na dodatek „wszyscy wyglądają podobnie”. 

Zazwyczaj wrzucamy, więc ogół tego, co powstało na wyspach, 

do wspólnego worka opisanego etykietą „manga” czy „pokemony” 

i nie zawracamy sobie tym głowy. 

Tymczasem wiele wskazuje na to, że azjatyccy projektanci szturmem 

zdobywają zachód. Przeglądając portfolio 3KG możemy zauważyć, 

że dopóki studio Sasakiego nie nawiązało współpracy z klientami 

na innych kontynentach, realizowało zlecenia głównie na rynku rodzimym, 

podbijając - zgodnie z założeniem - głównie wyspę Hokkaido, 

gdzie z biegiem czasu zaczęto im powierzać nawet realizacje programów 

telewizyjnych. Uniwersalność w wydaniu 3KG objawiła się 

w prostocie, wyrazistości przekazu, subtelnym poczuciu humoru, 

omijaniu tematów potencjalnie zapalnych i braku zawodowego zaangażowania 

w religię, politykę i społeczne spory. Staranność wykonania, 

używane materiały oraz przywiązywanie wagi do kompozycji 

i detali przywołują najlepsze tradycje japońskiej grafiki. 

Właściwie trudno posądzić projektantów o realizowanie jakichkolwiek 

postulatów poza - najistotniejszym w projektowaniu - postulatem 

estetyki i użyteczności. A to, biorąc pod uwagę dzisiejsze zapotrzebowanie 

na coraz to nowsze oblicza otaczającego nas świata, 

przy odrobinie szczęścia jest gwarancją sukcesu.

Prezentacje 

Wybrane Projekty Studia 3kG: 

3KG CARD - Pierwsza wizytówka studia, mieszczącego się 

początkowo w Iwasa Building - części bardzo starej zabudowy Sapporo. 

Aby podkreślić wiekowość siedziby, projektanci wykorzystali 

grę słów umieszczając na rewersie karty napis: „I was a building” 

(ang. „byłem budynkiem”). Nawiązanie do architektury pojawia się 

również w technice wykonania wizytówki. Zamiast druku zastosowano 

tłoczenie, które nadaje projektowi dodatkowy wymiar. 

MTV - Studio 3KG przygotowało animacje i grafiki promujące 

otwarcie muzeum MTV w domu towarowym PIVOT, za motyw 

przewodni obierając urządzenia edycji dźwięku - equalizery, miksery 

- oraz fale dźwiękowe. 

13 

niemowlęta Z hokkaido 


TATAMIX - pod tą nazwą kryje się kolportowana w Sapporo darmowa 

gazetka-folder charakteryzująca się tym, że każdy numer złożony 

jest w unikatowy, często bardzo wyszukany sposób (nazwa pocho- 

dzi od japońskiego „Tatami” co oznacza właśnie „zaginanie”, 

„składanie”). 

Projektanci potraktowali to zlecenie jako test na kreatywność,ale też 

okazję do zdobycia nowych doświadczeń. Poszczególne numery 

traktowali indywidualnie, stosując różne rodzaje papieru, technologie 

druku i wreszcie schemat złożenia całości.

focuS 

TOTE BAG - Ekologiczne torby rozprowadzane w miejskich parkach 

z inicjatywy fundacji działającej na rzecz terenów zielonych Sapporo. 

SNOWSCAPE MOERE 2 - Na potrzeby zimowego festiwalu śniegu 

studio 3KG zaprojektowało m.in. logo i krój liter. 

CASTANET - projekt strony sklepu internetowego specjalizującego 

się w sprzedaży produktów firmy CASTANET 

http://www.castanet-jp.com 

14 



F CLINIC - Dla kliniki sportowej F KLINIC projektanci 3KG opracowali 

logo, stronę internetową oraz cały system komunikacji wizualnej 

w obrębie obiektu 

http://www.fclinic.jp 

MITSUBISHI ELECTRIC - projekty druków i folderów Działu 

Rekrutacji.

Prezentacje 

3KG CONDOMS - seria konceptualnych opakowań. Projektanci 

wykorzystali ilustracje różnych zjawisk pogodowych adekwatnie 

do rodzaju prezerwatyw. 

3KG TV - w 2006r Hokkaido Cultural Broadcasting zaprosił studio 

3KG do zrealizowania czterdziestominutowego programu telewizyjnego 

na dowolny temat. Na potrzeby tej jednorazowej akcji powstało 

wiele plansz inanimacji. 

CITY OF SAPPORO - Studio 3KG zaprojektowało na zamówienie 

miasta plastikowe i papierowe torby reklamowe promujące 

Sapporo. Zamiast typowych zdjęć atrakcyjnych obiektów i ulic, 

na powierzchnię toreb nadrukowano długość i szerokość 

geograficzną centrum miasta. 

15 



LOVE ON TV - na potrzeby tego, emitowanego późną nocą, 

programu telewizyjnego poświęconemu sztuce i kulturze, studio 3KG 

zaprojektowało font, plansze graficzne i czołówki. 

LIMITED EDITION - Allrightsreserved - agencja reklamowa i wydawnictwo 

z siedzibą w Hong Kongu zaproponowało członkom studia 

3KG pracę nad albumem opisującym współczesne trendy w projektowaniu 

opakowań.

Prezentacje 

LOW FAT - kolejny efekt współpracy z wydawnictwem Allrightsreserved. 

Tym razem chodziło o opracowanie szaty graficznej książki 

poświęconej grafice mobilnej. Dla jak najlepszego zaprezentowania 

ruchomych obrazów za pomocą dość niecodziennego dla nich 

medium, jakim jest książka, zastosowano m.in. druk soczewkowy 

i holograficzny. 

CARTOON NETWORK - studio 3KG zrealizowało dla CN serię tzw. 

identów - krótkich filmików charakteryzujących stację, emitowanych 

najczęściej przed i po reklamach: 

http://vimeo.com/12356584 

http://vimeo.com/12356524) 

HBC - logo Hokkaido Cultural Broadcasting. 

MUSELECTION 4 - Autorski tomik poezji Hiryoukiego Miyaty, który zaprosił przyjaciół 

(m.in. studio 3KG) do zrealizowania wizualnej strony projektu. 

16 



DES - Okładka magazynu DES - japońskiego miesięcznika dla 

grafików projektujących na potrzeby internetu.


Firma aTi jakiś czas temu wdrożyła nową technologie w swoich najnowszych kartach 

zwaną eyefinity. Jest to technologia, dzięki której przy pomocy jednej karty graficznej 

będziemy mogli wyświetlić obraz na trzech, a w przypadku specjalnych wydań 

kart nawet na sześciu monitorach w dowolnej konfiguracji. Takie rozwiązanie jest 

odpowiedzią, aTi na technologie 3dVision nvidii, ale przede wszystkim konkurencją 

dla rozwiązań firmy matrox i technologii surround gaming wdrażanej już od kilku lat. 

dziś postaram się zrecenzować krótko nową technologię od aTi i porównać 

z już znanymi rozwiązaniami matroxa na przykładzie karty radeon Hd 5850 

od firmy sapphire. 

ze względu na to, że nasz serwis (http://motionfreaks.pl) zajmuje się 

przede wszystkim animacją, filmem i grafiką to i recenzja nie będzie kolejnym testem 

wydajności w grach, których 

w sieci jest już wystarczająco dużo. 

zajmiemy się za to próbą oceny jej 

realnego wykorzystania 

w pracy oraz praktycznego 

ich zastosowania. 

zaczynamy. 

EyeFinity - 

kontra 

reszta świata 


Emil Gawin 

Motion designer, grafik, 

montażysta, vj. Redaktor naczelny 

serwisu internetowego 

http://motionfreaks.pl


kSiążka Po okładCe 

W pudełku, w którą jest opakowana karta graficzna zawsze znajdujemy 

różne dodatki – tak samo jest i w tym przypadku. Zestaw, który 

otrzymujemy jest jednak dość skromny, ponieważ wchodzą w niego: 

• płyta ze sterownikami, 

• mostek CrossFire – technologia ATI dająca możliwość 

podłączenia do komputera dwóch kart graficznych i spięcie ich, 

jako jedną całość w celu uzyskania większej wydajności, 

• dwie przejściówki z moleksa na złącze PCI Express – zasilanie, 

• przejściówka z DVI na D-sub, 

• Gra DIRT2, 

• instrukcja instalacji karty oraz sterowników. 

A tak naprawdę to co by się przydało temu zestawowi, 

a czego nie uświadczymy w, to przejściówka (aktywna) 

z DP (display port) na DVI lub VGA, ale o tym później, 

gdy będziemy omawiali kwestię podłączenia monitorów. 

SPrzęt 

Teraz może trochę cyferek dla tych, którzy lubią wiedzieć, co 

szaleje pod obudową, – czyli Specyfikacja sprzętowa tejże karty: 

Specyfikacja 

• Wyjścia: 

2 x Wyjście Dual-Link DVI, 

1 x Wyjście HDMI, 

1 x DisplayPort, 

• GPU: 

725 MHz Core Clock, 

40 nm Chip, 

1440 x Stream Processors, 

• Memory: 

1024 MB Size, 

256 -bit GDDR5, 

4000 MHz Effective 

eyefinity - kontra resZta świata 

A tu wymagania: 

• Komputer wyposażony w płytę główną z przynajmniej jednym 

wolnym slotem PCI Express® X16, 

• 500 Watt zasilacz wymagany, 

• 600 Watt zasilacz wymagany do połączenia kart w trybie 

CrossFire, 

• 2 X 6-pinowa wtyczka PCI Express dostarczająca 75 Watt mocy, 

• 4 X 6-pinowa wtyczka dostarczająca 75 Watt do zestawu 

CrossFireX, 


• Rekomendowany certyfikowany zasilacz. Lista certyfikowanych 

zasilaczy: http://ati.amd.com/certifiedPSU 

• 1024 MB pamięci systemowej minimalnie, 

• Instalacja oprogramowania wymaga napędu CD-ROM, 

• Odtwarzanie filmów/muzyki z płyt DVD wymaga 

napędu DVD-ROM, 

• Odtwarzanie zawartości Blu-ray/HD DVD wymaga napędu 

Blu-ray/HD DVD, 

• W celu zainstalowania zestawu ATI CrossFireX wymagana 

jest druga taka sama karta graficzna, płyta główna kompatybilna 

z CrossFireX i mostek CrossFireX Interconnect, 

• Aby mogły być podłączone 3 wyświetlacze, jeden z nich musi być 

wyposażony w port DisplayPort lub podłączony przez aktywną 

przejściówkę DiplayPort. 

Ostatni z powyższych punktów nas interesuje najbardziej, gdyż 

to właśnie DisplayPort gwarantuje nam możliwość skorzystania 

z technologii, która jest głównym powodem tego artykułu, 

czyli EyeFinity. 

DisplayPort to dual, single Link DVI adapter


eyefinity - kontra resZta świata 

o rany! trzy ekrany! 

Karta jest już w naszym posiadaniu, rozpakowana, zamontowana, 

sterowniki zainstalowane… Ale, aby cieszyć się technologią 

EyeFinity musimy przynajmniej jeden z monitorów podłączyć do 

wyjścia DP (DisplayProt) - i to stanowi główną barierę, ponieważ w tej 

chwili przy pomocy np. Ceneo udaje nam się znaleźć tylko 10 modeli 

monitorów, które posiadają te właśnie wejścia. Jest to dość mało 

w porównaniu z 305 modelami monitorów z wejściem D-sub czy 

nawet HDMI (80 modeli). Cena tych monitorów również nie zachwyca, 

ponieważ o ile najtańszy model kosztuje trochę poniżej 1000 zł 

to ceny kolejnych modeli z odpowiednimi dla grafika parametrami 

to już cena kilku tysięcy. 

Są oczywiście przejściówki z DP na DVI, jednak i tu rzecz nie jest 

aż tak prosta. Zwykła pasywna przejściówka absolutnie nic nie zmieni 

i dalej nic nie zobaczymy na trzecim ekranie. To, czego szukamy 

to przejściówki aktywne. Są one stosunkowo drogie oraz w zasa- 

dzie nie dostępne w Polsce. Jedną z takich przejściówek jest Sapphire 

active DisplayPort/dual link DVI adapter oraz jej tańsza wersja z lekko 

ograniczoną wydajnością Sapphire active DisplayPort/single link 

DVI adapter – problem w tym, że one niestety nie są dostępne jeszcze 

na polskim rynku, ale z informacji uzyskanych przez nas wynika, 

iż w ciągu najbliższych miesięcy powinno się to zmienić. Ceny dla 

Polski nie są jeszcze znane, ale będą one pewnie podobne do cen 

np. z UK czyli dla wersji dual link około 350-450 zł oraz dla wersji 

single link 150-250 zł. Czy to dużo? Z pewnością, jeśli brać pod 

uwagę fakt, iż rozwiązanie przede wszystkim jest dedykowane dla 

graczy, a dopiero na drugim miejscu dla grafików. 

Gdy już uda nam się znaleźć monitory z DP, lub zaopatrzyć się 

w odpowiednie przejściówki wszystko przebiega bez zarzutów. 

Instalacja i konfiguracja monitorów jest dość prosta i nie powinna 

nikomu sprawić problemu. Jedyną rzeczą, z którą, miejmy nadzieję, 

programiści sobie poradzą jest problem gubienia kolejności 

wyświetlanych obrazów. Czasem się zdarza, że gdy po przejściu 

monitorów w stan spoczynku, wstają to czasem widzimy ekrany 

w nieodpowiedniej kolejności. 

Wydajność w grach, oraz doznania wizualne nas nie interesują, 

ponieważ już powstało ich dziesiątki w sieci i w zakończeniu 

odeślemy do niektórych z nich. Osobiście nie wiem czy w polskich 

warunkach znajdzie się aż tylu zapalonych graczy, którzy będą 

w stanie wydać pieniądze na monitory z EyeFinity lub przejściówki, 

aby móc korzystać z tej technologii. 

Co do doznań przy pracy to oczywiście każdy powie, że im większa 

powierzchni pracy tym lepiej i tu chyba każdy z nas się z tym zgodzi. 

Pojawia się jednak problem ramek monitorów, który, o ile w grach 

jest tylko irytujący i można się do niego przyzwyczaić o tyle w pracy 

z grafiką i np. skomplikowanymi wykresami może uniemożliwić 

efektywną pracę. Problem ten został rozwiązany w rozwiązaniu 

konkurencyjnym firmy Matrox, o którym wspominałem na początku 

a do porównania, z którym przechodzimy teraz. 


MatroX kontra ati 

Technologia EyeFinity od ATI ma na rynku tak 

naprawdę tylko jednego rywala kanadyjską 

firmę MATROX, która już od kilku lat świetnie 

sobie radzi z rozwiązaniami wielomonitorowymi, 

a jednym z takich rozwiązań jest TripleHead2Go 

– małe zewnętrzne urządzenie dające nam 

możliwości podobne do EyeFinity. 

Eyefinity niestety nie postarało się o zarządzanie 

ramkami, co jak już pisaliśmy jest dość uciążliwe, 

Matrox za to daje nam tę możliwość i możemy 

uwzględnić szerokość ramek monitorów, dzięki 

czemu uzyskujemy wrażenie ciągłości obrazu 

gdzie ramki tylko lekko przysłaniają jego części. 

Mam nadzieję, że już wkrótce zobaczymy 

tę funkcję w Radeonach. 

Plusem rozwiązania ATI jest fakt, iż kupując jedną kartę graficzną 

mamy już możliwość używania trzech monitorów, – aby użyć tripplehead2go 

musimy posiadać już w systemie zainstalowaną kartę 

graficzną. 

Cena: 

Ati EyeFinity jest zupełnie za darmo, gdy kupujemy dowolną kartę 

z serii Radeon HD 5000. Zakładając oczywiście, że posiadamy już monitor 

z DP lub zakupimy przejściówkę DP na DVI za cenę około 400zł. 

Matrox Surround Gaming to cena około 1000zł 

reasumuJąC: 

Eyefinity to rozwiązanie z pewnością atrakcyjne dla grafików i dlatego 

przyciągnie wielu z nich. Uważam jednak, że gdyby nie „brak 

pomyślenia” firmy ATI i wyposażenie karty w port DP+ a nie w DP 

grono to byłoby zdecydowanie większe, ponieważ wtedy technologia 

EyeFinity byłaby całkowicie darmowa. Ceny pasywnych 

przejściówek DP-DVI, (której użycie byłoby możliwe w takiej sytuacji) 

są zdecydowanie niższe niż rozwiązań aktywnych. Możemy również 

liczyć, iż firmy takie jak Sapphire zaczną dodawać do pudełka z kartą 

właśnie taką aktywną przejściówkę. 

Użyteczność tegoż rozwiązania dla grafików, montażystów, motion 

designerów jest niezaprzeczalna, ponieważ jak wspomniałem, 

im większy obszar roboczy tym lepiej, ale o ile kwestia ceny 

może okazać się nie najważniejsza i mimo kosztów przejściówki 

czy monitorów z DP rozwiązanie pozostaje atrakcyjne, o tyle kwestia 

zarządzania ramkami pozostawia niedosyt. Choć z drugiej 

strony mam nadzieję, że już niedługo firma, ATI doda tę możliwość 

do swoich sterowników, a wtedy myślę, że każdy grafik z odpowiednim 

budżetem zainteresuje się tym rozwiązaniem. 

Jak można wykorzystać trzymonitorową stację roboczą 

w pracy motion designera. 

1. Większy obszar roboczy daje możliwość lepszej 

optymalizacji pracy i np. zdecydowanemu zwiększeniu 

np. linii czasu przy pracy z np. adobe after effects, 

adobe Premiere Pro oraz innych programów edycyjnych. 

2. dla osób, które jeszcze się uczą - możliwość odpalenia 

wideotutoriala na jednym z monitorów i swobodną pracę 

i naukę na pozostałych dwóch. 

3. Możliwość odpalania różnych aplikacji na kolejnych 

monitorach. np. praca w aplikacji graficznej na 2 monitorach 

i pozostawienie trzeciego z nich na takie aplikacje jak klient 

poczty, komunikator, przeglądarka internetowa. 

4. zdecydowanie lepsza optymalizacja pracy poprzez możliwość 

rozmieszczenia większej ilości narzędzi na wierzchu. 

5. Możliwość pracy na 2 monitorach oraz wyświetlanie 

wyników przy pomocy projektora podłączonego, jako 

trzeci z nich.

Sprzęt dla grafika 

Eizo dla 

fotografów 

Monitorów japońskiego producenta na pewno nie trzeba bliżej 

przedstawiać osobom zajmującym się zawodowo edycją fotografii 

czy projektowaniem grafiki. Marka Eizo od wielu lat 

kojarzona jest z profesjonalnymi panelami cechującymi się 

zaawansowaną funkcjonalnością , najwyższą jakością obrazu 

i perfekcyjnym wykonaniem. Szereg autorskich rozwiązań 

wykorzystanych w konstrukcji monitorów sprawia, że od lat 

cieszą się one uznaniem zawodowych fotografów. Jednak od 

dłuższego czasu Eizo dba również o entuzjastów cyfrowej fotografii, 

którzy edycją zdjęć nie zajmują się zawodowo, mają ograniczony 

budżet, ale równocześnie stawiają wysokie wymagania 

odnośnie wierności kolorystycznej, płynności przejść tonalnych 

oraz odwzorowywania detali. 

Obróbka i korekcja kolorystyczna fotografii to proces, który 

stawia przed monitorem wysokie wymagania. Pierwszym czynnikiem 

przesądzającym o możliwości zastosowania danego monitora 

do obróbki fotografii, jest rodzaj zastosowanej matrycy LCD. Popularne 

konstrukcje opierają się o matryce TN. Potencjalni nabywcy, 

skuszeni często fantastycznymi wartościami parametrów podawanych 

w specyfikacji technicznej oraz niską ceną niestety nie zdają 


Ekran monitora SX2461 może być ustawiony także 

w pozycji pionowej. Pozostałe modele też mają tę funkcję. 

sobie sprawy, że panele tego typu charakteryzują się złym odwzorowaniem 

kolorów, niestabilnością parametrów w czasie oraz bardzo 

szybką zmianą odcienia przy zmianie kąta patrzenia. Do zastosowań 

związanych z obróbką kolorystyczną nadają się wyłącznie matryce 

wykonane w technologii VA oraz IPS. Jednak o przydatności monitora 

do danych zastosowań nie decyduje sama matryca. Równie 

ważną rolę odgrywa sterująca nią elektronika, a szeroki zakres regulacji 

umożliwia precyzyjne dostosowanie parametrów wyświetlania. 

Przy wyborze monitora do edycji fotografii należy również zwrócić 

uwagę na możliwość kalibracji, zakres odwzorowywanej przestrzeni 

kolorów, jednolite rozłożenie jasności i koloru na całej powierzchni 

ekranu, krótko i długoterminową stabilizację jasności oraz możliwość 

precyzyjnej kontroli parametrów wyświetlania obrazu. 

Eizo proponuje rozwiązania, które spełniają te wszystkie kryteria, 

zachowując równocześnie przystępny poziom cenowy. 

SX2262W i SX2462W to pierwsze monitory z wbudowanym 

czujnikiem temperatury otoczenia, redukującym jej wpływ na 

dokładność odwzorowania kolorów. SX2262W to panel o przekątnej 

22” z rozdzielczością charakterystyczną dla paneli o przekątnej 24”, 

czyli 1920 × 1200. Pojedynczy piksel matrycy ma rozmiar 0,247 

mm, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie obrazu o wyraźniejszym,

Sprzęt dla grafika 

gładkim odwzorowaniu szczególnie 

ukośnych linii. SX2462W to panel 

o przekątnej 24” i rozdzielczości 1920 x 

1200. Elektronika sterująca z 12-bitową 

tabelą kolorów i 16-bitową precyzją 

przetwarzania informacji, pozwala 

uzyskać doskonałej jakości przejścia 

tonalne, oferując jednocześnie 

możliwość wyświetlenia 95% - 

SX2262W i 98% - SX2462W kolorów 

z przestrzeni AdobeRGB. Oznacza 

to, że monitory wyświetlają większość 

kolorów fotografii wykonanych na 

cyfrowych aparatach w trybie Adobe 

RGB. Panele pracują również w trybie 

sRGB, aby precyzyjnie reprodukować 

kolory w tej węższej, ale częściej 

używanej przestrzeni barw, w jakiej 

wyświetlane są strony internetowe czy 

zdjęcia wykonane aparatem cyfrowym 

w trybie RGB. Nad równomiernością 

podświetlenia oraz jednolitym odwzorowaniem 

barw na całej powierzchni 

matrycy w obu modelach czuwa układ 

DUE (Digital Uniformity Enhancer). 

S2243W to kolejny monitor w ofercie 

Eizo o 22” przekątnej i rozdzielczości 

naturalnej charakterystycznej dla 

paneli 24” (1920 x 1200). Niskie czasy 

reakcji, możliwość odwzorowania do 

95% barw z przestrzeni AdobeRGB, 

wysoki współczynnik kontrastu czy 

predefiniowane tryby pracy to kolejne 

mocne punkty tego monitora. 

SX2262W, SX2462W i S2243W 

są kompatybilne z systemem Eizo 

EasyPIX. Jest to kompletny zestaw 

do kalibracji i tworzenia profili ICC dla 

monitorów LCD Eizo. W skład zestawu 

wchodzi kolorymetr podłączany 

do komputera poprzez interfejs USB 

i oprogramowanie do kalibracji. Oprogramowanie 

pozwala na dobór właściwej: jasności, temperatury bieli, 

współczynnika krzywej Gamma. Zestaw umożliwia pomiar światła na 

stanowisku pracy i na podstawie tych danych, kalibrację i profilowanie 

monitora. 

Połączenie wspomnianych modeli Eizo z kalibratorem i oprogramowaniem 

EasyPIX umożliwia stworzenie prostego systemu 

zarządzania kolorem. 

Wszystkie wymienione modele należą do serii EcoView. Powstała 

ona w myśl koncepcji, zgodnie z którą połączenie ergonomii 

z aspektami ekologicznymi ma w dłuższej perspektywie zaowocować 

wymiernymi oszczędnościami. Panele zostały wyposażone 

w szereg „ekologicznych” funkcji. EcoView Index wyświetla na ekranie 

informacje na temat oszczędzanej w danym momencie energii. 

Indeks ten jest powiązany między innymi z aktualnym poziomem 

jasności monitora. Autorska aplikacja Eizo EveCare przypominająca 

użytkownikowi o konieczności zrobienia przerwy w pracy, chroni 

oczy przed zmęczeniem spowodowanym zbyt długim patrzeniem 

Eizo dla fotografów 

FlexScan SX2262W 


w monitor. Funkcja Auto EcoView, dzięki znajdującemu się na przednim 

panelu czujnikowi mierzącemu poziom światła w pomieszczeniu, 

optymalizuje jasność ekranu tak, aby nigdy nie była ona zbyt wysoka 

lub niska. Rozwiązania te zmniejszają zużycie energii, zapewniając 

równocześnie komfort pracy użytkownikowi. 

Doskonała opinia, którą cieszą się monitory Eizo, nie jest 

przypadkowa. Jakość na najwyższym poziomie oraz stałe wprowadzanie 

nowych technologii zapewniających komfort pracy to misja 

firmy Eizo, dzięki której nawet najbardziej wymagający użytkownicy 

znajdą w szerokiej ofercie japońskiego producenta rozwiązania dostosowane 

do swoich potrzeb. 

Wszystkie monitory Eizo objęte są 5-letnią gwarancją realizowaną 

w systemie door-to-door. 

Więcej informacji o produktach Eizo można znaleźć na stronach: 

www.eizo.pl, www.graficzne-eizo.pl 

Wyłącznym dystrybutorem produktów Eizo w Polsce jest firma Alstor Sp. J.

WarSztaty 

Program: Flash CS5 i Photoshop CS5 | Poziom: średni | Pliki na WWW 

rysowanie 

we flash 

Flash’a głównie wykorzystujemy do tworzenia elementów www, 

czy animacji. Jednak dzisiaj pokażę jak możemy użyć Flash’a 

do rysowania. Jest to przydatna umiejętność, którą możemy 

wykorzystać przy tworzeniu wszelkiego rodzaju elementów 

potrzebnych nam np. właśnie do animacji. Podczas rysowania we 

Flash’u możemy korzystać z dostępnych rysunków w internecie, 

lub przenosić nasze własne prace narysowane na papierze. 


Łukasz Przystalski 

Grafik - Samouk od dłuższego czasu jest bardzo 

zaprzyjaźniony z Photoshopem i Flashem. Przez 

kilka lat dodatkowo zajmował się grafiką 3D (3D 

Studio Max), jednak ostatnio zostawił ją na rzecz 

grafiki 2D, a przede wszystkim animacji 2D. Do tej 

pory grafikę traktował jako hobby, jednak aktualnie 

to zmienia i chce zajmować się tym profesjonalnie. 

Kontakt: lukasz.przystalski@gmail.com

WarSztaty 

1: tworzenie nowego Dokumentu 

Tworzymy nowy dokument we Flash. Teraz wybieramy 

Modify – Document, aby zmodyfikować domyślne 

parametry dokumentu. Zmieniamy jego rozdzielczość 

na wartość 800x600 i klikamy OK. 

3: Przygotowanie Do rySowania 

Blokujemy warstwę z zaimportowanym obrazkiem 

i tworzymy nową warstwę. Dzięki temu na nowej warst- 

wie będziemy mogli rysować poszczególne elementy 

postaci mając cały czas na podglądzie warstwę ze 

wzorem, której nie będziemy w stanie przypadkowo 

przesunąć. 

4 

rysowanie we flash 

2: imPortowanie Plików Do FlaSh’a 

Teraz zaimportujemy plik z grafiką, na którym 

będziemy się wzorować przy naszym rysowaniu. 

Wchodzimy do File – Import – Import to Stage i wybieramy 

plik spider.jpg. Dopasowujemy wielkość zaimportowanego 

obrazka do wielkości sceny, aby łatwiej 

nam się pracowało. Używamy do tego celu narzędzia 

Free Transform Tool (Q). 


2 

1 

3 

4: rySowanie głowy 

Powiększamy teraz obrazek tak, aby była dobrze 

widoczna głowa bohatera. Zaczniemy rysowanie 

od niej. Wybieramy Rectangle Tool (R) 

wchodzimy do panelu Properties i w polu Stroke zmieniamy 

wartośc na 3. Wybieramy kolor jaskrawo zielony, 

aby był dobrze widoczny na zaimportowanym obrazku. 

W polu Fill Color wybieramy brak koloru i rysujemy 

kształt odpowiadający mniej więcej wielkości 

głowy bohatera.

WarSztaty 

5b 

5: rySowanie głowy cD. 

Używając Selection Tool (V) dopasujemy teraz narysowany 

kształt do kształtu głowy. Przy najechaniu kursorem 

na którąkolwiek z linii narysowanego wcześniej 

kształtu, kursor się zmieni. Będzie to oznaczało, że 

możemy wygiąć tę linię. Dodatkowo możemy „łamać” 

linię, dodając do niej dodatkowe punkty. Robimy to 

trzymając przycisk Alt, klikając w tym samym czasie 

5 

5e 


na linię i przeciągając ją. Zostanie wtedy utworzone 

dodatkowe załamanie linii, które może pomóc nam 

przy rysowaniu. Kiedy będziemy już zadowoleni 

z wyniku, zaznaczamy narysowany element i zamieniamy 

go na symbol (Modify – Convert To Symbol). 

Nadajmy mu nazwę S_glowa i w polu Type pozostawmy 

MovieClip. Blokujemy teraz warstwę z głową, 

aby przypadkowo jej nie zmodyfikować. 


5c 

5a 

5f 

5d

WarSztaty 

6: rySoWanie ręki 

Teraz zajmiemy się kolejnymi częściami ciała bohatera. 

Tworzymy nową warstwę i podobnym sposobem, 

jak przy rysowaniu głowy, obrysujemy prawą rękę. 

Po skończeniu zamieniamy ją na symbol. Teraz zaznaczamy 

narysowaną rękę i używając opcji Edit – Cut 

(Ctrl + X) wycinamy element z tej warstwy, zaznaczamy 

warstwę na której znajduje się głowa, usuwamy 

z niej blokadę i wklejamy rękę używając opcji Edit – 

Paste in Place (Ctrl + Shift +V). Symbol zostanie wklejony 

dokładnie w tym samym miejscu, z którego go 

wycięliśmy. Dzięki temu zabiegowi zgromadzimy 

wszystkie elementy na tej samej warstwie. 

8 

8: DorySowywanie Detali 

Teraz możemy dorysować dodatkowe elementy 

kostiumu bohatera. Wybieramy prawą rękę 

i dwukrotnie klikamy aby wyedytować symbol. 

Wybieramy Line Tool i rysujemy linię, która widoczna 

jest na kostiumie i która będzie oddzielać 

dwa kolory kostiumu postaci. Łączymy te linie 

z ogólnym konturem ręki. To samo robimy dla 

drugiej ręki oraz nóg. Ważne jest, aby dokładnie 

połączyć nowo narysowaną linię z konturem. 

Jeżeli tego nie zrobimy będziemy mieli trudności 

przy kolorowaniu – ogólny symbol ręki nie zostanie 

przedzielony i Flash będzie chciał zapełnić cały 

symbol jednym kolorem. 

9a 



7 

9 

7: rySowanie kolejnych elementów 

PoStaci 

Postępujemy podobnie z pozostałymi częściami 

ciała, aż wszystkie zostaną narysowane, zamienione 

na symbole i efekt będzie zbliżony do rysunku 7. 

Po skończeniu rysowania kolejnych elementów przenosimy 

je na tą samą warstwę co głowa. 

9: moDyFikacja Stworzonych 

Symboli 

Kolejnym krokiem będzie edytowanie poszczególnych 

symboli i zamiana koloru konturów na czarny, aby 

uzyskać efekt podobny do rysunku 9. Aby to zrobić 

wystarczy po wyedytowaniu symbolu (dwukrotnie 

klikając na kontur wybranego symbolu), dwukrotnie 

kliknąć na kontur i kiedy ten zostanie cały zaznaczony, 

w polu Stroke Color wybieramy czarny kolor.

WarSztaty 

10 


10a 10b 

10c 


11 

10: Detale i kolorowanie głowy 

Przechodzimy teraz do głowy bohatera. Klikamy 

dwukrotnie na symbol aby go wyedytować. Tworzymy 

nową warstwę i rysujemy na niej oko jak na rysunku 

10. Wnętrze oka wypełniamy czarnym i białym 

kolorem. Następnie rysujemy drugie oko. Teraz pora 

na wzór pajęczyny. Użyjemy do tego narzędzia Line 

Tool z wartością Stroke ustawioną na 2 – możemy 

ją zmienić w panelu Properties. Pamiętajmy, aby 

narysować go na nowej warstwie. Jeżeli tego nie 

zrobimy i narysujemy wzór na warstwie z konturem 

głowy, podczas wypełniania kolorem będziemy 

musieli wypełniać każdy fragment symbolu, który 

został rozdzielony liniami wzoru. Kiedy osiągniemy 

zadowalający efekt wracamy do warstwy z konturem 

głowy i wypełniamy go kolorem #FB2024. Możemy 

również przenieść całe wypełnienie na inną warstwę. 

W tym celu klikamy na kolor i kiedy całe wypełnienie 

zostanie zaznaczone wybieramy Edit – Cut 

(Ctrl + X). Teraz tworzymy nową warstwę, klikamy na nią 

i wybieray Edit – Paste in place (Ctrl + Shift + V). 

Na koniec przesuwamy warstwę z kolorem pod 

warstwę z konturem. 

11: detale i koloroWanie ręki 

Przechodzimy do prawej ręki. Tutaj kroki rysowania są 

takie jak przy głowie. Rysujemy wzorek pajęczyny na 

oddzielnej warstwie, korzystając z Line Tool, a potem 

wypełniamy kawałek ręki ze wzorkiem takim samym 

kolorem jak głowę. Pozostałą część ręki wypełniamy 

kolorem #1A3D7C.

WarSztaty 

12: zMiana kolejnośCi eleMentóW 

na WarStWaCh 

Teraz widać, że ręka znajduje się nad głową. Dzieje 

się tak dlatego, ponieważ najpierw stworzyliśmy 

symbol głowy, a dopiero później skopiowaliśmy 

na tą samą warstwę symbol ręki, przez co symbol 

ręki znajduje się wyżej. Zmieniamy to zaznaczając 

symbol ręki i wybierając polecenie Modify – Arrange – 

Send to back. 

12a 

14 



12 

13 

13: rySowanie cD. 

Rysowanie wzoru na kostiumie i kolorowanie stosujemy 

do kolejnych części ciała bohatera, aż 

osiągniemy rezultat zbliżony do obrazka 13. 

14: cienie i Detale 

Mając już namalowaną z grubsza postać powinniśmy 

nadać jej trochę głębi dodając cienie i dodatkowe 

detale. Cień stworzymy poprzez odpowiednią 

modyfikację kształtu rysowanych prostokątów. Wybieramy 

do tego narzędzie Rectangle Tool (R) oraz zmieniamy 

Fill Color na czarny i zmniejszamy jego kanał 

Alpha do 40%. Dodatkowo usuwamy Stroke Color.

WarSztaty 

15: cienie i Detale cD. 

Rysujemy cienie na poszczególnych częściach ciała 

jak na przykładzie. Na początku może wydawać się to 

trudne, dlatego również na początku przygody z rysowaniem 

warto wzorować się na już pokolorowanych 

obrazkach, na których dokładnie widać kształty cieni. 

Będzie to dużym ułatwieniem przy początkach rysowania. 

Kiedy już narysujemy wszystkie cienie możemy 

złagodzić te, które znajdują się na czerwonych elementach 

kostiumu dodając do nich rozmycie. Zanim 

to jednak zrobimy cienie, do których chcemy dodać 

filtr musimy zamienić na symbol Movie Clip. Później 

wybieramy odpowiedni cień, wchodzimy do panelu 

Properties - Filters i dodajemy filtr Blur. Wartość rozmycia 

pozostawiamy na 5 pikselach, natomiast Quality 

zmieniamy na High. Po zakończeniu powinniśmy 

otrzymać efekt zbliżony do rysunku 15c. 

15a 

17 

15b 

16: DoDatkowy element na Scenie 

Pozycja postaci wskazuje nam, że bohater na czymś 

siedzi, dlatego teraz dodamy ten element. Na nowej 

warstwie rysujemy zwykły prostokąt wypełniony 

szarym kolorem, modyfikujemy jego kształt i układamy 

go w odpowiedniej pozycji. 


17a 


15 

15c 

16 

17: oStateczne uStawianie PoStaci 

Narysowany przed chwilą prostokąt znajduje się nad 

warstwą z pająkiem i przez to przykrywa jego wszystkie 

elementy, z których część powinna być widoczna. Jeżeli 

przesuniemy samą warstwę z prostokątem pod warstwę 

z pająkiem, nic nam to nie da, ponieważ oprócz dłoni widoczne 

będą również jego stopy. A te chcemy pozostawić 

w takim stanie jak są teraz. Dlatego zaznaczamy wszystko, 

co znajduje się na warstwie z pająkiem, klikamy prawym 

przyciskiem na zaznaczone elementy i wybieramy opcję 

Distribute to Layers. Dzięki temu wszystkie symbole, które 

znajdowały się do tej pory na jednej warstwie zostaną 

przeniesione na oddzielne warstwy w odpowiedniej 

kolejności i dodatkowo, każda warstwa otrzyma nazwę 

symbolu, który się na niej aktualnie znajduje.

WarSztaty 

18: oStateczne uStawienie 

PoStaci cD. 

Przenosimy teraz warstwę z prostokątem w odpowiednie 

miejsce tak, aby stopy były pod nim oraz aby ręce 

i dłonie nie były przez niego zakryte. 

19 19a 

20: Przygotowanie Pracy 

w PhotoShoP’ie 

Przechodzimy do Photoshop’a i otwieramy przed 

chwilą wyeksportowany plik z Flash’a oraz załączony 

plik tlo.jpg. 


21: Przygotowanie Pracy 

w PhotoShoPie cD. 

Zaznaczamy i kopiujemy plik tlo.jpg i wklejamy je 

do wyeksportowanego pliku z Flash’a. Zmieniamy 

nazwę warstwy na Tło. Przesuwamy warstwę z tłem 

pod postać bohatera i ustawiamy go w pożądanym dla 

nas miejscu. 


18 

22 22a 

19: ekSPortowanie obrazka 

Teraz wyeksportujemy stworzony przez nas 

obrazek. Wybieramy File – Export – Export 

Image. Z menu kontekstowego wybieramy 

miejsce, do którego chcemy zapisać obrazek. 

Format obrazka zmieniamy na PNG. 

W kolejnym oknie dialogowym w polu Resolution 

wpisujemy 150 DPI i klikamy OK. 

Po chwili nasz obrazek zostanie zapisany we 

wskazanym przez nas miejscu. 

22: DoDawanie Filtrów Do tła 

Wybieramy warstwę z tłem i przechodzimy do Filter – Artistic – Dry brush. 

Pozostawiamy domyślne ustawienia i klikamy OK.

WarSztaty 

23 

23: DoDawanie Filtrów Do tła cD. 

Mając dalej zaznaczoną warstwę z tłem wybieramy kolejny filtr 

Filter – Blur – Gaussian Blur. Ustawiamy Radius na 5 i klikamy OK. 

24 

25 

25: DoDatkowe Filtry Do tła 

Wybieramy Filter – Artistic – Fresco i pozostawiając na domyślnych 

ustawieniach klikamy OK. Dodatkowo kopiujemy warstwę z tłem. 

26: DoDawanie oPcji mieSzania 

Mając zaznaczoną skopiowaną warstwę z tłem wybieramy Lighten 

z Blending Mode i zmieniamy Opacity warstwy na 55%. 

30 


23a 

24a 


24: DoDatkowe moDyFikacje tła 

Teraz przyciemniamy trochę tło przechodząc 

do Image – Adjustments – Levels. 

25a 

26

WarSztaty 

27: DoDawanie Filtrów Do PoStaci 

Wybieramy teraz warstwę z bohaterem i przechodzimy 

do Filter – Sketch – Water Paper. Pozostawiamy 

na domyślnych ustawieniach i klikamy OK. 

27 

29 


27a 

28: DoDatkowe moDyFikacje 

Projektu 

Tworzymy nową Adjustment Layer i wybieramy 

Photo Filter. Pozostawiamy na domyślnych ustawieniach. 

Upewnijmy się, że warstwa z filtrem jest ponad 

wszystkimi warstwami. 

29: zakońCzenie 

Pracę możemy uznać za zakończoną. Zawsze 

możemy dodatkowo poeksperymentować z innymi filtrami 

czy ustawieniami filtrów użytych w tym tutorialu, 

aby być bardziej zadowolonym z efektu pracy. 

Zachęcam do ćwiczenia rysowania we Flash’u 

ponieważ im więcej rzeczy narysujemy, tym szybciej 

i pewniej będziemy wykonywać kolejne rysunki. 


28

WarSztaty 

Ambitny samouk 

czyli jak samemu 

nauczyć się 

photoshopa 

Będąc samoukiem sam decydujesz co chcesz wiedzieć 

i w jakiej mierze. Poświęcając temu wiele czasu każdy jest 

w stanie dojść do perfekcji, lecz można ten czas skrócić. 

SPróbuj na PoCzątku korzyStać z tutoriali. 

Pomoże Ci to zrozumieć jak działają pojedyncze narzędzia, 

jak ich używać i kiedy. Dzięki temu będziesz w stanie później 

stwierdzić, które najlepiej się nada do konkretnego zadania. Jest 

mnóstwo stron z poradnikami - możesz odwiedzić takie strony 

jak: WebPhotoshop,Graffik, Photoshoptutorials. 

Miej na boku koGoś kto Się na tyM zna. 

Znajomy, który jest chętny pomóc nam jest złotem. Zadawaj mu pytania, 

proś o wytłumaczenie działania funkcji. Niewątpliwie po pewnym 

czasie Twoja wiedza wzrośnie o wiele szybciej niż poprzez korzystanie 

z tutoriali, o których wspomniałem w punkcie pierwszym. Zdarza 

się, że w niektórych poradnikach występują jakieś nieścisłości. 

Blokuje to dalsze wykonywanie efektu. Znajomy z pewnością podpowie 

gdzie znajduję się nieścisłość oraz czego dotyczy. 

Pobieraj Materiały W .PSd. 

Dzięki temu otwierając taki plik mamy do dyspozycji grafikę rozłożoną 

na części pierwsze, tak zwane warstwy. Przeglądając sobie takie 

warstwy można wywnioskować jak dany efekt został wykonany 

i podpatrzeć jak uzyskać konkretny cel. Photoshop jest programem, 

który pozwala na dotarcie do tego samego punktu w kilka sposobów. 

Znając ich kilka pozwala na dużą dowolność tworzenia. Polecam 

www.365psd.com, tutaj znajdziecie bardzo dobre projekty 

z możliwością pobrania ich w .PSD. 

32 

Jak? 



Z grafiką związałem się 3 lata temu. 

Po wielu projektach i przemyśleniach, które drzemały 

we mnie, założyłem bloga. Znajdziesz tam artykuły, 

recenzje, relacje jak i luźne przemyślenia. 

Odwiedź www.cencyk.com/blog 

Dobrym sposobem na uporządkowanie warstw jest zgrupowanie ich, 

a grupy wyróżnić kolorami.

WarSztaty 

ambitny samouk – Jak samemu naucZyć się photoshopa 

dySkutuj na ForaCh, PortalaCh 

Czyli aktyWność W interneCie. 

Przeglądaj sobie od czasu do czasu strony takie jak DeviantArt, 

Digart, Behance itd. Zobacz jak robią teraz grafikę Ci których poziom 

jest Twoim celem. Zarejestruj się na jakimś portalu, a dowiesz się 

(z tych konstruktywnych komentarzy) co jest nie tak, co należy 

poprawić, a z czego możesz być dumny. 

Czytaj PodręCzniki. 

Czytanie literatury związanej z Twoim oprogramowaniem nie jest złe, 

sam przerabiałem oficjalny podręcznik Photoshop’a CS2. Czytanie 

jeszcze nikomu nie zaszkodziło tym bardziej, że możesz się czegoś 

poduczyć. Oficjalne podręczniki oferowane przez wydawców programu 

są o tyle dobre, że autorzy chcą przekazać jak najwięcej, bo 

muszą udowodnić, że ich program jest najlepszy. Czytaj również 

magazyny graficzne np. .psd PHOTOSHOP. Znajdziesz tam wiele 

cennych wskazówek, artykułów i porad dotyczących Photoshopa. 

o CzyM Warto PaMiętać rozPoCzynająC 

każdy Projekt? 

1. rozpoczynając pracę z nowym plikiem w Photoshop’ie 

należy pamiętać o pierwszym zapisie pliku, by móc 

zabezpieczać swój projekt nadpisując go na bieżąco 

używając co jakiś czas skrótu klawiszowego ctrl+s. 

2. Mnóstwo osób o tym nie pamięta, bądź po prostu nie 

obchodzi ich to, ale nazywanie i grupowanie warstw to 

najważniejsza rzecz z kategorii łatwej pracy. nazwanie 

warstw bez trudu pozwoli na znalezienie interesującego 

nas elementu, a pogrupowanie da nam możliwość zebrania 

wielu warstw w jednym miejscu. 

3. by nie zakłócać, nie utrudniać pracy powinniśmy pozbywać 

się zbędnych, wyłączonych warstw/grup. nie wykonywania 

tej czynności powoduje nie tylko niepotrzebny bałagan, 

ale i obciąży nasz komputer, który z założenia ma chodzić 

poprawnie jak najdłużej. 

Opanowanie podstaw, a co najważniejsze – 

niezapominanie o ich istnieniu pozwoli na łatwiejszą 

i sprawniejszą pracę. 

Co myślisz o tego typu praktykach? 

Kupujesz literaturę związaną z grafiką? 

Korzystałeś z tutoriali? 



Pamiętaj, by zapisywać swoje postępy jak najczęściej jak to tylko możliwe.

WarSztaty 

media 

drukarskie 

Fragment wzornika folii monomerycznych 

grafika wielkoformatowa obejmuje bardzo wiele mediów drukarskich, w których oprócz 

plakatów wykorzystuje się nośniki do zastosowań na budynki, podłogi, samochody itp. 

Poniżej zapoznamy się z popularnymi podłożami drukarskimi. 


Samochód 

oklejony folią 

wylewną 

PaPier bbS - billboardoWy 

Papier billboardowy - zwany również blue back side ma zastosowanie 

przede wszystkim na nośnikach zewnętrznych. Cechą charakterystyczną 

jest odporność na warunki atmosferyczne. Posiada 

specjalny niebieski filtr stanowiący jego spodnią warstwę, która uniemożliwia 

prześwitywanie grafiki spod spodu, na której naklejane 

są kolejne warstwy reklam. Papier tego typu ma gramaturę od 120 

do150 g/m2. 

PaPier CityliGht 

Papier Citylight stosowany jest najczęściej w zamkniętych kasetonach, 

które są podświetlane, dzięki czemu mają luksusowy charakter. 

Spotykają się z dużą popularnością (przystanki komunikacji 

miejskiej, pasaże handlowe czy dworce kolejowe). Papier citylight 

ma gramaturę od 135 do 150 g/m2. Druk na tym medium wykonuje 

się w systemie jednostronnym jak również dwustronnym, czyli tzw. 

poddruk. 

PaPier Foto 

Paper Glossy to błyszczący papier fotograficzny z powłoką PE. Gramatura 

to 170g/m². Papier szybko wysycha pozostawiając żywe 

kolory. Znajduje zastosowanie do wewnętrznych oznakowań oraz

WarSztaty 

aplikacji wystawowych takich jak plakaty. Spotkać się możemy z nim 

na stoiskach targowych i oznakowaniach architektonicznych. Papier 

jest wyjątkowo odporny na poplamienia oraz zarysowania. Uzyskujemy 

na nim obrazy o wysokim nasyceniu barwy. Stosowana rozdzielczość: 

nawet do 1440 dpi. Unikalna powłoka pozwala na laminowanie 

na zimn, na gorąco lub też pokrycie laminatem w płynie. 

PaPier PoWlekany SolvoPrint WallPaPer 

Powlekany papier PCV o grubości 350g/m2 z podkładem flizelinowym, 

wytłaczany o ozdobnej fakturze. Stosowany do aplikacji na 

ściany za pomocą standartowych narzędzi do nakładania tapet. 

Znajduje zastosowanie do dekorowania wnętrz dzięki fotorealistycznej 

jakości zadruku. Jest szybkoschnący, odporny na zarysowania. 

Dedykowany do zadruku tuszami eco solventowymi, solventowymi 

oraz UV. Występuje w czterech strukturach: gładka (smooth), struktura 

drobnego piasku (Sand), struktura płótna (Linen), struktura tynku 

(Stucco). 

Folie 

Zakres materiałowy obejmuje folie samoprzylepne, papiery samoprzylepne 

matowe i błyszczące, folie zabezpieczające metodą na 

zimno, folie i papiery do wydruków solventowych. Oferowana folia 

zapewnia wiele możliwości tworzenia wyjątkowych wystaw i promocji 

wewnętrznych jak i zewnętrznych, obrazów fotograficznych, systemów 

prezentacyjnych, wystaw i reklam podświetlanych, reklam podłogowych, 

grafiki na pojazdach, itp. 

Folie MonoMeryCzne 

Folie te stanowią powszechny materiał używany przy produkcji wielkoformatowych 

wydruków cyfrowych. Stosujemy je również tam, 

gdzie zazwyczaj korzysta się z papieru, gdyż dzięki powleczeniu uzyskuje 

się znacznie wyższe wysycenie kolorem, co w efekcie przekłada 

się na podwyższenie atrakcyjności naszego przekazu. Folie są 

całkowicie wodoodporne i z tego właśnie względu najchętniej wykorzystuje 

się je do aplikacji zewnętrznych. Doskonale prezentują się 

na szybach witryn sklepowych. Na rys. 1 przedstawiono fragment 

próbnika folii monomerycznych. W podobny sposób przedstawiają 

się folie polimeryczne i odlewne. Warstwa kleju na spodniej stronie, 

która pojawia się jak w zwykłej naklejce po usunięciu warstwy ochronnej, 

daje sposobność trwałego związania z podłożem. Folie stanowią 

idealne rozwiązanie w połączeniu z PCV, poliwęglanem, pleksi 

i innymi twardymi i płaskimi materiałami używanymi powszechnie 

w reklamie. Zalaminowane nadają się również na powierzchnie 

media drukarskie 

Folia One Way Vision od strony warstwy klejącej Zadrukowana folia One Way Vision 


płaskie pojazdów. Do druku solwentowego wskazane jest użycie folii 

dedykowanych, przy produkcjach niskobudżetowych możliwe jest 

stosowanie tańszych folii samoprzylepnych. 

Folie PoliMeryCzne 

Jest to folia samoprzylepna o podwyższonej trwałości do realizacji 

zewnętrznych i wewnętrznych na płaskich powierzchniach oraz 

o niewielkich zakrzywieniach - szyldy, tablice, gładkie elewacje, 

reklama na środkach komunikacji, samochodach, grafika prezentacyjna 

do podświetlenia od zewnątrz. Posiada bardzo szerokie spektrum 

zastosowań. Jest to doskonały materiał pozwalający na łatwe 

naklejanie zarówno na sztywne i równe powierzchnie jak i na lekkie 

przetłoczenia, oraz posiadający dużą odporność na zewnętrzne 

warunki atmosferyczne. 

Materiał bannerowy (tył i przód)

WarSztaty 


Siatka Mesh zadrukowana Siatka Mesh niezadrukowana 

Folie PloteroWe – koloroWe 

Seria folii ploterowych samoprzylepnych przeznaczonych do dekoracji, 

grafiki banerowej, plandekowej, szablonowej. Wykorzystywana 

przy aplikacjach: odbijających światło, fluorescencyjnych, 

okiennych. Folie ploterowe przeznaczone są do komputerowo 

wysterowanych ploterów tnących. Do wewnętrznych oznakowań 

oraz aplikacji wystawowych, stoisk targowych i oznakowań architektonicznych, 

oznaczeń okiennych, grafiki samochodowej na 

lekko pofałdowanych powierzchniach, napisów i oznaczeń płaskich 

powierzchni, grafiki na pojazdach, budynkach, jako znaki firmowe 

na szerokiej gamie powierzchni. 

Folie WyleWne 

Folie wylewne, termokurczliwe stosuje się najczęściej do oklejania 

karoserii pojazdów o obłych kształtach (rys. 2), gdzie normalna folia 

nie znalazłaby zastosowania. Charakteryzują się doskonałymi parametrami 

w zakresie rozciągania. Jako jedyne znajdują zastosowanie 

do trwałego umieszczenia w miejscach trudno dostępnych, na 

zagięciach, przetłoczeniach, narożnikach, zaokrągleniach itp. Folia 

nadaje się do zadrukowywania w pełnym kolorze. Dla tych co lubią 

artystyczne rozwiązania jest możliwość oklejenia laptopa lub innych 

elementów wg własnego finezyjnego projektu. 

Folia banneroWa 

Folia nadająca się do nadruku wielkoformatowego i aplikacji na 

banner. Dzięki specjalnemu składowi kleju i folii doskonale przylega 

do materiałów powlekanych. Aktywnymi składnikami, zwanymi 

plastyfikatorami są środki, które w sposób aktywny nadpuszczają 

powierzchnię bannera trwale się z nim łącząc. Folia bannerowa 

jest odporna na rozciąganie się zginanie. Korzystamy z niej wtedy, 

gdy ekonomicznie nie jest opłacalny zadruk całości bannera, a nie 

chcemy rezygnować z pełno kolorowej grafiki. 

Folia one Way viSion 

Folia odporna na promieniowanie UV, idealnie płaska i gładka 

powierzchnia umożliwia bezinwazyjne czyszczenie, jest wygodna 

i bezpieczna w użyciu dzięki zwiększonej wytrzymałości i elastyczności. 

Umożliwia przenikanie światła, dzięki wykrojonym oczkom. 

Znajduje zastosowanie w reklamie na szybach pojazdów, witrynach 

sklepowych, całych oszklonych budynkach. Nakleja się ja od 

strony zewnętrznej szyb budynku, autobusu itp., jako, że klej znajduje 

się od strony niezadrukowanej. Niekonwencjonalne rozwiązanie 

to oklejenie okien w łazience. Na ryunku przedstawiono folię 


One Way Vision widzianą od strony kleju (rys. 3a), jak i od strony 

zadrukowanej (rys. 3b). 

banner FrontliGht 

Pełni funkcję nośnika reklamy, na którą pada światło z przodu. Znajduje 

najbardziej wszechstronne zastosowania. Kiedyś stosowany 

do zwykłych banerów wyklejanych na plandece samochodowej 

zwykłymi foliami, z czasem stał się hitem reklamy zewnętrznej. Stosowany 

przede wszystkim do solwentowych wydruków wielkoformatowych 

charakteryzujących się dużą trwałością. Frontlity różnią 

się grubością (gramaturą) oraz charakterystyką powierzchni. Cieńsze 

i bardziej wytrzymałe, które stosuje się w miejscach, gdzie np. 

występują duże oddziaływania czynników atmosferycznych (wiatr, 

mróz itp.). Materiał odporny na rozdarcia i rozerwania, stabilny chemicznie, 

wysoka jakość druku, odporny na promienie UV oraz na 

wilgoć. Łatwy w montażu, ze względu na oczkowania regularnie 

rozmieszczone wzdłuż krawędzi górnych i (lub) dolnych. Przeznaczony 

do druku solwentowego. Jest również możliwość dokonania 

nadruku w technologii solwentu precyzyjnego, dającego prawie 

fotograficzną wyrazistość graficzną. Bannery znajduą zastosowanie 

w reklamie wielkoformatowej, reklamowej: stoiska targowe, tymczasowe 

reklamy, czy ogłoszenia na budynku typu: „kamienica na 

sprzedaż”. Uwaga! Ze względu na fakt, iż banner jest materiałem 

litym, nie przepuszczającym wiatru znajduje ograniczone zastosowanie 

w przykrywaniu ścian o powierzchni większej niż około 100 

m2. Na rys. 4 przedstawiono strukturę materiału bannerowego. 

W górnej części zdjęcia znajduje się tylna strona banneru, a na dole 

powierzchnia zadrukowana. 

banner baCkliGht 

Posiada wszystkie cechy Frontlight, tą różnicą, że został zaprojektowany 

tak, aby idealnie rozpraszał światło i dawał się zadrukować 

z obu stron. Stąd stosuje się go do wyłącznie do bardzo specyficznych 

aplikacji: zadruków dwustronnych przeznaczonych do podświetleń 

od wewnątrz. 

banner bloCkout 

Jest wyrafinowaną odmianą backlitu. Przeznaczony do pełno kryjących 

zadruków dwustronnych, jednakże nie do podświetleń. Specjalna 

przekładka niweluje możliwość przenikania promieni słonecznych 

przez materiał, przez co obie strony wydruku nawet w jasny 

słoneczny dzień lub z silnym światłem z tła są doskonale czytelne. 

Mówiąc prościej, banner tego typu oglądany pod mocne światło nie

WarSztaty 

przebija przez niego, dzięki czemu nie widzimy lustrzanego zadruku 

z drugiej strony, a jedynie od strony, na którą patrzymy. 

Siatka MeSh 

Materiał o strukturze siatki, lekki, umożliwia swobodny przepływ 

powietrza i przenikanie światła. Powiedzmy, że przenikanie światła 

jest terminem umownym. W pomieszczeniach za siatką mesh jest 

ciemniej, niż za firanką. Natomiast zapewnia dobrą widoczność, dlatego 

najczęściej używany jest jako nośnik reklamy umieszczanej na 

budynkach. Znajduje zastosowanie jako: reklama wielkoformatowa, 

bannery reklamowe, namioty gastronomiczne, stoiska targowe itp. 

Siatka Mesh znalazła zastosowanie również w niekonwencjonalnym 

stylu. Niektórzy z powodzeniem wieszają ją wewnątrz pomieszczeń 

zamiast rolet lub firan. Plusem takiego rozwiązania jest to, że 

można na nich dokonać dowolnego nadruku i tym samym stać się 

posiadaczem unikalnej zasłony. Minusem jest utrzymujący się przez 

jakiś czas zapach farby drukarskiej w pomieszczeniu. Rysunek 5a 

przedstawia siatkę Mesh. Od strony niezadrukowanej siatka Mesh 

ma kolor biały (rys. 5b) 

CanvaS 

Canvas to inaczej nazywane płótno artystyczne. Służy do reprodukcji 

obrazów, wysokiej jakości fotografii, ekspozycji wewnętrzne 

i zewnętrznych. Materiał Canvas gwarantuje wysoką jakość 

Zadrukowany materiał flagowy 



wydruków i wieloletnią trwałość kolorów przy ekspozycji prac 

wewnątrz pomieszczeń. 

Materiały tekStylne - FlaGi 

Splot tkanin używanych w procesie ich produkcji zapewnia przewiewność. 

Flagi można prać w płynie do prania bez utraty właściwości. 

Przy montażu flagi stosuje się specjalne wzmocnienia strony 

nośnej przy użyciu taśmy. Dzięki temu materiał nie ulega odkształceniom. 

Materiał flagowy dostępny jest w różnych gramaturach. Na 

rys.6 przedstawiono zadrukowany materiał flagowy. 

GraFiki PodłoGoWe 

Zastosowanie grafik podłogowych to fenomenalny sposób na przyciągnięcie 

uwagi klientów do reklamowanego produktu. Grafika 

może zostać wydrukowana a następnie poddana sztancowaniu 

(wycięciu na kształt), tak aby przyjąć pożądaną formę. W przypadku 

grafik podłogowych kluczową rolę odgrywa właściwe połączenie folii, 

która będzie na trwałe związana z podłogą z laminatem, który spełnia 

dwie kluczowe funkcje - po pierwsze zabezpiecza wydruk przed ścieraniem, 

co przy dużym nasileniu ruchu pieszego ma kolosalne znaczenie 

i przedłuża żywotność grafiki oraz po drugie zapewnia antypoślizgowość 

dzięki swojej specjalnej porowatej strukturze. 

Monika Mansfeld

informacje z branży 

adobe dla amatorów po raz dziewiąty 

Adobe wprowadza na rynek nowe wersje programów 

do edycji zdjęć i wideo dla amatorów – Photoshop 

i Premiere Elements 9. 

W ostatnich dniach firma Adobe poinformowała o wprowadzeniu 

na rynek programów Adobe Photoshop Elements 

9 oraz Adobe Premiere Elements 9 dla systemów Windows 

i Mac. Są to nowe wersje najpopularniejszego oprogramowania 

do edycji zdjęć i plików wideo dla użytkowników 

indywidualnych*. Nowa wersja po raz pierwszy wprowadza 

Premiere Elements na platformę Mac. Programy będą 

dostępne osobno oraz w jednym pakiecie. Oba programy 

współpracują ze sobą, co pozwala zwiększyć ich potencjał. 

„Mając w rodzinie najlepsze w branży produkty, takie jak 

Photoshop i Premiere Pro, Photoshop Elements i Premiere 

Elements zapewniają wyjątkowe możliwości wykorzystywania 

technologii używanej przez specjalistów. Naszym celem 

jest udostępnienie klientom inteligentnych, łatwo dostępnych 

funkcji, które wykonują wszystkie pracochłonne czynności 

i umożliwiają łatwą prezentację zdjęć i filmów” — powiedział 

Kevin Connor, wiceprezes ds. zarządzania produktami 

w dziale cyfrowego przetwarzania obrazu (Digital Imaging) 

firmy Adobe. 

Profesjonalne technologie dla użytkowników domowych 

Oprogramowanie Photoshop Elements 9 i Premiere Elements 

9 posiada wszystkie narzędzia potrzebne użytkownikom 

do optymalnej obróbki zdjęć i plików wideo. Inteligentne 

narzędzie Spot Healing Brush, wzorowane na słynnej funkcji 

Content Aware Fill z programu Photoshop CS5, analizuje 

treść obrazu i za pociągnięciem pędzla szybko oczyszcza 

lub poprawia zdjęcia, na przykład usuwając z ich tła turystów. 

Nowe opcje wspomagania edycji prowadzi użytkownika 

krok po kroku przez proces uzyskiwania ciekawych efektów, 

takich jak Out of Bounds (element zdjęcia staje się trójwymiarowy), 

tworzenie zdjęć w stylu pop-artu czy łatwe retuszowanie 

portretów. 

Premiere Elements 9 umożliwia poprawienie filmu w ciągu 

paru minut za pomocą inteligentnych narzędzi, które automatycznie 

rozwiązują problemy z dźwiękiem, usuwają najgorszej 

jakości sekwencje, stabilizują drgający obraz 

i korygują kolory oraz oświetlenie. Ponadto, z każdego 

materiału wideo można w prosty sposób zrobić film animowany 

za pomocą narzędzi Cartoon Effects, a zoptymalizowane 

funkcje zapewniają płynność edycji i przeglądania, 

nawet w jakości HD. 

Ulepszone porządkowanie i udostępnianie 

Moduł Organizer pozwala bardzo łatwo wysyłać zdjęcia 

i wideoklipy oraz importować je z popularnych kamer 

kieszonkowych typu Flip Video i lustrzanek cyfrowych, a 

także znakować je i oglądać w jednym centralnym miejscu. 

Funkcja Auto-Analyzer umożliwia znakowanie najlepszych 

zdjęć i sekwencji wideo oraz rozpoznaje twarze na zdjęciach. 

Użytkownik może szybko wysyłać zdjęcia i wideoklipy 

bezpośrednio na Fecebooka, łączyć je w interaktywnych 

albumach online oraz udostępniać je z jakością zbliżoną do 

DVD. Użytkownicy mogą też wykorzystywać łatwe w edycji, 

gotowe projekty albumów fotograficznych. Z poziomu albumu 

38 


można też korzystać ze wszystkich funkcji programu Photo- 

shop Elements, co ułatwia edycję i przyspiesza pracę. 

Kolejną zaletą oprogramowania Photoshop Elements 

jest dostęp użytkowników z niemal dowolnego miejsca 

przez Internet lub rządzenia mobilne (smartfony, telefony 

komórkowe) do wszystkich zdjęć i wideoklipów w serwisie 

Photoshop.com. 

Ceny i dostępność 

Oba programy są dostępne w polskiej wersji językowej. 

Sugerowana cena detaliczna pojedynczego programu to 

ok. 325 złotych netto. Pakiet obu programów powinien 

kosztować 495 złotych netto. 

Szkoleniowe filmy wideo na temat oprogramowania Photoshop 

Elements & Premiere Elements można znaleźć 

w serwisie Adobe TV pod adresem http://tv.adobe.com.

ecenzje kSiążek 

adobe photoshop cs5 dla fotografów 

Kolejnym premierom Photoshopa towarzyszą nowe odsłony uznanych 

tytułów traktujących o flagowym programie Adobe. Jedną z kluczowych 

pozycji na rynku jest Adobe Photoshop dla fotografów CS5 Martina 

Eveninga. Poprzednie edycje nie były tłumaczone na język polski i można 

się spodziewać, że podobnie będzie z tym tytułem. A szkoda, gdyż jest to 

jedna z najciekawszych serii wydawniczych o Photoshopie. 

Photoshop rośnie w siłę; zaś najnowsza odsłona (CS5) znacznie rozszerza 

możliwości programu. Powoduje to, że opis Photoshopa wymaga coraz 

to obszerniejszych publikacji. Nie inaczej jest w tym przypadku. Focal 

Press oddaje nam do rąk pokaźnych rozmiarów książkę – prawie 800 

stron. Celem publikacji jest przeprowadzanie czytelnika przez kluczowe 

z punktu widzenia fotografii funkcje programu. 

Autor z dużą dbałością opracował rozdziały poświęcone edycji zdjęć 

jak i zarządzaniu obrazami. Ten drugi aspekt jest często pomijany i nie 

przywiązuje się do niego zbyt dużej wagi, co w dłuższej perspektywie 

owocuje problemami. W tym przypadku znajdziemy obszerne omówienie 

tego, jak pracować z dużymi zbiorami, metadanymi i przygotować zdjęcie 

do edycji w module Camera Raw. Praca z Camera Raw to już rasowa 

edycja, aczkolwiek jest to także wstęp do zaawansowanego fotomontażu 

lub retuszu. W każdym bądź razie, z racji czysto fotograficznego charakteru 

modułu Camera Raw znajdziemy w książce bardzo dokładne omówienie 

jego wszystkich opcji, narzędzi i możliwości. Wszystkie te zagadnienia 

poprzedzone są świetnie opisaną konfiguracją środowiska pracy i samego 

Photoshopa, m.in. zapoznamy się z aplikacją Adobe Configurator 2. 

Kluczowe dla fotografii wyostrzanie oraz redukcja szumu zostały 

zaprezentowane w osobnym rozdziale, który otwiera pulę zagadnień 

związanych z edycją i korektą tonalną zdjęć. W publikacji znajdziemy 

także sposoby na kreatywne opracowanie obrazu, czyli retusz i konwersja 

do czerni i bieli. Cieszy niezmiernie obecność rozdziału opisującego pracę 

ze zdjęciami o rozszerzonym zakresie tonalnym (HDR). Szczególnie, 

że zagadnienie zostało bardzo dokładnie opisane. 

Książkę czyta się szybko i przyjemnie, pomagają w lekturze 

liczne, kolorowe i wyraźne ilustracje prezentujące przykłady oraz 

fragmenty interfejsu programu. Autor nie serwuje nam suchego opisu. 

40 


Przedstawia nam swoją wiedzę i doświadczenie fotografa. Powoduje to, 

że w książce znajdziemy mnóstwo luźnych i często odkrywczych uwag 

oraz podpowiedzi, co stanowi o sile tej publikacji czyli szczegóły, które 

decydują o powodzeniu fotograficznego przedsięwzięcia. 

Książka zdecydowanie godna polecenia. Jest to przemyślana 

i dopracowana formuła opisu Photoshopa z uwzględnieniem konkretnych 

zadań. Bogato ilustrowana, klarowna i obszerna publikacja zapewni 

każdemu wiele godzin owocnej lektury. 

W Polsce książkę można nabyć za pośrednictwem International 

Publishing Service 

http://www.ips.com.pl/ 

Krzysztof Kopciowski 

www.keylight.com.pl 

Wygraj fachową książkę 

Jeżeli chcesz wejść w posiadanie 

fachowej publikacji 

Focal Press, zapisz się na newsletter 

magazynu .PSD 

i czekaj na pytanie konkursowe. 

http://psdmag.org/pl/newsletter 

W tym miesiącu do wygrania 

„How to cheat 

in Photoshop CS5”. 

Wydawca: Focal Press 

ISBN: 9780240522005 

Data wydania: 2010.05.31 

Oprawa: Paperback 

Stron: 768 

Cena: 154 PLN 

Ocena: *****

ecenzje kSiążek 

adobe after effects cs4 oficjalny podręcznik 

Adobe After Effects CS4 Oficjalny Podręcznik to 

jedna z bardzo niewielu publikacji poświęcona 

rewelacyjnemu programowi do edycji i tworzenia 

video – After Effects. Książka została 

wydana przez znane wydawnictwo Helion co 

już pozwala zakładać, że wartość merytoryczna 

będzie wysoka. 

Do książki dołączony jest nośnik DVD z lekcjami 

opisanymi na papierze, ale o tym później. 

Pierwsze co rzuca się w oczy to, że książka w 

całości jest wydrukowana w kolorze na dobrym 

papierze, mała rzecz, a cieszy. Całość podzielona 

została na 14 lekcji, począwszy od 

podstaw obsługi poprzez stosowanie efektów, 

masek, pracy w 3D, a skończywszy na renderowaniu. 

Podręcznik skierowany jest głównie 

dla użytkowników, którzy zamierzają zacząć 

przygodę z AE, osoby zaznajomione z programem 

znajdą garść ciekawostek, które mogą 

usprawnić przyszłą pracę. Każda lekcja składa 

się z szeregu mniejszych lekcji, w których 

tworzymy poszczególne elementy kompozycji, 

dodatkowo są one wzbogacone wyjaśnieniami 

stosowanych funkcji. Każdy rozdział posiada 

przybliżony czas, w którym zapoznamy się z 

nim, a dodatkowo na końcu znajdują się pytania 

sprawdzające wiedzę z danej lekcji wraz 

z odpowiedziami. Książka porusza wszystkie 

najważniejsze funkcje After Effects CS4, 

można się przyczepić do lakonicznego potraktowania 

programu do trackowania Mocha, który 

stał się integralna częścią pakietu, w zamian 

Przez ostatnie kilka dni, miałem prawdziwą 

przyjemność zapoznawać się z kolejnymi stronicami 

Poezji Obrazu. Tytuł książki adekwatnie 

określa zarówno jej zawartość, jak i formę przyjętą 

przez autora. Barwne opisy niecodziennych historii, 

widzianych oczyma fotografa, wprowadzają czytelnika 

w nastrój niesamowitości, malując słowem 

majestatyczne pejzaże, dynamiczne zabawy 

dzieci czy romantyczne sceny ze ślubów. Obraz 

powstały w umyśle dopełniają dobrane tematycznie 

zdjęcia, przeplatające paragrafy tekstu. Jako 

przerywnik między rozdziałami, znani fotograficy 

w krótkich wywiadach, opowiadają o swoich 

zdjęciach i udzielają rad mogących przydać się 

nie tylko początkującym. Rozczarowani będą jedynie 

ci, którzy szukają suchych faktów, specyfikacji 

sprzętu, gotowych przepisów na „dobre zdjęcia”. 

Zamiast banalnych schematów, prezentowane są 

sposoby myślenia, fotograficznego postrzegania 

świata. W przeważającej części książki dzieje się 

to w zupełnym oderwaniu od fizycznego medium, 

jakim jest matryca albo błona światłoczuła. Wszak 

zdjęcia powstają w głowie! Nawet w rozdziale 

poświęconym sprzętowi, wprowadzani jesteśmy 

na wyższy poziom myślenia. Na pytanie o to, jaki 

obiektyw będzie najlepszy do portretów, znajdujemy 

odpowiedź: taki, z którego zrobisz najlepszy użytek 

portretując daną osobę. Proszę jednak nie myśleć, 

że książka składa się z, mogło by się wydawać, nic 

nie znaczących ogólników! Autor obrazowo przedstawia 

cechy różnych rodzajów obiektywów i innego 

osprzętu, objaśnia pojęcia takie jak głębia ostrości, 

stopnie przysłony. Nie narzuca jednak ograniczeń 

jednak jest opisane trackowanie korzystające 

z wewnętrznych funkcji AE. Parę słów 

chciałbym poświęcić płycie DVD dołączonej 

do książki, wszystkie lekcje są posegregowane 

w odpowiednich folderach, w których też 

znajdują się niezbędne materiały do ukończenia 

danej lekcji. Niestety, przeglądając finalne kompozycje 

z każdej lekcji może spotkać nas 

spore rozczarowanie. Pomimo, że lekcje doskonale 

wyjaśniają jak uzyskać dany efekt, to już 

końcowe kompozycje wypadają bardzo słabo 

i sztucznie. Dodatkowo niektóre finalne rendery 

nie zostały chyba przez autora obejrzane, 

gdyż zawierają błędy (lekcja 3). Niemniej polecam 

książkę dla osób, które chcą się szybko 

nauczyć edycji wideo, poznać rozbudowane 

funkcje doskonałego After Effects CS4. Starajcie 

się jednak nie wrzucać do portfolio kompozycji, 

które stworzyliście wraz z tą książką, na 

pewno w oparciu o nie i o porady z Podręcznika 

stworzycie własne – lepsze. 

Krzysztof Micielski 

co myślę o książce „poezja obrazu” chrisa orwiga 

41 

Adobe After Effects CS4 

oficjalny Podręcznik 

autor: adobe Creative team 

Wydawnictwo: helion 

ilość stron: 408 

zawiera dvd 

ocena: **** 

na adepta sztuki fotografowania. Zachęca do eksperymentów, 

poszukiwań na własną rękę, przy tym 

mocno motywując do działania. 

Wspomnieć należy również o tym, że ta książka 

nie kończy się wraz z ostatnim wydrukowanym 

znakiem. Jej dalsze życie przebiega w założonej 

przez Autora grupie visual-poet. Jest ona przeznaczona 

do prezentacji zdjęć powstałych podczas 

wykonywania zadań zamieszczonych pod koniec 

każdego rozdziału. W dniu pisania tej recenzji, 

znajdowało się w niej ponad półtora tysiąca prac. 

Na koniec pragnę zachęcić do odwiedzenia 

strony internetowej książki (http://www.visualpoet.com/), 

gdzie można zapoznać się z wybranymi 

fragmentami, które autor osobiście odczytuje. 

Pochwała należy się tłumaczowi, który nie zagubił 

w przekładzie ducha książki, jednocześnie dodając 

swe komentarze dostosowujące niektóre ustępy do 

polskich realiów. 

Książkę Poezja Obrazu, z czystym sumieniem 

mogę polecić każdemu miłośnikowi fotografowania, 

bez względu na stopień zaawansowania. 

Tę książkę warto przeczytać! 

Damian Sepczuk 

„Poezja Obrazu” Chrisa Orwiga 

Wydawnictwo: Galaktyka 

ilość stron: 328 

Strona WWW książki: 

http://www.visual-poet.com/ 

Grupa flickr: 

http://www.flickr.com/groups/visual-poet/ 

ocena: ***** 

.psd 11/2010 | www.psdmag.org/pl

WarSztaty 

time laPSe 

w adobe lightroom 3 

koniec z przesądami i mitami 

Time lapse to technika wideo, w której poszczególne klatki filmu rejestrowane 

są w znacznie wolniejszym tempie, niż będą później odtwarzane. dzięki temu 

na stworzonym wideo możliwe jest np. zaobserwowanie procesów, 

które w rzeczywistości zachodzą zbyt wolno by zostać zarejestrowane przez 

ludzkie oko (np. ruch gwiazd). do niedawna stworzenie dobrej jakości time lapse 

było możliwe tylko przy użyciu kosztownego sprzętu i/lub oprogramowania. 

Technika zaprezentowana w poniższym tutorialu może być zastosowana 

przy użyciu nawet najprostszych aparatów cyfrowych posiadających 

możliwość pracy w trybie manualnym. 


Artur Obrzut 

Grafik, właściciel Gemini Design, 

Senior Power Designer Trainer. 

Od lat uważnie śledzi tendencje 

rozwoju oprogramowania 

graficznego, w szczególności 

produktów Adobe. Informacje na 

temat nowości w tej tematyce, 

opinie, recenzje można znaleźć 

na jego blogu: 

http://www.adobeblog.net

WarSztaty 

StanoWiSko 

Najważniejszym czynnikiem przy doborze miejsca ustawienia aparatu 

(poza samym kadrem), jest jego stabilność. Zdjęcia będą rejestrowane 

przez długi/bardzo długi czas, należy więc zadbać o to 

by aparat nie poruszył się w tym czasie. W sytuacjach awaryjnych 

często wystarczy stabilnie ustawić aparat wykorzystując „lokalną 

infrastrukturę”, czyli skały, głazy, ogrodzenia, schody, parapety, 

dachy samochodów, itp. 

Najlepiej jednak skorzystać ze stabilnego statywu, który warto 

dodatkowo dociążyć, wieszając np. woreczkami za piaskiem, czy po 

prostu plecak na specjalnych wieszakach w dolnej części statywu. 

aParat 

Technikę tę można zastosować przy użyciu dowolnego aparatu 

pozwalającego na skorzystanie z ustawień manualnych. Informacji 

jak dokonać poszczególnych ustawień w danym aparacie należy 

szukać w instrukcji obsługi, przykład 

poniżej będzie dotyczył lustrzanek Nikon. 

Podczas przygotowywania zdjęć do Time 

Lapse należy skorzystać z manualnych 

ustawień aparatu (tryb M), czyli: ręcznie 

ustawionego ISO, balansu bieli, wartości 

przysłony, czasu naświetlania, a nawet 

ostrości. Same wartości dobieramy tak, 

jak robilibyśmy to w przypadku zwykłego 

zdjęcia. Pamiętajmy również o wyłączeniu 

ew. mechanizmów stabilizujących (VR, IS, 

itp.). 

iSo 

Tradycyjnie należy zastosować minimalną 

wartość ISO, którą można zastosować w 

danych warunkach oświetleniowych (w 

większości aparatów i zastosowań będzie 

to ISO 100). Warto sprawdzić czy w aparacie 

nie jest ustawione automatyczne 

dobieranie wartości ISO – jeśli jest, należy 

wyłączyć tę opcję. 

time lapse w adobe liGhtroom 3 

balanS bieli 

Balans bieli należy zmienić na ustawienia ręczne, bądź na właściwą 

z predefiniowanych wartości (np. daylight). Zapobiegnie to zmianie 

kolorystyki w trakcie trwania końcowego klipu. 

Wartość PrzySłony 

Zazwyczaj fotografując time lapse chcemy uzyskać dużą głębię 

ostrości, zatem należy użyć wartości przysłony f/8-11 bądź wyższej. 

Początkujący użytkownicy którzy chcą dobrać właściwą wartość 

czasu naświetlania do przysłony mogą przejść do trybu priorytetu 

przysłony (Nikon: A), ustawić w aparacie pożądaną wartość (np. f/8), 

wykonać zdjęcie testowe i zapamiętać wartość czasu naświetlania 

jaką dobrał aparat. 

CzaS naśWietlania 

Czas naświetlania również ustawiamy jak w przypadku normalnego 

zdjęcia, należy jednak mieć na względzie to, że na wszystkich 

zdjęciach ma być taki sam. Zatem jeśli np. fotografujemy zachód 

słońca, pamiętajmy że światło z każdą klatką będzie coraz słabsze, 

więc jeśli zaczniemy od bardzo ciemnego zdjęcia, kolejne mogą być 

zbyt ciemne. W przypadku gdy time lapse będzie pokazywał wschód 

słońca, sytuacja jest odwrotna – światła będzie coraz więcej, należy 

więc nieco ustawić nieco krótszy czas naświetlania, aby końcowe 

klatki wschodu słońca nie były bardzo prześwietlone. 

oStrość 

Podobnie jak w przypadku pozostałych ustawień, ostrość również 

powinna zostać ustawiona ręcznie. Jednym z powodów jest to że 

aparat nie będzie musiał przy każdym zdjęciu ostrzyć, co mogłoby 


spowodować że różne klatki mają ostrość ustawioną na inne punkty. 

Zapobiega to też sytuacji gdy fotografując np. niebo, aparat nie jest 

w stanie ustawić ostrości gdy nie ma żadnej chmury w polach 

ostrzenia. 

Częstą praktyką jest zrobienie zdjęcia z włączonym Autofocusem, 

a następnie wyłączenie go w tej pozycji. Dzięki temu nie ma potrzeby 

ręcznego ustawiania ostrości, a aparat nie będzie próbował ostrzyć 

przed każdym zdjęciem. 

zdjęCia CykliCzne 

Przygotowywanie time lapse wiąże się ze zrobieniem dużej ilości 

zdjęć. Film standardowo składa się z 24 klatek na sekundę. Oznacza 

to w praktyce, że aby uzyskać klip wideo, który trwa 1 minutę, należy 

zrobić 60x24 zdjęć, czyli 1440 zdjęć (należy pamiętać o odpowiedniej 

wielkości karcie pamięci lub jej zmienianiu na czas!). Zakładając 

ze zdjęcia wykonywane będę np. co 4 sekundy, proces ten będzie 

trwał 1 godzinę 36 minut. 

Zrobienie zdjęć jest punktem najbardziej uzależnionym od sprzętu 

którym fotografujemy. Większość lustrzanek z wyższej półki posiada 

możliwość ustawienia zdjęć cyklicznych (Nikon: „Zdjęcia z interwalometrem”). 

W opcjach tej funkcji ustawia się czas co jaki mają być 

wykonywane zdjęcia i przez jak długi okres (np. zdjęcia co 5 sekund 

przez 2 godziny). 

Jeśli jednak aparat nie posiada takiej funkcji to nic straconego 

– są jeszcze dwie inne możliwości. 

ręCznie 

Pierwsza z nich to ręczne wykonywanie zdjęć co określony czas. 

Po ustawieniu aparatu włączamy też stoper i co np. 3 sekundy 

wykonujemy 1 zdjęcie. Jest to niezwykle uciążliwe, zwłaszcza jeśli 

time lapse ma pokryć np. 3h czasu – w ostateczności jest to jednak 

rozwiązanie które zadziała zawsze i wszędzie. 

Gdy jest to możliwe, przy ręcznym wykonywaniu zdjęć korzystajmy 

z wężyka spustowego bądź pilota zdalnego sterowania (funkcjonalne 

zamienniki dostępne już od 7 PLN). Znacznie ograniczy to drgania, 

które w przypadku bezpośredniego wciskania migawki mogą zepsuć 

całą sekwencję. 

Ostatnią deską ratunku może być włączenie wykonywania zdjęć 

z opóźnieniem, np. 2 sekundy. W ciągu tych dwóch sekund aparat 

zdąży przynajmniej częściowo ustabilizować się od drgań spowodowanych 

wciskaniem migawki. 

autoMatyCznie 

Niektórzy producenci oferują do swoich aparatów aplikacje 

pozwalające na kontrolę przy pomocy komputera.

WarSztaty 

time lapse 

w adobe liGhtroom 3 

Przykładem takiego oprogramowania może być Nikon Camera 

Control Pro, który właścicielom lustrzanek Nikon pozwala m.in. 

właśnie na wykonywanie zdjęć z interwalometrem, nawet jeśli 

aparat nie posiada takiej funkcji (np. D70, D70s, D80). 

Skorzystanie z tej opcji, jeśli to możliwe, ma kilka dodatkowych 

zalet, z której niewątpliwie największą jest zniesienie ograniczenia 

ilości zdjęć do pojemności karty pamięci w aparacie – zdjęcia 

zapisywane są bezpośrednio na dysku komputera, dzięki czemu 

możemy zrobić tak dużo zdjęć na ile pozwoli ilość wolnego miejsca 

na dysku twardym. 

obróbka 

Po wykonaniu zdjęć importujemy je do Adobe Lightroom, 

następnie przechodzimy do edycji pierwszego zdjęcia (albo 

najjaśniejszego w przypadku gdy w trakcie sekwencji zmieniało 

się oświetlenie). 

W przypadku jeśli chcemy przygotować końcowy klip w HD, zaczynamy 

edycję od kadrowania. Kadrujemy zdjęcie w proporcji 

16:9 – właściwą proporcję możemy wpisać w oknie dialogowym 

„Enter custom” (strzałka w dół na lewo od ikony w kłódki w opcjach 

narzędzia kadrowania). 

Korzystając z pozostałych narzędzi w trybie edycji dokonujemy 

korekty kolorystycznej, kontrastu i ostrości. W przypadku gdy 

na zdjęciu znajdują się prześwietlenia, korygujemy przy użyciu 

suwaka Recovery. 

Gdy edycja jest zakończona, przechodzimy do widoku Grid 

w Library [G]. Zaznaczamy najpierw wzorcowe zdjęcie na którym 

dokonywana była obróbka, następnie trzymając wciśnięty klawisz 

[Shift] lub [Ctrl] zaznaczamy pozostałe zdjęcia. Klikamy przycisk 

Sync Settings, który pojawił się w prawym panelu – w oknie dialogowym 

zaznaczamy wszystkie te opcje które zmienialiśmy we 

wzorcowym zdjęciu i zatwierdzamy wybór. Lightroom zastosuje 

te same zmiany do wszystkich wybranych zdjęć. 

inStalaCja PreSetóW 

W sieci dostępnych jest wiele gotowych rozwiązań które 

pozwalają na stworzenie time lapse z serii zdjęć. Jednym z najprostszych 

gotowych rozwiązań, a w dodatku bezpłatnych jest 

preset Seana McCormack’a, który można pobrać pod poniższym 

adresem: http://lightroom-blog.com/presets/lrtimelapse.zip 

inStrukCja inStalaCji 

Aby go zainstalować należy do folderu z presetami skopiować 

odpowiednie pliki ze ściągniętego archiwum .zip. Aby otworzyć 

domyślny folder Lightrooma z Presetami należy przejść do 

okna Edit > Preferences, w zakładce „Presets” kliknąć „Show 

Lightroom Presets Folder” 

Ustawienia pokazu slajdów (SS 24fps Timelapse.lrtemplate) 

należy skopiować do folderu „User Templates” w folderze 

„Slideshow Templates”. 

Ustawienia wideo (720.lrtemplate) należy skopiować do folderu 

„User Presets” wewnątrz folderu „Video Presets”. Istnieje 

możliwość że foldery te jeszcze nie istnieją, należy je wtedy 

utworzyć. Po poprawnym skopiowaniu plików należy ponownie 

uruchomić Lightroom’a. 

WyGeneroWanie Wideo 

Wszystko co trudne już za nami. Kolejnym krokiem jest dodanie 

do nowej kolekcji wszystkich zdjęć z sekwencji, następnym jest 

przejście do modułu „Slideshow”, gdzie w „Template Browser” 

wybieramy „24fps Timelapse”. 

Jeśli chcemy aby naszemu wideo towarzyszyła muzyka, 

w panelu „Playback” wybieramy odpowiedni plik. Pozostało nam 

już tylko kliknąć „Eksport Video...”, wskazać gdzie ma się zapisać 

wygenerowany plik i cierpliwie oczekiwać na zakończenie 

renderingu. 

Gotowym plikiem możemy cieszyć się w samotności, 

bądź udostępnić znajomym, tak jak ja to robię 


46

warSztaty 

Poniżej znajduje się opis typowych kroków jakie należy podjąć 

po zaimportowaniu sekwencji zdjęć time lapse do Lightrooma. 

Przed rozpoczęciem pracy należy zainstalować rozszerzenia 

modułu Slideshow. Opis instalacji można znaleźć w artykule 

towarzyszącym tutorialowi. 

Efekt ćwiczenia można obejrzeć pod adresem: 


Pink 

Photoshop CS3 | średni | 90 min 

time lapse 

w adobe lightroom 3 


Artur Obrzut 

Grafik, właściciel Gemini Design, 

Senior Power Designer Trainer. 

Od lat uważnie śledzi tendencje 

rozwoju oprogramowania 

graficznego, w szczególności 

produktów Adobe. Informacje na 

temat nowości w tej tematyce, 

opinie, recenzje można znaleźć 

na jego blogu: 

http://www.adobeblog.net

WarSztaty 

1:zdjęCie WzorCoWe 

Wybieramy jedno ze zdjęć, które będziemy traktować 

jako wzorcowe – zazwyczaj jest to pierwsze zdjęcie 

z serii. Jeśli sekwencja zdjęć była wykonywana przy 

zmiennych warunkach oświetleniowych, wybieramy 

najjaśniejsze, aby skorygować ew. prześwietlenia. 

Przechodzimy do tryby edycji (Develop – [D]). 

2 

3: korekta 

PrześWietleń 

Wciskamy klawisz [J] na 

klawiaturze – jeśli na zdjęciu 

występują prześwietlenia, 

w miejsca ich występowania 

podświetlą się na czerwono. 

Gdy występują w dużych 

obszarach, bądź kluczowych 

dla zdjęcia, warto je 

skorygować. Najprostszym 

sposobem jest użycie 

suwaka „Recovery”. 


3 


1 

2: kadroWanie 

Kadrujemy zdjęcie przy 

zachowaniu proporcji 16:9, 

aby uzyskać proporcje 

obrazu właściwe dla wideo. 

Aby włączyć zachowywanie 

tych proporcji należy 

skorzystać z okna dialogowego 

„Enter custom”, 

dostępnego po kliknięciu 

w rozwijaną listę na lewo 

od ikony kłódki.

warSztaty 

4: korekta koloryStyCzna 

Następnym krokiem jest dostosowanie kolorystyki, 

kontrastu oraz ostrości wzorcowego zdjęcia. Jest to 

kwestia indywidualna i mocno zależna od fotografowanej 

sceny. Dlatego zarówno użyte narzędzia jak 

i ich siłę należy dobrać do zdjęcia. Suwaki, na które 

warto szczególnie zwrócić uwagę to Blacks, Contrast, 

Clarity, Vibrance, Shadows, a także Amount i Radius 

w panelu „Sharpening”. 

5 

6: zaStoSowanie zmian do 

PozoStałyCh zdjęć 

Pojawia się okno dialogowe, w którym zaznaczamy 

wszystkie zmiany jakich dokonaliśmy w zdjęciu wzorcowym. 

Zatwierdzamy wybór i czekamy aż zmiany 

zostaną zastosowane do wszystkich zdjęć w serii – 

czas oczekiwania zależy od ilości zdjęć w sekwencji 

i w przypadku dłuższych time lapse może potrwać 

kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt minut. 

timE laPsE w adobE lightroom 3 


4 

6 

5: wSkazanie 

zdjęCia 

wzorCowego 

Przechodzimy do widoku 

Grid w module Library [G]. 

Wskazujemy wzorcowe 

zdjęcie, a następnie 

z wciśniętym klawiszem 

[Shift] bądź [Ctrl], zaznaczamy 

pozostałe zdjęcia 

z sekwencji. Wciskamy 

przycisk „Sync Settings”, 

który pojawił się w prawym 

dolnym rogu okna programu.

WarSztaty 

7 

7: noWa kolekCja 

Z wybranych zdjęć tworzymy nową kolekcję. Przechodzimy do 

modułu „Slideshow”. Jeśli to nasz pierwszy time lapse, należy 

pamiętać o zainstalowaniu dodatków do modułu „Slideshow”, 

o których mowa w artykule towarzyszącym tutorialowi. 

8 



8: uStaWienia SlideShoW oraz ekSPort 

W panelu „Templates” wybieramy „24fps Timelapse”. Jeśli chcemy 

aby wideo towarzyszyła muzyka, zaznaczamy opcję „Soundtrack” 

w panelu „Playback”. Następnie wciskamy przycisk „Eksport Video...” 

i wskazujemy miejsce zapisania gotowego klipu. Renderowanie 

może potrwać od kilku minut do kilku godzin, w zależności od 

długości klipu.

Jak to się robi w Japonii

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?