PROGRAM OCHRONY ŚRODOWISKA - Lublin

4.2.2.1. Źródła przeobrażeń związane z eksploatacją kopalin
Wydobycie kopalin ma negatywny wpływ na przypowierzchniową warstwę ziemi,
m.in. zmiany w ukształtowaniu terenu (w postaci pozostawionych dołów wyrobiskowych)
w miejscach ich wydobywania. Natomiast w trakcie prowadzonych robót – instalacje
służące do wydobywania kruszyw tworzą tzw. „krajobraz księżycowy”, co burzy harmonię
krajobrazu. Należy w takim wypadku przedsięwziąć środki zaradcze mające na celu
zminimalizowanie negatywnego oddziaływania wydobycia surowca. Eksploatacja tzw.
dzika jak i koncesjonowana, może prowadzić do erozji i zmian stosunków wodnych
stanowiąc zagrożenie dla istniejących ekosystemów. Właśnie tak zwana eksploatacja
„dzika” na terenie gminy Michów ma szczególnie negatywny wpływ. Z uwagi na lokalnie
występujące tu piaski pojawiły się małe „nielegalne” wyrobiska. Niestety wobec takiej
ingerencji w środowisko nie stosowano dotychczas kar. Proponuje się w najbliższym
czasie zinwentaryzowanie nielegalnych wyrobisk piasku na terenie gminy i opracowanie
planu ich rekultywacji z późniejszym zastosowaniem danego planu.
W przypadku wszystkich zasobów surowcowych na obszarze gminy może
zachodzić konflikt ze środowiskiem wodnym: eksploatacja surowców koliduje z ochroną
wód powierzchniowych.
W celu prawidłowej, możliwie mało ingerującej w środowisko eksploatacji należy
dopilnować, aby eksploatacja prowadzona była zgodnie z przepisami prawa,
a w szczególności z udzieloną koncesją. Niezbędnym wymogiem jest także
prowadzenie pełnej rekultywacji poeksploatacyjnej złoża, ponadto podczas procesów
planistycznych ustalających miejsce wydobycia surowca konieczne jest uwzględnienie
stref ochrony konserwatorskiej zarówno w odniesieniu do przyrody jak i zabytków.
Pozwolenie na eksploatację surowców uzależnione jest od pozytywnych wyników
oceny jego oddziaływania na środowisko. Natomiast w celu ochrony złóż
surowcowych, przewidywanych do eksploatacji w okresie perspektywicznym,
wprowadza się zakaz zalesień i wznoszenia inwestycji o trwałym charakterze na
obszarze ich występowania.
4.3. Gleby
W okresie zlodowacenia środkowo-polskiego teren całej gminy znalazł się w jego
zasięgu, dlatego też znaczna jej część posiada gleby utworzone na skale macierzystej
akumulacji lodowcowej i wodno-lodowcowej z tego okresu. Skałę macierzystą
występujących gleb stanowią piaski od luźnych do gliniastych lekkich oraz gliny
spiaszczone, w górnych poziomach i piaski naglinowe. Jedynie w dolinie Wieprza
występują utwory akumulacji rzecznej, tj. mady i piaski rzeczne oraz akumulacji
organicznej-torfy.
Na gruntach ornych przeważają gleby brunatne wyługowane wykształcone
z piasków (od luźnych do gliniastych lekkich) całkowitych lub niecałkowitych, które
zalegają średnio głęboko i głęboko na glinach. Są to gleby lekkie i bardzo lekkie do
uprawy mechanicznej a wytworzone z piasków luźnych są stale suche i rolnicze ich
użytkowanie staje się nieekonomiczne. Większość tych gleb może być zalesiona, gdyż
występuje w dużych kompleksach w północnej i środkowej części gminy. Gleby brunatne
wytworzone z piasków słabogliniastych lekkich zalegających na zwięźlejszym podłożu
gliniastym (glina lekka i średnia) stanowią gleby żytnie słabe i dobre. Występują też gleby
pseudobielicowe, które zajmują około 26% gruntów rolnych. Gleby te wytworzone są
z glin o słabej zasobności i kwaśnym odczynie. Ale należą do najlepszych w gminie jako
gleby pszenno-żytnie wymagające wapnowania i nawożenia.
Na niewielkiej powierzchni gruntów ornych występują czarne ziemie właściwe
i zdegradowane, głównie w sąsiedztwie użytków zielonych. W dolinie rzeki Wieprz
w północnej części gminy położone są mady lekkie i średnie, które użytkowane są jako