pobierz tekst pierwszej pomocy - Newsletter

More documents

Recommendations

Info

Resuscytacja Dzięki akcji resuscytacyjnej zwiększamy szansę przeżycia poszkodowanego do czasu przybycia wyspecjalizowanego personelu medycznego. W przypadku zatrzymania oddychania i krążenia bardzo liczy się czas i natychmiastowe rozpoczęcie odpowiednich czynności. Do resuscytacji należą: udrożnienie dróg oddechowych, sztuczne oddychanie oraz zewnętrzny masaż serca. W trakcie pełnej akcji reanimacyjnej na każde dwa wdechy powinno przypadać 30 uciśnięć mostka. Oddech i tętno powinno się kontrolować po każdych 4 cyklach. Objawami wskazującymi na skuteczność resuscytacji są: • zaróżowienie się skóry • powrót akcji serca • zwężenie uprzednio rozszerzonych źrenic • powrót spontanicznego oddechu Akcję resuscytacyjną należy kontynuować do czasu przybycia personelu ratowniczego lub do momentu odzyskania przez ratowanego czynności życiowych. Opisany schemat resuscytacji dotyczy osób dorosłych. otwarte usta do rozchylonych ust ratowanego i robi wydech usta-nos: jedna ręka przytrzymuje żuchwę zamykając szczelnie usta ratowanego, ratujący szeroko otwartymi ustami obejmuje szczelnie nos ratowanego i wydycha powietrze z płuc. Częstość oddychania powinna wynosić około 10-12 wydechów na minutę. Powietrze należy wydychać spokojnie, następnie wycofać swoją głowę od ratowanego obserwując ruchy klatki piersiowej. Zewnętrzny masaż serca Najpierw trzeba ułożyć poszkodowanego na płaskim, twardym podłożu. Następnie ułożyć jeden nadgarstek na jednej trzeciej dolnej mostka. Drugi nadgarstek układamy na pierwszym splatając bądź unosząc palce obu rąk, aby nie spowodować dodatkowych obrażeń żeber. Wykonujemy ucisk na głębokość 3-5 cm, używając ciężaru swojego tułowia wyprostowanymi ramionami z barkami pionowo nad mostkiem. Następna faza rozluźnienia polega na zdjęciu ciężaru z mostka bez odrywania nadgarstka z miejsca ucisku, dzięki czemu klatka piersiowa wraca do pozycji wyjściowej. Częstość uciskania mostka powinna wynosić w miarę możliwości 80-100 uciśnięć na minutę. W trakcie prowadzenia zewnętrznego masażu serca może dojść do złamań żeber i mostka, co nie jest powodem do przerwania resuscytacji. Rys: Resuscytacja Sztuczne oddychanie Najpierw należy udrożnić drogi oddechowe poprzez usunięcie ewentualnych ciał obcych, protez zębowych, wymiocin lub pokarmu z jamy ustnej. Następnie należy wykonać odchylenie do tyłu głowy poszkodowanego. Jedną rękę układamy na czole i ostrożnie odchylamy głowę do tyłu jednocześnie pociągając drugą ręką podbródek ku górze. Aby zachować tę pozycję należy podłożyć poduszkę lub zwinięty koc pod barki. Rys: Zewnętrzny masaż serca Krwotoki Do krwotoku dochodzi na skutek przerwania ściany naczynia. Utrata krwi powyżej 1,5 litra stanowi bezpośrednie zagrożenie życia. Krwotoki dzielimy na: • wewnętrzne gdy utrata krwi następuje do tkanek i jam ciała • zewnętrzne gdy krew wydostaje się na zewnątrz Rys: Sztuczne oddychanie Przy podejrzeniu uszkodzenia kręgosłupa szyjnego w wy padku komunikacyjnym należy zrezygnować z odchylenia głowy! Istnieją dwie metody sztucznego oddychania: usta-usta: jedna ręka oparta o czoło za pomocą kciuka o palca wskazującego szczelnie zaciska nos, ratujący przyciska swe szeroko 2 Objawami krwotoku są: • osłabienie • bladość skóry • przyspieszenie tętna • spadek ciśnienia tętniczego krwi Pierwsza pomoc przy krwotoku zewnętrznym polega na ułożeniu poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej, a jeśli krwawienie pochodzi z kończyny uniesieniu jej powyżej poziomu serca, a następnie zastosowaniu opatrunku uciskowego na miejsce krwawienia.
Złamania Złamania polegają na przerwaniu ciągłości tkanki kostnej. Złamania dzielimy na: • zamknięte gdy skóra wokół złamanej kości jest nienaruszona • otwarte gdy dochodzi do rozerwania skóry a kość może zostać narażona na zanieczyszczenia z zewnątrz Objawami złamania mogą być: • ból, obrzęk i zasinienie nasilające się przy uciśnięciu lub próbie poruszenia kończyną • trudności w poruszaniu uszkodzoną kończyną • deformacja kształtu kończyny W przypadku złamań otwartych widoczne odłamy kostne Pierwsza pomoc w przypadku złamań polega na: • unieruchomieniu miejsca złamania wraz z przynajmniej dwoma sąsiednimi stawami (poniżej i powyżej miejsca złamania) • zatamowaniu krwawienia w przypadku złamań otwartych Uraz kręgosłupa Uraz kręgosłupa należy do najbardziej niebezpiecznych obrażeń, w wyniku którego może dojść do uszkodzenia rdzenia kręgowego a w jego następstwie do porażenia kończyn a nawet śmierci. Uraz kręgosłupa należy podejrzewać gdy występuje: • brak lub osłabienie czucia dotyku • porażenie lub niedowład kończyn • promieniujący ból od kręgosłupa Pamiętaj aby nie przemieszczać poszkodowanego z samo chodu, chyba że istnieje bezpośrednie zagrożenie życia. Należy wówczas ułożyć chorego na siebie z zastosowaniem wyciągu na szyję trzymając za brodę, co powinno zabezpieczyć kręgosłup szyjny. Pozostawiając poszkodowanego w samochodzie należy pamiętać o udrożnieniu dróg oddechowych, jednak bez odginania głowy do tyłu, ze względu na możliwość uszkodzenia rdzenia kręgowego. Oparzenia Oparzenie polega na uszkodzeniu skóry i tkanek pod nią leżących na skutek działania wysokiej temperatury, substancji chemicznych, a także prądu elektrycznego i promieniowania jonizującego. Wstrząs Wstrząs jest stanem, w którym dochodzi do wielonarządowych zmian powstałych na skutek przedłużającego się upośledzenia przepływu, czyli perfuzji krwi w łożysku naczyń włosowatych i niedotlenienia tkanek. Objawami wstrząsu są: • silne uczucie osłabienia • niepokój • bladość skóry • zimne poty • przyspieszony i płytki oddech • przyspieszone, słabo wyczuwalne tętno • utrata przytomności Poszkodowanego należy ułożyć w pozycji antywstrząsowej. Polega ona na ułożeniu poszkodowanego na wznak i uniesieniu nóg nad poziom głowy na wysokość około 30-40 cm. Gdy poszkodowany jest nieprzytomny należy go ułożyć w pozycji bezpiecznej. Uwaga, pozycji antywstrząsowej nie wolno stosować przy podejrzeniu urazu kręgosłupa! Pozycja bezpieczna Pozycja bezpieczna czyli boczna ustalona jest stosowana w celu zabezpieczenia nieprzytomnego poszkodowanego z zachowanymi czynnościami życiowymi (oddychania i krążenie) do czasu przybycia lekarza. Aby ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej: • zegnij bliższą nogę w stawie kolanowym, wsuwając jej stopę pod kolano drugiej nogi • bliższą rękę ułóż wzdłuż ciała poszkodowanego wsuwając dłoń pod pośladek, częścią grzbietową ku górze • drugą rękę zegnij w stawie łokciowym i połóż na piersi poszkodowanego, tak aby dłoń spoczywała pomiędzy szyją a barkiem strony przeciwnej • przewróć poszkodowanego na swoją stronę jedną ręką ciągnąc za biodro, a drugą asekurując za głowę • kończynę górną, którą uprzednio włożyłeś pod pośladek wyciągnij za ramię do tyłu • odchyl głowę poszkodowanego do tyłu i zabezpiecz ją drugą ręką • nie zapomnij o konieczności kontrolowania czynności życiowych poszkodowanego Wyróżniamy trzy stopnie oparzeń: • stopień I zaczerwienienie skóry, obrzęk i uczucie pieczenia • stopień II na zaczerwienionej i obrzękniętej skórze pojawiają się pęcherze wypełnione płynem surowiczym, towarzyszy ostry ból • stopień III dochodzi do martwicy skóry na całej jej grubości, z towarzyszącym uszkodzeniem głębiej położonych tkanek jak tkanka podskórna, mięśnie i ścięgna. Krańcową formą oparzenia III stopnia jest zwęglenie tkanek. Pierwsza pomoc w oparzeniach polega na schładzaniu czystą, zimną wodą miejsca oparzenia przez okres 15-20 minut. Jeżeli odzież przylgnęła do ciała nie wolno jej odrywać. Następnie ranę osłania się jałowym opatrunkiem, nie może on jednak wywierać ucisku na miejsce oparzenia. Rys: Pozycja bezpieczna 3
Page 1: PIERWSZA POMOC PRZEDLEKARSKA W WYPA

pobierz tekst pierwszej pomocy - Newsletter

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?