KONIEC SPADOCHRONIARSTWA W WYŻSZEJ ... - Lotnicza Polska

specjalisty wojskowego o kierunku spadochronowym. Kadra Cyklu od czasu jego powstania
prowadziła też działalność w Naukowym Kole Podchorążych z celem popularyzacji
spadochroniarstwa, inicjowania prac dyplomowych i naukowych, rozwijania zamiłowań i
doskonalenia umiejętności spadochronowych a także działania na rzecz rozwoju zaplecza
naukowego Cyklu. Tu też zrodził się projekt umożliwiający zdobywanie uprawnień
instruktorskich przez podchorążych w trakcie czteroletnich studiów w uczelni, dając gotową
specjalizację absolwentom zamierzającym odbywać dalszą służbę w jednostkach PD lub
pododdz. rozpoznawczych z czego skorzystała nie mała grupa wyróżniających się
podchorążych. W 1980 r. Kierownictwo Cyklu obejmuje,
po zakończeniu kariery zawodniczej mjr.mgr. Władysław
Koźmiński, absolwent tej uczelni. Od 1982 r. Cykl został
mianowany do rangi Zakładu Szkolenia
Spadochronowego. W tym czasie szkoleniem kursowym
objęto pododdziały antyterrorystyczne policji, oraz
organizowane zostają kursy przeszkalania kadry
jednostek specjalnych na spadochronach szybujących
SW-12D. Na tych spadochronach do 2001 roku Zakład
prowadził również programowe szkolenie podchorążych
WSO kierunku rozpoznanie wojskowe, przygotowując
ich do służby w tego rodzaju jednostkach. W latach
1969-1972 instruktorzy Cyklu: ppłk.J. Dwernicki,
kpt.W. Soleżyński, por.S. Jakubowski i kpt.Wł.
Opracowany przez Zakład spadochron
taktyczny AD-2000
Koźmiński, brali udział w skokach próbnych i
doświadczalnych, współpracując z Wytwórnią
Spadochronów w Legionowie przy wdrażaniu
spadochronów SW-4, SW-5, i SZ-73 a od 1995 r. przy
współpracy płk. Wł. Koźmińskiego i ppłk. J. Likusa, z
firmą AIR-POL opracowano i w roku 1997 wdrożono do
użytku w Wojsku Polskim, spadochron desantowy AD-95 i zapasowy AZ-95, a po kolejnych
dwóch latach prób, spadochron taktyczny AD-2000, który zastąpił dotychczas używany przez
pododdziały rozpoznawcze spadochron SW-12D. W latach 1997-2007 Zakład realizuje szereg
prac naukowo-badawczych w których biorą udział: płk. W. Koźmiński, ppłk. M.
Marcinkiewicz, mjr. Z. Jarek, ppłk. L. Plezia, por. O.
Łatoszyński, kpt. R. Jurczak i por. R. Sypek/. Równolegle z wprowadzeniem nowego
sprzętu, oraz rozwojem technik przerzutu jednostek specjalnych systemem spadochronowym
w świecie, kadra Zakładu pod kierunkiem płk. Wł. Koźmińskiego przeprowadziła badania i
próby desantowania grup z wysokości ponad 8000m. technikami HALO i HAHO, prowadząc
jednocześnie, wspólnie z Katedrą Biodynamiczną AWF we Wrocławiu, badania
fizjologicznych reakcji organizmu skoczka spadochronowego podczas skoku z dużych
wysokości. Wynikiem prób w powietrzu, było opracowanie własnych technik desantowania
grup specjalnych i zabezpieczenia żołnierzy w warunkach niedotlenienia i niskich temperatur,
oraz skonstruowanie prototypu spadochronowego aparatu tlenowego /TAS-1/ i tablicy
przyrządów nawigacyjnych umożliwiających przemieszczanie się grupy na spadochronach
tunelowych z dużej wysokości, bez widoczności ziemi w dzień i w nocy do wyznaczonego
celu /SPN-2000/.
Włączenie Polski w struktury NATO skutkuje nawiązaniem kontaktów ze szkołami i
ośrodkami spadochronowymi krajów w nim uczestniczących. W tym czasie kadra Zakładu
doskonali znajomość języków obcych. W 2002 r. kierowanie Zakładem przejmuje mjr.dr
Lech Plezia /kolejny absolwent uczelni/. Niestety, zaskakuje go tu decyzja likwidacji
Centrum Szkolenia Inżynierów Lotnictwa w Oleśnicy a zarazem i lotniska, które od lat było