ocena planu zagospodarowania przestrzennego województwa ...

Przegląd zmian w zagospodarowaniu przestrzennym województwa mazowieckiego - wyniki 15
czas mało konfliktowych, o złożonej strukturze zagospodarowania i relatywnie korzystnym
rozwoju społeczno-gospodarczym.
Nadal utrzymuje się niekorzystna struktura bezrobotnych wyrażająca się wysokim udziałem:
kobiet – ponad 50%, osób bez prawa do zasiłku – 86,8% i młodzieży do 25 lat – 20,9%.
Poziom bezrobocia jako relacja liczby bezrobotnych do liczby ludności w wieku produkcyjnym
wskazuje na relatywnie dobre wykorzystanie zasobów pracy przez gospodarkę
metropolii i obszaru metropolitalnego Warszawy. W 2005 roku w regionie wynosił
10,4% (mapa 7). Najwyższy poziom bezrobocia (ponad 32%) miał miejsce w gminach położonych
w obszarach problemowych, a najmniejszy był w Warszawie i obszarze metropolitalnym
Warszawy. Wysoki poziom bezrobocia zachowuje te same tendencje przestrzenne
i obejmuje przede wszystkim obszary południowej i północnej części województwa.
4. Infrastruktura społeczna
Poziom wyposażenia Mazowsza w urządzenia i instytucje infrastruktury społecznej nadal
jest mocno zróżnicowany, głównie ze względu na koncentrację placówek skupionych od wielu
lat w miastach, a także ich stan techniczny i zakres świadczonych usług. Zdecydowana
koncentracja infrastruktury społecznej występuje w Warszawie (mapa 8). Relatywnie dobrze
w skali województwa wyposażone są ośrodki subregionalne. Dysproporcje w dostępie do
placówek infrastruktury społecznej dotyczą relacji miasto-wieś.
W zakresie infrastruktury społecznej największe zmiany w regionie odnotowano
w szkolnictwie wyższym i oświacie.
Na przestrzeni sześciu lat przybyło 31 nowych uczelni. W roku akademickim 2004/2005
funkcjonowało w województwie 100 uczelni wyższych, w tym 76 w Warszawie.
W ostatnich latach kontynuowany był proces rozwoju uczelni wyższych w ośrodkach subregionalnych,
w których wzrosła liczba studentów średnio o 2%.
Istotnym dylematem polityki rozwoju potencjału akademickiego i naukowego na Mazowszu
jest pytanie: czy proces ten koncentrować czy dekocentrować Jest to więc dylemat dotyczący
w istocie wyboru między dostępnością do wiedzy, a jakością badań i efektywnością procesów
dydaktycznych. Przyjmując założenie, że nauka jest podstawowym czynnikiem rozwoju
regionu oraz mając na uwadze przyjętą w Planie politykę dotyczącą wspomagania subregionalnych
ośrodków osadniczych, rozwój funkcji akademicko-badawczo-innowacyjnych powinien
następować dalej w ośrodkach subregionalnych. Niewskazane byłoby tworzenie szkół wyższych
w każdym powiecie, ale nie można wyłącznie koncentrować funkcji naukowych w Warszawie.
Wprowadzane są więc działania przynoszące poprawę dostępności do szkolnictwa wyższego
na obszarach pozametropolitalnych
W zakresie szkolnictwa ponadgimnazjalnego zdecydowana koncentracja szkół występuje
w Warszawie i podregionie warszawskim oraz w ośrodkach subregionalnych. Zmienia się
struktura kształcenia ponadgimnazjalnego – wzrasta udział uczących się w liceach ogólnokształcących
przy zdecydowanym spadku uczących się w szkołach zawodowych.
W zakresie opieki zdrowotnej zmiany dotyczą głównie szpitalnictwa. Nowe szpitale powstały
w powiecie grójeckim, garwolińskim, mińskim, otwockim, wołomińskim, ale nie
wpłynęło to znacząco na poprawę obsługi ludności w zakresie ilościowym. Uruchomienie
nowych placówek specjalistycznych w Radomiu – Józefowie, Ostrołęce, Pułtusku, Grodzisku
Mazowieckim, Garwolinie, Płońsku przyczyniło się do poprawy jakości świadczonych usług
zdrowotnych: zwiększenia ilości badań profilaktycznych, dostępności do specjalistycznych
usług medycznych i rozszerzenia możliwości diagnostycznych.