Pentekoste 9 - Kei.pl

Czasopismo Warszawskiego Seminarium Teologicznego 

PENTEKOSTE Nr 

Maj 2012 

9 

www.wst.edu.pl 

Billy Sunday 

Historia Uczelni 

Koncert zaliczeniowy

Spis treści 

Billy Sunday 

“Chodzenie do kościoła nie czyni nikogo chrześcijaninem, trzeba czegoś więcej niż 

wprowadzić taczkę do garażu, by uczynić z niej samochód”. 

....................................................................................................................................................................................... 

17 

Co po WST? 

Fakty i mity 

....................................................................................................................................................................................... 

23 

Historia Uczelni 

od 1968 

....................................................................................................................................................................................... 

27 

Teolodzy w Kinie 

....................................................................................................................................................................................... 

42 

Raport z wyjazdów misyjnych 

....................................................................................................................................................................................... 

45 

17 27 

23 

Oferta Programowa 

informacje 

o specjalizacjach 

..................................................................... 

4 

WST i ChAT 

O współpracy 

..................................................................... 

13 

Zagraniczni studenci 

Dlaczego studenci 

z zagranicy chcą 

studiować w Polsce? 

..................................................................... 

29 

Praktyki studenckie 

Gdzie i jakie praktyki 

odbywają studenci 

WST? 

..................................................................... 

33 

Koncert Zaliczeniowy 

Dyplom specjalizacji 

muzycznej 

.................................................................... 

35 

Konkurs Fotograficzny 

Relacja z konkursu 

..................................................................... 

37 

Codzienność 

O życiu studentów 

opowiada Wioletta 

Mokros 

..................................................................... 

39 

W zdrowym ciele zdrowy 

duch 

O sporcie opowiada Filip 

Wołkiewicz 

..................................................................... 

43 

1 2

Warszawskie Seminarium Teologiczne 

Pentekoste 

luty 2012 

Redakcja, skład 

i grafika: 

Filip Karecki 

Dział Dystrybucji 

Katarzyna Skrzypczak 

Kornel Gidelski 

Adam Kowalczyk 

Filip Wołkiewicz 

Magdalena Kopyś 

Stali Współpracownicy: 

Filip Ziemba 

Wioletta Mokros 

Mats Konebrant 

Liane Wesołowska 

Agnieszka Prokopczuk 

Foto: 

Katarzyna Kiklewicz 

Filip Ziemba 

Agnieszka Wigłasz 

Filip Karecki 

WST 

W SIECI 

WarsawTheologicalSeminary 

@wstwarszawa 

www.wst.edu.pl 

Adres 

03-573 Warszawa, ul. Wyborna 20 

skr. poczt. 32, tel. 022 - 679 - 72 - 41 

list 

od rektora 

Uczelnia 

dająca możliwości 

Czym jest WST? 

Czy warto tu studiować? 

Co daje WST? Czy po WST 

jest jakaś przyszłość? – oto 

proste i zarazem uczciwe 

pytania najczęściej zadawane nie tylko przez 

kandydatów na studia, ale także przez rodziców, 

zatroskanych o przyszłość swoich dzieci. Przecież 

takie wartości jak: dobry zawód, wykształcenie, 

kariera, pozycja społeczna czy bezpieczeństwo 

finansowe, pożądane przez wielu z nas, wcale nie 

stoją w sprzeczności z chrześcijańską wiarą, nawet 

więcej, mogą być bardzo użyteczne w służbie! 

A jak w tym świetle wypada teologia, z którą WST 

jest związane? Czy nie nazbyt poważnie, bez wyrazu, 

niczym relikt przeszłości, ciekawy, dobry sam 

w sobie, ale niewspółczesny, nie na te czasy? Konkretne 

pytania wymagają konkretnych odpowiedzi. Do 

rąk czytelników oddajemy kolejny numer „Pentekoste”, 

który niemal w całości przeznaczyliśmy na zaprezentowanie 

naszej uczelni. Nie jest to tylko reklama, lecz 

miarodajna informacja o Warszawskim Seminarium 

Teologicznym, uczelni pielęgnującej własną tożsamość 

teologiczną i posiadającej niepowtarzalny 

duchowy klimat. Jest to także rzetelna informacja 

o wyższej uczelni nadającej absolwentom tytuł licencjata 

teologii w zakresie wybranej – jednej z sześciu 

– specjalizacji, umożliwiający absolwentom kontynuowanie 

nauki na dwuletnich studiach magisterskich na 

różnych wydziałach w wielu uczelniach państwowych 

i prywatnych. Wyrażam przekonanie, że w przedstawionej 

na kolejnych stronach pisma prezentacji 

czytelnik znajdzie WST jako uczelnię nowoczesną, 

z perspektywami, dającą studentom możliwość osobistego 

rozwoju zarówno w sferze ducha jak i intelektu, 

dobrze przygotowującą do służby i pracy w Kościele 

oraz poza nim, a także otwierającą szeroko drzwi 

do dalszego wykształcenia. Zapraszam do wnikliwej 

lektury „Pentekoste” oraz do studiowania w WST. 

A 

SPECJALIZACJE 

OFERTA 

PROGRAMOWA 

bsolwenci Warszawskiego Seminarium Teologicznego mogą podjąć uzupełniające 

studia magisteskie zarówno w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, jak też na 

wybranym kierunku humanistycznym w innej uczelni. Istnieje także możliwość 

studiowania na studiach podyplomowych w uczelniach typu humanistycznego po 

uzyskaniu tytułu licencjata teologii. 

3 4

PORADNICTWO 

Poradnictwo i 

profilaktyka społeczna 

BIBLISTYKA 

Teologia biblijna 

i pastoralna 

Specjalizacja: Poradnictwo i profilaktyka 

społeczna 

Specjalizacja: Teologia biblijna i pastoralna 

Poradnictwo to zarówno specyficzny rodzaj 

wsparcia psychicznego pomagający człowiekowi 

osiągnąć utraconą równowagę psychiczną, 

odnaleźć wyjście z trudnej sytuacji, odkryć nowe 

możliwości, spojrzeć w nowy sposób na swoje 

życie czy relacje, jak i instytucjonalny system o 

określonej strukturze organizacyjnej. Głównym 

zadaniem poradnictwa jest udzielanie pomocy 

człowiekowi w złożonych sytuacjach życiowych 

poprzez wspieranie procesu optymalizacji jego 

różnych dziedzin życia oraz rozwoju osobowości, 

natomiast zadaniami pośrednimi poradnictwa 

są: usuwanie zaburzeń i trudności, profilaktyka 

i prognoza. 

Celem studiów w zakresie poradnictwa i profilaktyki 

społecznej jest przygotowanie studentów 

do pracy w charakterze duszpasterzy, 

doradców rodzinnych, pracowników ośrodków 

opiekuńczych , terapeutycznych (praca z osobami 

uzależnionymi) i pomocy socjalnej. 

Student otrzymuje wiedzę i nabywa umiejętności 

udzielania wsparcia potrzebującym (także w 

dziedzinie terapii uzależnień), oraz przeciwdziałania 

patologiom społecznym. Poznaje 

problemy społeczne i prawne zależności między 

funkcjonowaniem instytucji publicznych, 

społeczeństwa jako całości systemowej oraz 

poszczególnych jednostek ludzkich, biorąc 

pod uwagę oddziaływanie czynników psychologicznych, 

socjologicznych, gospodarczych, 

politycznych i innych, które generują rozmaite 

problemy społeczne. Kształci w sobie 

empatię i chęć niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. 

Program studiów w ok. 50% składa 

się z przedmiotów kształcenia ogólnego oraz 

kierunkowego z zakresu teologii. Pozostała 

część programu to zagadnienia specjalizacyjne, 

np.: poradnictwo chrześcijańskie, podstawy psychologii 

i socjologii, profilaktyka społeczna 

(w szczególności profilaktyka i terapia 

uzależnień), biomedyczne podstawy rozwoju 

i wychowa-nia, komunikacja interpersonalna, 

wybrane zagadnienia socjologii, psychologia 

rozwoju człowieka, psychologia osobowości, 

pedagogika ogólna, specjalna, opiekuńczowychowawcza 

i resocjalizacyjna, zaburzenia 

przystosowania, interwencja kryzysowa, diagnostyka 

i terapia rodzin, wybrane zagadnienia 

prawa. Studenci odbywają praktyki zawodowe 

w wybranych ośrodkach i instytucjach. 

Zajęcia ze studentami prowadzą wyłącznie 

praktycy z dużym doświadczeniem zawodowym. 

W trakcie studiów uczelnia pomaga studentom 

w zdobywaniu specjalizacyjnych certyfikatów 

zawodowych potwierdzających praktyczne 

umiejętności poszukiwane na rynku pracy. 

Absolwent otrzymuje tytuł licencjata teologii 

w zakresie poradnictwa i profilaktyki społecznej, 

umożliwiający kontynuowanie studiów na 2-letnich 

uzupełniających studiach magisterskich na 

kierunkach związanych z poradnictwem, socjologią 

i resocjalizacją w większości uczelni państwowych 

i prywatnych w kraju oraz zagranicą. 

Teologia jest szczególną nauką, gdyż jej przedmiotem 

jest osoba Boga, Jego istnienie, atrybuty 

oraz relacja do świata przyrody i człowieka. 

W teologii wyróżniamy kilka działów, pośród 

których teologia biblijna i pastoralna zajmuje 

wyjątkowe miejsce. Teologia biblijna ujmuje 

treść prawd objawionych w Biblii w sposób 

syntetyczny. Wykorzystując wyniki egzegezy 

układa je w odpowiednie całości i ukazuje 

etapy rozwoju idei teologicznych w historii 

zbawienia. Opierając się na danych naukowych, 

stosuje analogię wiary i uwzględnia przy tym 

jedność całej Biblii, rozwój objawienia Bożego 

oraz potrzeby i sytuacje wspólnot religijnych. 

Teologia pastoralna jest natomiast praktycznym 

ujęciem teologii - refleksją nad działalnością 

pasterską Kościoła i jej głównymi formami. 

Głównym celem studiów w zakresie teologii 

biblijnej i pastoralnej jest przygotowanie studentów 

do pracy w Kościele i poza nim w charakterze 

liderów (duchownych i przywódców 

chrześcijańskich), kaznodziejów, ewangelistów, 

duszpasterzy i nauczycieli Słowa. Zaproszenie 

do studiowania skierowane jest także do osób 

pragnących pogłębić wiedzę teologicznobiblijną 

lub poznać języki biblijne. 

Program studiów składa się z przedmiotów 

kształcenia ogólnego oraz kierunkowego. 

Studenci zdobywają wiedzę i nabywają umiejętności 

z uczestnicząc w wykładach, ćwiczeniach 

i praktykach. 

W programie studiów znajdują się między innymi 

takie przedmioty jak: 

Wstęp do Pisma Świętego, historia Kościoła 

powszechnego, język hebrajski, grecki i angielski, 

etyka, egzegeza S.T i NT, teologia S.T 

i N.T, apologetyka, dogmatyka, hermeneutyka, 

historia ruchu ewangelicznego i zielonoświątkowego, 

teologia zielonoświątkowa, 

teologia życia duchowego, przywództwo, duszpasterstwo, 

homiletyka, liturgika, katechetyka, 

religiologia, ekumenizm, prawo wyznaniowe, historia 

filozofii, psychologia ogólna, informatyka. 

Zajęcia ze studentami prowadzą doświadczeni 

wykładowcy, specjaliści z różnych dziedzin nauk 

teologicznych oraz pokrewnych, a także praktycy 

i uznane autorytety życia kościelnego. 






w zakresie teologii biblijnej i pastoralnej, 

umożliwiający kontynuowanie studiów na 

2-letnich uzupełniających studiach magisterskich 

na wydziale teologicznym i pedagogicznym 

w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej 

oraz na innych kierunkach humanistycznych 

w większości uczelni państwowych 


5 6

ZARZĄDZANIE 

Zarządzanie zasobami 

ludzkimi i komunikacja 

społeczna 

PEDAGOGIKA 

PEDAGOGIKA RELIGII 

Z ETYKĄ 

Specjalizacja: Zarządzanie zasobami ludzkimi 

i komunikacja społeczna 

Specjalizacja: Pedagogika religii z etyką 

Częścią szeroko rozumianej teologii praktycznej 

jest chrześcijańskie przywództwo i związane 

z nim zarządzanie zasobami ludzkimi 

oraz komunikacja społeczna. Celem studiów w 

tym zakresie jest przygotowanie profesjonalnej 

kadry kierowniczej i menadżerskiej zdolnej 

do zarządzania zasobami ludzkimi nie tylko w 

instytucjach kościelnych, ale także w przedsiębiorstwach 

i innego rodzaju organizacjach. 

Studenci zdobywają niezbędną, podstawową 

wiedzę i umiejętności we wszystkich obszarach 

procesu kreowania polityki personalnej organizacji, 

badania kompetencji zawodowych, w 

tym konstruowania systemów zarządzania 

kompetencjami zawodowymi i talentami pracowników. 

Program studiów w ok. 50% składa się z przedmiotów 

kształcenia ogólnego oraz kierunkowego 

z zakresu teologii. Pozostała część całości 

programu studiów to zagadnienia specjalizacyjne 

takie jak: współczesne trendy 

zarządzania zasobami ludzkimi i określania 

strategicznych celów organizacji, zasady 

budowania i przekształcania struktury organizacyjnej, 

prawne i psychologiczne aspekty 

zarządzania personelem, rekrutacja i selekcja 

kandydatów na pracowników, systemy ocen 

okresowych pracowników w organizacji, 

metody rozwoju i szkolenia pracowników, 

systemy i strategie wynagradzania i premiowania 

pracowników, etyka w zarządzaniu 

zasobami ludzkimi, rozwiązywanie konfliktów 

w zespołach pracowniczych, coaching, budowanie 

wizerunku pracodawcy, komunikacja interpersonalna, 

komunikacja wewnętrzna w firmie, 

polityka informacyjna, projektowanie i organizacja 

imprez masowych, retoryka oraz sztuka 

wystąpień publicznych, reklama. Studenci 

odbywają praktyki zawodowe w różnych organizacjach, 

przedsiębiorstwach i instytucjach 

kościelnych. 

Zajęcia ze studentami prowadzą wyłącznie 

praktycy z dużym doświadczeniem zawodowym. 






w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi 

i komunikacji społecznej, umożliwiający kontynuowanie 

kształcenia na 2-letnich studiach 

uzupełniających magisterskich na kierunkach 

związanych z zarządzaniem i komunikacją 

społeczną w większości uczelni państwowych 


Pedagogika religii jako nauka jest kierunkiem 

badań w ramach teologii i zarazem jej nauką 

pomocniczą, będącą częścią teologii pastoralnej 

(praktycznej) i uzupełnieniem katechetyki. 

Jednym z jej zadań jest włączenie do 

refleksji katechetycznej dorobku pedagogiki, 

a zwłaszcza koncepcji uczenia się i nauczania, 

psychospołecznych i rozwojowych uwarunkowań 

katechizacji, jak też współczesnych metod 

nauczania religii. 

Absolwenci studiów teologicznych ze specjalnością 

z pedagogiki religii uzyskają teoretyczne 

i praktyczne przygotowanie do nauczania 

religii w ramach systemu oświaty, prowadzenia 

szeroko pojętego procesu nauczania 

i wychowanie biblijnego dzieci i młodzieży 

w duchu chrześcijańskim. Dodatkowo, absolwenci 

studiów humanistycznych (w tym teologicznych), 

na których w szerszym zakresie 

realizowane były przedmioty z filozofii i etyki 

mogą nauczać etyki. Rozporządzenie MEN 

w sprawie kwalifikacji wymaganych od nauczycieli 

pozwala dyrektorowi zatrudnić w szkole 

nauczyciela – humanistę (absolwenta WST), 

który w ramach studiów odbył kurs filozofii lub 

etyki, uprawniający do realizacji tego przedmiotu. 

Dotyczy to nauczania na II i III poziomie 

edukacyjnym (klasy IV-VI szkoły podstawowej 

i gimnazjum). 

Studenci poza przedmiotami podstawowymi 

z teologii biorą udział w wykładach, seminariach, 

warsztatach m.in. z podstaw pedagogiki 

religii, metodyki nauczania religii, katechetyki 

szczegółowej, podstaw pedagogiki i psychologii 

oraz rozbudowany blok wykładów i 

warsztatów z zakresu etyki ogólnej i różnych 

etyk szczegółowych, m.in. etyki wychowania, 

etyki społecznej, etyki politycznej, etyki teologicznej, 

bioetyki, historii doktryn etycznych oraz 

metaetyki, ujętych w szerokim filozoficznym 

kontekście. W bloku dydaktycznym realizowane 

są zajęcia z dydaktyki i metodyki nauczania 

etyki. 

Studenci w czasie studiów odbywają praktyki 

pedagogiczne w publicznych i niepublicznych 

szkołach i przedszkolach na terenie Warszawy 

i innych miast, oraz w chrześcijańskim przedszkolu, 

szkole podstawowej i gimnazjum 

Samuel w Warszawie. 


w zakresie pedagogiki religii z etyką, 

umożliwiający kontynuowanie kształcenia na 

2-letnich studiach uzupełniających magisterskich 

na kierunkach związanych z pedagogiką w 

większości uczelni państwowych i prywatnych 

w kraju oraz zagranicą. 

7 8

MISJA 

JUDAISTYKA 

Specjalizacja: Misja i Rozwój Kościoła 

Specjalizacja: Judaistyka 

Studia w zakresie misji i rozwoju kościoła 

kierowane są do osób przygotowujących się 

do służby w charakterze ewangelistów oraz 

misjonarzy w kraju i zagranicą. Program realizowany 

jest we współpracy z takimi organizacjami 

misyjnymi jak The Alliance for Saturation 

Church Planting oraz Misją Krajową KZ. 

W programie studiów znajdują się przedmioty 

kształcenia ogólnego oraz kierunkowe. 

Dodatkowo program zawiera blok przedmiotów 

specjalizacyjnych, wyposażających w niezbędną 

wiedzę i przygotowujących do praktycznych 

działań na polu misyjnym, np. misjologia (teologia 

misji, historia misji, historia przebudzeń, 

specyfika działań misyjnych, osoba misjonarza), 

religiologia, statystyka i badania rozwoju 

Kościoła, strategie rozwoju Kościoła i ewangelizacji, 

rozwój Kościoła - metoda OMEGA, przywództwo, 

homiletyka, społeczna działalność 

Kościoła, apologetyka kulturowa, ekumenizm. 

Studenci odbywają praktyki uczestnicząc w wyjazdach 

misyjnych, przedsięwzięciach ewangelizacyjnych 

i programach wspierających rozwój 

Kościoła. 


w zakresie misji i rozwoju kościoła, 

umożliwiający kontynuowanie studiów na 

2-letnich uzupełniających studiach magisterskich 

na wydziale teologicznym i pedagogicznym 

w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej 

oraz na innych kierunkach humanistycznych 

w większości uczelni państwowych i prywatnych 

w kraju oraz zagranicą. 

Miejsce judaistyki na chrześcijańskiej uczelni 

teologicznej jest szczególnie uprawnione 

z uwagi na wspólne, judaistyczne i chrześcijańskie 

korzenie. Celem studiów jest wskazanie 

na wspólne wartości, bogatą kulturę i historię 

Żydów w kontekście chrześcijańskiego dziedzictwa 

oraz budowanie płaszczyzny zrozumienia 

i współpracy wobec wyzwań przyszłości. 

Zajęcia odbywają się w formie wykładów, 

ćwiczeń i warsztatów. W programie studiów 

znajdują się przedmioty kształcenia ogólnego, 

kierunkowe z zakresu teologii oraz specjalizacyjne, 

między innymi: język hebrajski, archeologia 

biblijna, geografia i zabytki Izraela., 

filozofia żydowska, wybrane zagadnienia teologii 

judaizmu, dzieje judaizmu, Żydzi w teologii 

Starego i Nowego Testamentu, historia Żydów 

mesjanistycznych. Prowadzone są także zajęcia 

praktyczne, w ramach których student poznaje 

podstawy obrzędowości żydowskiej. 

Program studiów przewiduje wycieczki do 

ciekawych miejsc w Polsce związanych z 

Judaizmem oraz wyjazd studyjny do Izraela. 


w zakresie judaistyki, umożliwiający kontynuowanie 

studiów na 2-letnich uzupełniających 

studiach magisterskich na wydziale teologicznym 

i pedagogicznym w Chrześcijańskiej 

Akademii Teologicznej oraz na innych 

kierunkach humanistycznych w większości 

uczelni państwowych i prywatnych w kraju oraz 

zagranicą. 

Opinie studentów o Szkole Misyjnej 

„Jestem głęboko przekonany, że każdy, kto pragnie 

służyć Bogu doświadczy głębokich zmian w 

Szkole. Szkoła Misyjna jest dla mnie osobiście 

wielkim Bożym błogosławieństwem. Cieszę się 

i dziękuję Bogu za wszystkich, którzy przyczynili 

się do utworzenia Szkoły o kierunku misji. Z 

pełną powagą i świadomością mogę stwierdzić, 

że nauka w Szkole Misyjnej jest potężnym 

Bożym narzędziem i ogromnym motorem 

zachęcającym do pracy dla Boga” 

Sławomir Kuryś 

„Wiemy dobrze, że aby być dobrym fachowcem 

należy ciągle doszkalać się. Myślę, że 

podobnie powinno być w służbie dla Pana. 

Aby być dobrymi sługami należy doskonalić 

się i pogłębiać wiarę. Podczas zjazdów Szkoły 

Misyjnej mamy zajęcia z różnymi, bardzo dobrymi 

wykładowcami, którzy przekazują nam nie 

tylko potrzebną teorię, lecz również dzielą 

się swoim bogatym doświadczeniem życiowym 

oraz przekazują świadectwa Bożego działania, 

co jest dla nas niezwykle cenne” 

Janusz Dworak 

„Decyzja o pójściu do Szkoły Misyjnej była 

dla mnie bardzo ważną i trafną. Każdy z dwudniowych 

zjazdów był inspirujący. Możliwość 

korzystania z wiedzy i doświadczenia ludzi, 

którzy wiele lat służą Bogu w naszym kraju 

głosząc Ewangelię, zakładając i prowadząc 

kościoły lokalne jest bezcenna… Bóg chce, 

aby wszyscy byli zbawieni i poznali Go. Szkoła 

Misyjna jest dla każdego, kto w swoim sercu odczuwa 

to samo pragnienie i chce współdziałać z 

Bogiem w cele jego urzeczywistnienia” 

Zbigniew Łapiński 

„Wiedza i praktyka w ewangelizacji i zakładaniu 

zborów musi iść w parze. Myślę, że na tych 

zajęciach otrzymaliśmy odpowiednią dawkę 

tego pierwszego, teraz pozostaje nam „wyjście 

z łodzi”.” 

Tomek Dubiel 

„Na wykładach zawsze towarzyszy nam 

wspaniała atmosfera, którą budują ludzie uczący 

się w tej Szkole i wykładowcy” 

Iwona Kasprzyk 

9 10

KREW ŻYCIA 

„Zajęcia przedstawiły panoramę zgubionej, 

tonącej Polski, która wciąż czeka na swoich 

ratowników. Wezwanie Chrystusa nie zmieniło 

się nawet o literę, przynaglając nas do ogłaszania 

Bożego panowania. Nasz naród potrzebuje 

Ewangelii i cieszę się, że mogłem dostrzec 

to jeszcze wyraźniej niż wcześniej. Dziękuję 

Bogu, że mogłem być częścią tych spotkań, 

gdyż niewątpliwie pomogły mi zrozumieć swoje 

powołanie oraz zaangażować się gorliwiej w 

szereg misyjnych przedsięwzięć” 

Bartosz Sokół 

„Z wielką radością i ciekawością nie mogę 

doczekać się każdego następnego zjazdu, na 

którym to spotkam niezwykłych mówców i 

usłyszę zmieniające życie wykłady” 

Joanna Zapart 

ZAPRASZAMY TAKŻE NA: 

STUDIA PODYPLOMOWE: 

- STUDIA PEDAGOGICZNO-KATECHETYCZNE 

- STUDIA KATECHETYCZNE 

Studia umożliwiające nauczanie religii w ramach 

systemu oświaty. Studia trwają 2 semestry. 

Kursy 

- BIBLIJNO-PASTORALNY 

- MEDIA I KOMUNIKACJA SPOŁECZNA 

Czas trwania kursów: 2 semestry 

“Czyny mówią 

więcej niż słowa” 

R E K L A M A 

Fundacja PROCA 

wspieramy i rozwijamy liderów 

11 

CEL: 

Wspierać osobisty i zawodowy rozwój w oparciu o chrześcijański system wartości. 

TO CO ROBIMY: 

Doceniamy / Wspieramy / Rozwijamy 

CO OFERUJEMY 

„Duchowe SPA” – wyjazdy w poszukiwaniu duchowej inspiracji 

„Warsztaty Przywódcze PROCY” – praktyczne spotkania z ekspertami 

„Profil Lidera” – poznaj siebie i swój naturalny sposób wywierania wpływu (Right Path Profile) 

„Lider Coachem” – podstawy coachingu z chrześcijańskiej perspektywy (Certyfikat CoachWise Essentials) 

„Lider Mentorem” – jak znaleźć mentora i stać się jednym z nich (Mentoring wg. Modelu Konstelacyjnego) 

„Ze mną, dla mnie” – program indywidualnego wsparcia dla duchownych 

„Strategia, która daje owoce” – warsztaty strategiczne służące wypracowaniu wizji, misji i wartości organizacji 

(firm, wspólnot kościelnych, organizacji NGO) 

Indywidualne i grupowe programy coachingowe z certyfikowanymi coachami 

Fundacja PROCA // ul. Jeziorowa 69B, 03-991 Warszawa, tel. 504 019 868, mail: dawid.wawrzyniak@proca.org, www.proca.org, KRS 0000303779 

6 

Kilka dni temu moja koleżanka otrzymała 

wiadomość od znajomych z Anglii. Prosili, 

aby znaleźć osoby chętne do oddania krwi dla 

pana, chorego na raka, który niedługo będzie 

miał operację. Oczywistym faktem jest, że bez 

tej krwi mógłby nie przeżyć. Zakup krwi jest 

bardzo kosztowny i stąd prośba o zorganizowanie 

kilku chętnych osób, które pojadą do punktu 

krwiodawstwa i oddadzą krew wskazując daną 

osobe, w tym przypadku pana Andrzeja. Studentki 

i studenci WST nie mieli wątpliwości, co zrobić. 

Nie tylko to mnie ujęło. Studenci postanowili 

jednocześnie modlić się i prosić Boga o konkretne 

działanie w tej sprawie. Tak więc ich pomoc 

polegała zrówno na oddaniu krwi, jak też powierzeniu 

pana Andrzeja Bogu. Pan Andrzej napisał 

krótkie podziękowanie dla naszych studentów: 

„Dzień dobry... Witam Panią (…). 

Bardzo dziękuję Pani oraz Pani Koleżance (...) i Kolegom (…) 

i (...) za wspaniały dar, jaki Państwo byliście uprzejmi dla 

mnie zrobić. Jestem ogromnie zobowiązany, ale nie potrafię 

słowami wyrazić mojej wdzięczności. Proszę również 

o przekazanie moich ukłonów dla Pani Oleńki i Pani Eli 

z Anglii za wielkie zaangażowanie, jakie włożyły w całość 

sprawy. Pozdrawiam serdecznie wszystkich Państwa... 

z wyrazami szacunku!!!” 

Andrzej (…). 

Prosimy również Was o wsparcie modlitewne, 

gdyż wierzymy, że modlitwa pełna wiary może 

“przenosić góry“, a wspaniały Bóg w tym konkretnym 

przypadku może uzdrowić pana Andrzeja. 

Filip Karecki 

12

2010 

Wieloletnie więzi braterskiej 

kooperacji i tradycji, która 

polega na wymianie studentów 

i wykładowców. 

W 

2010 roku podpisany został przez 

Rektorów obydwu uczelni oficjalny 

dokument o współpracy, która dała przede 

wszystkim nowe możliwości i perspektywy przy 

zachowaniu własnej tożsamości i odrębności. 

Dołożyliśmy wszelkiej staranności, aby na mocy 

oficjalnego porozumienia między uczelniami, 

WST w pełni zachowywało własną tożsamość 

i w żadnym aspekcie jej nie straciło. Było to 

dla nas kluczowe założenie, bowiem naszą 

tożsamość pojmujemy, jako pielęgnowanie 

naszej doktryny i pobożności. Jednocześnie 

możliwość współpracy stała się bardzo dobrą 

okazją i przywilejem nawiązania kooperacji 

z Chrześcijańską Akademią Teologiczną, co już 

przekłada się na ogromne korzyści. 

Współpraca z Chrześcijańską Akademią 

Teologiczną gwarantuje kontakt z wybitnymi 

teologami z różnych wyznań, a także daje 

możliwość zderzenia się z wszechstronnością 

spojrzenia na chrześcijaństwo i poszerzania 

swoich horyzontów. 

Rozwój duchowy oraz naukowy 

naszych studentów jest jednym z podstawowych 

celów naszej uczelni. Nasza współpraca 

pozwala głębiej zrozumieć nie tylko Teologię 

Zielonoświątkową, lecz także daje autentyczne 

spojrzenie na odmienność światopoglądową 

innych wyznań, a tym samym pozwala pełniej 

rozumieć chrześcijaństwo. Nawiązana kooperacja 

umożliwiła również podjęcie twórczego 

i kreatywnego dialogu z przedstawicielami 

Na podstawie wywiadu 

z Rektorem WST 

Piotrem Nowakiem 

Filip Ziemba 

innego spojrzenia na te same wartości, uczy 

porozumienia i dojrzałości a jednocześnie – co 

bardzo ważne – stawia granice, ugruntowuje 

we własnej tożsamości i autonomii, w myśl, że 

nie wiesz kim jesteś i jak wyglądasz, dopóki 

nie spojrzysz w lustro, a lustrem są inni ludzie. 

Owocem tej współpracy jest fakt, że możemy 

mieć wpływ na kreowanie rzeczywistości 

wokół nas wnosząc nasze poglądy i charakter 

w chrześcijański dialog. To umożliwia również 

nowe spojrzenie na tradycyjną teologię 

i stanowi świeżą inspirację w rozwój tej dziedziny 

naukowej, podkreślając jej społeczny walor 

umiejętności porozumienia. 

Innymi praktycznymi korzyściami są 

dostęp do zbiorów biblioteki CHAT, możliwość 

kontynuacji studiów magisterskich na CHAT, 

dostęp do stypendiów socjalnych i naukowych, 

możliwość poszerzania kadry dydaktycznej 

o wybitnych wykładowców i specjalistów 

w swojej dziedzinie. Dzięki temu mamy 

możliwość ubogacać zarówno program dydaktyczny 

i kadrę CHAT o naszych wykładowców. 

Na mocy oficjalnego porozumienia, 

zawartego pomiędzy naszymi uczelniami 

w 2010 roku, studenci WST mają możliwość 

zyskać podwójny indeks i stają się tym samym 

studentami jednocześnie dwóch uczeni 

Warszawskiego Seminarium Teologicznego 

i Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. 

Dodatkowym atutem jest fakt, że absolwenci 

takiej ścieżki naukowej otrzymują również 

uprawnienia pedagogiczne. 

Mattersey 

Hall 

England 

Elim 

Bible 

Institute 

USA 

Braterska współpraca z Mattersey 

Hall w Anglii, polegająca na 

umożliwieniu naszym absowentom 

edukacji na poziomie magisterskim. 

Absolwenci otrzymują podwójny 

dyplom – Mattersey Hall i 

Uniwersytetu Walijskiego. 

13 14

O 

wocem naszej współpracy jest budowanie 

wzajemnego zrozumienia i autorytetu 

Kościoła Zielonoświątkowego w szeroko 

rozumianym środowisku ekumenicznym 

poprzez świadectwo naszej wiary i moralności. 

Prowadzony dyskurs teologiczny w tradycyjnym 

ujęciu teologicznym jest ubogaceniem 

dwóch stron i daje możliwość zdrowego prowadzenia 

konfrontacji światopoglądowej. 

Dzięki temu nasi absolwenci będą mieć lepsze 

przygotowanie do szeroko pojętego dialogu 

ekumenicznego i społecznego. Ponadto inną 

dostrzegalną korzyścią jest fakt, że środowisko 

naukowe różnych wyznań zaczyna inaczej 

postrzegać naszą uczelnię i Kościół Zielonoświątkowy 

w ogóle. Przejawia się to w okazywanym 

szacunku i zmianie opinii na nasz temat, 

przełamywaniu stereotypów i zmianie opinii 

negatywnych o niewykształconych, emocjonalnych 

Zielonoświątkowcach na bardziej 

zrównoważonych i potrafiących racjonalnie 

myśleć. 

Nowo oddany 

budynek WST 

2010 

Oprócz współpracy z CHAT’em, WST 

zawarło również braterską umowę między 

dwoma innymi uczelniami zagranicznymi, 

gwarantując tym samym swoim studentom 

zaawansowaną ścieżkę dalszego rozwoju. 

Aktywnie współpracujemy z Uczelnią Mattersey 

Hall w Anglii, której absolwenci otrzymują podwójny 

dyplom – Mattersey Hall i Uniwersytetu 

Walijskiego. Braterska współpraca umożliwia 

naszym absolwentom kontynuowanie edukacji 

na angielskiej uczelni, na poziomie magisterskim. 

Istotny jest fakt, iż uzyskany w ten sposób 

dyplom jest międzynarodowo uznawanym 

tytułem magiisterskim (Master of Arts). 

Ponadto WST współpracuje z amerykańskim 

Elim Bible Institute, z którym wiążą 

nas już wieloletnie więzi braterskiej kooperacji 

i tradycji, która polega na wymianie studentów 

i wykładowców. 

Kursy zawodowe dla studentów i absolwentów 

W 

trakcie realizacji programu studiów 

teologicznych oraz po ich ukończeniu, 

studenci studiów stacjonarnych, jak i niestacjonarnych 

będą mieli możliwość zdobywania 

dodatkowych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych 

odpowiednimi świadectwami. 

W budynku Warszawskiego Seminarium 

Teologicznego rozpoczęła działalność placówka 

edukacyjna prowadzona przez Elżbietę 

Bednarz oraz Michała Stępień, o nazwie: 

Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli „Rozwój”, 

z szeroką ofertą kursów kwalifikacyjnych oraz 

dokształcających. Organem prowadzącym 

Ośrodek jest „Fundacja Rozwój dla Każdego”, 

a nadzór pedagogiczny nad Ośrodkiem pełni 

Mazowiecki Kurator Oświaty w Warszawie. 

Placówka realizuje zajęcia zgodnie z wymaganiami 

MEN oraz potrzebami słuchaczy. 

Proponowane kształcenie oraz szkolenie 

słuchaczy wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu 

na rynku pracy w naszym kraju. Kursy będą miały 

wymiar praktyczny, tak, aby po ich ukończeniu 

absolwent posiadał przygotowanie do konkretnego 

działania zawodowego. Przykładowe kursy 

o charakterze pedagogicznym to: 

K 

walifikacyjny kurs pedagogiczny – Kurs 

skierowany jest do osób, które chcą 

wykonywać zawód nauczyciela, podnieść swoje 

kwalifikacje i zdobyć uprawnienia pedagogiczne. 

Absolwent szkolenia uzyskuje wiedzę 

z zakresu pedagogiki, psychologii i metodyki 

nauczania oraz nabywa kompetencje merytoryczne 

do wykonywania zawodu nauczyciela. 

K 

walifikacyjny kurs z oligofrenopedagogiki 

– uczestnicy uzyskają kwalifikacje do 

nauczania i wychowania dzieci oraz młodzieży 

niepełnosprawnych intelektualnie. UWAGA – 

Obecnie kwalifikacje te są niezwykle poszukiwane 

przez dyrektorów szkół ogólnodostępnych, 

z uwagi na wdrażaną reformę pomocy psychologiczno-pedagogicznej 

i wskazania do zatrudniania 

w szkole specjalistów. Obecny okres 

w naszym kraju daje możliwość zakładania 

szkół i przedszkoli niepublicznych. W ramach 

działania ODN „Rozwój” będziemy kształcić 

w zakresie organizacji związanej z powołaniem 

placówki edukacyjnej, umożliwimy praktyki 

w niepublicznych ośrodkach w Warszawie, 

m.in. w Chrześcijańskim Przedszkolu, 

Szkole Podstawowej i Gimnazjum Samuel. 

Przyszli dyrektorzy tych placówek będą mogli 

uzyskać pełne kwalifikacje do pełnienia funkcji 

dyrektora szkoły/przedszkola poprzez proponowany 

kurs kwalifikacyjny: Zarządzanie 

placówką oświatową. 

Studenci w trakcie studiów będą 

mieli także możliwość korzystania z innych 

ofert szkoleniowych, o krótszym okresie realizacji 

programu, a wyposażającym w konkretne 

umiejętności poszukiwane przez pracodawców 

np. 

• Zarządzanie projektami unijnymi; 

• Przygotowanie do zdania egzaminu 

językowego na poziomie odpowiadającym 

wymaganiom kwalifikacyjnym do pracy w szkole 

lub w innej instytucji. 

Jesteśmy otwarci na oferty zainteresowanych kandydatów 

szkoleń. 

Elżbieta Bednarz 

15 16

Ewangelista, baseballista, działacz społeczny 

Wczesne życie 

Urodził się 19 listopada 1862 

w Ames (Iowa). Jego ojciec, 

William Sunday, pochodził 

z rodziny niemieckich emigrantów 

o nazwisku Sonntag, 

co zostało zamienione na 

Sunday. Ojciec, podczas wojny 

secesyjnej, zmarł na zapalenie 

płuc w 1864 roku. Sunday 

nigdy go nie widział. Matka 

wyszła powtórnie za mąż, 

a William był przerzucany 

z sierocińca do sierocińca. 

„Sunday walczy z diabłem” Detroit News 

Tribune October 29, 1916 

Uczęszczał do Nevada High 

School, która w regionie należała 

do najbardziej zaawansowanych 

pod względem akademickim, 

i był bliski jej ukończenia. Był 

pierwszym Amerykaninem, który 

przebiegł 100 jardów w 10 

sekund. W 1883 roku rozpoczął 

zawodową karierę w baseballu. 

Był jednym z najszybszych w 

Lidze, nigdy jednak nie był 

notowany wyżej niż na trzecim 

miejscu w „zdobywaniu bazy”. 

WILLIAM ASHLEY 

„BILLY SUNDAY” 

Największy amerykański 

ewangelista 

przebudzeniowy 

(1862 -1935) 

„Chodzenie do kościoła nie czyni nikogo chrześcijaninem, trzeba czegoś więcej 

niż wprowadzić taczkę do garażu, by uczynić z niej samochód” 

W 

Sunday w 1908 

niedzielne popołudnie 1886 (lub 

1887) roku spacerował ulicą i usłyszał 

Ewangelię głoszoną przez grupę Pacific 

Garden Mission. Niedługo potem sam zaczął 

głosić w kościołach oraz podczas spotkań 

organizowanych przez YMCA. Wiosną 1891 

roku zerwał kontrakt ze swoim klubem 

baseballowym opiewający na sumę 3000$ 

i rozpoczął pracę w YMCA za 83 dolary 

miesięcznie. Jeszcze w 1894 roku „Pittsburgh 

Pirates” oferowali mu 2000 dolarów miesięcznie, 

ale odmówił. Do końca życia pozostał 

wielkim fanem baseballu. Udzielał wywiadów 

dla prasy, w których wyrażał swoje opinie. 

Wielokrotnie sędziował podczas rozgrywek 

trzecioligowych oraz amatorskich meczów 

w tych miejscach, w których przeprowadzał 

swoje „kampanie przebudzeniowe”. O ile tylko 

mógł, uczęszczał na ważne mecze baseballowe. 

W swoich kazaniach często stosował terminologię 

zapożyczoną z trenowanego kiedyś sportu. 

Wpływ na kulturę 

W 1893 roku Sunday został asystentem 

ewangelisty J. Wilbur Chapman’a. Zadanie 

Sunday’a polegało na przybyciu do każdego 

miasta, do którego miał udać się i zorganizowanie 

spotkań modlitewnych, chóru, wzniesienie 

namiotu itp. W 1896 Chapman nieoczekiwanie 

wrócił do pastorstwa, a prowadzenie 

kampanii ewangelizacyjnych przekazał 

Sunday’owi. Pierwsza jego kampania miała 

miejsce w Garner. Na początku XX wieku 

był już najbardziej wpływowym ewangelistą 

Sunday preaches 

w Stanach Zjednoczonych. Często gościł na 

pierwszych stronach gazet. Nawet podczas 

I wojny światowej jego kazania publikowane 

były w prasie w całości. W drugiej dekadzie 

XX wieku stał się sensacją narodową, głosił 

we wszystkich większych miastach. Nie mając 

żadnego nagłośnienia potrafił przemawiać 

do 24-tysięcznego tłumu. Docierał do ludzi 

wszystkich klas społecznych. Był niekonwencjonalny 

i ekstrawagancki. Zdarzało się, że podczas 

głoszenia rozbijał krzesła, by lepiej zobrazować 

przesłanie. Głosił nie tylko zza mównicy, czy 

sprzed mównicy, ale biegał po platformie 

i lubił też wchodzić na mównicę. Organizował 

spotkania dla dzieci. Jednego razu przyniósł 

na takie spotkanie wielką ilość chińskich waz, 

a następnie rozbijał je młotkiem, by pokazać 

dzieciom jak łatwo jest złamać dziesięć 

przykazań. Odbywały się też spotkania tylko dla 

kobiet. Na spotkaniach dla samych mężczyzn 

atakował grzechy seksualne. Przemawiał 

w wielkiej mocy. Jeszcze podczas jednej z jego 

pierwszych krucjat pewien człowiek powstał 

i krzyknął: „Niech padnę martwy, jeśli tu jest 

Bóg”! Padł martwy. 

Pomimo iż był prezbiterianinem, jego służba 

była ponad denominacyjna, był nastawiony 

ekumenicznie zarówno względem katolików, 

jak i unitarian. W 1916 roku przed 

rozpoczęciem swej kampanii ewangelizacyjnej 

w Baltimore spotkał się z kardynałem 

Gibbonsem. Gibbons w specjalnym liście 

wyraził zgodę na współpracę z Sunday’em dla 

swego duchowieństwa. 

17 18

WRÓG 

ALKOHOLU 

P 

oczątkowo głosił w namiotach, 

ale od 1906 roku, gdy 

śnieżyca go zniszczyła, domagał się 

by w każdym mieście, do którego 

miał przybyć wznoszono tzw. „Billy 

Sunday’s Tabernacle”. Mieściły one od 

5 do 20 tysięcy ludzi. Większość z nich 

była rozbierana zaraz po zakończeniu 

kampanii ewangelizacyjnej, a drewno 

było sprzedawane. Wzniesiono ich 

w sumie około dwustu. Najdroższym 

był “Billy Sunday’s Tabernacle” w 

Nowym Jorku, zbudowany w 1916 

roku za 68 tysięcy dolarów. Obiekt 

mógł pomieścić 18 tysięcy ludzi. Prasa 

na ogół przychylna dla Sunday’a tym 

razem zapowiadała niepowodzenie, 

twierdząc że będzie to „rubikon 

Billy’ego”, bo Nowy Jork to „cmentarz 

ewangelistów”. Nowy Jork okazał 

się jednak jego największym sukcesem. 

Kampania trwała od 8 kwietnia 

do 19 czerwca 1917, uczestniczyło 

w niej około miliona słuchaczy 

(ok. 98 000 nawróconych). 

W roku 1908 jego żona, Nell, 

przyłączyła się do krucjat – dzieci 

oddane zostały niańce – i kierowała 

sprawami administracyjnymi i organizacyjnymi. 

Ocenia się, że w dużym 

stopniu przyczyniła się do sukcesu 

Sunday’a w drugiej dekadzie XX 

wieku. Zatrudniła nowych ludzi w 

zespole Sunday’a, który odtąd liczył 

około 30 osób. Krucjaty przeniosły 

się z małych miasteczek do wielkich 

miast. 

Przemawiał do największej liczby 

ludzi w historii, w czasach zanim 

wynaleziono elektryczne nagłośnienie. 

Szacuje się, że głosił do 

80-100 milionów ludzi, nawrócił ok. 

1,125 miliona ludzi, uścisnął rękę 

dla 250 tysięcy ludzi. Przed swoją 

śmiercią ocenił, że w ciągu swego 

życia wygłosił prawie 20 000 kazań, 

średnio 42 kazania miesięcznie, 

w latach 1896-1935. W czasach, gdy 

cieszył się szczytem powodzenia 

głosił więcej niż 20 razy w tygodniu 

do wielkich tłumów. Nawet w 1923 

roku, gdy jego służba już podupadała, 

479 300 ludzi przybyło na 79 spotkań 

w Columbii. 

Penn Station w Nowym Jorku, tłum oczekuje 

na przybycie Sunday’a 

“Piekło będzie czekało na wynajem” 

Otrzymywał wiele tzw. „ofiar miłości”, w latach 

1908-1920 dostał więcej niż milion dolarów. 

Podczas krucjaty w Detroit w 1916 Henry 

Leland podarował mu cadillaca za 8 tysięcy 

dolarów, a podczas kolekty zgromadzono 50 

tysięcy dolarów. 

Podczas I wojny światowej otrzymał od brytyjskich 

urzędników oraz biznesmenów ofertę 

prowadzenia swych antyalkoholowych kampanii 

w Anglii. Sunday odmówił. Wierzył w pięć 

niekwestionowanych zasad: Bóstwo Chrystusa, 

Jego narodzenie z dziewicy, Jego zmartwychwstanie, 

Powtórne Przyjście Chrystusa, 

nieomylność Biblii. 

Działalność społeczna i polityczna 

Po wypowiedzeniu wojny Niemcom w 1917, 

zgromadził w Nowym Jorku 120 500 dolarów 

dla amerykańskich żołnierzy. Walkę z Niemcami 

przyrównywał do walki nieba z piekłem. 

W jednym z kazań powiedział: „Jeżeli odwrócisz 

piekło do góry nogami, znajdziesz ‘Made 

in Germany’ podstemplowane od dołu”. Od 

roku 1914, gdy wygłosił w Boston słynne kazanie 

“booze sermon”, w którym alkohol nazwał 

narzędziem Szatana, zaangażował się w walce 

o prohibicję. Odegrał niemałą rolę we wprowadzeniu 

18. poprawki do Konstytucji Stanów 

Zjednoczonych w 1919 roku. W przeddzień 

wprowadzenia prohibicji wygłosił w Nowym 

Jorku kazanie: 

Skończy się przelewanie łez. Slumsy wkrótce 

przejdą do historii. Nasi więźniowie wrócą do 

fabryk, a więzienia przekształcą się w magazyny 

i spichlerze. Mężczyźni będą chodzić w pionowej 

pozycji, kobiety będą się uśmiechały, a dzieci będą 

się śmiały. Piekło będzie czekało na wynajem. 

Zapraszany był do Białego Domu, spotykał się 

z przedstawicielami elit finansowych i politycznych, 

z gwiazdami sportu. Jadał obiady 

z wieloma wpływowymi politykami, włączając 

prezydentów Roosevelta oraz Wilsona. 

Do swoich przyjaciół zaliczał takich przedsiębiorców 

i wpływowych działaczy jak: Hoover, 

Rockefeller, John M. Studebaker, H. J. Heinz, 

Henry Leland, S. S. Kresge i John Wanamaker. 

Był republikaninem, sprzeciwiał się eugenice, 

nau-czaniu teorii ewolucji, przyjmowaniu imigrantów 

z południowej oraz wschodniej Europy. 

Biały Dom (20 lutego 1922) 

20

Ameryka nie potrzebuje uniku, ona potrzebuje skruchy; ona nie potrzebuje zła, 

potrzebuje sprawiedliwości; my nie potrzebujemy pijaństwa, my potrzebujemy 

Jezusa; my nie potrzebujemy rozrywki, my potrzebujemy więcej Boga. 

(cytat z kazania) 

U 

ważał, że imigranci 

budują więcej saloonów 

niż kościołów. Sprzeciwiał się 

pracy dzieci, popierał reformy 

społeczne, żądał prawa wyborczego 

dla kobiet. Baseball 

traktował, jako formę rekreacji 

korzystną dla zdrowia, a nawet 

dla patriotyzmu. 

Koniec życia 

Szczytem jego powodzenia był rok 1917 (Nowy 

Jork i Los Angeles). Po I wojnie światowej jego 

służba zaczęła podupadać. Radio, kino i przemysł 

rozrywkowy były na tyle silnymi rywalami, 

że jego ewangelizacje nie były już tak 

atrakcyjne dla ludzi jak przedtem. Trzej jego 

synowie popełniali te właśnie grzechy, z którymi 

walczył ich ojciec (cudzołóstwo, rozwody, 

pijaństwo), co miało szkodliwy wpływ dla jego 

służby. 

Decatur, Illinois 

Wnętrze tabernacle 

Jego jedyna córka, Helen, zmarła w 1932 

na zapalenie płuc. Najstarszy jego syn, 

George, popełnił samobójstwo wyskakując 

przez okno w 1932. Syn Billy zginął 

w wypadku samochodowym po hulaszczej nocy 

w 1938, Paul zginął w katastrofie lotniczej 

w 1944. Ostatnie kazanie wygłosił 27 października. 

Zmarł 6 listopada 1935 na atak 

serca. Na pogrzebie jego żona Nell (1868– 

1957) oceniła, że w ciągu 39 

lat Sunday głosił dla 85 milionów 

ludzi, że nie będzie już 

nikogo, kto będzie mógł go 

zastąpić. Ktoś inny powiedział, 

że nie będzie miał problemu 

z wejściem do nieba ktoś, kto 

nawrócił milion. Kondolencje 

dla wdowy przesłał m.in. prezydent 

Roosevelt. Pogrzeb odbył 

się w Chicago 9 listopada, 

w Moody Memorial Church. 

Po śmierci Sunday’a jego żona 

dbała o dobry wizerunek męża. 

Osobiście zaangażowała się 

w kilku misjach chrześcijańskich 

i pracowała w nich do końca 

swego życia. Przemawiała na 

krucjatach Billy’ego Grahama 

oraz w „Bob Jones College”. 

Oceny 

W latach 1908-1920 napisano o Sunday’u 

więcej niż 60 artykułów w popularnych 

pismach i niemal wszędzie, gdziekolwiek 

wszedł, czyhał nań fotograf. W 1914 

roku American Magazine uznał go za 

ósmego wielkiego Amerykanina. Jeszcze za 

swego życia stał się częścią pop-kultury, 

wszedł do filmu, muzyki, powieści i poezji. 

Najczęściej stawiany mu zarzut dotyczył 

umiłowania pieniędzy. Krytycy ze środowiska 

lewicowego zarzucali, że jest narzędziem 

w rękach wielkiego biznesu. Zarzucano mu 

braki w wykształceniu oraz plagiaryzm. 

Co niektórzy postrzegali fenomen Sunday’a, 

jako religijne bankructwo i zagrożenie dla kościoła. 

Chwalono go za to, że umiał przemawiać 

Leszek Jańczuk 

w języku, który był dla ludzi zrozumiały. Umiał 

pogodzić swoje kampanie przebudzeniowe 

z przygotowaniami wojennymi. Łączył 

Ewangelię z patriotyzmem. Jego zwolennicy 

uważali, że jest największym „przebudzeniowcem” 

w historii Ameryki, a być może 

największym od dni apostołów. Mówi się o 

nim, że wykradł milion dusz od szatana, ale 

stracił własną rodzinę. Po śmierci Sunday’a 14 

lat czekano na jego następcę. Pojawił się w 

Los Angeles w 1949, a był nim – Billy Graham. 

Niewątpliwie był jednym z największych 

ewangelistów jakiego wydała Ameryka, przerósł 

go tylko Billy Graham. Pomimo pewnych swoich 

wad jest jednym z największych bohaterów 

wiary w historii. 

dr Leszek Jańczuk jest wykładowcą WST 

wykładane przedmioty to: 

Egzegeza Nowego Testamentu, Teologia Nowego Testamentu, Introdukcja 

do Nowego Testamentu, Język grecki. 

Zainteresowania: 

W teologii interesuje się głównie biblistyką, przy znacznie mniejszym zainteresowaniu 

innymi działami teologii. Interesuje się przebudzebiowymi 

liderami takimi jak: Finney, Sunday i Graham. Lubi niektórych filozofów, 

takich jak: Hegel, Cassirer, Bergson. Nie akceptuje jednak całych ich 

systemów filozoficznych, a jedynie niektóre wątki ich systemów. Czyta dialogi 

Platona i powieści Dostojewskiego. Najchętniej słucha muzyki Bacha, 

Beethovena i Mendelssohna (czasem Handel, Berlioz, nawet Wagner). 

Lubi biegi długodystansowe (15-30 km). Pasjonuje się przyrodą Puszczy 

Białowieskiej. 

21 22

CO 

O 

PO WST? 

MITY A PRAWDA 

Warszawskim Seminarium Teologicznym 

Jedni pukają się w głowę na myśl, że ich 

znajomy idzie na teologię, inni z szacunkiem 

odnoszą się do „bohatera wiary”, który 

niczym ze sztandarem w ręku właśnie podjął 

decyzję o zaprzepaszczeniu własnego życia, 

kariery, jakiegokolwiek bytu na rzecz „Bożej 

sprawy”. Studia teologiczne budzą kontrowersję 

nie tylko wśród młodych kandydatów na studia, 

ale wśród tych, którzy realnie myślą o przyszłości 

i jakichkolwiek perspektywach zarobkowych. To 

problem, który spędza sen z powiek niejednemu 

rodzicowi przejętemu losem swojego dziecka, 

które podejmuje jedną z ważniejszych w życiu 

decyzji o swojej przyszłości. Czy te obawy są 

uzasadnione? Ile w tym faktów, a ile mitów? 

Postanowiliśmy to sprawdzić zwracając uwagę 

na losy absolwentów WST. 

Ale od początku. Czemu właściwie podjęcie 

studiów teologicznych budzi takie kontrowersje? 

Mój znajomy odpowiadając na to 

pytanie, jednym tchem wymienił szereg czynników 

– począwszy od nudy, braku przyszłości, 

braku stabilności finansowej, niepopularnego 

kierunku, potrzeby odebrania specjalnego 

powołania, zaparcia się siebie, rezygnacji 

z planów kariery na rzecz Boga, kończąc na 

obawach rodziców, że ich dzieci będą nieudacznikami 

życiowymi. Ponadto rodzice nie 

muszą być przekonani, że ich dziecko w młodym 

wieku naprawdę wie, czego oczekuje od życia 

i podejmuje dojrzałą decyzję wyboru kierunku, 

która może zaważyć na całej jego przyszłości. 

Przytłaczający potok słów. Czy znajduje swoje 

uzasadnienie w rzeczywistości? Realistycznie 

patrząc – czym właściwie różni się studiowanie 

teologii od innych kierunków niszowych? 

Z jednej strony oferta studiów teologicznych 

daje pod tym względem szeroki wachlarz przedmiotów 

analogicznie do kierunków: Zarządzania 

Zasobami Ludzkimi, Psychologii, Zarządzania 

Instytucjami Pożytku Publicznego, Coachingu, 

Pedagogiki, nauki języków starożytnych 

i nowożytnych, etc. Patrząc z tej perspektywy, 

oferta zapewnia bardziej przekrojowy program 

dydaktyczny, niż np. Filologia Klasyczna, Filozofia, 

czy inne humanistyczne, niszowe kierunki. 

To ma swoje wady i zalety. Zalety ponieważ 

umożliwia pewną stabilizację i szerokopłaszczyznowe 

ukierunkowanie przed dalszym rozwojem 

naukowym i osobistym. Studia licencjackie 

stanowią doskonały fundament przed 

podjęciem studiów uzupełniających. Wady – 

ponieważ potencjalny pracodawca najczęściej 

stereotypowo interpretuje takie studia 

nie widząc w nich konkretnego ukierunkowania 

wobec określonej ścieżki zawodowej. Z drugiej 

strony, niektórzy pracodawcy mogą darzyć 

większą dozą zaufania kandydatów uczciwych 

– po teologii szczególnie. Inne kierunki 

niszowe zawężone programowo do konkretnego 

obszaru specjalizacji mogą zyskiwać 

przewagę – zakładając ryzykowne założenie, że 

akurat pracodawca będzie poszukiwał kogoś 

bez doświadczenia z wąskiego obszaru danej 

specjalności (np. specjalistę z językiem litewskim). 

Nie jest to jednak tak oczywista sprawa, 

ponieważ zależnie od stanowiska bardzo istotną 

kwestią jest także posiadane doświadczenie – 

i to niezależnie od podjętych wcześniej studiów. 

Jakie zatem są perspektywy zawodowe po 

WST? Z jednej strony wydaje się, że problem 

może sprawiać wrażenie większego niż jest w 

rzeczywistości. Z drugiej strony, skądś musiał 

się wziąć. Przyglądając się wszelkim możliwym 

obawom ludzi, którzy rozważają podjęcie 

studiów w WST, można dojść do wniosku, że 

obawy dotyczą kilku różnych aspektów. Na 

przestrzeni lat, obserwując ludzi podejmujących 

studia w WST dostrzegam kilka grup osób, które 

można sklasyfikować pod względem umotywowania 

swojej decyzji przyjścia na te studia. 

Z jednej strony najbardziej zmotywowana grupa 

osób – nastawiona jest na cel. Mają jasno 

sprecyzowaną ścieżkę podążania za Bogiem; 

studia w WST mają stać się dla nich warsztatem 

narzędzi do realizacji ich powołania. Ludzie, 

którzy w jasny sposób odebrali powołanie od 

Boga, wiedzą po co przyszli do WST i wiedzą 

czego oczekują od tych studiów. Inną grupę 

stanowią osoby, które nie mają często jasno 

sprecyzowanej ścieżki samorealizacji, ale mają 

pragnienie pójść do miejsca, w którym będą 

mogli poczuć się wśród wierzących osób jak 

w domu; marzenie o uczeniu się w miejscu 

wolnym od przekleństw, alkoholu, przemocy, 

„świata” może stać się dla nich rzeczywistością. 

Takie osoby nie muszą mieć jasno sprecyzowanych 

oczekiwań wobec studiów i tego, 

co będą robić po nich. To osoby, które mogą żyć 

„imprezami” kościelnymi, typu zloty młodzieży, 

i pragnące niejako przyjechać do miejsca, które 

stanie się dla nich możliwością nieustannego 

duchowego rozwoju, możliwością nawiązywania 

chrześcijańskich relacji, pogłębiania lub 

odnalezienia swojej duchowej tożsamości. 

23 24

Młode osoby często mogą czuć się zagubione, 

przytłoczone, szukające aprobaty, 

swojego miejsca w świecie, a przyjazd do 

WST może stać się dla nich szansą zregenerowania 

baterii, nabrania stabilizacji życiowej, 

odebrania otuchy, ucieczki, czy po prostu – 

ukierunkowania. Trzy lata studiów stają się 

dla wielu ludzi dobrym startem w dojrzałe 

życie i orientacji przed podjęciem dalszej 

ścieżki rozwoju, czy służby. Jeszcze inna grupa 

ludzi traktuje studia w WST jako alternatywę. 

Mogą podjąć studia na różnych kierunkach i 

rozpatrują również – to jasne – program oferowany 

przez chrześcijańską uczelnię. O podjęciu 

studiów decydują różne powody – zawsze indywidualne. 

Nie mniej jednak oczywistym jest 

fakt, że osoby, które tu trafiają nie muszą mieć 

jasno sprecyzowanego planu podjęcia konkretnej 

służby czy ścieżki zawodowej zaraz po studiach. 

Władze uczelni doskonale zdają sobie 

z tego sprawę, dlatego tak dobierają ofertę 

programową, aby wyjść naprzeciw potrzebom 

rozwojowym często młodych i (co naturalne), 

nie do końca jeszcze ukierunkowanych studentów. 

Pocieszający jest pod tym względem 

fakt, iż program dobierany w ramach studiów 

na wybranych specjalizacjach stara się sprostać 

możliwości rozpoczęcia ścieżki zawodowej w 

różnych dziedzinach, a nie jest ukierunkowany 

wyłącznie na teologię. Władze uczelni zdają 

sobie sprawę, że sytuacja na rynku pracy nie 

musi przedstawiać się w kolorowych barwach 

i to niezależnie od podjętych studiów czy 

kierunku. Nikt nie ma gwarancji, że po studiach 

z Marketingu i Zarządzania, Psychologii, czy 

Filologii Angielskiej dostanie dziś pracę swoich 

marzeń. Tej samej gwarancji nie ma również 

po teologii. Czy w takim razie obawy osób 

podejmujących studia w WST nie są zupełnie 

uzasadnione? Wydaje się, że pytanie powinno 

zostać zadane inaczej. 

Co tak naprawdę skłania taką Osobę do 

podjęcia studiów. Zagrożeniem nie tyle 

są studia, co motywacja do ich podjęcia. Trzeba 

naprawdę rzetelnie sobie odpowiedzieć na 

pytanie, co tak naprawdę skłania mnie do 

podjęcia studiów teologicznych. Jeśli ktoś ma 

świadomość obszaru swoich zainteresowań, 

upragnionego charakteru podjętej pracy po 

studiach, który zupełnie wykracza i nie współgra 

z programem studiów w WST, to podjęcie przez 

nich studiów tutaj czy gdziekolwiek poza tym 

obszarem może okazać się dla nich frustrujące. 

Ale czy tylko o to chodzi? Jeśli zbadalibyśmy 

obawy związane z przyjściem do WST, to prawdopodobnie 

większość z nich okazałaby się 

mitem. Problem polega na tym, że gdy ludzie 

nie realizują podjętych przez siebie zamiarów 

lub marzeń mogą szukać winowajcy w 

podjętych studiach, lub jakichkolwiek innych 

czynnikach. Aby odpowiedzieć sobie na pytanie 

„Co po WST?” raczej trzeba przyjrzeć się innemu 

pytaniu – jakie czynniki decydują o sukcesie 

na rynku pracy? I jakie jest w ogóle zapotrzebowanie 

rynku pracy na określone stanowiska? 

Wiele osób może myśleć, że warunkiem 

odniesienia sukcesu na rynku pracy są dobre, 

renomowane studia, ale prawda często jest 

inna. 

Zmoich skromnych doświadczeń pracy w 

firmie rekrutacyjnej wynika, że rekruterzy 

najczęściej patrzą na nabyte dotychczasowe 

doświadczenie w pierwszej kolejności. 

Oczywiście wszystko zależy od stanowiska, jego 

poziomu i charakteru, ale prawda jest taka, że 

wykształcenie bywa kwestią rozpatrywaną w 

dalszej kolejności. Wiele zależy również od tego, 

na jakiego rekrutera się trafi. Jedyną przeszkodą, 

jaką można napotkać weryfikując pracę konsultantów 

rekrutacyjnych, jest problem związany 

ze stereotypowym podejściem do czytanych 

informacji zawartych w CV kandydata. Mam tu 

na myśli błąd w sztuce popełniany przez konsultantów. 

Gdy konsultant widzi, że jakaś osoba 

studiowała teologię, może zinterpretować 

ten fakt jako brak nastawienia na wartości 

biznesowe i motywację raczej do ratowania 

ludzkości i rozwiązywania problemów świata 

niż do podjęcia pracy w jakiejś firmie. Osobiście 

spotkałem się z taką interpretacją u jednej 

nawet bardzo doświadczonej konsultantki przy 

poszukiwaniu osoby na stanowisko analityka 

danych. Pocieszający jest jednak fakt, że drugi 

konsultant, któremu pokazałem to samo CV, 

osoby po studiach w WST, powiedział, że to jest 

idealny profil kandydatki z racji nabywanego 

doświadczenia i kontynuowanych studiów 

socjologicznych, ale akurat szukali osoby 

z jeszcze większym doświadczeniem. Osoba, 

o której mowa, aktualnie współpracuje z firmą 

zajmującą się analizą rynku i kontynuuje studia 

po WST na SWPS (kierunek – Socjologia). 

Wydaje się, że niezależnie od podjętych 

studiów czy kariery zawodowej ważniejszymi 

czynnikami weryfikowanymi podczas rozmów 

rekrutacyjnych są takie czynniki jak: poziom 

aktywności, czy motywacji do pracy. Lepsze 

wrażenie na pracodawcach mogą zrobić aktywne, 

pracowite, otwarte na ludzi i kontakty 

osoby po teologii (jeśli będą znać się na rzeczy), 

niż skryte, wycofane i flegmatyczne osoby po 

jakimkolwiek innym kierunku. Kultura w której 

żyjemy wydaje się sprzyjać na ogół bardziej 

ekstrawertywnym osobom. 

Tyle jeśli chodzi o sytuację zawodową, ale 

jaka jest możliwość kontynuacji studiów 

na różnych kierunkach po WST? Wspomniałem 

o tym, że WST może stanowić bardzo dobrą 

podstawę rozwojową z powodu wielości różnych 

przedmiotów podchodzących przekrojowo do 

różnych obszarów naukowych i zawodowych. 

Kto z młodych osób szukających dla siebie ścieżki 

zawodowej jest tak naprawdę w pełni świadomy 

i zdecydowany, w którą stronę kierować się 

w życiu? Pod tym względem WST staje się 

dobrą alternatywą do tego, aby nie tracić 

czasu, zweryfikować swoje nieskrystalizowane 

wyobrażenia na temat różnych dziedzin rozwoju 

w opaciu o wartości chrześcijańskie i możliwość 

kształtowania osobowości poprzez konkretne 

praktyki przygotowujące do służby w kościele, 

czy instytucjach pożytku publicznego. 

Wiele osób wciąż może uważać, że WST 

jest jedynie szkołą biblijną, która nie gwarantuje 

możliwości kontynuowania studiów 

magisterskich. Oczywiście nic bardziej mylnego. 

Ukończone studia licencjackie są 

przepustką do kontynuowania nauki na wielu 

różnych kierunkach. Ale dość ogółów. Skupmy 

się na konkretach. Jak dziś radzi sobie jedno 

z najmłodszych pokoleń absolwentów WST? 

Oto kilka przykładów. Jeden z naszych absolwentów 

z Dolnego Śląska kontynuuje studia 

w Wałbrzyskiej Wyższej Szkole Zarządzania 

i Przedsiębiorczości na kierunku Zarządzanie. 

Inny student, kończąc w WST Specjalizację 

Pastoralną, kontynuuje naukę w Uczelni 

Łazarskiego, na kierunku Ekonomia. Jedna 

absolwentka studiuje obecnie Edukację 

Przedszkolną i Wczesnoszkolną na studiach 

II stopnia. Jeszcze inna studentka kontynuuje 

naukę na studiach II stopnia na Uniwersytecie 

Warszawskim, studiując Nauki o Rodzinie. 

Inny absolwent zdecydował się podjąć studia 

w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik 

Komputerowych na kierunku Sztuka Nowych 

Mediów. Dwie inne absolwentki kontynuują 

edukację na uzupełniających studiach magisterskich 

w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej 

na kierunkach Kulturoznawstwo i Socjologia. 

Co po WST zatem? Wygląda na to, że odpowiedź 

na to pytanie pozostaje jedynie po stronie 

Czytelnika. 

25 26 

Filip Ziemba

HISTORIA 

UCZELNI 

OD 1968 

C 

zy chrześcijanin, który pragnie służyć 

Bogu powinien najpierw zdobyć 

jakieś wykształcenie? Spotkałem się 

z różnymi opiniami na ten temat, 

jednak na podstawie własnego doświadczenia 

jestem skłonny twierdzić, że zupełnie inaczej 

się słucha kaznodziei, który posiada konkretną, 

usystematyzowaną wiedzę – co najczęściej 

oznacza, że ukończył jakąś szkołę biblijną 

albo uczelnię teologiczną. Ta obserwacja 

jest zgodna z tym, co w rozmowie ze mną 

opowiedział brat Mieczysław Kwiecień. Kiedy w 

1968 roku powstała Szkoła Biblijna ZKE, którą 

dzisiaj znamy jako Warszawskie Seminarium 

Teologiczne, poziom kaznodziejstwa w ówczesnym 

Zjednoczonym Kościele Ewangelicznym 

zaczął się powoli podnosić. Rozwinęła się 

rwnież służba duszpasterska i praca z młodzieżą. 

Brat Mieczysław był jednym z kilku absolwentów 

Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, 

którzy w latach 60., spotykali się przy kawie 

i herbacie, i marzyli o tym, aby otworzyć Szkołę 

Biblijną, która przygotowywałaby do służby 

nowych braci z różnych grup wyznaniowych ZKE. 

Gdy Szkoła powstała, na początku organizowano 

kursy trwające do kilku tygodni, głównie dla osób 

już będących w służbie i ewentualnie dla 

takich, które pragneły się do niej przygotować. 

Pierwszymi wykładowcami byli absolwenci ChAT 

i członkowie Prezydium Rady ZKE, a pierwszym 

kierownikiem szkoły został brat Edward Czajko. 

W 1971 roku stanowisko to zajął brat Mieczysław 

Kwiecień. W 1973 roku program nauczania 

nabrał nowego kształtu - kurs trwał teraz osiem 

miesięcy i studentom ufundowano zarówno studia, 

jak i utrzymanie. Po jakimś czasie program 

rozsze-rzono na okres dwóch lat. Bracia uczyli 

się kaznodziejstwa, duszpasterstwa i ewangelizacji. 

Tylko bracia – ponieważ do studiów 

teologicznych, tym bardziej do służby, kobiet nie 

przyjmowano. Kościół po prostu nie był jeszcze 

na to gotowy. Dzisiaj około połowy studiujących 

w WST to studentki! Od wakacji 1981 roku kierownikiem 

Szkoły został dr H.R. Tomaszewski. 

Dalszy rozwój szkoły nastąpił kiedy w 1982 roku 

dyrektorem został brat Włodzimierz Rudnicki. 

Wraz z nim pojawiły się egzaminy wstępne, 

sesje egzaminacyjne, indeksy, praktyki i prace 

dyplomowe - czego wcześniej nie było. W 1986 

roku kupiono budynek, starą szwalnię, który po 

remontach i odpowiedniej adaptacji do dziś 

stanowi siedzibę WST. 

Dzisiaj cały obiekt seminaryjny jest znacznie 

rozbudowany. Ale zanim obecna siedziba 

Seminarium została oddana do użytku 

w 1990 roku, pojawiły się kolejne zmiany. 

W 1987 roku zreorganizowano ZKE i postanowiono, 

że Szkołę będzie dalej prowadzić 

Kościół Zielonoświątkowy. Ostatni krok na 

drodze, by stać się prawdziwą Uczelnią wyższą 

dokonano w 1997 roku. W ustawie sejmowej, 

którą Kościół Zielonoświątkowy posiada od 

owego roku, stwierdzono, że „Warszawskie 

Seminarium Teologiczne jest wyższą szkołą 

teologiczną uprawnioną do nadawania 

absolwentom tytułu zawodowego licencjata 

teologii”. Trzeba przyznać, że to niesamowity 

rozwój, biorąc pod uwagę skromne 

początki! Na pewno nie byłoby to wszystko 

możliwe bez Bożego prowadzenia i błogosławieństwa. 

Ostatnio, za kadencji obecnego 

Rektora Piotra Nowaka, została nawiązana stała 

współpraca (od 2010 roku) z Chrześcijańską 

Akademią Teologiczną. Dla studentów oznacza 

to między innymi, że niektóre zajęcia odbywają 

się w ChAT (dla studentów stacjonarnych) i że 

po WST można w prosty sposób podjąć studia 

magisterskie w Akademii. Na razie tyle historii. 

A jeśli chodzi o to, jak wygląda WST dzisiaj, jacy 

są wykładowcy, jaka jest tu atmosfera, to jest 

opcja o wiele lepsza niż czytanie artykułu – 

warto przyjechać na Dni Otwarte i samemu się 

przekonać, że warto stać się częścią historii tej 

Uczelni! 

1968 1973 1982 1987 

Powstanie szkoły 

biblijnej ZKE 

pierwszym kierownikiem 

zostaje brat Edward Czajko 

Studenci mają fundowane 

studia oraz utrzymanie, 

kurs trwał 8 miesięcy 

Dyrektorem Szkoły zostaje 

brat Włodzimierz Rudnicki. 

pojawiają się indeksy, praktyki 

oraz prace dyplomowe 

Komisja synodalna ZKE 

przekazuje 

dalsze prowadzenie szkoły 

Kościołowi Zielonoświątkowemu 

2005 2010 

Rektorem uczelni zostaje 

brat Piotr Nowak 

Oddanie nowego budynku 

do użytku 

1971 

Kierownikiem 

zostaje brat 

Mieczysław Kwiecień 

1981 

Kierownikiem Szkoły zostaje 

dr H.R. Tomaszewski 

1986 

Zakup nowego budynku 

przy ulicy Wybornej 20 

Ustawa sejmowa stwierdza, 

że WST jest uczelnią wyższą 

i może nadawać 

tytuł licencjata teologii 

1997 2010 

Zostaje zawiązana współpraca 

między Warszawskim Seminarium 

Teologicznym a Chrześcijańską 

Akademią Teologiczną 

27 28

STUDENCI Z ZAGRANICY 

EHRE SEI DEM HERRN 

GLORIA A DEUS 

ÄRA VARE GUD 

Martin-Hinrich Kunzendorf Bernardo Tomas Mats Kanebrant 

Martin pochodzi z Niemiec, w 

Polsce mieszka dwa i pół roku. 

Czuje sie tutaj, jak w domu. 

Aktualnie studiuje teologię 

na specjalizacji Misja i rozwój 

Kościoła. Przygotowuje się do 

służby. W wolnym czasie lubi 

podróżować, poznawać nowe 

języki, wędrować, odwiedzać 

ludzi i interesuje się pociągami. 

Martin mówi że: Nie ma nic 

lepszego niż życie z Panem. 

Martin kommt aus Deutschland 

und wohnt schon zweieinhalb 

Jahre in Polen. Er fühlt sich hier 

wie zu Hause. Derzeit studiert 

er Theologie in Richtung 

Mission und Kirchenwachstum, 

um sich auf den Dienst im 

Reich Gottes vorzubereiten. 

In der Freizeit reist er gerne, 

besucht gerne Leute, lernt 

gerne neue Sprachen kennen, 

interessiert sich für die 

Eisenbahn und wandert gern. 

Martin sagt, dass es nichts 

Besseres gibt, als mit dem 

Herrn zu leben. 

Bernardo urodził się w Angoli. 

W Polsce mieszka od 15 lat. 

Jest studentem III roku, lubi 

grać w piłkę nożną oraz szachy. 

Często śpiewa i interesuje się 

gotowaniem. 

Bernardo Tomas nasceu em 

Angola Vive em Polonia a 15 

anos Estudante do III ano de 

Teologia Pastoral Gosta muito 

de jogar futebol, xadrez, Canta 

com frequencia e se interessa 

por culinaria. 

Mats pochodzi z Linköping 

w Szwecji, polskiego uczy się 

od około 7 lat. Oprócz teologii 

interesuje się językami i 

historią, lubi kawę i gry planszowe.Obecnie 

pisze prace 

licencjacką pod tytułem „Pacyfizm 

anabaptystów w XVI 

wieku”. 

Mats kommer från Linköping 

i Sverige, han har lärt sig sig 

polska i ungefär 7 år. Förutom 

teologi är han intresserad av 

språk och historia, och tycker 

om att dricka kaffe och spela 

brädspel. Han skriver just nu 

sin kandidatuppsats med titeln 

“Anabaptistisk pacifism på 

1500-talet”. 

Wiele możemy nauczyć się od naszych zagranicznych 

przyjaciół, poznajcie Martina, Bernarda i Matsa 

D 

Mats Kanebrant 

laczego przyjechałeś do 

Polski? 

Kilka lat temu przyjaźniłem 

się z Polakiem, który przyjechał 

do Szwecji i był członkiem 

mojego zboru. Często się 

spotykaliśmy i przez niego 

polubiłem polską kulturę 

będąc jeszcze w Szwecji. Po 

jakimś czasie Bóg dał mi 

silne przekonanie, że mam 

się uczyć tego języka. Kiedy 

pierwszy raz przyjechałem 

do Polski było mi tak dobrze, 

że nie chciałem wracać. Dwa 

lata później zostawiłem moją 

pracę i wyjechałem ze Szwecji. 

Nie wiem dokładnie, jaki plan 

na przyszłość ma dla mnie 

Bóg, ale dziś nie chciałbym 

mieszkać w innym kraju. 

J 

ak oceniasz swój czas na 

WST? 

Zanim poszedłem na WST 

to myślałem, że bardzo dużo 

wiem. Teraz już wiem, jak 

ograniczona jest moja wiedza. 

Ale dla mnie studia teologiczne 

były naprawdę bardzo 

budujące. Niektórzy się boją 

teologii, bo myślą, że jeśli 

będą mieli za dużo wiedzy, to 

stracą wiarę. Ale jeśli jesteśmy 

naprawdę przekonani o tym, 

że Jezus jest Prawdą (a ja 

jestem o tym przekonany), 

to takie myślenie staje się 

czymś absurdalnym. Chciałbym 

dowiedzieć się jak najwięcej 

o moim Panu i o wierze, 

i im więcej się dowiem, tym 

silniejsza będzie moja wiara. 

Na WST przeczytałem dużo 

książek, do których bym chyba 

nigdy się nie zabrał, gdyby nie 

były literaturą obowiązkową. 

A właśnie przez to odkryłem 

wiele pięknych rzeczy, o których 

wcześniej nie miałem 

pojęcia. Dzięki WST bardzo 

polubiłem czytanie książek, 

teraz mam bardzo długą listę... 

J 

akie są największe różnice 

kulturowe, między polską a 

twoim krajem? 

Bardzo dużą różnicą jest to, że 

w Szwecji wszyscy są na „ty” ze 

sobą (oprócz rodziny królewskiej, 

ale nie miałem nigdy okazji 

rozmawiać z nimi). Dlatego 

często nie wiem, jak mam się 

zwracać do ludzi. W Szwecji 

nie wypada inaczej traktować 

kobiety niż mężczyzny. Nie 

ma tam zasady „kobiety przodem”! 

Poza tym w Polsce 

ludzie są bardziej otwarci na 

siebie i łatwiej jest nawiązać 

nowe znajomości. Ludzie też 

są bardziej chętni do pomocy. 

Ale trudno mi się odnaleźć 

w tym, że wielu Polaków lubi 

się spóźniać. 

J 

aki jest twój ulubiony 

przedmiot i dlaczego? 

Miałem wiele bardzo ciekawych 

przedmiotów na WST, 

ale jeśli mam wybrać jeden, 

to chyba najbardziej sobie 

cenię to, że miałem okazję 

uczyć się języków biblijnych, 

czyli hebrajskiego i greckiego. 

Miałem książkę od greckiego 

na półce przez wiele lat, ale 

sam nie potrafiłem się do tego 

zabrać. Nadal daleko mi do 

poziomu dra Leszka Jańczuka, 

ale znajomość języka greckiego 

bardzo mi pomogła w zrozumieniu 

Nowego Testamentu. 

29 30

Bernardo Tomas 

J 

ak oceniasz swój czas na WST? 

Myślę, że mój czas na WST jest bardzo 

cenny. Mogę tu zdobywać wiedzę 

i przygotowywać się do przyszłej służby, zatem 

jest to bardzo dobra inwestycja dla mnie. 

D 

laczego wybrałeś WST? 

Wybrałem WST bo to było moje marzenie. 

Kiedyś moi „Ojcowie duchowi” zachęcali mnie 

do stódiów teologicznych . Około 25 lat temu 

miałem wyjechać do Brazylii, ale wtedy wyjazd 

nie doszedł do skutku. Jednakże pragnienie 

pozostało we mnie i realizuję je, studiując na 

WST. 

J 

aki jest Twój ulubiony przedmiot i dlaczego? 

Zdecydowanie moim ulubionym przedmiotem 

jest Wstęp do teologii. Są to ciekawe zajęcia 

i podoba mi się sposób w jaki wykładowca 

je prowadzi, przedstawiając nowe dla mnie 

zagadnienia. 

GLORIA 

Co takiego daje Tobie WST, czego inna 

uczelnia by Ci nie dała? 

Myślę, że WST daje mi nie tylko intelektualny 

rozwój, ale też rozwój duchowy. 

Martin-Hinrich Kunzendorf 

D 

laczego przyjechałeś do Polski? 

Bóg położył mi na sercu, aby się 

przygotować do służby, i wtedy od razu 

pomyślałem o Polsce, ponieważ szkoły biblijne 

tu są o wiele tańsze niż w Szwajcarii i w 

Niemczech. Ponadto znałem język polski, co 

pozwalało mi na studia tutaj. 

J 

ak oceniasz swój czas na WST? 

Czas spędzony w wst jest bardzo cenny, 

choć nie zawsze jest łatwo, studia wymagają 

ode mnie dużo pracy. Ale cenię jedność studentów, 

szacunek wszystkich do wszystkich, 

gotowość do pomocy. Możemy razem się modlić, 

rozmawiać. Regularne modlitwy i uwielbienie 

oraz możliwości rozmów duszpasterskich są 

bardzo ważne. Także kadra robi wiele dla naszego 

dobra. Czas studiów w WST to także czas, 

gdy mój charakter się zmieniał i stabilizował. 

Obj 7:9 

Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze 

C 

wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, 

odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach. 

Jakie są największe różnice 

kulturowe, między Polską a 

Twoim krajem? 

W Polsce zwraca sie do wykładowców, 

dziekanów, pastorów 

itd. z tytułem. Do ludzi, z którymi 

nie jest się na ty, mówi się „Pan” 

albo „Brat”. U nas prawie w ogóle 

się już nie używa oficjalnych 

zwrotów. W zborze i w takich 

instytucjach jak WST, mówi się 

na „ty”. Polacy są bardziej spontaniczni 

niż Niemcy. Niemcy 

planują więcej do przodu niż 

Polacy. Sporo Polaków pracuje 

poza studiami lub robi dwa 

kierunki studiów na raz. Niemcy 

tego robią mniej. W Niemczech 

rzadziej ptaktykowany jest 

zaoczny system studiowania. 

W Polsce jest też większy dystans 

do władz. W Niemczech 

tego tak nie widać. 

o daje ci WST, a czego nie 

dała by ci inna uczelnia? 

Połączenie przekazywanej 

wiedzy z osobistą troską oraz 

dbaniem o duchowy wzrost. 

WST jest wspól-notą i szkołą 

wyższą w jednym. 

31 32

PRAKTYKI 

STUDENCKIE 

Martin-Hinrich Kunzendorf 

Uliczna ewangelizacja w Legionowie i wyjazdy misyjne do 

Przasnysza. 

Misja i rozwój kościoła 

III rok 

Iga Wymysłowska 

Działalność w organizacji pozarządowej: prowadzenie grupy 

młodzieżowej (gimnazjum), prowadzenie działalności programowej 

i kształceniowej na dzielnicy Praga Północ. 

Przywódzctwo chrześćijańskie 

II rok 

Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc 

je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 

Mt 28:19 

Podczas trzyletnich studiów w Warszawskim Seminarium Teologicznym, studenci 

rozwijają swoje talenty, podczas odbywanych praktyk. 

Agnieszka Wigłasz 

KZ Sienna – Służba katechetyczna – 3 i 4 latki oraz 5 i 6 klasa, 

oraz praktyki w SP „Samuel”. 

Prowadzenie zajęć + pomoc w zajęciach. 

Adam Kowalczyk 

Prowadzenie gimnazjalnej grupy młodzieżowej w KZ Łódź. 

Poradnictwo Chrześcijańskie i profilaktyka społeczna 

II rok 

Przywództwo Chrześcijańskie 

II rok 

Kornel Gidelski 

Pełnienie funkcji wychowawcy w czasie wyjazdów 

Liane Wesołowska 

Pomoc przy placówce misyjnej w Wołominie oraz 

Tomasz Szopa 

Służba wewnętrzna na WST (uwielbienie, duszpasterstwo, 

Wioletta Mokros 

Praca z młodzieżą w świetlicy środowiskowej - Waliców, indy- 

dla młodzieży niezrzeszonej w Kościele, indywidualne 

prowadzenie szkółki niedzielnej w zborze KZ Zacisze. 

modlitwa), koordynacja wyjazdów misyjnych z usługą. 

widualne duszpasterstwo wśród młodzieży - Otwock. 

duszpasterstwo wśród młodzieży - Otwock. 


II rok 


II rok 

Przywódctwo chrześcijańskie 

III rok 

Poradnictwo Chrześcijańskie i profilaktyka społeczna III rok 

33 34

OTWARTY 

fot. Krystyna Wójtowicz 

KONCERT 

ZALCZENIOWY 

25 Maja 2012 

godzina 20:00 

Aula WST 

35 

K 

oncerty zaliczeniowe przeprowadzane 

są zazwyczaj 

w szkołach muzycznych. Jednakże 

nasi wykładowcy postanowili 

stworzyć profesjonalną specjalizację, 

odpowiadającą najwyższym 

standardom muzycznego 

rozwoju. Już od 2005 roku 

nasza uczelnia tworzy nietypową 

formę zaliczenia specjalizacji 

Chrześcijańska Służba Muzyczna. 

Przepustką do uzyskania tytułu 

zawodowego, oprócz obrony pracy 

licencjackiej, jest zaprezentowanie 

umiejętności szlifowanych 

przez okres trzyletniej intensywnej 

pracy. W tym okresie studenci 

uczą się aranżacji, harmonii, 

komponują własne utwory oraz 

piszą teksty, które następnie poddawane 

są szczegółowej ocenie. 

Każdy ma obowiązek rozliczenia 

się ze swojej pracy. Na lenistwo 

nie mają czasu ci którzy naprawdę 

chcą się rozwijać. Dlatego też 

co roku odbywa się specjalny 

koncert zaliczeniowy, który jest 

uwieńczeniem trzyletniego okresu 

muzycznego rozwoju. 

Słowo „muzyk” obejmuje 

zarówno kompozytorów, jak 

i wykonawców muzyki, instrumentalistów, 

wokalistów, dyrygentów 

oraz teoretyków. Poruszają 

się oni w niezmierzonym 

obszarze, jakim jest jedna z 

dziedzin sztuk pięknych – muzyka 

– będąca przejawem ludzkiej kultury 

oddziałującej na człowieka 

poprzez dźwięki. 

Muzyka chrześcijańska jest 

zarówno nurtem teorii i praktyki 

w zakresie muzyki instrumentalnej 

i wokalnej. Występuje 

w szerokiej formie przekazu i 

odbio-ru, jako muzyka indywidualna, 

zespołowa i chóralna. Jej treść 

oparta jest na prawdzie zawartej 

lub opartej na Biblii, która wyraża 

uwielbienie Boga. Inspirowani 

tą myślą studenci przygotowują 

się do egzaminu praktycznego w 

formie koncertu zaliczeniowego. 

Jesteśmy zadziwieni, jak wiele 

pracy wymaga realizacja takiego 

Psalm. Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo cuda uczynił! Prawica i 

jego święte ramię przyniosły mu zwycięstwo. 

PS 98:1 

projektu. Każdy z nas chce zaprezentować coś 

szczególnego i oryginalnego. Jesteśmy różnorodni 

i dzięki temu wiele pomysłów czerpiemy 

z naszych korzeni, doświadczeń i przemyśleń. 

Niektórzy z nas pochodzą ze Wschodu 

i inspirują się kulturą Kresów, co jest dostrzegalne 

w ich utworach. Inni czerpią pasję 

z bluesa, muzyki funky, a inni ze Śpiewnika 

Pieśni Pielgrzyma, co w połączeniu daje ciekawy 

re-zultat. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę 

ile jeszcze pracy i przygotowań nas czeka. 

Podczas koncertu prezentowane będą utwory 

autorskie lub dowolne „covery” innego 

wykonawcy. Zaprezentowany występ będzie 

brany pod uwagę podczas podsumowania całej 

edukacji. 

W tym roku planujemy odbiec od dotychczasowej 

formy zaliczenia i chcemy zaprosić 

szersze grono słuchaczy. Dzięki inspiracji naszych 

wykładowców postanowiliśmy, aby koncert 

zaliczeniowy nie był tylko egzaminem 

kończącym, ale przede wszystkim wydarzeniem 

kulturalnym zrealizowanym na wysokim 

poziomie. Sami nie możemy się już doczekać! 

Wystąpią zarówno studenci pierwszego roku, 

którzy rozpoczynają swoją muzyczną przygodę 

w Warszawskim Seminarium Teologicznym – 

Anna Zaborska i Jeremiasz Linczak, jak również 

drugiego i trzeciego – Zuzanna Paszun, Dorota 

Cieślik, Izabela Pałasz, Anna Pieszka oraz Jakub 

Dubiaga. Wyjątkowo w tym roku dyplomu bronić 

będzie, aż czterech dyplomantów. 

Czekamy na Was w maju na naszym koncercie. 

Do zobaczenia! 

Zuzanna Paszun 

R E K L A M A

25 luty 2012 

autor: Agnieszka Wigłasz, I nagroda 

Fotografia czyli spojrzenie na to co zwykłe w sposób niezwykły 

autor: Agnieszka Wigłasz 

W fotografii barwnej pokazujesz kolor ubrań fotografowanych, w 

czarno-białej powinieneś pokazać ich duszę (Anonim) 

RELACJA Z KONKURSU 

FOTOGRAFICZNEGO 

NA WST 

NNa początku tego roku akademickiego, odbył się 

pierwszy konkurs fotograficzny zatytułowany: 

“Moja uczelnia, Moje WST” 

autor: Katarzyna Kiklewicz, II nagroda 

Nowa stołówka, wieczór, studenci po zajęciach 

autor: 

Filip Ziemba 

III nagroda 

autor: Katarzyna Kiklewicz 

Przedmiotem fotografii nie są fotografowane rzeczy, lecz to, jak 

one wyglądają po sfotografowaniu 

Garry Winogrand 

Odkryłem, że 

choć aparat 

W sobotę, 25.02, miało miejsce oficjalne wręczenie nagród w trakcie zjazdu studentów zaocznych, po wieczornej 

społeczności. Uczestnicy mieli za zadanie zrobić i wysłać po dziesięć zdjęć tematycznie nawiązujących do “mojej 

uczelni, mojego WST “. Ponieważ do tej pory w WST nie było żadnych inicjatyw konkursowych związanych z fotografią, 

postanowiliśmy wyjść temu naprzeciw. Czerpiąc z inspiracji naszych studentów, zaproponowaliśmy temat, który miał 

dać możliwość opowiedzenia czegoś więcej o życiu uczelni, o samych studentach i panującej tu atmosferze. “Moja 

uczelnia, moje WST” - to próba zangażowania studentów w zabawę z fotografią , aby ukazać innym WST oczami studenta. 

Nie łatwo jest zatrzymać czas obiektywem, pokazać emocje. Z tego powodu rzuciliśmy wyzwanie - pokazać 

emocje na wykładach, uwielbiającą duszę, czy też radość studentów przed egzaminem. Jednym słowem - chcieliśmy 

ukazać realne życie WST. Po weryfikacji najciekawszych zdjęć, wyłoniliśmy trzech finalistów, spośród których 

wybraliśmy najciekawsze zdjęcia. 

fotograficzny 

nie może 

wyrazić swej 

duszy, to może 

to zrobić 

fotografujący 

Ansel Adams 

autor: Filip Ziemba 

Zakończenie roku akademickiego, Gala Rozdania Mieczysławów 

dla kadry WST 

37 38

CODZIENNOŚĆ 

O życiu studentów 

opowiada Wioletta Mokros 

studentka III roku 

rozwijamy nasze zdolności kulinarne.:) Towarzyszy 

temu mnóstwo zabawy, wygłupów 

i śmiechu – czyli dobra zabawa gwarantowana! 

Kolejnym interesującym faktem po gotowaniu, 

jest kuchnia przypominająca wielkie pobojowisko. 

:) Walczymy ze spadającymi z suszarki naczyniami, 

tłustymi plamami i brakiem suchych 

ściereczek. Co nas nie zabije, to nas wzmocni! :) 

pora roku jest dobra by spędzać czas na naszym 

podwórku. Nawet zima nam nie straszna. 

A przepyszny “grill” w wykonaniu naszego 

kochanego brata Zbyszka jest godny pochwały! 

Dla tego grilla warto przyjść na WST. :) 

W Warszawskim Seminarium Teologicznym 

uczymy się pilnie, zdobywamy wiedzę, poszerzamy 

horyzonty... czyli innymi słowy – WST uczy, 

bawi, wychowuje. A gdzie w tym wszystkim 

jest miejsce na prawdziwe studenckie życie? 

Nie przekładaj kartki – zaraz Cię wprowadzimy 

w nasz studencki klimat. Zapnij pasy, usiądź 

wygodnie i weź kolejny łyk kawy. 

Ale od początku. 

Rano – wykłady. Nic nadzwyczajnego? Posilamy 

nasze szare komórki. Wykłady u nas to nie 

tylko nauka, ale przede wszystkim przyjacielska 

atmosfera. Wykładowcy są także bliskimi 

nam ludźmi, którym nie są obojętne nasze 

losy. Zawsze chętnie z nami rozmawiają i gdy 

potrzeba pomagają. Innymi słowy, nie odczuwamy 

ogromnej przepaści – dystansu między 

nami – szalonymi studentami, a poważnymi 

wykładowcami. 

Obiad 

Po wykładach najwyższa pora zjeść jakiś obiad. 

Nie często widujemy w kuchni zapalony płomień 

palnika, ale kiedy to już nastąpi – intensywnie 

My, jako studenci, potrafimy się doskonale 

dostosować do warunków klimatycznych. 

W zależności od pogody i humoru wesoło 

spędzamy czas na świeżym powietrzu. Dajemy 

upust nagromadzonym emocjom w ciągu 

całego dnia, pełnego pasjonujących wykładów. 

Lubimy ze sobą spędzać czas. To najlepsza 

chwila poznawania siebie nawzajem, naszej 

wspólnej integracji, zabaw i przemyśleń. Każda 

39 40

Oprócz szaleństw mamy też czas poważnych 

rozmów, który pozwala nam głębiej się 

poznać. 

Są one dla nas inspiracją i pozwalają realnie 

stawiać czoła nowym wyzwaniom. Dzięki temu 

odkrywamy swoje zainteresowania, cele, pasje, 

wspierając się w nich nawzajem. Niektórzy 

z nas chcieliby podjąć się służby wśród ludzi 

bezdomnych, czy osób uzależnionych. Dzielenie 

się swoimi pomysłami na życie, pozwala na to, 

abyśmy byli dla siebie wsparciem. WST jest 

miejscem, które umożliwia nam odkrywanie 

swojego powołania na dany czas i realizowania 

naszych celów. Daje nam także możliwość 

poznawania wspaniałych ludzi i nawiązywania 

przyjaźni. 

Myślę, że warto podkreślić również to, że mieszkanie 

w akademiku, uczy nas wielu ważnych 

rzeczy i pozwala kształtować nam nasz charakter. 

:) Nie tylko uczymy się dorosłego życia, ale 

także cierpliwości, wyrozumiałości i wzajemnego 

szacunku. Poznajemy także samych siebie 

i wyciągamy wnioski ze swoich zachowań, które 

potem omawiamy w swoich pokojach. Życie 

w akademiku jest bardzo wesołe. 

Potrafimy się świetnie bawić i spędzać czas na 

rozmowach, oglądaniu filmów, a także grając 

w gry planszowe. Co miesiąc mamy wieczór 

chwały Bożej, i jak na zdjęciach widać, potem 

także bawimy się wyśmienicie. Niektórzy są 

mistrzami wielkiej improwizacji :). 

Zaczęłam od tego, że WST uczy, bawi i wychowuje. 

Na koniec chciałabym dodać, że jest także 

wspaniałą szkołą życia! :) 

TEOLODZY 

Na sali zgasły światła, szepty powoli 

milkną. Jeden ze studentów dokonuje 

ostatnich technicznych poprawek. Ten 

film już widziałam i to o jeden raz za dużo. 

Pomimo wszystko postanowiłam wziąć udział 

w spotkaniu, oczywiście nie ze względu na 

Avatara. To czego nie mogę się doczekać, to 

mającej nastąpić po seansie dyskusji. Tego 

nie można przegapić, ponieważ każda debata 

prowadzona przez naszego wykładowcę 

Tomasza Józefowicza to prawdziwy intelektualny 

rollercoaster. 

“Teolodzy w kinie” czyli dyskusyjny 

klub filmowy działający przy WST jest projektem 

dość młodym. Choć regularne spotkania 

odbywają się dopiero od roku, jednak jego 

inicjator Tomasz Józefowicz już wcześniej 

organizował połączone z dyskusją projekcje 

filmowe, np. w ramach Dni Otwartych. 

Ogromnym plusem jest, że w spotkaniach DKFu 

uczestniczą zarówno studenci, jak i wykładowcy, 

co pozwala na budowanie relacji między 

tymi dwoma środowiskami, także poza salą 

wykładową. Tutaj każdy może zabrać głos i 

wnieść coś wartościowego do dyskusji - 

swoją wiedzę, przemyślenia, ocenę. Liczy się 

kreatywność. 

Jeśli ktoś spodziewa się, że „Teolodzy 

w kinie” oglądają jedynie niskobudżetowe, tendencyjne 

produkcje w stylu popularnych wśród 

np. chrześcijańskiej młodzieży „Fireproof” czy 

„Left Behind” (Pozostawieni), to na szczęście jest 

w wielkim błędzie. Owszem niektóre z filmów 

są bezpośrednio związane z chrześcijaństwem, 

jak na przykład ukazująca obraz wczesnego 

kościoła „Agora”, czy słynny i kontrowersyjny „Kod 

da Vinci”. Jednak niektóre propozycje filmowe, 

chociażby wspomniany już „Avatar”, mogą 

nieźle zaskoczyć. 

Jako ilustracja może posłużyć hollywoodzki 

„Bruce Wszechmogący”. Jego akcja jest prosta, 

tytułowy bohater Bruce Nolan (Jim Carrey) 

pełniący funkcję dziennikarza w lokalnej 

telewizji, jednego dnia traci pracę, zostaje 

pobity przez miejscowych opryszków, kłóci 

się z dziewczyną (Jennifer Aniston), rozbija 

samochód. Jednym słowem przeżywa dzień 

w krzywym zwierciadle. Z powodu wszystkich 

niepowodzeń Bruce ma ogromny żal do Boga 

(Morgan Freeman), który aby pokazać Nolanowi, 

W KINIE 

że spełnianie wszystkich jego zachcianek, 

wcale nie byłoby dla niego dobre, obdarza go 

swoją mocą. Zapewne większość osób uważa 

Bruce’a Wszechmogącego za produkcję płytką, 

być może wręcz obrazoburczą, nadającą się do 

obejrzenia co najwyżej w ramach niedzielnego 

poobiedniego relaksu. Jednak po spotkaniu 

‘Teologów w kinie’ sposób patrzenia na ten 

film zmienia się diametralnie. Nagle Bruce 

staje się modelem przeciętnego, sfrustrowanego 

codziennością człowieka, który przyznaje, 

że nie wszystko w życiu poszło zgodnie 

z planem. Historia ta także w sposób zabawny, 

z przymróżeniem oka obrazuje, że człowiek 

w swym egoizmie i hedonizmie często zapomina, 

że Bóg nie jest automatem do spełniania 

ludzkich zachcianek. Jest to też przypomnienie, 

że Bóg w swej mądrości czasem ma dobre powody, 

by nie odpowiadać twierdząco na wszystkie 

nasze prośby. Co ciekawe, prowadzący dyskusję, 

w scenie, w której Morgan Freeman trzykrotnie 

rozmawia z Brucem, pełniąc za każdym 

razem inną rolę (sprzątacza, konserwatora 

naprawiającego światło, prezesa firmy), doszukał 

się symbolicznego zobrazowania Trójcy. 

Oprócz obrazów kontrowersyjnych oraz nietypowych, 

teolodzy w kinie oglądają także 

produkcje bardzo wartościowe. Do takich można 

zaliczyć „Amazing Grace” (Głos wolności), który 

opowiada historię osiemnastowiecznego brytyjskiego 

działacza społecznego, walczącego 

o zniesienie niewolnictwa. Uczestnicy tego 

spotkania zostali skonfrontowani z problemem, 

na ile Kościół powinien angażować się 

w działalność społeczną oraz, czy współcześni 

chrześcijanie walczą ze społeczną niesprawiedliwością. 

Każdy musiał odpowiedzieć sobie 

na pytanie, w jaki sposób jest w stanie zaangażować 

się w tego typu działania, czy może 

znajduje w sobie obojętność na krzywdę drugiego 

człowieka. Jak widać, „Teolodzy w kinie” 

to nie tylko wartościowe, czy zabawne filmy 

oraz pogłębione dyskusje, ale także praktyczne 

wyzwania i konfrontacja z własnymi przekonaniami. 

Pytania: Jaki jest mój stosunek do Boga, 

świata, Kościoła, do siebie samego? „Teolodzy 

w kinie” to projekt, który pozwala spojrzeć 

w trochę innym świetle na kinematografię 

i teologię, ale przede wszystkim pomaga 

lepiej przyjrzeć się naszemu chrześcijaństwu. 

41 Miriam Wójcik 42

W ZDROWYM CIELE 

ZDROWY DUCH 

upragnione zwycięstwo. Kończąc chciałbym 

zadać ci dziś drogi czytelniku pytania: Jak dzisiaj 

grasz: samolubnie czy drużynowo? Czy odnajdujesz 

się w drużynie? i Czy ufasz swojemu 

Trenerowi? Z tymi pytaniami pragnę zakończyć, 

by przejść trochę dalej i napisać coś jeszcze, 

gdyż świat nie kończy się na piłce nożnej. 

Co więcej?! Nie pisząc o naszych dzielnych 

kobietach popełniłbym ogromny nietakt, 

gdyż studentki Warszawskiego Seminarium 

Teologicznego nie pozostają w tyle. Otóż dzieje 

się wiele: Aerobik, bieganie, siatkówka, to sporty, 

które uprawiają nasze kochane siostry. Teraz 

jednak chciałbym się skupić na jednej dyscyplinie 

- bieganiu. By to osiągnąć, przeprowadziłem 

mini wywiad z Wiolą - studentką 3. roku. Opowie 

nam ona… zresztą zobaczmy jak wyglądała 

nasza rozmowa:. 

Rozdział ten poświęcony jest nietypowej 

dyscyplinie jak na Teologię. Mam zaszczyt 

pisać o Sporcie. Nie byle jakim, nie 

pierwszym lepszym sporcie, ale o SPORCIE W 

WARSZAWSKIM SEMINARIUM TEOLOGICZNYM. 

Zaskoczeni ?! Tak Tak my studenci WST oprócz 

tego że kochamy Jezusa Chrystusa, że się 

modlimy, czytamy Biblię i uczymy to również 

uprawiamy różne dyscypliny sportowe. Wiosna 

przyszła, a wraz z nią słońce i wyższa temperatura, 

która tylko zachęca, by troszeczkę się 

poruszać. Zatem ten materiał właśnie o tym. 

Panuje takie zdanie: “Sport to zdrowie”, przekonajmy 

się jak Studenci WST radzą sobie 

z różnymi dyscyplinami sportowymi i jak 

wychodzi na tym ich zdrowie? 

Zbliżają się mistrzostwa Europy w Polsce 

i na Ukrainie i my mężczyźni postanowiliśmy 

odkurzyć nieco swoje obuwie sportowe 

i wyruszyliśmy na orlika mając nadzieje na 

powołania do kadry narodowej. Porzuciliśmy 

na chwilę siedzący tryb życia, by pobiegać za 

piłką. Trenujemy ciężko i wytrwale, stąd nasza 

wiara w to , że może nam się udać załapać do 

polskiej jedenastki. W każdą środę o godzinie 

18.30 wychodzimy z akademika po to, by 

o 19.00 rozpocząć półtoragodzinne zmagania. 

Na boisku nie brakuje walki, ale wszystko 

odbywa się w duchu “fairplay”. Po ciężkich 

i wymagających bojach podajemy sobie ręce 

i z radością oraz zmęczeniem na twarzy udajemy 

się w drogę powrotną. Nie liczy się wynik, 

ale dobra zabawa i satysfakcja, niesamowity 

czas w którym pozbywamy się resztek energii, 

po to, by następnego dnia znowu działać. 

Piłka nożna to nie tylko zgraja spoconych 

facetów uganiających się za piłką, lecz to walka 

w zespole, mozół po to, by w ostateczności 

z satysfakcją podnieść puchar zwycięzców. 

Podobnie jest i w życiu: toczymy bój, gramy 

wiele meczów w swoim życiu. Możemy 

grać samolubnie i indywidualnie, popisując 

się swoją techniką, zapominając o kolegach 

z drużyny i strategii trenera, szkodząc tym 

samym całemu zespołowi. Możemy jednak 

też grać zespołowo, wykorzystując siłę całej 

drużyny, opierając się na talentach każdego 

zawodnika, po to, by osiągać upragnione cele. 

Zatem, aby zwyciężać potrzebujemy zgranej 

drużyny, której członkowie mają jeden cel. 

Jednak sami piłkarze to za mało. Potrzebny jest 

lider, osoba, która wyznacza owy cel, która motywuje 

i zachęca oraz napomina kiedy trzeba. 

To mentor, który zna wizje i inspiruje do 

osiągania jej. Czym byłaby drużyna nawet pełna 

gwiazd bez trenera? Na to pytanie chyba każdy 

z nas zna odpowiedź. Osoba trenera daje 

kontrolę nad drużyną i pozwala utrzymać wszystko 

w ryzach. Trenerem jest Jezus Chrystus, który 

pokazał nam jak grać, by zwyciężać, polegając 

na jego mądrości i doświadczeniu możemy 

pokonać każdą przeszkodę, wygrać każdy bój. 

On pokazuje doskonałą strategię opierającą 

się na grze zespołowej, która przewiduje 

F: Witaj Wiola, cieszę się że zgodziłaś się 

na ten mini wywiad… 

Chodzą słuchy że lubisz biegać, czy to prawda? 

W: Tak, bardzo lubię biegać, to jest mój ulubiony 

sport. 

F:Jesteś studentką (bardzo pracowitą i zdolną) 

Warszawskiego Seminarium Teologicznego, 

skąd wzięła się pasja biegania, czy w ogóle 

możesz to nazwać pasją ? 

W: Tą pasją zaraziła mnie koleżanka na pierwszym 

roku. Zachęciła mnie do biegania i po 

wielkich bojach ze samą sobą biegam do dziś. 

F: Nadeszła wiosna więc chyba tym bardziej się 

cieszysz? 

W: Oj tak, już nie mogę się doczekać kiedy zrobi 

się cieplej by móc biegać wieczorami. 

F: Jesteś już na 3. roku studiów, powiedz nam, 

czy będzie brakowało Ci biegania po warszawskich 

ulicach. 

W: Bardzo, gdziekolwiek się udam po studiach, 

tam również będę praktykowała bieganie. 

F: Czy masz jakieś rady, czy też wskazówki dla 

wszystkich, którzy zaczynają przygodę z bieganiem? 

W: Wystarczy chcieć, po prostu 

F: Skąd bierzesz motywacje? 

W: Początek to zawsze zmaganie, ale po powrocie 

do uczelni jestem najszczęśliwszą osobą na 

świecie. Czuję się silniejsza pomimo zmęczenia. 

F: Czy to co powiedziałaś możemy jakoś odnieść 

do życia? 

W: Hbrajczyków 12:1-3 mówi o ciężkim biegu 

jaki czeka wszystkich nas. Chrystus jest jednak 

Tym, który pomaga nam zwyciężać. 

F: Ostatnie pytanie wyda się dziwne, ale muszę 

je zadać. Kolor niebieski, czy to coś więcej niż 

kolor czy styl życia, a może nawiązanie do Ojca 

Niebieskiego? Chcesz być równie niebieska jak 

On? 

W: Amen, (śmiech) to jest mój ukochany kolor i 

kiedy czytam o człowieku niebieskim to jestem 

najszczęśliwsza na świecie bo ja jestem nim nie 

tylko na zewnątrz ale wewnątrz. 

F: Dziękuję Ci bardzo za ten cenny wywiad i 

życzę wytrwania i sukcesów w tej dyscyplinie… 

43 44

WYJAZDY 

Z USŁUGĄ 

“Trzcianka” 

“KOSZALIN” 

“Mrągowo”“Krzyż” 

Studenci WST oprócz 

pogłębiania wiedzy, rozwoju 

duchowego, oraz praktyk 

w obrębie służby na samej 

uczelni mają zaszczyt od 

wielu lat zdobywać doświadczenie 

podczas współorganizowanych 

przez siebie 

wyjazdów z usługą do różnych 

miejsc i zborów. Mimo napiętego 

harmonogramu zajęć 

dydaktycznych, czy wielu 

przedsięwzięć na miejscu, co 

roku udaje się wysłać kilka 

takich delegacji. Aby przybliżyć 

te-mat przedstawiamy krótkie 

relacje z kilku wyjazdów, które 

już odbyły się w bieżącym 

roku akademickim. 

Koszalin i okolice: 4-6 listopada 

2011 

W dniach 4-6 listopada 

2011 roku mieliśmy 

przyjemność, wraz z Danielem 

Harasymem, dyrektorem 

placówki Fundacji Jesus 

Christ Security w Sianowie 

i kapelanem więziennym 

Duszpasterstwa Więziennego 

przy Kościele Chrystusowym 

w RP, oraz Wojciechem 

Wysopalem, misjonarzem 

z placówki misyjnej Kościoła 

Zielonoświątkowego w Krzyżu 

Wielkopolskim i jego grupą, 

usłużyć w Koszalinie i okolicach. 

Pierwszy dzień, tj. 

piątek, został poświęcony na 

próby założonej na ten czas 

grupy teatralnej i zespołu 

muzycznego, oraz na przeprowadzanie 

ankiet dotyczących 

sytuacji społecznej mieszkańców 

w pobliskim mieście 

Sianów. Przeprowadzono 180 

ankiet i rozdano tyle samo 

ulotek. 

W sobotę usługiwaliśmy 

w Zakładzie Karnym w 

Starem Bornem w Bobolicach, 

a następnie w Młodzieżowym 

Ośrodku Adaptacji Społecznej 

w Koszalinie. Byliśmy zaskoczeni 

dość dobrym przyjęciem 

w tych miejscach, zwłaszcza 

zaangażowaniem słuchaczy. 

Usłyszeli oni muzykę chrześcijańską, 

rozważania biblijne, 

świadectwa nawróceń, obejrzeli 

przedstawienia bezkompromisowo 

pokazujące obraz 

polskiego społeczeństwa, 

przede wszystkim jednak dowiedzieli 

się o żywym, kochającym 

Bogu, wyciągającym do 

nich Swoją dłoń bez względu 

na ich przeszłość. 

W niedzielę nasza grupa 

współprowadziła nabożeństwo 

w Kościele Chrystusowym w 

Koszalinie, na które zaproszono 

wielu ludzi z zewnątrz. 

I tym razem staraliśmy się 

pokazać Chrystusa poprzez 

nasze pieśni, modlitwy, przedstawienia 

i kazania. 

Krzyż i Trzcianka: 20-22 stycznia 

2012 

W piątek 20 stycznia 

2012 roku wyruszyliśmy do 

Krzyża Wielkopolskiego. Chociaż 

priorytetem pozostawała 

niedzielna usługa studentów 

i Rektora najpierw 

na nabożeństwie głównym 

zboru w Trzciance, a następnie 

na społeczności w placówce 

misyjnej w Krzyżu, to w sobotę 

o godzinie 18:00 pomogliśmy 

w organizacji profilaktyki społecznej 

zainicjowanej przez 

wspomnianą placówkę w krzyskim 

MGOK’u. Głównym mówcą 

był, także zaproszony, 

Daniel Harasym. Była to więc 

kolejna sytuacja, w której 

nasze drogi skrzyżowały się. 

Z naszej strony, oprócz 

pomocy organizacyjnej, wystąpił 

rockowy zespół 

“His Loyal Crew”, którego 

wszyscy członkowie są 

obecnie studentami WST. 

Sala nie świeciła pustkami, 

oprócz osób spoza Kościoła 

przyjechała znaczna liczba 

osób ze zborów w Trzciance 

i Gorzowa Wlkp. Odzew 

publiczności był pozytywny, 

a o ile możemy subiektywnie 

ocenić, bardzo zadowoleni 

z akcji byli także pracownicy 

MGOK’u. 

W niedzielę o godzinie 

10:00, w wypełnionym 

po brzegi zborze w Trzciance, 

poprowadziliśmy, wypełnione 

obecnością Ducha 

Świętego uwielbienie, następnie 

nasi mówcy podzielili 

się bardzo zachęcającymi 

przemyśleniami, które dotknęły 

słuchaczy. Punktem 

kulminacyjnym było inspirujące 

kazanie Rektora. 

Nabożeństwo to miało charakter 

uświęceniowy, a jego 

wykonanie możemy uznać 

za satysfakcjonujące. Ugoszczeni 

następnie przez 

zbór tradycyjnym, polskim 

obiadem zacieśniliśmy nasze 

relacje ze zborem i wróciliśmy 

do Krzyża. O godzinie 

17:00 odbyła się w wynajmowanej 

przez placówkę 

świetlicy szkoły zawodowej 

społeczność. Tam wszystko, 

być może, wydawało się 

mniejsze, ze względu na 

małe pomieszczenie i brak 

nagłośnienia, jednak po 

modlitwie i uwielbieniu, oraz 

dwóch krótkich kazaniach, 

błogosławiliśmy zbór macierzysty, 

placówkę, oraz całą tę 

okolicę, modląc się o jeszcze 

większe Boże działanie. 

Mrągowo, Giżycko, Mikołajki 

20-22 kwietnia 2012 

Kolejnym wyjazdem, jaki 

został zorganizowany była 

usługa w trzech zborach na 

Mazurach. Tym razem była to 

akcja nastawiona wyłącznie 

na służbę wewnętrzną tj. 

usługę na nabożeństwie 

piątkowym w Mrągowie, 

niedzielnym w Mikołajkach 

oraz na sobotnim spotkaniu 

młodzieżowym w Giżycku. 

W każdym z tych miejsc przez 

wspólne modlitwy, śpiew 

i rozważanie Bożego Słowa 

uwielbialiśmy osobę, która i w 

naszym Seminarium i w tych 

zborach jest najważniejsza - 

Jezusa Chrystusa. 

Spodziewamy się w przyszłości 

dalszej współpracy w tym 

regionie Polski, a z racji tego, 

że każde nabożeństwo 

poprowadziliśmy samodzielnie 

dziękujemy pastorom 

W. Trybkowi, A. Krzynówkowi 

i A. Brzozowskiemu, za zaufanie, 

jakim nas obdarzyli. 

Szczególne podziękowania 

należą się także braterstwu 

Szopa z Mrągowa za logistyczne 

zabezpieczenie naszego 

pobytu oraz gościnę, jaką 

mogliśmy doświadczyć. 

Jesteśmy przekonani, że 

wszystkie te akcje były 

błogosławieństwem nie 

tylko dla nas, ale przede 

wszystkim dla ludzi, którym 

usługiwaliśmy. W tym 

roku akademickim przygotowywany 

jest jeszcze 

jeden wyjazd tego typu - do 

Katowic. Jesteśmy otwarci 

na współpracę z każdym, 

wyrażającym chęć współdziałania, 

zborem, czy to w ramach 

służby wewnątrz Kościoła, 

ewangelizacji, profilaktyk 

społecznych, a także innych 

działań prowadzących do 

wzrostu Królestwa Bożego. 

Serdecznie zapraszamy! 

45

Studenci dzienni WST 2011/12

Pentekoste 9 - Kei.pl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?