Numer 2/2003 - Gminne Centrum Kultury Czytelnictwa i Sportu w ...

24 W ZAKOLU RABY I WIS£Y
2/2003
Z ¿ycia Polonii
Rozmowa z Edwardem Mik¹, prezesem Zwi¹zku Klubów Polskich
oraz Klubu Pojawian w Chicago
Fenomenem czterech klubów
W Stanach Zjednoczonych mieszka Pan od
1964 r. Jakie odnosi Pan wra¿enia przebywaj¹c
teraz w rodzinnej wsi?
Najwiêksze zmiany zasz³y tutaj w latach 70. i 80.
G³ównie w budownictwie. Niegdyœ w Pojawiu wiêcej
by³o ludzi utrzymuj¹cych siê z rolnictwa, z hodowli
byd³a, by³o wiêcej upraw. Rolnictwo by³o po
prostu bardziej widoczne.
Czas mija, wieœ siê zmienia,
ale pomoc dla niej ze
strony organizacji polonijnych,
którym Pan prezesuje,
ci¹gle trwa.
Mi³o, ¿e pan to zauwa¿y³.
W Pojawiu nie ma ani jednego
przedsiêwziêcia, którego nie
wspó³finansowalibyœmy, pocz¹wszy
od powojennego zak³adania
elektrycznoœci poprzez
budowê dróg, domu ludowego,
sali sportowej, telefonizacji, wodoci¹gowania,
remizy OSP i samochodu
stra¿ackiego. Gdy we
wsi s¹ jakieœ potrzeby, jesteœmy
o nich na bie¿¹co informowani.
Jestem w sta³ym kontakcie
z so³tysem Józefem Golonk¹,
prezesem OSP Edwardem Mik¹
oraz innymi mieszkañcami.
Najnowsza wsparcie ze strony
Polonii dotyczy udzia³u
w kosztach “karosowania” samochodu
po¿arniczego.
Pieni¹dze na ten cel pochodzi³y z corocznych zabaw
i pikników organizowanych przez Klub Pojawian.
By³a to równowartoœæ 25 tys. z³. Tak¹ w³aœnie
sumê ujêliœmy w planie marketingowym i za³o¿yliœmy,
¿e jesteœmy w stanie j¹ zebraæ i przekazaæ.
Pocz¹tki Klubu Pojawian w Chicago siêgaj¹
pierwszych lat XX w. Jaka jest aktualna kondycja
organizacji?
Œrednia wieku cz³onków, których obecnie jest piêædziesiêciu,
to ok. 35-40 lat. S¹ cz³onkowie stali
i cz³onkowie wspomagaj¹cy. Na zebrania przychodz¹
ci najbardziej aktywni, ok. 40 osób. Gdy organizujê
siê np. zabawê, z której dochód ma byæ przeznaczony
dla Pojawia, przychodzi ich o wiele wiêcej.
I nie tylko cz³onkowie, ale tak¿e znajomi, przyjaciele.
W³aœnie na przyk³adzie polonijnych klubów
mo¿na zauwa¿yæ, i¿ mamy do czynienia z fenomenem
zaborowskiej parafii. Ludzie z jej terenu zorganizowali
a¿ cztery kluby w Chicago. Sprawdza³em
w ró¿nych Ÿród³ach, tak¿e w Internecie i okaza³o siê,
¿e tak znacz¹cej aktywnoœci nie przejawia ¿adna
inna parafia. To jest fenomen nawet na skalê œwiatow¹.
Przyczyn takiej aktywnoœci trzeba jednak szukaæ
nie w Ameryce, ale tu, w naszych okolicach.
Mo¿e wynika to ze stosunkowo gêstego, jak
na teren wiejski zaludnienia, z pamiêci o dawnej
biedzie...
No to dlaczego emigranci
z parafii D¹browa Tarnowska,
¯abno czy Borzêcin nie zak³adali
czterech klubów, tylko zazwyczaj
po jednym. Ja upatrujê
przyczyn w braterstwie tutejszych
mieszkañców, w zwi¹zkach
miêdzyludzkich. Ten fenomen
mo¿na zauwa¿yæ tak¿e
wœród stra¿aków z Pojawia.
S¹ w niej trzy pokolenia. Przyci¹ganie
do wspólnych dzia³añ
coraz m³odszych ludzi, wpajanie
im pewnych wartoœci, realizowanie
przedsiêwziêæ w grupie
- to jest w³aœnie ta metoda, która
daje dobre efekty tak¿e
w Ameryce. Cieszy mnie fakt,
i¿ tak¹ aktywnoœæ na rzecz rodzinnych
stron przejawia nadal
wiele klubów. Coraz prê¿niej
dzia³aj¹ emigranci tzw. nowej
fali, jak chocia¿by Bogdan Gaca
ze Szczurowej, Julian Walas ze
Strzelec Wielkich, czy Bogdan
Maœlanka z Niedzielisk. Ciekawostk¹ jest, ¿e sporo
dzia³aczy Klubu Pojawian nigdy w ¿yciu Pojawia
nie widzia³o - Jerzy Kaniewski z Warszawy (sekretarz),
Tadeusz Papuga z Lublina (skarbnik),
Barbara K³odziñska spod Bia³egostoku (skarbnik
w zarz¹dzie poprzedniej kadencji). Na dobr¹ sprawê
ja te¿ nie jestem z Pojawia. Urodzi³em siê
w Zaborowie. Ale to nie tylko nie przeszkadza, ale
nawet bardziej zobowi¹zuje do pracy na rzecz tej
wioski.
Dziêkujê za rozmowê i ¿yczê dalszej wytrwa-
³oœci w pracy spo³ecznej wœród amerykañskiej
Polonii..
(m)
Postscriptum: Powy¿szym wywiadem rozpoczynamy
prezentacjê sylwetek prezesów klubów polonijnych.