Untitled - eBooks

— A któryż naród ma Chromego³⁶⁹ pokonać, jeśli nie nasz?…
Tak rozmawiali rycerze, a Zbyszko aż się zdziwił„ że przedtem nigdy nie przyszła
mu ochota pociągnąć z Witoldem w dzikie stepy… Ale za czasu pobytu w Wilnie
chciało mu się widzieć Kraków, dwór, wziąć udział w gonitwach rycerskich, a teraz
pomyślał, że tu znaleźć może niesławę i sąd, tam zaś w najgorszym razie znalazłby
śmierć pełną chwały…
Lecz stuletni Wojciech z Jagłowa, któremu ze starości trzęsła się już szyja, ale
który rozum miał odpowiedni wiekowi, oblał zimną wodą ochotę rycerzy:
— Głupiście — rzekł. — Zali to żaden z was nie słyszał, że wizerunek Chrystu- Proroctwo
sów³⁷⁰ przemówił do królowej, a jeżeli sam Zbawiciel do takiej dopuszcza ją poufałości,
czemu by Duch Święty, który jest trzecią Trójcy osobą, miał na nią być mniej
miłościw. Przez to ona przyszłe rzeczy widzi, jakoby się przed nią działy, i mówiła
tak…
Tu zatrzymał się i przez chwilę trząsł głową, a następnie rzekł:
— Zapomniałem, co powiedziała, ale zaraz sobie przypomnę.
I począł się namyślać, oni zaś czekali w skupieniu, albowiem powszechne było
mniemanie, że królowa widzi przyszłe zdarzenia.
— Aha! — rzekł wreszcie — jużem się obaczył³⁷¹! Królowa powiedziała, że gdyby
wszystko rycerstwo tutejsze poszło z kniaziem Witoldem na Chromego, tedy byłaby
moc pogańska skruszona. Ale to nie może być, dla niepoczciwości panów chrześcijańskich.
Trzeba granic pilnować i od Czechów, i od Węgrzynów, i od Zakonu,
bo nikomu ufać nie można. Gdy zaś garść jeno Polaków z Witoldem pójdzie, pokona
go Tymur Kulawy albo jego wojewodowie, którzy ćmom³⁷² nieprzeliczonym
przywodzą…
— Przecie teraz jest spokój — ozwał się Toporczyk — i sam Zakon daje podobno
jakowąś pomoc Witoldowi. Nie mogą nawet Krzyżacy inaczej uczynić, choćby dla
wstydu — żeby Ojcu Świętemu pokazać, iże z pogany walczyć gotowi. Prawią³⁷³ też
dworscy³⁷⁴, że Kuno Lichtenstein nie tylko dla krzcin, ale i dla narad z królem tu
bawi…
— A oto i on! — zawołał ze zdziwieniem Maćko.
— Prawda! — rzekł oglądając się Powała. — Dalibóg³⁷⁵ on! Krótko bawił³⁷⁶
u opata i musiał chyba do dnia³⁷⁷ z Tyńca wyjechać.
— Jakoś mu było pilno — odrzekł posępnie Maćko.
Tymczasem Kuno Lichtenstein przeszedł koło nich. Maćko poznał go po krzyżu
wyszytym na płaszczu, ale on nie poznał ni jego, ni Zbyszka, gdyż widział ich poprzednio
w hełmach, z hełmu zaś, nawet przy otwartej przyłbicy, widać było tylko
małą część twarzy rycerza. Przechodząc skinął głową Powale z Taczewa i Toporczykowi,
po czym wraz ze swymi giermkami począł wstępować po schodach do katedry
krokiem poważnym i pełnym majestatu.
³⁶⁹ry — przydomek Timura (Tamerlana) (1336-1405), chana Złotej Ordy i twórcy wielkiego
mongolsko–tatarskiego imperium, które rozpadło się po jego śmierci.
³⁷⁰zr ry (daw.) — wizerunek Chrystusowy, wizerunek Chrystusa.
³⁷¹ż aczy — już sobie przypomniałem.
³⁷²a (daw.) — mrowie, tłum.
³⁷³ra (daw.) — mówić, opowiadać.
³⁷⁴rcy — ludzie należący do dworu.
³⁷⁵a (daw.) — naprawdę, słowo daję.
³⁷⁶a (daw.) — przebywać.
³⁷⁷ a — rano.
46