Bernard Jesionowski - Marienburg.pl

Widokówka – dzieło sztuki graficznej. Miedzioryty.Widokówka była w I połowie XX wieku szczególnie pożądanym „nośnikiem” służącymprzekazywaniu informacji. Stało się tak zapewne w głównej mierze dzięki powszechnościtego sposobu komunikowania na początku XX wieku ale także w związku zrozpowszechnieniem się tego typu korespondencji wśród żołnierzy I wojny światowej. Latadwudzieste spowodowały wzrost zapotrzebowanie na bardziej ekskluzywne „materiałypiśmienne”. Najpierw nastąpiło zachłyśnięcie kartkami fotograficznymi, ale opatrzyły się onekorespondentom. Były takie beznamiętne, pozbawione tego delikatnego artyzmu, jakimcharakteryzowały się kartki produkowane technikami drukarskimi. A już w ogóle nie możnaich było porównać z pięknymi widokówkami z końca XIX wieku „produkowanymi” metodamilitograficznymi. Na przełomie XIX i XX wieku popularne były też, zwłaszcza w środowiskuaustrowęgierskim, widokówki projektowane przez znanych malarzy i grafików secesyjnych.Motywami ilustracyjnymi tych kartek były scenki rodzajowe, sielankowe pejzaże, martwenatury, satyry. Miniaturowe dzieła artystyczne. Ale one były jednak drukowane, tylkoniektóre z nich były miniaturowymi oryginalnymi dziełami sztuki dostępnymi wybranym.Po I wojnie światowej wzrosło zapotrzebowanie na dostępność sztuki, zwykli ludzie chcieliobcować z oryginalnymi. Taką szansę dawała grafika, gdzie z „kliszy” można było wykonaćkilkadziesiąt odbitek będących dziełami sztuki, które można było kupić w sklepie z książkami.Około 1925 roku uznani artyści graficy zaczęli tworzyć miniaturowe widoki miast, którenastępnie odbijane zgodnie ze sztuką grafiki na czerpanym, grubym papierze trafiały dosklepów. Na rewersie miały one liniaturę, która umożliwiała wysłanie ich jako widokówek.Także Malbork ma kilka, jeśli nie kilkanaście, takich miniaturek. Nie jest ich zbyt wiele, wsensie ilościowym, bo techniki graficzne nie pozwalały na wielokrotne odbijanie motywów.Artyści stosowali różne techniki graficzne, zazwyczaj był to miedzioryt, „sucha igła” łączone zlitografią, bardzo rzadko staloryt. Niekiedy autorzy podpisywali swoje dzieła ołówkiem nadolnym marginesie, niekiedy w którymś narożniku grawerowali swoje nazwisko. Aledominująca ilość tych dzieł jest anonimowa. Gdy dzisiaj poprzez te miniaturki patrzymy natamte czasy, ich atmosfera staje się nam bardziej bliska, czujemy jakby „zapach miasta”, jegoatmosferę. Słyszymy stukot kopyt dorożkarskich koni, szum silnika przejeżdżającegosamochodu czy czujemy na twarzy powiew morskiego wiatru.I dzisiaj, w dobie powszechnej technizacji, pojawiają się taki „cacuszka”. I mimo wysokiejniekiedy ceny znajdują one nabywców. Nie są na pewno tak popularne, jak widokówkiprodukowane w masowych nakładach, ale cieszą się uznaniem i znajdują nabywców.Bernard Jesionowski - Miedzioryty Strona 2