w f m m - Bibliotekarz Opolski

Moimi czytelnikami są między innymi osoby z depresjami starczymi,kobiety w okresie menopauzy i im najtrudniej poprawić nastrój. Nowe światłona to zagadnienia rzuciła Joanna Nurkowska w artykule zamieszczonymw „Wiedzy i Życiu" 1996 nr 2 pt. „Sposoby na depresję". Pisze, że mniejsząsatysfakcję odczuwają osoby leczące depresję wieku podeszłego psychoterapią.Psychoterapia, która powinna być opcją z wyboru, bardzo często zawodzi.Jak się obecnie przypuszcza, trafia ona po prostu na niepodatny grunt.Starsi ludzie nie są obeznani ze stosowanymi przez psychologów technikamipsychoterapeutycznymi. Wyjaśniło mi to częściowo sprawę niechęci nawetosób inteligentnych i kiedyś oczytanych do kontaktu z książką. Wielu czytelnikówz koki zawyża swoje wykształcenie i oczytanie, dowartościowując sięw swoich i moich oczach. Muszę to przyjąć za dobrą monetę i okrężną drogądotrzeć do nich z właściwą pozycją.Tworzenie sobie swojego własnego katalogu jest sprawą konieczną, gdyżnie zawsze książki polecane chorym z katalogów toruńskich, czy innych zestawówsą w bibliotece dostępne.Przy doborze i operowaniu literaturą wśród chorych stosuję sprawdzonypodział Danuty Gostyńskiej 1 na książki relaksujące i uspokajające, literaturętypu mobilizującego i książki refleksyjne. Większość książek to jednak literaturawyciszająca. Podam kilka tytułów książek, które posiadają walory biblioterapeutycznesprawdzone w mojej pracy. Sanckvill-West V.M.: Wygasłenamiętności. Warszawa 1982 wyprzedziła ona na długo „Spóźnionych kochanków"Whortona i jest bardziej dyskretna, napisana w innym klimacie,choć traktuje o tych samych problemach: prawie do pełni życia ludzi w późniejszymwieku. Portret Lady Siane, nakreślony w tej książce, pozostaje nadługo w pamięci i zmusza do przewartościowania własnej, pesymistycznejpostawy.Żelazną pozycją typu pobudzającego jest książka Greenea G. „Podróżez moją ciotką". 2 Książka ta wydana jest również dużą czcionką. Cenię bardzotego autora i uważam, że jego książki mają duże walory terapeutyczne, pobudzającei refleksyjne, które przy okazji dobrze się czyta. „Doktor Fischerz Genewy" (Warszawa: Pax, 1984) ukazuje dwie klasyczne postawy „byc czy1 D.Gostyńska: Biblioterapia kliniczna i społeczna. Szpital.Pol. 1972 nr 6 s. 274-277.2 G.Greene: Podróże z mojąciotką. Warszawa 1970.15