Isang mensahe para sa mga pari at sa lahat Kong sagradong ...

wala kayong tapang na panindigan ang Katotohanan. Ngunit mananatili pa rin kayong tapat sa Akinsapagkat alam nyong hindi nyo kayang mabuhay na wala ang Aking Pag-ibig.Pakinggan nyo ang Aking Tinig. Ihilig nyo ang inyong pagod na ulo sa Aking Balikat at hayaan nyongyakapin ko kayo sa panahong ito. Lagi ko kayong poprotektahan.Ang Inyong HesusMalapit nang Mangyari na Aakayin ng Aking Mahal na SantoPapang si Benedict ang mga Anak ng Diyos mula sa Lugar naPinagtapunan sa Kanya.Biyernes, Ika-29 ng Marso, 2013 sa 08:45 ng UmagaMensahe ng Biyernes Santo 2Pangalawang Mensahe para sa Biyernes SantoPinakamamahal Kong anak, ngayong araw na ito ay huhubugin ang kasaysayan. Sa pag-alaala sa AkingPaghihirap, sa katunaya’y ilalarawan nito ang Pagpapako sa Krus ng Simbahang Katolika.Sa mga araw bago Ako ipagkanulo sa panahon Ko sa lupa, buong bangis na sinikap ng mga pari ngpanahong yun na subukan at patunayang nilabag Ko ang pananampalataya.Kinuha nila ang aking ipinangaral – ang Salita ng Diyos – at binaluktot ito. At ipinakalat nila angwalang-katotohanang tsismis na gusto kong ilayo ang mga tao sa Tunay na Aral ng Simbahan.Nangaral sila sa mga Templo para bantaan ang mga tao na layuan Ako at kung hindi ay baka masaktanang damdamin ng matataas na mga pari. Binantaan din sila na pag ipinagpatuloy pa nila angpagpapakalat ng Aking mga Mensahe ay palalayasin sila sa Banal na Templo na parang mga may sakitna ketong. Meron ding mga pagkakakataon na sinabihan ang aking mga disipulo na sila’y aarestuhin atpahihirapan.Habang nilalapastangan nila ang Espiritu Santo – itinanggi nga nila na ang sinasabi ko ay angKatotohanan at sinabi nila na ang Aking Salita ay galing kay Satanas – patuloy nilang sinasamba angDiyos sa mga Templo. Nakasuot sila ng mga damit ng hari at naglabanan sila para sa kanilang mgapwesto sa altar ng Templo. Pinatayo nang maraming oras ang mga mababang lingkod habangnakaupo sila sa silyang parang mga trono. Punong-puno ang altar ng mga pinuno ng Simbahan kayanalito ang mga ordinaryong tao. Inubliga silang magbigay ng parangal sa Diyos sa pamamagitan ngsapilitang pagbibigay ng parangal sa pinakamatataas na mga lingkod ng Diyos. Iginiit ng mga punongsaserdote na igalang sila ng mga pumapasok sa Templo. Nagpakita sila ng panlabas na mga tanda ngpag-ibig at kababaang-loob, na dapat lang asahan sa kanila, ngunit nagdamit sila at kumilos na parangmga panginoon sa Bahay ng Aking Ama, sa halip na maging mga tagapaglingkod, na siya namantalagang papel na dapat nilang gampanan.