Isang mensahe para sa mga pari at sa lahat Kong sagradong ...
Isang mensahe para sa mga pari at sa lahat Kong sagradong ...
Isang mensahe para sa mga pari at sa lahat Kong sagradong ...
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Nang dalhin ko <strong>sa</strong> aking sinapupunan ang aking Anak, naramdaman ko ang parehong pagmamahal nanararamdaman ng sinumang ina <strong>para</strong> <strong>sa</strong> kanyang anak. Ang wagas <strong>at</strong> magandang <strong>sa</strong>nggol na ito aybahagi ko, <strong>sa</strong>rili kong laman <strong>at</strong> dugo. Gayunpaman, alam ko rin na hindi Siya basta kung sinong b<strong>at</strong>alamang. Ang Kanyang Espirito ay pumasok <strong>sa</strong> aking kaluluwa ka<strong>sa</strong>bay ng pagkakita ko <strong>sa</strong> Kanya. Siya<strong>at</strong> ako ay napabuklod <strong>sa</strong> i<strong>sa</strong>’t i<strong>sa</strong>, <strong>at</strong> naramdaman ko ang baw<strong>at</strong> Emosyon, Tuwa, Hapis <strong>at</strong> Pagmamahalna nananalaytay <strong>sa</strong> Kanya. Alam ko rin na Siya’y Diyos, <strong>at</strong> <strong>sa</strong> gayo’y, ako’y lingkod lamang Niya,bagam<strong>at</strong> hindi Niya kailanman ipinadama <strong>sa</strong> akin na gayon nga ang kalagayan ko.Nang <strong>sa</strong>nggol pa Siya, ihihilig Niya ang Kanyang Makalangit na Ulo <strong>sa</strong> may dibdib ko <strong>at</strong> bubulong siyang <strong>mga</strong> <strong>sa</strong>lita ng Pagmamahal na punung-puno ng emosyon kaya busog na busog ang aking Puso <strong>at</strong> <strong>sa</strong>pakiramdam ko’y <strong>sa</strong><strong>sa</strong>bog ito <strong>sa</strong> kaligayahan. Siya, itong aking munting bunso, ay naging ang tangingdahilan <strong>para</strong> ako mabuhay. Baw<strong>at</strong> hipo ay pumupuno <strong>sa</strong> akin ng di-kapanipaniwalang pagmamahal <strong>at</strong>kaligayahan. At lah<strong>at</strong> ng nakakita <strong>sa</strong> Kanya, kahit noong <strong>sa</strong>nggol pa Siya, ay sina<strong>sa</strong>bi <strong>sa</strong> akin kunggaano siya ka-espesyal. Ang nanunuot Niyang Mga M<strong>at</strong>a ay pumupukaw <strong>sa</strong> kanilang <strong>mga</strong> kaluluwa <strong>at</strong>marami ang hindi alam kung bakit.Ang n<strong>at</strong><strong>at</strong>anging buklod naming ito ng aking pinakamamahal na Anak ay di kailanman mapuputol.Alam kong ipinanganak lamang ako <strong>para</strong> maging Kanyang Ina. Ang papel na ito ang siya lamangdahilan kaya ako isinilang.Kaya naman tinugunan ko ang Kanyang baw<strong>at</strong> pangangailangan <strong>at</strong> Siya naman, buong Pagmamahal <strong>at</strong>Pagmamala<strong>sa</strong>kit Niyang inuna pa ang aking <strong>mga</strong> pangangailangan bago ang <strong>sa</strong> Kanya. Ang baw<strong>at</strong>naisin Niya ay laging tinutupad ko, ang Kanyang Ina, ang Kanyang hamak na lingkod.Nang hindi Siya pinaniwalaan na Siya’y Anak ng tao noong ipahayag Niya ang K<strong>at</strong>otohanan <strong>at</strong> ginawaang kagustuhan ng Kanyang Ama, umiyak ako ng mapapait na luha. Kaytindi ng pagkadurog ko nangkinailangang ma<strong>sa</strong>ksihan ko ang pag-usig <strong>sa</strong> Kanya.Tiniis ko ang hapding naramdaman Niya, hindi kapareho lamang ng sinumang ina – kung makikita nilaang hapding ilalap<strong>at</strong> <strong>sa</strong> kanilang anak – ang Kanyang hapdi ay naging akin, <strong>at</strong> ang akin ay nagingKanya.Pinilit nila Siyang lumakad na ang <strong>mga</strong> kamay ay nakagapos <strong>sa</strong> harapan <strong>at</strong> may lubid na nakapulupot<strong>sa</strong> Kanyang Baywang, kaya nakakalakad nga siya - pero hila ang <strong>mga</strong> paa <strong>at</strong> maliliit ang <strong>mga</strong> hakbang.Nang ipapa<strong>sa</strong>n ang Krus <strong>sa</strong> Kanyang punit <strong>at</strong> bugbog na K<strong>at</strong>awan, nakaramdam ako ng napak<strong>at</strong>indingkirot <strong>at</strong> maraming beses akong hinim<strong>at</strong>ay.Hindi lamang hapdi ng k<strong>at</strong>awan ang naramdaman ko; ang kalungkutan ko’y tumusok <strong>sa</strong> aking Puso <strong>at</strong>hin<strong>at</strong>i ito <strong>sa</strong> dalawa. Hanggang <strong>sa</strong> araw na ito, ang aking Puso ay nakabuklod <strong>sa</strong> Puso ng aking Anak,kaya <strong>sa</strong> Semana Santang ito, muli kong isina<strong>sa</strong>buhay ang aking hapdi, hirap <strong>at</strong> pag-usig ka<strong>sa</strong>ma ngaking Anak.Mga anak, i<strong>sa</strong>lay<strong>sa</strong>y ko man ang kalupitang ginawa <strong>sa</strong> aking Anak, imposible pa rin nyong mailarawanito <strong>sa</strong> inyong isipan; gayon kabangis ang ginawang pagl<strong>at</strong>igo. Nagkagutay-gutay ang K<strong>at</strong>awan ng akingAnak.Huwag na huwag nyong kalilimutan na Siya ang Anak ng tao, na sinugo <strong>para</strong> tubusin ang baw<strong>at</strong>kaluluwa <strong>sa</strong> mundo, p<strong>at</strong>i na yung <strong>mga</strong> nabubuhay <strong>sa</strong> mundo ngayon. Kakila-kilabot ang pag-aagaw-
Change language