Z kart historii – Mosty LubelszczyznyMost w KośminieWiek XIX i XX zapisał się wyjątkowo w historii mostownictwaLubelszczyzny. Budowane w tych okresach mosty na rzekach: Wisła,Bug, Wieprz czy Tyśmienica wyróżniały się śmiałymi rozwiązaniamikonstrukcyjnymi, znacznymi rozpiętościami przęseł oraz ciekawą,a niekiedy unikalną architekturą.Wizytówką Lubelszczyznytamtegookresu i to na skalęrównież kraju, byłwybudowany w roku1841 na trakcie lubelskim,wiodącymWiesław Pomykała z Warszawy do Lublinai Lwowa, most łukowy na rzeceWieprz w miejscowości Kośmin. Mostten był najwspanialszym na owe czasydziałem inżynierskim wybitnego konstruktoramostów Feliksa Pancera.Most łukowy o konstrukcji drewnianejposiadał rozpiętość przęsła77,8 m i szerokość jezdni 12,6 m.W przekroju poprzecznym składał sięz trzech łuków opartych na kamien-Widok mostu przez rzekę Wieprz w Kośminie 1841 r.nych przyczółkach. Jak podają źródłahistoryczne budując ten most nie żałowanopieniędzy na jego upiększenie,umieszczając u góry łuków rodzaj „belwederku”– mającego z każdej stronypo cztery słupki w kształcie kolumienek.Z tych samych dokumentów wynika,że był to jedyny tego okresu most,który wszedł jako przykład pięknejWidok mostu w 1955 r.konstrukcji inżynierskiej do literaturyobcej. Most w Kośminie byłprzykładem wszechstronnejwiedzy jego konstruktoraFeliksa Pancera.Należy też wspomniećo innym jego projekcie.W roku 1821 zaprojektowałprzez Wisłę w Warszawiemost jednoprzęsłowy łukowyo rozpiętości przęsła576 m i strzałce łuku 129,6 m.Most ten miał mieć jezdnięo szerokości 16 m zawieszonąna stalowych prętach.Obiekt zaprojektowany z elementówżeliwnych nie doczekał się jednak realizacji,gdyż zadanie to było za trudnei bardzok o s z t o w n e .Konstrukcję tęuznano takżeza nierealnąi będącą fantazjąautora.Współczesnebadania i analizy,potwierdziłyjednakprawidłowość przedstawionego przezPancera rozwiązania.Most F. Pancera przez rzekę Wieprzw Kośminie, który przez wiele lat zadziwiałkonstrukcją, spełniając swą ważnądla tego traktu drogowego rolę tak, jakinne mosty drewniane, ulegając z czasemnaturalnemu zużyciu, musiał zostaćrozebrany.W kolejnych latachna rzece Wieprz w Kośminiebudowano inne mostydrewniane, które jednak takrozwiązaniami konstrukcyjnymi,jak i rozpiętością przęsełnie dorównywały i dodziś nie dorównują swemusławnemu poprzednikowi.Pierwszy most o konstrukcjistałej wybudowanyzostał w roku 1955. Posiadał on ustrójnośny o konstrukcji stalowej. Długośćmostu wynosiła 185,5 m i składałasię z trzech przęseł o rozpiętościach55+75+55 m. Filary tego mostu posadowionona kasonach.W wyniku wzrastającego ruchudrogowego, w tym głównie ruchuciężkiego, obiekt w roku 2001 zostałWidok mostu po przebudowie w 2001 r.poddany przebudowie. W ramach tychprac uciąglono przęsła ustroju nośnego,most posiadał układ belek Gerbera,poszerzono jezdnię mostu poprzezrozsunięcie i wzmocnienie istniejącychstalowych dźwigarów głównych.Ciekawostką było przeniesienieruchu pieszego z poziomu jezdni, nachodnik umieszczony poniżej – napoziomie dolnego pasa konstrukcjiustroju nośnego. Rozwiązanie to pozwoliłonie tylko na poszerzenie jezdnimostu, ale również na poprawę bezpieczeństwatak ruchu kołowego, jaki pieszego.W ramach przebudowy mostu poprawiającjego parametry użytkowei dostosowując je do obecnych warunkównormowych, zdecydowaniezwiększono również trwałość, i to takelementów konstrukcyjnych, jak teżelementów wyposażenia, minimalizująctym samym dotychczasowe znacznekoszty jego utrzymania.WIESŁAW POMYKAŁALiteratura:1. Bolesław Chwaściński. Mosty naWiśle. Warszawa 1997.2. Jerzy Duda. Drogownictwo nr.10.1984 r.22 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA
Teczka personalnaKto jest kim w lubelskimbudownictwiemgr inż. Edward Wilczopolskiinż. Jan Romuald MazikUrodził się 29 marca 1933 r. w Żabniegm. Turobin. Maturę zdał w LiceumOgólnokształcącym im. Wł. Jagiełływ Krasnymstawie uzyskując jednocześniedyplom nauczyciela szkół ogólnokształcącychstopnia podstawowego.Pracę zawodową rozpoczął w 1951 r.na stanowisku kierownika szkoły podstawowejw Tokarach, gdzie pracował do roku1954. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa LądowegoPolitechniki Gdańskiej.Po ukończeniu studiów w 1960 r. podjął pracę w drogownictwiew Rejonie Eksploatacji Dróg Publicznych w Tarnowie, począwszyod stanowiska stażysty, poprzez kierownika budowy, kierownikadziału technicznego do stanowiska zastępcy dyrektora ds. technicznych,na którym pracował w latach 1963-1973.W 1973 r. został służbowo przeniesiony na stanowisko zastępcydyrektora ds. technicznych Wojewódzkiego Zarządu Dróg Publicznychw Lublinie, który po reformie administracyjnej kraju w 1975 r.przekształcono w Dyrekcję Okręgową Dróg Publicznych. Początkowopracował na stanowisku zastępcy dyrektora ds. technicznych,a następnie przez osiem lat na stanowisku naczelnego dyrektora,aż do czasu przejścia na emeryturę w grudniu 1998 r.Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych w Lublinie w latach1975-1998 zarządzała drogami krajowymi i wojewódzkimi o łącznejdługości ponad 15 600 km oraz prowadziła roboty drogowomostowena terenie pięciu byłych województw (bialskopodlaskiego,chełmskiego, lubelskiego, zamojskiego oraz tarnobrzeskiego).Jednostki organizacyjne (16 Rejonów Dróg Publicznych orazRejon Budowy Mostów) podległe w/w Dyrekcji Okręgowej niezależnieod prac z zakresu utrzymania dróg i obiektów mostowych,przebudowały ponad 3000 km dróg oraz wybudowały szeregobiektów mostowych i ponad 2300 km nowych dróg publicznychm.in. obwodnice miast: Krasnegostawu, Radzynia Podl. i Sandomierza;przebudowę dróg do przejść granicznych w Koroszczynie,Terespolu, Sławatyczach, Dorohusku i Zosinie; budowę wiaduktóww Niedrzwicy i w Dęblinie; budowę mostów w Woskrzenicach,Krzeszowie, Zawieprzycach, Radomyślu i w Trześni.Przyczynił się do uruchomienia pierwszej w kraju wytwórniemulsji asfaltowej na bazie R.E.D.P. w Tarnowie, a następniepierwszej w województwie lubelskim w Sernikach pod Lubartowem.W latach 1975-1987 był zastępcą prezesa Zarządu OddziałuSITK w Lublinie. Brał czynny udział w pracach Zespołu OrganizacyjnegoLOIIB. Od 2002 r. jest zastępcą przewodniczącego OkręgowejKomisji Kwalifikacyjnej LOIIB.Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu OdrodzeniaPolski, Złotymi Odznakami za Zasługi dla Transportu, HonorowymiOdznakami za Zasługi dla Lubelszczyzny i byłego Województwa Zamojskiego.Urodził się 3 czerwca 1940 r. w Borkowiźnie.W roku 1957 ukończył naukęw Technikum Budowlanym w Lublinie.Pracę zawodową rozpoczął w 1957 r.w Fabryce Samochodów Ciężarowychw Lublinie na Wydziale Energo-Cieplnym.W roku 1959 podjął pracę w PrzedsiębiorstwieInstalacji Przemysłowychw Lublinie, obejmując funkcję technika budowy i majstra.Od roku 1965 po otrzymaniu uprawnień budowlanychpracował w Dyrekcji Budownictwa Rolniczego w Lublinie pełniącobowiązki inspektora nadzoru inwestorskiego.Po odbyciu studiów w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Lubliniew roku 1971 uzyskał dyplom inżyniera urządzeń sanitarnych.W 1975 r. ukończył Studium Podyplomowe na WydzialeInżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej.Od roku 1971 do 2002 pracował w przedsiębiorstwach robótinżynieryjnych zaczynając od organizacji KomunalnegoPrzedsiębiorstwa Robót Inżynierii Sanitarnej (1971-1994) w Lublinie,gdzie w 1974 r. objął stanowisko dyrektora. Następniew Komunalnym Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych (1994-1999) w Lublinie pracował na stanowisku prezesa zarządu. Od1999 do 2002 r. piastował stanowisko prezesa zarządu w KomunalnymPrzedsiębiorstwie Robót Inżynierii Sanitarnej.Pod jego kierownictwem przedsiębiorstwa robót inżynieryjnychwykonały szereg ważnych zadań inwestycyjnychw tym: uzbrojenie podziemne terenów w sieci wodociągowe,kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz sieci ciepłownicze podosiedla mieszkaniowe Czechów i Czuby w Lublinie.Do trudniejszych zadań należy zaliczyć budowę kolektorówsanitarnych w dolinie rzek: Bystrzycy, Czerniejówki i Czechówkiw terenie mocno nawodnionym i na dużej głębokościoraz przebudowę sieci komunalnych w uliczkach Starego Miastai budowę magistrali ciepłowniczej w Śródmieściu Lublina.Przedsiębiorstwo KPRInż. było też podwykonawcą robótoczyszczalni ścieków i sieci kanalizacyjnych w Zamościu.Od roku 2003 pracuje w Spółdzielni Mieszkaniowej „Transportowiec”w Lublinie na stanowisku prezesa zarządu. Za jegokierownictwa wybudowano nowoczesne budynki ze 111 mieszkaniamiprzy ul. Wapowskiego w Lublinie.Czynnie uczestniczył także w tworzeniu struktur organizacyjnychLubelskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.Za swoją działalność zawodową i społeczną odznaczonym.in.: Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą OdznakąZasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych,Honorową Odznaką za Zasługi dla Lubelszczyzny i dlam. Lublina.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA23