Αναστάσιος Κατσαπάρας Από την Î‘Ï Î³Î®... …ως ... - 24grammata.com

ÂYAMŞMAKHİti l/l t i.. SANATnı.vııSilKİMİMİ.AHİiii:m;i: isviinSATINALMAc. Fuar: Bugünkü fuar alanınıngüneyinde yeralan kesimde gelişecekolan Kocaeli Fuarı'nınzamanla uluslararası nitelik vestandartlara ulaşacak bir ulusalsanayi fuarı özelliğini taşımasıöngörülmekte, aynı zamanda,İzmit'in bölgesel konumu gereğiBursa-Adapazarı-İstanbul endüstriüçgeni içinde bir pazarlamamerkezi işlevini de zamaniçinde geliştirerek yüklenebileceğidüşünülmektedir. Fuardakapalı pavyon ve sergi saraylarınınyanısıra açık pavyon vestandlar yeralacaktır. Bu tesislereek olarak yıl boyu kullanılabileceknitelikte kalıcı yapılarada gerek vardır.özdemir Erverdi, Mimar(Ekip Başı)Harun Özer, MimarSinan Atasoy, MimarEnise Özdönmez, MimarSaadettin Özdönmez, Mimard. Rekreasyon: Bugünkü fuaralanının güneyinde yeralan vehalen büyük çoğunluğu bataklıkolan bölgedir... İzmit'in yoğunçevre sorunları bulunan birkıyı kenti olması, yarışma alanınınrekreasyon yönünden öneminive ayrıcalığını ortaya koymaktadır...Bu kesim, kent veyakın çevresinin rekreasyon gereksinmesinecevap verecek şekildegeliştirilecektir. Peyzajınyaratılması tasarımcının görevleriarasındadır, toprağın ve suyunsağlıklı bir biçime dönüştürülmesive yetiştirilecek bitkileriçin yeterli toprak derinlik-SATINALMAZiyacddin Bilgin, MimarOrcan Gündüz,M.A. Çeler DurallıDanışman: n İt h'U II li 1 l\Aysel Bayraktar, Ziraat Mühendisi,J , U İ , U , I J 1'Yardımcılar:Ferit Tunalı, MimarFikret AltuğluEngin ArcaAL ANIM HIPLAN I0.1/'•> 0 0 0

Βγαίνουν στα μπαλκόνια για να τους ψηφίσουμεΔουλειές τάζουν για να τους στηρίξουμεΌταν όμως θα καταλάβουμε τι λάθος κάνουμεΕμείς θα τρέχουμε να τους ξεκάνουμεΤα χρήματα που βγάζουν δεν τους φτάνουνεΑνθρώπους φάγανε στην κορυφή να φθάσουνεΔουλειά αντρίκεια, ποτέ τους δε κάνουνεΜόνο τους μέλημα το κόσμο, να αρμέγουνεΛεφτά να παίρνουν, υποσχέσεις να δίνουνεΕλπίδες να εξανεμίζουνε, τη ζωή του κόσμου να κλέβουνεΝα σπέρνουν φόβο, να θερίζουν ελπίδαΜόνο γι’ αυτούς, για μας η απέλπιδαΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδαΚάπου το ‘χω ακούσει από χείλη με σφραγίδαΊσως μπορεί μια ηλεκτρική καταιγίδαΝα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα σαν μία βίδαΧτύπημα να δεχτούν της γριάς βροχήςΗλεκτρικό ρεύμα να τους περάσει δια βοήςΝα εξαϋλωθεί το σώμα τους από προσώπου γηςΜονοπάτι το πνεύμα τους, να πάρει εκτός ζωήςΌσο για μας οι ζωές μας θα αλλάξουνε πορείαΕπιτελούς βρήκαν οι ψυχές μας σωτηρίαΝα φωτιστούν και τα μυαλά μας με την ελπίδαΝα χαρούμε και μείς με ξεπλυμένη τη πατρίδα. 9

Ο χρόνος περνάειΟ χρόνος περνάειΤο μυαλό μου ρετάρειΤο μυαλό μου θηρίο να με φάειΆντε να δούμε που θα το πάει!!!Το πάει από δω τίποταΤο γυρνάει από κει όλα ανείπωταΌλα μοιάζουν κενά και ανύποπταΜα όλα τριγύρω είναι ύποπταΣτην μέση του κόσμου όλο το τίποταΚαι ‘γω στη μέσηΤου κόσμου του μπαμπέσηΜε πιάνουν όλοι από την μέσηΝα με βγάλουν θέλουν από την θέσηΘέλουν να δουν τι μου αρέσει.Μα εγώ στο χρόνο γελάωΈχω τον τρόπο μου να τον ξεγελάωΔε με βάζουν προβλήματα κάτω εμένα τα προσπερνάωΤους στρώνω τραπέζι μαζί τους το γλεντάω.Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

To σεντόνι…Η νύκτα στρώνει στον ουρανό σεντόνιΌμορφο, αστέρατο με θέα στο μπαλκόνιΠαιχνίδι στήνουν τ’ αστερία όσο νυχτώνειΝομίζω ότι τα μάτια μου βαρέσανε κανόνιΤο φεγγάρι μάτι ξάγρυπνο μας βλέπειΠαιδιά όμορφα, που κλέβουν μάτια, έχειΠάντρεμα γλυκό με τα φώτα τις πόλης ενώνειΤο πάθος να σου βγαίνει και να σε ανανεώνειΑτμόσφαιρα μπαίνει στην μαγική αυλήΤραπέζια στρώνουν γύρω, γύρω οι αυλικοίΓλέντι τρικούβερτο στήνουν μαζί και οι άγγελοιΝα χαίρεται η κάρδια σου, που ‘στε αντάμα όλοιΗ μέρα κατεβαίνει πολύχρωμα ντυμένηΣτο χέρι έχει πλεγμένα την πούλια και τ’ αυγέριΧαράζει, μα μένα δε με πειράζειΠου η μέρα βάλθηκε τη νύχτα να ξεστρώνει. 11

Η απεργία (στον δρόμο με πλακάτ)Όλοι θα βγούμε στους δρόμους έξω με πλακάτΑπεργία να κάνουμε, μέχρι να ‘ρθουν τα ματNα μας μαζέψουν όλους μετά από κατ’Nα ‘χουν δουλεία, και αυτά τα έρμα τα κατΜέσα στις λάσπες και τον σαματάΓκλοπίες θα πέφτουν, πάνω στα σώματαΓιατί στα γκλοπ δεν φύονται λουλούδιαΚαι δεν προσφέρονται σε πλάσματα αγγελούδια!!!Και ενώ ζυγώνουν μέρες χαράς, γιορτινέςΌλοι οι εργαζόμενοι θα ‘ναι διαδηλωτέςΓια να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριοΠριν μείνουν από καύσιμα, αχ βρε κουράγιο!!!Όλοι λοιπόν, οι εργαζόμενοι στην απεργίαΠου οργάνωσε η Γ.Σ.Ε.Ε με μαεστρίαΓια να τρίξουμε τα δόντια στην εξουσίαΚαι έτσι να δουν ποιοί είναι τα αφεντικά στην ουσίαΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

H ΑΡΚΟΥΔΑ (και το τσαντίρι)Υποσχέσεις σκουλαρίκια μου κρεμάσανεΣτο λαιμό μπιχλιμπίδια ωραία μου περάσανεΑλυσιδίτσα στο λαιμό μου δέσανεΠεριφερόμενο θίασο θες όλοι με καταντήσανεΕυτυχώς όμως δεν είμαι μόνος στο πανηγύριΣυντρόφια μου έχω όλο το τσαντίριΆνθρωπο δικό μου να χτύπα το ντέφιΗ ομήγυρη να κάνει όλη κέφιΛεφτά να βγάλω για τα αφεντικά μουΤα ‘χουν ανάγκη, είναι τα δανεικά μουΚάνω τα χατίρια τους, μα έχω τα ιδανικά μουΔεν τα μοιράζομαι με κανέναν, είναι δικά μουΌλος ο πόλεμος, τα χαρακώματα εκεί είναιΣπόνσορες στα όνειρα μου να βάλουν θέλουνεΤο κεφάλι να μου αδειάσουν επιθυμούνεΓια να γεμίσουν το δικό τους ανυπομονούνε. 13

Η ΑυγούλαΗ αυγούλα βγαίνοντας μου χαϊδεύει το μυαλό.Με παίρνει από το χεράκι με πάει γιαλό-γιαλό.Του μυαλού μου παραισθήσεις αχ... το τρελό!!!Με στέλνει και με πάει σε κόσμο μαγικό.Χαράζει πάλι, όπως κάθε μέρα άλλη μέρα.Έρχεται ο ήλιος τη νύκτα να κάνει πέραΝα δώσει του νου μια διάσταση παραπέραΜια διάσταση διαφορετική στου κόσμου τη γαλέραΜε ταξιδεύουν οι αποχρώσεις της νύχτας και της μέραςΚουπί έβαλε το μυαλό στις θάλασσας το τέρας.Αυτή η αντίθεση μου χόρτασε το χρυσόμαλλο δέραςΠου μου ‘φαγε το μυαλό, μου το ‘καψε ο αέραςΠοιος να με πιστέψει τον παλαβό;Που με ‘στειλε η πούλια να τριγυρνάω σα ζαβό;Στ’ απόκειμα της μέρας; Τις φαντασίας το λοβό;Τελειώνουν όμως όλα, ξημέρωσε που μυαλό!!!Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Η βροχή (μετά την βροχή)Τα παίρνει όλα η βροχήΣτο τέλος μένουμε σα κούτσουρα μονάχοιΣτην άκρη του δρόμου ριγμένοι σε χαντάκι,Όλους μας τρώει ένα κρυφό σαράκιΚαι έτσι έρχεται για όλα ένα τέλοςΈρχεται στην καρδία σαν βέλοςΔεν είναι όλα τραγικά, ούτε εσύ ο ΟθέλοςΑρκεί να ξέρεις ότι στο τέλος, Εσύ θα βγεις ωφελημένος.Είναι όμορφα όμως μετά τη βροχήΗ γη, η φύση αλλάζει, γίνεται πιο δυνατήΤα κούτσουρα φυτρώνουν σε λασπερή γηΓίνονται δασός που απλώνεται, πάει η πληγήΒρέξει δε βρέξει όμως, δεν πειράζειΌπως και να ‘χει δε θα με φάει το μαράζιΟμορφαίνει το τοπίο γύρω μου χαράζειΤίποτα στον κόσμο πια δεν αλλάζει.. 15

Η λακουβίτσαΕίμαι στο δρόμο μια λακουβίτσαΌλοι με περνάνε με λερώνουν τη γουβίτσαΧώματα, νερά, λάσπες εγώ η σταλίτσαΛερωματιές προκαλώ με μια μικρή μπορίτσαΜέγεθος μεγάλο δεν έχω ζημία όμως κάνωΣε όποιον με υποτιμήσει του το ξεπληρώνωΔίχως να σκεφτεί, ότι το νερό που ‘χω με λερώνειΜε τσαλαπατάει, χάλια τον κάνω, με ισοπεδώνειΌλο λένε να με κλείσουν να με κάνουν δρόμοΛόγια στο βρόντο όλα για έναν παλιόδρομοΤα λένε, δίχως να ‘χουν πατήσει στον βαλτότοποΠου να πατήσουν με τα λουστρίνια Ω! τι ποταπόΑλλά τώρα που το συλλογιέμαι ασχολούνται με πολλάΈργα, κορδέλες, σχολεία, νοσοκομεία και τόσα άλλαΤα έργα τους σ’ αυτήν την κοινωνία κρίνοντ’ επαρκήΉ όλα είναι επιδερμικά, για να φανούνε τυπικοί;Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Η προβλήταΤα φώτα της προβλήτας σε μαγεύουνΤαξίδι μαγικό, σε άλλο κόσμο σε πηγαίνουνΕκεί όπου δεν έχει ανθρώπους σε πλανεύουνΚαι ούτε θέλεις, κάποιους να σε κανακεύουνΕσύ, τα άστρα, το φεγγάρι και τα φώταΓίνεστε όλα ένα, γιατί έχετε τα φόνταΧωρίς ταλέντο, ούτε σκοπό, όλα απόνταΜα τόσο ιδιαίτερα, και ας είναι όλα από σπόνταΚλωτσιά το μυαλό μου έφαγε στο κέντροΤης φαντασίας μου ξύπνησε, άθελα το γκέτοΝα το διαλύσει βάλθηκε, να το αφήσει ρέστοΓια να φτιάξει άλλο, που να είναι πιο φρέσκοΑχ!!! Τι πάθαμε με τα φώτα στο λιμάνιΦωτιά μ’ ανάψανε στο μυαλό το αλάνιΆντε τώρα να τον μαζέψεις τον μαγκίτηΠου θέλει να κάνει ζημίες, σε ξένο σπίτι. 17

H σκέψη η παρθέναΗ παρθενία μας έφυγε προ πολλούΞεκλειδώθηκε στου κόσμου του λωλούΈγνοια, ξεγνοιασιά δεν υπάρχουν αλλούΔεν υπάρχει πλέον χαρά παρθένα του μυαλούΜια χαρά να σε αγγίξει μέχρι μέσαΝα σου ξυπνήσει την καρδιά, την μπέσαΜόνο αυτή γνωρίζει την κακιά μετρέσαΠως να διώξει με χαρά σα μητέρα ΤερέζαΊσως να μην έχει χαθεί η παρθενιά σε κάποιουςΑυτούς που λένε χωρίς να σκέφτονται τους άλλουςΤους επικριτές της παρθενιάς, τους κάλους!!!Μη χαθεί αυτή η ομορφιά στους κάδουςΑυτή η σπάνια σκέψη, η σπάνια χαράΤο να χαρείς απαίδευτα σε παιδική χαράΝα πας το μυαλό σου, σε χρόνια μάκρυναΣε μια στιγμή, σ’ ένα λεπτό παντοτινάΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Λόγια…Όλοι είμαστε λόγιαΆδεια σαν μπαλόνιαΜαζεύουμε κόσμο στα μπαλκόνιαΚαι ‘μείς στα μαρμαρένια αλώνιαΦούσκες, σαπουνόφουσκες σας λέωΕίμαι για να γελάω και να κλαίωΜια βελόνα στο χέρι μου παίρνωΚαι μ’ αυτή εγώ μία-μία τις αποτελειώνωΛέμε κάτι σε κάποιον όμως…Αυτός τα λέει σε άλλων αλλιώς….Ο άλλος τα λέει στους άλλους καθώς…Τα λόγια μας κάνουν κύκλο, αμ πως!!!Και έτσι η σαπουνόπερα συνεχίζεταιΌλο λόγια τσιχλόφουσκες μας ταΐζεταιΕμείς τα τρώμε, τη ζωή μας χτίζετεΑλλά όμως τίποτα στη ζωή αυτή δεν χαραμίζεται. 19

Μπόγκντορ (ο Αιγύπτιος)Μια ψύχη πάει στον Άδη απόψεΣήκω ψυχή μου πάρτονε και χόρεψεΧορό βαρύ, ζεϊμπέκικο σαν παλικάριΠου χάσε την ζωή του στο ζάριΕκεί που ήταν στην αγκαλιά του ΜορφέαΔέχθηκε την επίθεση του δολιοφθορέαΤου πήρε τη ψυχή του την ωραίαΟ χάρος νίκησε την στιγμή τη μοιραίαΤα πρωινά μας γέμιζε με πουφ και μουσικέςΟι τσαμοπουλοθαναλαηκηδες το φτιάχναν με χαρέςΤώρα τα πρωινά δίχως γιορτέςΤέρμα τα πανηγύρια τις καθημερινέςΒαθιά η θλίψη που ‘χω όλο το βράδυΕίμαι όλη τη νύχτα μ’ ένα δάκρυΈφυγε απόψε σαραντάχρονο παλικάριΝα του φερθεί καλά ο θεός μακάρι!!!Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Ο λαός και η ιστορίαΟι ήρωες της ιστορίας μας τελειώσανKαι όσοι ζούνε καλά μας κάναν και μας προδώσανΈτσι πουλώντας το υπνοστόρι τους, λεφτά πολλά τους ‘δώσανΚαι σε μας λόγια και υποσχέσεις μας φλομώσανΜάθαμε να ζούμε με λόγια και υποσχέσειςΜαυρογιαλούρους μια ζωή στους δρόμους και στις σκέψειςΩς πότε θα στεκόμαστε, ζητιανεύοντας θρέψειςΔεν τολμάμε να τους ξεστομίσουμε τις σωστές τις λέξειςΕκείνες που έρχονται με μία σαν οβίδαΕίναι αυτές που βαράνε την μπάλα στην βαλβίδαΚι ο ουρανός ξεχύνει λάβα αντί για καταιγίδαΤου θεού και του λαού θα μπει μαζί η σφραγίδαΌποιος θα μπει εμπόδιο στη θέληση του λειώνειΌ,τι υπήρξε τέλειωσε, και ό,τι υπάρχει χιόνιΕκείνος ξέρει να μετρά, να φτιάχνει με το αμόνιΕίναι ο κυρίαρχος λαός που πιάνει το τιμόνι. 25

Οι μουγκάλαλοι σταυροφόροιΠάλι ξεκίνησαν οι σταυροφόροιΝα μας σώσουν όλους ‘’φίλοι ψηφοφόροι’’Φερέφωνα έβαλαν στα μυαλά μας να πάρει!Μυαλάδικο άνοιξα, τρεις δραχμές το δράμι!!!Βλέπετε, ακούτε, μιλάτε, κρίνετεΠου, πότε, ποιόν, σ’ όποιον να ‘ναι, τι λέτε;Δεν αφήνουμε τα σάπια, άντε κουνηθείτε!Τα λόγια στέρεψαν νοικοκυρευτείτε!!!Τα ψέματα και τα συνθήματα πάλιωσανΠαρόλο που με τα πολλά τα αναστήσανΚαι τα μυαλά μας σαν κλουβιά τα αιχμαλωτίσανΛες και είναι άδεια και παρεισφρήσαν!!!Οι κουφοί δεν ακούν, και οι μουγκοί δεν μιλούνΜουγκάλαλα μυαλά που δεν επικοινωνούνΣκατά στα κεφάλια μας που δεν αδειάζουνΑλλά τα θέλουμε γιατί μας νοιάζουν!!!Δεν βάζω διλήμματα, πορδήματαΟύτε εγώ θα σας λύσω τα προβλήματαΔεν έχω βοθρατζήδικο να σας αδειάσω τα λήμματαΓιατί είμαι φτωχός και δεν έχω χρήματα!!!Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Μεγαλώνω που να πάρειΜεγαλώνω που να πάρειΤη στιγμή δεν την πήρα χαμπάριΕίναι πολύτιμη σα κεχριμπάριΚαι ‘γώ ψάχνω σε λάθος κελάρι.Κλέφτη χρόνε μου πήρες τη στιγμή μουΔεν είναι ο χρόνος κλέφτης, μπες στη γιορτή μουΜην κλαψουρίζεις για το χτες ζήσε τη ζωή σουΤο σήμερα είναι δω, το τώρα μαζί σου.Σύμμαχο σπουδαίο έχεις εμέναΔεν υπάρχει καλύτερο σε εσέναΌλοι και να σε αφήσουνε έχεις μόνο έναΝα είσαι να νοιώθεις, να αισθάνεσαι με μένα.Σημασία δεν έχει μόνο να αγαπάςΔεν είναι μονό να ξυπνάςΔεν είναι μόνο να καρδιοχτυπάςΠρέπει να ακούς τους κτύπους τις καρδίας!!!Να ακούς το τρελό της το τικ-τακΝα περνά και να σου κάνει τακτΝα νομίζεις πως περνά στο τσακΑλλά πάλι χτυπά η ριμάδα όλο τρακ!!!. 27

Οι γλάροιΟι γλάροι πετούν στον ουρανόΤους βλέπω και ταξιδεύει το μυαλόΣε περασμένες όμορφες αγάπες εγώ πετάωΜε τα φτερά του έρωτα πετάω και δε ρωτάω!!!Νοιώθω ότι μαζί μ’ αυτά φεύγεις και συΗ αγάπη που ‘χα τόσο πολύ γι’ αυτήΣτενοχωριέμαι τόσο που χάθηκε η επαφήΑλλά τι να κάνεις έτσι είναι η ζωή!!!Τον κύκλο μου τον έκλεισα μαζί τηςΤα πούλια μου ξύπνησαν τη θυμίσει τηςΧωρίς λόγο νοιώθω τόσο μεγάλη θλίψηΤόσα όμορφα περάσανε, μα μένει μια τύψηΜ’ έχει πονέσει, γιατί ξέρω την πληγή τηςΒαθιά μέσα που ‘χει στη ψυχή τηςΕύχομαι να βρει το πραγματικό νόημα στη ζωή τηςΝα ζει κάθε μέρα αλλιώς τη στιγμή τηςΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Οι επέτειοι!!! (Ζήτω!!!)Δεν τιμούμε κανέναν εμείς οι ΈλληνεςΜόνο το ψώνιο μας ώ τσιφτετέλληνες!!!Μια ζωή ψεύτες, κλέφτες, πονηρήδηδεςΠέστε τώρα στα τέσσερα κωλογλύφτηδες!!!Μια ζωή ψέματα και παρελάσειςΔοξασίες, πατριδολαγνία και επάρσειςΤσολιάδες στις παράγκες σας εμείςΚοτζαμπάσηδες στις ψυχές μας εσείς!!!Τώρα που όλα αλλάζουνε με ποιόν θα πας;Ποιόν θα ακούσεις, που θα βοσκάς;Ποιανού υποχείριο θα είσαι πάλι ρωτάς;Ή θα διαλέξεις υποκατάστατα για να το σκας;Ζήτω μας λοιπόν, στις επετείουςΌλο χαρές, χωρίς τους υπαιτίουςΝα σκάμε σε δρόμους υπογείους;Ή να βρούμε δρόμους υδρογείους;. 29

Όλα τώραΤι θα γίνει με αυτή την έρμη χώρα;Που το πάνε, κι όλα ξεγλιστράνε την ποιο κρίσιμη ώρα;Γιατί γίνονται όλα αυτά τούτα τώρα;Ως πότε θα αντέξει ο κόσμος τέτοια μπόρα;Μα, να με πάρει, και να με σηκώσει, δεν καταλαβαίνω λέξη!!!Μιλάνε όλοι οι ειδικοί, μα μένα που να φέξη!!!Πιάνουν όλοι μαζί τα κορακίστικα, μου κόβεται η όρεξη!!!Αλλά με τα πολλά, στο μυαλό μου ήρθε η έλξη!!!Κατάλαβα με τα πολλά τι μας λένε…Μας λένε ‘’κόφτε τα λεφτά, μην κλαίτε’’Η Ευρώπη είναι εδώ, στηριχτείτε αλλά μην πέσετε!!!Γιατί δεν είναι και πολύ στέρεα, γι’ αυτό προσέχετε!!!Μια ζωή Ελλάδα μου είσαι μόνηΚαι σεργιανάς τον κόσμο τούτο σαν ανεμώνηΣαν να ‘σαι καράβι στο γιαλό χωρίς τιμόνι που θα πάει!Θα βγει όμως ο λαός να πάρει…Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Τα κομμάτια μου (στου φεγγαριού τα δίχτυα)Χίλια κομμάτια μ’ έκανε η νύχταTα πήρα και τα μάζεψα στου φεγγαριού τα δίχτυαΨαράδες και βαρκάρηδες τα είδαν και τα μάζεψανΜακριά στην βαθιά την θάλασσα τα ψάρεψανΤα μάζεψαν και τα ‘φεραν πρωί στην παραλίαΔεν τα μπέρδεψαν, ξέχωρα από την αλιείαΈτσι τα ‘κανα όλα μαζί μιαν αγκαλιάΚάτσαμε και τα ‘πιαμε στον καφενέ γουλιά-γουλιάΝα πάνε τα φαρμάκια κάτω μ’ ένα ποτηράκιΝα μου ‘πουν τα νέα τους χαμένα στις θάλασσας το νεράκιΠάει καιρός μου λένε που είμαστε στον βυθό χαμέναΠες μας εσύ τι έκανες τόσο καιρό για μένα;Που δείχνεις σα να χάθηκες τόσο καιρό από σένα;Σας έψαχνα για να γίνουμε πάλι έναΣτον κόσμο όλο, το ντουνιά έψαχνα εμέναΚαι τώρα σας βρήκα, με τη χαρά που σας περίμεναΝα σας ενώσω και υπόσχομαι να μην ξαναχάσω εμένα. 31

Τα τείχη της πόληςΤα τείχη της πόλης υψώνονται ψηλάΕνώ οι φλόγες μαίνονται από μακριάΤα σύννεφα και οι καπνοί φέρνουν δάκριαΚαι η αγάπη απόμερα ωρύεται όχι άλλο πιαΠερά λοιπόν εκεί, που είναι πιο κοντάΜπορεί να είναι και πιο μακριά ανάλογα,Το ποσό ο πόνος του συνανθρώπου μας διαπερνά,Αν αντέχουμε να βλέπουμε αίματα ανθρώπων και μυαλάΓι’ αυτό λοιπόν προτιμώ να βλέπω ζωντανά μυαλάΑνθρώπων με ψυχή, αίσθημα με ζωντάνιαΤα νεκρά μυαλά, είναι βαρετά, νωθράΤο μόνο που προσφέρουν είναι παλιανθρωπιάΓια τέλος κράτησα πιστεύω το πιο ουσιαστικόΕίναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο αγαπητόΚαι του δίνει αξία πιότερη και από χρυσαφί ανώτεροΑυτές είναι οι ηθικές αξίες του βάρος πραγματικόΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Της καρδίας μας το σωστόΕίναι αλήθεια ότι πράττουμε το λογικόΚάνουμε λάθος επειδή δεν ζούμε μόνο με αυτόΝομίζοντας όμως ότι αυτό είναι τις ζωής το τυχερόΚάνουμε κατά κανόνα της κοινωνίας το σωστόΕνώ ενεργούμε όμως μ’ αυτό το σκοπόΚάνουμε της ζωής μας το νόημα ανιαρόΓινόμαστε μαριονέτες σε χέρι ανίεροΒρομίζοντας τι ψυχή μας μ’ αυτό τον οχετόΌταν όμως ενεργείς από καρδίαςΦεύγουν τα εμπόδια όλα με μιαςΔέχεσαι και αποδέχεσαι, όλης της ανθρωπιάςΚουσούρια, συνήθειες, αβλεψίες τ’ αγαπάςΜόνο με αγάπη όλα γίνονται υποφερτάΟ πόνος είναι γλυκύτερος, σε καρτέραΌχι να σε πόνεση άλλο, φθονεράΜα να σε αφήσει, να χαθεί σε θολά νερά. 33

Σπάσε τα ρολόγιαΣπάσε τα ρολόγιαΤο χρόνο μέτρα με τα κομπολόγιαΤου χρόνου οι χάντρες, χτυπάνε σαν λόγιαΚαι συ κρατάς τ’ ανεμολόγιαΚαι συ ρωτάς, κοιτάς, μιλάςΤο χρόνο αφήνεις να περνά κοιτάςΔεν βλέπεις τα ρολόγια που χτυπάνεΤου ρολογιού οι δείχτες στο κεφάλι με χτυπάνε!!!Όλα γύρω μου φεύγουνε και πάνεΚαι ‘γω τυφλός, δεν τους βλέπω που τριγυρνάνεΜόνος είμαι, στου κόσμου τον κανένα!!!Όλα τριγύρω γυρνάνε τρελάΤρενάκι η ζωή, μας γυροβολάΝα μπεις και συ σε αυτό θολάΉ παρατήρησε όσα γίνονται με μέσα τα μυαλά;Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Το εργοστάσιο (άστρο μου φωτεινό)Οι καπνοί του εργοστάσιου συννεφιάζουν τον ουρανόΤο μυαλό μου πιάνει καπνά στα ανώγια, στο λοβόΤα φωτάκια ξεθωριάζουν μέσα στο γκρίζο σύννεφοΜοιάζει η νύχτα γκριζιασμένη, μου ‘κρυψε τ’ άστρο τ’ΑστραφτερόΕκείνο τ’ άστρο που ‘χα για οδηγό μουΤο ‘χα πάντα δίπλα στο πλευρό μουΔεν το βλέπω σήμερα ούτε στον διπλανό μουΈλα μου όμως που μου ‘δειξε σημάδι το φωτεινό μουΌτι κι αν κάνουν εκεί με το σκουπιδαριό τουςΌση καπνά και αν βγάλουν με το εργοστάσιο τουςΚαι τ’ άστρα να θαμπώσουνε με τον γκριζοκαπνό τουςΤο άστρο μου είναι ’κει κόντρα στον ουρανό τουςΓια να τους δείξει, επίμονα έναν ουρανό αλλοτινόΦερμένο από άλλη εποχή πιο ανθρώπινοΝα δούμε όλοι μας το συμπάν πιο σημαντικόΓιατί είμαστε κουκίδα, στου κόσμου τον Τιτανικό. 35

Του χρόνου το ΩνΟ χρόνος είναι πάλι παρόνΜα εμείς είμαστε ξανά απώνΖητάμε ρέστα από το παρελθόνΜέσα μας ξυπνά το ων!!!Τρέχει με πόδια πισινάΚοιτά με μάτια αλλοτινάΑκούς με αυτιά πέτσιναΛες και είναι γαϊδουρινά!!!Βάλε μάτια ζωντανάΦόρα αυτιά ανθρωπινάΆκουσε μια φορά τα παιδιάΞέφυγε από αυτά τα αΐδια!!!Είμαστε όλοι στο παιχνίδιΈχουμε όλοι ανάγκη από ένα μπιχλιμπίδιΌχι όμως να ακούμε με το ένα το αρχίδιΛες και είμαστε ανάπηροι στο παλαμίδι!!!Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Toυ κόσμου τα φωτάκιαΤου κόσμου τα φωτάκια, μαγεία μυστικήTα μάτια μου ρωτάω να βρω τη συνταγήΘάμπωσαν τα ματάκια μου στο απέραντο ουρανίΗ φαντασία μου τρέχει σε δρόμο φαντεζίΔίχως να ‘χει σημασία, ποιος θα ‘ρθει πρώτοςΤαξίδι στο χρόνο κάνω τζάμπα ο φευγάτοςΚιτρινόασπρα λαμπάκια στην άκρη του φωτόςΆντε να βγάλω άκρη με τα λαμπιονάκια ο φτωχόςΤι έπαθα να πεις ότι είναι ωραίο το θέαμα;Βλέπω κάτι που μου βγάζει ψυχικό απόθεμα;Η νύχτα ολονυχτίς με ταξιδεύει σε άλλο θέμαΑχ ναι το κάνει όμορφο σε ουράνιο υπερθέαμαΑναρωτιέμαι, γιατί είναι όλα όμορφα;Αφού είναι άσχημα τα πράγματα, άμορφαMου κάνει εντύπωση το κοντράστ με τα φώταΑυτά είναι που μου αλλάζουν του μυαλού μου ρωτά. 37

Ο ΑφρικανόςΌταν γεννιέμαι, είμαι μαύροςΌταν μεγαλώνω, είμαι μαύροςΌταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύροςΌταν φοβάμαι, είμαι μαύροςΌταν αρρωσταίνω, είμαι μαύροςΚι όταν πεθαίνω, είμαι μαύροςΚι εσύ λευκέ άνθρωπεΌταν γεννιέσαι, είσαι ροζΌταν μεγαλώσεις, γίνεσαι λευκόςΌταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινοςΌταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλεΌταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινοςΚι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκριΚαι αποκαλείς εμένα έγχρωμο;Ένα ποίημα, που δεν έχω γράψει εγώ, αλλά με εκφράζει τόσοπολύ!!!Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

ΕκείνηΔεν την σκεφτόμουνα,Δεν την ονειρευόμουνα,Δεν την έβλεπα σαν οπτασία,Δεν μου έκανε κατάληψη στη φαντασίαΕνώ η άλλη, αχ!!! αυτή ποθούσαΚαι την ψυχή μου θα πουλούσα,Στον διάολο, αρκεί να μπορούσαΣτο πλάι της να ήμουν αν τολμούσαΤο παθός η τρελά του έρωτα να με τυφλώνειΑκόμη και έτσι να ‘ναι με γοητεύειΝα ‘μαι διπλά της και ας με παιδεύειΤο ξέρω ότι μόνο αυτή με ξεμπερδεύειΞέρει να λύνει, εκεί που οι άλλοι δένουνΔένει εκεί όπου οι άλλοι τα μπερδεύουνΑγαπάει όσους ανθρώπους την πλαισιώνουνΔεν θέλω να πιστεύω ότι την απαξιώνουν. 39

ΕΝΤΕΛΩΣ… χάλιαΕίμαι εδώ ολονυχτίς μέσα στο κουβούκλιο μου,Αλλά νοιώθω θαρρείς καλυτέρα και από το πατρικό μουΓιατί νομίζω ότι όλα διαλύονται έκτος μουΚαι πάλι θα φύγω για να σώσω το εντός μουΔεν είναι ότι νοιώθω χάλια για μένα τόσοΌσο να πεις ότι καταστρέφονται εντός μου,Πράγματα, γνώμες ανθρώπων που άντεχαν στο χρόνοΟ χρόνος όμως άλλαξε και ‘γω τους έχω έκτος μουΤόσος καιρός πέρασε και ένοιωθα όντως τίποταΑυτό όμως το τίποτα με τον καιρό οπλίστηκεΘάρρος, πίστη, τόλμη, αρετές που δεν είχε παλιότεραΤώρα βλέπει τα πράγματα αλλιώς, γιατί μυαλώθηκεΈχει βάλει στόχους να πραγματώσει βάλθηκεΝα πει για χαρά στον παλιό του εαυτό, εναντιώθηκεΠιστεύει ότι κρατάει ότι κάλο είχε εμψυχώθηκεΓια να κάνει πράξη αυτό που πιστεύει, ενώθηκεΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

ΕΝΤΕΛΩΣ...Όλα καλώς, όλα καλώςΟ σκύλος τον ύπνο παίρνει, ολοταχώςΤα λόγια μου δεν τον ξυπνούν ευτυχώςΜπορεί όμως η βλακεία να τον ξυπνήσει, δυστυχώςΓιατί όλοι συνεχεία καλώς τα λεμέΌμως αλλιώς τις ζωής τη δύνη ζούμεΠως άραγε και τι άλλο να συζητήσουμεΑφού δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμεΚριτές γίναμε όλοι για όλους δυστυχώςΚριτήρια βάζουμε σε όλους συνεχώςΚάθε βράδυ με την βλακεία κουκουλωνόμαστεΜπας και ξυπνήσουμε εξυπνότεροι κοροϊδευόμαστεΝα δούμε όλοι την απέραντη φύσηΌπου βλέπει το μάτι στο πρασινοκιτρινίζειΣου γεμίζει τις μέρες τις ζωής με μεθύσιΣε επαναφορτίζει για να μπορεί να σε εθίζει. 41

Εσύ… μόνο εσύΕσύ, μόνο εσύ θα βρεις εμέναΤις πληγές που ‘χω βαθειά στης ψυχής τον πυθμέναΘα νοιώσεις τι νοιώθω εγώ για σέναΝα καταλάβεις τις ψυχής τα πονεμέναΜονάχα εσύ, θα μπορέσεις να αναλάβειςΜια Ψυχή, δίψυχη και δίγλωσση να συλλάβειςΝα ξεκλειδώσεις την καρδία μου να ξεμυαλίσειςΓιατί εσύ ξέρεις πως εμένα να κερδίσειςΜε μια μάτια, μ’ ένα χαμόγελοΤο μυαλό μου γίνεται παιδί τρελόΠου δε ξέρει που να πάει σα λωλόΓυρεύει μόνο εσένα στον κόσμο τον παλαβόΣτου κόσμου τα μάτια σε γυρεύωΤ’ άστρα ρωτώ συνέχεια τα βλέπωΤα μάτια σου μέσα από αυτά τα αγναντεύωΈγινες αστέρι… σταμάτησα να περιμένωΑναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

"Τα τείχη της πόλης" είναι ένα ποίημα αφιερωμένο στονΓρηγόρη Γρηγορόπουλο.Ο "Μπόγκντορ" είναι αφιερωμένο στον ξαφνικό χαμό τουηχολήπτη του Nova super sport fm.Η επόμενη έκδοση μου θα είναι ‘’Η σύλληψη-καταστροφή τηςμυστικής ομάδας ‘Ζ’ ’’. 43

Περιεχόμενασελ.Η ΠΑΡΑΓΚΟΥΠΟΛΗ7Ο χρόνος περνάει 10Το σεντόνι… 11Η απεργία (στον δρόμο με πλακάτ) 12Η ΑΡΚΟΥΔΑ (και το τσαντίρι) 13Η αυγούλα 14Η βροχή (μετά τη βροχή) 15Η λακουβίτσα 16Η προβλήτα 17Η σκέψη η παρθένα 18Λόγια… 19Μπογκντόρ (ο Αιγύπτιος) 20Ο ζητιανάκος 21Το σπασικλάκι 22Σεισμός 23Τα σύννεφα 24Ο λαός και η ιστορία 25Οι μουγκάλαλοι σταυροφόροι 26Μεγαλώνω που να πάρει 27Οι γλάροι 28Οι επέτειοι!!! (Ζήτω!!!) 29Όλα τώρα 30Τα κομμάτια μου (στου φεγγαριού ταδίχτυα) 31Τα τείχη της πόλης 32Της καρδίας μας το σωστό 33Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

Σπάσε τα ρολόγια 34Το εργοστάσιο (άστρο μου φωτεινό) 35Του χρόνου το Ων 36Toυ κόσμου τα φωτάκια 37Ο Αφρικανός 38Εκείνη 39ΕΝΤΕΛΩΣ… χάλια 40ΕΝΤΕΛΩΣ... 41Εσύ… μόνο εσύ 42. 45

Αναστάσιος Κατσαπάρας – Από την Αυγή… ως το Άλλο Χάραμα

. 47