Październik nr 8 - Poznań

nr 8 (59) www. jezyce.poznan. pl PA DZIERNIK 2000
Serdeczne podziêkowania dla Wojewódzkiego
Oœrodka Rekreacji Ruchowej TKKF
Poznañ, Winogrady 11
za nieodp³atne udostêpnienie sprzêtu
rekreacyjnego na II Festyn Œwiêtofloriañski
sk³adaj¹ Organizatorzy
Rodzinnie, sportowo
i weso³o na II Festynie
Œwiêtofloriañskim
W niedzielê 24 wrzeœnia przy parafii pw. Najœwiêtszego
Serca Jezusa i Œw. Floriana odby³ siê drugi ju¿ Festyn
Œwiêtofloriañski. Imprezê otworzy³ proboszcz tej parafii
ksi¹dz kanonik Roman Kubicki. Nastêpnie po przebiegniêciu
sztafety z pochodni¹ zosta³ zapalony znicz olimpijski.
Pomys³odawc¹ festynu jest ksi¹dz Tomasz Sobolewski, któremu
w realizacji pomaga Komitet Organizacyjny i m³odzie¿.
Tym razem, chc¹c uczciæ 100-lecie w³¹czenia Je¿yc
do miasta Poznania, w jego sk³ad, miêdzy innymi, wesz³o
kilku przedstawicieli Rady Osiedla Je¿yce.
Ca³e rodziny i grupy znajomych przyby³y, by mi³o spêdziæ
czas. Mo¿na by³o kupiæ interesuj¹ce ksi¹¿ki, okolicznoœciowe
kubki, kalendarze i proporczyki, a przy s¹siednim
stoliku uzyskaæ podpis jednego z autorów Kroniki
Miasta Poznania poœwiêconej w ca³oœci Je¿ycom.
Wiele osób zgromadzi³o siê wokó³ stoiska ze sztucznymi
stroikami. Interesowano siê ich elementami, uk³adaniem
stroików, serwetek itd. Powodzeniem cieszy³y
siê pokazy kosmetyczny i fryzjerski, wystawa fotograficzna
„Od festynu do festynu” oraz strzelnica. Dzieci
„oblega³y” wóz policyjny i stra¿acki, koniki, dmuchany
zamek i stoliki sponsorów, by chocia¿ otrzymaæ balonik
czy chor¹giewkê. Nie spodziewano siê a¿ tak wielkiego
zainteresowania, jakie towarzyszy³o olimpiadzie festynowej.
Losów niestety zabrak³o, chocia¿ wydrukowano
ich wiêcej ni¿ rok temu.
Ogródek gastronomiczny cieszy³ siê du¿ym powodzeniem,
a zapach mo¿na by³o ju¿ wyczuæ bêd¹c „pod kasztanem”.
By³y specja³y je¿yckich gospodyñ i zaprzyjaŸnionych
firm: chleb ze smalcem i ogórkiem oraz
przeró¿ne ciasta. Mo¿na by³o uraczyæ siê gor¹c¹ kaw¹
i herbat¹, frytkami, kie³bas¹ z grilla, bigosem i flakami. Nie
zabrak³o tak¿e jogurtów i chipsów po symbolicznej cenie.
Du¿¹ atrakcj¹ by³o przybycie du¿ych, g³oœnych i „markowych”
motocykli i elegancko ubranych „w skóry”
m³odych ludzi, uwaga – by³a równie¿ kobieta.
A na scenie g³ównej ci¹gle coœ siê dzia³o. Konferansjerkê
prowadzili nasi koledzy radni Roman Krzywiñski
i Krzysztof Dienwebel. Wystêpowa³ m³odzie¿owy zespó³
muzyczny „Salvador” z parafii Mi³osierdzia Bo¿ego
oraz kapela „Cepelia”. Odby³ siê pokaz gimnastyki
artystycznej w wykonaniu dziewcz¹t z klubu „Energetyk”
i wystêp Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lotniczych
i Obrony Powietrznej pod dyrekcj¹ podpu³kownika
Lechos³awa Wilka. Gwar¹ poznañsk¹ zabawia³
zgromadzonych Waldemar Kurowski z córk¹.
(ci¹g dalszy str. 2)
1. Ataner
2. Invest – Bank
3. Spó³dzielnia Inwalidów „Równoœæ”
4. Sphinx – Restauracja
5. PKO BP S.A.
6.Pracownia Architektoniczna
Klimaszewska & Biedak
7. Sklep „Spartakus”
8. Mcdonald’s
9. Biuro Podró¿y – „Becker Reisen”
10. Restauracja „Mortello” (dawny „Zrazik”)
11. Spó³dzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko –
W³asnoœciowa Je¿yce
12. P. Ryszard Œliwa
13. P. Grzegorz Kopczyñski
14. P. Ryszard Kopczyñski
15. ESKK – dyr. W³odzimierz Ciesielski
16. G³os Wielkopolski – Patronat Medialny
17. Katolickie Radio Poznañ – Patronat Medialny
18. P. Jacek Markowski
19. Radio Merkury – Patronat Medialny
20. PTV – Patronat Medialny
21. „Nasze Je¿yce” – Patronat Medialny
22. „S³owo Serca” – Patronat Medialny
23. Cukiernia hotelu „Merkury”
24. Zagroda Bamberska
25. P. Maciej D³uba³a – “Kantor”
26. Wielkopolska Gie³da Rolno-Ogrodnicza –
Franowo
27. Bank Œl¹ski
28. Pañstwo Kanikowscy
29. P. Marek Zgarda – „Pychota”
30. Pañstwo El¿bieta i Ryszard Szczepañscy
31. P. Andrzej Sperzyñski
32. P. Krzysztof Hauke
33. „Chata Polska”
34. Centertel
35. Sklep Wielobran¿owy ul. Polna 40
36. Hurtownia „Olimpia” ul. Polna 40
37. Wydzia³ Gospodarki Komunalnej UM
38. Komenda Miejska Policji
39. Stra¿ Miejska Delegatura Je¿yce
40. Stra¿ Po¿arna
41. P.H.U. “Widor” ul. Szamarzewskiego
42. Herbaciane Pola
43. P. Dorota Szymkowiak
44. Ks. pra³at W. Okoniewski
45. Lotto z ul. Szamarzewskiego
46. Kiosk z ul. Szamarzewskiego
47. Orto – Med.
48. Ciastkarnia „Gruszecki”
49. Fryzjer z ul. D³ugosza
50. Sklep Wielobran¿owy – M.Górny
Sponsorzy
II Festynu
Œwiêtofloriañskiego
51. Warzywa – Owoce ul. Szamarzewskiego
52. Sklep z firanami ul. Staszica
53. Warzywa – Owoce ul. Staszica
54. Sklep Spo¿ywczy ul. Staszica
55. Zak³ad Optyczny ul. Szamarzewskiego
56. Firma Handlowa „Wanda”
ul. Szamarzewskiego
57. „Dratewka” ul. Szamarzewskiego
58. A&A s.c. ul. Wawrzyniaka
59. „Meridian” ul. Wawrzyniaka
60. „Kwiat” S. Wojtkowiak
61. Zespó³ M³odzie¿owy „Salvador”
62. Wojskowa Orkiestra Dêta
63. Klub Sportowy „Energetyk”
64. P. Roman Krzywiñski
65. P. Krzysztof Dienwebel
66. P. Tomasz Fiszer
67. GOK z Tarnowa Podgórnego
68. Przedsiêbiorstwo Produkcyjno – Handlowe
– dyr. Ireneusz Kuik
69. P. Wojciech Hoehne
70. Komisariat Policji Poznañ Je¿yce
71. Hurtownia Miêsa i Wêdliny – Z. Miedziak
i R. Szel¹g
72. Salon Fryzjerski Damsko – Mêski „Krystyna”
ul. ¯urawia
73. Przedszkole nr 86 „Têczowy Œwiat”
74. P. Aleksander Tec³aw
75. „Orion” – Centrum Oœwietleniowe
76. P. Rafa³ Wiemann
77. P. Tomasz Ga³ê¿ewski
78. Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski
i Spó³ka - Sp. z o.o.
79. P. Anna Wasiek – „Ponny” stadnina
80. Pañstwo Hajdysz
81. Sklep Spo¿ywczy ul. Jackowskiego 39
82. PHU „Hamir” ul. Polna 40
83. Upominki – Pami¹tki ul. Polna 6
84. Cukiernia „Pralinka” ul. Polna
85. Sklep Miêsny „U Tomka” ul. Polna
86. Sklep Spo¿ywczy „Puchatek”
87. Sklep Zoologiczny „Pies i kot”
88. Sklep Miêsny – Tomasz Wachowiak
89. Zak³ad Fryzjerski „Daga”
90. „Kwiaty” ul. Mickiewicza 3
91. Hanna Piskorska
92. Delikatesy „Magda”
93. P. Katarzyna Waligórska
94. P. Matysiak
95. Pracownia Cukiernicza „Szarlotka”
96. Agencja Pro – Art.
97. Kapela „Cepelia” (Wiwaty)
98. Pañstwo Czapczyk

Rodzinnie, sportowo
i weso³o na II Festynie
Œwiêtofloriañskim
(ci¹g dalszy ze str. 1)
Gdy na dworze by³o coraz ch³odniej i ciemniej pod
scen¹ g³ówn¹ zgromadzi³y siê t³umy. Losowano nagrody
g³ówne, a by³o ich tym razem 12. Rower ufundowany
przez PKO BP S.A. wrêczy³a Dyrektor Oddzia³u
z ul. Je¿yckiej. Tak¿e przedstawiciele innych firm wrêczyli
nagrody: Biuro Podró¿y „Becker Reisen” z ul. Kraszewskiego
przejazd autokarem w tê i z powrotem do
Hannoweru dla 2 osób oraz Sphinx radiomagnetofon.
Wœród nagród by³ kolejny rower ze sklepu przy ul. Szamarzewskiego,
aparat fotograficzny od Pana Œliwy, radiomagnetofon
ufundowany przez Pracowniê Architektoniczn¹
Klimaszewska & Biedak, kurs jêzyka
angielskiego od ESKK, bilety na wystêp zespo³u „Perfect”.
Goœciem festynu by³a Antonina Krzysztoñ z zespo-
³em. S³uchaj¹c Jej piosenek czu³o siê odprê¿enie i spokój,
co bardzo przyda³o siê po dniu pe³nym wra¿eñ.
Festyn zakoñczy³ Apel Jasnogórski i b³ogos³awieñstwo.
Cel festynu zosta³ osi¹gniêty – bawiono siê dobrze,
a zebrane pieni¹dze w kwocie 6300 z³ przeznaczone zostan¹
na odpoczynek zimowy i letni dzieci z ubo¿szych
rodzin naszej parafii. Wszystkim, którzy siê do tego przyczynili
trudno dziêkowaæ imiennie, bo na przyk³ad bezpieczeñstwa
pilnowa³a policja i stra¿ miejska, po imprezie
sprz¹ta³a firma, któr¹ zorganizowa³ nam ponownie
Wydzia³ Gospodarki Komunalnej UM w osobach P. Dyrektora
Tupalskiego i P. Józefa Rapiora itp.
Po prostu wszystkim ludziom dobrej woli, sponsorom,
parafianom mówimy Bóg Zap³aæ!!!
W imieniu Zespo³u Redakcyjnego „Naszych Je¿yc” –
jednego z patronów medialnych festynu
Urszula Ma³olepsza
Bal Charytatywny
w Szkole Podstawowej nr 67
na Os. Stefana Batorego
dnia 11.11.2000 r.
w godzinach
od 20.00 do 3.00 rano
Organizatorzy zapewniaj¹:
– dobr¹ muzykê (orkiestra)
– posi³ki
– loteriê fantow¹
– inne atrakcje
Cena zaproszenia 110 z³. od pary.
Ca³kowity dochód przeznaczony jest na
sprzêt rehabilitacyjny dla Hospicjum
Palium na Os. Rusa 25
Zaproszenie mo¿na nabyæ:
Robert Jêdrzejczak
Os. St. Batorego 10/8
tel. 8218-233
Hospicjum Palium
Os. Rusa 25
tel. 8769-452
Serdecznie zapraszaj¹
organizatorzy
Polskie Towarzystwo Opieki Paliatywnej
im. Aleksandra Lewiñskiego
i Antoniny Mazur
61-245 Poznañ, os. Rusa 24A
XXI sesja ROJ w dniu 18.IX.2000 r. dotyczy³a g³ównie uchwalenia
bud¿etu rady na rok 2001. Samorz¹d dysponuje pul¹ pieniêdzy
na wspieranie inicjatyw lokalnych oraz na wydatki administracyjne,
razem w kwocie 179.596 z³.
Uwzglêdniaj¹c propozycje poszczególnych Komisji rady, radny
Jan Firlik przedstawi³ zarys projektu bud¿etu na rok 2001
z podzia³em na dzia³y i rozdzia³y.
Wed³ug planu Komisji potrzeba 198.800 z³, czyli projekty
do brakuj¹cych 19.204 z³ nale¿y przenieœæ na nastêpny rok.
Bior¹ca udzia³ w sesji Kierownik U.M. Delegatury Je¿yce
Pani Joanna Œwita³a oceni³a plan bud¿etowy jako przygotowany
profesjonalnie.
Zaproponowa³a nawi¹zanie wspó³pracy z Wydzia³em Oœwiaty
U.M. w sprawie placu Asnyka, oraz zwiêkszenie œrodków na
bezpieczeñstwo.
Propozycja rady dotycz¹ca budowy p³ywalni na osiedlu powinna
byæ zg³oszona do Wieloletniego Planu Inwestycyjnego.
Po dyskusji podjêto uchwa³ê za przyjêciem planu bud¿etowego
na rok 2001 przy 1 g³osie sprzeciwu.
Nastêpnie przeprowadzono dyskusjê na temat wyra¿enia opinii
dotycz¹cej sprzeda¿y alkoholu w lokalu przy ul. Poznañskiej
38/1.
Po wys³uchaniu w³aœcicieli lokalu oraz przedstawiciela administratora
budynku przedstawiaj¹cego protest mieszkañców,
podjêto w tej sprawie g³osowanie.
Wniosek o przyznanie Koncesji na sprzeda¿ alkoholu, w wymienionym
lokalu, zaopiniowano pozytywnie, przy 2 g³osach
wstrzymuj¹cych siê.
Trwa sta³a dewastacja bram, domofonów, oœwietleñ domów
i ulic, co stanowi zagro¿enie bezpieczeñstwa mieszkañców,
stwierdzi³ Przewodnicz¹cy Rady T. Grabski. W zwi¹zku z tym
nale¿y zwróciæ siê do w³adz odpowiedzialnych za utrzymanie
porz¹dku o wywi¹zywanie siê z obowi¹zków. W tej sprawie
podjêto uchwa³ê przy 1 g³osie wstrzymuj¹cym siê.
Radny Janusz Kapuœciñski wyst¹pi³ z wnioskiem o przekazanie
stanowiska ROJ popieraj¹cego ustawê uw³aszczeniow¹ do
Marsza³ka Sejmu, Prezydenta i Klubów parlamentarnych.
Podjêto uchwa³y:
– dot. zmiany w sprawie dofinansowania festynu œwiêtofloriañskiego
– przyjêto jednog³oœnie,
– dot. zwiêkszenia kwoty na monta¿ koszy do koszykówki
z podzia³em na: Szko³ê Podstawow¹ Nr 23, Szko³ê Podstawow¹
Nr 36 i plac Kad³ubka,
– dot. doposa¿enia Szko³y Podstawowej Nr 23 na zakup
i monta¿ drzwi do sal lekcyjnych – przyjêto przy 3 g³osach
wstrzymuj¹cych siê.
Zg³oszono wnioski:
– wyst¹pienia Rady do Prezydenta Miasta o nagrodê z okazji
Dnia Edukacji Narodowej dla pedagogów dzia³aj¹cych
w naszej radzie,
– w sprawie wykupienia przez miasto budynków dawnej
„Modeny” i przeznaczenia ich na placówki kulturalne,
– w sprawie legalizacji liczników na wodê w kamienicach
prywatnych.
Przewodnicz¹cy Zarz¹du R. Ratajczak poinformowa³ zebranych
o oprotestowaniu decyzji Komisji Bezpieczeñstwa Rady
Miasta w sprawie sprzeda¿y alkoholu w sklepie przy ul. Wawrzyniaka
22.
Krystyna Trojanowicz
str. 2 NASZE JE¯YCE

ZAGRO¯ENIA PROCESU WYCHOWANIA
Ka¿dy rodzic zapytany, jak chce
wychowaæ swoje dziecko?, odpowie z
ca³¹ pewnoœci¹, ¿e chce je wychowaæ
dobrze. Co to jednak znaczy? Jaki cel
powinniœmy sobie postawiæ? Co uczyniæ
aby to wychowywanie by³o m¹dre?
Na pocz¹tku powinniœmy ustaliæ pewien
system wartoœci, któremu chcemy
ho³dowaæ oraz poznaæ zagro¿enia, z
którymi zetkniemy siê na naszej drodze.
Hierarchia wa¿noœci owych zagro-
¿eñ jest kwesti¹ indywidualn¹, trudno
powiedzieæ, które ma bardziej, a które
mniej negatywny wp³yw na nasze
dziecko. Tak jak ka¿dy cz³owiek jest
inny, tak i ró¿ny wp³yw na niego maj¹
ró¿norodne czynniki.
Wœród tych czynników wymieniæ
mo¿emy konsumizm. W wielu wypadkach
cz³owiek ponad wszystko wynosi
konsumizm. Przyczyn¹ tego zjawiska
jest pewnie fakt odczuwania
olbrzymiego g³odu dóbr konsumpcyjnych
w minionej epoce, a nastêpnie
wrêcz nawa³nica tych¿e dóbr. Skutek
jest niestety bardzo niekorzystny dla
ma³ego dziecka gdy¿ zaczyna mierzyæ
drugiego cz³owieka w zale¿noœci od
tego co posiada, a cz³owiek zapatrzony
w dobra materialne nie zauwa¿a drugiego
cz³owieka. Nastawienie do osi¹gania
dóbr za wszelk¹ cenê nie ma
wówczas ¿adnych regu³, celem jest zdobycie
czegoœ. Takie postêpowanie odbija
siê na odnoszeniu siê dzieci do siebie.
Kolejny problem to brutalizacja
¿ycia i spraw zwi¹zanych ze sfer¹ seksualn¹,
pornografia oraz kult agresji i
si³y – przejmowany nawet przez dziewczêta.
Nastêpuje zagubienie systemu
wartoœci, a wówczas gin¹ pojêcia podstawowe,
takie jak prawda, praca, uczciwoϾ,
ojczyzna.
M³odemu cz³owiekowi coraz trudniej
jest znaleŸæ pozytywne wzorce. Te.
które mo¿e zobaczyæ w telewizji to
pewien rodzaj utopii, z regu³y taki, do
którego nie mo¿na dotrzeæ. Dziewczyna
o niedoœcig³ych wymiarach czy ch³opak
o klatce w kszta³cie trójk¹ta. Niezwykle
rzadko m³ody cz³owiek mo¿e
znaleŸæ ko³o siebie przyk³ady postaw
bezinteresownych, gdy ktoœ pomaga
innym nie dla pieniêdzy czy innych
korzyœci ale ze zwyk³ego cz³owieczeñstwa.
NASZE JE¯YCE
Obserwujemy coraz czêœciej brak reakcji
na sytuacje tragiczne wokó³ nas,
brak wra¿liwoœci. Du¿¹ rolê odgrywaj¹
tu œrodki masowego przekazu. Jak wykaza³y
badania najwiêkszy wp³yw na
wychowanie ma telewizja, nastêpnie
grupa rówieœnicza, dalej dom, filmy
wideo, prasa m³odzie¿owa i dopiero na
szóstym miejscu szko³a. Telewizja to
œrodek masowego przekazu dostêpny
powszechnie. Rodzice nie maj¹ praktycznie
mo¿liwoœci pe³nego kontrolowania
tego co dziecko ogl¹da gdy ich
nie ma w domu. Podobnie jest z filmami
wideo. Grupa rówieœnicza – regu³y
jakie obowi¹zuj¹ w danej grupie obowi¹zuj¹
bez wyj¹tków. M³ody cz³owiek
nie chce byæ sam, czêsto jednak
po w³¹czeniu do grupy staje siê bezwolny.
Nie liczy siê nic, a przede
wszystkim rodzina, licz¹ siê tylko decyzje
przywódców grupy.
A jaki obraz rodziny spotykamy w
czasopismach m³odzie¿owych? Otó¿
pojêcie rodzina nie wystêpuje tu w
ogóle, modelu rodziny jako takiego po
prostu nie ma. Rodzice czêsto kupuj¹
sami dziecku prasê m³odzie¿ow¹ ale
chyba jej nie czytaj¹ i nie zdaj¹ sobie
sprawy z tego jak sami s¹ przedstawiani
w tej¿e prasie. Rodzice bowiem wystêpuj¹
tu przewa¿nie jako policjanci
ograniczajacy tzw. wolnoϾ dziecka.
Propaguje siê model m³odego cz³owieka,
którego interesuje sprymityzowany
seks, muzyka, plotki i nic wiêcej.
Przez obraz z tych gazet widzimy fatalny
obraz m³odzie¿y, a przecie¿ w rzeczywistoœci
a¿ tak fatalnie nie jest.
Obok prasy m³ody cz³owiek spotyka
siê z wydawnictwami periodycznymi,
a wœród nich z seri¹ „Szalonego ma³olata”.
Na ilu¿ ju¿ ³awkach widzia³am tê
seriê. W¹tpiê czy rodzice, którzy musieli
za te ksi¹¿ki zap³aciæ, czy to sami
kupuj¹c czy te¿ pozwalaj¹c na takie
w³aœnie przeznaczenie kieszonkowego,
zaznajomili siê z ich treœci¹. Zmyli³a
ich mo¿e nazwa wydawnictwa EKO-
LOG. A có¿ mamy w œrodku: wulgarne
s³ownictwo, kwestionowanie autorytetów
zw³aszcza rodziców. Na wstêpie
czytamy „nie pokazuj tej ksi¹¿ki
rodzicom bo i tak nie zrozumiej¹ co
czytasz”.
Kolejne niebezpieczeñstwo prowadz¹ce
do znieczulenia i braku wra¿li-
woœci to elektroniczne zwierz¹tka.
Obojêtnie jak siê nim opiekujesz dobrze
czy Ÿle to nie ma znaczenia gdy¿
jeœli umrze to i tak narodzi siê na nowo.
Mówi¹c o zagro¿eniach nie mo¿emy
pomin¹æ œwiata komputerów. A jest
ich tutaj bardzo wiele. Komunikacja w
œwiecie ci¹gle roœnie, równoczeœnie w
rodzinie zanika. Zalew informacji zewnêtrznych
zag³usza informacje od
najbli¿szych. Multimedialne informacje
powoduj¹ ¿e zwracamy uwagê na
„opakowanie” a nie na wnêtrze. Nasycenie
wieloma skrajnymi informacjami
powoduje znieczulenie cz³owieka.
Nauczanie za poœrednictwem komputera
czy te¿ np. wideo konferencje powoduj¹,
¿e zanika personalny charakter
kontaktów miêdzyludzkich. Gry
komputerowe to najliczniejsza grupa
oprogramowania, przemys³–gigant.
Niestety najczêœciej dla m³odego cz³owieka
to „strzelanki”, gry „bij–zabij”,
wiele ¿yæ, okrucieñstwo wobec przeciwnika
i to im wiêksze to „lepsza gra”,
satanizm, gry erotyczne wirtualna czyli
przecie¿ nieprawdziwa rzeczywistoœæ.
Owszem znajdziemy w tej dziedzinie
wiele pozytywnych programów
ale czy zawsze wiemy co tak naprawdê
w³¹czy³o nasze dziecko – program
mo¿na zmieniæ b³yskawicznie. Czego
mo¿emy oczekiwaæ gdy dziecko bez
¿adnej kontroli siedzi przed komputerem
identyfikuj¹c siê z bohaterami gry
oczywiœcie tymi, którzy zabijaj¹ innych,
burz¹ i niszcz¹. No có¿ niestety
niczego innego jak „spustoszenia wewnêtrznego”,
stêpienia wra¿liwoœci,
rozbudzenia stanów lêkowych, poczucia
zagro¿enia, p³ytkiego snu, pe³nego
strachu. I mo¿e na koniec kilka s³ów o
jednej z najnowszych jednostek chorobowych.
IAD – uzale¿nienie od sieci,
od internetu. Natoholik czyli siecioholik.
Osoba uzale¿niona czuje siê Ÿle
przy braku dostêpu do sieci, zapomina
o rzeczywistym œwiecie. Jeœli do tego
do³aczymy skrzywienie krêgos³upa
oraz pogorszenie wzroku, na które nara¿one
s¹ osoby zbyt d³ugo przesiaduj¹ce
przed ekranem uzyskamy obraz
wychowywanego przez nas przysz³ego
kaleki. A tego chyba nie chcemy!
Na podstawie wyk³adu wyg³oszonego przez
prof. Andrzeja Urbaniaka
opracowa³a Wies³awa Chomicz
str. 3

Jaros³aw Mulczyñski
W ostatnich latach XIX wieku na kilkunastu
malarzy i tak¹ sam¹ liczbê rzeŸbiarzy
poznañskich* 1 na Je¿ycach
mieszka³ jedynie malarz Stanis³aw
Kapczyñski, pocz¹tkowo przy Grosse
Berlinerstr. 71 (ul. D¹browskiego) w
latach 1899-1900 i póŸniej przy Posener
str. 31 (ul. Poznañska) w 1901 roku.
Natomiast po w³¹czeniu tej dzielnicy
w 1900 roku do Poznania osiedli³a siê
tu grupa artystów, wœród których odnotowaæ
trzeba przewagê rzeŸbiarzy:
Boles³aw Richelieu przy Kaiser-Friedrichstr.
13 (ul. Wawrzyniaka) i póŸniej
Moltkestr. 16 (ul. Staszica), Pawe³
Ceptowski przy Grosse Berlinerstr. 90
i Antoni Gajowiecki przy Hochstr. 10
(ul. Strza³kowskiego i Mylna), którzy
osiedlali siê na d³u¿ej, co byæ mo¿e
nale¿y wi¹zaæ z wiêkszymi trudnoœciami
przeniesienia warsztatu rzeŸbiarskiego.
Malarze w tym czasie pojawiali
siê na bardzo krótko (oko³o 1-2 lat),
m.in. Paul Schubert, Boles³aw Bo¿uchowski,
Adolf Weniger i firma „Hoffmann
& Co”. Po 1905 roku, kiedy w
Poznaniu wzros³a liczba malarzy do
prawie 40 w stosunku do oko³o 17 rzeŸbiarzy,
równie¿ podobna tendencja
pojawi³a siê na Je¿ycach. Osiedlili siê
wówczas na sta³e nastêpuj¹cy malarze:
Konrad Rotnicki przy Nollendorfstr.
33 (ul. Jackowskiego), Franciszek
D¹bkiewicz przy Annenstr. 4 (ul.
¯urawia), Hugo Dümke przy Grosse
Berlinerstr. 3, Adam Jaszkowski przy
Kirchstr. 4 (ul. Koœcielna) i póŸniej
przy Grosse Berlinerstr. 56 oraz Eduard
Deventer przy Buddestr. 12 (ul.
Roosevelta).
Przed wybuchem I wojny œwiatowej
pojawia siê ponownie znacz¹ca
grupa rzeŸbiarzy. Poza stale zamieszka³ym
Paw³em Ceptowskim (do 1914
r.), zamieszkali lub za³o¿yli swoje atelier
i firmy m. in. „Wilhelm Hülsmann
& Max Bollo” przy Bukerstr. 18 (ul.
Bukowska), Heimann Berlowitz przy
Tiergartenstr. 1 (ul. Zwierzyniecka),
póŸniej Elisabethstr. 2 (ul. Kochanowskiego)
i Nollendorfstr. 38, Oskar Bõttger
przy Tiergartenstr. 22, Jakob Rod
przy Nollendorfstr. 40, Julius Feige
przy Festungsstr. 2 (ul. Je¿ycka), Emerich
Kottnauer przy Kaiser Wilhelmstr.
21 (ul. Szamarzewskiego), Boles³aw
Gmurowski przy Wittelsbacherstr. 4 (ul.
Zeylanda) i póŸniej przy Tiergartenstr.
1, „Szczuka & Co” przy Bukerstr. 5 i
Edmund Kunze przy Grosse Berlinerstr.
97, a z malarzy m. in. Boles³aw Tomaszewski
przy Grosse Berlinerstr. 70,
Alexander Granruaz równie¿ przy tej
samej ulicy pod numerem 4 i potem 29
oraz “Kurt Brieger i Albrecht Kämmerer”
przy Karlstr. 23 (ul. S³owackiego).
W tym okresie i podczas I wojny œwiatowej
zamieszkali tak¿e rzeŸbiarz Marcin
Ro¿ek przy Elisabethstr. 4 (od 1913
roku), malarz Stanis³aw Wróblewski
przy Tiergartenstr. 10, malarz - portrecista
Kazimierz Szmyt przy Charlottenstr.
3 (ul. Reja) i Wiktor Gosieniecki
przy Marienstr. 4 m. 6 (ul. Gajowa) -
niektórzy z nich na wiele lat zwi¹¿¹ siê
z t¹ dzielnic¹ miasta. Ten ostatni w latach
oko³o 1910-1920 prowadzi³ ponadto
prywatne kursy rysunkowe. Znamienna
dla omawianego okresu
pierwszych kilkunastu lat XX wieku
jest geografia zamieszkania artystów.
Tym obszarem nie jest wy³¹cznie, jakby
siê mog³o wydawaæ, g³ówna ul.
D¹browskiego, a ró¿ne ulice s¹siadu-
j¹ce w obrêbie kwarta³u ulic: Zeylanda,
Bukowskiej, Przybyszewskiego,
¯eromskiego i lini¹ torów kolejowych
od pó³nocnego - wschodu.
Po zakoñczeniu I wojny œwiatowej
zmieni³a siê struktura narodowoœciowa
ludnoœci poznañskiej. W tym
czasie z Poznania wyjecha³o prawie 40
tysiêcy obywateli narodowoœci niemieckiej
i wraz z nimi opuœcili Poznañ
artyœci niemieccy, a z drugiej strony nap³ynêli
twórcy polscy z innych
dzielnic kraju. W latach 20 wzros³a równie¿
ogólna liczba artystów poznañskich
i powiêkszy³o siê tak¿e na Je¿ycach
grono malarzy i rzeŸbiarzy. Nadal
przy ul. Gajowej 4 mieszka³ Wiktor
Gosieniecki, który oko³o 1930 roku
przeprowadzi³ siê do nowego mieszkania
(tak¿e 7-pokojowego) przy ul. S³owackiego
38 m. 6. W obu je¿yckich
mieszkaniach jedno pomieszczenie
s³u¿y³o mu jako atelier malarskie. Do
oko³o 1926 roku mieszka³ tak¿e przy
Tiergartenstr. 10 Stanis³aw Wróblewski.
Z pocz¹tkiem lat 20 Kazimierz
Szmyt (zm. 1941) przeniós³ siê na wiele
lat z ul. Reja 3 na ul. Szamarzewskiego
10 m. 10 (w jednym z pomieszczeñ
4-pokojowego mieszkania
umieœci³ pracowniê malarsk¹), gdzie
przez ca³e dwudziestolecie miedzywojenne
mieszka³ z synem Feliksem, rzeŸbiarzem.
Z kolei Marcin Ro¿ek do 1933
roku niezmiennie mieszka³ przy ul.
Kochanowskiego 4, gdzie zajmowa³
trzypokojowe mieszkanie. W najwiêkszym
z nich urz¹dzi³ sobie pracowniê
malarsk¹ (do drugiego pokoju zakupi³
“salon wiedeñski” i póŸniej fisharmoniê,
na której grywa³, a trzecie pomieszczenie
przeznaczone by³o dla gospo-
1. Obszarem swoich zainteresowañ obj¹³em dwie grupy malarzy okreœlonych w Ksiêgach Adresowych Miasta Poznania jako artystów - malarzy
(„Kunstmaler und -malerinnen”) i malarzy dekoracyjnych („Dekorationsmaler”), gdy¿ pomiêdzy obu grupami nie istnieje wyraŸna granica
podzia³u (do tego stopnia, ¿e niektórzy wystêpuj¹ jednoczeœnie w obu kategoriach lub „awansuj¹” z jednej do drugiej. ZnaleŸli siê wiêc
wœród nich malarze uprawiaj¹cy tzw. sztukê czyst¹ (malarstwo sztalugowe, akwarele itp.), malarstwo dekoracyjne (np. we wnêtrzach
koœcielnych, dworach itp.), a nawet malarstwo na szkle. Pominiêta zosta³a w niniejszym tekœcie trzecia grupa malarzy pokojowych i
reklamowych („Stuben- und Schildermaler”). W przypadku rzeŸbiarzy („Bildhauer”) nie przeprowadzono takiego podzia³u (przynajmniej
do 1917 roku) i wystêpuj¹ w tej grupie zarówno rzeŸbiarze, kamieniarze, sztukatorzy itd. Z tego te¿ wzglêdu liczba rzeŸbiarzy zbli¿ona jest
do malarzy, podczas gdy w XIX i na pocz¹tku XX wieku malarze stanowili zawsze najliczniejsz¹ grupê wœród artystów plastyków.
str. 4 NASZE JE¯YCE

dyni). W podwórzu natomiast - za
zgod¹ w³aœcicielki kamienicy - wybudowa³
sobie pracowniê rzeŸbiarsk¹,
która po kilku latach okaza³a siê niewystarczaj¹ca
i w latach 20-tych wynaj¹³
obszerniejsze pomieszczenie w
centrum miasta* 2 . Z nowych artystów,
którzy osiedlili siê w ci¹gu lat 20-tych
na Je¿ycach, mo¿na wymieniæ m.in.
Jana Bocheñskiego przy ul. Jasnej 2 m.
6 (obecnie ul. Roosevelta, mieszka³ do
koñca lat 30-tych), Stanis³awa Bogus³awskiego
przy pl. Asnyka 4 (w latach
30-tych mieszka³ przy ul. Krasiñskiego
16 m. 3), Henryka Nostitz-Jackowskiego
przy ul. Mickiewicza 2 i przypuszczalnie
od 2 po³owy lat 20-tych
przy ul. Kochanowskiego 17, Witolda
Magdziñskiego przy ul. Prusa 18 (zmar³
w osamotnieniu w 1938 roku), Jana
Nowickiego przy ul. Kochanowskiego
1 (do oko³o 1935 roku), Stanis³awa Bohusz-Siestrzeñcewicza
przy ul. Mickiewicza
28 (zmar³ w 1927 roku w Warszawie),
Stanis³awa Smoguleckiego
przy ul. D¹browskiego 53/55 (do 1932
roku), Karola Tomasza Prausmuellera
przy ul. Wawrzyniaka 6 m. 7 (przypuszczalnie
do koñca lat 30-tych), Leona
Do³¿yckiego przy ul. D¹browskiego
25a i Jana Zieliñskiego przy ul. D¹browskiego
60-tych Przynajmniej od
1928 roku mieszka³a przy ul. S³owackiego
19 Ludomi³a Lan¿anka, która w
latach 30-tych przeprowadzila siê na
ul. Prusa 1 m. 24 (mieszka³a przynajmniej
do 1937 roku). Przypuszczalnie
ju¿ od lat 20-tych a¿ do œmierci w
1949 roku Józef Czarnecki posiada³ na
najwy¿szym piêtrze w gmachu Ubezpieczalni
Krajowej przy ul. Mickiewicza
(obecnie szpital m. Raszei) pracowniê
malarsk¹ z „rozleg³ym widokiem na dolinê
Bogdanki i wzniesienie Winiar”* 3 .
Malarz ten mieszka³ równie¿ przy ul.
Mickiewicza pod numerem 2 mieszkania
5 (przynajmniej w latach 30-tych).
Jednym z wa¿niejszych wydarzeñ na
niwie artystycznej by³o utworzenie
przez Adama Hannytkiewicza w 1926
roku prywatnej szko³y plastycznej pod
nazw¹ Instytut Sztuk Piêknych. Instytut
mieœci³ siê w jednym z pomieszczeñ
5-pokojowego mieszkania artysty przy
NASZE JE¯YCE
ul. D¹browskiego 25 (na II piêtrze), w
którym znajdowa³a siê pracownia - atelier.
Zarówno do Instytutu i jednoczeœnie
pracowni prowadzi³y tzw. schody
kuchenne. Szko³a nastawiona by³a na
kszta³cenie uczniów w tzw. sztuce czystej
- malarstwie, rysunku i rzeŸbie.
A. Hannytkiewicz zatrudni³ dwóch
wspomnianych ju¿ artystów - pedagogów,
Henryka Nostitz-Jackowskiego -
malarza i witra¿ystê oraz Marcina Ro¿ka
- rzeŸbiarza. Program Instytutu spotka³
siê z uznaniem Ministerstwa Wyznañ
Religijnych i Oœwiecenia
Publicznego. Jednak z powodu niewystarczaj¹cych
warunków lokalowych
Instytut Sztuk Piêknych przez pierwsze
dwa lata nie by³ w stanie realizowaæ
wszystkich przedmiotów zatwierdzonych
przez Ministerstwo i zajêcia
ograniczono do rysunku i malarstwa
oraz wyk³adów z historii sztuki, wy³¹czaj¹c
z programu rzeŸbê i przedmioty
pomocnicze (perspektywa, anatomia
itd.). W 1928 roku zajêcia przeniesione
zosta³y do nowego lokalu przy ul.
Grochowe £¹ki, kancelaria natomiast
mieœci³a siê nadal w mieszkaniu przy
ul. D¹browskiego 25* 4 .
Przed 1930 rokiem na kilka lat przy
ul. D¹browskiego 79 mia³y swoj¹ siedzibê
znane Zak³ady Artystyczne Witra¿ownictwa
i Malarstwa Koœcielnego
„Polichromia”, za³o¿one w 1912
roku przez wspomnianych Henryka Nostitz-Jackowskiego
i Wiktora Gosienieckiego
(w 1919 roku W. Gosieniecki
odst¹pi³ od spó³ki i w 1926 roku
nowym wspó³w³aœcicielem zosta³ architekt
Antoni Rejman). Zak³ady „Polichromia”
nale¿a³y do najwa¿niejszych
firm na terenie Poznania specjalizuj¹cych
siê w malarstwie dekoracyjnym i
witra¿ownictwie. W ci¹gu 30 lat dzia-
³alnoœci wykonano w nich ponad 300
witra¿y i oko³o 50 polichromii, g³ównie
w koœcio³ach* 5 .
Oko³o 1930 roku zamieszka³ przy
ul. D¹browskiego 96 W³adys³aw Roguski
(do 1938 roku). W latach 30-tych
nadal przy ul. D¹browskiego 25 mieszka³
wspomniany Adam Hannytkiewicz,
który po 1933 roku wybudowa³ dla siebie
(za zgod¹ gospodarza kamienicy -
Kazimierz Szmyt
Autoportret, olej, p³ótno ok. 1914 r.
Wiktor Gosieniecki
malarz, grafik, ok. 1930 r.
in¿. Bernarda Kasprowicza) w podwórzu
atelier malarskie. Pracowniê wzniesiono
wówczas w oficynie przy ul. D¹browskiego
25a, ponad Wytwórni¹
Wód Gazowanych „Podlewski” z muru
pruskiego, ca³kowicie przeszklon¹ od
strony zachodniej. Ponadto w latach
30-tych na Je¿ycach mieszkali nastêpuj¹cy
artyœci: Aleksander Augustynowicz
przy ul. Mickiewicza 21/25 m. 3,
Wincenty Wierzejewski (pseud. „Or-
2. J. Ro¿ek, Mój brat Marcin (wspomnienia siostry Jadwigi Ro¿ek), maszynopis w Muzeum Regionalnym w Wolsztynie.
3. Z. Zakrzewski, Przechadzki po Poznaniu lat miêdzywojennych, Warszawa - Poznañ 1983, s. 333.
4. Zob. J. Mulczyñski, Instytut Sztuk Piêknych Adama Hannytkiewicza w Poznaniu (1926-1931), “Kronika Wielkopolski” 1994 nr 3, s. 51-56.
5. Zob. K. Kabaciñska, “Polichromia” Henryka Nosttiz-Jackowskiego (1912-1948), “Kronika Miasta Poznania” R. LVIII, 1990 nr 2, s. 39-47.
str. 5

sza”) przy ul. S³owackiego 36 (przynajmniej od 1934 roku), Wawrzyniec
Kaim przy ul. Poznañskiej 50 (po 1934 roku, w podwórzu
mia³ ponadto pracowniê rzeŸbiarsk¹ w drewnianej szopie po lewej
stronie)* 6 , Karol Dybowski przy ul. Szamarzewskiego 34, Feliks
Worsztynowicz przy ul. D¹browskiego 32, Aniela Hahnowa i Henryka
Izydorkówna przy ul. S³owackiego 40 m. 5, Marian Burtan przy
ul. D¹browskiego 149, Jan Busch przy ul. Mickiewicza 34 m. 12, Jan
¯ok przy ul. D¹browskiego 79 oraz Alojzy Krakowski przy ul. Koœcielnej
4 m. 10.
Wac³aw Taranczewski po zawarciu zwi¹zku ma³¿eñskiego w 1937
roku z Wand¹ Hryniewieck¹ przeprowadzi³ siê do nowoczesnego
mieszkania przy ul. S³owackiego 30. Przeprowadzka z ciemnego i
pe³nego romantycznego nastroju mieszkania - pracowni w centrum
miasta do nowego i wygodnego locum na Je¿ycach wp³ynê³o nie
tylko na tematykê, ale i na kolorystykê obrazów koñca lat 30-tych .
„Nowe mieszkanie - pisa³ Zdzis³aw Kêpiñski - to dla malarza nowe
œwiat³o. Przez pewien czas Taranczewski ³amie siê z jasnoœci¹ nowoczesnego
wnêtrza. „Akt z zielon¹ zas³on¹” (...) namalowany w nowych
warunkach ukazuje mu, ¿e koloryt jego pe³en jest jeszcze jakichœ
zg³uszeñ, ¿e plama w obrazie nie dŸwiêczy tak czysto jak oko
j¹ widzi w naturze przeœwietlonej odbiciami s³oñca wœród jasnych
œcian. Pe³en niepokoju i chwilami niemal zrozpaczony podejmuje
próbê nowego udŸwiêczenia palety i petryfikacji wachlarza barw.
„Martwa natura z niebieskim wazonem i muszl¹” (...) przynosi nam
now¹, klarown¹ dŸwiêcznoœæ i jasnoœæ, blask plamy mimo miêkkoœci
po³o¿enia i wra¿enie przestronnej, swobodnej jasnoœci wynikaj¹cej
z estetyki nowoczesnego mieszkania”* 7 .
W okresie dwudziestolecia miêdzywojennego zwiêkszy³a siê
liczba artystów na Je¿ycach, wœród których zdecydowanie dominowali
artyœci polscy. Charakterystycznym zjawiskiem, jak w poprzednio
omawianym okresie, jest zbli¿ona geografia zamieszkania w
obrêbie podobnego kwarta³u obejmuj¹cego wiele je¿yckich ulic,
nie powsta³y zatem miejsca ulubione czy szczególnie preferowane
przez osiedlaj¹cych siê tu artystów. Niewiele te¿ powsta³o obrazów,
grafik czy rysunków przedstawiaj¹cych tê dzielnicê Poznania. Do
nielicznych przyk³adów nale¿y akwaforta Paula Prõtta, przedstawiaj¹ca
„Targ ziemniaczany na Je¿ycach”.
BIBLIOGRAFIA:
Katalog Dzia³u Sztuki, Powszechna Wystawa Krajowa w Poznaniu,
1929, Przedmowa: M. Treter, Poznañ 1929; A. M. Swinarski,
Wspó³czesna grafika poznañska, Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu,
1932, katalog, Poznañ 1932; Wystawa sztuki religijnej Grupy
Artystów Wielkopolskich „Plastyka”, Salon TPSP w Poznaniu, kwiecieñ
- maj 1934, katalog, (wstêp:) W. Dalbor, Poznañ 1934; Katalog
ruchomej wystawy Stowarzyszenia Harcerzy Artystów Plastyków -
Poznañ, 1934-1935, (wstêp:) P. Micha³owski, Poznañ 1934; Sztuka
na wystawie „Sztuka, Kwiaty, Wnêtrze”, Poznañ (hale MTP), 4-
18.X.1936, katalog, (wstêp:) R. Krzywiec, Poznañ 1936; Ogólnopolski
Salon Sztuki „Sztuka, Kwiaty, Wnêtrze”, Poznañ (hale MTP),
1937, katalog, (wstêp:) R. Krzywiec, Poznañ 1937; A. Brosig, Pierwsza
ogólnopolska wystawa grafiki myœliwskiej, Muzeum Wielkopolskie
w Poznaniu, 1938, katalog, Poznañ 1938; A. Brosig, Wspó³czesna
polska grafika wojskowa, Dom ¯o³nierza Polskiego im.
Marsza³ka Józefa Pi³sudskiego w Poznaniu, maj 1939, katalog wystawy,
Poznañ 1939;
Ksiêgi adresowe miasta Poznania za lata 1895-1933.
6. Informacja od Przemys³awa Micha³owskiego z Poznania.
7. Z. Kêpiñski, Wac³aw Taranczewski, Muzeum Narodowe w Poznaniu, katalog
wystawy, 1958, s. 43.
Stanis³aw Smogulecki (1886-1939) oko³o po³owy
lat trzydziestych
Wizytówka artysty-malarza Stanis³awa Smoguleckiego
Stanis³aw Wróblewski, malarz ok. 1925 r.
str. 6 NASZE JE¯YCE

Wspominki dusznickie Apel:
Nie spalajmy
Jak znów dobrze, by móc z wygodami
– bez przesiadek – dojechaæ do “moich”
Dusznik Zdroju, bowiem od
1 sierpnia br. znów ruszy³a lokomotywa
a¿ do Kudowy Zdroju, jak dawniej
przed potopem 1998 r. Przez ca³y rok
mo¿na do woli delektowaæ siê zmieniaj¹c¹
siê – w zale¿noœci od pory roku
– dusznick¹ przyrod¹ wrêcz z alpejskim
klimatem (udowodnione!!). Zas³ug¹
tego s¹ wzglêdnie dobrze zachowane
lasy w obrêbie Gór Bystrzyckich
i doliny rzeki Bystrzycy Dusznickiej,
której nurt w 1998 r. sprawi³ nie lada
k³opoty.
Miasto i uzdrowisko le¿y na wys.
530-568 m n.p.m., w którym panuje –
jak wspomnia³em – klimat górski specyficznym
mikroklimatem alpejskim –
orzeŸwiaj¹cym – bodŸcowym – o du-
¿ej wilgotnoœci, bo latem w granicach
78-92% zim¹ 91%!!, której siê prawie
nie odczuwa, poniewa¿ nastêpuje przedmuch
wiatru po³udniowo-zachodniego
wzd³u¿ doliny, który ³agodz¹ otaczaj¹ce
lasy œwierkowo-jod³owe.
Uwaga Panie!! Ów klimat cudownie
dzia³a na cerê i samopoczucie – jest to
zdanie Pañ, z którymi by³em w schronisku.
S¹ te¿ du¿e wahania temperatur,
zimy ostre, zaœ lato niezbyt upalne,
a wiosny i jesienie ³agodne z przeciêtnymi
temperaturami od 14-20 °C. Nie
zawadzi jednak zawsze braæ ze sob¹
ciep³e swetry, dobre i wygodne buty
sznurowane oraz mapy turystyczne by
zaliczyæ szlaki, wdychaæ przepojone
¿ywic¹ wilgotne powietrze.
W Dusznikach Zdroju nie mo¿na siê
nudziæ!!
Znakowane szlaki turystyczne s¹
dobrze widoczne, nie nu¿¹ce nawet
dla emerytów – mo¿na powiedzieæ
spacerowe. Mimo tego nie radzê luzem
„³aziæ ” po wykrotach i leœnych
duktach. Tam nie mo¿na siê zgubiæ, ale
nabawiæ odcisków, co bêdzie w¹tpliw¹
atrakcj¹ sezonu.
Uzdrowiskowa czêœæ miasta posiada
du¿e zespo³y sanatoryjne, domy wczasowe,
w tym Polonia FWP – ze zni¿kami
posezonowymi i ulgami dla emerytów,
dalej liczne dobrze urz¹dzone
pensjonaty i hotele. W sanatoriach
w zale¿noœci od zasobnoœci kieszeni
NASZE JE¯YCE
mo¿na “utopiæ” – naturalnie te¿ za porad¹
tutejszych lekarzy – w dowoln¹
iloœæ zabiegów (obecnie w dobrym guœcie
i dobrej jakoœci). Leczy siê tutaj
choroby kobiece, nerek, uk³adu trawiennego,
alergie i dróg oddechowych.
Zaœ wody tutejsze s¹ niezrównane !!
O ich dobroci przekonuj¹ siê ju¿ po
paru dniach terapii najbardziej zatwardziali
niedowiarkowie, kiedy zrzucaj¹
zwa³y t³uszczyku.
Lecznicze spacery po³¹czone z „wytr¹bieniem”
odpowiedniej iloœci wody
(gratis) z porady lekarza postawi na
nogi bardziej opornych i tych, którzy
przyjechali wy³¹cznie po zdrowie.
Z ciekawostki historycznej: to niegdysiejsze
k¹piele “koedukacyjne” pañ
i panów, których zabroni³ – pruderyjny
i straszny bigot – król pruski Fryderyk
Wilhelm III.
Historia miasta i okolic przepojona
jest burzliwymi dziejami Œl¹ska i ludzi
szukaj¹cych ulgi w cierpieniach, w tym
znanych Polaków z Poznañskiego, a nawet
z Kongresówki i Galicji, którzy stanowili
zawsze znaczn¹ grupê narodowoœciow¹.
Nie sposób nie wspomnieæ o zabytkach
w okolicach dusznickich np.
Wambierzyce z barokow¹ œwi¹tyni¹ jerozolimsk¹
(obecnie bazylik¹) i krzy-
¿ami pokutnymi, z których ka¿dy ma
wpisan¹ tragiczn¹ w skutkach historiê,
dalej Jaskinia NiedŸwiedzia w Kletnej,
odkryta przypadkiem w 1966 r. ze
szcz¹tkami kostnymi zwierz¹t z okresu
plejstoceñskiego i “organami” stalaktytowymi,
które stanowi¹ nadzwyczajne
dzie³o samej przyrody œwiata
podziemnego – ale o tym i innych wspania³oœciach
nastêpnym razem.
Wybieraj¹cym siê np. do Dusznik
Zdroju radzê zabraæ paszporty, aby
pojechaæ np. do Nachodu, piêknego
miasta przygranicznego w Czechach.
Dojazd tam i z powrotem – PKS’em.
Zbigniew Podbielski
P.S.
Zapomnia³em o Zieleñcu znajduj¹cym
siê na zboczu Orlicy 900 m n.p.m.
i Jaworowej Hali, które góruj¹ nad Dusznikami
Zdrojem i s¹ rajem dla narciarzy
i saneczkarzy.
Warto pojechaæ!!
tworzyw
sztucznych!
Ju¿ tradycyjnie, z nadejœciem
sezonu grzewczego,
zwracamy siê do Pañstwa
z proœb¹, aby nie paliæ tworzyw
sztucznych, tkanin syntetycznych
(m.in. nylon, elana,
skaj) i gumy!
Palenie w piecach tworzywami
sztucznymi nie daje du-
¿ych efektów w postaci ciep³a,
lecz czyni du¿e szkody dla
œrodowiska naturalnego. Przy
spalaniu plastików i materia-
³ów syntetycznych powstaj¹
takie substancje jak: dioksyny,
chlorowodór, cyjanowodór.
Natomiast przy spalaniu gumy
tworz¹ siê sadze oraz rakotwórcze
wêglowodory aromatyczne.
Spokojnie spalaæ mo¿emy
z tworzyw sztucznych tylko
polipropylen (oznaczony na
opakowaniu PP) oraz polietylen
(oznaczony PE, PE-LE lub
PE-HD). Lecz jednak, gdy nie
jesteœmy pewni rodzaju materia³u
nie palmy go!
Pamiêtajmy, ¿e kominy naszych
domów nie s¹ wysokie
i wszystkie szkodliwe py³y
oraz substancje nie ulatuj¹ wysoko,
lecz snuj¹ siê przy ziemi,
na wysokoœci naszych nosów.
Czystoœæ powietrza na Je¿ycach
zale¿y równie¿ od nas !!!
Micha³ Beim
str. 7

Drodzy sympatycy i entuzjaœci kolarstwa!
W dniu 14.10. 2000 r. przy wspania³ej jesiennej pogodzie odby³a
siê impreza turystyczna „Jesieñ Kolarska”.
Kilkoma trasami z Poznania, Szamotu³ i innych zak¹tków Wielkopolski
pod¹¿ali turyœci-kolarze do Objezierza na metê. Meta
usytuowana zosta³a w piêknym parku przy pa³acu. Odrestaurowany
Pa³ac jest obecnie siedzib¹ Zespo³u Szkó³ Rolniczych.
W pa³acu gosci³ Adam Mickiewicz (1831 r.), J.I. Kraszewski
(1867 r.). Tablice upamiêtniaj¹ce ich pobyt znajduj¹ siê na frontonie
pa³acu. W jednej ze sal pa³acu mieœci siê izba pamiêci naszego
wieszcza A. Mickiewicza oraz ma³e muzeum archeologiczne.
Uczestnicy rajdu po przybyciu na metê posilili siê bu³eczkami
i kie³baskami, które mogli upiec na przygotowanym ruszcie nad
ogniskiem.
Otrzymali równie¿ herbatê, napoje owocowe i s³odycze.
Po posi³ku chêtni, a by³o ich wielu wziêli udzia³ w konkursach
rekreacyjnych – rowerowych jak jazda na czas, ¿ó³wia jazda,
slalom oraz w konkursie krajoznawczym, który dotyczy³ historii
Objezierza i okolicy.
Uczestnicy konkursów, którzy zajêli cztery pierwsze miejsca w
ka¿dej konkurencji otrzymali nagrody w postaci czêœci rowerowych.
Przed rozdaniem nagród, Dyrektor Zespo³u Szkó³ Rolniczych
przekaza³ uczestnikom imprezy kilka s³ów o historii Objezierza.
Uczestnicy rajdu serdecznie podziêkowali Dyrektorowi za ¿yczliwoœæ
i mi³e przyjêcie na mecie.
Chêtni mogli zwiedziæ pa³ac i muzeum.
Organizatorzy „Jesieni Kolarskiej” pragn¹ podziêkowaæ sponsorom
dziêki którym ponad setka, g³ównie m³odzie¿y, mog³a
przyjemnie spedziæ czas.
CIEKAWOSTKA
Sklep spo¿ywczy przy ul. Je-
¿yckiej 41 nie prowadzi sprzeda¿y
alkoholu, a ca³kiem dobrze
prosperuje.
Wino i piwo sprzedawali bardzo
dawno, prawdopodobnie z
15 lat temu.
Zezwolenie na piwo maj¹ nadal,
ale nie chc¹ go sprzedawaæ.
Zastanawiaj¹ce ... a wiêc mo¿na
bez alkoholu utrzymaæ sklep
spo¿ywczy.
Prawdopodobnie sprzedaj¹c
alkohol musieliby przejϾ na
inne rozliczenie. W pobli¿u przy
ul. Norwida znajduje siê Szko³a
Podstawowa Nr 23.
Myœlê, ¿e i to wp³ynê³o na decyzjê
w³aœcicielki sklepu Pani
Haliny Chrobskiej.
Gratulujemy i ¿yczymy dalszych
sukcesów
Urszula Ma³olepsza
Dziêkujemy Departamentowi KFiT-Urzêdu Marsza³kowskiego
w Poznaniu, Radzie Osiedla Je¿yce
i Sekcji Rowerzystów Miejskich w Poznaniu za umo¿liwienie
zorganizowania w/w imprezy.
Zapraszamy na „Wiosnê Kolarsk¹” w maju przysz³ego
roku z met¹ w Konarzewie.
Za organizatorów
Wielkopolsk¹ Komisjê Turystyki Kolarskiej PTTK
oraz Komisjê Ekologiczn¹ przy Radzie Osiedla Je¿yce
Maria Mann
Zmodyfikowane na podstawie ulotki PKO
W ni¿ej wymienionych placówkach na Je¿ycach osoby
posiadaj¹ce konto w I Oddziale PKO BP SA w Poznaniu
mog¹ m.in.:
– dokonywaæ wyp³at gotówkowych bez u¿ycia czeku (tzw. dyspozycja ustna),
– otrzymaæ blankiety czekowe drukowane w trybie natychmiastowym,
– dokonywaæ dyspozycji przelewu,
– dokonywaæ wszelkich operacji na koncie.
Dysponentowi nale¿y okazaæ dowód osobisty i podaæ numer konta.
• ul. Je¿ycka 39
• ul. Kraszewskiego 10A
PODAJEMY BANKOMATY PKO BP SA NA JE¯YCACH I W OKOLICY
• Al. Niepodleg³oœci 10 ca³odobowy
• Al. Niepodleg³oœci 16/18 ca³odobowy
• Pl. Wolnoœci 3 ca³odobowy
• ul. Bukowska 34 ca³odobowy
• ul. D¹browskiego 79 ca³odobowy
• ul. Grunwaldzka 13 ca³odobowy
• ul. Koœciuszki 80A ca³odobowy
• ul. Kraszewskiego 10 w godzinach otwarcia
• ul. Przybyszewskiego 49 ca³odobowy
• ul. Szamarzewskiego 89 ca³odobowy
• ul. Wojska Polskiego 28 ca³odobowy
WYDAWCA: Rada Osiedla Je¿yce; REDAGUJE ZESPÓ£ W SK£ADZIE: Redaktor Naczelny Urszula Ma³olepsza,
REDAKCJA: Krystyna Trojanowicz, Rafa³ Ratajczak, Jêdrzej P³aczkowski, Micha³ Beim, Teresa Majchrzak, Boles³aw Balcerek, Roman
Krzywiñski, Wojciech Wiecki; ADRES RADY OSIEDLA: ul. S³owackiego 22, 60-823 Poznañ, II piêtro, p. 277.;
tel. 847 60 51 w. 259; www.jezyce.poznan.pl, e-mail: jezyce@horyzont.com.pl; nak³ad 1700 egz.
NUMER KONTA: PKO Bank Polski I/O Poznañ 10204027-1919-360-1
SK£AD i DRUK: „TRAFPRINT”, tel. (0-61) 8677144, ul. Lewkoniowa 19