Ñ‚ÐµÑ Ð½Ð¸Ñ‡ÐºÐ¾ - економско искористување на сончевата енергија во ...

ВОВЕД:I. Сонцето како извор на енергијаСонцето е одалечено од земјата околу 149.5 милиони километри.Температурата во сончевото јадро изнесува околу 15⋅ 106K , а среднататемпература на површината на Сонцето (фотосфера) изнесува околу 6000 K .Електромагнетната енергија, која ги вбројува Х зраците, УВ зрачење и ИЦзрачењето, видливите зраци и радио брановите, која секоја секунада се емитераатод Сонцето, изнесува 3,8⋅ 1023kW . Од таа огромна енергија на земјината2површина доаѓа по просек од околу 1.4kW m (доколку Сонцето се наоѓа подoагол поголем од 30 во однос на хоризонталната површина).Зрачењето на Сонцето со голема точност е прикажано преку Стефан-Болцмановиот закон за зрачење на црно тело. Сонцето спаѓа во звезди соизразита стаболност на зрачење, па може да се земе за константно.Снагата на сончевото зрачење, која пристигнува во горниот дел одатмосверата, најголем дел преминува низ неа (со исклучок на мал дел кој серефлектира во секундарна емисија во атмосверата и така трансформирана сеемитира кон земјината површина или кон слободниот простор). Во долниот дел одатмосферата (тропосферата) доаѓа до промена во билансот на снагата наенергијата, делумно заради птрисуството на аеросолите, делумно порадирефлектирањето до облаците и други причини.Снагата на зрачењето на површината зависи од положбата на Сонцето т.е. одаголот кој го зафаќа зракот на површината која се осветлува и одкарактеристиката на атмосферата во околината над хоризонтот на посматранатаповршина.Топлотната рамнотежа на Земјината топка се одржува со емитирање назрачењето во слободната површина - Универзумот, така да може да се смета декаенергијата кој Сонцето и ја предава на Земјата преку зрачење се враќа воУниверзумот како зрачење, но во друг спектрален обликI.1.Видови на сончево зрачењeПоминувајќи низ атмосферата, интензитетот на сончевиот зрак слабее анивниот спектар се манува. Енергијата на сончевиот зрак која допира до земјинатаповршина се нарекува приземно директно сончево зрачење. Тоа постои самодење и без присуство на облаци, аеросоли на патот на сончевиот зрак. Директнотосончево зрачење е следено и од дифузното (растурно) сончево зрачење кое доаѓаод секој дел на небесната површина. Независно од состојбата на атмосферата,дифузното зрачење зависи од албеда (способност на рефлексија на површинатана Земјата). Доколку албеда има голема вредност (Земјината топка е прекриена соснег) тогаш вредноста е неколку пати поголема одошто во нормалните денови.2