HECE TAŞLARI

HECE TAŞLARI YİRMİBİR SAYI 15 Kasım 2016
KAÇIŞ
Arzuya umut var, kilide açar,
Bu dünya kurulmuş binadan böyle.
Tohum yeşerdi mi kökünden kaçar,
Çocuk doğuldu mu anadan böyle.
O kim sonbaharda danar yazını,
Tamah çoklarını nankör eyliyor.
Bu nasıl zamandı, kız anasını,
Oğul babasını inkâr eyliyor.
Yürümek öğrendi yer ihtiyactan,
Suyu pınar olmuş gözünden kaçar.
Kaçar ışık günden, meyve ağactan,
Kaçan da her zaman özünden kaçar.
Ufukta bulutlar ala-buladır,
Kar yağar avlunu-bacanı tutar.
Kaçanı tanıdık, kovan beladır,
Bela da beladan kaçanı tutar.
Talih yollarında batıp çıkarız
Her çıxan batanı tekrar eliyor.
O nasıl tarihtir, bu nasıl tarih
Yine tuttuğunu tekrar eliyor.
Menzile kim yeter, kim düşüp kalır,
Bu bıkır sevinçten, o gamdan kaçar.
Körpe civan olur, cavan kocalır,
Cem teke çevrilir, tek cemden kaçar.
Ne sirr saklayandır, ne gönül açar,
Kilit özündendir, açar özünden.
Tohum gonca olur, gonce gül açar,
Böylece bu dünya kaçar özünden.
Memmed İSMAYIL
Hece Taşları Sayfa 24