I CİLT

ağmen katıldı. Hastalığı iyice ilerlemişti. Hepimiz onun hastalığından
endişe ediyorduk.
Vefatından önceki son konuşmasında: “Memur-Sen memur sendikacılığında
örnek hale gelmiştir. Fakat amacımız hükümetle toplu
sözleşme masasına oturmaktır. Benim esas ilacım sizlerin duasıdır.
Takdir ne ise o olur. Öbür dünyada yüz akıyla bu yolculuğa çıkabilir
miyiz? Bilemiyorum. Bu konuda emin değilim. Hepinizden helallik
istiyorum. Ben sizlere hakkımı helal ediyorum.” dedi. Amansız bir
hastalığa tutulmuştu. Kanserdi. Derdine çare bulunamadı.
Hastanede kendisini ziyarete gitmiştim. O kartal bakışlı, cesur,
doğrulardan ödün vermeyen, yorulmak nedir bilmeyen, dinamik
mücadele adamından eser kalmamıştı. Kendimi zor tuttum. Çok
yorgundu. O anda aklıma beni Eğitim-Bir-Sen yönetimine davet
etmesi geldi. Eğitim-Bir-Sen’deki sekretaryalardan birine davet etmişti
beni. Çok ısrar etti. Fakat ben, “Size dışardan daha faydalı olurum”
dedim. Bu durum benim içimde bir ukde olarak kaldı. Eğitim-
Bir-Sen Genel Başkanlığı görevine gelmemde önemli bir faktör oldu.
6 Ocak 2000 tarihinde bir perşembe günü hayata gözlerini yumdu.
O gece öyle bir geceydi ki tam bir mücadele adamının yıldızını da
beraberinde götürmüştü. Ocak ayının karlı buzlu kış soğuğu bizim
de yüreklerimize buz düşürdü.
Mehmet Akif İnan aramızdan ayrılalı on altı yıl oldu. Aramızdan
ayrılalı on altı yıl geçmesine rağmen çok konuşulmaya devam etti,
hala konuşuluyor ve konuşulacaktır. O’nu inceleyen herkes, O’nda
kendisinden bir şeyler bulacaktır.
78
Seyfettin Ünlü Yedi İklim dergisinde kendisini ne kadar güzel özetlemiş,
“Akif ağabey! Sen, mümbit Anadolu coğrafyasını ne güzel
okumuştun. O coğrafyadan ne güzel insan kumaşları dokumuştun.
Bilincimizin, ruhumuzun odalarında binlerce kandil tutuşturmuştun.”
demişti.