Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
adındaki erkeğe gözlerimi diktim. "Sorun değil" derken yine buz gibi sesimi<br />
tanıyamamıştım.<br />
Açıklama yapma gereği duyan Kerem tekrar konuştu. "Ben İzmir Egepol<br />
Hastanesi özel polisiyim. Sizinle ben ilgileneceğim." dedi ve yanımdaki koltuk<br />
şeklindeki sandalyeye bakarak "Geçebilir miyim?" dedi. Kafamla onun<br />
cümlelerini onaylarken beni nelerin beklediğini merakla seyrediyordum.<br />
Yanımdaki sandalyeyi bana doğru çevirdi. Oturduğu sırada keyifle yayıldı ve<br />
sağ bacağını sol dizinin üzerine koyup erkek oturuşu yaptı. Bunun bu kadar<br />
rahat davranmasındaki sebebe anlam veremiyordum.<br />
"Buyurun başlayalım" dedim çaprazımda rahatça duran yakışıklı polise<br />
bakarken. O ise elindeki dosyaya kolay yazmak için koltukta bir zemin<br />
oluşturdu. Biraz dosyaya bakınmaya devam etti. Beni duymadığını sanıyordum.<br />
Ama onun karşımda bu denli rahat oturuşuna sinir olmuştum.<br />
"Zerrin Bahar Klas doğru mu?" dedi ciddi ciddi cevap bekleyen gözlerle bana<br />
bakarken."Evet" dedim soruyu aşağılarcasına. İlerideki sorularında bu kadar<br />
kolay olmasını umuyordum. "Yaş?" dedi bilmişlikle. Bunun orada yazması<br />
gerekmiyor muydu?<br />
"19" dedim nazik ve hafif bir ses tonunda. Boğazımdaki acı konuştukça<br />
siliniyordu. Polisin, gözleri konuşurken bir an bile ayrılmıyordu benden.<br />
Ellerime bakan gözlerimi kaldırıp yanımda oturan polisin gözlerine bağladım.<br />
Benim ona baktığımı on-on beş saniye geçtikten sonra anladı ve dosyasına göz<br />
gezdirdi. Derin bir nefes aldı ve yine o koyu kahverengi gözlerini bana kilitledi.<br />
"Peki, devam edelim... Ee, neden böyle bir intihara kalkıştınız ya da biri mi<br />
zorladı?" dedi meraklı gözlerle tekrar gözlerime bakarken. Ayırmıyordu. Acaba<br />
tanıdık falan mıydık anlamadım. Soruyu kafamda çevirip dururken bir an ne<br />
diyeceğimi şaşırsam bile istifimi bozmadan devam ettim.<br />
"Hayır ölmek istedim ama arkadaşım"... Sevdiğim adam..."Polise çoktan haber<br />
vermişti. Bir şansım olup belki kurtulamam diye atladım ama malesef şu an<br />
buradayım." dedim. Kısa kesmek en iyisiydi. Ya da öyle zannediyordum. Belki<br />
de hatırladıkça tekrar tekrar üzülmekten korkuyorum. Anlattıkça daha çok<br />
öğrenilmekten korkuyorum belki de.<br />
"Çok kapalı konuştuğunuzun farkındayım. Size neden ölmek istediğinizi<br />
sordum, ne olduğunu değil!" dedi uyarıcı ve meraklı bir sesle. Çok sinir
Change language