MMET

ÜMMET’İN SON KALESİ
Biz Osmanlı torunuyuz. Beş yüz sene önce Suriye de” Zulme Dur” diyen Osmanlı torunuyuz.
Beş yüz sene sonra Ümmetin üzerindeki “Zulme Dur” diyecek olan Osmanlı torunuyuz. “Korkma!
Sönmez bu şafaklarda yüzen al Sancak.” Diye başlayan bir Marşımız, benliğimiz varken ölüm yalnızca
onların korkusu olur.
Ölüme gülerek giden bizleri korkutamayacaklar. Yalnızca bir gece de kardeş olan ümmeti
parçalayamayacaklar. Ümmeti bölemeyecekler.
İslam dini adı altında yaşayan kalleşler o gün ki, 240 kişiyi şehit ederken, aynı dini paylaşan
kardeşlerine zulmederken ve de hiç acımadan devletimize zarar verirken nerede bıraktılar İslam dini
anlayışını? Nerede unuttular ki bu denli zalim olabildiler? Nerede unuttular ki kendilerine insan diyip
hayvandan daha aşağılık olabildiler.
O gece, dün gibi hatıralarda. Nasıl unutulabilir ki? 16 yaşımdayım. Çok şey görmedim,
yaşamadım veya bilmiyorum. Ama ne fark eder? O gece düşüncelerim büyüdü belki de? Belki de
yepyeni oldum. 16 yaşıma girişimde darbe yaşadım. Pasta mumlarımı üflerken darbe haberleri yayıldı.
Hediyelerimi açamadan baskınlar olmaya başladı. Eğlenmeyi umarken ezanlar yükseldi. Gülümsemeyi
düşünürken şehit haberleri yayıldı. Evet hala 16 yaşımdayım ve koca bir tarihe şahit oldum. Tıpkı
Sultan Vahdettin ülkesinden sürülürken şahit olanlar gibi. Evet koca bir tarihe şahit oldum, tıpkı hem
içerde hem dışarda keferenin oyunlarını bozan ceddim Abdülhamit Han’ın yalnızlığına şahit olanlar
gibi. Tek bir gece de yaşımdan çok zihnim ve düşüncelerim gelişti. O gece anladım ki Devlet, Millet ve
Ümmet tek bir parça. Asla bölemeyecekler. 16 yaşımdayım ve Türk milletinin gücünü
yenemeyeceklerini herkesle birlikte meydanlarda gösterdim.
O gece, 15 Temmuz 2016. Devlet tarihinde darbe girişi olarak adlandırıldı. Peki neden “Darbe
Girişimi” oldu adı? Neden sadece “15 Temmuz Darbe”si olarak kalmadı? Bu konu hakkında biraz
düşünebiliriz.
Darbe kelime olarak aslında “bir yere çarpış, vuruş anlamındadır”. Ama bir kelimenin anlamı
ile bıraktığı izler asla aynı olmamıştı.
Peki askeri darbe nedir? Onunda terim anlamı “bir ülkede silahlı kuvvetler mensuplarının
silah zoru ile ülke yönetimine el koymasıdır”. Terimler veya anlamlarla uğraşıp kafa
karıştırmayacağım. Ülkemize 15 Temmuz gecesinde yapılan askeri darbe neden başarılı
olamadı? Maddeler halinde sıralanabilir, ardı arkası kesilmez bir şekilde yorumlayabiliriz.
Boşverin bunları. Ne işe yarar ki?
Asker nedir? Orduda görevli bulunan, erden mareşali dediğin herkes. Kısacası herkesin
basit şekilde bildiği ülke güvenliği uğruna canını hiç şüphesiz ortaya koyacak kimse. O asker ki en
rütbelisi bile benim ülkemin dağında koyunlarını otlatan çobanın hizmet karıdır. Peki ülke
güvenliği için canını ortaya koyan kimseler, halkının hizmetkarı olanlar nasıl oldu da hainlerle iş
birliği yapıp ülke aleyhine işler yaptılar. Gelin bu anlamları birleştirelim.
Darbe bir yere çarpış vuruşsa ülkeye yapılan darbe ya beyin gücüyle olur ya da silah
gücüyle. Beyin gücüyle yaptıkları sarsıntı -ki bunun adı paralel yapı- pek fazla işe yaramayınca bu
sefer silah gücünü istediler. Silahı PKK’ya gönderdiler. Şehit haberleri, canlı bombalar gibi
haberler istediler. Başardılar. 46 intihar saldırısı diğer adıyla canlı bombayla yüzlerce şehit verdik.
Yetmedi her gün şehit Mehmetçik haberleri aldık. Yetmedi meclise hainler soktular.

15 Temmuz 2016. En büyük vuruşlarını, askeri darbeyi yapmaya çalıştılar. Darbe
girişiminde bulundular. Ama bilmiyorlardı ki karşılarında ölüme gülerek giden Osmanlı torunları
vardı. Ama bilmiyorlardı ki her şehrin meydanlarında yüzlerce Şehit Ömer Halisdemir vardı.
Bilmiyorlardı. O yüzden olay sadece girişimle kaldı. Çünkü onlar bir plan kurdu. Allah’ta onlara bir
plan kurdu. Ve onlar bir şeyi tahmin edemediler. Makarnacı diyerek küçümsedikleri bu halktaki
büyük imanı hesaba katmadılar.
Bir liderin sözüyle tanklara küçük bedenleri ama büyük imanlarıyla göğüs gerdiler.
Havadan ateş açan helikoptere bayrak salladılar. Ölüme gülümsediler.
Bir liderin sözüyle “Birleşmiş Milletleri” “Bir-Leşmiş” gibi gördüler. Çünkü o zaman içindeki
imanla yatan Mehmetçiği uyandırdılar. Yalnızca Türkiye için değil tüm ümmet adına varlığını
koydular o gece.
Vur Mehmet’im. Tecavüze uğrayan bacımın intikamı için.
Vur Fatih’in askerleri, öksüz kalan çocuklar için.
Vur Muhammed’in (s.a.v.) aslanları. Beyaz gelinlik içinde hayal kuran bacıma beyaz
kefeni giydirenler için.
Bombalarla saklambaç oynayan, “Keşke senin yerinde ben olsaydım” diye kucağındaki
ölmüş bebeğine sarılan anne için VUR!
Umrunda olmasın Bir-Leşmiş Milletler diyerek o gece meydanlardaydık. Sadece Türkiye
için değil tüm ümmet adına o gece ayaktaydık. Çünkü İslam kalesi olarak Türkiye tek başına
kaldı. Bu yüzden ayakta kaldık. O gece gibi tüm geceler de tüm ümmet adına uykusuz kalacağız.
Çünkü bizim iman dolu serhattimiz var. Ulusun! Korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar. Medeniyet
dediğin tek dişi kalmış canavar.
Liderine bağlı yaşayan bir millet ki tek bir sözüyle meydanlarda, İmanına o kadar güvenen
bir millet ki hala ayakta, Gücüne o kadar güvenen bir Türk’üz ki tüm “Birleşmiş Milletler”
zikrediyor. Öyle bir kardeşiz ki asla parçalayamayacaklar.
Peki anladık o gece tüm gece ayaktaydık. Uyumadık, gencisiyle yaşlısıyla direndik. Peki
neden yalnızca o gece değil de tüm ay boyunca nöbet mitingleri tuttuk? Neden her gün, daha
fazla insanla meydanlardan taştık? Çünkü anlasın o zalim ordusu. Anlasın ki ümmet, kardeş
dediğimiz bu millet asla parçalanamayacak.
Fatih Sultan Mehmed’in de dediği gibi “Türk olmak zordur, çünkü dünya ile savaşırsın.
Türk olmamak daha zordur, çünkü Türk ile savaşırsın.”
Şehit Ömer Halisdemir ki onu artık herkes tanır. O öyle biridir ki hiç şüphesiz tek başına
savaştı. O öyle bir askerdir ki hizmet ettiği gibi canını da ortaya koydu. Sözlerimi onun adına
yazılmış en güzel şiirle bitirmek istiyorum.
Ben, babamın en hüzünlü yanıyım.
Ben, babamın aslan kahramanıyım
Öyle değil mi baba!
Gözlerin kıpkırmızı.
30 KUŞ

Çok mu ağladın?
Baba, o geceyi birde benden dinle.
Ama her zamanki gibi dinle,
Tebessümle.
Rüyamda kanat sesleri duydum, mevsim yazdı.
Kanat seslerinin ardından,
Muhteşem bir koku yayıldı etrafa.
Sanki biraz gül biraz leylaktı.
Sonra otuz kuş gördüm, hepsi beyazdı.
Otuz kuş, gökyüzüne şehadet diye yazdı.
Bir ses duydum, sala sesiydi.
“Hayırdır” dedim.
“Hayırdır” dediler.
Çukur Kuyu’daki gökyüzü gibiydi uçtukları yer.
Ve beni tutup gökyüzüne yükselttiler.
Kanatlarında kan vardı.
“Hayırdır” dedim.
Hadi sende uç,
Bizden hızlı uçabilirsin dediler.
Otuz kuş, beni boşluğa bıraktı Baba.
Birden uyandım.
“Hayrolur” dedim.
Meğer, gecesi vatanım için kâbus olacak bir güne uyanmışım.
Gökyüzünün yıldızlarını çalıp omuzlarına takan hain yüzler gördüm o gece.
Ruhları yoktu.
Korkar mı senin oğlun, korkmaz..
Korkmadım!
Zekai paşamı aradım.
“O makam senin namusundur Ömer.
Ben gelene kadar namusunu koru.
Gerekirse o vatan hainini vur.
Vazifenin sonunda şehadette var Ömer.
Hakkını bana helal et..”
Paşam, şehadet der demez,
Yine kulağıma kanat sesleri geldi.
Rüya değil bu kez.
Uyanıktım.
Muhteşem bir koku yayıldı odaya.
Bir şey oldu o an..

Sanki Ellerim, omuzlarım çeliktendi.
Sanki tek başıma tüm dünyayla savaşabilirdim.
Vatan hainine döndüm,
Arkasında karanlık yüzlü adamları vardı.
“Giremezsiniz!” Dedim.
Bir aslanın karşısında duran çakallar gibiydiler.
Ve saldırdılar.
Silahımı çekip baş haini alnından vurdum.
Yine kuşları gördüm baba.
Bana doğru uçuyordu.
Otuz kuş, kanat sesleri, vücuduma dokunan..
Ve kanatlarında kan.
Sala sesi, gökleri yırtan.
Muhteşem bir koku.
Gül mü? leylak mı? içime yayılan
Ve Çukur Kuyu’nun gökyüzü,
Masmavi, Bulutsuz ve sessiz.
Ve sessizlik…
İçimde huzur, Gökyüzündeyim.
Ama artık kuşlar beni tutmuyor baba.
Uçuyorum.
Ve onlardan hızlıyım.
Meğer ben, şehit olmuşum baba.
Bil ki yalnız değilim burada.
Yine ordudayım,
Şehitler ordusunda.
Baba, ne oldu biliyor musun?
Peygamber alınlarımızdan öptü.
Şehitlere dedi ki;
“Kardeşlerinizi tebrik edin,
Bunlar benim garip şehitlerimdir.
Çünkü sizler düşmanla savaşırken şehit oldunuz,
Onlar kardeş bildikleri hainlerle savaştı.
Sizlerin silahları vardı,
Ama bunlar silahsızdı.
Sizler tanklarla savaştınız,
Bunlarsa kendi tanklarının altında ezildi.
Sizler uçaklarla düşmanı bombalarken şehit oldunuz,
Ama bunlar kendi uçaklarından atılan bombalara göğüslerini siper etti.

Bunlar benim gariplerimdir.
Tebrik edin kardeşlerinizi.”
Baba, milletime söyle;
Al bayrağın dalgalandığı her yerde biz varız.
Paşama söyle;
Namusumu çiğnetmedim.
Anama, çocuklarıma, eşime, kardeşlerime söyle;
Deki Ömer size bir vatan bıraktı.
Çekinmeden, bu vatan bizim diyebilirsiniz.
Çünkü bedelini ödedim.
Baba, ben oğluma, Ertuğrul’a bu vatan için ölmeyi öğrettim.
Sende bana öğrettiğin gibi,
Vatan için yaşamayı öğret.
Bu vatan sizin baba!
Otuz kurşun yedim,
Bedelini ödedim.
Babacığım;
Hürmetle ellerinden öperim.
Ben, babamın en hüzünlü yanıyım,
Ben, babamın aslan kahramanıyım
Ben, vatanımın asil kahramanıyım…
Ana Konu Başlığı: 15 TEMMUZ DEMOKRASİ NÖBETLERİNİN ÜLKEMİZ AÇISINDAN ÖNEMİ.
Yazının Başlığı: Ümmet’in Son kalesi
Zeynep KARPUZCU
Konya Karatay Merkez İmam Hatip Lisesi
Şerife KARPUZCU ve Fatma ASLANDAĞ
Kaynakça:
http://www.uludagsozluk.com/k/15-temmuz-darbesi-neden-ba%C5%9Far%C4%B1l%C4%B1-
olamad%C4%B1/
https://tr.wikipedia.org/wiki/Asker%C3%AE_darbe
https://www.youtube.com/user/sozlerkosku