BASKI

DENEME
TABULARI
YIKMAK
BURAK AK
5
Bir toplumu bir araya getirip
yeniden örgütleme kabiliyeti,
ancak insanlığın geleceğiyle
geçmişi arasındaki bağı yakalayabilen
ve böylece hatıralarıyla
ümitlerini bağdaştırabilen,
başka bir deyişle, geleneklerle
geleceğe yönelik projeler arasında
bir köprü kurup, herkesin
gözlemleriyle beklentilerine
cevap verebilen, insanlara
özgü bir yetenektir.
(Saint-Simon Doktrininin Açıklanması
Giriş, Riviere, Paris,
1924)
Önyargılarımız ya da mahalle
baskısı mı diyelim bu duruma
bilmiyorum ama pek çok
yeni fikre, bize kabul ettirilmiş
doğrular(!) yüzünden mesafeli
yaklaşıyoruz. Bu durumu en
iyi Cemil Meriç açıklıyor şu
sözleriyle;
“Dört yıl Ganj kıyılarında
vecitle dolaştım, sağ dediler…
Saint-Simon’la uğraştım iki
yıl, çağımız onunla başlıyordu,
sol dediler. Hind’i yazarken
tek amacım vardı: Asya’nın
büyüklüğünü haykırmak, yani
bir vehmi devirmek, bir iftirayı
yok etmek. Saint-Simon’u,
putları yıkmak için kaleme
almıştım. Her iki kitap da peşin
hükümlerin rahatını kaçırdı, ne
solun hoşuna gittiler ne sağın.
Anladım ki bu iki kelime aynı
anlayışsızlığın, aynı kinlerin,
aynı cehaletin ifadesidir…” ( Bu
ülke s326 )
Batı düşüncesinde ki insanlar
aralarında ne kadar keskin
düşünce farkları olursa olsun
ve bu farklardan doğan düşmanlıklar
yaşarlarsa yaşasın
aynı dili konuşmanın imtiyazını
taşımaktadırlar. Belki birinin
doğru dediğine öteki yanlış
demektedir ama herkes neden
söz edildiğini, meselenin ne
olduğunu bilmekte, zihnin
çalışma kanunları karşı görüşler
için de geçerli olmaktadır.
Çünkü aralarında kendi kökleri
arasında sahici bir uzlaşmaya
gitmeyi bildiği gibi aynı
zamanda köklerinden gelen
kavramları, en iyi düşünceler
içinde yeniden yer etmeyi
bilmişlerdi.
Günümüzü iyi analiz eden
insanların soldan hareket
ettiği ya da sağda karar kıldığı
biçiminde bir değerlendirme
yanlış olur. Sağcı solcu gibi
sınıflandırmalar hakikati maskelemeye
yarayan uydurmaca
hikayelerdir. “ Solla sağ bir
bütündür, solu tayin eden sağdır,
sağı tayin eden soldur.” Biz
hakikatlerin sadece bir tarafını
görmeye mahkûm ediliyoruz,
oysa yalnız bir tarafını görmek
hiçbir şeyi görmemek, görememektir.
İnsanlar fikirleri üzerinden
sığ bir bakış açışıyla bakıp
birbirlerini kumanda etmekten
vazgeçmeyi artık öğrenmeli.
Emekleri çatıştırmayı bırakıp
birleştirseler yeryüzünü çok
daha kolay fethetmezler
miydi ?
Fikirlerimizle yeni bir çağ
açmak istiyorsak azmin, inancın
yanında çağın önde gelen
düşünce ve stratejisine de
hakim olmamız gerekir.
Zihnimizi ve düşüncelerimizi
yeni ufuklara açmamız eski
düşüncelerimizin doğrularından
bihaber olacağımız anlamına
gelmez. Tam tersine sığ
düşünceler hakikate yabancı
kaldığı için bu yola çıkanlar,
çağın bir unsuru olmayı reddederler
ve çağa onun tanımadığı
doğruları getirirler. Bu getirme
çabası ancak çağın üstünde
vasıflara sahip insanlar tarafından
gerçekleştirilebilir.
Bizler bahsetmiş olduğum
bu düşünce üzerinde çalışıp
gerektiğinde fikirlerimizle
çatışmasını, yeni ufuklara yelken
açmasını bilmeliyiz. Farklı
bir düşüncenin doğrularıyla
ocak ‘18

kavrulmak bizleri değersizleştirmez.
Vaktiyle Avrupa’nın
yaptığı da bu değil miydi? Bizim
değerlerimizi alıp kendileriyle
harmanlayıp kullanmadılar
mı? Ya da 1470’lerde Fatih
Sultan Mehmet Han tarafından
kurulan Sahn- ı Seman Medreselerinde
felsefe derslerinin
verilmiş olması bunun en güzel
örneği olmaz mı?
Bu perspektiften baktığımız
zaman bir hadis-i şerif geliyor
hatırıma şairlerin şiirler, yazarların
onlarca kitap yazdığı bir
hadis-i şerif; “Ölmeden önce
ölebilmek” söylemi. Peki ne
manaya geliyordu bu hadis.
Gerçekten ölmeden önce ölebilmek
mümkün mü ? Ya da bu
bahsetmiş olduğumuz kavrayıcı,
bütünleyici doktirinlerle ne
alakası olabilirdi ?
Ölmeden önce ölebilmek;
İnsan, kendisinin aciz ve zelil,
dünyanın aldatıcı ve fani olduğunu.
Ahretin ise çok yakın
olduğunu tam olarak ancak
ölünce anlar. Bu söz ile ölmeden
önce uyanmamız hayatımıza
çeki düzen vermemiz ve
tam anlamıyla manayı anlayabilmemizden
bahsediyor. Burada
ki mana ise hakikat yoluna
açılan kapıya bütün yönleriyle
ulaşabilmemizle ancak mümkündü.
Bu makama ulaşabilmemiz
için ocu-bucu ayrımı yapmadan,
insanları fikirlerinden
dolayı göz ardı etmeden doğrunun
ve hakikatin peşinden
geniş açıyla bakmakla mümkün
olabilir. Niyazi-i Mısri ne güzel
anlatmış mısralarında ölmeden
önce ölebilmeyi;
Ey gönül gel olmagıl
Hak’dan ırak
Tende canın var iken
eyle yerak
Dünyadan ölmezden
evvel et sefer
Hiç edinme bir makamda
sen durak.
Sizce de ölmeden önce ölebilmek
için tabulaşmış kalıpları
yıkıp, hakikati bütün bir pencereden
görmek gerekmez mi?
BURAK AK
6
kusva.org

DENEME
YÖNÜNÜ
BULAMAYANLAR,
YÖNÜNÜ BULANLAR
VE YOLDA OLANLAR
HÜSEYİN CAN COŞKUN
7
“Felsefe bize üstümüzde ve
yükseklerde olan hedeflere
doğru ilerlemesini öğretir.
İnsan düşünürken, yeryüzünün
bütün süfli hadiselerine yükseklerden
gelen bir ulvi mayayı
farkında olmayarak durmadan
karıştırır. Sanki hayatı onunla
mana kazanır. İşte bu insanın
felsefe yapmasıdır‘’ der Nurettin
Topçu.
Dedi.
Kelimeleri ve anlamları sınıfın
içerisinde yankılanırken, yolda
olan kendi etrafını birkaç
kere turlayıp masasına doğru
yöneldi.
O sırada yönünü bulamayan
çenesini ellerinin arasına
koymuş kendinden geçmiş bir
vaziyette yolda olan’ı dinliyordu.
Dirseği sıranın kenarından kayıp
düştüğünde az kalsın çenesini
parçalayacaktı. Apar topar
silkelenip kendine geldiğinde ilk
işi gözlüklerini düzeltip, sıcaktan
hafifçe kızarmış yanağını
silmek oldu. Üstelik eşyaları
da etrafa saçılmıştı, alelacele
toparlamaya çalıştı.Tedirgindi.
‘’Evet!’’ Diye seslendi yolda
olan?
‘’Efendim’’ demek zorunda
kaldı silik bir ses tonuyla.
‘’Efendim’’ dedi; bu efendim
birisine cevaben verilen efendimden
daha farklı olan efendim
idi.
Sosyal statü belirteci olan;
tabakalaşma da yerini belli eden
efendilerin efendisiydi.
‘’Evet, evet, söylediklerinize
katılıyorum, Felsefe çok değerli
bir ilimdir, kıymeti bilinmelidir.’’
Efendisi gözleriyle oturabileceğini
ifade ettiğinde kıyafetinin
önünü silermiş gibi yapıp
sırasına oturdu.
30-40 saniyeden ibaret olan
o yapay sessizlik sınıfa hâkimdi
şimdi. Sınıfın içerisinde yönünü
bulamayanlardan ziyade korku,
utanç ve sabır da sıralarda yerini
almıştı.
Etkisi 30 saniyeden ibaret
olan sessizlik güdümlü utanç
bombasının sarsıntıları devam
ederken, Sufle diye geçirdi aklından
yönünü bulamayan Sufle!
Üzeri pudralanmış, iyi kıvamlı,
dondurmalı bir sufle.
Kendisi genç bir yönünü
bulamayandı.
Yönünü bulamayanlar; genelde
bilinçlerini ödünç alırlar,
umurları yoktur umursamazlar,
kaybolmuşlardır yön bulamazlar,
çok uyurlar-uyanmazlar,
sağdan bakar olmaz soldan
tutar yapamazlar, uyum sağlamazlar,
vurdum duyarlar, duymaz
uyarlar, cahil olur korkmazlar,
söz verir tutamazlar.
Feylesoflarda kalmıştı aklı,
aynı feylesofların kesinlikle bir
zamanlar bir yerlerde mantık
metotlarından da söz ettiğinden
emindi. Kırçıllı, düz, sembolik,
gri, siyah-beyaz ve klasik mantık
olanlardan.
Hatırlamaya çalıştı fakat
**nisyan yani unutmak insanın
fıtratında vardı. ’Hafıza-i beşer
nisyan ile malüldür’’ sözü de
kısa bir süreliğine zihnini işgal
etti.
Daha sonra sağa baktı sola
bakma gereği duymadan müsaade
isteyerek dışarı çıkmak
için yerinden kalktı, üç beş adım
atar atmaz kapıya ulaştı. Koridorda
zihinsel kuşatma devam
ediyordu. ‘’Hafıza-i beşer nisyan
ile malüldür’’ . Bu sözün
kime ait olduğu meşguliyeti
de kuşatmaya tüm birlikleriyle
katılmıştı. Nihayet çıkış kapısına
vardı, push! Yazılı olan taraftan
kendisini dışarı attı. Bahçeyi
adımlar adımlamaz alacaklısıymış
gibi oksijeni solumaya
başladı.
Dışarı da gökyüzünün bütün
kontrast ayarlarıyla oynanmış
üzerine bir de filtre eklenmişti.
Yoğunluk!
Binalar, o binalardan daha
küçük yapılar, o yapılardan da
daha ufak diğer nesneler filtreye
çaresiz bir şekilde maruz
kalmıştı.
Kendine biraz daha geldiğinde
odak noktasını yani yönünü
bulanı fark etti. Yönünü bulan,
az ileride bu hikâyenin tam ortasında
sağa sola yalpalamakla
meşguldü.
Yönünü bulanlar, koltuk sahibidirler
pek sarsılmazlar, sırtları
pektir yere gelmezler, kafaları
rahattır çok daralmazlar, dert
dinlerler ama dertlenmezler, iyi
ocak ‘18

konuşurlar, gönül alırlar, kalp
kırmazlar. Yuvarlanmasını iyi
bilirler, sözlerini de ****tözlerini
de gerekirse yuvarlarlar. Karınlar
toktur, doymazlar. İş beklerler,
aş beklerler âşık olmazlar.
İtaatkârdırlar, kafa çıkarmazlar.
Yanına vardığında yönünü bulan
sigarasını badem bıyıklarının
altındaki ıslak ve kalın dudaklarının
arasına koyup yanaklarını
şişirmekle meşguldü. Keyifli
görünen ama bir o kadar da itici
bir sigara içiş tarzına sahipti.
‘’Merhaba’’ dedi.
Bu merhaba; Farsçada benden
size zarar gelmez, gönlünüzü
ferah tutabilirsiniz anlamına
gelen merhabalarından değildi.
Bir an önce konuşulması gerekenlerin
konuşulup, en az zararla
istenilen sonuca ulaşılan bir
konuşmanın başlangıç fişeğiydi.
Mecbur kalındığında ağızdan
çıkan yedi harften ibaretti.
Yönünü bulan hızını almıştı
çoktan. Başlangıç fişeğine daha
önceki tecrübelerinden hâkimdi
zaten. Konuşmayı istediği gibi
şekillendirme gücüne sahipti.
Sahip olduğu diğer meziyetlerinden
de destek aldığının da
karşısında bir yöneten çıkmadığı
sürece rakipsiz sayılırdı.
‘’Ahlak’’ dedi ilk önce, Kant
dan bahsetti, Haldun diyerek
duraksadı fakat Yusuf ile devam
etti. Yetmedi ‘’ben’’ dedi, ‘’Allah’’
dedi, ‘’biz’’ dedi. Kafasını
kaldırdı yönünü bulamayana
doğru baktı.
Sen demedi, yuvarladı.
Vedalaştılar. Bu veda; birbirlerine
uzak kalacak iki insanın o
süre zarfında tekrar görüşmek
için bahaneler üretecekleri bir
veda değildi.
Bu veda; ellerinde olsa tekrar
görüşmemek için nisyan bayrağı
çekecek iki insanın bir takım
sebeplerden dolayı tekrar görüşecekleri
ayrılığın vedasıydı.
Yönünü bulamayan yoğunluk
filtresiyle yeniden baş başa
kalmıştı. Yakasını düzelterek yönünü
bulanın yanından yavaşça
uzaklaştı. Birkaç adım attıktan
sonra kuşatmanın kaldığı yerden
devam ettiğini fark etti.
‘’Hafıza-i beşer nisyan
ile malüldür’’ birlikleri,
sözün kime ait
olduğu ve ne manaya
geldiği süvarileriyle iyice
sıkıştırmaya başlamıştı.
Yetmezmiş gibi kırçıllı,
sembolik ve klasik mantık
metotları da destek
kuvvet olarak bu kuşatmaya
dâhil olmuştu.
Yönünü bulamayan ödünç
bilinciyle zihin kalesinin surlarını
daha fazla koruyamıyordu,
kuşatma karşısında alamamış
olduğu tedbirler ve verememiş
olduğu tepkilerle ona haiz
görülmüş bu ismin hakkını
veriyordu.
O sırada yolda olan da bina
kapısının push! tarafından bahçeye
geldi.
Yönünü bulamayan bir
anlığını da olsa gözünün ucuyla
yolda olanı gördü. Görüp de
görmezden gelme ile samimi bir
selamlaşmanın tam ortasında
kalmıştı.
Hali hazırda zihinsel işgale
maruz kalan yönünü bulamayan
biraz önce ucuyla gördüğü
gözünün geriye kalanıyla bir şey
yakaladı.
Yakınlarda bir yerlerde
bulunan sıradan bir pastanenin
üzeri pudralanmış, iyi kıvamlı
ve dondurmalı suflesinin reklam
afişiydi bu.
Yönünü bulamayan oksijenden
alacağını almış, kontrastı
bozulmuş havadan da nasiplenmişti.
Kuşatma hala devam ediyordu.
‘’Hafıza-i beşer nisyan
ile malüldür’’ birlikleri,
sözün kime ait olduğu ve ne
manaya geldiği süvarileriyle
birlikte kırçıllı, sembolik ve
klasik mantık metotları üzeri
pudralanmış, iyi kıvamlı ve dondurmalı
sufle karşısında hamle
bile yapamadan unutulmuştu.
Çünkü Hafıza-i beşer nisyan
ile malüldü.
Suflesi için ilk adımlarını
attığında, yolda olan bahçe
kapısından dışarı çıkmıştı.
Yolda olanlar, aykırıdırlar, ayrı
durular, çok çalışıp az kazanırlar,
yorulmazlar, Forrest Gump gibi
durmaz koşarlar, sürekli yoldadırlar.
Farabi gibi bakar, Meriç
gibi okur, Topçu gibi sorarlar.
Sahip olduklarını kullandıklarında
dışlanırlar, göze batarlar.
Jonathan Livingston olur terk
ederler. Mecbur kalırlar, yapamazlar.
Başarırlarsa her şey,
başaramazlarsa hiç olurlar.
Yolda olan, her gün yaptığı
gibi otobüs durağına doğru
yürüdü. Otobüs durağına geldiğinde
sağ omzuyla durağın
camdan duvarına yaslanarak
yoldan geçen arabaları izlemeye
başladı. Arabaların kimileri için
çok değerli olduğunu biliyordu.
Fakat yolda olan için motorlu
taşıtların hepsi sadece bi yerden
başka bir yere gidebilmeyi ifade
ediyordu. Bineceği otobüsün
gelme vaktine daha 5 dakika
vardı.
Cebinden telefonunu çıkartıp
ekranına baktığında beklediği
yolun sonunda bulunan camiden
güzel sesli bir imam tarafında
ezan okunmaya başlandı.
Etkilendi.
Bu etki; samimiyetsiz, anlık
ve yapmacık değildi. Aksine
gerçek, derin ve diriydi.
Ezan okunurken Nurettin
Topçu’nun mahiyetlerinin sadece
güzel sesiyle dualar okumaktan
ibaret olduğunu düşünen
imamlar için söyledikleri aklına
düştü. Topçu “Din çoktan ticaret
metası olmuştur. Seslerinin
güzelliğiyle sırasıyla boy boy
hafızlar, kalitelerine ayrılmış
kumaşlara benzerler. Her birinin
ticareti de tabiat unsuru ciğerleriyle
hançeresi, emeği ses
nağmeleri, sermayesi ise dindir
Kuran’dır” diyordu.
HÜEYİN CAN COŞKUN
Etkilenmedi.
Yolun sonuna doğru baktı ve
yola koyuldu. 8
kusva.org

DENEME
FAZLA ADAMLIK 101:
KALP KIRMAK
ÖMER BAKKALOĞLU
9
Güzel bir sabah işte başlıyoruz.
Ben burada mı yatmıştım
hiç tanıdık gelmedi? Bir dakika
bir dakika, ben yatmış mıydım ki
de uyandım? Telefonda da şarj
yok, bunu bilinçli yapacak halim
yok ya, besbelli uyuyakalmışım.
Fark eder mi?
Hemen saate bakalım, bi
yere yetişeceğimizden değil
de kahvaltı edilebilir mi acaba
bu saatte? Güneş de yükselmiş
gözüküyor, kahvaltı sıkıntıya
girmiş olsa gerek. Çok önemli
mi?
Bugün pazar bundan eminim,
eylül olsa gerek. 2017 bundan
da kesinlikle eminim. Ama
ayın kaçı acaba? 4 5 falandır
herhâlde, ağustostan çok da
uzaklaşmış olamayız. Geri sayım
yok hayatımda, günleri ve yılları
takip etsek yeterli. Çok sorun
değil.
Charles’ı arasam gelir mi ki?
ocak ‘18

Ya Jose? Amaan! pis geyiği var
onun da, istemez. Biraz hava
alsam iyi olur, günü pijamalarla
kapatmak istemiyorum. Evden
uzaklaşmalıyım ama yolculuk
yapmayı da sevmiyorum. Evden
bi çıkalım da gerisi gelir herhâlde.
Her şey yolunda.
Usta bana bi menü! Aç
sayılırım aslında ama kahvaltı
etmediğim için doyurucu şeylere
bakmıyorum. Hay aksi, usta
menemen yolla bana, kaşarlı.
“Mutfak yoğun, biraz bekleteceğim
ama” Olur beklerim, önemli
değil.
Menemen de pek güzel sayılmazmış.
E ilk defa da yemiyorum
aslında. Oysaki çok emin
söylemiştim kendimden. Tüh
boşa gitti öğün. Güzel bi gün
açılışı yapmak bugüne de kısmet
olmadı, belki yarın? Belki.
Kendi kararlarım kendi kulağıma
çok saçma geliyor. Sonucu
hoşuma gitmeyecek çok karar
almaya başladım sanki. Hepsi
de otomatik alınıyor, benim haberim
yok; karar merci ben değilmişim
gibi. Sanki bir düğmeyi
yanlış ilikledim de kalan her
düğme hatalı ilikleniyormuşcasına.
İlk nerede sapıldı acaba?
Kayda değmez.
Biraz yürüyelim bakalım, zaman
geçsin. Zaman hızlı akıyor
sanki ama değişime gebe değil
pek. Aylar yıllar geçiyor ama
hâlâ günlerim birbirinden farksız.
İsterse yarın 30 yıl sonrasına
uyanayım, değişen bi şey olur
mu ki? Sanmıyorum.
Depresif şarkılar dinleyelim
biraz, nerde benim kulaklığım!
Hay aksi ya şu gelen Tony değil
mi? Bizzat kendisi. Yine bilgelik
kesecek akşam akşam, naalet
olsun. “Ooo Tony hocam naber
ya, gel otur şöyle iki kelam
edelim.” Anlat bakalım Tony
kardeş, beni zerre alakadar
etmeyen o güzel hayat görüşünden
hissemizi alalım. Aynen
be üstat, mükemmel bir çıkarım
bu yalnız. Hiç şüphe yok.
Ben de çok yüce bi insanım,
biliyor musun Tonyciğim.
Hiç kalp kırmadım mesela,
hep benim kalbimi kırdılar. Hiç
mütevazılık yapamayacağım
bu konuda, içim rahat. “Bak
şu dilenciye o da hiç 1 milyon
dolar kaybetmemiş hayatında,
çok zeki bir insan olsa gerek.”
Ne demek şimdi bu hocam, ne
güzel çay içiyoruz şurada!
Tony işte, tokadı vurdu kaçtı
yine. Ne mesaj verdi ki burada
bana? Elimize kalp geçmedi de,
o yüzden mi kalp kırma şerefine
nail olamıyoruz? Asosyal miyim
acaba onu mu demek istedi?
Kalp kıranlar daha mı fazla
adam acaba? Kulağa hiç de
mantıksız gelmiyor.
Ne kadar aşıyorum acaba
samimiyet duvarını? Duvarın
arka kısmından kalp kırmak
zor olsa gerek. İnsan sevdiğine
kırılıyorsa... Tabi ya. Ee bizim de
duvarımız çok yüksek değil hoş,
yarım metre var mıdır acaba?
Anca o kadardır.
Vay be, yabancılaşmışız
kendimize düşünmeyeli enine
boyuna. Mesela şu garson gelirken
çayıma tükürse, vay şerefsiz!
Sinirlendim şimdi durduk
yere. Ama bi dakika... Kalbimi
kırmış olmaz bu hareket. O kim
ki benim kalbimi kıracak, adını
bile bilmiyorum. Ulan şerefsiz
çaya tükürülür mü, insaf be!
Ah Joseph vah Joseph.
Kalp kırmayı becerecek kadar
kimliğini kabul ettiremiyorsun
demek karşı tarafa. E sen de bir
gün birilerinin samimiyet duvarından
parende atıp çatır çutur
kalp kırabilip gerçek adamlar
kervanına katılabilecek misin
acaba? Bugün yatayım da, yarın
düşünürüm.
ŞENAY BOZKURT
10
kusva.org

DENEME
BEN,
BENDEN
HABERSİZ
MEHMET POYRAZ
3
İSTEMSIZCE
SALLADIĞIM
AYAĞIMA
GÖZÜM TAKILDI.
Bilinçli yapmıyorum. Sallanıyorum,
farkına varınca duruyor,
sonra bir daha ne zaman başlıyor,
bilmiyorum. Bazılarına göre bir
hastalığın belirtisi, bazılarına göre
psikolojik, bazılarına göre basit
bir alışkanlık. Hani şu yanımızdakinin
“sallama şu ayağını”
tepkisinin üzerine fark edebildiğiniz
türden.
İlkokul çağından beri müzikle
muhabbetimin olması bunun nedeni
olabilir mi diye çok düşündüm.
Sadece ayak sallama değil,
bunun gibi birçok istemsizce
yaptığım hareketleri bu çatı altında
değerlendirdim. Mesela yerde
dizlerimin üzerinde oturup sabit
durmaya çalıştığımda sürekli ileri
geri, sağa sola sallandığımı fark
ettim ve bunu birçok kişide de
gözlemledim. Notalarını neye
göre belirlediğimizi bilemediğim,
kulağıma gelen seslerin uyumuna
olan hassasiyetim buna sebep
olabilir mi? Neden olmasın.
Sık sık ruhun gıdası dediklerini
duyar gibiyim. Evet, çok duydum.
Belki kulağımdaki melodiler bilinçaltımda
tekrar ediyor, istemsizce
bir uzvuma ritim tutturuyor
ve ben bunu fark edemediğim
sürece buna engel olamıyordum.
Hal böyleyken “Ruhun gıdası”
dediklerinin, ruhumdan çok
bilinçaltımla muhatap olduğunu
söyleyebildim.
Bu bir bilimsel çalışma değil
elbette ama konuyla ilgili halk
literatüründe birçok çelişki mevcut.
“Oynatmaya az kaldı, doktorum
nerde, bir güzel kız yüzünden
çıldıracağım “
Fatih Erkoç’un 90’lı yıllardan
kalma bir şarkısı, nereden takıldı
ağzıma, istemsizce söylüyorum.
İşte bu da diğer bir benzer
durum; bazen fark etmek bile
durdurmaya yetmiyor. Hatta
hoşumuza gitmeyen bir melodiyi
bile günlerce mırıldanmak zorunda
kalıyoruz. Gel de kurtul.
Nereden geliyor bu ritimler ?
Bilinçaltıma veya ruhuma tesir
eden nedir ?
Belirli enstrümanlardan üretilen
ses dalgalarının, belirli bir
frekans kuralına göre uyum sağlaması
ve bu seslerin kulak zarımı
titreştirerek beynime iletilmesi;
RUHUMA GÖRE
ÇOK FIZIKSEL
DEĞIL MI ?
Böyle düşününce “ruhun
gıdası “gibi süslü kelimelerin
büyüsü biraz bozuluyor gibi.
Aynı frekansları ışık kaynağından
üretip, ruhumuzun bu dünyaya
açılan penceresi olan gözlerimizle
izlesek aynı hissiyatı verir mi? Hiç
sanmıyorum.
Sanırım kavramları biraz karıştırmışız.
Kâinatı seyrettikçe her şeyin
bir ahenk içinde varlığını sürdürdüğüne
şahit oluyorum. Bir atom
zerresinin tavrı ile koca gezegenlerin
sistemsel hareketleri aynı.
Ve bu düzen, dolaylı olarak bütün
kâinata nakşetmiş gayet muntazam,
kusursuz işliyor. Adeta ritim
tutuyorlar. Her varlık bir meşguliyette
ve canlı cansız her cisim bir
halkaya girmiş, kendisine belirlenen
merkezin etrafından dönüp,
sistemin sorumluluğunu yerine
ocak ‘18

getiriyor. Her biri bu orkestranın
bir enstrümanı gibi beraber çalıp
söylüyorlar. Bunu görememek
mümkün değil.
Bizler ise bu sistemin başıboş
gezinen tek varlıklarıyız. Müsaade
edildiği takdirde kendi irademiz
çerçevesinde ister yukarı, ister
aşağı istediğimiz yere hareket
edebiliyoruz. Sisteme zarar
vermek de bizim elimizde, eşref-i
mahlûk olmak da. Taşın, toprağın,
dağların kabul etmediği irademiz,
bize bu sistemde özgürlük sunuyor.
Ve ya öyle sanıyoruz.
Unuttuğumuz asıl konu irademizin
bizim ruhumuzla sınırlı
olması. Yoksa bedenimiz de bu
ekosistemin bir parçası topraktan
gelip, toprağa dönüş yolculuğunu
tamamlamakla meşgul. Her
hücresi döngünün içinde ritim
tutturmuş bedenimize, tüm bu
sistemi besleyen kalbimiz iki
heceli vurgusuyla eşlik ediyor,
beraber çalıp söylüyorlar. Sadece
bir bütün halindeyken direksiyonu
bize verilmiş, irademize
tutsak edilmiş. Ne zaman bizlerin
de algısına bir frekans uyumu,
müzik, ritim, ne derseniz deyin
girdiği anda başlıyoruz biz de
eşlik etmeye, sistemin ahengine
içgüdüsel katılmaya.
Aracımızı güzel sahiplenmişiz
ama onu çok da iyi tanıdığımız
söylenemez. Ölümsüz bir bedenle
son kullanma tarihi silinmiş bir
ürünü kullanmanın rahatsızlığı
çoğumuzda yer etmiş. Çoğu zaman
bizi dinliyor ama biz özgür,
o sisteme tutsak. Uyduramıyoruz
kendimize.
Peki ya biz ona uysak?
Hiç gerçek anlamda bedenimizin
daha doğrusu kâinatın ritmine
kapılmayı denedik mi? Kendimizi
bir hatta sokup, gezegenler gibi
güneşin, atomlar gibi çekirdeğin
etrafında döndüğümüzde ‘hacı’
sıfatıyla şereflendiğimizin ne
kadar farkındayız?
İşte bu bilinçaltı değil, bedenimizin
ruhumuza olan isyanı sanki.
Kollarımız, bacaklarımız, irademizden
kurtulduğu anda bizden
habersiz başlıyor sallanmaya,
dönmeye veya dönüşmeye.
Bizler müziğin ritmine kapıldığımızda
ise sadece kendimize
tuzlu su içiriyor, içtikçe susatıyoruz.
Defalarca dinlediğimiz onlarca
özel şarkı varken, ne kadar çok
sevsek de belli bir zaman sonra
sıkılıp yenisine ihtiyaç duyduğumuzu
hepimiz biliyoruz.
Sanat düşmanı değilim,
sadece gözlemciyim. O zaman
bir müzisyen olarak rahatlıkla
söyleyebilirim;
Müzik ruhun gıdası değil,
ruhun arayışıdır. Şarkılardaki hoşumuza
giden frekans uyumunu
,,
değil, kalbimizin sesini arıyoruz.
Çünkü her şeyden çok ruhumuzun
buna ihtiyacı var.
“YEDI GÖK,
YERKÜRE VE BU-
NUN IÇINDEKILER,
ALLAH’I TESBIH
EDERLER. HIÇBIR
ŞEY YOKTUR KI,
O’NU ÖVEREK
TESBIH ETMESIN.
FAKAT SIZ ONLARIN
TESBIHLERINI
ANLAYAMAZSINIZ.”
İSRÂ 44
MEHMET POYRAZ
4
kusva.org

ŞIIR
RAYDAN
HAYATLAR
TUĞBA ERKAN
5

TUĞBA ERKAN
6

DENEME
AYNAYA
BAKMAK
MİHRİBAN CEYLAN
3
İNSANDIR
,,
SANIYORDUM
MUKADDES
YÜKE HAMAL…
NFK
Aynada gözlerinin içine baktığında
ne görüyorsun?
Çağlar geçti, nurlar geldi,
nesiller değişti ama insanın
yeryüzündeki vazifesi hiç değişmedi.
İnsanın kendini bulma,
özünü bulma gayreti, insanın içine
yerleştirilen bir gizli tohum gibi
sürekli kendini filizlendirip durdu.
İnsanın içinde olan, insana sürekli
kendini tamamlaması gerektiğini
söyledi. İnsan sürekli bir gayretin
içerisinde belki farkında olarak
belki de farkında olmadan bu
tohumu sürekli besleme yaşatma
gayretiyle didinip durdu. İnsanın
ruhuna yerleştirilen bu tohum esas
olana, özün geldiği yere, ulaşmak
için vesile olabilecek bir araçtı,
ancak iyi besleyen insan iyiye kötü
besleyen insan kötüye ulaşır misali
insanoğlu da kendi asil misyonunu
unutup çeşitli yollara yöneldi.
Dünya da elbette iyilikler oldu
ve olacak, kıyamete kadar bitmeyecek
bir halka var; ancak, kötüye
meyil her zaman insanlık içerisinde
yerini buldu, milyonlarca insanların
öldüğü savaşlar, insanların
birbirilerini yok etme çabası, nifak
ortamları, …. İnsanın ne için var
olduğunu unutturan durumlardı.
Ayrıca, insanın yaşamında lüks,
bolluk, makam geliştikçe neden insanların
içinde bir şeyler kayboluyordu?
İnsanlar neden içlerindeki
özlerini kaybederek göreceli
parlak, şatafatlı ama içerisi kapkara
olmuş kendi köhne dünyalarında
mutsuzlukla boğuşuyorlardı?
Halbuki dış dünyada artan güzellik
içeriği de aydınlatması, o tohumu
güzel bir şekilde filizlendirmesi
gerekmez miydi? Bu çelişkili soruların
cevabını o dışardaki şatafatın
sadece insanın bedenine hitap
eden özüne dokunamayan bir bolluk
olduğunu, insanın içine doğru
yol aldıkça o dış güzelliklerin adım
adım eksildiği görünce anlaşılıyor
soruların cevapları. Buna şu şekilde
bir metafor oluşturabiliriz; delik bir
kapla bağına su taşıyan insana, bu
kişinin yaptığı ‘su hamallığı’ ndan
başka bir şey olmamaktadır. Irmağın
en güzel yerinden almış olduğu
suyu ne kadar taşırsa taşısın, suyu
gittikçe azalacaktır, sonunda asıl
yeşertmek istediği bağına gelince,
eli bomboş kalacaktır, emekle-
ocak ‘18

i boşa kaybolacaktır. Tıpkı
içindeki tohumunu yeşertmeye
çalıştığını düşünüp sadece dış
dünyasını süsleyen insan gibi.
Oysaki asıl mesele kişinin kendi
özünü düzenlemesi, kendini
şekillendirmesi idi.
KIŞININ RUHUNU
VE HAREKETLERINI
DÜZENLEMESI ‘ÖZ DÜ-
ZENLEME’ DIR. AYRICA,
KIŞININ KENDISINI BUL-
MASI, ÖZÜNÜ DÜZEN-
LEMESIDIR. İNSANIN
KENDISINI DÜZENLE-
MESI ŞEKILLENDIRME-
SI, KENDINI EĞITMESI
BELKI DE EN ZOR IŞTIR.
BAŞKASINA ŞÖYLE YAP
BÖYLE YAP DENIR KO-
LAYDIR, YA KENDINE?
Kişinin kendinin aynası
olması, kendini aynasının
karşısında düşünüp, ne olduğunu
amacını, sorgulaması
ve kendini şekillendirmesi
gerekir. Kişi önce kendine ışık
olmalı, kendini iyileştirmeli ki
içerde yeşeren güzel filizler
kişinin benliğini sarsın adım
adım çevresini yeşillendirsin,
güzelleştirsin. Bu noktada,
Peygamberimiz buyuruyor ki,
“Kendini bilen insan Rabb’ ini
bilir.” Kişi kendisini bulmasıyla
ezeli amacına ulaşmış olur.
Sevdiğim biri bir gün demişti
ki senin dünyadaki notan
nedir? O zaman bana çok acayip
gelen durumu şöyle açıklamıştı.
Her notadan farklı bir
ses çıktığı gibi senin de diğer
insanlardan farklı bir özelliğin,
özün olduğunu bilmelisin. Sen
kendi notanla insanları üzmek
mi yoksa mutlu etmek mi
istersin? Kişiler kendilerini eğittikçe,
komşuları eğitilir, toplum
eğitilir ve insanlar arkadaşça
yaşamayı Martin Luther King’
in meşhur sözü; “kuşlar gibi
uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi
öğrendik, ancak çok basit
bir sanatı unuttuk: kardeşçe
yaşamayı…”
ÖZÜMÜZÜ BILELIM
Farklıyız dostum farklıyız ben
senden sen benden
Bizim zenginliğimiz bu
Birlik olmalıyız dirlik içinde
olabilmek için
Sen dünyanın her yerindesin
Afrika’dasın, Amerika’dasın,
Türkiye’ de, Avrupa’da, Asya’da,
Orta Doğu’da
Ama özümüzden gelen
bir birlik var
Ağacın bir dalı benim bir dalı
sensin
İkimiz içinde güneş aynı, rüzgâr
aynı, su aynı, öz aynı
Sadece yerimiz farklı, düşüncemiz
farklı
Diye kem edilir mi?
Söz edilir mi?
Olmaz dostum,
İkimizde bir yolun yolcusuyuz.
Ezelden geldik ebede gidiyoruz,
Yolda yoldaşlık gerek, kardeşlik
gerek, birlik gerek
Dertleri bir etmek gerek
Öldürülen bir masuma üzülmeliyiz
birlikte, mesela
Ağlayan çocuğun gözyaşını
silmeliyiz,
Gönül verdiğin yolda daha
sağlam yürüyebilirsin
İyiliği yayıp kötülüğe dur
diyebilirsin
Yoksa kırık sürahide su hamallığı
yaparsın
O su ki kadim bilginin kaynağı
Her şeyin temizleyicisi
Hayat
Sen ayrılık çıkarırsan bu hazineyi
boşa akıtıp gidersin
Damla damla tükenen biz
oluruz
Gel birbirimize hayat taşıyalım
Dünya kimseye kalmaz…
MİRBAN ECYLAN
4
kusva.org

DENEME
BU YAZI
BiZ VE BiZiM
GiBiLERE iTHAF
EDiLMiŞTiR
MERİÇ PINARCI
3
BILIYORUM.
Size bunun nasıl bir his olduğunu
anlatırım. Çünkü anlatacaklarım dile vuracak
kadar gerçek. Fakat anlatacaklarımın
anlaşılmasından fazlaca şüpheliyim.
Çünkü sadece bizim gibilerin hissettikleri
kadar açık seçik cümlelerim. Anlatılacak
olanlardan değil de, hissedilecek
türden kelimelerim...
Birinin kanınızı tutuşturucu gücünü
de, çocuk gibi elinden tutma isteği
uyandıran güçsüzlüğünü de seviyorsunuz.
BILIYORUM, o son mermi
içinizi delmeseydi eğer onu da alıp
götürecektiniz.
Gözlerinize nasıl mahkûm baktığını,
canınızı bu denli yakarken nasıl kahrolduğunu
hiç ama hiç unutmadınız
biliyorum.
BILIYORUM iki deli sevdalı
olup yıllara meydan okuyabilirdiniz,
başkalarında merhameti hiç aratmamış
olsaydı eğer...
Kemiklerinizde kalsiyum, damarlarınızda
demir, beyinlerinizde nitrojen
birde alevlerle yoğrulmuş ruhlarınız var
ve ben, insanların kutsal kitaplara sığdıramadığı
o cehennemi 4 duvara nasıl
sığdırdığınızı biliyorum.
Semaya kaldırdığınız ellerinizin
arkasındaki; Allah’ım sür beni istediğin
cehenneme ben en çok bu bedende
yanıyorum seslerinizi de duyuyorum.
Ama sevginin yalnızda bir duygu
olmadığını, bilgide gerektirdiğini de
kendimden biliyorum. ‘Sevgi savurganlığım’
yüzünden durmadan su vererek
çürüttüğüm kaktüsler hala aklımda...
Bir dostum iyi ki akvaryumda balık
beslemiyorsun demişti. Her halde
havasız kalmasınlar diye üzülür sudan
çıkarırdın onları.
Belki de hepimiz bir Meriç’tik derin
geldik,
İçimizdekileri sardıkça kıyıya vurmalarına
izin vermedik. Veremedik.
Ama hani Meriç aynı zamanda ‘son
umut’ demekti.
Belki de sadece ‘son’ du. Sadece
‘umut’...
Yan yana getirmek insanoğlunun
hatasıydı.
Önemi var mı?
Bütün bu bilmelere rağmen hala size
koşan biri yoksa, hepsi geçti diyemeyen
sesini bırak duymayı unutmaya
başladıysanız, tek satır okuyacak bir şey
ocak ‘18

yoksa eğer hala, önemi var mı?
BAZEN DÜŞÜNÜ-
YORUM DA
Otobüse binmek yerine yürüyerek
gitseydik istediğimiz yere, her şey
farklı olur muydu?
Bir sokakta yerleri inceleyerek
yürümek yerine başımız dimdik yürüseydik
hayatımızın aşkı döner miydi
köşedeki sokaktan?
Hep aynı yolu tercih ettiğimiz için
mi bu kadar dümdüz gidiyor hayatımız?
Bilmiyoruz ve asla bilemeyeceğiz.
Çünkü her zaman iki seçenek vardır
önümüzde ve her zaman yalnız birini
seçebiliriz...
Ne yazık ki, bu uzun yolculukta
sağ camın yanına oturduğumuzda, sol
camdan geçen şeyleri göremeyeceğiz.
Başımızı sola çevirsek, sağ taraftakileri
hep kaybedeceğiz...
kusva.org
O yüzden şimdi sor kendine
Giden kaybediyorsa
Kaybettiği için giden ne oluyor?
Gittiğim için mi kaybettim
Kaybettiğim için mi gittim?
MERİÇ PINARCI
4

DENEME
SELFiE
(ÖZÇEKiM)
ARZU GÜR GERÇEK
Selfie bilindiği gibi dijital fotoğraf makinesi veya kameralı cep
telefonu ile çekilen oto-portre fotoğraf türüdür.
Selfie, bireyselleşen günümüz insanının bir başkasının
yardımına ihtiyaç duymadan bir kol boyu uzaklık mesafesinden
kendi resmini çekmesidir. Gerçi teknoloji bu konuda
da, hemen imdadımıza yetişmiş ve selfie çubuklarını icat
etmiştir.
İLK SELFIE, YA DA KAYITLARA ILK DIYE GEÇEN,
AMATÖR BIR FOTOĞRAF MERAKLISI OLAN KIMYACI
ROBERT CORNELIUS’UN 1839 YILINDA KENDI KENDINI
ÇEKTIĞI RESIMDIR. ELLEN DE GENERES’IN OSCAR
ÖDÜLÜ TÖRENINDE ÇEKTIĞI SELFIE ILE DÜNYAYA
YAYILMAYA BAŞLAMIŞTIR.
Bazı uzmanlara göre selfie Narsisizm ‘in bir semptomudur.
Narsisizmi kısaca özetleyecek olursak; Yunan Mitolojisinde,
sudaki kendi yansımasına aşık olan ve bir ömür kendini
izleyerek hayatını tüketen Narkissos’dan gelmektedir. Günümüzde
selfinin hayatımızdaki yeri de aşağı yukarı bu değil
midir?
Anı yakalayalım derken, kamera bizi gözümüzden yaka
lıyor ve selfie çılgınlığına gün geçmeden yeni biri daha
ekleniyor. Bu eylem öyle bir hal aldı ki, kimileri değişik
bir poz yakalayayım derken, hayatını kaybediyor. Modern
insan teknolojiyle donanmak isterken, tutkularına
dolanıyor.
3
Bir yandan bilim insanları insan ömrünü uzatmanın
yollarını ararken, diğer yandan, sosyal medya ve
sanal alem göz göre göre hayatımızı çalıyor. Aslında
günümüz insanı benlik sancısı çekiyor. Dünya’yı
saran bu hale uyan her Müslüman da ne yazık ki,
bu bütünün bir parçası oluyor. Anı ölümsüzleştirme
gayretiyle haşa adeta, Kiramen Katib-in
Melek’leriyle yarışıyor.
Bireyselleştikçe yalnızlaşan insan, yaşamın her

alanında mutluluğu kovalıyor. Çektiği selfileri
kendine şahit tutuyor. İspatlanmış mutluluklar,
İnstagram, Facebook gibi, sosyal medya
hesaplarında
takipçilerin beğenisine sunuluyor.
Hız çağında hayat öyle hızlı akıp gidiyor ki,
her şey bir göz değmesiyle miladını dolduruyor.
Bu telaşın ortasındaki insan, unutulmak korkusuyla
varlığını haykırıyor. Yoksa insan; “Sizi sanki
bir yerden gözüm ısırıyor” sorusuna muhatap
olabilmek için mi böylesine çabalıyor?
Benlik duygusu öylesine büyüdü ki, bunu ifade
eden kavramlar artık dilimizde yerini alıyor. “Kendini
şımartmak” diye yeni bir söz çıktı ve insanlar
bunu kendilerine hak görüp, uyguluyorlar. Bunun
için de vefa, fedakarlık gibi kavramları hayatın içinde
uygulayıp hal edinme yerine, beraber bir resim
çekip paylaşınca görevlerini yapmış oluyorlar.
Arada hatıra kalsın diye, toplu halde çekilen selfileri
anlamak mümkün ama, insanlar kendi kendine
gülerken inci dişlerini gösterdiği pozlar verip, kendi
resimlerini çekiyorlar. Sanki bu selfilere bakıp, kendileriyle
hasret gideriyorlar.
Acaba ayna karşısına geçip bunun provasını yapan
var mıdır bilmem ama, o keyfi bu keyfi diye selfie paylaşanların
Türk Kahve’si keyfine değinmek gerekiyor;
Eskiden, “Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı” vardı!
Kahve içerken yapılan samimi muhabbetin tadı, damaklarda
kalırdı. Oysa şimdi içilen kahvenin hatırı, onu ikram
ettiğimiz süslü fincan takımlarına kaldı.
Aldığım duyumlara göre bazı kadınlarımız bu işi öylesine
abartmışlar ki, aynı fincan takımıyla ikinci defa kahve
ikram edemez olmuşlar. Öyle ya, her defasında aynı fincan
takımıyla nasıl selfie paylaşsın kadıncağızlar?!
Geldiğimiz şu hale bir bakar mısınız?
ESKIDEN DERDINI SEVEN MÜS-
LÜMANLAR VARDI, ŞIMDI KENDI-
NI SEVENLER ÇOĞALDI.
Yeni nesil Müslümanlar Peygamberimizin
“IKI GÜNÜ BIRBIRINE EŞIT OLAN
ZIYANDADIR!”
İkazını böyle mi algıladı?
Bunun için mi, gün geçtikçe ruhunda büyüyen boşluğu
selfilerle kaplamaya çalışıyor.
Oysa bilmiyor mu,
ruha hiç bir dünyalıktan yama olmuyor!
ARZU GÜR GERÇEK
4

1
ocak ‘18

kusva.org
2

DENEME
iSLAM VE
FEMiNZM
SUEDA AYŞE ŞİRİN
1
Hemen hemen her ülkenin
gündeminde yer alan kadın
hakları günümüze dek süregelen
ortak tartışmalardan birisi
haline gelmiştir. Kadının, aile
hayatındaki sorumluluğu, iş
hayatına girip giremeyeceği gibi
birçok konu dünya gündeminde
yerini almaktadır.
İlk olarak sizlere kısaca
feminizmin ne anlam içerdiğine
ve amaçlarının ne olduğunu
açıklayacağım. FEMINIZM,
cinsiyet ayrımcılığına karşı çıkan
ve kadın haklarının korumayı
hedefleyen dünya görüşüdür.
Feminizmle ilgili ilk yaklaşımlar
17. yüzyılda Marie Le Jars de
Gourney’ın yazıları tarafından
insan haklarının da desteği ile
ortaya atılmıştır. 1789 Fransız
Devrimi de önemli eşiklerden
biri olmuştur. Kadın aydınlanması
ve mücadelesinin tarihsel
gelişiminde belirleyici bir yeri
olmuştur. Sonra ki yıllarda kadın
özgürlük mücadelesi, Fransız
Devrimi’nde tarihi sahnesine
öne çıkan kadınların çıkmış
oldukları yoldan ilerleyerek başlamış
olacaktır. Burjuva aydın
kadınların, yasalar önünde erkekler
ile eşit olmak için başlatmış
oldukları hareket, Fransa’da
feminizmin ve feminist hareketin
temellerini oluşturacaktır.
18. yüzyılda kadının eşitliği ve
özgürlüğü için başlatılmış olan
mücadele bugün ‘’ Yeni Kadın
Hareketleri ‘’ olarak adlandırılıyor.
Temelinde kısmen birbiriyle
iç içe kısmen de ayrı teorik yapılardan
oluşuyor. Tarihin belli bir
döneminde kadınlar ‘’ikinci tür’’
olarak görüldüler. Sosyal olarak,
erkeklerden daha avantajsız
durumdaydılar. Bu durumda
haliyle günümüze kadar ulaşmış
feminizm hareketlerini ortaya
çıkarmıştır.
ŞIMDI BIR DE İSLAM’IN
KADINLARA VERDIĞI DEĞERE
GÖZ ATALIM.
Kuran-ı Kerim , kadın
ile erkeği ‘’insan’’ olmaları
bakımında eşit, değişik
rolleri yönüyle de birbirlerini
tamamlayan varlıklar olarak
kabul ettiğini görüyoruz.
Kuran-ı Kerim de kadınları ve
erkekleri cinsiyet gözetmeksizin
‘’insan’’ olarak belirterek
eşitsizlik belirtmemesini ve de
müminler içinde kadının da
bir üye olarak vurguladığını
belirtiyor. Buda kadının ‘’ikinci
sınıf’’ bir insan olarak görülmediğini
yorumlamamızı sağlıyor
bize. Evet, kadın her işi yapabilir
gücü yetebileceği takdirde ama
bu bir erkekle kendisini kıyaslayabilir
anlamına gelmiyor.
Nasıl ki bir elma ile armuttu
kıyaslayamadığımız gibi, nasıl
ki bir kadının maden ocağında
veyahut inşaatta çalışamadığı
gibi. Kadının fiziki olarak erkekten
daha güçsüz olması tabi ki
kadının daha az değer görmesine
sebep olamaz. Mümin kadın
ve mümin erkekler Allah’a olan
ibadetlerinde, Kuran-ı Kerim’in
emirlerine ve yasaklarına uymada
eşit haklara yükümlüdürler.
Sizlerin de anlayacağı üzerine
neyi savunduğumuz çok önemli.
İslam ahlakında kadınlara ve
erkeklere verilen değer eşit
tutulmaktadır. Buna en güzel
kanıt Kuran-ı Kerim gösterilir.
Bir ayette de örnek olarak,
“Erkek olsun, kadın olsun, bir
mümin olarak kim salih bir
amelde bulunursa, hiç şüphesiz
Biz onu güzel bir hayatla
yaşatırız ve onların karşılığı-
ocak ‘18

nı, yaptıklarının en güzeliyle
muhakkak veririz. “ (Nahl
Suresi, 97) şeklinde buyrularak,
erkek veya kadın olsun birbirleri
arasında üstünlük görülmediği
ve de cinsiyet ayrımı yapılmaksızın
herkesin hakkettiği karşılığı
alacağı vurgulanıyor. Birçok
insanın İslam’ı yanlış tanımaları
ve araştırmada yapmadan her
duyulana inanmaları haliyle Hz.
Hatice’nin ticaretle uğraşan
bir kadın olduğunu unutturup
akıllara İslam’ın; kadınları
aşağıladığı, çalışmalarına, araba
sürmelerine, gezme haklarının
verilmediği, sadece çocuk
bakıp, ev işi yapmakla sorumlu
olan kişiler olarak tanınmasına
sebep oluyor. Şunu kendinize
söylemelisiniz; biz yobaz bir
toplum değiliz.
Biz, bize ilk ‘’Oku!’’ emri
gelen, ‘’İlim Çin’de de olsa gidip
alınız’’ diyen bir dine sahibiz.
Bize, ilim almayı kendimizi
geliştirmemizi sürekli öğütleyen
dinimiz ayrım yapmaksızın
vurguluyor.
Sizler için hazırlamış bulunduğum
bu yazıda da sizlerden
istediğim yalnız şu; inandığımız
doğruların inancımıza göre
doğruluk payı var mıdır, yok
mudur? Edindiğimiz bilgileri
hangi kaynaklardan ne kadar
doğru bir bilgi ile alıyoruz?
Kulaktan mı dolmayız yoksa
belli araştırmalar sonucunda
mı sonuca varıyoruz? Aklınızda
oluşan tüm soruların yanıtını
Peygamber Efendimiz (SAV)
in hayatından veyahut Kuran-ı
Kerim’den almanız mümkün..
‘’MÜMIN ERKEKLER
VE MÜMIN KADINLAR
BIRBIRLERININ VELILE-
RIDIRLER. İYILIĞI EM-
REDER, KÖTÜLÜKTEN
SAKINDIRIRLAR, NAMAZI
DOSDOĞRU KILARLAR,
ZEKATI VERIRLER VE
ALLAH’A VE RESULÜ’NE
ITAAT EDERLER. İŞTE
ALLAH’IN KENDILERI-
NE RAHMET EDECEĞI
BUNLARDIR. ŞÜPHESIZ,
ALLAH, ÜSTÜN VE GÜÇ-
LÜDÜR, HÜKÜM VE HIK-
MET SAHIBIDIR.’’
2
(TEVBE SURESI, 71)
kusva.org

DENEME
THE
EXPERİMENT
ŞENAY BOZKURT
İnsanoğlu çağlardan beri
en güçlü olmak için süregelen
bir savaşın ortasındadır.Güçlü
olmanın neden bu kadar önemli
olduğunu doğal seçilim varsayımı
bir ölçüde açıklamaktadır.
Doğal seçilim hipotezi yaşam
döngüsünde sadece güçlü
olanın hayatta kalabileceğini,
zayıf olanın yaşam mücadelesini
kaybedip tarihi süreçte yok
olacağını savunmaktadır.Keza
tüm insanlar bu kadar ayrıntılı
bilgiye sahip olmasa da bu hissiyatın
farkındadırlar.
planda olmayı kabul etmemiştir.
Bu mücadele Kabil in Habil i
öldürmesine neden olmuştur.
Orta çağlarda aynı güç
mücadelesi sonucu sınıflaşma
doğmuş.Soylu ve bürokrat kesim
kendilerinden daha düşük
seviyede gördükleri insanları
boyundurlukları altına almaya
çalışmışlardır.Aynı doğrultuda
beyazların üstün ırk sayılması
ve siyahilerin köleleştirilmesi
sık görülen bir uygulama
olmuştur.
ve milyarlarca insan bu uğurda
öldürülmüştür.Görüldüğü üzere
zayıf ve güçlü çekişmesinde
güçlü olmak isteği acımasız
sonuçlar meydana getirmiştir.
Günümüzde ise güç savaşı
devam etmekle birlikte güç
tanımı sadece kaba kuvveti
kapsamaktan azat edilmiş,globalleşen
dünyada bilgi çağına
geçmemizle birlikte bilgi
güçtür ideolojisi benimsenmeye
başlanmıştır.Artık çoğunlukla
gelişmiş ülkeler bir ülkeyi tehdit
1
Peki güç nedir diye soracak
olursak genel toplamda sayısız
bakış açısından birbirinden ayrışan
tanımlar duymak mümkündür.
Eski çağlarda ilkel toplumların
güç savaşı daha vahşi bir
şekilde gerçekleşmiştir.Belirli
kuralların olmadığı bu dönemde
insanoğlu her türlü soysuzlukta
bulunmuştur.İlk cinayet olarak
bilinen Habil ile Kabil havadisini
bu noktada örnek vermek
doğru olacaktır.Kabil kardeşi
Habil in ön planda olmasını
kendine yedirememiş, ikinci
Yeniçağda
ise Dünya
da yaşanan
gelişmelere
paralel güç
mücadelesi
kendini
ülkeler
arasında
ayni savaşlar
şeklinde
göstermiştir.
Buna paralel
tarih sahnesi
sayısız
savaşa sahne
olmuş

olarak gördüklerinde direkt
askeri donanmaya başvurmamakta,
olayı psikolojik baskı gibi
yollarla çözmeye çalışmaktadır.
Ayrıca tek olanın daha savunmasız
dolayısıyla güçsüz olduğu
düşüncesi birtakım teşkilatlanmaları
gerekli kılmıştır.Bu
örgütlenmelerden biri de NATO
dur.NATO bünyesinde bulunan
ülkeler gerektiğinde birbirlerine
askeri güç gibi transferler
yapabilmektedir ve beklenen de
budur.
Başlıkta
adını
andığım
filmin
bu
doğrultuda
analizini
yapmak
istiyorum.
Deney
filmi
orijinal
ismiyle
The Experiment Almanya yapımı
film olan Das Experiment
tan uyarlanmış bir eser. Paul
Scheuring in yönetmenliğini
yaptığı filmde bir grup bilim
insanı deney araştırması kapsamında
büyük mebladaki para
ödülü karşılığında 12 insanı bir
araya getiriyor.Daha sonra bu
insanları bir hapishane koğuşuna
sokuyor ve iki gruba ayırıyor.
Deneklerden 6 tanesini suçlu
diğer 6 sını ise gardiyan atıyor.
Araştırmacılar ilgili kişilerden
bir oyun oynuyormuş gibi değil,
bizzat suçlu ve gardiyanlarmış
gibi davranmalarını istiyor.
Filmin başlarında belirli kurallar
karşılığında bu düzen işliyor.
Fakat ilerleyen zamanlarda iş
çığırından çıkıyor ve gardiyanlar
aldıkları büyük güç karşısında
sorumsuzca davranmaya başlıyorlar.İlk
önce birkaç taşkınlık
yapıyorlar ve bu davranışlar
hakları olmamasına karşın
mahkumlara şiddet uygulamaya
karar varıyor.Filmin sonlarında
ise bu durumdan deneyin
başındakiler de nasibini alıyor
ve gardiyanlar tarafından çeşitli
işkencelere mahrum
bırakılıyorlar.
Açıkça görüldüğü üzere
kişiye sonsuz güç verilmesi
başlarda kişiyi sersemleştirir,
sonrasında arsızlaştırır ve en sonunda
ise gaddarlaştırır.Çünkü
kişi verilen güç sanki onun hep
hakkıymış psikolojisine bürünür
ve dünyanın merkezinin kendisi
olduğunu sanmaya başlar.Dolayısıyla
en güçlü kendisi olduğu
için diğer insanları istediği gibi
yönlendirebileceğini onlara
istediği gibi davranabileceğini
düşünür.Tanrısallaştırma mekanizması
bu aşamada devreye
girer.
Yukarıda bahsettiğim açıklamalarda
güç ve sonuçlarını
irdelemeye çalıştım.Güçlü olmak
tabiki de önemlidir.Güç seviyesi
de alınan sorumluluk gibi değişkenler
sonucu kişiden kişiye
farklılık gösterecektir ve göstermelidir
de . Lakin her şeyin azı
karar fazlası zarar prensibiyle
insanın karakterini bozmayacak
kadar güçlü olması taraftarıyım.
Karakterimize zeval vermeyecek
ve hayata göğüs gerecek kadar
kadar güçlü olmamız
temennisiyle.
ŞENAY BOZKURT
2

DENEME
EVANJELİZM DÜNYA
İMPARATORLUĞU
VE TÜRKİYE
TUĞBA TEKTAŞ
1
EVANJELİZM NEDİR?
BÜYÜK ORTADOĞU PROJESİ
NEDİR?
BÜYÜK İSRAİL PROJESİ İÇİN
EVANJELİSTERDEN YARDIM
MI ALINIYOR?
TÜRKİYE BU SAVAŞIN
NERESİNDE?
Evanjelist Teoloji
Evanjelistler Eski Ahit’te bahsedilen
Yahudiler’in Tanrı’nın
seçilmiş halkı olduğu dogmasını
onaylamaktadırlar. Buna göre
Kutsal Topraklar’ın Yahudilere
ait olduğuna, Mesih Isa’nın Kudüs’te
tezahür bulacağına, buna
bağlı olarak daha ileri bir tarihte
bütün Yahudilerin Hristiyanlığa
geçeceğine inanmaktadırlar.
Evanjelistler ayrıca Katolik ve
Ortodoks dogmalarını da reddetmektedirler.
Yunanca “iyi haber” ya da
“genel olarak kabul edilen gerçek”
anlamına gelen evangelion’dan
gelmektedir. Bu kelimeden
türetilerek, İncil yazarlarına
“Dört Evanjelist” denmiştir.
Fakat şu kısım var ki ,Evanjelist
ve Evanjelik kelimeleri farklı
anlamlara gelmektedir.
Evanjelist sözcüğü en basit
anlamıyla “Hristiyanlık bildirisini
vaaz eden, yayan kişi” anlamına
gelmekteyken Evanjelizm merkezli
bu akımın mensuplarına
ve zamanla liberal Protestanlar
haricindeki tüm Protestanlara
Evanjelik denmeye başlanmıştır.
Gaye ve amaçları
Hz. İsa’nın mesajlarını insanlara
ulaştırma ve Hz. İsa’yı
insanlara örnek göstermektir.
ABD’yi kuran tutucu Protestan
mezhebi Prutenler’in devamı niteliğindedir.
ABD’de 1820’lerde
genelde Hristiyanlık inancı için
kullanılan Evanjelizm 19. yüzyıldan
itibaren iki ayrı koldan
ilerlemeye başlamıştır. Charles
G. Finney ile Amerikan halkının
dönüşümünün sağlanması ile
devrimcilik anlamı kazanmış diğer
taraftan Playmouth Kardeşliği
hareketinin kurucusu John
Nelson Darby’nin öncülüğünde
radikal bir dini yorumu temsil
etmeye başlamıştır. Bugünkü
Evanjelizm Amerika’daki
Hristiyan toplumunun tutucu
kanadını temsil etmektedir.
Özellikle 1950’den sonra ABD’de
siyasetten ekonomiye, spordan
sanata birçok alanda etkili olmaya
başlamıştır. Öyle ki devlet
başkanlarını bile bu mezhep belirler.
Evanjelistelerin istemediği
bir başkan ya istifaya zorlanır ya
da suikasta kurban gider.
İnanış şudur :
Dünyada iyiler ve kötüler
vardır. İyiler -ki işte bu evanjelistler
yani protestanlar- ve
kötüler de bunların haricinde
kalan tüm dünya insanlarıdır.
ocak ‘18

Hz.
İsa geri
gelecek ve dünyayı tüm
kötülerden temizleyecektir.
Buna Armageddon inancı
denmektedir. Protestanlar ve
evanjelistler arasında Armageddon
inancı oldukça yaygındır.
Bu inanca göre Armageddon
savaşı olacak, bu savaşta Hz. İsa
geri dönecek ve iyilerin zaferini
elde edecektir. Bundan sonra
“dünya saltanatını” kuracaktır.
Bin yıllık bu saltanattan sonra
ona inananlarla birlikte Cennete
gidecek, diğer insanlar ise
Cehenneme yollanacaktır. Bu
sahnenin hazırlanması için Yahudilerin
Filistin’e dönüp İsrail
devletini kurmaları, Kudüs’ü
başkent yapmaları, Mescid-i
Aksa’nın yerine Süleyman
Mabedi’nin inşa edilmesi, bunun
için de İsrail’e yardım etmek,
Kıyametin çabuklaştırılması için
ne gerekiyorsa yapmak gerekiyor!
BÜYÜK
ORTADOĞU
PROJESİ NEDİR?
Bu geniş coğrafya, dünya
Büyük Ortadoğu Projesi
ABD’nin Kuzey Afrika’dan
Pakistan’a kadar 22 ülkeyi
kapsayan coğrafyada siyasal,
askeri ve ekonomik yapıyı kendi
çıkarları doğrultusunda yeniden
tanımlaması. Proje, Kuzey
Afrika’daki Fas’tan başlamakta,
sırayla Cezayir’I, Tunus’u, Libya’yı,
Mısır’I, Türkiye dahil Güney
Kafkasları, Afganistan dahil
Orta Asya’nın bazı devletlerini,
Güney Asya’yı ve Ortadoğunun
tamamını kapsamaktaıdır.
Büyük Ortadoğu Projesi, resmi
adıyla Genişletilmiş Ortadoğu
ve Kuzey Afrika Girişmi,
ABD’nin batıya kadar uzanan
bir coğrafyada yer alan ülkelere
yönelik siyasi, hukuki, bilgi,eğitim,
ekomomi, sosyal ve güvenlik
boyutlarını içeren kapsamlı
bir “islam coğrafyası” dönüşüm
stratejisi olup, bu alanlarda
uzun vadeli bir değilimi hedeflemektedir.
enerji
kaynaklarının
çok
büyük bir
bölümüne
sahiptir. Bu anılan
geniş bölgede farklı
uluslar, kültürler, diller ve dinler
yaşamaktadır. Bu alanlarda ABD
ekseninde bir “düzen ve istikrarı”
kurmak ve egemen kılmak
demek, bir bakıma dünya egemenliğini
büyük bir dayanağa
ve güvenceye kavuşturmak
anlamına gelmektedir.
Başta petrol olmak üzere,
doğalgaz, su gibi temel maddelerin
denetim altına alınması,
nakil yollarının denetlenmesi
demek, aynı zamanda, olası
rakip devlet veya devlet gruplarının
önünün kesilmesi anlamına
gelmektedir.
TUĞBA TEKTAŞ
İkinci hedef enerji kaynaklarının
ele geçirilmesidir. Daha
şimdiden bolge petrollerinin
%40’ı olan Irak petrolleri, Afganistan’daki
zengin uranyum- 2
kusva.org

1
DENEME

Pokut Karadeniz’in yeşiline açılan
balkonu demektir. Pokut’ta adeta hayata
yeniden doğuyor insan. Dertler,
sıkıntılar rüzgarın sesiyle adeta uçup
gidiyor. “Bulutların üzerinde uçmak”
tabirinin tam karşılığıdır kendisi. Belki
de çoğu zaman yaşadığımız hayatı
sorgulatan nadir yerlerden.
Pokut’a gelmişken sizlere tavsiyemiz
Sal yaylasında inip ormanın içinde
kuş sesleriyle yürüyerek yayla havasını
içinize çekmenizdir. Bir deneyin
bence. Pokut insanı çok merhametli
ve nüfusun zaten az olduğu bir
yerleşim yeridir. Burada
yaşayanlar artık
evlerini
yazlık yerleşim olarak yani aslında
nefes alma yeri olarak kullanmaktadırlar.
Pokut’un bir diğer dikkat çeken
özelliği ise elektrik tellerinin olmamasıdır.
Yaşayan halk, kendi çabalarıyla
elektrik tellerini yerin altından geçirmiştir.
Bu demek oluyor ki o güzel
balkonun manzarasını bozacak hiçbir
şeyin olmamasıdır.
ULAŞIM:
Ulaşım çok ciddi zorluklarla gerçekleşmektedir.
Yolun bozuk olması en
dezavantajıdır Pokut’un. Arazi araçlarıyla
gitmenizi tavsiye ederiz. Kültür
ve Turizm Bakanlığının Pokut yoluyla
ilgili projesinin bu yıl gerçekleşmesini
ümit ediyoruz. Gitmek
isteyenlere
tavsiyemiz
Çamlıhemşin merkezden Ayder taksi
ile çıkmanızdır.
NELER YEMELİYİZ:
Çamlıhemşin merkezde yeşil vadi
restoranda kahvaltı etmeniz tavsiyemdir.
Özel helvalarının tadını kesinlikle
tatmalısınız. Balık sevenler için ise
Alabalıkları oldukça doğal ve leziz köy
tereyağıyla uyumu muazzamdır. Doğaya
karşı çeşit çeşit kahveyi bulabileceğiniz
Şenyuva köyünde zua kahveyi
içmeniz tavsiye olunur. Bunun yanı
sıra güler yüzlü çalışanları yeşile ayrı
bir güzellik katmaktadır. Özel notlar:
Yanınızda mutlaka yağmurluk ve Rize
simiti bulundurmalısınız. Rize simidi
olmazsa olmazımız çünkü yaylada
yiyecek fiyatları oldukça yüksek ve
lezzetli yiyecekler ne yazık ki mevcut
değil.
Her şeye rağmen yolun zorluklarına
inat Pokut’a çıkmalısınız ve o güzelliğe
bir çayla merhaba
demelisiniz.
2

DENEME
KUTSAL
EMANET
ENES TALHA DEMİR
1
ocak ‘18

“DIN, BIR SUSUZLUK,
SONSUZA KARŞI DUYULAN ÖZLEM. BILGI DEĞIL, AŞK.”
der CEMİL MERİÇ.
ve yine CEMİL MERİÇ der ki;
“AŞK BIR TESLIMIYETTIR, BIR ERIYIŞTIR. YENIDEN DOĞMAK IÇIN UYANIŞTIR. AŞKIN
BÜTÜN SIRRI IKI KELIMEDE: VARLIĞINDAN SOYUNMAK.” Der.
İnsanoğlunun varoluşu Hakkın tecellisinin vuku bulduğu ilahi bir fiiliyatla ve bu fiiliyatın soy
başları olan Hz. Adem (a.s.) ve Hz. Havva (a.s.) ın dünya hayatında vazifelendirilmesiyle gerçekleşmiştir.
Öyle ki bizlerde bu vazifenin sonuçlarıyız. İnsanoğlunun mazisi bu vazifenin seyrinde
gizlidir. Habil ve Kabil. Onları tanımayan ve bilmeyen yok denilecek kadar azdır. Onlar insanlığın
ilk kardeşleridir. Hiyerarşik sistemin ve onun yapı taşlarının mazisi de onların ilişkilerinde gizlidir.
Habil ve Kabil bir gün alemlerin yaratcısı olan Allah’ a kurban sunmuşlardı. Hayvancılıkla uğraşan
Habil güzel br koç getirerek dağa bıraktı ve ziraatla uğraşan Habil de ormandan topladığı
çürük meyveleri aynı dağa bıraktı. İkisi de bunları kurban(o zamanlar kurban çok sevdiği bir
şeyden fedekarlık yapıp onu dağa koymaktı, eğer ertesi gün gelinip bakıldğında kurbanlardan
biri orda yoksa o kurban Allah tarafından kabul edilmiş demek oluyordu.) niyetiyle dağa bıraktı
ve ertesi gün gelip baktıklarında Habil’in koçu yoktu. Habil’ in kurbanı kabul olmuştu. Kabil bu
duruma bir hayli sinirlenmişti ve kardeşine onu öldüreceğini söylemişti. Habi’ in bu duruma verdiği
cevap ise bir hayli dokunaklıydı. Habil ded ki: “ Sen beni öldürürsen ben sana karşılık verip
de senin gibi olmam. Alemlerin Rabbi olan Allahtan korkarım. Sen benim günahımı yüklenip de
cehennem ehlinden olacaksın. Zalimlerin cezası işte budur.” (Maide Suresi-28. Ayet)
Cemil MERİÇ’ in sözlerinden yola çıkacak olursak; Kabil’ in yaptığı fiille akılca davrandığını
tasavvur etmesi ve Allah’ ın meyvenin iyisine kötüsüne ihtiyacı olmayacağı düşüncesi onun
kendine göre bilgeliğinin hakikate giden yolda kullanılcak bir unsur olmadığını gösterir. Habil’
e gelirsek o öyle bir teslimiyet ve fedekarlık örneği göstererek Allah’a olan aşkını kanıtlamış ve
Kabil’ in onu öldürmesiyle Hak’ ka kavuşmuştur, bir bakıma Cemil MERİÇ’ in ifadesiyle
”varlığından soyunmuştur.” Bu bakıma Allah’ a olan inanç ve onun elçilerine olan itaat insanların
hayatlarında mücerred bir pusula görevi görmektedir. İnsanlık eğer bu pusulayı takip ederse
işte o zaman varlığından soyunabilir. İnsanlığın gayesi Hak olursa yoluda Hak olur ve işte o zaman
Hak en ala kelamıyla tecelli bulur ve insanoğlu yaptığı fiiliyatların ecrine bu vesileyle ulaşır.
Bu bağlamda din toplumsal yapıdan ayrı tasavur edilemez. Toplumsal yapı ve onun bireylerini
fani dünyada kontrol altında tutan ve onlara yol gösteren bir ilahi gücün varlğı inkar edemeyiz.
İşte o ilahi güç Allahtır. Tek egemen O dur. Habil’in kavuştuğu Allah insanlığa Peygamberler
aracılığıyla dinler göndermiştir ve bu dinlerin en sonuncusunu “ HAK DİN İSLAMI” son Peygamber
olan Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) e göndermiştir O da bu dini insanoğluna tebliğ etmiş
ve onlara eşi benzeri bulunmayan bir pusula hediye etmiştir.Bu pusula O na inanıp peşinden
gidenlerin kutsal emanetidir.
İnsanlık varoluşundan bu yana inandığı değerleri koruyup kollamak ve sahip olduğu dünya
görüşünü yaymak için sürekli etkileşim halinde olmuştur. Lakin nasıl Habil ve Kabil Allah’ a kurban
ettikleri şeyler açısından farklılık gösteriyorsa insanlıkta inanç ve fikirler açısından farklılık
gösterir. Bu nedenle de her fikrin temsil edildiği bir topluluk ve onları taşıyan bir toprak parçası
vardır. İşte o toprak parçasıda “ VATAN” dır. Onu koruyup kollamak inancını kollamaktır. Vatan
her ferdin ve onları oluşturan toplulğun namusudur. Çünkü vatan bir milletin her şeyidir; Vatan
bir milletin inancını taşır vatan bir milletin mazisini taşır ve en ömenlisi de vatan bir milletin istikbalini
taşır. Eğer istikbal yoksa hedef yoktur hedef yoksa gayret de yoktur işte o zaman vatan
içindekilerle yok olmaya mahkumdur. İlahi gücün yarattığına inadığımız ve O ndan gelip O na
gideceğimiz bu dünyada din bir kurtuluştur bu yolda bir pusuladır. Bu bağlamda din sonsuzluğu
ifade eder ve vatanın en önemli koruyucusu da dindir. Vatanı koruyan dini yaşayıp korumak
ve yüceltmekte bizlerin vazifesidir. Bu kutlu vazifede bize verilen pusulayı şiar edinerek yaşamak
ve sahip olduğumuz değerlerin alemdarlığına gönül vermek bizleri kurtuluşa erdirecektir.
Bu kutlu yolda karşımıza çıkan her türlü engeli bertaraf etmek ve gerekirse can vermek boynumuz
borcudur. Son zamanlarda vatanımıza yapılan saldırılarda da değerlerimizi ve inaçlarımızı
korumak için can veren şehitlerimiz bizim bu asırdaki en büyük emsalimizdir. Bu hususta bize
düşen bir olmakla beraber elimizde ki pusulayı kaybetmeden ona sahip çıkarak vatanı her alanda
müdafa etmektir. Şunu kesinlikle belirtmek isterim ki göğsü imandan aldığı nefesle büyüyen
her fert sahip çıktığı bu vatanın kutlu muzafferiyetinde vakıf olduğu düsturla feraset sahibi
olacaktır. Ve hep bir ağızdan haykıracaktır;
Sözümüz sözdür!
ENES TALHA DEMiR
Yolumuz birdir!
2
kusva.org

EVANJELİZM
DÜNYA İMPARATORLUĞU
VE TÜRKİYE
kaynakları fiilen olmak üzere el
değiştirdi. Bu durum dünya Bor
tuzlarının %75’ine sahip bulunan
ülkemize de yakından ilgilendirmektedir.
Bir başka hedef
ise küresel sömürü aracı olan
doların mevcut hegemonyasının
sürdürülmesidir.
BÜYÜK İSRAİL PROJESİ
İÇİN EVANJELİSTERDEN YAR-
DIM MI ALINIYOR?
Evanjelistlerin Sayıları
ABD’de 70 milyonu, Dünya
üzerinde de 500 milyonu bulmaktadır.
Aslında hıristiyanlar,
yahudileri hiç sevmezler. Hatta
onlardan nefret ederler. Ama
görmekteyiz ki, hıristiyanlığın
en koyu merkezlerinden birisi
olan ABD hükümeti, çok
ciddi bir şekilde İsrail’i desteklemektedir.
Bu destek, gerek
ekonomik ve gerekse de askeri
boyutta olmaktadır. İsrail’e
karşı yapılan her hareket, sanki
ABD’ye yapılmış gibi tepki vermektedirler.
Evanjeliklerin ve Yaheb beklentisi
içerisinde olan Siyonist
Yahudilerin rüyalarını süsleyen
bu sahne, yani Ortadoğu’nun
Cehenneme dönmesi ne yazık
ki gerçekleşmeye başladı gibi.
Üzüntü verici olan; Müslümanlarında
böyle bir savaşın yaşanmasını
Allah’ın murat ettiğine
inanmaları ve bunu kadere
bağladığına dair şüphelerinin
olmamalarıdır. Ancak şunu
kısaca belirteyim: Bu inanç her
Müslümana ait değildir…
ABD ve İsrail arasındaki derin
siyasi, kültürel ve dini ilişkiyi anlamak;
hem ABD’nin Ortadoğu
politikasını daha doğru analiz
etmek için hem de ABD ve İsrail
dostluğunun dünü, bugünü ve
geleceğinin idraki için önemi
haiz bir konudur. Hareketin
önde gelen isimleri ise Bush’un
da akıl hocalığını yapan Jerry
Falwel, Pat Robertson, Franklin
Graham ve Jerry Vines gibi
İslam ve Peygamber Efendimiz
için ağza alınmayacak hakaretlerde
bulunan kişiler bulunuyor.
TÜRKİYE BU SAVAŞIN NERE-
SİNDE?
Türkiye bu planlara karşı
atması gereken adımları, Suriye
İç Savaşı başlayana kadar sadece
savunma konusunda attı.
Türkiye’yi Suriye’deki iç savaşa
dâhil etmek için çeşitli provakatif
eylemler düzenlediler. Bu
konuda F4 uçağımızın Akdeniz’de
düşürülmesi, ülkemize
düşen roket ve füzeler, canlı
bombalar vs. bunun için yapılmış
birer eylemdi. Türkiye bekle
-gör politikası güderek bunlara
göğüs germeye çalışıyorken, 15
Temmuz darbe girişimi ile karşı
karşıya kaldı. Bu girişim bertaraf
edildikten sonra siyasi ve askeri
mekanizma gücünü göstererek
Fırat Kalkanı operasyonunu
başlattı.
Siyasi durum her ne kadar
sürekli değişkenlik gösterse de,
Türkiye bölgesinde oynanan
Evanjelist oyunlara karşı sürekli
bir reaksiyon göstermektedir.
Bu reaksiyon doğrudan doğruya
Evanjelist-Siyonist ittifaka zarar
verirken bölge halklarının ise
bu şeytani plana olan direncini
artırmaktadır. Onlar hiç vazgeçmeyecekler.
Fakat Türkiye
Cumhuriyet’i sağlam temeller
üzerine kurulu olan yapısı her
daim bunlara engel olacaktır.
Bütün kavramların birbirine
geçtiği masal ile gerçeğin,uhrevi
ile dünyevi , efsane ve
yaşanmışlığın tüm kavramların
birbirine geçtiği günümüzde
değişen dünya düzenine ayak
uydurmak mı? Yoksa düzene
direnmek mi?
1
TUĞBA TEKTAŞ
ocak ‘18

FOTOYORUM
OĞUZHAN ŞAMLIOĞLU
Sanatçı eserinde Ramallah’ta yaşayan bir kadının hikayesinden esinlendi.
İsrail ordusu tarafından gelen patlamayan bombaları saksıya dönüştürerek.
Çiçekler açmasını sağladı.
1
Sanatçı eserini şu soruyla anlatıyor; Yaşadığımız ortamda
hangi birimiz olumsuzlukların içerisinde umudu görüp onu güzelleştirebiliyoruz ?
ocak ‘18

FOTOYORUM
MEHMET SABT GÖKTAŞ
Herkes kendi Amerka’sının önünü süpürse,
dünya güllük gülistanlık olur.
2
kusva.org

TUNAHAN K
YAZI GELEC

URFEYİZ
EK