ΚΙΝΗΤΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ & ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ - ΤΕΥΧΟΣ 235

βάνουν δεν έχουν διδαχτεί τα πρέποντα, οι δε καθηγητές
διαμαρτύρονται γιατί όλα αλλάζουν με τόσο γρήγορο ρυθμό,
που όσο και αν προσπαθούν, πάλι δεν προλαβαίνουν να
διδάξουν στα παιδιά τα «καινούρια». Έτσι, αποκτά ιδιαίτερη
σημασία το σχόλιο του Βρετανού Sir Michael Barber, ειδικού
σε θέματα παιδείας, και συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού,
Tony Blair, που επιμένει πως «δε μετράει ποια
επαγγέλματα θα σωθούν και ποια όχι, αλλά κυρίως ποιοι
από τους σημερινούς ρόλους θα αυτοματοποιηθούν και
ποιοι όχι…» Και αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα
τους γιατρούς και τους δικηγόρους που συνεχίζουμε να
εμπιστευόμαστε και να χρειαζόμαστε, παρότι οι μηχανές
μάλλον προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα, σε ότι αφορά
στη διάγνωση και την ευθυκρισία…
Ο Βρετανός ειδικός, που θεωρείται παγκοσμίου φήμης
αυθεντία στα εκπαιδευτικά συστήματα και τη μεταρρύθμιση
της παιδείας, όχι μόνο δε φοβάται την εμπλοκή της προηγμένης
Τεχνητής Νοημοσύνης στο χώρο του, αλλά αντίθετα
πιστεύει πως ο συνδυασμός της με καλούς δασκάλους,
μπορεί να μεταμορφώσει την εκπαίδευση ανά τον κόσμο!
Θεωρεί ότι δεν τίθεται θέμα επιλογής, είτε της μίας είτε
της άλλης κατάστασης, αλλά ζητάει «λιγότεροι και πιο προχωρημένοι
δάσκαλοι να συμπράξουν με τις μηχανές, που
θα τους απαλλάξουν από τις αγγαρείες και θα τους προσφέρουν
παντοδύναμες βάσεις με στοιχεία και δεδομένα
για τη διδασκαλία τους…». Και για να μη νομίσετε πως σε
ένα τέτοιο περιβάλλον θα βασιλεύει μονάχα η τεχνολογία,
ο Βρετανός ειδικός προσθέτει πως οι αυριανοί φοιτητές θα
χρειαστεί να αναπτύξουν «υψηλό επίπεδο στη βασική εκπαίδευση,
με καλή γνώση Ιστορίας, Κοινωνικών Επιστημών,
Λογοτεχνίας και Επιστημών, παράλληλα με ηθικό υπόβαθρο
και προσωπική διάθεση συνεισφοράς στο σύνολο».
Μάλιστα! Ωραίος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, θα
μου πείτε… Σύμφωνοι, αλλά αν δε βάλεις προδιαγραφές
και κάπως ψηλά τον πήχη, πάντα θα περνάς από κάτω!
Στην πράξη όμως τι γίνεται, θα ρωτήσετε, και με το δίκιο
σας, καθώς οι αλλαγές καταφθάνουν σαν τσουνάμι! Μία
ιδέα για το μέλλον (που στη σύλληψή της δεν είναι πολύ
διαφορετική από τη συνεργασία ανθρώπου-μηχανής την
οποία οραματίζεται ο Sir Michael) μπορούμε να πάρουμε από
πρόσφατο άρθρο του Wired, που με αφορμή την εντυπωσιακή
παρουσίαση της πανέμορφης ηλεκτροκίνητης νταλίκας
της Tesla, κάνει ευρεία αναφορά στο μέλλον της, αλλά και
στις εργασιακές σχέσεις στον συγκεκριμένο τομέα, στις
ΗΠΑ (και μη μου γκρινιάξετε για τις συνεχείς αναφορές
στην αμερικανική πραγματικότητα - είτε το θέλουμε, είτε
όχι, εκεί κυρίως δοκιμάζεται στην πράξη το «αύριο» για
όλο τον κόσμο…).
Λέει λοιπόν το καλό περιοδικό, αφού δώσει προηγουμένως
άφθονα στοιχεία για τον κλάδο των αμερικανικών οδικών
μεταφορών, πως για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα, οδηγοί
και αυτόνομα οχήματα θα συμβιώνουν, απλώς γιατί δεν
γίνεται διαφορετικά. Από τη μία χρειαζόμαστε τα καλά της
αυτονομίας, με κυριότερο την ασφάλεια (η συντριπτική
πλειοψηφία των δυστυχημάτων οφείλονται στον ανθρώπινο
παράγοντα), από την άλλη οι «μηχανές» που διαθέτουν
auto-pilot δεν μπορούν ακόμα να εγγυηθούν βέλτιστη συμπεριφορά
μέσα σε πόλεις, σε δύσκολα σημεία εισόδων
και εξόδων, στην κίνηση σε μεταβλητό περιβάλλον (π.χ.
στο πεδίο μεγάλων κατασκευαστικών έργων) και πολύ
περισσότερο κάτω από κακές καιρικές συνθήκες, δυνατή
βροχή και χιόνι, που εξουδετερώνουν, ως ένα βαθμό, τα
ηλεκτρονικά συστήματά τους.
Ήδη κάμποσες startups έχουν παρουσιάσει «μικτές» λύσεις,
που ξεκινούν από την «ομαδοποίηση» ολόκληρου στόλου
ψηφιακά συνδεδεμένων μεταξύ τους φορτηγών (Peloton
Technology) με έναν από τους οδηγούς να αναλαμβάνει
κάθε φορά το τιμόνι, ως τη χρησιμοποίηση «πλοηγών» που
ελέγχουν στα τελευταία χιλιόμετρα την αυτόνομη κατά τα
άλλα νταλίκα είτε μπαίνοντας στην καμπίνα τους (η λύση
της Embark), είτε από μακριά, με τηλεχειρισμό (η λύση
της Starsky Robotics). Ψαχνόμαστε λοιπόν… Άλλωστε
και τα αυτοκίνητα, όταν βγήκαν, «σκότωσαν» τις άμαξες,
«γέννησαν» όμως ολόκληρους νέους κόσμους στην πετρελαιοβιομηχανία,
την αυτοκινητοβιομηχανία, τη φιλοξενία, τις
κατασκευές και τόσα άλλα…
infocom•01•18 7