Αναθεώρηση Του Συντάγματος & Οικονομία

Προλογίζοντας ∆ιαχρονικά
Κριτικὴ Θεάτρου
Περσεὺς Ἀθηναῖος
«ΟΡΝΙΘΕΣ» ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
Ἡ κωµῳδία αὐτή, γραµµένη τὸ 414 π.χ., ἀπὸ τὸν
κυνικότατο Ἀριστοφάνη, θεωρεῖται,γενικά, ἡ πιὸ
ἐµπνευσµένη σκηνικὴ δηµιουργία τοῦ ποιητῆ, ἡ πιὸ
εὐφάνταστη, ἡ πιὸ χαριτωµένη, ἡ πιὸ εὐφυής. Καὶ τοῦτο,
διότι τὸ ἔργο αὐτὸ ἀποµακρύνεται ἀπὸ τὴν πολιτικὴ
ὑφὴ πολλῶν ἄλλων, ποὺ ὅπως εἶναι γνωστό, εἶναι καὶ
τὸ βασικὸ στοιχεῖο ἐξόρµησης τοῦ ἀνεπανάληπτου
πνεύµατος τῶν αἰώνων. Ἀπὸ ὅσα ἄλλωστε, ὑπάρχουν
γύρω ἀπὸ τὴν προσφορὰ τοῦ Ἀριστοφάνη, µεταξὺ τῆς
«Εἰρήνης» καὶ τῶν «Ὀρνίθων» δὲν ὑπάρχει καµµιὰ ἄλλη,
ἐνδιάµεσα ποὺ τὸ κείµενό της νὰ στηρίζεται στὴν πολιτική.
Οἱ «Ὄρνιθες» πλαστουργοῦνται ἀπὸ ἕνα διάλογο,
ὅπου κατὰ τὴ συνήθεια τοῦ ποιητῆ, διακωµωδοῦνται
πρόσωπα τῆς ἐποχῆς του καὶ καταστάσεις, ὅπου τὸ γέλιο
ἀναδύεται πηγαῖο. Με τοὺς «Ὄρνιθες» ὁ ποιητὴς
ἐκφράζει µέσα ἀπὸ τὰ ὑπέροχα εὑρήµατά του, τὴν
πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀθλιότητα τῶν Ἀθηνῶν, ἀλλὰ
καὶ θίγει τὴν ἄτυχη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῶν τότε διοικούντων
τὸ λαό, ὑπονοώντας τὴν ἀποτυχοῦσα Σικελικὴ
ἐκστρατεία. Ἐπάνω, ὅµως, ἀπὸ ὅλα αὐτά, ὁ Ἀριστοφάνης,
µὲ τὴν εὐστροφία τῆς σκέψης του, µὲ τὸ δαιµόνιο τοῦ
ΘΙΓΕΙΝ µὲ κωµικότητα, ὁµολογεῖ τὸν διακαὴ πόθο του,
γιὰ τὴ δηµιουργία µιᾶς ἰδανικῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας,
– 11 –