Photo Album Alumni Symposium & Talk
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ<br />
1o ΣΥΜΠΟΣΙΟ<br />
ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ<br />
40 years<br />
ΤΜΗΜΑΤΟΣ<br />
ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ<br />
15-16 Ιουνίου<br />
Συνεδριακό Κέντρο<br />
Πανεπιστημίου Πάτρας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ<br />
1η<br />
Ημέρα<br />
40 years<br />
15-16 Ιουνίου<br />
Συνεδριακό Κέντρο<br />
Πανεπιστημίου Πάτρας
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018<br />
18:00 – 21:00 Εγγραφές<br />
18:00 – 18:30 Χαιρετισμοί<br />
18:30 – 19:00 Δημήτρης Ματαράς, Καθηγητής<br />
“Το Τμήμα μας: 1977-2017”<br />
19:00 – 19:30 Δημήτρης Βαγενάς, Καθηγητής, Πρόεδρος Τμήματος<br />
“Σχεδιάζοντας το Τμήμα του μέλλοντος”<br />
19:30 – 20:00 Γιώργος Παπαθεοδώρου, Ομότιμος Καθηγητής<br />
“Το βαλς των χαμένων ονείρων”<br />
20:00 – 20:30 Κώστας Βαγενάς, Καθηγητής<br />
“Τι καταφέραμε”<br />
20:30 Κοκτέιλ υποδοχής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ<br />
2η<br />
Ημέρα<br />
40 years<br />
15-16 Ιουνίου<br />
Συνεδριακό Κέντρο<br />
Πανεπιστημίου Πάτρας
Σάββατο 16 Ιουνίου 2018<br />
Πρώτη Θεματική Ενότητα<br />
09:00 – 09:30 Προσκεκλημένη ομιλία στη μνήμη του Α. Χ. Παγιατάκη<br />
Σπύρος Πανδής “Μαθαίνοντας από τον Άλκη: Αναμνήσεις από την δεκαετία του 80’”<br />
09:30 – 09:45 Ιωάννης Γεντεκάκης ‘ΤΧΜ ΠΠ: Τα πρώτα δύσκολα βήματα’<br />
10:00 – 10:15 Στέλιος Νεοφυτίδης, ‘Σπουδές, έρευνα… σε ένα ανύπαρκτο τμήμα ΧΜ’<br />
10:15 – 10:30 Παναγιώτης Παντζίκας ‘Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι?’<br />
10:30 – 10:45 Γιώργος Συριόπουλος, ‘Ο δύσκολος δρόμος του Μηχανικού Επιχειρηματία’<br />
10:45 – 11:00 Εσπερία Τσαγκαροπούλου, ‘Χημική Μηχανική - Το πασπαρτού κλειδί που<br />
απελευθερώνει τις δυνατότητές σου’<br />
11:00 – 11:30 Διάλειμμα - Καφές
Δεύτερη Θεματική Ενότητα<br />
11:30 – 12:00 Προσκεκλημένη ομιλία, Μιχάλης Λεμπιδάκης<br />
“Πανεπιστήμιο & Βιομηχανία για μια Ελλάδα πιο δυνατή”.<br />
12:00 – 12:15 Γιώργος Πλακογιαννάκης, ‘Chemical Engineering and Industry 4’<br />
12:15 – 12:30 Στάθης Κικκινίδης, "Το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών<br />
ως πυρήνας ανάπτυξης Ακαδημαϊκής Αριστείας"<br />
12:30 – 12:45 Φραγκίσκος Κουτελιέρης, ‘Ο ανάποδος δρόμος…’<br />
12:45 – 13:00 Νικόλαος Θωμόπουλος, ‘Ο ρόλος του Χημικού Μηχανικού στο σχεδιασμό<br />
και υλοποίηση αναπτυξιακών προγραμμάτων’<br />
13:00 – 13:15 Θωμάς Μπινιάρης, ‘Χρώματα και Χημική Μηχανική’<br />
13:15 – 13:30 Δημήτρης Τσιπλακίδης, Χημική Μηχανική: The sky's not the limit!<br />
13:30 – 14:00 Παρεμβάσεις Συνέδρων
Τρίτη Θεματική Ενότητα<br />
15:30 – 15:45 Προσκεκλημένη ομιλία Λάζος Δημοσθένης, "Προσωπικές δεξιότητες ως<br />
πυλώνες δημιουργίας αξίας"<br />
15:45 – 16:00 Σμυρνιώτης Παναγιώτης, ‘Studying Chemical Engineering in Patras and how<br />
it helped my academic career in the USA<br />
16:00 – 16:15 Μάνος Φουντούκης, «Τι διδάχθηκα στην Πάτρα εκτός από Χημική Μηχανική».<br />
16:15 – 16:30 Στεφάνου Παύλος, Κύπρος, "Η μοναδική θέση της Χημικής Μηχανικής ως<br />
δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Φυσικής και Μηχανικής"<br />
16:30 – 16:45 Στρογγυλόπουλος Γιώργος, Smart Specialization<br />
16:45 – 17:00 Σουεντιέ Σταμάτης, ‘2000-2005: Φανταστείτε ένα χώρο 4 διαστάσεων…’<br />
17:00 – 17:15 Ζαγοραίος Δημήτρης, "2012-2017: Σπουδάζοντας στο Τμήμα Χημικών<br />
Μηχανικών<br />
21:00 Χοροεσπερίδα
Σκηνοθετική Προσέγγιση και Φωτογραφία<br />
ANDREAS LABROPOULOS<br />
Email: andresident@yahoo.com
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ<br />
2η<br />
Ημέρα<br />
40 years<br />
15-16 Ιουνίου<br />
Συνεδριακό Κέντρο<br />
Πανεπιστημίου Πάτρας
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ<br />
Πανεπιστήμιο &<br />
Βιομηχανία για μια<br />
Ελλάδα πιο δυνατή<br />
Μιχάλης Λεμπιδάκης
Καλημέρα σεβαστοί μου καθηγητές, καλοί<br />
μου συμφοιτητές, φίλες και φίλοι, όλοι εσείς<br />
οι νέοι που είστε το μέλλον μας.<br />
Με χαρά ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του τμήματος να παραβρεθώ και<br />
να μιλήσω στη σημερινή συνάντηση. Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου<br />
κάνατε.<br />
Βλέπω εδώ πως τουλάχιστον 4 συμφοιτητές μου, από τους 28 που είμαστε,<br />
είναι καθηγητές στο τμήμα μας, πράγμα ιδιαίτερα εντυπωσιακό, που<br />
αποδεικνύει την καλή δουλειά που γινόταν.<br />
Από τις σπουδές μου ίσως να μην αξιοποίησα τις λεπτομερείς τεχνικές<br />
γνώσεις, αλλά αυτό που κέρδισα και με βοήθησε αφάνταστα στην<br />
επαγγελματική μου σταδιοδρομία ήταν η αντίληψη των τεχνολογικών θεμάτων<br />
και η αναλυτική ικανότητα - που αποτελεί το κυριότερο εφόδιο του μηχανικού.<br />
Για το λόγο αυτό εκτός από εμένα και τον αδελφό μου που σπουδάσαμε μαζί<br />
εδώ στην Πάτρα, και οι 2 μεγαλύτεροι γιοί μου είναι πια μηχανικοί ενώ<br />
μηχανικός σπουδάζει και ο τρίτος. Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό και πιστεύουμε<br />
πως η επιστήμη μας αποτελεί μια εξαιρετική βάση για επαγγελματική επιτυχία.<br />
Θα μιλήσω σήμερα με τριπλή ιδιότητα: του απόφοιτου που αγαπά το<br />
Πανεπ/μιο, που οφείλει στο Πανεπ/μιο και θέλει να το δει να πετυχαίνει στην<br />
αποστολή του, του πατέρα, μια που οι γιοι μου είναι στην ηλικία των παιδιών<br />
εδώ κι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς κι ανησυχίες με εσάς τα νέα παιδιά<br />
που βρίσκεστε σ’ αυτή την αίθουσα, και του επιχειρηματία που θέλει δυνατά<br />
στελέχη κι επιστήμονες για να πετύχει την ανάπτυξη της επιχείρησής του κι<br />
ευρύτερα της οικονομίας μας.<br />
Πανεπιστήμιο και Βιομηχανία στην Ελλάδα του 2018.<br />
Πιστεύω ακράδαντα ότι η επιτυχία του ενός εξαρτάται κι αποτελεί<br />
προϋπόθεση για την επιτυχία του άλλου.<br />
Έχει νόημα Πανεπ/μιο και Τμήμα Χημικών Μηχανικών χωρίς Βιομηχανία όπου η<br />
γνώση μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή χρήσιμων προϊόντων και οι<br />
απόφοιτοι να βρουν επαγγελματική απασχόληση και προοπτικές εξέλιξης;<br />
Έχει αξία η μόρφωση απλά για τη μόρφωση?<br />
Αλλά και η βιομηχανία … να σταθεί χωρίς γνώση κι άξιους επιστήμονες δε<br />
μπορεί ούτε για μια μέρα στη σύγχρονη εποχή !<br />
Πιστεύω πως όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας, κι όλοι σήμερα πονάμε για την<br />
κατάστασή της. Ίσως κάποιοι να πιστεύουν πως για ότι μας συμβαίνει φταίνε<br />
κάποιοι άλλοι. Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι συνδικαλιστές, οι αμερικάνοι, οι<br />
γερμανοί ή … δεν ξέρω ποιοί.
Η αλήθεια είναι πως - όχι μόνο εμείς σα χώρα - αλλά και ολόκληρος ο δυτικός κόσμος<br />
αντιμετωπίζει την τελευταία 10ετία πάρα πολύ έντονα τις συνέπειες και τις προκλήσεις της<br />
Παγκοσμιοποίησης. Αυτή είναι, στην πραγματικότητα, η αιτία της κρίσης. Το άνοιγμα των<br />
αγορών, η γρήγορη κι ελεύθερη μεταφορά κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, γνώσης και<br />
τεχνολογίας από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο. Αν είχαμε 5 τομείς δυνατούς, όπως η<br />
Γερμανία, αν συνδυαζόταν η γνώση και η φαντασία για να παράγουμε πρωτότυπα προϊόντα,<br />
όπως για παράδειγμα η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και το Ισραήλ, αν είχε επικρατήσει τις<br />
προηγούμενες δεκαετίας ένα παραγωγικό-εξαγωγικό μοντέλο ανάπτυξης - τότε η<br />
Παγκοσμιοποίηση δεν θα είχε αποσαθρώσει τα εργοστάσιά μας - που σε μεγάλο βαθμό, από<br />
στρεβλές δικές μας επιλογές, είχαν στηριχτεί στις επιδοτήσεις, στις κρατικές προμήθειες και στην<br />
πλασματικά φουσκωμένη με δανεικά εγχώρια κατανάλωση.<br />
Όμως, η Παγκοσμιοποίηση πέρα από το ότι είναι Δίκαιη γιατί βοηθά ανθρώπους στα πέρατα<br />
της γης, πολύ πιο φτωχούς από εμάς να ανεβάσουν το βιοτικό και μορφωτικό τους επίπεδο,<br />
είναι ένα ποτάμι που δε γυρίζει πίσω. Εθελοτυφλούν όποιοι πιστεύουν πως μπορούν να<br />
σταματήσουν τους λαούς όλου του κόσμου από την πρόοδο που συνεπάγεται το άνοιγμα<br />
των συνόρων, των αγορών και των διαύλων της γνώσης. Και δυστυχώς είναι αναπότρεπτο η<br />
Παγκοσμιοποίηση να συνεχίσει να συμπιέζει το ατομικό εισόδημα των λαών της Δύσης, γιατί ο<br />
παγκόσμιος πλούτος δεν αυξάνεται αναλογικά με την αναγκαία αύξηση του συλλογικού κι<br />
ατομικού πλούτου των χωρών της Ασίας της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Οπότε,<br />
εισοδήματα από τη Δύση μεταφέρονται και θα μεταφέρονται προς την Ανατολή κι αργότερα<br />
θα προς το Νότο.
Αν εμείς στην Ελλάδα δεν καταλάβουμε ότι πρέπει να αναζητήσουμε μόνοι<br />
μας μια νέα θέση στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, κι ότι πρέπει να<br />
αναπτύξουμε δεξιότητες, να τρέξουμε πιο γρήγορα από τους άλλους, να<br />
πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε αυτή τη νέα θέση, είναι σίγουρο πως το<br />
μέσο βιοτικό επίπεδο της επόμενης γενιάς θα είναι χαμηλότερο από της<br />
σημερινής. Θα το αποδεχτούμε σα νομοτέλεια - ή θα ξεσηκωθούμε για να<br />
διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για το δικό μας το λαό ;<br />
Η χώρα μας δεν είναι πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους. Το<br />
εργατικό μας κόστος - παρόλο που έχει μειωθεί συγκριτικά -<br />
δεν είναι το φθηνότερο, κι ούτε σε καμία περίπτωση θέλουμε<br />
να γίνει. Το κόστος ενέργειας, τα επιτόκια, τα μεταφορικά, το<br />
μικρό μέγεθος της αγοράς μας που δεν επιτρέπει οικονομίες<br />
κλίμακας, όλα αυτά μας έχουν καταδικάσει σ’ αυτό που ο<br />
περίφημος καθηγητής στρατηγικής, ο Michael Porter, ονομάζει<br />
“stuck in the middle”. Δηλαδή, ούτε αρκετά φθηνοί είμαστε<br />
ούτε αρκετά διαφορετικοί σ’ αυτό που προσφέρουμε. Αυτή<br />
είναι η αιτία της παρακμής μας.<br />
Είναι αλήθεια ότι δε βρέθηκαν κάποιοι οραματιστές πριν 15-20 χρόνια να<br />
δουν από μακριά το παγόβουνο και να οδηγήσουν την οικονομία μας σε<br />
μια διαφορετική πορεία. Αλλά είναι - πιστεύω - οι κοινωνικές συνθήκες που<br />
γεννάνε τους οραματιστές ηγέτες. Κι η κοινωνία της μεταπολίτευσης είχε<br />
άλλα πρότυπα, βασισμένα στην κατανάλωση και τη διόγκωση του κράτους<br />
αντί για την ανάπτυξη της γνώσης και της επιχειρηματικότητας. Οπότε δεν<br />
πρέπει να παραπονιόμαστε - ειδικά η δική μου γενιά που άφησε τους<br />
καιρούς των παχιών αγελάδων να μας αποκοιμίσουν.<br />
Σήμερα είμαστε σε Πόλεμο. Είτε θα καταφέρουμε με τη δουλειά μας να<br />
βρούμε μια καινούργια θέση στο διεθνή οικονομικό στίβο είτε δεν θα<br />
ανακάμψουμε ποτέ. Κι εφόσον δεν μπορούμε - και δεν θέλουμε - να γίνουμε<br />
οι πιο φτηνοί σε κόστος, μόνη διέξοδος είναι η Διαφοροποίηση των<br />
προϊόντων κι υπηρεσιών που παράγουμε. Με την καινοτομία, την ποιότητα,<br />
την ευελιξία, την προσαρμοστικότητα, την ταχύτητα στην εξυπηρέτηση. Κι<br />
όλα αυτά σημαίνουν: να βασιστούμε στο ανθρώπινο μυαλό, στη φαντασία,<br />
στη γνώση.<br />
Φίλοι καθηγητές, φίλοι συμφοιτητές, φίλοι φοιτητές, έχουμε εμείς οι μηχανικοί<br />
μια τεράστια ευθύνη: Να παράγουμε Γνώση και να τη μεταφέρουμε, να την<br />
αξιοποιούμε, να τη μετουσιώνουμε σε Προϊόντα και Υπηρεσίες ανταγωνίσιμα<br />
στις διεθνείς αγορές.
Εμείς οι μηχανικοί, οι άνθρωποι που σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε απτά<br />
πράγματα για τον κόσμο, από το μετερίζι του ο καθένας, στην έρευνα,<br />
στην παραγωγή, στις πωλήσεις, στη διοίκηση των επιχειρήσεων, στα<br />
Πανεπιστήμια - να αποτελέσουμε την αιχμή του δόρατος για ένα καλύτερο<br />
μέλλον για την πατρίδα μας, για εμάς και για τις οικογένειές μας.<br />
Δε θέλω να μείνω σε ιδέες κι ευχολόγια, θέλω να φέρω συγκεκριμένες ιδέεςπροτάσεις.<br />
Κάποιες από αυτές ίσως ξενίσουν, ίσως και να δυσαρεστήσουν.<br />
Ας τις αξιολογήσει ο καθένας με ανοιχτό πνεύμα.<br />
Θα ξεκινήσω από τα Πανεπιστήμια.<br />
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι υψηλού<br />
επιπέδου και προσφέρουν εύρος και βάθος γνώσεων ισάξιο με τα καλά<br />
πανεπιστήμια του εξωτερικού. Που πρέπει να βελτιωθούμε ?<br />
Εδώ δίδουμε έμφαση στην αφομοίωση της γνώσης, ενώ αλλού δίδεται<br />
μεγάλη έμφαση σε δύο πράγματα: Αφενός στην πρακτική εφαρμογή της<br />
γνώσης, μέσα από στενή συνεργασία Πανεπιστημίων-Παραγωγής, κι<br />
αφετέρου στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων των φοιτητών πέρα και έξω από<br />
τη γνώση. Στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και στη συνεργασία μέσα<br />
από δουλειά σε ομάδες, όπως αύριο-μεθαύριο θα απαιτείται στο χώρο<br />
εργασίας.<br />
Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που είναι<br />
ιδιαίτερα ατομικιστική, το Πανεπιστήμιο προετοιμάζοντας το νέο για την<br />
επαγγελματική του ζωή πρέπει να εστιάσει στο πως θα τον κάνει να<br />
λειτουργεί αποδοτικά σα μέλος μιας ομάδας. Στα χρόνια που είμαστε εμείς<br />
φοιτητές υπήρχε το δημόσιο, όπου η λέξη Ανταγωνιστικότητα, Καινοτομία,<br />
Κόστος, Ποιότητα, Ταχύτητα, Σχέση με τον πελάτη, ήταν κάτι άγνωστο κι<br />
άχρηστο. Τώρα αυτές έννοιες είναι το παν. Και πρέπει ήδη μέσα από το<br />
Πανεπιστήμιο οι αρχές αυτές να μπολιάζονται στους νέους μας.<br />
Το πρόγραμμα σπουδών πρέπει να προσαρμοστεί στις σημερινές κι<br />
αυριανές απαιτήσεις της Ελληνικής οικονομίας κι όχι σε γνώση που μπορεί<br />
να έχει φέρει κάποιος καθηγητής από το εξωτερικό όπου διέπρεψε, αλλά<br />
που λίγη σχέση έχει με το τι μπορούμε να παράγουμε στην Ελλάδα. Ένα<br />
παράδειγμα από το χώρο το δικό μου των πλαστικών: Πόσο νόημα έχει να<br />
μαθαίνουμε σε τεράστιο βάθος π.χ. τους καταλύτες και τις διεργασίες<br />
πολυμερισμού τη στιγμή που δεν υφίσταται πετροχημική βιομηχανία ?<br />
Αντίθετα, θα πρέπει να εντρυφήσουμε, να εκπαιδεύσουμε καλά τους νέους<br />
χημικούς μηχανικούς στην επεξεργασία πλαστικών υλικών ώστε να είναι<br />
πανέτοιμοι να συνεισφέρουν πρακτικές βελτιώσεις στα εργοστάσια<br />
πλαστικών.
Προτείνω λοιπόν, να συνεργαστεί το Τμήμα μας με το Σύνδεσμο Βιομηχανιών<br />
Πλαστικών να δημιουργήσουμε άμεσα ένα υποχρεωτικό μάθημα Τεχνολογία<br />
Επεξεργασίας Πλαστικών Υλικών, με κύριο χαρακτηριστικό τις συχνές<br />
επισκέψεις σε βιομηχανίες πλαστικών και την εκμάθηση των μεθόδων<br />
παραγωγής με σεμινάρια που θα κάνουν οι επιστήμονες και τεχνικοί της κάθε<br />
βιομηχανίας, είτε κατά την επίσκεψη είτε αργότερα εδώ στις αίθουσες του<br />
Τμήματος. Αν το θέλετε, είμαι στη διάθεσή σας να το οργανώσουμε αλλά και<br />
να το χρηματοδοτήσουμε σα βιομηχανικός κλάδος. Αντίστοιχα μαθήματα<br />
μπορεί να γίνουν και με άλλους κλάδους.<br />
Γενικότερα, προτείνω όλα τα Πανεπιστήμια να απευθυνθούν στους<br />
παραγωγικούς φορείς και να συσταθούν επιτροπές που θα αναθεωρήσουν<br />
τα προγράμματα σπουδών με βάση τις τωρινές και μελλοντικές ανάγκες της<br />
βιομηχανίας μας, του τουρισμού μας, της γεωργίας μας.<br />
Προτείνω επίσης να καθιερωθεί υποχρεωτική 6μηνη αμειβόμενη πρακτική<br />
εξάσκηση στο 4ο ή 5ο έτος σπουδών, κι όχι στα χαρτιά αλλά με 2<br />
επιβλέποντες, ένα από το Πανεπ/μιο κι ένα από τη βιομηχανία, και την<br />
εκπόνηση κατά τη διάρκεια της εξάσκησης μιας εργασίας από το φοιτητή,<br />
που θα βαθμολογείται. Το γεγονός ότι σε χώρες του εξωτερικού, Αγγλία,<br />
Αμερική, γίνεσαι μηχανικός με 3 ή 4 έτη σπουδών, σημαίνει ότι μπορούν να<br />
συμπιεστούν τα μαθήματα κατά 6 μήνες ώστε να συμπεριληφθεί η πρακτική<br />
εξάσκηση μέσα στα 5 χρόνια.<br />
Μα, θα μου πείτε, που θα βρούμε τόσες θέσεις πρακτικής εργασίας ;<br />
Τώρα θα στραφώ στους συναδέλφους μου της βιομηχανίας. Όταν<br />
λαμβάνουμε επιδοτήσεις από το κράτος, από την κοινωνία δηλαδή, δεν είναι<br />
δωράκι για να αυξήσουμε τα κέρδη μας, είναι κοινωνικός πόρος που μας<br />
διατίθεται για να τον χρησιμοποιήσουμε για το καλό της κοινωνίας. Σ’ αυτό<br />
το πλαίσιο, μπορεί να αποτελεί υποχρέωση των επενδυτών σε όλους τους<br />
τομείς, είτε είναι βιομηχανία, είτε τουρισμός, είτε γεωργία, είτε ενέργεια, είτε<br />
κατασκευές, εφόσον λαμβάνουν επιδότηση κι αναλογικά με το ύψος της, να<br />
απασχολήσουν φοιτητές για πρακτική εξάσκηση και να δίδουν στους<br />
φοιτητές μια λογική αμοιβή κατά τη διάρκειά της. Και για να μη μιλάω<br />
θεωρητικά, από φέτο το καλοκαίρι ένας φοιτητής ή φοιτήτρια του τμήματος<br />
μπορεί να έρθει για πρακτική στην εταιρία μας στο Ηράκλειο ή σε όποια<br />
θυγατρική μας στο εξωτερικό προτιμάει.<br />
Θα έρθω τώρα σ’ ένα ευαίσθητο θέμα.<br />
Σήμερα το 85% των νέων, ποσοστό πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο,<br />
σπουδάζει σε ΑΕΙ. Χωρίς να διερωτάται κανείς, όλοι αυτοί οι μελλοντικοί<br />
επιστήμονες που θα απασχοληθούν? Έχει τη δυνατότητα η ελληνική<br />
οικονομία να απορροφά τόσους δικηγόρους, τόσους καθηγητές, τόσους<br />
μηχανικούς;
Αντέχουμε το κόστος σα κοινωνία να σπουδάζουμε σε ΑΕΙ τόσους νέους<br />
που στο μέλλον δε θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτά που μαθαίνουν και<br />
για τα οποία κουράστηκαν και ξόδεψαν τόσα χρήματα οι γονείς τους και<br />
ολόκληρη η κοινωνία; Κάνουμε καλό σ’ αυτούς του ίδιους τους νέους; Όταν<br />
για παράδειγμα η ανιψιά μου, ένα εξυπνότατο νέο κορίτσι σπούδασε 5<br />
χρόνια αρχαιολόγος, για να της εκμυστηρευτεί στο τελευταίο έτος η<br />
καθηγήτριά της ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική απασχόλησης στο<br />
αντικείμενο που σπούδασε;<br />
Έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλάμε πόρους της κοινωνίας χωρίς<br />
αντίκρισμα;<br />
Αν συνεχίσουμε έτσι, θα φτάσουμε σε λίγα χρόνια να μην έχουμε τεχνίτες και<br />
τεχνικούς στα εργοστάσια, να μην έχουμε μάγειρους για τα ξενοδοχεία μας,<br />
και να απασχολούνται μηχανικοί σαν τεχνίτες και οικονομολόγοι σα<br />
σερβιτόροι. Δεν είναι μόνο ελληνικό το φαινόμενο αυτό. Βλέπω και σε άλλες<br />
δυτικές χώρες την ίδια τάση.<br />
Τι θα έπρεπε να γίνει ;<br />
Ο αριθμός των εισακτέων στα ΑΕΙ να προσαρμοσθεί στα επίπεδα που<br />
μπορούν με ορίζοντα 10ετίας και με βάση ένα αναπτυξιακό πλάνο να<br />
απορροφηθούν από την οικονομία μας σε κάθε τομέα.<br />
Μα, θα μου πείτε, που θα βρούμε τόσες θέσεις πρακτικής εργασίας;<br />
Τώρα θα στραφώ στους συναδέλφους μου της βιομηχανίας. Όταν<br />
λαμβάνουμε επιδοτήσεις από το κράτος, από την κοινωνία δηλαδή, δεν είναι<br />
δωράκι για να αυξήσουμε τα κέρδη μας, είναι κοινωνικός πόρος που μας<br />
διατίθεται για να τον χρησιμοποιήσουμε για το καλό της κοινωνίας. Σ’ αυτό<br />
το πλαίσιο, μπορεί να αποτελεί υποχρέωση των επενδυτών σε όλους τους<br />
τομείς, είτε είναι βιομηχανία, είτε τουρισμός, είτε γεωργία, είτε ενέργεια, είτε<br />
κατασκευές, εφόσον λαμβάνουν επιδότηση κι αναλογικά με το ύψος της, να<br />
απασχολήσουν φοιτητές για πρακτική εξάσκηση και να δίδουν στους<br />
φοιτητές μια λογική αμοιβή κατά τη διάρκειά της. Και για να μη μιλάω<br />
θεωρητικά, από φέτο το καλοκαίρι ένας φοιτητής ή φοιτήτρια του τμήματος<br />
μπορεί να έρθει για πρακτική στην εταιρία μας στο Ηράκλειο ή σε όποια<br />
θυγατρική μας στο εξωτερικό προτιμάει.<br />
Θα έρθω τώρα σ’ ένα ευαίσθητο θέμα.<br />
Σήμερα το 85% των νέων, ποσοστό πρωτοφανές σε<br />
παγκόσμιο επίπεδο, σπουδάζει σε ΑΕΙ. Χωρίς να διερωτάται<br />
κανείς, όλοι αυτοί οι μελλοντικοί επιστήμονες που θα<br />
απασχοληθούν;
Γιατί στην Αγγλία αν αποτύχεις σε 1 μάθημα χάνεις τη χρονιά<br />
κι αν αποτύχεις σε 2 ή 3 φεύγεις από το Πανεπιστήμιο; Ενώ<br />
εδώ έχουμε τις μεταφορές μεταφερομένων και φτάνουμε στο<br />
4ο έτος να χρωστάμε μαθήματα του 2ου; Και βέβαια να<br />
θεσπιστεί ανώτατο όριο ετών φοίτησης, με εξαίρεση τα παιδιά<br />
που αποδεδειγμένα εργάζονται κατά τη διάρκεια των<br />
σπουδών.<br />
Μικρότερη δαπάνη σε επίπεδο κοινωνίας, κράτος και γονείς, με<br />
μεγαλύτερη απόδοση και τελικά-τελικά περισσότερη<br />
ικανοποίηση για τους ίδιους τους νέους, καλύτερη εξασφάλιση<br />
για το μέλλον τους και υψηλότερο όφελος για την κοινωνία.<br />
Αντί της αστείας ανωτατοποίησης των ΤΕΙ, να φτιάξουμε τα<br />
καλύτερα ΤΕΙ 3ετούς φοίτησης, τα καλύτερα ΚΑΤΕΕ, για όσους<br />
τα θυμούνται, 2ετούς φοίτησης, και να δίδουμε στους νέους<br />
που δεν τους ταιριάζει ή που δε μπορούν να γίνουν καλοί<br />
επιστήμονες τα πρακτικά εφόδια που χρειάζονται σα μεσαία<br />
στελέχη και ειδικοί στους διάφορους τομείς. Π.χ. λογιστές,<br />
προγραμματιστές, animateur & ζαχαροπλάστες για τον<br />
τουρισμό μας, τεχνικοί για τη βιομηχανία, ειδικευμένοι<br />
καλλιεργητές για τους αγρούς.
Έρχομαι τώρα σ’ εσάς παιδιά.<br />
Οι σπουδές σας δεν είναι απλά αποκόμιση γνώσης. Κι οπωσδήποτε δεν<br />
είναι μόνο μια περίοδος «να περάσουμε καλά». Σίγουρα πρέπει να περάσετε<br />
καλά. Σίγουρα, πρέπει να χαρείτε αυτά τα όμορφα χρόνια. Ταυτόχρονα<br />
όμως, αυτό το δώρο της κοινωνίας, τη δωρεάν παιδεία που δεν την έχουν<br />
όλες οι χώρες, πρέπει να το σεβαστείτε και να αξιοποιήσετε αυτή την<br />
περίοδο για να προετοιμαστείτε για τις δύσκολες, τις σκληρές συνθήκες<br />
που θα αντιμετωπίσετε εκεί έξω. Ίσως να μη σας είναι εύκολο να<br />
κατανοήσετε τι εννοώ με πόλεμο, αλλά είμαστε πραγματικά σε πόλεμο. Για<br />
να φέρουμε μια παραγγελία στην Ελλάδα, τα στελέχη μας κυριολεκτικά<br />
δίνουν μάχες κάθε μέρα, κάθε ώρα. Με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους<br />
Ισπανούς ανταγωνιστές, αλλά και με τους Ισραηλινούς, τους Τούρκους,<br />
τους Ινδούς, τους Κινέζους.<br />
Θα πρέπει να αποκτήσετε λοιπόν - αυτά τα χρόνια που διαμορφώνεται η<br />
προσωπικότητά σας - όχι μόνο Γνώση, αλλά και το attitude του Πολεμιστή,<br />
που θέλει κόντρα σε κάθε συγκυρία - “against all odds” - να νικήσει.<br />
Δυστυχώς δεν είμαστε στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα αλλά στο Βυζάντιο<br />
του 14ου Αιώνα που είναι αδυνατισμένο και κυριολεκτικά περικυκλωμένο.<br />
Μέσα από τις σπουδές σας ή παράλληλα με τις σπουδές σας,<br />
προσπαθήστε να αναπτύξετε ταλέντα και δεξιότητες που θα σας φανούν<br />
αύριο στη ζούγκλα του διεθνούς ανταγωνισμού εξίσου χρήσιμα με τη<br />
γνώση ή κι ακόμα περισσότερο. Υπευθυνότητα, εργατικότητα,<br />
συνεργασιμότητα, δημιουργικότητα, εφευρετικότητα, ικανότητα επικοινωνίας<br />
και πειθούς, αναλυτική ικανότητα, ανάληψη πρωτοβουλίας, και πάνω απ’ όλα<br />
Αποτελεσματικότητα. Αυτά τα προσόντα θα αξιολογηθούν αύριο,<br />
παράλληλα φυσικά με το πτυχίο σας, όταν θα βγείτε στην αγορά εργασίας.<br />
Κι αναφέρομαι στη διεθνή αγορά εργασίας. Οσο κι αν σας φαίνεται<br />
παράξενο, και παρόλο που σα πατέρας και σαν έλληνας επιχειρηματίας θα<br />
έπρεπε να είναι η επιδίωξή μου να δω τα παιδιά μας να μένουν στον τόπο<br />
τους - η αγάπη κι η ευθύνη απέναντί σας με υποχρεώνουν να σας<br />
προτρέψω μετά το τέλος των σπουδών σας να επιδιώξετε να ζήσετε<br />
κάποιο διάστημα στο εξωτερικό. Είτε να συνεχίσετε τις σπουδές σας και να<br />
εξειδικευτείτε σε κάποιο αντικείμενο που σας αρέσει, είτε να εργαστείτε, να<br />
ταξιδέψετε, να γνωρίσετε τον κόσμο, τους ανθρώπους, να αναζητήσετε<br />
ιδέες κι ευκαιρίες, να αποκτήσετε εμπειρίες, να αξιοποιήσετε τις γνώσεις και<br />
τα ταλέντα σας, να διακριθείτε, να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση, να γίνετε<br />
πολίτες του κόσμου. Κι ελπίζω ότι μια μέρα όλα αυτά θα σας βοηθήσουν<br />
να γυρίσετε και να προσφέρετε στην πατρίδα.
Γυρίζω στο Πανεπιστήμιο<br />
και στη Βιομηχανία.<br />
Είναι μεγάλη ανάγκη να ανοίξουν δίαυλοι επικοινωνίας χωρίς<br />
φραγμούς και προκαταλήψεις εκατέρωθεν. Να δημιουργηθεί<br />
ένα νέο πλαίσιο ανταποδοτικής συνεργασίας που θα<br />
επιτρέψει στη Γνώση που κατέχετε εσείς εδώ στα<br />
Πανεπιστήμια να μας βοηθήσει εμάς στη Βιομηχανία να<br />
Καινοτομήσουμε και να Διαφοροποιηθούμε στη διεθνή αγορά.<br />
Ένα πλαίσιο όπου οι Επιχειρήσεις θα αναθέτουν έρευνες για<br />
νέες αναπτύξεις ή επίλυση προβλημάτων στα Πανεπιστήμια κι<br />
αυτά θα αμείβονται για το πραγματικό κόστος της παροχής<br />
υπηρεσιών συν ένα λογικό ποσοστό από το όφελος που θα<br />
αποκομίσει η Επιχείρηση.<br />
Η λύση αυτή θα δώσει δυνατότητα στις εταιρίες να<br />
γνωρίσουν νέους επιστήμονες και φοιτητές που θα μπορέσουν<br />
κατόπιν να αξιοποιήσουν στο δυναμικό τους, καθώς και<br />
στους φοιτητές την ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους<br />
στις Επιχειρήσεις και να αποκτήσουν ευκαιρίες απασχόλησης.
Η αξιολόγηση των καθηγητών και ερευνητών να βασίζεται πέρα από την<br />
επίδοσή τους στο διδακτικό έργο και στα αποτελέσματα αυτής της<br />
συνεργασίας με Επιχειρήσεις, στα έσοδα που φέρνουν στο Πανεπιστήμιο και<br />
στην προσφορά τους στην πραγματική οικονομία. Και βέβαια, η Γνώση έχει<br />
αξία και θα πρέπει να αντικατοπτριστεί στην αμοιβή των ίδιων των<br />
Καθηγητών και Ερευνητών που την παρέχουν, πάντα με βάση το αποτέλεσμα.<br />
Νομίζω ότι σαν εταιρία, ένας από τους βασικούς άξονες της καλής μας<br />
πορείας είναι η αξιοποίηση της γνώσης. Πέρα από τον πολύ μεγάλο αριθμό<br />
χημικών μηχανικών, ηλεκτρολόγων και μηχανικών άλλων ειδικοτήτων, γύρω<br />
στους 40 σε σύνολο 400 εργαζόμενων εδώ στην Ελλάδα, λειτουργούμε<br />
εργαστήρια πανεπιστημιακού επιπέδου για την έρευνα-ανάπτυξη και τμήμα<br />
engineering, που μας δίδουν τη δυνατότητα να προσαρμόζουμε τα<br />
προϊόντα μας στις απαιτήσεις καθεμιάς από τις 70 χώρες που εξάγουμε και<br />
να βγαίνουμε μπροστά από τους ανταγωνιστές μας. Πέρυσι δημιουργήσαμε<br />
ένα καινούργιο Τμήμα που το ονομάσαμε DR, Disruptive Research, με<br />
διδάκτορες μόνιμης απασχόλησης που στόχος τους είναι να δουλέψουν<br />
χωρίς την πίεση της καθημερινότητας πάνω στην ανάπτυξη εντελώς νέων<br />
προϊόντων, τα οποία θα βγουν στην αγορά σε 3-5 χρόνια, και θα πρέπει να<br />
ανατρέπουν τα δεδομένα στον τομέα μας δίδοντάς μας συντριπτικό<br />
ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.<br />
Το νέο αυτό Τμήμα εξασφάλισε στενή συνεργασία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας<br />
& Έρευνας και το Πανεπιστήμιο Κρήτης όπου θα συγκεράσουμε τις γνώσεις<br />
και τις εμπειρίες των μεν και των δε, θα αξιοποιήσουμε - φυσικά επ’ αμοιβή -<br />
τα θαυμάσια ερευνητικά όργανα που έχουν αγοραστεί στα Πανεπιστήμια και<br />
υποαπασχολούνται, για να βγάλουμε προϊόντα πραγματικά πρωτότυπα.<br />
Νομίζω ότι αντίστοιχες δράσεις συνεργασίας μπορούν να αναπτύξουν με τα<br />
Πανεπιστήμιά μας όλες οι ελληνικές βιομηχανίες που βλέπουν μπροστά.<br />
Πριν 2 βδομάδες παραβρέθηκα σε μια τελετή αποφοίτησης σε φημισμένο<br />
Πανεπιστήμιο της Αμερικής. Την εκδήλωση χαιρέτισε εκ μέρους των φοιτητών<br />
ένας νεαρός νοτιαμερικανός. Που είχε περάσει νύχτα τα σύνορα σε ηλικία 11<br />
ετών, από μυστικά περάσματα, και για πολλά χρόνια έζησε σα παράνομος<br />
μετανάστης. Αφιέρωσε την ομιλία του σ’ αυτούς τους μετανάστες, στα 11,5<br />
εκατομμύρια που υπάρχουν στην Αμερική, κι ιδιαίτερα στον πατέρα του. Που<br />
για να μπορέσει το παιδί του να σπουδάσει και να προοδεύσει, καθάριζε<br />
κάθε βράδυ, σα 2η δουλειά, τις σκάλες και τις τουαλέτες του ίδιου αυτού<br />
του Πανεπιστημίου. Δε μπόρεσα - ακούγοντας τα λόγια αυτού του νέου - να<br />
συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη, τελειώνοντας, να<br />
σας παρακαλέσω να αποτίσουμε φόρο τιμής μ’ ένα<br />
χειροκρότημα στον ανώνυμο Πατέρα και την<br />
ανώνυμη Μητέρα, που δούλεψαν ή δουλεύουν<br />
σκληρά μέσα στις αντίξοες συνθήκες της Ελλάδας<br />
της κρίσης, ώστε από το υστέρημά τους να ‘χουμε<br />
σήμερα 35 γενιές άξιων χημικών μηχανικών από το<br />
Τμήμα μας.<br />
Θέλω να ευχαριστήσω όλους μου τους καθηγητές<br />
γι’ αυτά που μου πρόσφεραν αλλά και τους<br />
συμφοιτητές μου που ζήσαμε μαζί στην Πάτρα 5<br />
όμορφα και παραγωγικά χρόνια. Εύχομαι στο Τμήμα<br />
μας να συνεχίσει το αξιόλογο έργο του.
40 years<br />
Γενική & Γραφιστική<br />
Επιμέλεια Έκδοσης<br />
Γιάννης Δημακόπουλος<br />
Επίκουρος Καθηγητής<br />
email: dimako@chemeng.upatras.gr<br />
Ηλεκτρονική Εγγραφή στο λίστα αποφοίτων<br />
Προπτυχιακών και Μεταπτυχιακών Σπουδών<br />
http://www.chemeng.upatras.gr/en/content/stay-touch-us<br />
®
40 years
Change language