Aarambh 2nd Publication

गझल सuाट सुरेश भट - Wीकांत अिvनहो4ी
अ=यापहT सु›याला माझा सराव नाहT. अ=यापहT पुरेसा हा खोल घाव नाहT. येथे >पसून
माझे काळीज बसलो मी आता भžयाभžयां«या हातात डाव नाहT!
वया«या अडीचNया वषÕ पो6लओ मुले उजवा पाय जायबंदT झाला तो कायमचा. इयÖा
११ वीत एकदा नापास, कला शाखेत इंटरमी®डअटला एकदा नापास, आ_ण B.A. «या
परTHेत दोनदा नापास आ_ण B.A. पास तेहT फZत ३ ›या Wेणीत.
अशी हSती, अशी NयZती जीवनात, आयुRयात काय कतृ 92व गाजवणार ?
पण घरातžया सØØयाकडून, 6म4ांकडून, सहका›यांकडून उपहासला गेलेला, उपेÙHला
गेलेला हा साधा माणूस झाला गझल सuाट सुरेश भट !!
6म4ांनी सहकाया·नी के लेला अपमान, घरातžया आ तांनी Sवक]यांनी के लेला उपहास,
/दलेलT िजNहारT लागणारT वागणूक यातून सुरेश भट नावा«या हSती«या अंतरंगात एक
भावनांचे य²कु ं ड धगधगू लागले आ_ण 2यात एक एक साGयाच पण तृ त धारधार
शŸदांचे ‹तर होऊन गझलां«या Q2यंचेवर >वराजमान झाले.
घरची प½रिSथती >व§च4, >व§च4 अशासाठ( µक वडील डॉZटर होते, पण कण9ब§धर.
काका होते पण मनोÛvण, सुरेश भटांना एक मुलगी >वशाखा व दोन मुले. हष9वध9न
आ_ण दुसरा §चÖरंजन पण एक मुलगा अपघातात वारला. ‹नयतीने वेळोवेळी के लेले
आघात आ_ण घात सुरेश भटांनी “हलाहल” सारखे पचवले, पण हलाहल पच>वžयावर
साHात महादेवाचा, शंकराचाहT रंग ‹नळा झाला ! अथा9त बदलला !!
सुरेश भटां«या Q2येक गझले मधून ना2यांची, Nयवहारांची आ_ण समाजा«या जडण-
घडणीची वाSत>वकता अगदT SपRट, उघडपणे आ_ण ‹ततक]च —ां‹तकारT प=धतीने
मांडलT आहे.
10