Diplomski radi,finalni

22
8. KLASIFIKACIJA ZONA OPASNOSTI OD EKSPLOZIJE PRAŠINA PREMA
ZAHTJEVIMA STANDARDA (NEC-„NATIONAL ELEKTRICAL CODE“) 14
Zbog posljedica eksplozija, na elevatorima žita u Americi je standardizovan nov pristup
klasifikaciji opasnog prostora, koji se primjenjuje i na ovim prostorima, za slučajuvoza cijelog
tehnološkog postupka.
To nije oposebna praksa već uobićajen postupak kod nostrifikacije strane, investiciono-tehničke
dokumentacije za izgradnju objekta u prehrambrenoj,drvnoj ili industriji plastičnih masa.
Prostori koji su ugroženi od zapaljive prašine poznati su kao prostori „CLASS 2“, koji se dalje
dijele u grupe: E, F i G.
Da bi se ugroženi prostor ovako definisao,potrebno je predhodno definisati sljedeće parametre:
- Električnu provodnost prašine,
- Temperaturu paljenja sloja prašine,
- Količinu prašine,
- Ponašanje prašine na temperaturu od 120°C,
- Veličinu energije paljenja potrebnu za paljenje oblaka zapaljive prašine.
8.1.Električna provodnost prašine
Fenomen provodnih staza, kada električna struja nalazi „svoj prolaz“ stazama najmanjeg otpora u
sloju prašine, grijući čestice na tim stazama i time stvarajući izvor paljenja, bio je osnovni razlog
za stvaranje takve podloge. Prema vrijednosti otpornosti, prašine su kategorisane u grupe.
a) Grupa E- prašine koje imaju otpornost manju od 10 5 Omcm ili kod kojih dolazi do proboja
ako se uzorak podvrgne polju od 1000V/cm.
b) Grupa F- prašine koje imaju otpornost između 10 5 Omcm i 10 8 Omcm i kod kojih ne dolazi
do proboja ako se uzorak podvrgne polju od 1000 V/cm.
c) Grupa G- prašine koje imaju otpornost veću od 10 8 Omcm i kod kojih ne dolazi do proboja
ako se uzorak podvrgne polju od 1000 V/cm.
Praktično, osnovu grupe E čine metalne prašine kao što su prašine magnezijuma ili aluminijuma,
grupu F čine ugljene prašine, a grupu G prašine plastičnih masa ili organskih proizvoda.
14
Metodologija određivanja zona opasnosti – eksplozivi i zapaljive prašine , Radovan M. Jovanov,strana 94.