GJUHA SHQIPE - Presheva

uji i përroit sa vinte shtohej edhe më shumë. Mandej ai ujë nisi të sjellë edhe degë të drunjve;
rrënjë të ndryshme. Për pak, krejtësisht harruam se ishim duke kërkuar qengjin dhe qenin e
humbur... Dhe ndoshta, nga frika e madhe që kishim prej asaj vërshime edhe do të harronim
sikur të mos e kishim vërejtur, matanë përroit qengjin e lagur që priste mu në breg të përroit.
Kur pa se nëpër përrua kalonte vërshimë e madhe, u step qengji dhe ktheu kokën prapa, andej
kah i vinte qeni... Mandej qengji bëri edhe dy hapa. Tash u gjend krejtësisht afër ujit, afër atyre
dallgëve të mëdha, veç sa nuk i sharronte këmba në ujë.
“I pafati unë, më shkoi qengji! Më shkoi Curri im!”-klithi shoku,-“Oh, çfarë do të them
në shtëpi kur të më pyesin prindërit e mi?”
Sa i humbëm të gjitha shpresat e në anën tjetër shokut tim i shkonin lotët faqes, edhe
qengji njëmend rrëshqiti me këmbët e para dhe u gjend në atë valë përrockës...
“Ku-ku për mua!”-klithi edhe shoku im.
Edhe vetë qeni u gjuajt mbi valë.
“Oh, tani edhe qeni im i mirë u mbyt!”-vazhdoi klithmën ai shoku im.
Edhe unë mendova njëherë se, vërtet, edhe qeni u mbyt. Por nuk ngjau ashtu. Përndryshe
po të ndodhte ashtu, siç mendonim ne gjatë atyre pak çasteve, kur qeni e qengji gjendeshin duke
u kacafytur me dallgë, ky tregim do të përfundonte dhimbshëm. Por, për fat të mirë të qenit,
qeni arriti me kohë dhe e kapi qengjin për qafe. Kur e shihnim qafën e qengjit në gojë të qenit
mendonim se po e hante por, pas pak kohe, kur pamë se qeni e tërhoqi qengjin dhe e qiti në
breg të përroit, u gëzuam pa masë. Curri ynë shpëtoi. Edhe shoku im i fshiu lotët... Krejtësisht
harruam se ishte duke rënë shi i madh. Ashtu, nëpër shi- u nisëm andej kah bregorja, kah ajo
lëndinë e madhe ku ishte kopeja, ku ishte edhe ai shoku ynë që e ruante kopenë. Qengjin e
mbanim në dorë, sepse ishte lagur e lodhur sa që nuk mund të mbahej në këmbë të veta, kurse
pas nesh vinte qeni ynë, ai qeni i guximshëm.
Në tekstin e dhënë më lartë informacioni më kryesor është:
a) Një nga djemtë u frikësua që e humbi qengjin
b) Qeni vërtet e urrente qengjin
c) Qeni e shpëtoi qengjin
d) Qengji ishte i lazdruar, kërcente dhe bënte ç’donte
18. Lexo tekstin dhe nënvizo në tekst veçoritë më të rëndësishme:
“Gjatë njëzet minutave të fundit, - ne ju paraqitëm shkaqet kryesore pse fëmijtë po
i braktisin shkollat gjithnjë e më shumë. Të dhënat e mbledhura tregojnë qartë se shkaqet
kryesore janë varfëria në rritje, niveli i ulët i mësimdhënies dhe i kushteve të mësimit në shkolla,
si dhe problemet esenciale në familje. Çështja është se çfarë duhet bërë përtej këtij konstatimi.
Të gjithë, që nga organet e larta të pushtetit deri te qytetari më i thjeshtë, kemi përgjegjësi për
fatin e këtyre fëmijëve. Përgjegjësia e disave është ligjore. – e të tjerëve, morale. Edhe sa kohë
do të vazhdojmë kështu, duke bërë një sy qorr dhe një vesh shurdh?
17