Dergi 2018-2019 son

Şirin mi şirin o okulumun sıcaklığı,hayata attığımız önemli
adımda bana kucak açan o yer ve imkânsızlıklar içinde
yaşadığımız o dönemde tek imkânımızın okumak olduğunu
sürekli bize hatırlatan o küçük ve özel okulum evet şu an
sizlerin okumakta olduğu okulumuzdur beni şu an polis
yapan…
Severek yaptığım mesleğimin her döneminde beni bu
noktalara getiren, hedefime ulaştıran o güzide okulumu ve
öğretmenlerimi asla unutmayacağım. Eğer hedefinizi
belirleyip buna inanmışsanız geriye tek bir şey kalmış
demektir.O da hedefinize ulaşmanız için geçmesi gereken
zaman…
Hepinize sevgilerimi iletiyorum…
Merhaba,
Ben İbrahim ÖZDEMİR. Çevre ve Şehircilik Bakanlığında
Bilgisayar Mühendisi olarak görev yapıyorum. 1992 yılında
İbniSina İlkokulunda eğitim görmeye başladım. İlkokul son
sınıfta hocalarımın yardımı ve gayretim sayesinde Turhal
Anadolu Lisesi’ni kazandım. Daha sonra Sakarya Üniversitesi
Mühendislik Fakültesi’nde üniversite öğrenimimi
tamamladım. Okulda arkadaşları ve öğretmenleri tarafından
sevilen, her zaman saygılı bir öğrenciydim. Başarımın sırrının
bu olduğunu söyleyebilirim. Siz de derslerinize çalışıp saygılı
ve birer öğrenci olursanız, hem çevreniz tarafından sevilen ve
sayılan hem de ulaşmak istediği başarıyı elde edebilen biri
olursunuz. Hepinize iyi çalışmalar diliyorum.
Yarınlarımız, Sevgili Arkadaşlar,
İsmim Erkan ERYILMAZ. Kendimi bildiğim yaştan üniversiteye gidene dek Varvara Mahallesi’nde yaşadım.2004 yılında
Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girmeye hak kazandım. Burada eğitimimi tamamladıktan sonra İstanbul Barosu bünyesinde
bağımsız avukat olarak yine İstanbul’da çalışmaya başladım. Hala bağımsız avukatlık görevimi sürdürmekteyim.
Sizlerle kıymeti olan bir ortak yönümüz var: Okulumuz. Tek farkı o zamanlar isminin İbni Sina İlkokulu olmasıdır. Evet, şu an
sizlerin oturmakta olduğu o sıralarda bir zamanlar bizler oturuyorduk. Derslerimizde geleceğimizi düşlüyor, teneffüslerimizde
çocukluğun neşeli günlerini arkadaşlarımızla geçiriyorduk. Ne kadar uğraşsam da, tüm zorluklarına rağmen o günlerin ne kadar
muhteşem olduğunu anlatmak pek mümkün değil, bu idrakimin ve kelimelerimin gücünü aşıyor.
Çocukluğuma dair en güzel anılarım, şu an sizin koşuşturduğunuz okulun bahçesinde ve okulun etrafındaki sokaklarda
bulunmaktadır. Kışın, üşüyen ellerimizi ve ayaklarımızı ısıtmak için etrafına toplandığımız sobalarımız, baharda yeşillenen dallarının
gölgesinde oynadığımız ağaçlarımız vardı. Mavi önlüklerimiz, beyaz yakalıklarımız küçük bir dünyamız ancak büyük hayallerimiz vardı.
Değerli arkadaşlar, yazımın başında sizlere hitap ederken “Yarınlarımız” kelimesini seçmem tesadüf değildir. Emin olun
uzak sandığınız yarın, beklediğinizden çok daha hızlı bir şekilde karşınızda duracaktır. Asla bitmeyecek sandığınız okullarınızdan
mezun olacak, son bulmayacak dediğiniz sınavları bir bir geçeceksiniz… Zaman, onunla nasıl geçindiğinize bağlı olarak değişen çok
yakın bir dost ya da çok yaman bir düşmandır. Her günümüz, geleceğimize giden ve asla döndüremeyeceğimiz bir trenin vagonları
olarak düşünürsek, ilerde kimsenin boş vagonlarla karşılaşmak istemeyeceğini biliyor gibiyim. O vagonları sevgiyle, bilgiyle, azimle ve
güzel ahlakla doldurmak gibisi yoktur. Bu yolda verilen çaba sizi her istediğiniz güzel hedefe kolaylıkla ulaştıracaktır.
Sizlerle bu satırlarda tanışma fırsatı bulmuş olmayı kendim için çok büyük bir mutluluk sayıyorum. Bu imkânı bizlere
sağlayan benim sınıf arkadaşım, sizlerin öğretmeni olan Canan Sünbül’ e çok teşekkür ediyorum. Aynı mutluluğu paylaştığımızı
umuyor, günün birinde hepinizin gözlerinin içine bakarak sohbet etmeyi gönülden diliyorum.
Sonsuz sevgi ve saygılarımla
20