ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ. Η ΕΝ ΖΩΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΝΟΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗ
Με το ΑΦΙΕΡΩΜΑ, ο Θρασύβουλος ανοίγει την ψυχή του, γράφει για το σόι του, μας δίνει συμβουλές και μας ζητά να αγαπήσουμε τους Ανθρώπους και να είμαστε επιεικείς μαζί τους. Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ενδιαφέρουσες ιστορίες ανθρώπων απλών, οι οποίες έχουν και λευκαδίτικο λαογραφικό ενδιαφέρον. Μιλά με υπερηφάνεια για την προσφορά του πατέρα του, Δημήτριου, στην πόλη της Λευκάδας και χωρίς συμπλέγματα για την καταγωγή του. Δεν διστάζει να αναφερθεί ως και στο έγκλημα τιμής στο οποίο ενεπλάκη ο παππούς του, στη σκληρή τιμωρία και στην κάθαρση που ακολούθησαν. Με το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ο Θρασύβουλος Φατούρος ανακεφαλαιώνει τη ζωή του, κλείνει τους λογαριασμούς του, συγκλονίζεται που η ζωή του πλησιάζει στη δύση της, χωρίς όμως να φοβάται τον θάνατο. " Η ζωή μου πλησιάζει τώρα προς τη δύση της. Τα όνειρα της ψυχής μου δεν ήταν τίποτ’ άλλο, παρά ένα άσπρο διαβατάρικο πουλί που χάνεται. Πόσο με συγκλονίζει η επιθυμία, αν ήταν μπορετό, να ξαναπάρω την καρδιά μου απ’ το χέρι και με γλυκόλογα να την σεργιανίσω στον λουλουδότοπο της ανεμελιάς, της ευτυχίας και της καλοσύνης."
Με το ΑΦΙΕΡΩΜΑ, ο Θρασύβουλος ανοίγει την ψυχή του, γράφει για το σόι του, μας δίνει συμβουλές και μας ζητά να αγαπήσουμε τους Ανθρώπους και να είμαστε επιεικείς μαζί τους. Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ενδιαφέρουσες ιστορίες ανθρώπων απλών, οι οποίες έχουν και λευκαδίτικο λαογραφικό ενδιαφέρον.
Μιλά με υπερηφάνεια για την προσφορά του πατέρα του, Δημήτριου, στην πόλη της Λευκάδας και χωρίς συμπλέγματα για την καταγωγή του. Δεν διστάζει να αναφερθεί ως και στο έγκλημα τιμής στο οποίο ενεπλάκη ο παππούς του, στη σκληρή τιμωρία και στην κάθαρση που ακολούθησαν.
Με το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ο Θρασύβουλος Φατούρος ανακεφαλαιώνει τη ζωή του, κλείνει τους λογαριασμούς του, συγκλονίζεται που η ζωή του πλησιάζει στη δύση της, χωρίς όμως να φοβάται τον θάνατο.
" Η ζωή μου πλησιάζει τώρα προς τη δύση της. Τα όνειρα της ψυχής μου δεν ήταν τίποτ’ άλλο, παρά ένα άσπρο διαβατάρικο πουλί που χάνεται. Πόσο με συγκλονίζει η επιθυμία, αν ήταν μπορετό, να ξαναπάρω την καρδιά μου απ’ το χέρι και με γλυκόλογα να την σεργιανίσω στον λουλουδότοπο της ανεμελιάς, της ευτυχίας και της καλοσύνης."
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
52 Θρασύβουλος Δ. Φατούρος – Αφιέρωμα
Μου είναι αδύνατο να φανταστώ πως υπήρξε άλλος πέρ’ απ’ τον Πέτρο,
που δέχτηκε τόσο απανωτά, τόσο αδιάκοπα επί τριάντα πέντε ολόκληρα
χρόνια, τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας. Κι είναι αληθινά τόσο
περίεργο πώς ο Πέτρος μπόρεσε να διατηρήσει σωστό το μυαλό του, την
αυτοκυριαρχία του, την καλοσύνη του, τη γαληνότητά του, την αγάπη του
προς τον κόσμο, ύστερα από τόσες συμφορές που τον έπληξαν.
Όπως και να ’ναι όμως, η ζωή από το 1915 καλυτέρεψε για τον Πέτρο.
Τα παιδιά μεγάλωναν! Ο χρόνος που διάβαινε τ’ απάλυνε τη θλίψη, κι η
λαχτάρα να δει μεγάλα τα δύο παιδιά που απέμειναν του ’δωσε κουράγιο
και δύναμη. Με την ίδια θέρμη, με την ξεχωριστή αυτοεπιβολή, προχώρησε!
Συμπύκνωσε τ’ απέραντα αποθέματα αγάπης στα δυο παιδιά, στο θηλυκό,
τη Γιωργούλα, και στ’ αρσενικό, τον Δημήτρη του, τον πατέρα μου.
Η γιαγιά Θοδώρα ήταν νοικοκυρά, καθαρή, προκομμένη, αφάνταστα
στοργική μάνα και καλή σαν μητριά. Είναι αλήθεια πως ο Πέτρος την
μάλωνε συχνά, θέλοντας να της αμβλύνει την ισχυρογνωμοσύνη της, αποτέλεσμα
ίσως των συμφορών που την χτύπησαν ή ακόμη και της κλονισμένης
υγείας της.
Η σωστή κι αντικειμενική εξήγηση του γεγονότος πως τόσα παιδιά του
Πέτρου και της Θοδώρας χάθηκαν είναι ότι η μάνα Θοδώρα ήταν ασθενικής
κράσεως, ότι δεν είχε καθόλου γάλα, ότι τα τότε μέσα διατροφής των
μωρών ήταν πενιχρότατα και ότι τα μέσα υγιεινής και καθαριότητας ήσαν
υποτυπώδη. Ο πατέρας μου στη νηπιακή του ηλικία διατηρήθηκε στη ζωή
ίσως βυζαίνοντας το στήθος άλλων γυναικών στην Εύγηρο και αλλού, αφού
η μάνα του δεν είχε να του δώσει ούτε αυτό το πρωτόγαλα (γουλιάστρα). 84
Κάτω από τις συνθήκες αυτές μεγάλωσαν τα παιδιά του Πέτρου. Ο
παππούς είχε ξανασάνει, δούλευε και παρακαλιόνταν να ζήσει για να δει
τα παιδιά του μεγάλα, να φκιάξουν δική τους οικογένεια, να προκόψουν.
Κι αληθινά, η μοίρα στάθηκε καλή στο στερνό όνειρο του Πέτρου. Είδε
τον γιο του παντρεμένο, με παιδιά, επιστήμονα, στοργικό πατέρα, υπέροχο
γιο, που χάρισε στα στερνά του βασανισμένου πατέρα Πέτρου και
της άρρωστης μάνας Θοδώρας, την ανείπωτη εκείνη χαρά, την άφθαστη κι
αμέτρητη ικανοποίηση που έδιωξε μακριά την κάθε σκέψη της πρωτύτερης
δυστυχίας κι έφυγαν με το θεϊκό χαμόγελο, με την τέλεια ικανοποίηση,
ήσυχοι, χαρούμενοι.
Ποια, αλήθεια, χαρά μεγαλύτερη απ’ το να δίνεις απλόχερα την αγάπη
σου στο σπίτι σου, στους γονείς σου; Τι άλλο περίμενε το γέρικο βασα-
84. Πρωτόγαλα (το) ή γουλιάστρα (η): Το πρώτο γάλα που βγαίνει από τους
μαστούς μετά τη γέννα.
Thr. Fatouros.indd 52
16/1/2018 2:48:37 μμ
Change language