Wydanie 297

More documents

Recommendations

Info

8 NR 297 (8) 29 LIPCA 2020 OCALIĆ OD ZAPOMNIENIAKajakiem po wodach Jeziorki,czyli podróż pana Prószyńskiego w 1929 rokumostków, o których nie wspominająprzewodniki.Zachętą do podróży, według panaPrószyńskiego, było to, że na każdymetapie spływu można było zostawićłódkę pod dobrą opieką miejscowychgospodarzy gdzieś w Gołkowie, Piasecznie,Skolimowie i Konstancinie, zawszeznalazła się spokojna przystań rzeczna,gdzie zacumować można było kajak,potem wsiąść do kolejki wąskotorowej,której stacje były w pobliżu rzeki,w godzinę znaleźć się w Warszawie ikontynuować podróż następnego dnia.„Ś”). Uwaga! Pod mostem pale. T (namapie) – pale i próg (belki pod wodą)po spalonym młynie. Przepycham sięprawą stroną, gdzie nieco głębiej, podsamym lewym brzegiem. Z pół km dalejprzyczółka na lewym brzegu). Przejścieto pogłębiono sztucznie. Wożą tędy piasekdużą łodzią. Dalej na lewym brzegułodzie do wynajęcia (płaskodenki). Jesteśmyw letnisku Piaseczno”. Miejsce,FOT. SPORT WODNYFOT. SPORT WODNYPodróż w tej okolicy jestciekawa, bo widocznesą interesujące willeuzdrowiskaDziewięćdziesiąt jeden lat temupewien podróżny postanowiłzachęcić warszawiaków do podróżykajakiem lub łodzią po wodach urokliwejrzek Jeziorki i – odbywszy takąpodróż w dół i w górę rzeki – opisał ją.Wyprawę rozpoczął od Wisły, a ukończyłw Gołkowie. Z zacięciem badaczaanalizującego Amazonkę (co najmniej)zbadał każdy odcinek Jeziorki, wyrysowałmapę i wskazał każdy większykamień, mostek i przeszkodę. W końcuspisał ciekawe rady tym wioślarzom,którzy zdecydują się na odbycie podobnejpodróżny. Tekst pana Prószyńskiegozamieszczony w dwutygodniku „SportWodny” z wiosny 1929 r. jest niezwykleciekawym dokumentem, ponieważopis środowiska, w jakim wówczaspłynęła rzeka, daje świadectwo zmianw rozwoju poszczególnych miejscowości,które są nad nią położone i odwieków były zależne od rzeki. Ciekawostkąw tym opisie są nazwy miejsc,FOT. SPORT WODNYktóre niestety już nie są zapisywane namapach, nie przetrwały też w pamięcimieszkańców. Dla wielu współczesnychczytelników będzie interesującezapewne to, co zobaczył podróżny nabrzegu rzeki, bo okazuje się, że prawiesto lat temu ten krajobraz w porównaniudo dzisiejszego jest inny, a też i wsamej rzece można było zobaczyć pozostałościdawnych młynów, kładek i\\\ Zapis podróżyZaczynam od miasteczka Jeziorna.Świadkami popisów dzielnego podróżnikajest tu wesoła gromada dzieciaków,jak pisze autor, złożona przeważnie zprzedstawicieli mniejszości, która zwielkim przejęciem obserwować będziewalkę podróżnika z żywiołem wody imieliznami, których tu bez liku. Kajakmija wsparty na żelaznym okratowaniumost łączący Jeziornę Królewską zJeziorną Oborską. Poniżej mostu trzebauważać, bo sterczą pale, na środkurzeki belki z gwoździami, żelazne pręty.Zbliżamy się do pierwszej poważnejprzeszkody, czyli upustów.W końcu Konstancin tuż przy odnodzestacji kolejki wąskotorowej mosta przed mostem plaża. Na tym etapiekajak należy przenieść. Szybko znajdująsię młodzi pomocnicy. Podróż w tejokolicy jest ciekawa, bo widoczne są interesującewille uzdrowiska. Następniemost w Skolimowie i tu też kajak trzebaprzenieść. Na brzegu stacja wodna i łodziedo wynajęcia, tu można spokojniezostawić kajak pod dobrą opieką i zwiedzićmiejscowość, zjeść smaczny obiadw którymś z licznych pensjonatów. Dalejnastępna przystań; woda tu głęboka,nurt bystry, a na brzegu bieleją się ścianyDomu Artysty. Ciekawe miejsce, takopisuje ten etap pan Prószyński: „Nadrzeką przechodzą druty telefoniczne(dosyć wysoko dla masztów). Biała remizakolejowa „Chylice” i most kolejowybocznicy. Most w Chylicach (na mapieMapa podróży pana Prószyńskiegorozwidlenie. Płynę odnogą na prawo. Ulewego brzegu niewielka kępa z bardzoładną plażą naturalną, zarośla, sad.Zbliżam się do katarakt. Zawiódł by sięten, kto oczekiwał, że ujrzy tu coś równiewspaniałego i groźnego jak porohyDniepru, Żelazne Wrota Dunaju, lubKatarakty Nilowe. Rzeczka z szumemprzepływa przez cztery rzędy dużychgłazów narzutowych. Przy pewnymwysiłku i uwadze można bez truduprzepłynąć między kamieniami”. I tuciekawostka, bo wioślarz pisze dalej, żena lewym brzegu rzeki w tym miejscumożna było zobaczyć duży, piętrowydrewniany dom pomalowany na czerwonoz białymi oknami. Obok niegodrugi, mniejszy murowany. Dalej kamienneschodki. Dziwne dziś miejsce,jest jednak nadzieja, że ktoś jeszcze zestarszych mieszkańców Piaseczna przypomnisobie choć opowieść o tym interesującymobiekcie. Dalej same przeszkody,zwalone drzewa, wielkie karpyi znów schody. Tu napis, że zabrania sięłowienia ryb pod karą sądową.Byłam bardzo ciekawa, jak podróżnikopisze wjazd do Piaseczna; oto tekstz zachowaniem oryginalnej pisowni: „W(na mapie) jesteśmy na 24 km. Upusti folwark Graby pod Piasecznem. Gospodarz,zwolennik sportu kajakowego.Przenosimy kajak przez groblę. Wyżejwoda głęboka, spokojna, różne odnogi.V (na mapie) 27 km, most kolejki ituż za nim most szosowy Warszawa– Góra Kalwaria. Przepływamy prawąstroną pod piątym przelotem mostukolejowego i przyległym mu szóstymprzelotem mostu szosowego (licząc odktóre szczególnie, jak sądzę zostałozapomniane. Dlaczego? Bo liczne pensjonatyulokowane w obszarach ulic odmostu do Góry Kalwarii aż do Zalesiapoznikały. Ogromny żal, bo ciekawearchitektonicznie wille z werandami iwieżyczkami, często w stylu świdermajer,po wojnie zasiedlono lokatorami,Opis środowiska,w jakim wówczaspłynęła rzeka, dajeświadectwo zmianw rozwojuposzczególnychmiejscowościodebrano właścicielom i zaczęły powoliprzechodzić do historii niszczone i powolirozbierane.Wracając do Jeziorki i miejsca, wktórym zatrzymał się podróżnik. Otóżtak się działo, że w roku jego podróży,czyli w 1929, wydarzyło się nad rzekącoś interesującego, co miało dużywpływ na rozwój piaseczyńskiegosportu. W drugiej części podróży panaPrószyńskiego połączę te wydarzenia,czyli kajaki z piłką nożną, rokiem 1929i miejscem sportu piaseczyńskiego.Tymczasem zapraszam do galerii zdjęć,które poczynił sam podróżnik pan Prószyńskiw 1929 r.Małgorzata Szturomskanapisz do autorkim.szturomska@przegladpiaseczynski.plFOT. SPORT WODNY
PROMOCJANR 297 (8) 29 LIPCA 20209P R O M O C J AURZĄD MIEJSKI W TARCZYNIEul. Juliana Stępkowskiego 17, tel. 22 715 79 00, www.tarczyn.plObchody 100. rocznicy śmiercimieszkańca Gminy Tarczyn Feliksa DębskiegoO pamięci, która jest największymstrażnikiem tożsamości narodowej – mówiław niedzielę, 26 lipca Burmistrz TarczynaBarbara Galicz podczas uroczystościpatriotycznych, upamiętniających 100. rocznicęśmierci Feliksa Dębskiego – żołnierza,który zginął w wojnie polsko-bolszewickiej.Uroczystości rozpoczęły się Mszą Świętą w Kościele pw. Św. Mikołaja Biskupaw Tarczynie. Po mszy część oficjalna odbyła się na terenie przykościelnym. Przypomnianorys historyczny wydarzeń sprzed 100 lat.Burmistrz Tarczyna Barbara Galicz oraz Przewodniczący Rady Miejskiej MirosławFaliszewski w swoich przemówieniach zaznaczyli, jak wielka była rola polskich żołnierzy,którzy niedługo po odzyskaniu przez Polskę niepodległości musieli znów stanąćw jej obronie. Barbara Galicz zachęcała do kultywowania pamięci o wydarzeniach wojnypolsko-bolszewickiej:– Wszędzie, w całej Polsce, ale też poza jej granicami rozsiane są groby ówczesnychobrońców Rzeczypospolitej, żołnierzy walczących w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwracamsię w tym miejscu do wszystkich z gorącą prośbą, żeby przypominać te wydarzenia,zapalić znicze, złożyć kwiaty na grobach tych, którzy wtedy walczyli i zginęli. Tę pamięćmusimy przekazywać następnym pokoleniom – mówiła Burmistrz Tarczyna.Na zakończenie przywołała słowa Marszałka Józefa Piłsudskiego: „Naród, który tracipamięć, przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi czasowo zajmującychdane terytorium”, zaznaczając, jak ważne jest budowanie wspólnoty narodowej.Serdeczne podziękowania otrzymał także Stanisław Kiljańczyk za trud, jaki wniósłw organizację niedzielnych uroczystości.Wspaniałą oprawę muzyczną zapewniła Orkiestra OSP z Nadarzyna, która pod batutąMirosława Chilmanowicza, przypomniała klasyczne kompozycje Fryderyka Chopinaoraz patriotyczne pieśni tamtego okresu.Chwilę później podczas parady na tarczyńskim rynku muzycy dali się poznać z całkieminnej strony. Oczom widzów ukazało się prawdziwe widowisko artystyczne, okraszonewesołymi utworami w ich wykonaniu.Wspaniałym dopełnieniem uroczystości okazali się rekonstruktorzy, dzięki którymkażdy mógł poczuć klimat ówczesnych wydarzeń.Nie zabrakło także wojskowej grochówki, która była smacznym zakończeniemuroczystości.fot. Kinga Komorowska
Page 1 and 2: 29 LIPCA 2020297 (8)2020BEZPŁATNY
Page 3 and 4: AKTUALNOŚCINR 297 (8) 29 LIPCA 202
Page 5 and 6: PROMOCJANR 297 (8) 29 LIPCA 20205P
Page 7: AKTUALNOŚCINR 297 (8) 29 LIPCA 202
Page 11 and 12: REKLAMANR 297 (8) 29 LIPCA 202011
Page 13 and 14: KULTURANR 297 (8) 29 LIPCA 202011ka
Page 15 and 16: OGŁOSZENIANR 297 (8) 29 LIPCA 2020

Wydanie 297

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?