Magic Mountain Book Sample

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ
Photographs + Words
Giorgos Zarzonis

2

άνω + θρώσκω
3

4

Παγγαίο, από το Παν Γαία. Η πρώτη αρχέγονη ήπειρος που συγκέντρωνε όλες τις ηπείρους. Παγγαίος
λεγόταν ο γιος του Άρη που σε µια Διονυσιακή τελετή, φορώντας µάσκα ήρθε σε ερωτική επαφή µε την
κόρη του που κι εκείνη µε καλυµµένο πρόσωπο έλαµπε ανάµεσα σε θεούς και ηµίθεους. Εδώ ήρθε και
αυτοκτόνησε µε το ξίφος του όταν το έµαθε ο ήρωας και το βουνό κράτησε το όνοµά του.
Και Νύσα λεγόταν το βουνό λίκνο της διονυσιακής λατρείας αφού γέννησε τον Διονυσο µέσα από το
ερωτικό παιχνίδισµα του Δία µε τη Σεµέλη. Και ήρθε αυτό το όνοµα για να δοθεί µια κάποια εξήγηση
στην προέλευση του θεού και πλάστηκαν εδώ οι πιο παλιές δοξασίες για την αθανασία της ψυχής.
Ροµαντική φαντασίωση µιας και απόµερης χώρας ίδια µε αυτή που ανέπνεαν τα µάτια µας στο στενό
δασικό µπροστά µας δρόµο. Ονοµαζόταν και Καρµάνιον, όνοµα που κράτησε εύκολα η µνήµη µου
αφού λάτρεψα την ελεύθερη -πως αλλιώς- µετάφρασή του: «Η ατέρµονος πορεία της ψυχής», η ίδια που
µας οδηγούσε τώρα στο αιώνιο βουνό του εσώτερου µυστικισµού. Γοητεία και µυστήριο για µυηµένους.
Δάση µε οξιές και έλατα και καστανιές και πλατάνια και δρυς· βαθύσκιωτα τόσο που σε φέρνουν κοντά
τους, τόσο που κουράζουν τον ήλιο να τα ψάχνει σαν σε παιδικό παιχνίδι.
5

Άφησα µε χαµόγελα τον Θόδωρα και βγήκα ξανά
στην σιωπή της ασφάλτου. Από τον καθρέφτη είδα
σκοτεινό το δρόµο και το βουνό να λάµπει µέσα
στη λευκογάλαζη σκιά του, εκείνη που προστάτευε
ότι µυθικό ζούσε στις κορυφογραµµές. Έκανα
µια τελευταία λήψη και πήρα στα χέρια το λευκό
ηµερολόγιο των σηµειώσεών µου. Ήθελα πολύ να
διαβάσω το “ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ”,
για να µπω µε λέξεις στον άλλο θίασο που άφησα
πίσω µου, αλλά η σελίδα άνοιξε µόνη της στα
λόγια του Κοσµά Χαρπαντίδη που είχα αντιγράψει
για να τα ακούσω καλύτερα:
«Αρκετές φορές, βλέποντας πάνω από τον
Στρυµονικό κόλπο να διαγράφεται στα δύο άκρα
του ορίζοντα, από την µια η κωνική σιλουέτα του
6

Άθωνα κι από την άλλη η κορυφή του Παγγαίου,
αναρωτήθηκα ποιό από τα δύο βουνά δικαιούται
καλύτερα να πάρει στην παγκόσµια ιστορία
το όνοµα «Άγιο Όρος». Διότι, αν η πολιτεία
των Αγιορειτών Μοναχών είναι ένα µοναδικό
παγκόσµιο φαινόµενο πνευµατικού εξαγνισµού,
το Παγγαίο περιλαµβάνεται ανάµεσα σε κείνες
τις ιερές κορυφές απ' τις οποίες ξεχύθηκαν προς
τον αρχαίο κόσµο µυστικιστικές λατρείες και
θρησκευτικές ζύµες, που την επίδρασή τους, όσο
και αν αυτή δεν µπορεί εύκολα να µετρηθεί, δεν
θα την αρνηθεί ποτέ κανείς.»
7

8

Κάποτε, στο λοξό τράβηγµα κάποιας εικόνας η
µηχανή µου αλλάζει τη γεωµετρία του σώµατος
και νιώθω ότι τα δέντρα γέρνουν πάνω µου για
να µου ψυθιρίσουν µυστικά του χρόνου τους.
Άλλοτε πάλι περπατάω βιαστικά µε διαδοχικά
ζικ ζακ ανάµεσα σε κορµούς που σαν βίντεο
προβάλλονται στα µάτια. Συνεχόµενες εικόνες
απο ξύλινες, βαριές σκιές που διαδέχονται η
µία την άλλη. Αυτό το δάσος το περπατάς ποτέ
σαν Κοκκινοσκουφίτσα και πότε σαν λύκος
µε τα µάτια να τρέχουν αλλάζοντας εποχές,
παραστάσεις, ηλικίες, χρώµατα και ουρανούς.
Έτσι εναρµονίζονται πιο εύκολα στο τώρα.
9

10

«Το µεγαλύτερο µέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι
το φαγητό» είπε ο µαγικός Βραζιλιάνος σεφ Alex
Atala. Και επειδή η εποχή αν µη τι άλλο αγαπάει
και την κοινωνική και την δικτύωση ακολούθησα
πιστά το αυτοκίνητο του Φεντερίκο στον
παραλιακό δρόµο που οδηγεί στο Παλιό Τσιφλίκι,
ένα όµορφο προάστιο δυτικά της Καβάλας.
Είχε ένα αχνό φως σαν η θάλασσα να γεννούσε
ασβόλη σε έναν τόπο που έβραζε άνοιξη. Η πόλη
είχε πάρει ένα κίτρινο µελαγχολικό χρώµα καθώς
η µέρα έφτανε στο τέλος της.
Η Μαρίνα µας περίµενε ντυµένη τη πόδια της
στην πόρτα του αυλόγυρου. Θα µπορούσε να
χαρακτηριστεί εξοχικό το σπίτι που διάλεξε για
µόνιµη κατοικία το ζευγάρι.
«Πριν οτιδήποτε θα πω ότι ετοιµάζω σαρµαδάκια
µε σαρδέλες. Για να δεις µε την καλλιτεχνική σου
µατιά τα δικά µου χρώµατα».
«Μα σήµερα, περισσότερο από ποτέ, ο µάγειρας
έχει καλλιτεχνική φύση. Όλες αυτές οι αισθήσεις
που διεγείρει ένα πιάτο µόνο τέχνη είναι. Η
φαντασία σου σου γέννησε την ιδέα του πιάτου,
η τεχνική σου έβαλε την αρµονία στα υλικά, η
αισθητική σου προσδιόρισε τη θέση τους. Τέχνη
που τα έχει φτιάξει µε τη βιοµηχανία».
Τη σιωπή της επεξήγησις µπόλιασε ο ήχος
από το λευκό «Μαύρο Πρόβατο» που άγγιζε
το κρύσταλλο. Τα πολλά χρώµατα στο τραπέζι
απορροφούσαν το υγρό που δεν έδινε
περισσότερες οπτικές πληροφορίες παρά εκείνο
το χρώµα του ανοιχτόχρωµου λαδιού που πρόδιδε
τη νεότητά του. Φρέσκα αρώµατα εσπεριδοειδών
πότισαν τον αέρα πάνω απο τις σαρδέλες που
πήραν θέση στο κέντρο.
«Λέω λοιπόν ότι το νόηµα του φαγητού είναι µια
εξίσωση µε την ηλικία. Με θυµάµαι να τρώω για
να χορτάσω· τώρα το κάνω περισσότερο σαν
απόλαυση. Σε κάθε περίπτωση βέβαια εσύ που
µαγειρεύεις ορίζεις τους κανόνες του
11

Είναι ένα µονοπάτι που µπορεί κανείς να το
επισκεφτεί οποιαδήποτε µέρα, οποιαδήποτε
εποχή, σε οποιαδήποτε ηλικία του. Από την
πρώτη φορά που πήγα το γνώριζα ήδη. Δάσος.
Ξύλινα γεφυράκια. Νερό. Μια αύρα ενός τόπου
που υπάρχει πάντα σ' εκείνο το γνωστό πίσω
µέρος του εγκεφάλου µας. Αλλά κάθε φορά
που το περπατάω δεν είναι ότι ανακαλύπτονται
καινούργια πράγµατα καινούργια δεν είναι
ότι ανακαλύπτεις δε καθετί καινούργιο κάτι
καινούργιο. Η µαγεία του είναι ότι Πάνος στα
ίδια βήµατα µπορεί να σου µοιράσει διαφορετικά
συναισθήµατα. Βγαίνεις!
12

Είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς στον
πειρασµό µιας βόλτας σε αυτές τις πλαγιές. Ο
Άρης έβγαλε από το αυτοκίνητο τα button και εγώ
τη φωτογραφική µου µηχανή και ένα µικρό drone.
Η έκδηλη ανάγκη της φυλής µας να πετάξει
βρησκει µια τόση δα έστω εφαρµογή σε αυτά τα
µηχανάκια του διαβόλου, όπως αποκαλούσε ο
παππούς οτιδήποτε µη γήινο και από πέτρα και
χώµα φτιαγµένο. Birdeyes έβαλα για γυαλιά και
κύλησα χωρίς φρένο στις αγέρωχες πλαγιές.
13