Dòrlach Sìl by Maoilios Caimbeul sampler

dòrlach sìl
Bha an taghadh pàrlamaid airson 2001 seachad. Bha na
Làbaraich fo stiùir Thònaidh Blair air a’ chùis a dhèanamh air na
Tòraidhean a-rithist, an turas seo le còrr agus ceud de mhòr-chuid.
Bha an dithis aca a’ faireachdainn leamh.
Rinn i gàire. ‘Na gabh dragh, cha do rinn iad a’ chùis ann an
Henley. Tha ball-pàrlamaid math againne.’
Rinn e snodha-gàire air ais. ‘Tha thu ceart, tha mi uabhasach
dòchasach mu dheidhinn Boris. Bidh e na phrìomhaire aon latha
tha mi cinnteach.’
‘Tha e comasach, agus làn spòrs cuideachd,’ dh’aontaich i.
Bha a làmh air ceann Hopper agus i ga shlìobadh.
Ghabh e drùdhag bheag den uisge-bheatha. Thàinig e a-nall
chun an t-sòfa ri a taobh.
‘Cuir do làmh air mo mhionach,’ thuirt i, ‘fairichidh tu an
gluasad, nach fhairich?’
Rinn e mar a thuirt i. Bha gluasad ann ceart gu leòr.
‘Ach trobhad ort, a ghràidh, dè an t-ainm a tha sinn a’ dol a
thoirt air no oirre?’
Gu ruige sin, cha robh iad air mòran smaoineachaidh a
dhèanamh mu dheidhinn ainm.
‘Boris, thuirt e gun dàil, dè mu dheidhinn Boris, solas ann am
meadhan an dorchadais.’
Smaoinich i gur e ainm math a bhiodh ann. Dh’fheuch i ri
smaoineachadh air cò ris a bhiodh e coltach nam biodh gille aice,
cò ris a bhiodh e coltach ag ràdh Boris ris. Chan e ainm cumanta a
bh’ ann. An e clach a bhiodh ann mu amhaich? Ach bha fios aice
gun robh meas mòr aig an duine aice air Boris, am ball-pàrlamaid
aca. Bha e cho math air bruidhinn, beothail, làn spòrs agus bha e
gu mòr air taobh a h-uile càil anns an robh iad fhèin a’ creidsinn.
’S e aon dhiubh fhèin a bh’ ann.
Gu tric nuair a bhiodh Alan air falbh fad an latha aig obair sa
bhaile-mhòr bhiodh i a’ coimhead a-mach air a’ ghàrradh mhòr
fharsaing aca. Agus seachad air sin an Thames a’ ruith cho ciùin.
26