تاثیر میکروسیلیس بر کاهش نفوذپذیری، رئولوژی و خواص مکانیکی بتن خود تراکم

بررسی تاثیر میکروسیلیس بر نفوذپذیری،‏ رئولوژی و خواص مکانیکی بتن خود تراکم
بتن خود تراکم،‏ به عنوان بتنی است که میتواند در فضای فشرده بین آرماتورها،‏ بدون ایجاد جداشدگی دانه بندی جریان
یابد و تنها در اثر وزن خود متراکم گردد،‏ در این مقاله،‏ مورد بررسی قرار می گیرد.‏ برای کنترل رفتار بتن خود تراکم
در حالت تازه آزمایش های جریان اسالمپ،‏ زمان جریان ۵۰ سانتیمتر )T50( زمان عبور بتن از قیف V نسبت انسداد
در جعبه
L و شاخص پایداری چشمی بررسی شده است.‏ خواص بتن سخت شده خودتراکم نیز با تعیین مقاومت های
فشاری و کششی ‏)شکافت نمونه استوانه ای(‏ در سنین
درصد جذب آب در سن
۷
۲۸
روز مورد ارزیابی قرار گرفته است.‏
و ‎۲۸‎روزه و مشخصه دوام نمونه های بتنی با انجام آزمایش
نتایج به دست آمده از بتن تازه در آزمایشگاه نشان میدهد که پوزوالن ها ‏)اعم از ژل انواع میکروسیلیس الیاف دار و
پودر میکروسیلیکا(‏ مورد استفاده،‏ موجب بهبود شرایط خود تراکمی بتن از لحاظ جریان پذیری و ویسکوزیته می شوند.‏
بر اساس،‏ نتایج بتن سخت شده نیز شاهد کاهش نفوذپذیری و بهبود خواص مقاومتی،‏ دوام و پایایی بتن خود تراکم حاوی
مواد افزودنی پوزوالنی می باشد.‏
بتن خود تراکم چیست
گسترش کاربردهای بتن در زمینههای گوناگون سازه ای و غیر سازهای و نیاز به عملکرد باالی آن بویژه در سازه های
حساس و مهم موجب شده است که مهندسین تکنولوژی بتن به دنبال بتنهای ویژه و جدیدی باشند که بتواند از نظر
مقاومت،‏ دوام و پایایی در حد پیشرفت های موجود بهبود یابند.‏ از اینرو عالوه بر ساختار طرح اختالط ، روش های
اجرای سازه های بتنی نیز از اهمیت خاصی برخوردارند که یکی از این عملیات لرزاندن بتن ‏)ویبره(‏ بوده که موجب
متراکم شدن و کاهش تخلخل آن می گردد و مقاومت و دوام بتن را افزایش و نفوذ پذیری را می کاهند.‏
متاسفانه کمبود کارگران متخصص در بتن ریزی و بطور ویژه قسمت لرزاندن صحیح بتن موجب می گردد که اجرای
بتن ریزی با مشکالت مختلفی روبرو گردد و بتن خواسته اصلی طراح سازه و مجری را برآورد ننماید و این مسئله در
دنیا موجب پدید آمدن بتن ویژهای بنام بتن خود تراکم شده است که بدون نیاز به هرگونه لرزاننده ی داخلی و خارجی و
تنها تحت وزن خود میتواند بدون هر گونه جداشدگی از فواصل میلگردها عبور و در قالب ها جاری و آنها را پر نماید
و در آن از مواد افزودنی مختلف از جمله فوق روان کننده بتن بر پایه پلی نفتالین سولفونات،‏ ابر روان کننده پلی
کربوکسیالتی روان کننده بتن بر مبنای لیگنو،‏ پودر میکروسیلیس ژل شده الیاف دار و انواع ژل میکروسیلیس و دوغاب
میکروسیلیکا استفاده میشود.‏

بتن خودتراکم ( scc ( به عنوان یکی از انواع جدید بتن،‏ در کنار انواع فوق توانمند،‏ غلتکی،‏ پلیمری،‏ اکسپوز،‏ پیش
تنیده،‏ ضد آب و اسید،‏ ضد انفجار،‏ پیش تنیده،‏ با مقاومت باال و ویژه با کارایی و مقاومت باال با ویژگی هایی مانند
مقاومت در برابر جداشدگی و تغییرشکل پذیری باال است.‏
بتن خودتراکم،‏ بدون نیاز به ویبره تحت وزن خود،‏ متراکم شده و تمام فضای خالی قالب و بین آرماتورهای متراکم را
می پوشاند و باعث محافظت بهتر آرماتورها در سازه های بتن مسلح آب بند و در نتیجه افزایش طول
عمر سازه
میگردد و بتنی نسبتاً‏ همگن تولید مینماید.‏ حتی در قالب هایی که امکان دسترسی کمتر بوده و یا تراکم آرماتورها زیاد
باشد با طراحی صحیح بتن خود تراکم می توان به بتنی متراکم و یکنواخت دست یافت.‏
بتن خود تراکم عموماً‏ برای کاربردهای مانند بتن ریزی در محل پروژه و قطعات پیش ساخته بتنی جی اف آر سی می
تواند استفاده شود.‏ در سالهای اخیر استفاده از این نوع بتن در پروژه های شهری به دلیل حذف لرزاننده،‏ امکان اجرای
آسان در مقاطع با تراکم آرماتور باال و امکان ایجاد سطوح صاف و نمایان و پیاده کردن طرح های متفاوت معماری،‏
رواج بیشتری یافته است.‏
همچنین استفاده از بتن خودتراکم خصوصاً‏ به دلیل عدم نیاز به لرزاننده جهت ایجاد تراکم،‏ باعث صرفه جویی در نیروی
کار ماهر شده است.‏ به طور کلی،‏ بتن خود تراکم دارای مؤلفههای اساسی مشابه با بتن معمولی است.‏ اگرچه به علت
میزان باالی پرکنندهها نظیر پودر سنگ و خاکستر بادی،‏ ژل میکروسیلیس و پودر میکروسیلیکا ریزساختار آن متفاوت
خواهند بود.‏
عموماً‏ بتن خود متراکم شامل میزان باالی مواد سیمانی و نسبت آب به سیمان پایینتر از بتن های معمولی است و میتواند
مقاومت باالیی را ایجاد نماید.‏ لذا در این مقاله ضمن معرفی بتن خودمتراکم و مزایا و خصوصیات آن،‏ آزمایش های
مورد نیاز برای تعیین کنترل کیفیت و کارایی این نوع بتن در حالت های بتن تازه و سخت شده مورد مطالعه قرار گرفته
است.‏
ابداع بتن خود تراکم نه تنها به حل مشکالت
عدم کارایی یا ضعف اجرایی کارگران متخصص کمک می کند،‏ بلکه
موجب صرفه جویی های چشمگیری از نظر مدت زمان اجرا و هزینهها میشود.‏ بتن خود متراکم همانند بتن معمولی
به تنهایی مادهای شکننده و با ظرفیت تنش -
کرنش پایین می باشد که برای رفع این نقص المان های بتنی با انواع
میلگردهای پرتراکم تسلیح میگردند که این مساله در سازهها بویژه در سازههای هیدرولیکی مسائل مختلفی را پدید می
آورد.‏

بنابراین در سالهای اخیر استفاده از انواع مختلف الیاف پلیمری و فوالدی توانسته است برخی مشکالت موجود در مورد
شکنندگی و مقاومت در برابر ترک خوردگی و رشد ترکها را کاهش دهد.‏ الیافی که به عنوان تسلیح بتن به کار میروند
میتوانند در متوقف کردن ترکها هم در سطح میکرو و هم در سطح ماکرو موثر باشند.‏
الیاف در سطح میکرو مانند الیاف پلی پروپیلن و شیشه مانع آغاز و رشد ترکها شده و سپس مانع انعقاد و به هم رسیدن
ماکرو ترکها میگردند.‏ مصرف الیاف در بتن مکانیسمی را ایجاد میکند که انتشار ناپایدار ترکها را کاهش داده و با
پل زدن موثر بین ترکها باعث افزایش مقاومت،‏ طاقت و شکلپذیری بتن میشود.‏
با استفاده از
ژل میکروسیلیس الیاف دار
در بتن می توان خطر خوردگی فوالد در بتن هایی که در معرض تهاجم و
نفوذ عوامل خورنده نمک ها،‏ اسید ها سولفات ها،‏ کلرید ها و کربنات های که در آب و خاک های شور موجود هستند
را تقلیل داد،‏ با جایگزینی بتن خودمتراکم بجای بتن معمولی بسیاری از نواقص اجرایی آن را کاهش داد.‏
الیاف موجود در ژل میکروسیلیس الیاف دار مقاومت کششی و شکلپذیری مالت و بتن را به نحو قابل توجهی افزایش
داده و رفتار بتن را از حالت ترد به حالت نرم و شکلپذیر در می آورند.‏ در بتن سخت شده مقاومت و دوام دو عامل
اصلی بوده و هرچه مقاومت فشاری بتن بیشتر میشود بتن تردتر شده و در نتیجه مقاومت کششی آن به نسبت افزایش
مقاومت فشاری افزایش می یابد و نیز از تحمل کرنش پایین تری برخوردار است به این دلیل نیاز به استفاده از الیاف
در بتن پرمقاومت کامالً‏ مشهود است.‏
در این پژوهش تاثیر الیاف پلی پروپیلن موجود در ژل میکروسیلیس آب بند الیافدار بر روی بهبود خواص مکانیکی و
کاهش نفوذپذیری بتن خود متراکم مورد بررسی قرار گرفته است.‏ همان گونه که تحقیقات از انجام شده در این زمینه
برمی آید نفوذپذیری با دوام رابطه چشمگیری دارد.‏ میزان انجماد بتن و فرسایش ناشی از سیکل های ذوب و یخردگی
و همچنین حمله مواد شیمیایی به بتن با نفوذ پذیری آن در ارتباط است،‏ بنابراین ضروری است که آزمایشهایی برای
تعیین میزان نفوذپذیری بتن صورت گیرد زیرا که نفوذپذیری از مشکالت اصلی سازههای هیدرولیکی در تأسیسات
شهری،‏ دریایی و صنعتی از جمله سدها،‏ کانالها و مخازن تصفیه و انتقال آب و فاضالب میباشد.‏
با اینکه روشهای مختلفی از جمله مواد افزودنی تهیه شده از
انواع
میکروسیلیس ژل شده و
مکمل بتن
برای کاهش
نفوذپذیری بتن وجود دارد ولی انتخاب یک طرح اختالط مناسب برای بتن،‏ که بتواند مقاومت بتن را در برابر نفوذپذیری
افزایش دهد،‏ هم از نظر اجرایی هم از نظر اقتصادی مفید میباشد.‏

از زمان آغاز استفاده از الیاف در بتن تاکنون تحقیقات زیادی بر روی خواص بتن محتوی ژل سیلیکافیوم الیافی،‏ در
بتنهای توانمند پلیمری شکل پذیر،‏ مقدار الیاف و سنگدانه و . . . صورت گرفته است.‏ هدف از نگارش این مقاله ضمن
معرفی انواع ژل میکروسیلیکا الیاف دار و پودر میکروسیلیس مورد استفاده در بتن خودتراکم الیافی،‏ خصوصیات و
کاربرد هرکدام از انواع این محصوالت پوزوالنی،‏ به بررسی ویژگی های این بتن،‏ عیوب،‏ طرح اختالط،‏ کاربردها
و…‏ پرداخته میشود.‏ در سالهای اخیر استفاده از انواع مختلف الیاف نیز در بتن افزایش رو به رشدی داشته است و هر
نوع خاص از الیاف موجب بهبود ویژگی مشخصه هایی از بتن می گردد،‏ الیاف فوالدی و پلی پروپیلن نیز انواعی از
الیاف سازه ای هستند که افزودن درصدهای اندک آن موجب بهبودی چشمگیری در خواص بتن می شود.‏
تاثیر پوزوالن بر بتن خود تراکم
از آغاز گسترش کاربرد بتن مسلح،‏ مشکالت اجرایی ناشی از استفاده از مخلوط های با اسالمپ پایین و عدم کارپذیری
مناسب موجب گرایش به مخلوط های مرطوب تر با روانی و اسالمپ بیشتر مخصوصا در میان متولیان اجرای سازه
های بتنی شده بود ولی از آنجا که افزایش روانی در گرو استفاده از آب بیشتر ‏)افزایش نسبت آب به سیمان(‏ در مخلوط
بتن بود و از طرفی تاثیر افزایش میزان آب به سیمان بر کاهش مقاومت و دوام بتن شناسایی شده بود،‏ این سوال برای
متخصصان بتن ایجاد شده بود که چگونه میتوان بدون تاثیر منفی آب و عوارضی که از پی آن حادث می شود،‏ بر
خواص بتن در جهت سهولت اجرای سازههای بتنی،‏ روانی مخلوط را افزایش داد.‏
با گذشت زمان و پیدایش ابر روان کنندهها و فوق روان کنندهها به عنوان نوع جدیدی از افزودنی ها،‏ بسیاری از
مشکالت اجرایی بتن که ناشی از استفاده از بتنه ای با کیفیت خوب ولی کارایی کم بود از میان برداشته شد.‏ با این حال
دستیابی به بتن با قابلیت خود تراکمی بدون افت در مقاومت و دوام بتن و عدم ایجاد انسداد و جداشدگی،‏ سالها به عنوان
یک هدف دست نیافتنی برای دست اندرکاران صنعت بتن در کشورهای مختلف قلمداد می شده است.‏
این مسائل باعث توجه محققین به خواص کارایی و رئولوژی بتن گردید.‏ نهایتا در اوایل دهه هشتاد میالدی به دنبال
کاهش نیروی کار ماهر در صنعت ساخت و ساز ژاپن و نیز تراکم نامناسب بتن ناشی از افزایش حجم آرماتورهای
مصرفی که باعث کاهش کیفیت کارهای اجرایی انجام گرفته شده بود،‏ این موضوع برای چندین سال مورد بحث و
بررسی قرار گرفت،‏ تا اینکه نظریه بتن خودتراکم،‏ بتنی که بتواند تحت وزن خود و بدون نیاز به لرزاندن متراکم شده
و تمام زوایای قالب را پر کند به عنوان راه حلی برای رفع مشکل دوام سازه های بتنی توسط اوکامورا در سال
۱۹۸۶
پیشنهاد گردید و تحقیقات برای گسترش این نوع بتن توسط ازاوا و ماکاوا در دانشگاه توکیو به انجام رسید.‏ اوکامورا،‏

در خالل تحقیقات خود دریافت که دلیل اصلی کاهش دوام و میزان کارایی بتن در سازه ها،‏ عدم یکپارچگی و عدم
همگنی در هنگام بتن ریزی میباشد.‏
با تولید و توسعه این نوع بتن،‏ اوکامورا ضعف دوام و کارایی بتن در ژاپن را تا اندازهای برطرف نمود و
در سال
۱۹۸۸
این نوع بتن در کارگاه ساخته شد و نتایج قابل قبولی را از نظر خواص فیزیکی و مکانیکی بتن ارائه داد.‏ اوزاوا
در ادامه تحقیقات خود به این نتیجه رسیدم که با به کارگیری فوق روانکننده و پوزوالن های معدنی و صنعتی نظیر
میکروسیلیس ژل شده،‏ سرباره و خاکستر بادی به عنوان جایگزینی بخشی از سیمان،‏ میتوان مقاومت در برابر
جداشدگی بتن خودتراکم را کنترل نمود و به میزان جریان پذیری بتن افزود.‏
ژل میکروسیلیکا الیاف دار به عنوان ماده افزودنی بتن بر پایه فوق روان کننده بتن بر پایه پلی نفتالین سولفونات،‏ پودر
میکروسیلیس و الیاف پلی پروپیلن،‏ برای تهیه بتن با مقاومت باال استفاده می شود و مقاومت آن در کاربرد عملی می
تواند برای ساخت بتن با مقاومتی بیش از ۱۰۰ مگاپاسکال بکار می رود.‏ بتن با عیار باال مخلوط شده با ژل میکروسیلیکا
الیاف دار را می توان در سکوهای حفاری نفت دریایی،‏ پل های با دهانه بلند،‏ ساختمان های بلند،‏ تونل ها،‏ روسازی
مقاوم در برابر سایش و کف محفظه آبگیر ساختمان های هیدرولیک استفاده کرد.‏
اولین کارگاه آموزشی معتبر که به بررسی مصالح مورد استفاده در بتن خودتراکم اختصاص داشت در سال ‎۱۹۹۸‎در
دانشگاه تکنولوژی
شد.‏
Kochi
در ژاپن برگزار گردید و مقاالت متنوعی در ارتباط با توسعه بتن خود تراکم در دنیا ارائه
از ابتدای سال ‎۱۹۹۰‎بکارگیری بتن خود تراکم به عنوان بتنی که نیاز به هیچ گونه ویبره نداشت،‏ در ژاپن شدت گرفت
و در ساخت پلها،‏ تونلها و ساختمانها استفاده شد.‏ به طوری که مصرف این بتن در سال ‎۲۰۰۰‎میالدی در صنعت بتن
درجا و پیش ساخته به ‎۴۰۰۰۰۰‎مترمکعب رسید.‏
اولین مقاله درباره بتن خودتراکم در دومین کنفرانس مهندسی سازه و ساختمان آسیای شرقی (EASEC-2)
در سال
‎۱۹۸۹‎ارائه شد و توسط مقاله دیگر در همایش بتن بین المللی بتن آمریکا)‏ACI‏(‏
۱۹۹۲ در سال
ادامه یافت.‏ در سال
۱۹۹۶
کنسرسیومی از چندین کشور اروپایی پروژه مشترکی را تحت عنوان ‏»تولید منطقی و گسترش استفاده از بتن
خودتراکم«‏ به منظور مشخص شدن منابع مهم در رابطه با بتن خودتراکم تعریف و به انجام رساندند.‏

سازه های مختلفی با استفاده از بتن خودتراکم در دنیا اجرا شدهاند.‏ قابل ذکر است که اجرای بعضی از این پروژهها
بدون استفاده از بتن خودتراکم،‏ امکانپذیر نبوده است:‏
دیواره های مخازن عظیم LNG شرکت گاز Osaka
در کشور ژاپن در سال
۱۹۹۸
.۱
بازار بزرگ
پل
Midsummer Place
استادیوم ورزشی پراگ در کشور چک در سال
واقع در لندن – انگلستان
۲۰۱۰
Ritto
در کشور ژاپن در سال
۲۰۰3
الینینگ نهایی تونل بزرگ رسالت شهر تهران در ایران در سال
البی برج میالد تهران در ایران در سال
۱3۸۲
۱3۹۰
کاربرد بتن خودتراکم در پروژه بزرگراه طبقاتی شهید صدر-‏ تهران
پل معلق
۱3۹۲
Awaji-Shima در Akashi-Kaiko
Kobe و
ژاپن ‏)طوالنی ترین و بلندترین پل دنیا(‏
.۲
.3
.۴
.۵
.۶
.۷
.۸
طرح اختالط بتن خود تراکم
اختالط بتن خودتراکم به سه روش زیر انجام میشوند:‏
طرح اختالط نوع پودری:‏
بتن خود متراکم به نحوی نسبتبندی میشود که نیاز خودتراکم بودن را بدون استفاده از مواد اصالح کننده ویسکوزیته
و با بهره گیری از پودر تأمین میکند.‏ با استفاده از پودر،‏ مقاومت مناسب در مقابل جداشدگی ذرات در مخلوط بتن ایجاد
میشود و با بکار گرفتن مواد افزودنی پاور ژل میکروسیلیس با دارا بودن ماده کاهنده آب بر پایه پلی کربوکسیالت اتر
و پودر میکروسیلیکا و هوا زا،‏ تغییر شکل زیاد تأمین میشود.‏
بتن خودتراکم پودری،‏ که پرکننده آن از نوع سنگ آهک است نظریه بتن خودتراکم رایج در ژاپن،‏ سوئد و لهستان است.‏
در نروژ و سوئیس به علت کیفیت باالی سنگدانهها که معموال خود سنگدانهها شامل ریز دانههای طبیعی هستند،‏ غالباٌ‏
نیاز به استفاده از پرکننده نیست.‏ نظریههای دیگری برای استفاده از پرکننده های دیگر وجود دارند که شامل انواع
مختلف پرکنندههای شیشه ای،‏ خاکستر بادی،‏ روباره کوره آهنگدازی و میکروسیلیس است.‏
روش دیگری که برای رسیدن به بتن خود تراکم پودری وجود دارد افزایش مقدار سیمان است.‏ به هر حال،‏ بتن خودتراکم
پودری با یک اختالط مناسب میتواند منجر به یک بتن خودتراکم با قوام مناسب در برابر تغییرات کوچک در حالت تازه
شود.‏

ویژگی های پرکننده مانند مقدار و نوع پر کننده،‏ پایداری و ویسکوزیته را تحت تاثیر قرار میدهد.‏ افزایش ریزی پرکننده
که طبیعتاٌ‏ با افزایش سطح مخصوص آن همراه است منجر به افزایش ویسکوزیته و بهبود پایداری بتن تازه میشود.‏
عملکرد جریان عمدتاٌ‏ توسط فوق روان ساز تحت تاثیر قرار میگیرد اما نوع پرکننده هم،‏ بر روی عملکرد جریان تأثیر
دارد.‏ به طور کلی پرکنندههای درشت تر در مقایسه با پرکنندههای ریزتر جریان را بیشتر افزایش می دهند.‏
افزایش مقدار پودر ویژگیهای بتن سخت شده را تحت تاثیر قرار میدهد،‏ که به اثر پرکننده مربوط میشود.‏ در بتن هایی
که نسبت آب به سیمان مشابه دارند،‏ با افزایش مقدار پرکننده مقاومت بتن به طور چشمگیری افزایش می یابد،‏ حتی اگر
فرض شود پرکننده واکنشپذیر نباشد.‏
طرح اختالط استفاده از مواد اصالح کننده ویسکوزیته:‏
در این گروه بتن خودتراکم،‏ از مواد اصالح کننده ویسکوزیته برای ایجاد مقاومت در برابر جداشدگی ذرات استفاده
میشود و مواد افزودنی کاهنده آب و حباب ساز برای ایجاد تغییر شکل زیاد استفاده میشوند.‏ افزودن عامل های اصالح
کننده ویسکوزیته )VMA(
به اختالط های بتن خودتراکم،‏ پایداری آن را افزایش میدهد و بنابر این
از جداشدگی بتن
بدون افزودن پرکننده جلوگیری میشود.‏ همانند استفاده از پودر در بتن خودتراکم،‏ افزودن VMA
قدرت بتن را در مقابل
تغییرات آب اختالط،‏ افزایش میدهد که این تغییرات میتواند بیشتر وابسته به تغییرات رطوبت ریزدانهها مثل ماسه باشد.‏
طرح اختالط ترکیبی ‏)بر پایه پودری و عامل تنظیم کننده ویسکوزیته(:‏
در این گروه از بتن خودتراکم از پودر همزمان با مواد اصالح کننده ویسکوزیته استفاده میشود و مواد اصالح کننده
ویسکوزیته برای کاهش تغییرات کیفیت بتن تازه استفاده میشود.‏ در واقع تفاوت بین بتن خودتراکم پودری و بتن خود
تراکم از نوع VMA
ممکن است به سختی تشخیص داده شود به علت اینکه مقدار کمی از پودر یا VMA به هر دو
نوع از بتن خودتراکم افزوده میشود تا با کاهش اندازه منافذ،‏ تخلخل را کاهش می دهد،‏ کاهش تخلخل و نفوذپذیری مانع
از نفوذ عوامل تهاجمی می شود.‏ استفاده از سوپر ژل میکروسیلیس در بتن برای جلوگیری از خوردگی بتن در محیطهای
حاوی عوامل شیمیایی مهاجم از اهمیت شایان توجهی برخوردار است،‏ همچنین قابل ذکر است که افزودن پودر،‏ مقدار
VMA
مورد نیاز را کاهش میدهد.‏

روش ساخت بتن خود تراکم
زمان ، هزینه و کیفیت سه عامل مهم در ساخت و اجرای سازه می باشند که تاثیر مهمی در صنعت ساخت دارند.‏
هرگونه
پیشرفت و یا توسعه ای که باعث بهبود این سه عامل گردد همواره مورد عالقه مهندسان عمران خواهد بود.‏
هرگاه این پیشرفت ها در صنعت ساخت و ساز تاثیر گذار باشند باید تحقیقات کافی بر روی فواید و مضرات آنها انجام
گرفته و اقدامات الزم برای اجرایی ساختن آنها در صنعت ساخت و ساز صورت پذیرد.‏ بتن خود تراکم SCC با توجه
به خصوصیات ویژه خود یکی از این توسعه هاست که می تواند تاثیر قابل توجهی بر صنعت ساخت داشته باشد.‏
در ادامه این مقاله به بررسی روش های ساخت
بتن SCC
بر روی هزینه نهایی پروژه مورد مقایسه قرار می گیرد.‏
و تاثیرات استفاده آن در صنعت ساخت و ساز و تاثیر آن
با توجه به بازه گسترده ای از طرح های
اختالط جهت استفاده در بتن خود متراکم که خواص بتن تازه و سخت شده
الزم برای کاربری های خاص دارا می باشند . اگرچه مقاومت هم چنان معیار اصلی موفقیت این بتن می باشند اما
ویژگی های بتن تازه آن ، بسیار گسترده تر از بتن معمولی و متراکم شده توسط لرزاننده ها می باشد
و این خواص
مطلوب میباید در زمان ، محل و بتن ریزی حفظ شوند . بتن خود تراکم در مواردی که شبکه بندی آرماتور ها فشرده
است ، گزینه ای مطلوب می باشد . همچنین عدم نیاز به لرزاننده ، آلودگی صوتی محیط را به نحو قابل مالحظه ای
کاهش می دهد . علی رغم ویژگی های مطلوب
، طرح اختالط و اجرای این نوع بتن به عوامل متعددی از قبیل دانه
بندی مصالح سنگی ، نوع مواد افزودنی نظیر دوغاب میکروسیلیس بر پایه غبار میکروسیلیکا و همچنین فیلرهای مورد
استفاده بستگی دارد.‏
در نظر گرفتن هر یک از معیارهای فوق ، کیفیت بتن سخت شده و کار پذیری بتن تازه را تحت تاثیر قرار میدهد.‏ برای
سالیان متمادی دستیابی به بتنی با قابلیت خودترازی ( خود تراکمی ) بدون افت در مقاومت ، روانی و یا
جداشدگی ،
آرزوی مهندسین در کشورهای مختلف بوده است در اوایل قرن بیستم به دلیل خشک بودن مخلوط بتنی ، تراکم بتن تنها
از طریق اعمال ضربه های سنگین در مقاطع وسیع و در دسترس ممکن بود . با شیوع استفاده از بتن های مسلح و
آشکار شدن مشکالت اجرایی کاربرد مخلوط های خشک ، گرایش به استفاده از مخلوط های مرطوب تر گسترش یافت
اما شناسایی تاثیر نسبت آب به سیمان در دهه
۱۹۲۰
نشان داد که افزایش این نسبت می تواند موجب افت در مقاومت
بتن گردد . در سالهای بعد ، توجه به مسئله دوام بتن همچنین تاثیر مخرب افزایش نسبت آب به سیمان را به نفوذ پذیری
و کاهش دوام بتن آشکار ساخت.‏

قیمت بتن خود تراکم
بتن خود متراکم از جمله مصالح پر طرفدار میان پیمانکاران است.‏ با توصیفی که از این نوع بتن شد مشخص می شود
که می تواند در بسیاری از سازه ها نقش های متفاوتی را داشته باشد و فعالیت کارکنان مجموعه را آسان تر کند.‏ همین
موارد باعث شده که این نوع بتن از تقاضای زیادی بهره مند شود،‏ لزا حین خرید بتن خود متراکم باید دقت کافی را در
مورد مشخصات مورد نیاز انجام داد.‏ به همین دلیل محل مورد استفاده باید به طور دقیق با مشاور فروش در
میان
گذاشته شود تا مناسب ترین ویژگی ها در اختیار قرار بگیرد.‏
کارشناسان فنی و فروش گروه مهندسی بتن آزما و یا نمایندگی های ما در ازنا،‏ تبریز،‏ خمین،‏ سمنان،‏ شیراز،‏ تهران،‏
اصفهان،‏ مشهد،‏ همدان،‏ کاشان،‏ کرمان،‏ مالیر،‏ یزد،‏ اهواز،‏ اردبیل،‏ کرج،‏ کرمانشاه،‏ مازندران و سراسر ایران با
سراسر کشور آماده ارائه خدمات مشاوره فنی و عرضه محصوالت شیمی ساختمان هستند.‏