Our stories: Her future in a coffee cup - 2B North East

nasze historie our stories
pRZYsZłość
w fIlIżaNce KawY HeR futuRe IN a coffee cup
Rozmawiam z Renatą Schabowską , która od trzech lat jest w UK, a od kilku miesięcy
mieszka w Bournemouth. Tam właśnie odbywa szkolenie na asystenta managera
w jednej z kawiarni sieci Costa.
2B: Sprawiasz wrażenie osoby, która w życiu
imała się wielu rożnych zajęć. Nie potrafisz usiedzieć
na miejscu, ciągle coś zmieniasz?
RS: Tak, to prawda, moje życie zawodowe
zaczęło się dosyć szybko. Po skończeniu
szkoły średniej musiałam znaleźć pracę,
żeby zarobić na studia. Od dziecka moim marzeniem
było szycie oryginalnych ubrań, więc
cieszyłam się, gdy zostałam krawcową w firmie
produkującej ekskluzywną bieliznę damską.
Na studia się nie dostałam, ale nie chciałam
zmarnować roku, więc zrobiłam roczne
Studium Aranżacji Wnętrz – to taka moja
mała pasja. Potem studiowałam w Krakowie
na kierunku multimedia i komunikacja
społeczna. Po obronie zrobiłam jeszcze
kilka szkoleń w zakresie biznesu w Internecie.
Myślałam o otworzeniu własnego interesu,
niestety, brakowało funduszy. I wtedy powstała
trudna decyzja o wyjeździe za granicę.
Uporządkowałam swoje sprawy i ruszyłam
w drogę.
2B: To chyba nie było proste, przecież w Polsce
został ukochany, przyjaciele i rodzina...
RS: O tak, pierwszą rozmowę telefoniczną
do Polski przeryczałam w budce
– z tęsknoty oczywiście. Cztery dni w nowym
miejscu, bez bliskich. Przeszło mi po
dwóch tygodniach. Zaczęłam chodzić na plażę,
grać w siatkówkę, wychodzić z dziewczynami
na miasto. Pracę miałam załatwioną
jeszcze przed przyjazdem – u producenta zasłon
i dekoracji z tkanin. Na rozmowie kwalifikacyjnej
obiecywano nam złote góry. Rzeczywistość
jak zwykle okazała się odmienna.
Zamiast porządnego domu była rudera,
pokoje dwuosobowe. Mnie na całe szczęście
trafiła się jedynka. Zamiast 5 minut spacerem
do pracy okazało się, że autobus jedzie
30 minut. Obiecywano nadgodziny – nic z tego
nie wyszło.
2B: To smutne, że i Ty padłaś ofiarą złudnych
obietnic, ale, jak wiadomo, nie ma tego złego, co
by na dobre nie wyszło. Prawda?
RS: Może nie od razu, ale tak. Wiele
pracowałam, aby zagłuszyć tęsknotę. Zdarzały
się jednak i trudne chwile, jednakże nie
traciłam nadziei i siły do działania. Znalazłam
pracę na weekendy w restauracji niedaleko
mojego mieszkania. Próbą wytrzymałości
w tym miejscu było skrojenie przeze mnie
dziesięciolitrowego gara nerek i wątróbek.
Wytrzymałam tam dwa miesiące. Kolejną
weekendową pracą był mały coffe shoop przy
siłowni. Tam spędziłam pół roku. I tak minął
rok w Bournemouth. Przez cały czas pracowałam
też nad stroną internetową i szyłam
wzory.
2B: Nadszedł czas powrotu do domu a los znowu
wystawił Cię na próbę...
RS: Tak, dwa tygodnie do powrotu,
w pracy złożone wypowiedzenie, mieszkanie
zdane, paczka 30 kg wysłana do domu. I nagle
świat mi runął. Okazało się, że nie mam
do kogo wracać. Spędziłam w domu dwa miesiące,
odpoczęłam, miałam wrócić do firmy,
w której pracowałam przed wyjazdem. Zaczęłam
się jednak zastanawiać, czego ja tak na
prawdę chcę od życia. Dziś wydaje mi się to
śmieszne, ale poszłam do tarocistki. Po powrocie
kupiłam bilet w jedną stronę do Newcastle
(do znajomych, którzy się tam przeprowadzili
z Bournemouth). I poleciałam.
2B: Newcastle okazało się łaskawe dla Ciebie, tu
znalazłaś drugą połówkę i odkryłaś swoje powołanie.
Mogę tak to nazwać?
RS: Znalazłam pracę w fabryce, żeby
się gdzieś załapać. Tam poznałam swojego
ukochanego. W styczniu 2009 r. zostałam
zwolniona z pracy, ale już w lutym zaczęłam
pracę w restauracji i kawiarni w Metro
Center. I tutaj odkryłam magię kawy. Wiesz,
ten zapach świeżo zmielonej kawy, ten słodko-cierpko-kwaskowaty
smak espresso rozchodzący
się w ustach i pieszczący kubki
smakowe. Zadowolenie z siebie kiedy udaje
się zrobić perfekcyjne mleko na cappuccino,
gdy klient pochwali i powie, że nigdy w życiu
nie pił lepszej kawy... Postanowiłam sobie, że
otworzę kiedyś własną kawiarenko- naleśnikarnię.
2B: Mimo wszystko postanowiłaś wrócić do
Barnemouth...
RS: Moim zdaniem Newcastle jest miastem,
w którym jest dość duże bezrobocie
i dużo ofert pracy za pośrednictwem agencji.
Poza tym ja kocham słońce, plażę. Od razu
znalazłam pracę w Coffee Nero, ale po 3 tygodniach
nie przedłużono mi umowy. Powód?
Za mało się uśmiechałam. Później pracowałam
w hotelu jako kelnerka, w wolnych chwilach
biegałam po kawiarniach. Zadzwonili
do mnie z Costa Coffee. Przesympatyczna
menagerka umówiła się ze mną w sobotę na
2 godziny, w czasie których sprawdzała, czy
się nadaję. Miałam już doświadczenie, więc
wypadłam dobrze. Dostałam umowę o pracę
na czas nieokreślony i tak zostałam baristą.
Po 3 miesiącach zaproponowano mi zrobienie
szkolenia Baristy Maestro. I tak to już
1,5 miesiąca noszę odznakę Baristy Maestro.
Ostatnio dostałam propozycję szkolenia na
asystenta managera. Być może uda mi się to
jeszcze w tym roku.
2B: Gratuluję. Następny etap – kierownik własnej
kawiarni?
RS: Bardzo bym chciała, ale kawiarenko-naleśnikarni.
2B: Powodzenia!
Rozmawiała Beata
Brzeziańska
In this article Beata Brzezianska talks to Renata Schabowska about her time in the UK. Renata is
a 28 year old Pole who has been living in Britain for three years. For the past few months she
has been living in Bournemouth and now she is undertaking Managing Assistant Training at
Costa Coffee in Newcastle.
2B: Renata, you seem like the type of a person
who can’t live without change. You’ve had a lot of
different jobs and a lot of different experiences.
RS: Yes that’s true, as long as I can
remember I’ve always had a job. When I finished
secondary school I had to work in order to save
money to fund my next studies. I had always
wanted to be a clothes tailor so I found a job at
a company who made women’s lingerie. After
a short time at college, I changed courses from
fashion and went into interior design (a subpassion
of mine!). In 2001 I started a degree in
sociology, with a specialisation in media and
communication studies at the AGH (University
of Science and Technology) in Cracow. On
finishing my degree in 2004, I trained in Internet
Business as my ambition was to open my own
company. I needed some money so I decided to
go aboard in pursuit of making my dream come
true.
2B: It must have been hard for you to leave
Poland, your family, your partner and your
friends?
RS: Oh yes, when I called home for the
first time I cried in the phone shop! It was so
hard without my family here to help me, but
I got used it. I got together a bit of a social life,
joined a netball team, stuff like that. Before leaving
Poland I secured work here in Britain, work in
a curtain and net curtain factory. In the interview
they promised me a lot, but of course when
I arrived the reality was not all this. Still, I was
happy that at least I had a job.
2B: How did you manage to turn your difficult
situation around?
RS: It took time. I worked a lot to forget
about my situation. There were some terribly
hard moments but I never lost my energy and
hope. I managed to find some extra weekend
work in a restaurant not far from my flat. It was
very challenging as one day I had to cut up about
10 litres of livers and kidneys! I stayed in this job
for 2 months, until I got another weekend job
offer in a coffee shop at a gym. I worked at the
gym for one and a half years, and in my spare
time I set up a website.
2B: You were planning on returning to Poland,
but your luck suddenly changed?
RS: Yes, I had just two weeks left until
I planned to return to Poland. I had handed in my
notice at work and left my flat, and even sent
my stuff back to Poland in preparation to return,
when my world fell in and my partner changed
his mind! Our future together sadly became our
past. I went back to Poland as planned. I thought
a lot about what I wanted to do, whether or not
to try and get my old job back. I even went to
see a fortune teller, which seems really funny to
me now. She gave me some good advice. I came
out from seeing her and booked a ticket to Newcastle
to see my friends straight away. A one
way ticket to Newcastle!
2B: You found Newcastle very friendly and you
even found a new boyfriend here. You feel you
found your future here, is that right?
RS: Yes. I got a job in a factory here in
Newcastle, and this was where I met my partner.
In January 2009 I went to work in a restaurant
at the Metro Centre and it was here that
I discovered the magic of coffee. This amazing
coffee aroma, freshly ground coffee, the sweet–
sour–bitter taste of an espresso! It’s so satisfying
when a customer tells you that they will never
drink coffee as good again. To me it’s a real joy
to prepare milk perfect for a cappuccino. One
day I hope to open my own cafeteria where I will
serve the best pancakes in town!
2B: Why did you decide to return to
Bournemouth?
RS: In my opinion Newcastle is a city with
a high number of unemployed people, so there’s
more competition here for jobs, and it’s mostly
agency work. I love the sea and beach in Bournemouth,
and I found a job there very quickly.
After a few weeks of working at Café Nero down
there, I finally got a call from the manager at
Costa Coffee who was keen to check out my
coffee making skills. I passed the test and was
given a long term contract to train as a barista.
After three months my Barista Maestro training
was complete and a month and a half after this
I gained my Barista Maestro badge. It made me
so proud and happy. I have now been asked to
take part in the Managing Assistant training at
Costa. It is such a big chance for me. I hope to
complete this before the year is out.
2B: Many Congratulations Renata. Your next
step – the manager of your own café?
RS: I really hope so,
making lots of pancakes and
coffee!
10 | 2B north east | numer 45 | czerwiec 2010 | www.2B.nepco.org.uk 2B north east | issue 45 | june 2010 | www.2B.nepco.org.uk | 11
2B: Good luck!
Beata Brzezianska