Opis techniczny - Agrobex

ARCUS
O b i e k t
I n w e s t o r
T e m a t
opraco wania
PRACOWNIA ARCHITEKTONICZNA
PROJEKTOWANIE I REALIZACJA - SPÓŁKA
CYWILNA
UL.KARPIA 11 G lok. 87 61-619 POZNAŃ TEL/FAX 61
824 46 46
COLLEGIUM „NOVUM” UAM
POZNAŃ AL. NIEPODLEGŁOŚCI 4
UNIWERSYTET ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU
POZNAŃ UL. HENRYKA WIENIAWSKIEGO 1
TERMOMODERNIZACJA OBIEKTÓW.
S t a d i u m Projekt wykonawczy
B r a n ż a
Architektura:
Gł. Projektant
Nr umo wy : ZP/717/U/0 9
Architektura Nr rejestru Pracowni: 0185/PW/09
I m i ę i n a z w i s k o N r u p r .
Mgr inż. arch. Zygmunt Skupniewicz 1845/61 12.2009
Projektant: Mgr inż. Leszek Kaczorowski 81/81/Pw 12.2009
Opracował
architektura:
Mgr inż. Agata Garlicka - 12.2009
Weryfikator: Mgr inż. Witold Milewski 12.2009
Dyrektor Pracowni Mgr inż. Leszek Kaczorowski 81/81/Pw 12.2009
d a t a p o d p i s

2
SPIS ZAWARTOŚCI PROJEKTU.
1. Strona tytułowa,
2. Spis zawartości projektu,
3. Informacja o obiekcie i Inwestorze,
4. Opis techniczny
5 Informacja dot. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia.
6 Kserokopie uprawnień budowlanych i przynależności do Izb Branżowych Inżynierów
7 Kserokopie uzgodnień.
8. CZĘŚĆ RYSUNKOWA :
- plan sytuacyjny budynku - podz. 1 : 500 - rys. A – 0
- rzut piwnic budynek „A” - podz. 1 : 100 - rys. A – 1
- rzut parteru budynek „A” - podz. 1 : 100 - rys. A – 2
- rzut powtarzalnego piętra 1 do 6 budynek „A” - podz. 1 : 100 - rys. A – 3
- rzut dachu budynek „A” - podz. 1 : 100 - rys. A – 4
- rzut piwnic budynek „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 5
- rzut parteru budynek „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 6
- rzut pierwszego piętra budynek „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 7
- rzut drugiego piętra budynek „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 8
- rzut powtarzalnego piętra 3 do 5 budynek „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 9
- rzut dachu budynek „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 10
- rzut parteru budynku „D” - podz. 1 : 100 - rys. A – 11
- rzut dachu budynku „D” - podz. 1 : 100 - rys. A – 12
- przekrój budynku „A” - podz. 1 : 100 - rys. A – 13
- przekrój budynku „B” - podz. 1 : 100 - rys. A – 14
- zestawienie ślusarki aluminiowej okien i drzwi budynek „A” - - rys. A – 15
- zestawienie ślusarki aluminiowej okien i drzwi budynek „B” - - rys. A – 16
- zestawienie ślusarki aluminiowej okien i drzwi budynek „D” - - rys. A – 17
- elewacja wschodnia ( wzdłuż ulicy T. Kościuszki ) - podz. 1 : 200 - rys. A – 18
- elewacja frontowa północna od ul. Powstańców Wlkp. - podz. 1 : 200 - rys. A – 19
- elewacja zachodnia ( wzdłuż al. Niepodległości ) - podz. 1 : 200 - rys. A – 20
- szczegół malowania elewacji - podz. 1:25 i 1:10 - rys.A – 21

OBIEKT - Zespół obiektów Collegium Novum UAM
w Poznaniu
al. Niepodległości 4
Poznań
INWESTOR - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
w Poznaniu
ul. Henryka Wieniawskiego 1
Poznań
TEMAT OPRACOWANIA - Termomodernizacja zespołu budynków
i kolorystyka elewacji.
3
PODSTAWA OPRACOWANIA - - umowa nr ZP/717/U/09 z dnia 25 czerwca
2009 r z Inwestorem tj. UAM w Poznaniu
zarejestrowana w Pracowni pod poz.
0184/2009
- Audyt Energetyczny budynku dla
przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ze
stycznia 2009 r. oprac. przez p. inż. Zbigniewa
Grabarkiewicza
zam. 61-245 Poznań os. Rusa 45/1
- Instrukcja ITB nr 334/2002 : „Bezspoinowy
system ocieplenia ścian zewnętrznych
budynku”.
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia
13 lutego 2003 r „w sprawie warunków
technicznych jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie”.
- Informatory producentów materiałów i sprzętu
ociepleniowego.
- „Wytyczne wykonania, oceny i odbioru robót
elewacyjnych z zastosowaniem zewnętrznych
zespolonych systemów ocieplania ścian”. –
opracowane przez Stowarzyszenie na Rzecz
Systemów Ociepleń – Warszawa.
ETAP OPRACOWANIA - PROJEKT WYKONAWCZY.

1. STAN ISTNIEJĄCY.
4
OPIS TECHNICZNY.
Zespół obiektów Collegium Novum tworzą poniższe budynki wytypowane przez
Inwestora do termomodernizacji
a) budynek A –dydaktyczny od strony ul. Kościuszki:
- podstawowe wymiary budynku:
szerokość - 15,18 m
długość - 54,76 m
wysokość od terenu do gzymsu - < 25,0 m
kubatura budynku - ~ 21 900 m 3
powierzchnia zabudowy - ~832 m 2
ilość kondygnacji - 7 nadziemnych + 1 do 2 kondygnacji
podziemnych
- dane materiałowe:
konstrukcja budynku - szkieletowa żelbetowa szkielet
wewnętrzny stanowią słupy i podciągi
ram żelbetowych w układzie
podłużnym z ryglami poprzecznymi
usztywniającymi
konstrukcja ścian zewnętrznych - ruszt żelbetowy o rozstawie osiowym
słupów 1,35 m, z wypełnieniem
betonem komórkowym grub. 30 cm.
Otwory zamykane oknami w kons-
trukcji drewniano - aluminiowej z osz-
kleniem.
stropy - masywne żelbetowe. Wzdłuż ścian
zewnętrznych w pasie szerokości 80
cm ocieplone płytami „suprema”.
dach - konstrukcja dachu:
strop prefabrykowany, pustka, płyty
korytkowe, gładź cementowa.
Pokrycie dachu: papa bitumiczna.
obróbki elewacyjne - obróbki gzymsów i rury spustowe
z blachy stal. ocynk. malowane farbą
olejną
parapety zewnętrzne - z blachy stal.– ocynk. malowane farbą
olejną
parapety wewnętrzne - lastrikowe lub betonowe zatarte na
gładko.
W części pomieszczeń brak parape-
tów.

) budynek B – dydaktyczny od strony al. Niepodległości:
- podstawowe wymiary budynku:
szerokość - 15,17 m
długość - 66,42 m
wysokość od terenu do gzymsu - 21,75 m
5
kubatura budynku - ~ 22 600 m 3
powierzchnia zabudowy - ~1 010 m 2
ilość kondygnacji - 7 nadziemnych + 1 do 2 kondygnacji
podziemnych
- dane materiałowe:
konstrukcja budynku - szkieletowa żelbetowa szkielet
wewnętrzny
stanowią słupy i podciągi ram
żelbetowych w układzie podłużnym
z ryglami poprzecznymi
usztywniającymi
konstrukcja ścian zewnętrznych - ruszt żelbetowy o rozstawie osiowym
słupów 1,35 m, z wypełnieniem
betonem komórkowym grub. 30 cm.
Otwory zamykane oknami w kons-
trukcji drewniano - aluminiowej z osz-
kleniem.
stropy - masywne żelbetowe. Wzdłuż ścian
zewnętrznych w pasie szerokości 80
cm ocieplone płytami „suprema”.
dach - konstrukcja dachu:
strop prefabrykowany, pustka, płyty
korytkowe, gładź cementowa.
Pokrycie dachu: papa bitumiczna.
obróbki elewacyjne - obróbki gzymsów i rury spustowe
z blachy stal. ocynk. malowane farbą
olejną
parapety zewnętrzne - z blachy stal.– ocynk. malowane farbą
olejną
parapety wewnętrzne - lastrikowe lub betonowe zatarte na
gładko.
W części pomieszczeń brak parape-
tów.

c) budynek D – dydaktyczny – sale wykładowe od strony ul. Kościuszki:
- podstawowe wymiary budynku:
szerokość - 3 x 12,50 m
długość - 12,00 m
wysokość od terenu - 6,90 m
kubatura budynku - ~ 3 600,0 m 3
powierzchnia zabudowy - ~450,0 m 2
- dane materiałowe:
6
konstrukcja budynku - szkieletowa żelbetowa
konstrukcja ścian zewnętrznych - wypełnienie betonem komórkowym
dwustronnie otynkowanym. Otwory
zamykane oknami o konstrukcji
stalowej z oszkleniem szybami
zespolonymi ( w dwóch salach ) oraz
okna PCV w jednej sali przy bibliotece.
stropy - masywne żelbetowe.
dach - konstrukcja dachu:
strop prefabrykowany nie wentylowany
Pokrycie dachu papa bitumiczna –
nie ocieplony.
obróbki blacharskie - obróbki gzymsów z blachy stal. ocynk.
malowane farbą olejną.
Rynny i rury spustowe: z blachy stal. –
ocynk., malowane farbą olejną.
parapety zewnętrzne - z blachy stal. – ocynk. malowane farbą
olejną
d) łącznik między bud. D i B oraz bufet profesorski:
d.1) podstawowe wymiary łącznika wzdłuż sal wykładowych z pomieszczeniami sanitariatów
i biurem administracji:
szerokość - ~ 4,80 + ( 2 x 3,15 + 3,50 ) m
długość - ~ 47,70 + ( 6,80 + 5,70 + 5,95 ) m
wysokość od terenu do gzymsu - ~ 4,0/ ~4,70 m
kubatura budynku - ~1180,0 m 3
powierzchnia zabudowy - ~ 295,0 m 2
d.2) podstawowe wymiary budynku: bufet profesorski:
szerokość - ~ 6,40 m
długość - ~ 16,80 m
wysokość od terenu do gzymsu - ~ 4,50 m
kubatura budynku - ~ 485,0 m 3
powierzchnia zabudowy - ~ 108,0 m 2

- dane materiałowe:
7
konstrukcja budynku - szkieletowa żelbetowa
konstrukcja ścian zewnętrznych - wypełnienie betonem komórkowym a
także cegłą pełną ceramiczną ( frag-
mentami skorodowaną ).
Otwory zamykane oknami w konstru-
kcji stalowej z oszkleniem szybami
zespolonymi.
stropy - masywne żelbetowe.
dach - konstrukcja dachu wentylowany:
strop prefabrykowany, pustka, płyty
korytkowe, gładź cementowa.
Pokrycie dachu papa bitumiczna, nie
ocieplony.
elementy ozdobne elewacji - w poziomie pod rynną ( łącznik ):
gzyms wyrobiony w cegle i betonie
obróbki blacharskie - obróbki gzymsów z blachy stal. ocynk.
malowane farbą olejną
- rynny i rury spustowe: z blachy stal.-
ocynk. malowane farbą olejną
parapety zewnętrzne - z blachy stal. – ocynk. malowane farbą
olejną.
Pod łącznikiem przebiega kanał przełazowy prowadzący przewody uzbrojenia
instalacyjnego do łącznika i biblioteki. W części kanału zlokalizowana jest wentylatornia.
Poza powyżej wymienionymi budynkami istnieje łącznik parterowy, podpiwniczony,
łączący budynki „A” i „B”. Aktualnie dla tego obiektu jest wykonywany projekt
przebudowy i nadbudowy co stanowi odrębne opracowanie.

2. Stan projektowany.
8
Przewidziane do termomodernizacji obiekty położone są w strefie ochrony
konserwatorskiej.
Collegium Novum zostało zbudowane w końcu lat 1960 – tych w indywidualnej
technologii.
Ocieplenie ścian frontowych ( podłużnych ) budynków w technologii tradycyjnej
doprowadziłoby do zniszczenia ich ciekawej formy architektonicznej.
Przed przystąpieniem do termomodernizacji budynków w pierwszej kolejności wymienić
wszystkie okna oraz drzwi zewnętrzne ( z wyjątkiem drzwi do komory transformatora
i rozdzielni elektrycznej, które należy pomalować farbą olejną ).
Mając na uwadze minimalną ingerencję w istniejące elewacje obiektów projektuje się
ocieplenie obiektów „A” i „B” przy pomocy dwóch różnych technologii, a mianowicie:
o ściany frontowe ( okienne ) metodą od wewnątrz
o ściany szczytowe metodą od zewnątrz budynków.
Ponadto metodą ocieplenia od zewnątrz zostaną ocieplone budynki:
o trzy sale wykładowe ( ob. „D” )
o trakt korytarzowy łączący poszczególne sale wykładowe obiektu „D”
o budynek klubu profesorskiego przy patio.
Łącznik między budynkiem „A” a budynkiem „B” stanowiący wejście główne do zespołu
Obiektów Collegium Novum jest przedmiotem odrębnego opracowania.
2.1.1– System ocieplenia ścian szczytowych budynków wysokich.
Zgodnie z decyzją Inwestora przyjęto do realizacji system bezspoinowy
w technologii BSO ( nie wentylowany ).
Projektuje się ocieplenie w technologii BSO ( bezspoinowy system ociepleń )
z zastosowaniem płyt styropianowych FS 15 grub.15 cm jako warstwa termoizolacyjna.
Grubość ocieplenia zewnętrznego została określona w audycie energetycznym
opracowanym dla przedmiotowego obiektu.
Różnice płaszczyzn w bud. „A” zewnętrznych ścian szczytowych między ścianami
podparapetowymi a wieńcami wyrównać do jednej płaszczyzny poprzez wyklejenie
styropianem geub. ~10 cm w pasie o wys. średnio 60 cm. Wykończenie zewnętrzne
tych ścianek jak elewacji szczytowych.
W ramach termomodernizacji przewiduje się wymianę istniejących okien i drzwi
zewnętrznych budynków.
Stosować należy okna aluminiowe z poszerzonymi ościeżnicami oraz nawiewnikami
higrosterowalnymi.
Szyby o Uk < 1,1 W/m 2 k; profile okienne o Uk < 1,6 W/m 2 k..
Wymiary okien i ilości skrzydeł jak istniejące zestawiono w części rysunkowej.
Zachowuje się istniejącą zasadę:
Skrzydła dolne - uchylne
Skrzydła górne - rozwieralne
Zwraca się uwagę, że niektóre okna są częściowo przesłonięte ściankami działowymi.
W tych przypadkach należy zastosować taki kierunek otwierania okien, aby ich otwarcie
było możliwe. Skrzydła górne okien wyposażyć w zamknięcia na klucz.
Uwaga: wymiary okien sprawdzić z natury.

9
2.1.2 – System ocieplenia ścian 3 sal wykładowych ( ob. „D” ), korytarza przy salach i klubu
profesorskiego.
Są to obiekty jednokondygnacyjne.
Przewiduje się ocieplenie od zewnątrz technologią jak ściany szczytowe
budynków „A” i „B” opisane w punkcie 2.1.1.
2.2 – Opis technologii wykonania.
2.2.1 – System niewentylowany ( tradycyjny ) ścian z zewnątrz budynku:
UWAGA:
Poniżej podaje się opis systemu STO.
Dopuszcza się zastosowanie rozwiązań zamiennych pod warunkiem:
o spełnienia tych samych właściwości technicznych i estetycznych,
o przedstawienia zamiennych rozwiązań na piśmie, z określeniem danych
technicznych oraz wymaganych dokumentów dopuszczających je do stosowania,
o uzyskania akceptacji autora projektu architektoniczno-budowlanego.
Zastosowano bezspoinowy System Ociepleniowy StoTherm Classic z zastosowaniem
płyt styropianowych EPS 70.
Wykonanie hydroizolacji poniżej poziomu terenu do poziomu ławy fundamentowej licząc
od 20 cm nad gruntem: StoFlexyl (1:1 z cementem)
Klejenie styropianu: EPS 100, XPS lub równoważne poniżej poziomu terenu masą
klejąco - hydroizolacyną StoFlexyl (1:1 z cementem).
Powyżej 20 cm nad poziomem terenu klejenie styropianu klejem Sto-Baukleber
punktowo-obwodowe lub całopowierzchniowe z zastosowaniem termodybli, jako
zabezpieczenia przed punktowymi mostkami cieplnymi.
Warstwa zbrojeniowa: masa bezcementowa StoArmierungsputz z dodatkiem włókien
sztucznych, (moduł elastyczności min. 2,5 %), siatka zbrojeniowa StoGlasfasergewebe z
włókna szklanego przenosząca równomiernie naprężenia o masie powierzchniowej 175
g/m².
W strefie cokołowej - pieszej (dookoła budynku) – jako opaska dookoła budynku na
wysokości cokołu – zastosowanie dodatkowo warstwy zbrojenia na bezcementowej
masie zbrojącej z zastosowaniem siatki pancernej StoPanzergewebe z włókna
szklanego, o masie powierzchniowej 490 g/m², jako ochrony udarowej (ze względu na
wzmożoną aktywność typową dla budynków użyteczności publicznej, koszarowych,
uczelni itp.)
Wyprawa końcowa systemu: tynk z efektem lotosu StoLotusanputz K 2, kolor wg opisu
kolorystyki elewacji ( RAL 7033 ) w postaci masy gotowej do użycia. Sposób wykonania
warstwy wierzchniej według próbki zatwierdzonej przez autora projektu z Pracowni
Architektonicznej.
Jako alternatywa na strefę cokołową – tynk organicznie wiązany StoSuperlit.
Dodatkowe malowanie elewacji farbą z efektem lotosu: StoLotusan Color w kolorze j. w.
– jako zwiększenie trwałości na korozję biologiczną i długotrwałą czystość tynku
zewnętrznego.
Proponowane rozwiązanie musi spełnić wymóg wysokiej odporności mechanicznej
( szczególnie w obszarze zwiększonego ruchu pieszego np. wejścia do budynku )
i na korozję biologiczną, np. w technologii StoTherm Classic.
Do uszczelnienia styków układu ociepleniowego z ościeżnicami, parapetami
zewnętrznymi, itp. elementami budowli, zastosować elastyczną taśmę samorozprężną
StoFugendichtband ( funkcjonującą jako integralny komponent systemu ociepleniowego )
– ( wymagania instrukcji ITB BSO ).

10
Do wykonania dylatacji zgodnych ze specyfiką budynku stosować zintegrowane z BSO
systemowe listwy, np. StoDehnfugenprofil, oraz inne wymagane detale do systemów
ociepleń, m. in. listwy początkowe StoSockelabschlussleiste.
W zakresie pozostałych technik wykonania i aplikacji systemu wymaga się stosowania
wszelkich wytycznych według „Instrukcji Bezspoinowego Sytemu Ocieplania ścian
zewnętrznych budynków nr 334/2002, ITB”.
2.2.2 - Ocieplenie ścian podłużnych metodą od strony pomieszczeń.
Z uwagi na wyjątkowy wyraz architektoniczny elewacji podłużnych budynków
„A” i „B” proponuje się zrezygnować z zewnętrznego ocieplania na korzyść
ocieplenia metodą od wnętrza. Ma to na celu zachowanie nie zmienionego rysunku
istniejących elewacji.
UWAGA:
Poniżej podaje się opis systemu STO.
Dopuszcza się zastosowanie rozwiązań zamiennych pod warunkiem:
o spełnienia tych samych właściwości technicznych i estetycznych,
o przedstawienia zamiennych rozwiązań na piśmie, z określeniem danych
technicznych oraz wymaganych dokumentów dopuszczających je do stosowania,
uzyskania akceptacji autora projektu architektoniczno-budowlanego.
Proponuje się zastosować system ocieplenia ze zintegrowaną paraizolacją w postaci
folii aluminiowej. Specjalne powlekanie ( kaszerowanie ) płyt termoizolacyjnych
z pianki poliuretanowej warstwą aluminium ma na celu skuteczną ochronę izolacji
przed gromadzeniem i wykraplaniem pary wodnej w strukturze przegrody. Jako izolacja
ścian zewnętrznych płyta z pianki poliuretanowej grubości 6 cm, mocowana
mechanicznie za pomocą systemu szynowego. W naszym przypadku projektuje się
także ocieplenie stropu na suficie płytami z pianki poliuretanowej w opisywanym
systemie o grubości 5 cm w pasie o szerokości 100 cm wzdłuż wszystkich ścian
zewnętrznych ocieplanych od wnętrza.
Jest to system do stosowania w sytuacjach, gdzie nie można stosować ocieplenia na
elewacji.
System ten zapewnia:
wysoką szczelność dla pary wodnej i CO2
dobre właściwości termoizolacyjne
W systemie tym stosuje się tynki akrylowe z możliwością barwienia w masie lub
malowania.
Zastosowane organiczne masy tynkarskie muszą zapewnić wysoką elastyczność
pokrycia oraz zabezpieczać izolację przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Przewiduje się izolację ścian wewnętrznych na całej szerokości budynku oraz
w budynku „A” ścian podokiennych korytarzowych. Poza ścianami na szerokości
ociepleń należy wyjść z izolacją jak już wspomniano pasem o szerokości 100 cm
na sufity pomieszczeń.
2.2.3 –– Ocieplenie stropodachu ( nad 7 piętrem bud. „A” lub 6 piętrem bud. „B” ):
UWAGA:
Poniżej podaje się opis ocieplenia przy wykorzystaniu materiałów izolacyjnych
systemu oferowanego przez firmę Bauder Polska z Poznania.
Dopuszcza się zastosowanie rozwiązań zamiennych pod warunkiem:
- spełnienia tych samych właściwości technicznych i estetycznych,
- przedstawienia zamiennych rozwiązań na piśmie, z określeniem danych
technicznych oraz wymaganych dokumentów dopuszczających je do
stosowania,
- uzyskania akceptacji autora projektu architektoniczno-budowlanego.

11
Projektuje się poziome ocieplenie płyty dachowej przy pomocy płyt styropianowych typu
PW 20 ( dawniej PW 11 ) jednostronnie foliowanych o grubości 15 cm określonej
w opracowanym audycie energetycznym obiektu. Istniejące pokrycie zerwać do płyt
dachowych, wyrównać gładź i po takim przygotowaniu zagruntować np. środkiem
gruntującym Burkolit V w ilości ok. ( 0,2 do 0,3 ) l/m 2 . Na tak przygotowanym podłożu
ułożyć paroizolację np. elastmerobitumiczną papę szybko zgrzewalną z wkładką
aluminiową.
Na paroizolacji ułożyć płyty PW 20 grubości 15 cm jednostronnie foliowane.
Jako warstwę wodochronną stosować folię dachową termozgrzewalną wierzchniego
krycia np. Bauder PYE PV 250 S5.
Istniejące opierzenia zdemontować a nowe wykonać z blachy cynkowo-tytanowej.
Przelewy przy koszach rur spustowych odpowiednio podwyższyć, w zależności od
ostatecznego poziomu pokrycia dachu. Przelewy winny znaleźć się na wysokości 10 cm
nad przyległym wykończonym pokryciem dachu.
Wykonać nową instalację odgromową, wg projektu instalacji odgromowej.
Nie przewiduje się ocieplenia nadbudówek dla maszynowni dźwigów. Należy tylko
uzupełnić ubytki cegieł w ścianach, wyremontować wieńce i tynki a całość pomalować
farbą elewacyjną w kolorze zgodnie z opisem kolorystyki elewacji.
2.2.4 – Ocieplenie dachów części niskich.
Na podstawie oględzin zewnętrznych obiektów ustalono że:
� dachy nad :
salami wykładowymi są dachami nie wentylowanymi
� dachy nad:
łącznikiem przy salach wykładowych z toaletami i klubem profesorskim
są dachami wentylowanymi o niesprawnej wentylacji przestrzeni dachowej.
W związku z powyższym należy zlikwidować jednostronne otwory wentylacyjne i wszystkie
dachy ocieplić jak dachy nad wysokimi budynkami zespołu tj.na bazie płyt PW 20.
Należy przystosować attyki i gzymsy do nowej wysokości powierzchni pokrycia.
Dachy ocieplić metodą opisaną w punkcie 2.2.3 niniejszego opisu.
Opierzenia wykonać z blachy cynkowo-tytanowej.
Wykonać nową instalację odgromową wg odrębnego projektu.
2.2.5 – Prace poprzedzające termomodernizację.
Przed przystąpieniem do wykonywania robót ocieplających elewacje, należy wykonać
poniższe prace poprzedzające:
- wymienić wszystkie przeznaczone do wymiany istniejące okna i drzwi na nowe
aluminiowe. Wymiary wymienianych okien i drzwi należy wziąć z natury. Przy dobieraniu
profili poziomych górnych w skrzydłach okien lokalizowanych pod sufitem kondygnacji,
należy wziąć pod uwagę obniżenie poziomu sufitów o 5 cm na szerokości 100 cm
od ściany zewnętrznej oraz konieczność zamontowania w górnej ościeżnicy okna
nawiewnika szczelinowego. Stosować profile aluminiowe w kolorze RAL 7043 ( szarość
komunikacyjna ). Z uwagi na pogrubienie ścian w wyniku ich ocieplenia należy zamonto-

12
wać parapety wewnętrzne z konglomeratu o szerokości do lica ściany tj. ~7 cm
głębokości.
- zdemontować istniejące opierzenia i zewnętrzne parapety okienne. Nie przewiduje się ich
ponownego wbudowania. Zastosować parapety z blachy cynkowo -tytanowej.
Parapety okienne wewnętrzne korytarzowe po ich zdemontowaniu i zamontowaniu
nowych okien, po zweryfikowaniu ich stanu można ponownie wykorzystać ( decyzja
Inwestora ). W projekcie zakłada się wymianę wszystkich parapetów na parapety z płyt
z konglomeratu. Kolor z propozycji Wykonawcy zostanie uzgodniony przy udziale
przedstawiciela Inwestora i architekta.
- wypełnić materiałem ocieplającym ( wełna mineralna ) szczeliny między ramami
osłonowymi ścian zewnętrznych służące dotąd jako bruzdy pionów centralnego
ogrzewania. Zalecenie to dotyczy również szczelin nie wykorzystywanych dotąd jako
bruzdy instalacyjne a wynikające z technologii montażu budynku.
- odkuć z istniejącej elewacji tynki uszkodzone lub spękane oraz łuszczące się powierzchnie
malowane ( szczególnie znaczne ubytki w ścianie klubu profesorskiego oraz łączniku
przy salach wykładowych ).
- dokonać naprawy tynków
- nadmurować i naprawić bloki kanałów wentylacyjnych i wykonać betonowe „czapy”
kominów ponad dachem.
- nadmurować zwieńczenie ścian ( attyki ) o ~ 20 cm dla osłonięcia nowych warstw
ocieplenia dachu
- usunąć brud i kurz z elewacji metodą ciśnieniowo – wodną i odczekać do wyschnięcia.
Można także zastosować metodę mechaniczną czyszczenia podłoża za pomocą np.
odkurzaczy przemysłowych z odciągami pyłu. W przypadku napotkania objawów korozji
biologicznej ( glony, grzyby, mchy, porosty) miejsca te neutralizować preparatem
biologicznie czynnym. Po obfitym nasączeniu pozostawić na min. 48 godzin. Miejsc tych
nie spłukiwać.
- w przypadku występowania ubytków elewacji ( tawarn ) o głębokości powyżej 2 cm
stosować ich wypełnianie poprzez wklejanie styropianu. Ubytki mniejsze wyszpachlować
zaprawą cementową ( czas schnięcia 1 dzień / mm głębokości ) lub masą cementowo –
polimerową szybkoschnącą
- istniejącą farbę elewacyjną, w zależności od stopnia złuszczenia oczyścić szczotkami
i zagruntować lub usunąć za pomocą preparatu chemicznie czynnego i myć parą wodną
pod ciśnieniem.
- zdemontować istniejące pokrycie dachu do warstwy wyrównawczej ( gładzi cementowej )
płyty dachowej. Ewentualne ubytki gładzi uzupełnić. Powierzchnie zagruntować.
- istniejące zwody instalacji odgromowej zdemontować, na ścianach elewacyjnych założyć
rurki stalowe pancerne pod styropian (dot. bud. „D” ) i w nie wciągnąć nowy drut stalowy
ocynkowany fi 8 mm, który połączyć zaciskami z nową instalacją odgromową na
dachach. Istniejącą instalację odgromową na dachu przed ociepleniem zdemontować
i pilnie przywrócić do nowo zaprojektowanego stanu.
- użytkownicy anten satelitarnych i telewizyjnych przed przystąpieniem do robót
ociepleniowych dachu winni zdemontować istniejące urządzenia i uporządkować sieć
przewodów antenowych.
Po przygotowaniu ścian zewnętrznych i od wnętrz, należy wykonać ich ocieplenie
przyjętymi metodami.

13
2.2.6 – Towarzyszące roboty ogólnobudowlane.
W ramach niniejszego zadania konieczne jest wykonanie przykładowo poniższych robót
budowlanych towarzyszących:
- likwidacja zsypu do magazynu opału.
- zamurowanie drzwi w otworze między pomieszczeniem b. kotłowni a byłym zsypem
opału. Otwór po drzwiach przemurować.
- likwidacja drzwi od strony ul. Kościuszki prowadzące do przedsionka węzła cieplnego
i do byłego zaplecza kotłowni wraz z zewnętrznym dojściem. Otwory przemurować.
- drzwi do klatki schodowej od ul. Kościuszki zamienić z dwuskrzydłowych szer.2,40 m
na dwuskrzydłowe o szer. w świetle 130 cm., przy czym jedno ze skrzydeł musi posiadać
wymiar w świetle min. 90 cm. Różnicę szerokości otworu przemurować.
- nadbudowa attyki na bud. „A” i „B” oraz kominów wentylacyjnych, naprawa i uzupełnienie
tynków kominów z wykonaniem betonowych nakryć kominów i pomalowaniem.
Wprowadzenia ocieplenia dachów spowoduje konieczność przeróbki drzwi stalowych
prowadzących z nadbudówek dźwigowych ( dwa miejsca ) na dach. Wymagać one będą
podcięcia.
- demontaż i ponowny montaż instalacji odgromowej na dachu i na elewacji wg
opracowania zamiennego
- wymiana rur spustowych i koszy rynnowych z blachy cynkowo – tytanowej. Wymiana
istniejących podejść kanalizacyjnych fi 150 pod rury spustowe – bud.”A” - 2 szt.,
bud.”B”- 1 szt, bud. „D” – 7 szt.
UWAGA:
Niniejsze opracowanie nie obejmuje:
1 – wymiany instalacji c.o. w budynkach poddawanych termomodernizacji
2 – modernizacji instalacji wod. – kan. – wykonania instalacji centralnej ciepłej wody
użytkowej dla całego kompleksu budynków Collegium Novum.
3 – demontażu i ponownego montażu instalacji specjalistycznych zlokalizowanych
na ocieplanych ścianach
4 – robót malarskich po wykonaniu robót ociepleniowych oraz wymiany wszelkich instalacji.
2.5 – Wymagania technologiczne wykonania robót ociepleniowych ( termomodernizacji ).
2.5.1 – System ocieplania zewnętrznego – BSO.
Po przygotowaniu ścian do ocieplenia, należy wykonać zewnętrzne ocieplenie metodą BSO.
Rozpoczynamy od zamontowania listew początkowych o odpowiedniej sztywności. Styki tych
listew muszą być łączone specjalnymi, systemowymi łącznikami, co przeciwdziała pęknięciom na
tynku. W przypadku występowania znacznych nierówności powierzchni murów ścian, stosować
pod listwy podkładki dystansowe.
Płyty kleimy punktowo-obwodowo, oraz mocujemy z zastosowaniem termodybli, które
zabezpieczają przed powstawaniem mostków cieplnych. Dodatkowo na główki termodybli
zakładać należy zatyczki z gąbki samorozprężnej z plastikowym trzpieniem, które zabezpieczają
elewację przed powstawaniem widocznych punktów w miejscach zakotwień płyt styropianowych.
Minimalna ilość łączników dla jednej płyty – 6 szt. Długość łączników musi zapewnić głębokość
ich zakotwienia w ścianie ceramicznej nie mniej niż 6 cm ( bez uwzględnienia grubości tynku ).
Grubość warstwy masy klejącej zależy od równości podłoża i nie powinna przekraczać 1 cm.
Powierzchnia płyty pokryta masą klejącą nie powinna być mniejsza niż 40 % powierzchni płyty.

Długość termodybli ustalamy ze wzoru:
L ≥ hef + a1 +a2 + da
Gdzie:
L – całkowita długość łącznika
14
hef – minimalna głębokość osadzenia łącznika w materiale
przegrody (≥ 4 cm)
a1 – łączna grubość warstw nie dających zamocowania łącznikom,
np. warstwy tynku, zmurszałe podłoże itp.
a2 – grubość warstwy kleju
da – grubość materiału termoizolacyjnego – styropian 15 cm
W trakcie mocowania ocieplenia ocieplić częściowo zmodyfikowane attyki i gzymsy, poprzez
wyklejenie ich na montażu z odpowiednio dociętych płyt styropianowych. Ostateczną formę
gzymsu nadać za pomocą masy zbrojeniowej.
Do klejenia używać masę zbrojeniową, bezcementową z dodatkiem włókien sztucznych ( moduł
elastyczności min. 2,5 % ). Siatka zbrojeniowa z włókna szklanego przenosząca równomiernie
naprężenia.
Obróbki blacharskie z blachy cynkowo - tytanowej muszą być zamontowane w sposób stabilny
i zapewniający odprowadzenie wody poza powierzchnię elewacji. Należy je tak ukształtować, aby
ich krawędź oddalona była od docelowej powierzchni elewacji o ~4 cm.
Obróbki blacharskie wykonać najpóźniej przed wykonywaniem warstwy zbrojonej, w sposób
zapewniający we wszystkich fazach prac należytą ochronę powierzchni przed wodami
opadowymi i spływającymi. Uwaga ta dotyczy także wymiany rynien i rur spustowych. Przewiduje
się rynny i rury spustowe z tworzywa sztucznego, odzyskane z demontażu.
Niedopuszczalne jest przenoszenie drgań blacharki bezpośrednio na cieńkowarstwowy element
wykończeniowy, co oznacza, że mocować je należy do elementów murowanych lub betonowych
budynku. Wszelkie uszczelnienia styków izolacji termicznej z elementami wykonanymi z materiałów
o innej rozszerzalności ( np. ościeżnice okien i drzwi ) wykonać z użyciem przeznaczonych
do tego celu klejów lub taśm uszczelniających, zgodnie z zestawieniami rozwiązań szczegółów
podanych przez producenta realizowanego systemu.
Jako wyprawę końcową stosować tynk organicznie wiązany w postaci masy gotowej do użycia,
spełniającej wymóg nienasiąkliwości i odpowiedniej paroprzepuszczalności.
W strefie cokołowej – jako opaskę cokołową dookoła budynku o wysokości kondygnacji
piwnicznej należy zastosować dodatkową warstwę zbrojenia na bezcementowej masie zbrojącej
z zastosowaniem siatki pancernej z włókna szklanego. Zastosowanie bez cementowych mas
gwarantuje nienasiąkliwość systemu, co jest szczególnie korzystne w strefie cokołowej narażonej
na zawilgocenie.
Także naroża ocieplenia oraz ościeża okien i drzwi wzmocnić siatką zbrojeniową w sposób
określony w systemie ocieplenia.
Przy obróbce ościeży okiennych i drzwiowych zaleca się stosowanie specjalnych profili ochronno
uszczelniających lub samorozprężnej taśmy poliuretanowej. Gotowymi rozwiązaniami dysponują
zwykle systemodawcy.
Należy starannie ocieplić zewnętrzne powierzchnie ościeży otworów okiennych. Ze względów
technicznych izolacja musi tam mieć mniejszą grubość niż izolacja układana na ścianach ( nie
może przekroczyć szerokości ościeżnicy, lecz nie powinna być mniejsza niż 2 cm ). W związku
z tym stosować należy okna o poszerzonej szerokości ościeżnicy. Pozostawienie powierzchni

15
ościeży otworów okiennych bez docieplenia mogłoby doprowadzić do przemarzania ściany wokół
okien i pojawienia się pleśni na wewnętrznej powierzchni otworów okiennych, wokół ościeżnicy.
Zalecenie to dotyczy tych fragmentów ociepleń, które wykonywane będą na zewnątrz obiektu.
Do obróbki narożników oraz krawędzi należy stosować rozwiązania zalecane przez producenta
systemu.
Z reguły są to:
- kątowniki ze stali szlachetnej,
- kątowniki ze stali szlachetnej z siatką zbrojącą,
- kątowniki z PCV z siatką zbrojącą (stosowane wyłącznie w systemach z użyciem styropia-
nowych płyt termoizolacyjnych),
- kątowniki z tzw. siatki pancernej.
Powyżej i poniżej krawędzi otworów okien i drzwi, w celu zabezpieczenia przed zwiększonymi
naprężeniami, na warstwę materiału izolacyjnego naklejamy pod kątem 45 0 paski tkaniny
z włókna szklanego, o wymiarach minimum 25 x 35 cm. ( patrz część rysunkowa ).
Do uszczelnienia styków układu ociepleniowego z ościeżnicami, parapetami zewnętrznymi, i tp.
elementami budynku, proponuje się zastosowanie elastycznej taśmy samorozprężnej
zachowującej swe cechy w okresie eksploatacji. Uszczelnienia te funkcjonują jako integralny
komponent systemu ociepleniowego spełniający wymagania Instrukcji ITB dotyczącej systemu
BSO.
Jako wyprawę końcową ocieplenia stosować tynk organicznie związany w postaci masy gotowej
do użycia, spełniający wymóg nie nasiąkliwości i odpowiedniej paroprzepuszczalności.
Przed ułożeniem warstwy zbrojonej tynku organicznego zamocowane płyty z założonymi
zaślepkami otworów termodybli, należy oszlifować przy zastosowaniu szlifierek z odciągiem
pyłów.
Warstwę zbrojoną wykonuje się najwcześniej po upływie 24 godzin od montażu płyt termoizolacyjnych.
Po tym czasie na płyty termoizolacyjne nakłada się zaprawę lub masę klejącą
i rozprowadza się ją równomiernie pacą ze stali nierdzewnej ( np. „zębatą” o wielkości zębów
10-12 mm ) tworząc warstwę z materiału klejącego na powierzchni nieco większej od przyciętego
pasa siatki zbrojącej. Na tak przygotowanej warstwie natychmiast rozkłada się siatkę zbrojącą
i zatapia w niej przy użyciu pacy ze stali nierdzewnej, szpachlując na gładko.
Siatka zbrojąca powinna być niewidoczna i całkowicie zatopiona w warstwie materiału klejącego.
Warstwa zaprawy/masy klejącej, z zatopioną siatką zbrojącą tworzy warstwę zbrojoną. Grubość
warstwy zbrojonej po stwardnieniu powinna być zgodna z określaną przez producenta systemu.
Siatkę zbrojącą należy układać na zakład o szerokości min. 10 cm, względnie wyprowadzić poza
krawędzie otworów okiennych i drzwiowych. Po nałożeniu siatki w pobliżu haków rusztowania itp.
na nacięcie nakłada się dodatkowy pasek siatki i zatapia ją w masie klejącej. Przy wykańczaniu
cokołu z zastosowaniem listwy cokołowej zatopioną siatkę należy ściąć po dolnej krawędzi listwy.
Na tynk nakładać farbę elewacyjną z efektem lotosu np. Lotusan G o numerach kolorów
pokazanych w dalszej części opisu oraz na rysunku elewacji.
Po zakończeniu robót ociepleniowych i malowaniu elewacji przy budynku, w miejscach nie
utwardzonych ułożyć opaskę z płyt betonowych chodnikowych 50 x 50 x 7 cm.
2.5.2 – System ocieplania budynków od wewnątrz.
System przewiduje:
mocowanie mechaniczne listew stężenia podłużnych i pionowych.
Listwę poziomą montuje się za pomocą kołków rozporowych w odstępach
wynikających z zastosowanych wymiarów płyt ocieplających ( zazwyczaj
co 50 cm )
jako materiał izolacyjny zastosowanie płyt o grubościach 6 cm obustronnie
kaszerowanych folią aluminiową oraz wcięciem do mocowania szynowego.

16
oklejanie taśmą aluminiową spoin poziomych i pionowych, przez co zapewnia się
szczelność paroizolacyjną warstwy ocieplającej
na wykonanej izolacji układanie warstwy szczepnej z podkładu gruntującego,
w który wkleja się siatkę i pokrywa masą zbrojącą.
Jako warstwę zewnętrzną ( wierzchnią ) stosować tynk biały lub barwiony. Do wykonania
tynku wewnętrznego wzmocnionego siatką zastosować gotową masę szpachlową
bezcementową wzmocnioną mikrowłóknem np. Sto – Armierungsputz. Ostateczną
warstwę tynku stanowi tynk akrylowy, gładki np. Stolit Milano.
1. Przygotowanie podłoża.
1.1. Podłoże do mocowania płyt ociepleniowych powinno być równe, czyste i suche.
1.2. We wszystkich przypadkach stosowania kleju Sto-Turbofix, podłoże powinno być czyste,
suche i nośne (wolne od pylenia i piaszczenia). Podłoża pylące należy wstępnie
zagruntować gruntem dyspersyjnym (np. StoPlex W), co najmniej 24 godziny przed fazą
klejenia termoizolacji.
1.3. Znaczne nierówności podłoża można niwelować wklejając najpierw warstwę
wyrównującą styropianu (np. stosowanego w BSO) o odpowiedniej grubości.
2. Mocowanie warstwy ocieplenia.
2.1. Ocieplenie wszystkich pionowych powierzchni, w tym także powierzchni ościeży należy
wykonywać poprzez listwowe mocowanie płyt Sto-Pur-Hartschaumplatte (SPH).
2.2. Styki wzajemnie prostopadłych płyt SPH (w narożnikach zewnętrznych) należy
kształtować poprzez ścięcie boków obydwu płyt pod kątem 45° tak, które umożliwi ścisłe
zestawienie elementów w narożniku, bez pozostawiania z jednej strony narożnika pasa
odsłoniętego poliuretanu o szerokości 60 mm.
2.3. Wszystkie powierzchnie ścian zewnętrznych powinny być ocieplone płytą SPH
o zaprojektowanej grubości tj. 6 cm. W przypadkach, gdy nie ma dość miejsca na
wklejenie płyty ociepleniowej o nominalnej grubości ( i rzeczywiście brak technicznych
możliwości na zapewnienie tego miejsca ), nie pozostaje nic innego jak uzyskanie
optymalnej grubości elementu ociepleniowego poprzez przecięcie płyty SPH i przyklejenie
uzyskanego elementu przy użyciu kleju poliuretanowego Sto-Turbofix. W takim
przypadku minimalna grubość ocieplenia ościeży 2 cm.
2.4. W skrajnych sytuacjach, gdy w ościeżu nie mieści się żadna grubość ocieplenia, można
( i należy ) zapewnić szczelność jego powierzchni poprzez wykonanie powłoki
paroizolacyjnej (dwukomponentowy StoPrep Vapor), a następnie pokrywać kolejnymi
warstwami tynkarskimi wraz z powierzchniami płyt SPH.
2.5. Ocieplanie sufitów w pasie o szerokości 100 cm wzdłuż ścian zewnętrznych wykonać wg
niniejszej technologii. Dodatkowo w budynku „B” należy ocieplić dwustronnie w pasie
szerokości 100 cm ściany poprzeczne przy szczelinach dylatacyjnych budynku.
2.6. Mocowanie niewielkich elementów Sto-Pur-Hartschaumplatte, wszelkiego rodzaju
uzupełnień podstawowej warstwy ocieplenia wewnętrznego, których zamocowanie
w systemie listwowym nie jest możliwe ze względu na małe wymiary.
W takich przypadkach należy stosować klejenie klejem poliuretanowym Sto-Turbofix,
przyjmując, że należy przykleić co najmniej 50% powierzchni wklejanej płyty
termoizolacyjnej, a jednocześnie nigdy nie pokrywać klejem całej klejonej powierzchni,
aby uniknąć wypychania elementu z docelowego położenia.
2.7. Należy zawsze pamiętać o priorytecie tego rozwiązania technologicznego, który
gwarantuje jego skuteczność; zapewnienia maksymalną szczelności wewnętrznego
płaszcza paroizolacyjnego, poprzez staranne uszczelnienie wszystkich styków płyt
ociepleniowych, do czego służą:
o na powierzchni płyt ociepleniowych - powłoka aluminiowa powierzchni płyt SPH,

17
o na stykach płyt – aluminiowa taśma uszczelniająca,
o w miejscach niezbędnej kolizji punktowej z takimi elementami jak przewody instalacyjne,
metalowe wsporniki itp. – obwodowe doszczelnienie taśmą aluminiową lub przy pomocy
masy uszczelniającej StoSeal F505.
o na styku warstwy ocieplenia z powierzchnią sufitu oraz posadzki: masa uszczelniająca
StoSeal F505.
o w sytuacjach wyjątkowych (np. na niewielkich powierzchniach, np. ościeżach, które
z istotnych powodów nie mogą być w ogóle ocieplone, miejscowo: powłoka paroizolacyjna
StoPrep Vapor.
2.8. Rozwiązywanie detali połączeń ocieplenia wykonywać p. anal. do systemu BSO.
3. Wykonanie tynku podkładowego zbrojonego siatką z włókna szklanego.
3.1. Warstwę zbrojonego tynku podkładowego należy wykonywać przy użyciu gotowej masy
organicznej Sto-Armierungsputz i siatki z włókna szklanego Sto-Armierungsgewebe.
3.2. Pasy siatki zbrojącej powinny być przyklejane na zakład o szerokości ok. 10 cm, przy czym
zakłady te nie mogą pokrywać się ze stykami pomiędzy płytami ociepleniowymi,
a w narożniki ocieplenia należy wzmocnić poprzez wtopienie profili katowych z włókna
szklanego.
3.3. Wstępne wiązanie i dojrzewanie warstwy tynku podkładowego przed wykonywaniem
dalszej obróbki powinno trwać nie krócej niż 48 godzin w warunkach normalnych (temp.
powietrza ok. 20° C i wilgotność względna powietrza 60-65%).
4. Wykonanie cienkowarstwowej wyprawy tynkarskiej.
4.1. Do wykonania warstwy tynku końcowego należy stosować gotową masę tynkarską
barwioną w masie: StoDecolit.
Częściowym odbiorom technicznym robót związanych z realizacją ocieplenia
wewnętrznego w systemie StoTherm In podlegają następujące elementy:
A - przygotowanie podłoża,
B – zamocowanie warstwy ocieplenia wraz z uszczelnieniem wszystkich styków płyt
ociepleniowych i zapewnieniem ciągłości warstwy paroizolacji.
C – wykonanie warstwy tynku podkładowego
D – wykonanie wyprawy tynkarskiej.
2.6 – Elewacje.
Prace przygotowawcze ścian ocieplanych od wnętrza ( budynki „A” i „B” ).
Po dokonaniu wymiany stolarki okiennej i drzwiowej z drewnianej na aluminiową zgodnie
z dyspozycją w punkcie 2.2.5 niniejszego opisu należy przystąpić do remontu elewacji
budynków. Ściany podłużne ( okienne ) budynków „A” i „B” należy oczyścić z wszelkich
zanieczyszczeń i uzupełnić ubytki.
Następnie starannie doprowadzić do geometrii elementy betonowe ścian osłonowych ( ramki
z oknami ) tych budynków stosując np. masę polimerową szybkoschnącą, wymienić zniszczone
opierzenia oraz uzupełnić brakujące odcinki opierzeń. Opierzenia wykonać z blachy cynkowo –
tytanowej.
Technologia oczyszczenia ścian i naprawy ubytków czy likwidacja miejsc z występującymi
narostami grzybów lub pleśni zgodna z opisem w punkcie 2.2.5.
Konieczna jest także wymiana rynien i rur spustowych. Stosować blachę jak wyżej.
Stolarka okienna w kolorze RAL 7043 ( szarość komunikacyjna ).

Malowanie elewacji:
Po wykonaniu tych robót przygotowawczych i ociepleniowych całego kompleksu można
przystąpić do malowania elewacji. Prace te można wykonywać etapami zgodnie z postępem
robót termomodernizacyjnych i stworzeniu warunków technologicznych dla poprawnego
wykonania prac malarskich.
18
Do malowania elewacji budynków stosować farby samozmywalne np. StoLotus. Elementy
ramek, zwieńczenia, ściany szczytowe oraz nadbudówki szybów dźwigowych malować w kolorze
RAL 9002 ( szara biel ), natomiast tło pod ramkami, cokół i podokienniki w ścianach szczytowych
w kolorze RAL 7033 ( szary żwir ).
Nad oknami ( góra ramek ) z wyjątkiem ostatnich kondygnacji, w ścianach okiennych
budynków „A” i „B” zaprojektowano paski o szerokości 5 cm malowane w kolorze RAL 7043.
Budynki zespołu „D” malować farbami np. StoLotus: ściany w kolorze RAL 9002, natomiast
cokoły w kolorze RAL 7033.
UWAGA:
Powyżej podano opis w nawiązaniu do systemu STO.
Dopuszcza się zastosowanie materiałów zamiennych pod warunkiem:
o spełnienia tych samych właściwości technicznych i estetycznych,
o przedstawienia zamiennych rozwiązań na piśmie, z określeniem danych
technicznych oraz wymaganych dokumentów dopuszczających je do stosowania,
i uzyskania akceptacji autora projektu architektoniczno-budowlanego.
2.7 – Kontrola wykonywania robót.
W interesie Wykonawcy jest dokonanie wstępnej oceny stanu podłoża oraz jakości i zgodności
dostarczonych materiałów budowlanych, jak również prowadzenie bieżącej kontroli wykonywanych
robót po ukończeniu każdego etapu ocieplenia ściany. Ma to na celu prawidłowe wykonanie
zleconych prac w ustalonym w umowie terminie.
Zaniedbanie tego obowiązku prowadzić może do nawarstwiania się kolejnych błędów,
co w konsekwencji skutkować będzie złą jakością prac, koniecznością dokonania poprawek
i ewentualnością zastosowania kar umownych przez Zleceniodawcę.
Poniżej przedstawia się przykładowy wykaz czynności kontrolnych:
Kontrola podłoża.
Sprawdzeniu i ocenie podlegają:
- wygląd powierzchni podłoża, z którego można wywnioskować o jego stopniu zabrudzenia,
zniszczenia, stabilności, równości powierzchni, zawilgocenia i chłonności. W przypadkach
wątpliwych konieczne jest wykonanie testu nośności podłoża przeprowadzanego wg zaleceń
dostawcy BSO;
- odchyłki geometryczne podłoża.
Kontrola dostarczonych na budowę składników BSO:
Kontrola ta polega na sprawdzeniu zgodności dokumentów dopuszczających poszczególne
wyroby do obrotu z dokumentem odniesienia. Sprawdzeniu powinna podlegać prawidłowość
oznakowania poszczególnych materiałów.
Po stwierdzeniu formalnej przydatności wyrobów, należy dokonać sprawdzenia zgodności
asortymentowej, jakościowej oraz ilościowej.
Kontrola międzyoperacyjna:ontrola międzyoperacyjna.ROLA WYKONANIA IA
powinna obejmować prawidłowość:
- przygotowania podłoża ( oczyszczenie, zmycie, uzupełnienie ubytków, wzmocnienie,
wyrównanie – w zakresie koniecznym ),
- przyklejenia płyt termoizolacyjnych,

- osadzenia łączników mechanicznych,
- wykonania warstwy zbrojonej,
- wykonania (ewentualnego) gruntowania,
- wykonania obróbek blacharskich,
- zamocowania profili,
- wykonania wyprawy tynkarskiej,
- wykonania (ewentualnego) malowania.
19
Kontrola przygotowania podłoża:
polega na sprawdzeniu czy podłoże zostało oczyszczone, zmyte, wyrównane, wzmocnione, czy
dokonano uzupełnienia ubytków w zakresie koniecznym.
Kontrola przyklejenia płyt izolacyjnych:
polega na sprawdzeniu: równości i ciągłości powierzchni, kładu i szerokości spoin.
Kontrola osadzenia łączników mechanicznych:
polega na sprawdzeniu liczby i rozmieszczenia łączników mechanicznych.
W przypadku podłoży o wątpliwej nośności, w szczególności zbudowanych z materiałów
szczelinowych zalecane jest wykonanie prób wyrywania łączników.
Kontrola wykonania warstwy zbrojonej:
polega na: sprawdzeniu prawidłowości zatopienia siatki zbrojącej w masie klejącej, wielkości
zakładów siatki zbrojącej, grubości warstwy zbrojonej, równości, przestrzegania czasu i warunków
twardnienia warstwy zbrojonej przed przystąpieniem do dalszych prac.
Kontroli podlega również prawidłowość wykonania obrobienia miejsc newralgicznych elewacji
( naroży zewnętrznych, ościeży i naroży otworów, dylatacji, podokienników, kapinosów itp.).
Sprawdzenie równości warstwy zbrojonej jak w przypadku warstwy tynkarskiej.
Kontrola wykonania ewentualnego gruntowania:
polega na: sprawdzeniu ciągłości wykonania warstwy gruntowej i jej skuteczności.
Kontrola wykonania obróbek blacharskich:
polega na: sprawdzeniu niezawodności zamocowania, spadków i zabezpieczenia blacharki przed
negatywnym wpływem dalszych procesów ( foliowanie ) oraz wysunięcia poza projektowaną
płaszczyznę ściany.
Kontrola wykonania wyprawy tynkarskiej:
polega na: sprawdzeniu ciągłości, równości i nadania właściwej zgodnej z projektem struktury.
Wymagania co do równości powinny być zawarte w umowie pomiędzy Wykonawcą oraz
Inwestorem. Jeśli w umowie nie ma sprecyzowanych wytycznych co do równości powierzchni
oraz krawędzi należy przyjąć:
- odchylenie powierzchni od płaszczyzny nie powinno być większe niż 3 mm i w liczbie nie
większej niż 3 na całej długości łaty kontrolnej ( łata długości 2,0 m ),
- odchylenia krawędzi od kierunku pionowego nie powinno być większe niż 2 mm na 1 m
i nie więcej niż 30 mm na całej wysokości budynku,
- dopuszczalne odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi zewnętrznych na całej wysokości
kondygnacji –10 mm,
- dopuszczalne odchylenie powierzchni nie większe niż 30 mm na całej wysokości budynku,
- odchylenie promieni krzywizny powierzchni faset, wnęk itp. od projektowanego promienia
nie powinny być większe niż 7 mm.
Kontrola wykonania malowania:
polega na: sprawdzeniu ciągłości, jednolitości faktury i barwy, braku miejscowych wypukłości
i wklęsłości, oraz widocznych napraw i zaprawek.

20
Ocena wyglądu zewnętrznego polega na wizualnej ocenie:
wykończonej powierzchni ocieplenia.
Powinna ona charakteryzować się jednorodnością i niezmiennością barwy i faktury oraz brakiem
miejscowych wypukłości i wklęsłości stwierdzanymi wzrokowo przy świetle rozproszonym
z odległości > 3 m. Dopuszczalne odchylenie wykończonego lica systemu od płaszczyzny
( powierzchni ), pionu i poziomu powinno być zgodne z ogólnymi warunkami odbioru
technicznego robót budowlanych lub z warunkami szczegółowymi zawartymi w umowie.
2.8 – Wytyczne odbioru robót.
W celu uniknięcia konfliktów przy odbiorze robót, w umowie o roboty ociepleniowe powinny być
jasno zapisane kryteria ich odbioru z odwołaniem do obowiązujących przepisów, aktów
normatywnych i ustaleñ dodatkowych.
Przyjęta w umowie cena wykonania robót powinna uwzględniać koszty wszelkich robót ( w tym
wyrównania podłoża) tak, aby końcowy efekt tych robót spełniał wymagania zamawiającego.
Do najważniejszych kryteriów odbioru robót ociepleniowych należy ocena równości i jednorodności
powierzchni ułożonych wypraw tynkarskich. W tym wypadku umowa powinna precyzować
klasę dokładności wykonania
powierzchni ułożonych wypraw tynkarskich np. poprzez określenie wymaganej kategorii tynku
i odwołanie się do „warunków technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych”.
Wykonawca podpisując umowę powinien wnieść swoje uwagi dotyczące podłoża - na podstawie
oceny stanu technicznego tego podłoża. W części dotyczącej oceny równości powierzchni
podłoża ułatwieniem dokonania takiej oceny mogą być obowiązujące dla różnego rodzaju ścian
dopuszczalne odchyłki wymiarów. Może to stanowić kryterium dla opisu stanu istniejacego
i zostać ujęte w umowie w postaci konkretnego zapisu.
Dopuszczalne odchyłki wymiarów dla murów ustalają: „Warunki techniczne wykonania i odbioru
robót budowlanych”, tom I .Budownictwo ogólne”, część 2,
Wydawnictwo „Arkady”, Wydanie 4, Warszawa 1990.
Wykończona wyprawą tynkarską powierzchnia ocieplenia powinna charakteryzować się jednorodnością
i niezmiennością barwy i faktury oraz brakiem miejscowych wypukłości i wklęsłości
stwierdzanymi wzrokowo, okiem nieuzbrojonym, przy świetle rozproszonym z odległości > 3 m.
Nie dopuszcza się oceny tynku w świetle smugowym lub ukierunkowanym, zwłaszcza równolegle
lub stycznie do ocenianej powierzchni.
Ponadto dopuszczalne odchylenie wykończonego lica i krawędzi od płaszczyzny (powierzchni),
pionu i poziomu powinno być zgodne z ogólnymi warunkami odbioru technicznego robót
budowlanych lub z warunkami szczegółowymi zawartymi w umowie.
Przy wykonywaniu robót budowlanych mogą być stosowane:
- odbiory robót zanikających i ulegających zakryciu, polegające na końcowej ocenie ilości
i jakości wykonanych robót, które w dalszym procesie realizacji obiektu ulegają zakryciu lub
zanikają;
- odbiory częściowe polegające na ocenie ilości i jakości wykonanych części robót, ustalonych
w szczegółowych warunkach umowy, w których określa się również terminy odbiorów częścio-
wych;
- odbiory ostateczne polegające na ocenie ilości i jakości całości wykonanych robót oraz
ustalenia końcowego wynagrodzenia za ich wykonanie. Przedmiotem odbioru końcowego może
być tylko całkowicie zrealizowana umowa.
Czynności odbiorowych dokonuje komisja powołana przez zamawiającego.
Z przeprowadzonych czynności odbiorowych sporządza się protokoły. Protokół odbioru
końcowego podpisywany jest przez Zamawiającego dopiero po usunięciu przez Wykonawcę
wad, ewentualnie stwierdzonych w trakcie odbioru robót.MPOWIERZCHNI I KRAWÊDZI
POD£O¯Y, ETAPÓW

2.9 – Uwagi końcowe.
21
Dopuszczenia do stosowania odpowiednią aprobatą ITB powinno obejmować zarówno wersję
stndardową, jak również w odmianie pozwalającej na wykonywanie robót ociepleniowych
w warunkach jesienno – zimowych ( w temperaturze minimalnej od + 1 0 C i wilgotności
powietrza do 95 % ).
W zakresie pozostałych technik wykonania i aplikacji systemu wymaga się stosowania
wszelkich wytycznych zawartych w instrukcji nr 334/2002 „Bezspoinowy system ocieplania
ścian zewnetrznych budynków” – oprac. Instytut Techniki Budowlanej – Warszawa 2002 r.
oraz dostosowania jakości i technologii robót do wskazówek zawartych w opracowaniu
pt.: „Wytyczne wykonawstwa, oceny i odbioru robót elewacyjnych z zastosowaniem
zewnętrznych zespolonych systemów ocieplania ścian”.
W przypadku zastosowania systemu Sto należy realizację robót dostosować do wytycznych
stosowania wybranego systemu.
Do mocowania do elewacji wszelkich szyldów, informacji, uchwytów flagowych i tp. zaleca się
stosować plastikowe spirale zabezpieczające. Wielkość i średnice tych spirali dobierać należy
w zależności od wielkości i ciężaru mocowanego elementu.
Celem podłączenia do kanalizacji odpływu z rur spustowych konieczna jest wymiana 10 istniejących
podejść pod rury spustowe z zamontowaniem żeliwnych osadników deszczowych
i żeliwnych rur deszczowych do 2 m nad terenem w tym: 2 m-ca bud.”A”, 1 m-ce bud. „B”
i 7 m-sc bud. „D”.
3.0 – Oświadczenie.
Niniejszym oświadczamy, że projekt niniejszy został wykonany zgodnie z obowiązującymi
zasadami projektowania, przepisami dotyczącymi systemu oraz aktualną wiedzą techniczną,
wyczerpuje zakres ustalony w umowie i jest kompletny dla celu, któremu ma służyć.
Autor projektu: Sprawdzający:
Opracował:
Poznań, grudzień 2009 r.