1 |

Valkuilen tijdens het zoeken van kennis
waarvan hij denkt dat die het meest correct is. Iemand kan zeggen dat het
verplicht is om de Naam van Allah te noemen vóór het verrichten van een
wassing, of denken dat het verplicht is om de handen te wassen na het
wakker worden. Daar is niets mis mee. Mijn enige reden om deze kwesties
naar voren te brengen is om aan te tonen hoe het omgaan met teksten
vereist dat men beschikt over begrip en kennis over hoe men om dient te
gaan met het talrijke bewijsmateriaal en de diverse indicatieve factoren. Ik
wil ook graag de noodzakelijkheid naar voren halen van het verwijzen naar de
discussies van mensen met kennis wanneer men een kwestie onderzoekt.
Hierdoor kan de student de mening kiezen die hem het meest overtuigt op
basis van kennis en rechtschapenheid, niet louter op basis van het
oppervlakkig lezen van één enkele tekst. Welke mening je dan ook kiest is
acceptabel, omdat je een precedent (voorafgaand geval, besluit of beslissing,
waarop men zich later kan beroepen – een soort voorbeeld waarop men zich
beroept) hebt van onder de vroegere geleerden.
3.) Een blik op de dhzaahirie (literalistische) wetschool.
Het is passend om het nu even te hebben over de bekende dhzaahirie
geleerde Ibn Hazm. Hij was zonder twijfel een vooraanstaande jurist met een
aantal goede werken op zijn naam. De meest belangrijke van deze werken is
zijn juridische encyclopedie met de titel al-Moeh’allaa, een belangrijk werk
over wetgeving dat talrijke inzichten bevat. Maar het bevat ook zijn aandeel
aan fouten en vergissingen. Dit geldt voor alle werken op dat gebied.
Het probleem is dat sommige studenten al-Moeh’allaa lezen en zeer
gecharmeerd raken van Ibn Hazm. Ibn Hazm heeft een zeer stellige manier
van schrijven, vooral wanneer het aankomt op het weerleggen van
analogisch redeneren (#9) dat door zijn tegenstanders gebruikt werd. Zijn
specialiteit is het aantonen van hoe zijn tegenstanders zichzelf tegenspreken.
Sommige studenten raken in de ban door deze stijl en gaan alle kwesties
oordelen door middel van zijn uitspraken, of zijn mening nu in
overeenstemming is met die van de meerderheid van de geleerden of niet. Zij
accepteren zelfs de meest vreemde bepalingen van hem.