BORIS 2.0

INTERVIEW_boris
heel eigen liedje van gemaakt. Nu werkt het! Hij heeft het na jaren knutselen
echt tot een compleet liedje gemaakt. Met Father and a Friend
beleefde hij zijn grote doorbraak. Dan willen mensen meer horen en gaat
het balletje rollen. Ik heb verder ook niks te klagen. Van mijn eerste plaat
heb ik er 70.000 verkocht en van het eerste singletje zo’n 100.000. Ik rijd
dan wel in een tweedehands Volkswagen”, schertst hij, “maar het is wel
een Highline. Met leren bekleding!”
_Privé
Boris heeft naar eigen zeggen de ‘grote verlokkingen’ van het artiestenbestaan
altijd kunnen weerstaan. Hij vertoeft al jaren bij dezelfde vriendin,
waarmee hij in februari een tweede zoon kreeg en hij blijkt een echte
familieman. “Mijn oudste zoon Django gaat heel vaak mee naar optredens.
En het optreden zit hem in het bloed. Soms komt hij gewoon
naast me staan op het podium. Staat-ie helemaal met z’n billen te swingen.
Mijn vriendin is er ook vaak bij. Geloof me, backstage staan de groupies
niet bepaald rijen dik voor mijn kleedkamer. En als ze er al staan, sluis ik
ze zo door naar de kleedkamer van mijn bandleden. Ik heb enorm knappe
gasten in mijn band zitten.”
Toch, het artiestenleven en een gezin gaan soms moeilijk samen, erkent
ook Boris. “In het begin was mijn vriendin wel jaloers en had ze het
moeilijk dat ik altijd maar on the road was, maar dat bleek gewoon een
kwestie van goed communiceren. Toch legt het artiestenbestaan zo nu en
dan wel een enorme druk op je relatie. Het is niet altijd makkelijk voor
haar als je vaak om drie uur ’s nachts thuiskomt en dan nog eens drie uur
wakker bent van alle commotie en adrenaline.”
Ook zijn oude vriendenkring moest eraan geloven. “Er zijn er een hoop
geweest die je met de nek aan zijn gaan kijken. Mensen denken al snel
dat je arrogant bent geworden. Niemand die de moeite neemt om naar je
toe te komen om te vragen hoe het met je is. Dat heeft waarschijnlijk ook
te maken met jaloezie. Ze kunnen er zelf niet mee dealen. Ik ben altijd
dezelfde jongen gebleven. Ik vind het ontzettend jammer dat ik vrienden
ben kwijtgeraakt omdat ze denken dat ik nu niet meer benaderbaar ben.
Dat zijn de nare kantjes van het succes. Inmiddels heb ik dat allemaal
wel weten te relativeren. Ik zit weer in een opbouwende fase.”
Terwijl ik een kleine pauze voorstel om voeding te geven aan een hardnekkige
gewoonte, stemt Boris in. We steken beiden een sigaret op. Boris
bekent normaal niet te roken, maar vervangt een andere hardnekkige
gewoonte die hij onlangs heeft opgegeven: blowen. Meteen vraag ik hem
naar die andere verlokkingen van het artiestenbestaan. Hij mag dan geen
schuinsmarcheerder zijn, hij zal ongetwijfeld wel eens met andere,
hardere, stimulerende middelen in aanraking zijn gekomen.
“Daar heb ik nooit aan meegedaan”, zegt hij stellig. “Ik kom uit Venlo, het
mekka voor blowend Europa, dus daar heb ik me helaas wel jaren aan gelaafd.
Maar van de hardcore dope ben ik afgebleven. Ik heb het ook allemaal
niet nodig.” Dan corrigeert hij zichzelf: “Nou goed, ik zal heel eerlijk
zijn en dit is de eerste keer dat ik het zeg. Ik heb een keer in Suriname
cocaïne geprobeerd. Daar kun je kwalitatief goed spul goedkoop krijgen.
Ik begreep de rush van coke onmiddellijk, maar realiseerde me ook dat het
niet mijn ding was. Ik ben sowieso al hyperactief. Dus dat werkt met coke
dubbel. Geef mij dan maar een joint. Want als ik blowde werd ik juist
rustig en dus eigenlijk weer normaal. Maar goed, blowen behoort inmiddels
ook tot het verleden. Ik heb al mijn aandacht hard nodig.”
“Backstage staan de
groupies niet bepaald
rijen dik voor mijn
kleedkamer”
Zou Boris niet al op het wereldplatform vertoeven als hij het blowen
misschien al eerder zou hebben gelaten? Zou hij niet dezelfde weg bewandelen
als Alain, Sabrina en Waylon, als hij wat minder eigenzinnig
zou zijn geweest? Ineens laat de geëvolueerde Boris zich zien. Hij buigt
zijn hoofd een beetje en zegt: “Qua persoonlijke instelling moet ik het
allemaal anders gaan doen. Ik wil voortaan minder eigenwijs zijn. Ik
realiseer me dat ik me nog nooit echt kneedbaar heb opgesteld. Mensen
zeggen wel eens: ‘Ik wil je gewoon horen zingen, je stem horen.’ Daar ga
ik me meer aan vasthouden. Eigenlijk heb ik persoonlijk maar weinig
nodig. Zingen op een beetje muziek maakt het voor mij allemaal compleet.
Dat is een inzicht dat ik waarschijnlijk nog niet ten volle heb onderzocht.
Ik ben er inmiddels ook achter dat less more is. Dat vind ik ook
zo knap gedaan van Alain. Die heeft het tot nu toe allemaal op eigen
kracht gedaan en de muziek eenvoudig gehouden. Toegankelijk.
Daarmee wint het juist aan kracht. Iets moet blijven hangen. Mensen
willen mee kunnen zingen. Ik ben benieuwd hoe groot Alain zal worden.
Als je eenmaal in het topsegment belandt met geavanceerde technici en
producenten in miljoenenproducties, dan is the sky the limit. Het allemaal
zelf willen doen, heeft het bij mij wel bemoeilijkt. Daarom ga ik me
voortaan anders opstellen. Het wereldplatform is een droom die voortleeft.
Of het gebeurt weet je nooit. Ik blijf ervoor gaan en blijf knokken
tot ik erbij neerval. Wel of geen wereldroem, wanneer ik de kist in ga laat
ik een shitload materiaal achter.’
_2010
“Aan het eind van het jaar komt Live My Life - Live uit. Een liveregistratie
van mijn shows met twintig van mijn beste nummers. Verder ben ik in
contact gekomen met de Duitse producent van Joss Stone. Wij zaten
onlangs in het voorprogramma van Simply Red. Die hele groep heeft ons
toen zien optreden. Een paar dagen later hing die producent aan de telefoon
en stelde voor samen te werken. Hij heeft een enorme studio in
München en daar ga ik binnenkort een tijd aan de slag. En inmiddels heb
ik met diverse grote Duitse platenbazen rond de tafel gezeten. Ze vonden
me allemaal ‘zeer authentiek’. En na het zien van mijn liveshows waren
ze om. Als je bij de oosterburen een hit hebt, zit je meteen goed. Toch is
de Duitse markt lastig. Zij houden meer van dat gelikte en mijn muziek
blijkt toch wat moeilijker toegankelijk. Zij zeiden: ‘Als jij een album
wilt releasen in Duitsland moet alles veel gepolijster.’”
Even verwacht ik dat het Idols-trauma weer de kop op zal steken. Boris
die zich niets door de strot wil laten duwen. Boris, die een miljoenencontract
mag tekenen, maar bang is zijn ziel aan de duivel te verkopen.
Maar hij is wijzer geworden. “Daar ben ik tegenwoordig niet meer zo
afkerig van. Binnenkort ga ik een duet opnemen met een grote Duitse
zangeres en ook de Britse markt heeft de deur op een kier gezet. Engeland
en Amerika zijn de landen die mijn soort muziek begrijpen. Ik verzeker
je, binnenkort komt daar mijn grote doorbraak. 2010 Wordt mijn jaar!”
40 BLVDMAN