KORZENIE

5
WPROWADZENIE
Ksiądz Jerzy Lech Kontkowski, mgr filozofii, lic. teologii, dr historii sztuki,
w czerwcu 2005 roku pojechał do Wilna, skąd został wygnany w czerwcu
1945 roku. Pobyt w rodzinnym mieście po 60 latach wywołał wspomnienia
i wielkie emocje, tak że w dwa miesiące później, w sierpniu 2005 roku,
powstał Pamiętnik wileński (1939-1945). Tragedia obywateli z II Rzeczypospolitej
dotknęła wszystkich Polaków z Kresów Wschodnich. W Korzeniach
w losie Autora ogniskuje się krzywda, która spotkała miliony Polaków,
głównie z terenów obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy. Dom babki ks. Kontkowskiego
w Wilnie, w którym mieszkał przez pierwsze sześć lat swego życia,
został rozebrany pod skrzyżowanie ulic. Kościół Serca Jezusa w Wilnie,
w którym Autor był ochrzczony w 1939 roku, został zamieniony na Narodowy
Dom Kultury. Cmentarz Luterański w Wilnie, na którym byli pochowani
Kontkowscy, został zamieniony na park. Tak więc ślady polskości w Wilnie
zostały w większości zatarte. Dwór Kontkowskich w Mohylnej koło Janowa
Poleskiego [obecnie Białoruś] został spalony w 1915 roku podczas I wojny
światowej, a nowy wspanialszy, zbudowany przez Wiktora Kontkowskiego
w dwudziestoleciu międzywojennym, został zniszczony podczas II wojny
światowej. To smutne refleksje po przeczytaniu pierwszej części prezentowanych
wspomnień.
Druga część książki Korzenie ma charakter genealogiczny. Znajduje się
w niej genealogia rodziny księdza Jerzego – Kontkowskich herbu Ostoja
i genealogia matki – książąt Połubińskich herbu Jastrzębiec. Studia nad
swoją genealogią Autor rozpoczął w 1975 roku od przeanalizowania dokumentów
będących w posiadaniu rodziny. Następnie ks. Kontkowski przeprowadził
wywiad z matką i starszymi przedstawicielami rodziny, bliższymi
i dalszymi. Przestudiował herbarze i literaturę historyczną, poszukiwał w archiwach
i bibliotekach, robił odpisy z płyt epitafijnych. W końcu nawiązał
kontakt z dr. Stanisławem Witoldem Duminem (ur. 1952), Rosjaninem
z Moskwy, autorem Herbarza Rodzin Tatarskich Wielkiego Księstwa Litewskiego
(Gdańsk 1999) i Spisu szlachty wylegitymowanej w guberniach grodzieńskiej,
mińskiej, mohylewskiej, smoleńskiej i witebskiej (Warszawa 1992), prezesem
Rosyjskiego Towarzystwa Heraldyczno-Genealogicznego w Moskwie.